Romanschrijvers zijn niet in loondienst van de uitgeverij die hun boeken uitgeeft; kunstschilders zijn ook niet in loondienst van de galerie die hun werk verkoopt. Zó moet je de relatie met de uitgever van je game zien. Het is een distributeur die tijdelijk het exclusieve exploitatierecht op jouw werk heeft, maar zolang je grotendeels zelf bepaalt hoe dat werk eruitziet, ben je zelfstandig ondernemer. En een beetje kunstenaar bovendien.

Ik ben ondernemer en bestel regelmatig electronica componenten bij buitenlandse distributeurs. Dat doe ik al jaren zonder problemen. Uiteraard krijg ik vaak via Dhl, UPs, fedEx een nette inklarings factuur achteraf, met de btw en een stukje administratieve kosten. Allemaal prima, btw krijg ik toch terug en de administratieve kosten zijn vaak <20.- Echter dit keer had ik bij ene chinese distributeur een rits onderdelen besteld ( weerstanden, condensatoren, zekeringen, microcontrollers etc) Nu kreeg ik van fedEx achter een factuur met de btw en een voorschotprovisie. so far so good, maar dit keer rekenen ze een toeslag voor meerdere artikelen van 72.-! nu bezwaar hierover te hebben gemaakt zeggen ze dat ze vanaf de 6e factuur regel 8.- in rekening brengen voor producten in de juiste categorie te beoordelen ofzo.. wat een klets. Dat heb ik in de afgelopen 10 jaar nog niet 1 keer meegemaakt. Een DHL of UPS heeft dit nog nooit gedaan. Daarbij het is allemaal vergelijkbaar spul. Geen wasknijpers en tandenborstels ofzo, gewoon electronica componenten voor op een printplaat. Ik heb de btw en voorschot provisie betaald, maar nu sturen ze alsnog een aanmaning voor deze extra toeslag. Mag dat zomaar? Ga ik bij het kiezen van een vervoerder, automatisch akkoord met hun voorwaarden? Ik vind dat ik geen overeenkomst met hun heb, deze kosten buiten proportie zijn en zowieso geldklopperij is. Wie staat hier in zijn recht? Het is toch bizar dat zo de kosten van vervoer het totale order bedrag overstijgen. Zo had ik beter 3 euro meer voor DHL kunnen betalen en deze schandalige praktijken kunnen besparen.

Hallo, ik ben een ondernemer die in 2009 een ontslagvergoeding heeft ontvangen. Deze vergoeding heb ik destijds ondergebracht in een Stamrecht BV en ben vervolgens als distributeur / importeur begonnen voor het bedrijf waar ik de ontslagvergoeding van heb ontvangen. Naast de Stamrecht BV heb ik, samen met een collega, een werkmaatschappij (ook een BV) gestart o.b.v. 50% / 50%. We bezitten dus allebei de helft van de aandelen in prive en keren sinds 2016 jaarlijks een gedeelte van de winst van aan ons zelf uit in de vorm van dividend. Overigens: Mijn compagnon heeft in 2009 zijn ontslagvergoeding ook ondergebracht in een Stamrecht BV. Maandelijks factureren wij onze management fee vanuit onze stamrecht bv’s naar de werkmaatschappij. In de stamrecht bv’s voeren wij een loonadministratie en staan wij op de loonlijst. na 15 jaar hebben wij in de werkmaatschappij een behoorlijke winstreserve opgebouwd, ondanks dat we ook jaarlijks dividend aan ons zelf hebben uitgekeerd. Jaarlijks maken we een mooie winst na belasting maar we keren dat dus niet allemaal uit via dividend waardoor de winstreserve blijft oplopen. Hierdoor zit er dus veel geld in de werkmaatschappij en dat willen we eigenlijk “ veilig stellen” maar we hebben geen Holding BV. Nu zijn er 2 vragen waar ik hoop een antwoord op te vinden. 1. Zijn er naast het uitkeren van dividend en het eventueel verder verhogen van de managementfee nog mogelijkheden om de winstreserve vanuit de werkmaatschappij enigszins fiscaal aantrekkelijk te verplaatsen naar of prive of de stamrecht BV? 2. Daarnaast hebben wij momenteel ook een ondernemer die geïnteresseerd is in onze onderneming en deze middels een aandelentransactie zou willen kopen. Echter zijn wij prive aandeelhouder en worden wij bij verkoop van het bedrijf door de fiscus afgerekend via de inkomstenbelasting als ik het goed heb. Is er een mogelijkheid om een eventuele verkoop fiscaal aantrekkelijk uit te voeren? ik hoop op dit forum wat advies in te kunnen winnen en dank iedereen bij voorbaat al voor de tijd mvg Patrick

Dit is de tweede blogpost in de reeks "Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoedimporteur en -distributeur." Klik hier als je bij het begin wilt beginnen. Jullie wilden de hoogtepunten en de dieptepunten? Laat ik dan even met de laatste beginnen. Ik kreeg deze week genoeg te verwerken. Domper 1 Beurs met veel ouders en kinderen bleek bejaardenbeurs Ik heb net mijn eerste beurs achter de rug en dit was een drama. Ik geef jullie even de gelegenheid me naïef te noemen en achteraf is het altijd makkelijk praten. Maar laat het een waarschuwing zijn voor alle ondernemers: Organisaties die beurzen organiseren zijn soms ALLEEN bezig met meters te verkopen aan exposanten. Soms maakt het ze niet uit wie er vervolgens de beurs komt bezoeken maar zijn ze alleen bezig een hal vol te zetten met standhouders die de vierkante meterprijs willen betalen die er gevraagd wordt. Ik had van te voren gevraagd of er ouders met kinderen zouden komen. Dit is namelijk wel handig als je speelgoed verkoopt. Natuurlijk werd er gezegd. Ik heb in 4 dagen beurs misschien 20 kinderen gezien. (Zonder te overdrijven). Er stonden 4 stands met snoep, 3 met sieraden workshops terwijl er exclusiviteit was beloofd. Een meneer met bijzondere doodskisten (echt waar!) naast een andere kinderspeelgoed verkoper. Humor: de stand met de Bijbel en het woord van Jezus stond rug aan rug met de meneer die chocolade piemels, marsepeinen vagina's en andere erotica verkocht. Enige humor was de planner dus niet te ontzeggen. Maar geeft ook wel aan hoe goed er over nagedacht was. Mijn fout was dat ik dacht dat ik een advies kreeg. Ik kreeg een verkooppraatje. Naïef. Stom enz. Wist ik veel. Nog nooit op een beurs gestaan. Eerste beurs die ik boekte. Ik wist op het moment dat ik het boekte dat de bestelling bij HandTrux USA dan binnen zou zijn. Ik dacht dus dat ik zo snel mogelijk met promotie en verkoop wilde beginnen. Laat ik het zo zeggen: als ik rollators had verkocht kon ik nu gaan rentenieren. Meest gehoorde argument om niks van me te kopen: "Mijn kleinkinderen zijn het huis al uit.". Mijn enige "troost" was dat ik niet de enige was en 90% van de standhouders slecht gedraaid hebben. Totaal omzet van een paar honderd euro in vier (4!) dagen waren redelijk standaard. Ik heb de laatste beursdag een heleboel handtekeningen verzameld van standhouders die niet blij waren met deze beurs. Ik ga kijken of ik nog iets kan doen voor ons. Toen ik de handtekening liet zien aan het management daar "was ze er niet blij mee" en "Je staat met een nieuw product". 50 ontevreden standhouders en je hebt het over mijn product dan heb je het niet helemaal begrepen denk ik. Ook de andere standhouders die hun beklag deden waren met oost-indisch beton in een monoloog beland. Ook de vice voorzitter van de Vereninging voor standhouders die er zelf ook stond met een product was niet blij. Het is dus een grote domper geworden. Toen ik, en andere standhouders na de eerste 2 dagen hun beklag deden was het tegenargument Als jullie aan een beurs mee willen doen bereid je dan beter voor dan ik. Vraag door. Vraag wat er aan marketing gedaan en wanneer ! Vraag referenties. Wat de verwachte bezoekersaantallen zijn. En of er afspraken te maken zijn als dat niet gehaald wordt. Hoe het in het verleden gegaan is. Echte garanties zijn er niet. En als er lezers zijn van deze blog die goeie tips hebben om dit soort drama's te voorkomen dan houd ik mij aanbevolen. Domper 2 Toch niet in de grote krant Al een maand geleden ongeveer had ik contact gezocht met de grootste wakkere ochtendkrant van Nederland en ons verhaal telefonisch verteld. De redactrice van pagina 5 was enthousiast en het klikte ook tussen ons. Maar ook zeker het bijzondere verhaal waar mijn vrouw en ik de hoofdrollen in spelen was interessant voor de krant. Het feit dat mijn vrouw op school heeft geleerd hoe je een Kalashnikov in elkaar moet zetten was een ook een leuk detail dat zeker de krant zou halen. Er werden afspraken gemaakt en van beide kanten werd het daadwerkelijke interview een paar keer uitgesteld. Maar uiteindelijk is dat er dan gekomen en hebben we de desbetreffende journalist uitgenodigd voor het eten zoals dat bij Armeense gastvrijheid hoort. Dit was een gezellige avond waarin we leuk hebben verteld en hij heeft gevraagd naar het hele avontuur. Een paar dagen later is er nog een fotograaf langs geweest om een foto te maken die bij het artikel zou komen. Al deze tijd mocht ik geen persbericht versturen omdat de krant het graag exclusief wide en zou ik plaatsing in gevaar brengen. Het is de grootste krant van Nederland dus die houdt je graag te vriend. Ook hier op dit blog ben ik om die reden stil gebleven. Ik wilde niks doen om ons verhaal aan 2 miljoen mensen te kunnen vertellen te riskeren. Complete radiostilte. Toen ik op de beurs stond kreeg ik een sms dat ik een mail had gehad met het artikel en of ik dat snel die dag nog even wilde doorlezen en akkoord wilde geven. Dit heb ik gedaan terwijl ik daar op de beurs stond en binnen een uur had hij het akkoord. Het zou afgelopen maandag geplaatst worden. Die maandag stonden we er niet in. Na contact bleek dat er iets "actueels" gebeurd was en we verschoven waren. Okay, kan gebeuren. Dit gebeurde nog een keer en gisteren kwam dan het telefoontje dat de opperhoofdredacteur het afgekeurd had vanwege "te commercieel". Zowel de redactrice als de journalist vonden het erg jammer en spijtig enz. En ik snap er nog steeds helemaal niks van aangezien deze krant nu niet echt vies is van commercie en er afgelopen dagen ook regelmatig stukken in stonden die zeker vergelijkbaar "commercieel" waren met ons verhaal. Dan is het zo fijn dat je een vrouw hebt die je steunt en achter je staat. Maar ik heb goed staan vloeken tegen een heleboel dozen met speelgoed die in mijn huiskamer staan. Ik verlies mijn geloof niet in het product. Niet in de afloop. We twijfelen allebei niet dat dit goed gaat komen. De reacties op internet, o.a. op facebook zijn een deel van de motivatie. We worden nog steeds op allerlei manieren bevestigd in ons geloof. (Dit klinkt wel enger dan ik het bedoel). Ook de dramatisch verlopen beurs bleek niet aan ons product, presentatie te liggen aangezien niemand daar goede zaken gedaan heeft. (Idee: zal ik een lijst gaan verzamelen met door jullie aangeraden beurzen en (jaar)martkten?) Als jullie me per PM of mail de namen en websites van beurzen en markten e.d. die jullie kunnen aanraden en voor welke branches enz. doorsturen dan zal ik ze verzamelen. Als er genoeg respons is zal ik ze op een pagina zetten of een topic openen en ze hierin zetten.) Ik ga er maar vanuit dat ik in "the dip" zit. (Zie afbeelding hieronder) Dus ik verheug me op wat hierna gaat komen. Binnenkort de ANWB Kampeerdagen. 20 en 21 april. En daar staan we ook. we werden met open armen ontvangen. Om maar even op domper 1 terug te komen: Op de ANWB Kampeerdagen 20 keer zoveel bezoekers, de helft van het geld. Beste ondernemers wees dus selectief in je beurzen. Ze worden je bij bosjes aangeboden net als advertenties en blijken vaak meer warme lucht te zijn. Verder met het avontuur en waar ik gebleven was. Hoe noem je zo'n ding? Backhoe is het Engelse woord voor een graafmachine. Een woord wat het niet in Nederland ging doen. "Graafarm" is een beter woord. In het Engels heb ik er maar Diggingarm van gemaakt en in het Duits is het “Bagger” geworden hoewel “Grabarm” ook gebruikt wordt. In verband met de SEO van geheel gebruik ik alle termen waarvan ik denk dat potentiële kopers het gebruiken als ze op zoek gaan naar het ding dat ze op het strand hebben gezien. Als ik het zakelijk bekeek dan waren de verschillende markten buiten de speelgoedwinkels ook een mooi onderdeel van dit originele speelgoed. Tuincentra, vakantieparken, souvenirwinkels, strandwinkels en zo nog een aantal. Ook was het prima te gebruiken in de sneeuw. Iedereen die ik het liet zien reageerde enthousiast en sommige wilden er ook gelijk één hebben. Contract Het werd tijd om serieus te worden. Ik heb toen met hem onderhandeld over het contract. Hieruit is HandTrux Europe geboren voor de particuliere markt en Aldoimport.nl voor de zakelijke B2B. We hebben de licentie gekregen voor de Europese markt. We beginnen met Nederland, Duitsland en België. Vandaar uit verder. Ernie was een goeie onderhandelaar en ik heb dan ook heel duidelijk moeten maken wat mijn plannen waren en hoe ik het aan wilden pakken. Zowel hij als wij zijn niet meneer Lego of Playmobile die even met een marketing budget van een paar honderd miljoen een nieuw speelgoed in de markt parkeren. Dus kwam het aan op originaliteit, ambitie, energie, enthousiasme en met beperkte middelen zo veel mogelijk proberen te bereiken. Uiteraard doe ik de plannen voor de toekomst hier niet allemaal uit de doeken maar ze spraken Ernie duidelijk aan. En op basis daarvan heeft hij mij het contract en de daarin benoemde voorwaarden gegund. Ernie en Aldo een gouden team in wording We willen elkaar duidelijk verder helpen en er een succes van maken. Hij is al jaren bezig geweest met de ontwikkeling van de HandTrux . Heeft veel van zijn eigen geld erin geïnvesteerd en dat begint zich nu terug te betalen. Hij heeft jaren een grondverzetbedrijf gehad en heeft veel funderingen gegraven voor de “shopping malls” waar hij nu zijn HandTrux verkoopt. Daar heeft hij het idee gekregen voor de Graafarm en het geld verdiend om het te investeren. In eigen land, Canada, Australië is het een product dat het al heel goed doet als je na gaat dat dit allemaal zonder groot reclamebudget is bereikt. Op de ToyFair in New York zijn er ook weer goede zaken gedaan. Ook de interesse uit Europa is groeiende en het lijkt erop dat ik exact op het juiste moment contact heb gelegd. Maar om met de woorden te spreken die Ernie tegen mij zei toen ik de definitieve eerste bestelling deed: “You have put your money, where youre mouth is”. We zijn allebei én zakelijk én deels kind als we elkaar aan de Skype hebben. Er is ook een leuk vertrouwen tussen ons. Hij sprak van vriendschap toen ik hem op ging zoeken, ik sprak van korting. Niet gekregen. Je bent Nederlands of je bent het niet. CE Markering We hadden nog niks besteld bij Ernie. Eerst moest het gekeurd worden voor de Europese markt. Al mag je er zelf gelijk een CE sticker op plakken als je er van overtuigd bent dat het veilig is. Aangezien wij als importeur / distributeur de eerste zijn die aansprakelijk gesteld worden als er iets zou gebeuren... Gebeurt niet! Is hartstikke veilig!. Heeft zelfs geen waarschuwingen nodig... Wil je je goed indekken en er zeker van zijn dat het allemaal veilig is. Kennelijk dat de richtlijnen in de USA wel streng zijn maar vooral de chemische eisen aan de test af kunnen wijken. Ik wilde dus zeker zijn van mijn zaak. Het blijft kinderspeelgoed en ik ben zelf ook papa dus ik nam hiermee geen enkel risico. Speelgoed en alles met een stekker of een batterij moet getest worden. Zo heb ik het ongeveer begrepen. Experts zullen dit vast kunnen aanvullen en verbeteren. En afhankelijk van het te testen object zijn er dan regels waaraan die test moet voldoen. Voor speelgoed zijn er bepaalde regels hoe deze test gedaan moeten worden. Bijvoorbeeld voor elke kleur die er in verwerkt zit moet een test gedaan worden. Ook voor het materiaal moet dan een brand en duurzaamheidstest gedaan worden. Ik heb er dus 3 in moeten leveren bij het testbedrijf. Ik moest dus op zoek naar een bedrijf dat dit zou kunnen doen. Het eerste bedrijf dat ik aanschreef wilde 3500 euro. En aan de communicatie te merken wilden ze gelijk even innen en de conversatie tot een minimum beperken. Ik had als newbie vragen genoeg dus ik voelde me hier niet prettig bij. Ik schrok ook van de prijs maar wist ook niet wat realistisch was. Maar als een goed ondernemer zoek je dan even verder. Ik heb ook wat Poolse bedrijven aangeschreven. Die waren niet heel snel in hun reactie. (Dit bleek te liggen aan een poolse feestweek ofzo leerden we pas later). Maar ook in China mag je deze keuring laten doen. Er zijn ook bedrijven die zich Europees presenteren maar gewoon de boel naar China opsturen (per luchtpost) om het daar dan te laten testen voor een fractie van de prijs die je er dan als ondernemer voor betaald. En China heeft nu eenmaal een copy en paste gevoel bij mij dus daar had ik geen zin in. Polen was inderdaad een stuk goedkoper. Maar uiteindelijk ben ik geslaagd bij ww.sgs.nl Wereldwijd en gerenommeerd. (ook in China maar er werd gewoon in Nederland getest) en de communicatie was erg prettig. Meneer Pols nam de tijd voor me om dit voor mij toch wel ingewikkelde proces duidelijk te maken. Ook niet onbelangrijk was de prijs. Die was iets meer dan een derde dan de duurste offerte die ik gezien heb. Rondvragen kan dus veel geld besparen. Waar dit aan zou kunnen liggen is o.a. dat Bedrijf "Lui en Duur BV" alle test maar in rekening brengt terwijl Bedrijf "Ik neem mijn klanten serieus en lever goede service" samen met jou kijkt wat noodzakelijk is om te testen. Uiteindelijk blijf je als importeur de persoon die besluit op basis van de tests om de CE markering aan te brengen. Bij controle moet je dan de test certificaten laten zien die je als basis genomen hebt om de CE markering te plaatsen. Startschot De test is zonder problemen en met vlag in wimpel geslaagd en was in 2 weken gedaan. Ik werd keurig op de hoogte gehouden want het waren een aantal tests. Bij elke test kreeg ik een mail dat deze geslaagd was. Voor ons was de CE goedkeuring dan ook een startschot om de bestelling te doen. We waren alleen wel geschrokken van de transportkosten. Een deel van een container was voor ons zelf te financieren en was ons uitgangspunt. Alleen onze vervoerder logic4l.com had ons al voorgerekend wat het scheelde als we een hele 40 foot container zouden afnemen. Dit zou qua totale inkoopprijs een berg geld schelen. Bij een deel van een container zouden we helemaal niks verdienen. Als we een hele container zouden afnemen dan wel. Al is het doel natuurlijk europese speelgoed dominantie. :) Ik kwam dan ook op een gegeven moment thuis en zei tegen mijn vrouw dat we na het spitsuur (thuiskomen, koken, zoon in bed stoppen e.d.) even moesten praten. En dan merk je dat je met de juiste vrouw getrouwd bent omdat ze gelijk doorhad dat we voor een hele container zouden gaan en dat ze het daar ook mee eens was. Ik had er al even mee rond gelopen en tegen je vrouw zeggen dat ik nog meer wilde riskeren dan in eerste instantie de bedoeling was is altijd een leuke binnenkomer. Maar al vaker is gebleken dat we het met elkaar getroffen hebben en elkaar helemaal aanvoelen. Dat gaat jullie verder niet aan maar dat is dus wel zo. ;D Ze zei ook gelijk dat ik er dan maar naartoe moest als we toch dat geld gingen investeren kan dat ticker er ook nog wel bij. Ze had wel familie in New York waar ik kon logeren. Dat is het voordeel van die Armenen die zitten overal en zijn overal even gastvrij. Maar dat beste ondernemers is voor een volgende keer. Volgende keer zal ik dus over mijn avontuur in de USA vertellen. John Aldo en Ernie.

Als jij originelen `merk` goederen afneemt binnen de EU mag je ze vervolgens in heel de EU verkopen. Vraag me alleen af of het betreffende merk aan je wil leveren. Meestal hebben ze de betreffende distributie kanalen vrij goed afgetimmerd of gaan ze dit doen als ze er achter komen dat jij de NL distributeur overslaat?

Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoedimporteur en -distributeur. Het kan raar lopen in een mensenleven. Vandaag is de eerste container aangekomen in Rotterdam en overmorgen zal deze in Tilburg staan. Een container gevuld met een geweldig speelgoed. Ik werd daar ergens in december 2012 verliefd op nadat ik het op een design pagina op Facebook zag. Ik vond het origineel en mooi bedacht. Wie het bedacht had moet zich goed hebben kunnen inleven in een kind. Als er geen zand voorhanden was dan zouden Lego-blokjes net zo goed werken. Ook zou het meteen als robotarm gebruikt worden en de link naar Transformers en Iron man waren ook zo gelegd. Kinderen willen graag spelen dat ze iemand anders zijn. Ik liet mijn zoontje Arthur van 6 het plaatje van de HandTrux zien en hij hoefde niet eens meer iets te zeggen. De blik in zijn ogen had ik al vaker gezien. HEBBEN! In dit geval kon ik de hebberigheid wat beter waarderen. Zo begon ons avontuur. Voor lezers die een verhaal over mij niet interessant vinden maar wel meer willen weten over het HandTrux avontuur kunnen de volgende paragraaf overslaan. Ik ben al jaren werkzaam in de Automatisering eerst als beheerder, systeem analist en nu al weer een tijdje programmeur en applicatie beheerder en een project zo af en toe. Maar ik had ook een verleden in de sales. Ik heb altijd wel een goeie babbel gehad en 3 jaar mavo dus die combinatie maakte in mijn geval dat ik al gauw de verkoop in rolde. Dat begon met een baantje als telefonisch verkoper van advertenties in blaadjes die niemand las, in een oplage van 1 aan onwetende ondernemers. Ik moest ergens beginnen maar dit heb ik maar een 2 maanden gedaan. Verkopen was prima maar na elke werkdag 3 uur douchen om je schoon te wassen omdat je je smerig voelt was nu niet mijn manier van verkopen. Ik woonde destijds in Limburg en ik kon vrij snel aan de slag bij een bedrijf dat Hollandse snoep in Duitsland aan kiosken en Trinkhallen verkocht. Ik kon met mijn 3 woorden Duits toch een heel aardig woordje over de grens spreken. De opleiding bestond uit 1 zin: “Daar ligt Duitsland, hier is een autobusje met 2000 kilo snoep. Succes!". Ik deed het niet onaardig en het was een dagelijkse uitdaging. Later dacht ik mij te verbeteren en ben ik bij een bedrijf gaan werken dat inbind en lamineersystemen per telefoon verkocht. Ik deed al jaren thuis rommelen met computers en vond het een fantastisch apparaat waar je nooit over uitgeleerd raakt. Ik was dan ook de enige bij het bedrijf die iets van computers wist. Als er iets fout ging dan werd ik er al snel bij geroepen. Op een gegeven moment werd me gevraagd of ik een netwerkje kon aanleggen want ze gingen van 1 naar 2 computers. Tuurlijk kon ik dat. Dit betekende: tuurlijk kon ik een boekje halen waarin stond hoe dat moest en dat vervolgens uitvoeren. Al doende viel bij mij het kwartje dat je hier ook je werk van kon maken. Die computers en de nieuwe manier van communiceren leken wel heel groot te worden. Over dat internet hoorde je steeds meer en ik vond mezelf ook steeds achter een piepend en krakend modempje dat mij kennis liet maken met een hele wereld. Ik ben toen elke vacature waar het woord automatisering in voor kwam een fax gaan sturen. Dit was in de tijd dat e-mail net opkwam dus faxen werd nog serieus genomen. En het modem in de computer had niet voor niks de naam “fax modem”. Na toch heel wat sollicitatiegesprekken ben ik aangenomen bij een verzekeraar in Utrecht en ben ik verhuisd van Venlo waar ik toen woonde naar Hilversum. Mijn geboorteplaats. Ik ben altijd achter mijn IT werk aan verhuisd en nu woon ik dan al weer 10 jaar in Tilburg, zeer gelukkig getrouwd en vader van een geweldige zoon. Ik werk part time bij een scholengemeenschap in Tilburg en gebruik mijn vrije tijd voor ons avontuur. Mijn eerste mailtje naar HandTrux LLC USA is van 11 december 2012: Dear mr/mrs/ms, I found the handtrux backhoe by accident and loved it immediately. I was wondering if you can give a entrepreneur a break an let me sell it in The Netherlands, Belgium and maybe even Germany? I think i would be a great representative. I am verry enthusiastic about this great toy. Can i buy these wholesale ? What would they cost ? Kind regards Aldo de Beunje Het Amerikaanse bedrijf bleek eigendom te zijn van een Amerikaanse meneer met de wel heel Amerikaanse naam: Ernest Autumn van den Heuvel. Behalve leuk bedacht ik me dat dit ook het hele verhaal wel interessanter maakte zowel voor ons als voor anderen. Het bleek echter wel dat zijn Nederlandse overgrootoma in de 16de eeuw van een boot afgestapt was en dat er naar eigen zeggen nog 25% Nederlands bloed door zijn aderen stroomt. Genoeg om toch de frase te gebruiken: “If you’re not Dutch, you aint much”. Ik heb ook braaf mijn rol gespeeld als echte Nederlander en toegegeven dat ik in bloembollen betaal voor mijn speciale geestverruimende rookwaar en klompen zelfs in bed draag. Toen de relatie zelfs nog serieuzer werd en we het over bestellen gingen hebben heb ik ook een doos met een Delfblauwe tasje gevuld met een Delfsblauwe sleutelhangerklompje, een Delfsblauwe koffie Senseo mok en om de relatie helemaal goed door te smeren: Delfsblauwe blikjes stroopwafels. Ik had 20 van deze tasjes opgestuurd om zo en de mensen op kantoor als ook de mensen in de fabriek er één te geven. Ook zat er een briefje bij met foto van ons gezin met de woorden: “Thank you for working with us. Kind Regards HandTrux Europe”. Zo zouden ze een beeld hebben bij de vreemde Europeanen. “Ernie” zoals ik hem mag noemen is een verhaal op zichzelf maar de omschrijving “larger dan life”, “high energy” en bij vlagen “prettig gestoord” zijn wel op hem van toepassing. Hij is nu zijn paspoort aan het regelen om ons een bezoek te gaan brengen. Dat ik “Ernie” mag zeggen heeft nog een ander effect. Mijn zoontje denkt dat ik met Sesamstraat aan de telefoon hang. Later meer over Ernie. Al gauw werd het een leuke correspondentie waarbij duidelijk werd dat we allebei erg enthousiast waren over het speelgoed. We hadden allebei dezelfde ideeën over wat we wilden bereiken met HandTrux. Actief spelen promoten en de creativiteit van de kinderen ruimte geven. Als een zombie naar een schermpje loeren was er met de HandTrux “Backhoe” niet meer bij. Het eerste dat geregeld moest worden was de goedkeuring voor de Europese markt. Dit hield in, omdat het om speelgoed ging dat het gekeurd moest worden door een daarvoor geautoriseerd bedrijf. Er werden door Ernie toen een doos met 12 units opgestuurd. 3 ervan waren nodig voor het test proces. Dat gaat namelijk per kleur, en dan voor de stevigheid ook nog. En ze kijken of er geen enge stoffen inzitten. Uiteraard kwam de HandTrux Graafarm met vlag en wimpel door de test aangezien het ook al aan de Amerikaanse eisen voldeed. Maar blijft spannend als je moet wachten tot je droom weer een stapje richting de realiteit doet. Lees verder: Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoed importeur en distributeur: hoogtepunten en dieptepunten!

Beste FZ, De keuze of je eerst moet ontwikkelen of eerst moet verkopen wordt bepaald door je mogelijkheden en voorkeuren. Heb je veel geld en tijd, dan kan je eerst aan de slag om je heel goed voor te bereiden alles in orde te maken en dan potentiële distributeurs en partners te benaderen. In de praktijk blijkt dat die aanpak veel geld kost en nauwelijks iets oplevert, maar dan heb je tenminste lekker kunnen knutselen. Ik weet niet waar jouw kracht ligt. Ben je heel creatief, of juist heel technisch. Wat voor toegevoegde waarde hebben jouw producten, zowel voor de eindgebruikers als voor je distributeurs? Dat zijn vragen waar je een antwoord op moet hebben voor je een keuze kan maken hoe je de business wil structureren. Ik heb goede ervaringen met jonge ondernemers die Harting Bank inschakelde om hen te helpen bij de ontwikkeling en de verkoop van hun product. Er wordt dan wel verwacht dat je ook gevoel ontwikkeld voor het belang van Harting Bank. Het is een zakelijke partij en geen liefdadigheidsorganisatie. Als je echt iets nieuws aan het ontwikkelen bent, moet een ook een strategie ontwikkelen ter bescherming van je intellectuele eigendom. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Veel succes, Nils de Witte

Tsja, dat hangt van allerlei zaken af. Waar is "daar"? Bij zakendoen in het buitenland kan het onverstandig zijn om Nederlands recht te kiezen. Een belangrijke vraag in dit verband is welke rechter wordt aangewezen om over een eventueel geschil tussen jou en de distributeur te beslissen. Een keuze voor Nederlands recht toe te passen door een buitenlandse rechter is namelijk vragen om moeilijkheden. En als op het contract niet Nederlands recht maar het recht uit een ander land van toepassing wordt verklaard, kan je je het beste laten adviseren door een lokale jurist of advocaat (als je dat op prijs stelt kan ik wel voor je in mijn netwerk kijken). Voor het geval het om distributie in de Verenigde Staten gaat, is hier nog een link naar een lezenswaardig artikel van een landgenoot die als advocaat in de Verenigde Staten werkt. Succes! Caroline Malmberg

wat mag een blanco of draft license agreement kosten in het engels of amerikaans volgens nederlands recht? Ik heb enkele voorstellen ontvangen maar hoe weet je nu de kwaliteit van deze contracten te beoordelen, want als ze nog in court zijn getest .........? iemand hier een goede of slechte ervaring ? het gaat om een ontwerp van een nieuwe fiets die een grote distributeur daar exclusief wil gaan verkopen via het internet. of is aankloppen bij een internationaal werkend advocaten kantoor het veiligste.

Mijn nieuwste blogpost is online op Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoed importeur en distributeur: hoogtepunten en dieptepunten!

Zal mezelf maar eens citeren: Nou was die idioot dus de officieel aangestelde distributor van Hero Nutradefense in China. Xile Meisu zou al in november betrapt zijn op (de versies verschillen) het vermengen van oude en nieuwe ladingen, het verkopen van poedermelk dat voor Europa bedoeld was en het ompakken van melk met andere afkomst. Xile Li'er is daar nu in maart voor aangepakt. De directeur zit in het gevang vanwege gesjoemel. Paar rare kantjes aan de zaak. Als Chinezen babymelkpoeder uit Nederland halen, waarom zit de distributeur dan met melk van verouderde datum? Als er bijvermengd wordt (melkpoeder voor China heeft een hoger proteïnegehalte), moeten er dus ook extra verpakkingen in Cina staan. Zijn die ook nagemaakt? Als er in november al tonnen in beslag genomen zijn, waarom gaat de distributeur dan nog maanden door met sjoemelen? Hero springt alle kanten op. Daar zeggen ze dat Jampoo de officiële distributeur is. Al sinds mei 2012. Maar dat is een eigenaardig bedrijf in Taiwan dat verfproducten maakt. Met een vestiging in China. Bovendien zit China net met een wisseling van de wacht bij hun nieuwe keuringsdienst. Dat is ook geen toeval.

Als de distributeur een Nederlander is dan wel hier aan de schandpaal, maar als er in China etiketten worden verwisseld door gevestigde bedrijven daar, dan zie ik niet dat De Nederlandse fabrikant te beschuldigen is. Of gaat dat anders?

Dat wisselt. Soms is er 1 overkoepelend bedrijf voor de EU, soms heeft elk land zijn eigen distributeur of wordt er met (een keten van) groothandels gewerkt. Vaak hebben bekende modemerken de markt wel aardig dicht getimmerd en kom je er als nieuwe online speler bijna niet tussen. Ze willen niet dat hun luxe merk door elke zolderkamer-ondernemer verkocht wordt, want dat is natuurlijk niet goed voor de uitstraling van het merk. Je moet dus met echt een goed verhaal aan komen, zeker als je de verkoop (alleen) online wilt doen en niet vanuit een luxe winkelpand. Zelf geef je al aan dat de merken in EU niet zo bekend zijn. Met een beetje mazzel is er nog geen importeur. Wellicht zou jij dat kunnen gaan worden. Succes!

Als er al een importeur/distributeur is in de EU dan zou dat je eerste aanknopingspunt zijn. Stuur eens een bericht naar hun met wat je van plan bent en wat jij voor hun kan betekenen en wat je van hun verwacht. Mocht er in de EU nog geen importeur zitten dan zou je zelf kunnen gaan importeren. En daarvoor neem je, uiteraard, contact op met de merken zelf.

Hallo leden van Higherlevel, ik zit even met een vraag. Ik heb al een tijd een plan op tafel liggen om een webshop te openen die zich bezig houdt met de verkoop van horloges. Hierbij doel ik op horloges in een prijs categorie die kan varieren van 25 tot 250 euro. Nu ben ik al een tijdje opzoek naar leveranciers die mij kunnen helpen. Echter vroeg ik mij af of bestaande bekende nederlandse webshops hun horloges bij allemaal verschillende leveranciers inkopen of doen ze dit gewoon bij één of twee grote distributeurs? Bepaalde webshops hebben soms wel 30 tot 50 verschillende merken in hun assortiment, kopen ze dit allemaal bij de 50 verschillende merken in? Misschien heeft iemand tips of een adres waar ik terecht zou kunnen. Ik heb zelf al een leverancier gevonden maar ben daar qua prijs nog niet tevreden over, er blijft te weinig marge over en daardoor is de verkoop niet echt aantrekkelijk. Ik hoor graag van jullie. M.v.g. Marco [titel aangepast - mod]

Een deel van het geld is nodig om een lokale distributeur over te nemen. Je gaat dus geld lenen van persoon A om het aan persoon B te geven die contacten en vergunningen heeft. Kun je niet direct met B zaken doen?

Ja, een kleine locale distributeur die al de juiste vergunningen heeft. Daarnaast willen we ook wat dieper kijken naar een aantal grote afnemers Dat gaat helaas niet, er is een bepaald volume nodig om de marge gezond te hebben.

Als je als dependance voor het amerikaanse bedrijf gaat werken, onder hun naam lijkt het me logisch dat ze zo werken. Op het moment dat jij slechts importeur distributeur bent is dit te vergaand. Ik denk dat daar gewoon verschillende niveaus van vergoeding/ marge tegenover moeten staan. In het ene geval ben je namelijk ongeveer in hun dienst en is het logisch dat je jouw netwerk inbrregt, In het andere geval ben je zelfstandig iets aan het opbouwen en heeft de fabrikant er geen recht op.

Een relatiebeding is zeker 1 van de overwegingen. Maar ik vraag me vooral af of een dergelijke constructie gebruikelijk is tussen fabrikant en distributeur. Ik snap prima dat er een goede forecasting komen en informatie over de sales vorderingen in de verschillende regio's. Echter de klantinformatie zie ik zelf als de 'treasury'. De kennis van de markt en het netwerk dat ik heb is juist de reden waarom ik het contract heb gekregen. Is een relatiebeding dan voldoende om dit te beschermen?

Voor een nieuw (Amerikaans) product op de Europese markt heb ik een exclusief distributie overeenkomst verkregen met een looptijd van 36mnd. In deze overeenkomst heb ik het exclusieve recht dit product te verkopen aan (sub-)distributeurs en retailers in Europa. Nu wil de fabrikant dat wij middels hun eigen CRM pakket alle klant informatie met ze deel. Is dit gebruikelijk? Zelf ben ik hier namelijk niet heel erg enthousiast over omdat ik hiermee mijn hele netwerk weggeef wanneer het contract na 36mnd om welke reden dan ook niet wordt verlengd...

Op dit moment merken we de aantrekkende vraag naar ons product en hebben we het idee dat de promotie die we de laatste 6 weken gedaan hebben niet voor niets hebben gedaan. We hebben op verschillende markten en beurzen gestaan. De ANWB beurs was een hoogtepunt. We hadden daar een prachtige plek aan het strand en we hebben daar een stuk grond afgezet en hebben daar echt bakstenen goud begraven. Kinderen kwamen vanaf grote afstand aanrennen. Echt waar. Ook snapten ze gelijk wat het was en hoe het werkte. Op facebook en onze website staan video’s van o.a. deze ANWB dagen. Het grappige is dat je volwassenen het nog regelmatig uit moest leggen. Die denken te moeilijk. De reacties zijn ook erg leuk. "Nog nooit gezien.", "Wat origineel", "Waarom was het er niet toen ik kind was?" We hebben contact gelegd met campings die daar ook stonden. En met een Spaanse vakantieparkengrootheid. Die zouden ook onze HandTrux meenemen en de mogelijkheden bespreken. Ik heb inmiddels mijn standwerkerpraatje ook wel ontwikkeld. Kijken wat werkt. Wat niet werkt. Grapjes die werken en niet werken. Als ik op de Graafarm ga staan om te laten zien hoe sterk hij is zeg ik: "Ik weeg 35 kilo... te veel". We zullen de komende tijd in een aantal kranten en tijdschriften staan. Nee, niet gelijk op de cover. En niet meteen landelijk. Maar een begin is er. Dat zal ook wel helpen met de bekendheid. We adverteren doormiddel van Facebook en Linkedin en dat gaat ook goed. Het mailen naar verschillende bedrijven heeft ook zo zijn vruchten afgeworpen. Onze webshop doet goede zaken. Dus het begint te komen. Leuk is dat er nu ook gesprekken zijn met Denemarken, Spanje, Rusland, Duitsland, Frankrijk. Dit zijn vragen die we krijgen via mail van grote en kleine bedrijven. Hoe deze mensen van ons gehoord hebben is soms een raadsel. Soms is het via het Amerikaanse HandTrux of de vele (Engelse) recensies die er inmiddels geschreven zijn over de graafarm. Voordat dit concrete orders zijn duurt het nog wel even, maar de contacten zijn wel gelegd. Ondernemers snappen, dat het nog wel even duurt, voordat je écht zaken gaat doen. Maar elke week komen er klanten bij. Zowel zakelijk als particulieren. Particulieren bestellingen hebben we via Amazon en ebay uit Schotland, Ierland, Duitsland, Hongarije, Frankrijk en Italië. Zij nemen de wat hogere verzendkosten vaak voor lief. We hebben wel meer na zitten denken over onze doelgroep. Met "ouders van kinderen tussen de 5 en de twaalf" ben je er niet. Er zijn ouders die alleen goedkope zooi kopen bij een Action winkel. Er zijn ook ouders die misschien onbewust een oud Russisch gezegde kennen: "We hebben niet genoeg geld om goedkope spullen te kopen". Van mijn vrouw geleerd. Goedkoop is duurkoop vind ik toch minder mooi klinken. Enfin zijn het verschillende soorten ouders? Zo ja hoe benader je die van jou dan? Mensen die van tuinieren houden zijn ook een doelgroep of wachten we daarmee tot we ook de groenblauwe HandTrux gaan importeren die ze wel in Amerika hebben? We zijn er nog niet uit en is iets dat we al doende zullen moeten leren. We hadden een handelsnaam voor de B2B (Aldoimport) en een handelsnaam voor de particulieren "HandTrux Europe". Dat kwam omdat we met ons bedrijf Aldoimport allerlei producten uit allerlei landen wilden importeren en verkopen. Door de positieve ontwikkelingen hebben we uiteindelijk besloten dat we ons 100% gaan richten op het merk HandTrux. We hebben er werk genoeg aan, en alle aanwijzingen zijn er dat we het er de komende jaren druk mee zullen blijven. Hoewel er geen bakken met geld binnenstromen zijn we zeker niet ontevreden als we bekijken dat we nu een kleine 6 weken bezig zijn met de daadwerkelijke verkoop. Ook de grotere jongens laten zich nu benaderen en komen we verder. Dit om jullie even van een beetje actueel nieuws te voorzien. Verder met het Amerikaanse avontuur. New York here I come! Nu de kogel door de kerk was, de beslissing genomen en we nu dan een berg geld (voor onze begrippen anyway) gingen investeren kon dus dat ticket er ook nog wel bij. Het verblijf was al geregeld en ik kon bij een zoon van een peetoom van Ruzanna terrecht. (Ik maak wel eens een diagrammetje van die familieconnecties.) Ticket werd geboekt, vrij gevraagd van werk, koffer gepakt, en jezelf goed laten keuren door de Amerikaanse geheime dienst zoals elke reiziger tegenwoordig. Ik weet niet waarom maar zowel mijn vrouw en ik hebben alleen last van gezonde spanning. Er is een rust over ons die een soort zekerheid uitstraalt. Dit komt goed. Dat is een fijne basis om vanuit te werken. Ik heb al vaker tegen Ruzanna gezegd dat ik het niet met iemand anders had aangedurfd. Zij bevestigde hetzelfde naar mij. Ik zal jullie niet vervelen met details maar het is zo ontzettend belangrijk dat mensen achter je staan. En je onvoorwaardelijk steunen maar wel kritisch zijn. Kanttekeningen zetten bij sommige dingen. Vragen stellen. Je moet die ook willen horen. Ik kom ook zo ontzettend veel mensen tegen die een blok beton voor hun hoofd hebben. Het gaat er dan niet om dat mensen doen wat je zegt. Klakkeloos je advies aannemen. Maar in ieder geval horen wat je zegt. Mensen die al tegenargumenten aan het bedenken zijn voor je überhaupt bent uitgepraat. Ik denk dat het grootste struikelblok is wat een ondernemer kan hebben het ego is. Het is een trapezeact. Je moet genoeg ego hebben om ondernemer te zijn, de kar te willen en kunnen trekken, maar niet te veel ego zodat je ook nog hoort wat anderen tegen je zeggen. Advies als: "Nee je hebt geen Mercedes SLK nodig van 60 ruggen omdat je bij klanten op bezoek gaat. Die 10 jaar oude Mazda is ook prima. " Soms moet ik eigenwijs zijn, soms moet ik gewoon aannemen wat Ruzanna tegen me zegt. Maar ik hoor altijd wat ze tegen me zegt en weeg het ten op zichten van mijn instincten. Misschien kunnen jullie er iets mee. Ik skypte Ernie dat ik zou komen en hij heeft wel 5 keer gevraagd of het echt waar was. Kennelijk is het voor Amerikanen zo moeilijk te geloven dat iemand buiten zijn eigen landgrenzen gaat. De reden om te gaan waren er meer dan 1. Als eerste wilde ik zeker weten dat wat ik bestelde ook in de container terecht kwam. Ten tweede wilde ik Ernie en zijn medewerkers wel in het echt ontmoeten. Het kantoor zien, de webmaster spreken die de Amerikaanse website doet. Lauren de persoonlijke assistente van John en Ernie. Zij beheert ook de Amerikaanse Facebook. En iemand in de ogen kijken kan wel via een beeldscherm maar dit was toch leuker en beter. En last but not least: ik zou New York zien. Een stad die al langer op mijn lijstje stond. In het vliegtuig uiteraard geen seconden geslapen. Dit gaat ook moeilijk als je benen in je nek liggen omdat je geen geld voor een duurder ticket wil uitgeven. Dus redelijk gaar kwam ik aan. Op het vliegveld zou ik afgehaald worden door mijn nieuwe Armeense vriend. Laten we hem maar Jay noemen. Zijn echte naam uitspreken is een garantie dat je tong in een mitella zal hangen voor een week. Het duurde even omdat hij vast zat in het New Yorkse verkeer. Ik kocht maar gelijk wat dollars op het vliegveld. NIET DOEN! Ik kreeg minder dollars terug dan ik aan Euro’s had ingeleverd. Dat kon nooit kloppen. Er bleek 10 dollar handelingskosten te zijn. "Welcome in America" Jay kwam aangereden in zijn Taxi. Hij bleek namelijk taxichauffeur te zijn. En dat was best een goed inkomen zo hoorde ik later. Geen yellow cab en geen Limosine maar een MPV. Ik deed het er maar mee. Op het parkeerterrein van het vliegveld heb ik mijn rode overall met geborduurde logo aangetrokken. Ik zou zo het kantoor van HandTrux USA binnenlopen. Ik had wel gezegd dat ik direct vanuit het vliegveld langs zou komen maar niet dat ik mijn overall aan zou doen. Ik wijk nu eenmaal af van de norm en ben misschien naar Nederlandse maatstaven een beetje maf. De bouwhelm had ik maar thuis gelaten. Die nam te veel ruimte in en zou misschien vragen oproepen bij de Amerikaanse douane. Zo gezegd zo gedaan. De eerste die mij doorhad toen ik het kantoor binnen kwam lopen was Lauren die meteen begon te lachen. Ook de webmaster George had me al snel gezien. Ernie bleek naar het postkantoor te zijn. John was in vergadering met klanten. Ik vroeg maar gelijk of het klanten waren die mijn verkleedpartij misschien niet op prijs zouden stellen. Dat bleek niet het geval te zijn. Ik nam de tijd om het kantoor eens goed te bekijken. Het gebouw was ergens in de jaren 40 gebouwd schatte ik en het leek dan ook qua stijl op een gebouw waar Al Capone ook kantoor zou kunnen gehad hebben. Veel brede houten kozijnen met houtsnijwerk. De deuren en muren die je aan gangsterfilms deed denken. Altijd leuk om aan herinnerd te worden als je daar met een digitale emmer met geld binnenkomt. Het kantoor, rechtstreeks uit The Soprano's! Na een paar minuten kwam Ernie binnenlopen die gelijk bij het zien van mijn verkleedpartij in een deuk lag. Ik kreeg een omhelzing en een hand en maakte gelijk kennis met spring in het veld Ernie. "High Energy" noemen ze dat. Maar zeg maar even Duracel ADHD. Het is door de Skype toch anders. Een enorme energieke man. Rasoptimist en merkbaar al zijn hele leven een vechter in de spirituele zin van het woord. De band die we in de afgelopen drie maanden hadden opgebouwd was ook nu we elkaar in de analoge ogen konden kijken ook aanwezig. Bij sommige mensen heb je het gevoel dat je ze al heel lang kent en dat je blij bent dat dit ook zo is. Ernie in zijn kantoor We maakten afspraken voor de komende week dat ik in New York zou zijn en mijn Armeense chauffeur en Ernie wisten een wegrestaurant te vinden die in het midden lag tussen mijn verblijfplaats en het kantoor van HandTrux USA. Het was voor beiden een goede plek waar ze mij konden ophalen en afzetten. Zo zou het ook de komende paar dagen gaan. Ik wilde zo snel mogelijk naar de fabriek omdat ik het allemaal wel geloofde maar ik het toch allemaal wel in het echt wilde zien. Eerst maar eens slapen. We reden naar het appartement in Queens. Jay woonde hier net een maand samen met zijn Armeense vrienden die ook allemaal als taxichauffeur werkte en er een studie aan de universiteit naast deden. Het was een ruim appartement. Voor één persoon. Er stond in één kamer twee stappelbedden. Ik kreeg er daar één van toegewezen en de andere jongens reden in toerbeurten op dezelfde taxi dus die waren nooit tegelijk thuis. Wat ik de komende week ook zei ik verbleef in mijn eentje in deze kamer. De jongens stonden erop om op de bank te slapen. Want ik was gast en die geef je je laatste snee brood nog. Ook als we uit eten gingen heb ik niet één keer mogen betalen. Zelfs niet toen ik probeerde ruzie te maken mocht ik niet eens iets bijdragen in de boodschappen. Maar ruzie maken met zoveel Armeense gastvrijheid is onmogelijk. De volgende dag gingen we naar de fabriek. Hoewel HandTrux pas sinds 2011 bestaat heeft Ernie met TenTonToys wel meer producten gemaakt. En al die tijd heeft hij dezelfde fabriek gebruikt. En toen ik er was, begreep ik waarom. Ontzettend warme lieve mensen die ook nog eens hard werken, veel verstand hebben van wat ze aan het doen zijn en met hun tijd meegaan. Ik kreeg daar een rondleiding van de zoon van de oprichter. Zowel de oprichter, de zoon ervan en de kleinzoon heten Anton of Tony Karl. Echt handwerk Wat me opviel tijdens de rondleiding, is de hoeveelheid handenarbeid die er komt kijken om de HandTrux Graafarm te maken. De spuitmal spuit dan wel vloeibare kunststof in een mal, waarbij de temperatuur dan nog heel precies moet zijn. En dan heb je de twee onderdelen waaruit dit geweldige speelgoed bestaat. Maar dan moet het nog afgewerkt worden. Onder andere de letters van de merknaam moeten nog rood gemaakt worden. De scherpe kantjes worden er afgeknipt en de doos in elkaar vouwen en het in de doos doen zijn nog best arbeidsintensieve handelingen. En natuurlijk de merknaam erop! Ik werd door alle fabrieksmedewerkers bedankt voor de lekkere koekjes en de Hollandse, Delfts blauwe kadootjes. Iedereen wist wie ik was en dat was een leuk idee. We hebben nog wat zitten praten en de jongste telg van de familie heeft me de 3D modellen op de computer laten zien van de bulldozer waar nog de laatste hand aan gelegd werd. Daarna zijn we gaan eten bij een lokale eettent die heerlijke spareribs had. Tony Karl, Ernie en ik. Volgende keer verder en dan over mijn media dagje waarbij ik het kantoor van David Letterman binnen wilde stappen. (Die heeft een zoon in de HandTrux-leeftijd). En ik 55 stuks verkocht aan de portier bij de New York Times voor zijn eBay winkel!

Ik kan natuurlijk niet voor de TS praten, dus hier alleen mijn eigen inbreng. Waarom een Ltd. - Zaken partner woont in Engeland en heeft de Engelse nationaliteit - We doen direct internationaal zaken, met a) een Engelse partij als distributeur voor EU, b) een Amerikaanse partij als distributeur voor Noord, Midden en Zuid Amerika en c) een Russische partij voor Asië - Punt twee is geen waarom, echter internationaal straalt Ltd. meer uit. (gevoelsmatig) Verder dan dat kom ik ook niet, dat is nou net het probleem. We staan op het punt een samenwerking aan te gaan. Ik ZZP sinds December hij Ltd sinds December. We hadden beide een zelfde idee, maar kwamen beide te kort om het van de grond te krijgen. Sinds 2 maandjes onofficieel samenwerkend hebben we het echter wel in de lucht met [in overeenkomst met boven] a) een LOI van 2000 producten initieel en ~1000-2000 per maand op basis van de markt in Europa. b) een LOI van 500 initieel en een ~1000 per maand op basis de markt in de US. c) Werken we nog aan... Individueel lukt het ons niet om vooruit te gaan, we hebben elkaar nodig, dus zoeken we een rechtsvorm om dat ook goed onder te doen. Gezien we beide net begonnen zijn, kwam het al vrij snel ter spraken om mij in de Ltd te integreren. Vandaar dat ik uiteindelijk weer hier kom. (Echter na eerst te zoeken, zag ik dat TS me net iets voor was) (Als achtergrond informatie, het gaat over een multimedia speler als product, waarbij ik de software ontwikkel en hij de marketing en sales, contacten etc.)

Dat is vreemd. Lurk al een tijdje aan dit forum en net op het punt dat ik moet registreren om wat vragen te stellen is er iemand die op hetzelfde moment in het exact zelfde schuitje zit. Ik ben een groentje als ondernemer (ZZP) echter heb ik onlangs een mogelijke zakenpartner gevonden, die dezelfde visie als mij heeft. We complimenteren elkaar en sinds we belangeloos samen werken schiet het project tot grote hoogte. Hoogtes die we afzondelijk nooit zouden kunnen halen. Anyway, de tijd komt om ook de samenwerking aan te gaan administratief en financieel. Daardoor kwamen de dus de exact zelfde vragen omhoog. 1) Geen commentaar verder. Daar zijn we over uit. 2) Ook bij ons komt ter spraken om de huidige Ltd van de engelse partner te gebruiken. Aandelen verdeling is vrij gemakkelijk en online te regelen. Voor het gemak hebben de naam al een aantal keren gebruikt voor correspondentie met distributeurs en dergelijke en het is makkelijkste om te doen, echter dezelfde vraag komt bij mij boven. De geschiedenis.... Dennis (of andere), weet jij of je ook ergens de geschiedenis van een Ltd kan opvragen? Is er een bron waar eventueele zorgwekkende geschiedenis dingen op te vragen is. Als er geen negatieve geschiedenis is, dat is dat wel OK. Ik kan me echter voorstellen dat eventueele finacieele negatieve geschiedenis geregistreerd staat. 3) Ik zou graag eens met een specialist hier over willen praten voor wat andere kleinere vragen en advies. Ik ben nog een groentje als het gaat om ondernemen. We hebben echter al toezeggingen voor ons product vanuit meerdere grote wereld wijde distributeurs die een omzet van tegen de 1M aan het eind van het jaar laten zien. De ontvangst van het product is veel groter als we beide in eerste instantie voor ogen hadden. Ik heb dus nogal wat vragen. Eventueel links met goed leesvoer over Ltd is ook al OK. Ga ook hier op Higerlevel eens door de historie lezen over Ltd, maar krijg sterk de indruk dat Ltd voornamelijk gerbuikt werd om de 18k de omzeilen.

Zoals ik al aangaf heb ik een summier lijstje met veel landen maar weinig distributeurs per land. Dus de tip van Cavorka is een goede maar heb ik al uitgevoerd. Ik heb contact gehad met AgentschapNL. Ze gaan een formulier opsturen waarop we goed moeten aangeven om welke producten het gaat, daarna beslissen zij of het de moeite waard is om de scan uit te voeren. Ik denk dat we hier wel wat aan kunnen hebben, het blijft dan alleen de vraag hoe goed ze kunnen matchen. De ervaring zal het leren. Ik kan in ieder geval die enkele distributeurs die ik per land heb kunnen vinden benaderen en als dat niet vruchtbaar is de zakenpartnerscan uit laten voeren, als zij dat de moeite vinden althans :P Onze huidige distributeur heeft het geprobeerd in zijn netwerk (ik weet alleen niet hoe goed) maar zij hebben geen partners in de drie landen waar het mij vooral om gaat (Duitsland, VK en VS), waarbij met name in de laatste met eerdere distributeurs gewerkt zal moeten worden verwacht ik. In Duitsland kunnen we ook met agenten werken maar die zijn helemaal moeilijk te vinden.

Het assortiment van je Nederlandse distributeur sluit dus wel aan bij jullie producten. Wat je dan kan doen is kijken hoe de andere merken die je distri voert, vertegenwoordigd zijn in het buitenland. In onze branche heb je in alle landen wel distributeurs die dezelfde merken voeren. Wellicht heb je dat in jouw branche ook. Verder zou je kunnen kijken welke merken een goede aanvulling op jouw producten zijn en dan van die merken de distributeurs bekijken.