TwaBla

Smaad en laster zijn best aan te pakken, maar dan moet je het wel kunen bewijzen. Binnen drie maanden na constatering aangifte doen. Als het vooral vileine roddel en concurrentienijd is, dan is het verspilde moeite.

Dat is dus die partij die jouw concept koopt. Welk percentage gaan acceptanten inleveren en welk percentage gaan verkopende detaillisten ontvangen?

Even langzaam. Retailer A verkoopt een giftcard voor 10 euro. Die 10 euro wordt doorgegeven aan partij X (de uitgever van de kaart) minus de marge die de retailer mag houden. Een half jaar later wordt de kaart ingewisseld bij retailer B. Die klopt aan bij partij X om zijn geld te ontvangen, minus de marge voor retailer A en partij X. Retailer B krijgt dus geen tientje voor zijn tientje. En jij zegt dat de cadeaukaart bij duizenden acceptanten in te wisselen is. Hoe krijg je die zo gek?

Het principe van een cadeaucard is simpel. Er zijn een aantal winkels die dat als betaalmiddel accepteren en dan zijn er anderen die dat middel verkopen. De eerste groep geeft een paar (X) procentpunten korting die dienen (X-A) om de tweede groep te betalen. A zijn de inkomsten voor de kaartuitgever. Via de firma Intersolve kan je hele hele proces gedekt laten verlopen. Als jij dus acceptanten meebrengt, heb je een goed concept. Anders niet.

De afgelopen vijf jaar hebben we het internet (en dus ook webshops) zien verschuiven naar mobiele apparaatjes: smartphones en tablets. Gevolg is dat websites en webshops nu gebouwd worden om ook op kleinere schermen effect te hebben, met vingertipnavigatie en steeds vaker ook horizontaal scrollen voor tablets. Ondertussen zien we nu toch geleidelijk ook de samensmelting van televisie en internet. Dat betekent dat er behalve hele kleine schermpjes ook hele grote beeldschermen ter beschikking komen. Ik heb (tien jaar geleden al) websites gezien die voor grote flatscreens ontworpen waren (in Japan bij Sony, een soort van monopoly-board design) en ben nu benieuwd of jullie al speciale wall-size apps en services zien aankomen.... ... daar dacht ik aan omdat ik met een nieuwskanaal bezig ben dat vooral in kantoren gebruikt wordt, dus leek me een wall-size versie zeker zo interessant als een palm-size. ;)

Aansluitend op een eerder topic.

Dat is misschien marginaler dan reeds bekende merken, maar in potentie zeker zo interessant. Als groothandel in stocklots van nieuwe merken ben je immers ook potentieel lanceerbasis voor het reguliere goed. America Today heeft een vergelijkbare voorgeschiedenis, maar toen was parallelimport nog niet zo gereguleerd.

In Monaco kost een studio van vijf bij zes tussen de € 700.000 en € 1,4 miljoen, afhankelijk van het uitzicht. Op de snelweg.

Al aan het auteursrecht gedacht? Kijk eens naar deze zaak.

Zie ginds komt de stoomboot. ;) (hoop dat het allemaal meevalt)

Typisch mannelijk gedrag. Je zou verplicht eens een dagje per jaar naar Antwerpen moeten gaan. Parkeer je auto op de kade (of tussen de Vlaamse en Waalse Kaai) en wandel het oude centrum in. Wordt zelfs kleren kopen leuk.

Er zullen best verdeelde meningen zijn, maar de rechtspraak is tamelijk duidelijk. De merkhouder in Europa kan bezwaar maken tegen de verkoop van merkproducten die buiten de EER in de handel zijn gebracht. Zo worden overschotten uit Amerika of waar dan ook tegengehouden. Tesco en Makro vechten daar al decennia tegen, maar de huidige Europese interpretatie is nu eenmaal dat zulke parallelhandel niet onder de vrije mededinging valt. Dus de bron van de handel is irrelevant; het enige wat telt is 'met toestemming van de merkhouder binnen de EER op de markt gebracht'. Probeer het uit, zou ik zeggen. Worst case scenario is dat je handel in beslag genomen wordt en dat de merkhouder een claim neerlegt voor misgelopen inkomsten. Dat tikt snel aan.

Inmiddels blijkt uit onderzoek van de Telegraaf dat met hulp van zowel de merkhouder als de supermarkten containers vol melkpoeder naar China verscheept zijn. Dat laatste verklaart waarschijnlijk waarom ondanks verhoogde aanvoer toch onvoldoende op het schap belandt. Zijn het de franchisenemers of de supermarktorganisaties zelf die hun zakken vullen?

Toch misschien ook even alle regels mbt misleiding en valse claims checken.

Dan moet je der met een grote boog omheen lopen. Je kan je nu al geen goed advies veroorloven, dus als er straks één merkeigenaar is die bezwaar maakt, ga je direct voor schut. Het is best leuk om prinzipe reiter te zijn, maar als je geen juridisch onderlegd weerwoord kan geven op de onvermijdelijke blafbrief (of inbeslagname) dan is het allemaal verspilde moeite.

Een Nederlandse vakbeurs is meer geschikt voor de kleinere detailhandel. Wil je binnenkomen bij de grote buyers dan zal je moeten netwerken en een je eigen entree versieren. Begin een maatje kleiner en zorg dat je in beeld komt.

Weet je zeker dat het jullie spullen zijn? Of hebben ze papieren van een container met een bestelling op hun naam?

Daar gaat het nu ook mis, dus de klant is het zat.

Quirky loopt behoorlijk goed. Een aantal producten van deze uitvindingsmarktplaats zijn nu ook bij Bol.com en AH te koop. Misschien een doorverwijsplek voor al die uitvinders en ideeënmensen op dit forum?

Goh, 30% BTW?

Wie heeft die 3e partij ingeschakeld en waarom?

Yep, met name in dit topic.

Dit is de klassieke acquisitiefraude-aanpak: bevestiging van een (overigens niet bestaande) eerdere order. Het bedrag dat in het voorgesprek per jaar genoemd wordt, blijkt in de overeenkomst ineens per maand te zijn. Kun je een volgend gesprek opnemen? ;)

Het is namaak, maar waarschijnlijk heeft Ray Ban zelf zoveel varianten op de markt gebracht dat het model niet meer te beschermen is. Het zijn hele grote retailers die exact dezelfde modellen voor een paar euro verkopen.

Paar namaakbrillen van grote retailers... River Island Primark Mango