TwaBla

Onderzoek eens of Stripe Atlas van nut kan zijn. Dat is een platform om vanuit de hele wereld een Amerikaanse onderneming op te zetten.

Dat is arbitrair, dus laat zulke keuze maar aan de arbiters over. Die scherpe focus maakt het mogelijk dat vragen met een interessante dimensie voor actief en innovatief ondernemerschap toegelaten worden. Zo strikt is het allemaal niet. Nu weer on-topic, zolang het topic toegestaan is? Knip tekst: inhoud verplaatst naar on topic antwoord - door: Mikky

Knip tekst: inhoud verplaatst naar on topic antwoord - door Mikky

Dit betreft een campinghouder die in december de overeenkomst opzegt (nietig verklaard) die in november afgesloten is. Zijn dan al ruim 4800 euro aan kosten gemaakt? We zien steeds opnieuw dat een beroep op reflexwerking niet slaagt. Mankeert er dan iets aan de advocaten die zich voorbereiden op zo'n zaak? Hier op HL kijken we de koe keer op keer in haar kont, en dat ruikt niet goed. Het wemelt hier van de juristen die uitspraken kunnen duiden, maar is er eentje die zijn vinger opsteekt en met een effectieve verdediging komt van getroffen ondernemers?

Dat is puntjesneuken. Waar het mij om ging is dat in alle aangehaalde zaken elk beroep op de reflexwerking afgewezen werd. Meestal gemotiveerd (geen discussie, heb ik maar even in puntjes samengevat) en soms met verwijzing naar de ontstaansgeschiedenis van de wet waarop gereflexeerd werd. Wat ik niet snapte is waarom die campinghouder wel aanspraak kan maken op reflexwerking maar die cafehouder niet. Het antwoord daarop heb ik uit jullie reacties proberen in mekaar te puzzelen. Vraag wordt dan: waarom kan de reflexwerking niet worden toegepast op Verkoop buiten Verkoopruimte?

Om het breiwerkje compleet te maken, want ik probeer de logica te begrijpen: Er zijn regels die de consument beschermen tegen al te gretige verkopers en daar kunnen kleine ondernemers een beroep op doen (via de reflexwerking) als ze overeenkomsten aangaan die buiten hun professionele reikwijdte liggen. De oude colportagewet (tegenwoordig Verkoop Buiten Verkoopruimte) geeft de consument nog eens extra bescherming, maar daar kan de kleine ondernemer geen beroep op doen. Want uit de voorgeschiedenis van die wet zou blijken dat dat niet de bedoeling was. Kantonrechters knepen in het verleden nog wel een oogje dicht, maar dat doen ze nu niet meer. Overruled! Dat is de huidige stand van zaken. Is dat terecht? Goed doordacht? Ontstaat er een probleem als de regels mbt Verkoop Buiten Verkoopruimte via de refexwerking ook door kleinere ondernemers aangeroepen kunnen worden?

En dit komt uit ICTrecht (2015). Dus een campinghouder kan zich (volgens ICTrecht) verschuilen achter het consumentenrecht, tenzij de overeenkomst tot stand gekomen is met hulp van een colporteur buiten de winkel. Zo zijn de regels en zo werkt het recht.

Uit dezelfde zaak. Tegen een campinghouder nota bene. :P Geen enkel beroep op reflexwerking slaagt. De campinghouder heeft in december getracht een vierjarig contract op te zeggen dat in november gesloten was. Het enige wat RT illustreert is dat de uitspraak in de zaak tegen de cafehouder een zinsnede bevat waarin genoemd wordt dat het reflexrecht soms nog steeds wel aangeroepen kan worden. Maar vandaag even niet.

Dus toepassing van de regels verschilt van geval tot geval, en als je je niet correct beroept op de juiste regels dan heb je pech gehad. De campinghouder kan soms wel aanspraak maken op reflexwerking, maar de cafehouder soms niet.

Maar nou weer even over die campinghouder. Die neemt contact op met een websitebouwer voor een site, maar in de samenwerking gaat iets mis en dan kan de ondernemer via de reflexwerking aanspraak maken op consumentenbescherming. Omdat hij als campinghouder geen verstand van websites heeft. Dat lees ik op ICTrecht. Zit diezelfde campinghouder echter thuis op zijn camping aan de thee en wordt hij overvallen door een vertegenwoordiger die hem verleidt tot het tekenen van een contract voor het maken en beheren van een website, dan kan hij geen aanspraak maken op de reflexwerking. Want dat was colportage en uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het nooit de intentie was van de wetmakers om ondernemers te beschermen tegen colporteurs. Zo kan ik ook rijmen en dichten, zonder mijn hemd op te lichten. >;(

Het wemelt hier weer van de spitsvondige juristen. Die weten heel precies waarom een campinghouder die een website bestelt bij een sitebouwer wel aanspraak mag maken op de reflexwerking, maar een student die een cafe runt en overvallen wordt door vertegenwoordiger niet. Als dat recht is, is de wereld krom. ::)

Er zit een groter probleem onder het oppervlak. De consument wordt door de wet beschermd in tal van situaties waarin de leverancier een kennisvoordeel heeft. De ondernemer heeft die bescherming helemaal niet en moet dus bloeden voor elk opzetje dat leveranciers in een overeenkomst weten te gieten. Het lijkt een goede zaak om kleine (startende) ondernemers te beschermen als ware het consumenten. Wij krijgen op HL echter ook reacties van controllers bij multinationals die hun abonnementen-kosten eens bekijken en zich afvragen waarom ze vastzitten in stilzwijgend verlengde overeenkomsten die hun oorsprong hebben in gratis proefabonnementen. Als je die niet actief actief opzegt, ben je ook de pineut.

Jij zet een zaak voor het kantonrecht uit 2012 tegenover een hoger beroepszaak voor het Hof uit 2015 (zie Proximedia-topic). Het beroep was gericht tegen de toepassing van de reflexwerking. Vertel mij maar welke uitspraak meer gewicht in de schaal legt. Her sluit aan bij het openingsbericht in dit topic, namelijk dat het domein waar de reflexwerking wordt toegepast steeds kleiner wordt.

Een verzameltopic is een verraderlijke valkuil. Dan associëren we die Poolse en Chinese scammers immers met Nederlandse uitgevers van dubieuze gidsen en nieuwsbrieven, wat een open deurtje is voor lokale advocaten om verwijdering te eisen. Nu wordt het omgekeerde geprobeerd, voor elke scam* een apart topic. Dat is lastig zat, want sommige groepen hanteren verschillende namen en dan heb je nog mensen die topics vullen met vergelijkbare voorvallen en algemene discussies. Het belangrijkste effect van dit soort topics is dat ondernemers die zoeken (is dat aanbod van X wel kosher?) snel een antwoord vinden. HL helpt voorkomen! Daarom zijn gescheiden topics belangrijk en is het noemen van namen essentieel. Ondernemers zoeken niet op algemene termen, maar op naam en toenaam. Degenen die de werkwijze herkennen, hebben geen preventie meer nodig. Slachtoffers helpen is een stuk lastiger. En oplichters achter de tralies krijgen, is zo goed als onmogelijk. * En dan doel ik niet op obvious scams zoals Nigeriaanse of Chinese emails. Misschien dat daar een verzameltopic wel werkt. ;)

Ook een campinghouder is een ondernemer die geen aanspraak kan maken op reflexwerking als hem een website is verkocht door een websiteverkopende vertegenwoordiger, in tegenstelling tot wat op ICTrecht wordt beweerd.

Los van alle meningen: hoe krijgen we die reflexwerking weer terug? Als het aan de voorgeschiedenis van de Colportagewet ligt, hoe kunnen we de nageschiedenis beïnvloeden? Moeten er kamervragen gesteld worden? Moeten we naar het Europese Hof? Moeten we rechters omkopen?

Overigens is de mening van Arnoud Engelfried geen algemeen geldende maatstaf. Voor een webwinkel die een website laat maken, is de reflexwerking niet van toepassing, zo stelt hij in 2013. Maar mid 2015 beweert hij op ICTrecht dat de reflexwerking wel geldt voor andere kleine ondernemers die een website willen. Dat is dus een onjuiste interpretatie. De reflexwerking telt ook niet (meer) voor die campinghouder die bezoek krijgt van verkopers of gebeld wordt. Conclusie: de reflexwerking erodeert. Maar Norbert heeft ook een beetje gelijk: de reflexwerking heeft nooit echt officieel bestaan. Rare jongens, die juristen. :-\

Ook in tweede instantie is onduidelijk wat er nou precies gebeurd is. Zij heeft die spullen ingekocht en dus een factuur ontvangen? Wat bedoel je met 'voorgeschoten'? Kan best zijn dat zij die spullen al op de plank had. En daarna voor honderd euro spullen mocht ophalen. Of de rekening niet hoefde te voldoen. Het gaat hier trouwens maar om honderd euro. Veel gedoe en gepruts om niks. ::)

Yep, ze heeft (als bijverdienste?) een cafe gerund van eind 2005 tot eind 2006. Al binnen enkele maanden kwam de vertegenwoordiger van Proximedia langs. In februari 2006 tekende ze een overeenkomst, en die bleek voor 48 maanden a 201 euro te gelden. In november dat jaar vroeg ze om voortijdige beeindiging van het contract omdat ze haar onderneming staakte. Wat er tussentijds aan incasso is gebeurd, wordt niet vermeld. Maar in de zomer van 2010 (ruim vier jaar later) is de eerste rechtszaak en wordt de ondernemer bij verstek veroordeeld. Die ging in beroep en de kantonrechter kwam tot de tegengestelde conclusie. Dat was echter een wat lange bocht, oordeelde het Hof in de volgende beroepszaak, want het betreft geen ondernemer die in de bedenktijd/afkoelperiode van de overeenkomst af wil. Maar een ondernemer die tien maanden na het tekenen besluit om de onderneming te staken. Daarom slaagt ook het beroep op dwaling niet. Tja, domme pech. Had ze dat contract maar niet moeten tekenen. Tien jaar na dato (de uitspraak dateert van begin 2015 en is eind dat jaar geopenbaard) mag ze vijfduizend euro betalen voor een moment van onachtzaamheid en bijna hetzelfde bedrag aan kosten. En de ironie: haar website heeft nooit bestaan. Toch is er alle aanleiding om voor een reflexwerking te pleiten. Die werking geeft (kleine) ondernemers namelijk recht op veertien dagen bedenktijd bij dit soort verkopers. En als de verkoper daar niet op wijst, wordt het een jaar. Dat is om dubieuze praktijken van zakkenvullers tegen te gaan.

De reflexwerking is in de jurisprudentie ontstaan en wordt nu in de jurisprudentie weer afgebroken. Door reorganisaties bij banken en faillissementen in retail komen er deze maanden weer tienduizenden mensen op straat te staan, waarvan een deel zijn geluk als ondernemer gaat beproeven. Dan geldt survival of the fittest, dus er komt weer een kudde aan domme wildebeesten aan die de rivieren moet oversteken en de krokodillen die aan dubieuze werving doen liggen al klaar. Branko heeft gelijk. Er is brede politieke overeenstemming over de noodzaak om (kleine) ondernemers te beschermen tegen misleidende verkooppraktijken. Wellicht kan hetzelfde politieke platform nog eens goed bekijken of 'de wetgever bedoelde' dat de colportagewet niet voor (kleine) ondernemers geldt. Waarom is de ondernemer vrij wild?

In het consumentenrecht is de bedenktijd voor aankopen buiten een winkelruimte behoorlijk opgerekt, juist om dit soort overvaltactieken in te perken. Zijn de mogelijkheden van kleine zelfstandigen om zich te beroepen op het consumentenrecht in dit soort zaken geheel uitgeput?

Dat bedrijf was niet toevallig ook leverancier van die materialen? Of het materiaal is gesponsord en dan duiken dus de kosten niet op* aan de kostenzijde. Of er is geld gedoneerd waar vervolgens materialen van zijn gekocht, en dan zie je ze wel aan de kostenkant, incl BTW. *Kan ook zijn dat er facturen over en weer gaan. ;)

En wat levert dat op dan Abel?

Dat gaat jou niet helpen. Die tijd kun je beter besteden aan overleg met een advocaat. "Is mijn webbouwer aansprakelijk voor schade omdat mijn site niet werkt?" Rechtswinkel over wanprestatie en websites Rechtszaak over wanprestatie, ontbinding contract en schadevergoeding. Collega-ondernemer in Almere zoekt advocaat.

Ook interessant: het model van Proximedia lijkt gekopieerd van het Franse bedrijf Cortix dat ondernemers een gratis site aanbood, maar in feite een overeenkomst aanging voor 48 maanden. Cortix is in 1999 opgericht door een Hassane Hamza die de verkochte websites sinds 2004 liet ontwikkelen in Tunesië. Het bedrijf was toen internationaal aan het exanderen, ook naar Nederland. Er zijn in Frankrijk twee groepen gevormd die Cortix bestreden. Een daarvan was Adcapi (webarchief) die zich ook teweer stelde tegen Proximedia. Dat leidde tot negatieve publiciteit. Cortix beschuldigde hen en Google van een lastercampagne, ging in 2009 naar de rechter en verloor die zaak. Het bedrijf werd bovendien veroordeeld tot het betalen van een boete van 15.000 euro aan Google. Cortix ging in 2010 onderuit en werd in 2012 failliet verklaard. Publicis kocht de boedel op en plaatste het onder de paraplu van Webperformance, net als Proximedia. Op zijn hoogtepunt had Cortix 1100 man in dienst, na het bankroet nam Webperformance er circa veertien over. Ga naar Cortix in Frankrijk en je treft daar Proximedia aan. Na het omvallen van Cortix verhuisde Proximedia (een deel van) zijn site development naar Tunesië, naar Alpha Studios. Het maken van zo'n site vergt gemiddeld vier uur en kostte Cortix 200 euro (cijfers uit 2009). Cortix_tranges_mthodes_pour_un_marchand_de_sites_-_Rue89_-_LObs.pdf