1. Pas op, wat je nu ook doet of vastlegt, niks is gewaarborgd voor de toekomst. In een overeenkomst liggen afspraken voor de toekomst vast, lees die goed en loop er anders met iemand doorheen om te begrijpen wat er staat. Het zijn en blijven algemene regels, die a.d.h.v. de concrete omstandigheden worden ingevuld.
Om maar een concreet (gechargeerd) voorbeeld te geven: stel in de ovk staat: indien een aandeelhouder door zijn houding onrechtmatig schade aan de vennootschap of de onderneming toebrengt, is de andere aandeelhouder gerechtigd zijn aandelen over te nemen. Dat lijkt een hartstikke logische bepaling. Voordat je daar echter bij de rechter iets mee zou kunnen, zal er eerst een vrij lijvig dossier moeten zijn opgebouwd, waaruit die onrechtmatige handeling heel duidelijk wordt. En de andere partij gaat dan zeggen: maar ik moest dit doen, anders was het nog slechter gegaan met de onderneming. I.e. de bepaling lijkt duidelijk, maar de concrete invulling daarvan kan vies tegenvallen. De overeenkomst is geen verzekeringspolis. Het zijn gedragslijnen, die je moet bewaken en die in je achterhoofd moeten zitten.
2. Overeenkomsten proberen afspraken voor de dichtbije en verre toekomst te regelen, ook voor conflictsituaties. Zoals jij het eerst beschreef, zit je misschien al in het begin van een conflictsituatie. Het is op zich prima om nu een overeenkomst te sluiten. Daarmee wek je wel de indruk - van buiten, op papier, voor een buitenstaander - dat alles koek en ei is. Dat betekent dat je later als het toch niet werkt, moeilijker kan aanvoeren dat het al lange tijd niet goed zou gaan.
Succes!