R.I.P. - Benm

Was die medewerker waarmee je overlegd hebt niet aanwezig op kantoor? Als ik de mailwisseling zo lees zou ik zelf ook gedacht hebben dat de opdracht bevestigd was. Of je ze eraan kunt houden is wat anders, die medewerker is waarschijnlijk inderdaad niet bevoegd om de opdracht te mogen geven namens het bedrijf. Mogelijk daardoor wel hoofdelijk aansprakelijk trouwens.

Maar iemand moet het toch bedacht hebben, in welk land dan ook? Verder vraag ik me ook af hoe dat nou in de praktijk zit: Stel ik lever iemand een website en factureer 3500 euro. Na ontvangst van de factuur is de klant tevreden en wil betalen, maar contant? Moet ik dat een wettig betaalmiddel weigeren? Mag ik het weigeren? En wat moet ik vervolgens met die factuur doen, betaling afdwingen via de kantonrechter, en vervolgens beslag laten leggen op... laten we zeggen inmiddels 4500 euro aan contant geld? Klinkt ook niet zo handig.

Criminelen kunnen onderling natuurlijk betalen met wat ze willen, maar de schijnbare doelstelling is hier het tegengaan van witwassen van bankbiljetten. De beperking geldt niet voor handel tussen particulieren, dus daar blijft een route open en bloot liggen om cash auto's, horloges, boten of vliegtuigen te kopen en die vervolgens weer legaal voor bancair geld te kunnen verkopen. De verkoper zit dan echter wel weer met een landing contant geld dat niet meer in 1 keer is uit te geven bij bedrijven. Vraag is of dat zo'n probleem is: als je pakweg als particulier een luxewagen voor 100.000 euro cash verkoopt kun je dat geld gewoon uitgeven zolang je niets duurders dan 3000 euro per stuk koopt. Je zou er bij wijze van spreke je boodschappen van kunnen doen, en ander inkomen sparen op de bank voor grotere uitgaven. Hoe dan ook is die grens van 3000 euro ergens compleet onlogisch en arbitrair. 10.000 zou veel logischer zijn gezien dat ook het bedrag is waarbij banken transacties moeten melden, en het bedrag is dat je cash mee mag nemen over de EU grens zonder het aan te hoeven geven. Afschaffen van 500 euro biljetten is ook zoiets: biljetten van 200 nemen 2.5 keer het gewicht in voor een gegeven waarde, en als je het echt compact en licht wilt houden zijn er altijd nog biljetten van 1000 CHF en zelfs 10.000 SGD (al worden die laatste geloof ik afgeschaft, maar SGD 1000 blijft wel).

Ach, 30.000 euro aan ouderwets goud weegt ook maar een kilo... Overigens werken nederlandse bankpasjes op de meest verrassende plaatsen dan weer wel, bijvoorbeeld in een indonesisch warenhuis (en dan bedoel ik de pinpas, niet de creditcard!).

Yeah, dat valt me ook wel eens op: iemand die gewoon 48 flessen olie op de band zet, je zou denken dat dat niet voor persoonlijk gebruik is, zeker op een moment dat het niet in de aanbieding of iets dergelijks is. Maar goed, wellicht kan het de lidl helemaal niets schelen ook al zou je 2000 flessen kopen, zolang ze er marge op maken ;) Supermarkten hebben vaak wel een paar loss-leader producten die ze heel scherp prijzen om klanten binnen te krijgen, maar dat zijn meestal producten waarvan er op de normale prijs een gigantische marge zit tussen productie en retail prijs. Dat kunnen drogisterij-dingen zijn als deodorants die voor 4 euro verkocht worden maar een productieprijs hebben van 10 cent, maar ook dingen als olie, melk, boter of bloem waarbij de marge nihil of negatief is. Overigens heb ik geen idee of die discounters er een probleem van maken. Zelf heb ik niets in bulk nodig, maar zou pakweg de lidl moeilijk doen als ik een hele pallet suiker op een pompkarretje zet en wil afrekenen, omdat ik dat pakweg wil gebruiken om zelf bier mee te brouwen? Ergens denk ik van niet ;)

Ja, dat mogen ze zeker maximeren, en soms ook met een goede reden: Als je bijvoorbeeld deo of tandpasta in de 2-voor-de-prijs-van-1 aanbieding hebt als grote super kun je een klant weigeren die het hele schap in een wagen gooit en wil afrekenen. Die klant heeft waarschijnlijk een zelfstandige drogisterij en kan zo goedkoper inkopen dan via de groothandel of direct bij de producent. Een maximum per klant per dag kan evt door de producent zijn voorgeschreven, of het is een kwestie van 'redelijkheid': pakweg 8 tubes tandpasta voor een particulier kan best, maar 100 lijkt me niet heel logisch.

Het werd eens tijd! Hopelijk echt een einde aan de barrage van telefoontjes die je krijgt als je iets bij de kvk inschrijft. Als ervaren ondernemer die een nieuwe inschrijving doet wist je dat het eraan zat te komen, maar voor een eerste starter is het reuzeirritant.

Ik denk ook een wat overijverige medewerker. Uiteraard staat het AH vrij om wel of niet te leveren, maar ik denk dat de regels niet bedacht zijn voor jouw situatie, en ze gewoon blijven leveren. Zo niet dan zijn ze niet de enige supermarkt waar je deze producten kunt bestellen ;) Daarbij neem ik wel even aan dat die koffiehoek niet de hoofdmoot van je handel is, maar een extraatje in een bedrijf dan in de basis iets anders doet of verkoopt.

Ik denk dat dat niet zal werken om retouren door particulieren tegen te houden: je mag ook geen restocking of andere kosten rekenen bij koop op afstand en retouren. Het enige dat de consument moet betalen zijn de verzendkosten retour, binnen redelijke grenzen (dwz een pakketzegel oid). Overigens maakt het wel uit hoe 'custom' iets is: ik denk dat een set componenten in een behuizing niet 'custom genoeg' is om te kunnen uitsluiten, maar bijvoorbeeld bedrukking of bestickering in opdracht van de klant zou je kunnen zien als een gepersonaliseerd item, en dan is misschien wel uit te sluiten.

Mwoah, je zou nog wel kunnen argumenteren dat dit een behendigheidsspel is en geen kansspel, muzikale voorkennis en dergelijke spelen een rol. Het is geen roulette. Maar de vraag is eerder waarom iemand zo betalen om dit spel te spelen. Ik ga echt niet de hele dag deuntjes luisteren om vervolgens geld in te zetten of ik die deuntjes herken of niet. Als de verhouding tussen beloning voor correct benoemen groot genoeg is vergeleken met de inzet heb je denk ik vooral programmeurs als "klant": Die techniek vordert best snel. Was 10 jaar geleden het onderscheid maken tussen een kat en een hond op een foto nog vrijwel ondoenlijk voor een computer? Nagenoeg. Koop je nu een nieuwe Huwai telefoon dan krijg je er techniek bij die vrijwel feilloos vertelt wat er in het blikveld van de camera zit: een mens, een kat, een hond, een strand, zonsondergang, of een bord eten... en als je niet oppast ook nog welke maaltijd dat dan wel is.

Inderdaad, ik zie ook niet in waarom een muzikant zou betalen voor deze dienst. Voor de 'herkenners' is het wellicht wel aantrekkelijk, tenzij je een model verzint waarbij ze alleen geld verdienen als de beter scoren dan je puur op statistische grond zou mogen verwachten. Zo niet loont het om zo rap mogelijk zoveel mogelijk te gokken en daarmee geld te verdienen zonder enige inzet.

Dit lijkt me ook geen probleem eigenlijk. De bedoeling dat factuurnummers een doorlopende serie vormen is denk ik vooral bedoelt om fraude moeilijker te maken (factuur wegmoffelen, of 2 facturen maken met hetzelfde nummer en alleen de laagste inboeken etc). Voor de klant hoeven facturen die hij ontvangt natuurlijk geen oplopend nummer te hebben: Ik nummer alles door in 1 reeks, dus is het logisch dat een klant geen opeenvolgende factuurnummers krijgt als ik in de periode ertussen ook iets aan een ander gefactureerd heb.

50 stands is eigenlijk helemaal niet zo klein, het doet niet onder voor de gemiddelde markt of braderie. Ik zou het eerst eens overleggen met die sporthal - ik neem aan dat zij garanties willen dat de huur betaald wordt.

Zoiets is inderdaad vervelend en maakt je wantrouwend. Ik denk echter dat het iedere ondernemer die een paar jaar meedraait in deze branche wel eens in enige mate is overkomen. Ze gebruiken je code niet meer, dus daar kun je niet echt meer achteraan. Als het verder een mondelinge overeenkomst was of de tegenpartij in ieder geval redelijke munitie heeft om de zaak te betwisten wordt het ook lastig om gewoon voor je werk betaald te krijgen. Die verplichting is er natuurlijk wel, als een opdrachtgever een stuk programmatuur laat maken moet daarvoor ook betaald worden als het wel geleverd is maar niet in gebruik genomen is. Gelijk hebben, krijgen en halen zijn helaas verschillende zaken. Ik heb 1 keer iets vergelijkbaars aan de hand gehad, maar wel met een schriftelijke overeenkomst. Destijds heb ik wel overwogen om naar de kantonrechter te gaan om betaling te realiseren. Uiteindelijk heb ik dat een tijdje uitgesteld, en een half jaar later bleek het bedrijf in kwestie failliet te zijn, met een lege bankrekening en een schuld van 1 a 2 ton aan belastingdienst en UWV. Had ik gewonnen dan had ik waarschijnlijk niets gekregen en nog voor de kosten van het proces opgedraaid ook.

Dat is inderdaad lastig: als iemand de functionaliteit opnieuw bouwt vanaf de grond, zonder enige code te gebruiken die je geleverd hebt, is het lastiger aan te tonen dat iemand je intellectueel eigendom 'gestolen' heeft. Compleet onmogelijk is het overigens niet, gezien ook concepten over hoe je bepaalde situaties moet aanpakken intellectueel beschermhaar -kunnen- zijn. Denk bijvoorbeeld aan de 1 click checkout. Hierover procederen is echter wel heel kostbaar gezien beide partijen expertise moeten inhuren om een rechter te overtuigen van iets waarvan hij geen enkele notie heeft. Ergens geef ik het weinig kans: blijkbaar is een of andere wordpress developer in staat gebleken de functionaliteit van de code na te bouwen, eventueel in beperkte vorm. Daar zal ongetwijfeld een prijskaartje aan gehangen hebben voor de klant in kwestie, maar wellicht zo laag dat het niet de moeite is om te proberen dat bedrag nog te verhalen als gestolen intellectueel eigendom. Als het gaat om tonnen of miljoenen aan waarde wellicht wel, maar als het gaat om zeg 5000 euro ontwikkelingskosten is de intellectueel eigendom route niet echt de moeite. Blijft natuurlijk wel het punt van wanbetaling overeind: Als je de code gebouwd en geleverd hebt moet daar gewoon voor betaald worden, ook als de "klant" in kwestie op een gegeven moment besloten heeft de overeenkomst eenzijdig op te zeggen en te laten realiseren door een derde partij. Je hebt tenslotte de prestatie geleverd, ook al wordt deze niet meer gebruikt, dus moet de wederpartij daar ook netjes voor betalen.

Het drukt je winst met het bedrag dat je sponsort - als dat 500 euro is dan heb je in de basis gewoon 500 euro minder winst op jaarbasis, met alle fiscale gevolgen van dien (bij 60k omzet zal je daarvan wel ca 40% inverdienen aan inkomstenbelasting). Maar maak het inderdaad niet te moeilijk: laat ze je gewoon een factuur sturen voor die sponsoringskosten, indien van toepassing met BTW, en boek het op dezelfde manier als je een aantal folders, visitekaartjes of iets dergelijks zou doen. De enige andere optie is denk ik om het als een gift te doen als die vereniging een ANBI status heeft, wellicht dat even navragen.

Da's inderdaad wel een lastige, want in zo'n banner kun je niet zien wat is asterisk eigenlijk betekent als aanvullende voorwaarde. Blijkbaar is het hier een minimumbedrag van 20 euro voor Nederlandse bezoekers, maar dat is niet direct duidelijk. Ik ken ook wel gevallen waarbij het iets anders betekent: bijvoorbeeld altijd gratis verzending als het door de brievenbus past, of boven een bepaald orderbedrag. Als je dan iets van 8 euro oid koopt is de verzending gratis zolang het maar door de bus past, en zeker bij bedrijven die voornamelijk goederen verkopen waarbij dat het geval is is het een aantrekkelijk aanbod.

Of het effectief is laat ik verder in het midden, maar als je domeinen met traffic en/of websites koopt met de loutere intentie deze direct door te laten verwijzen naar je eigen website is het geen investering maar (direct aftrekbare) reclame. Let wel dat dit anders kan liggen als je pakweg een weblog koopt en dan doorgaat met het publiceren van inhoud daarop met als uiteindelijk doel het genereren van clicks/sales op je eigen website. Op zich is dat denk ik ook best realistisch: als je een website koopt en die omzet naar een redirect naar je eigen site zal de waarde daarvan geen lang leven beschoren zijn: wellicht kreeg zo'n domein wel traffic omdat men de content interessant vond, maar zodra je botweg gaat redirecten verdwijnt dit hele aspect, en ik vermoed dat het traffic via een dergelijk verkregen website na een jaar ook nihil van waarde zal zijn.

Subtiel genoeg waardoor ik het hele ding niet meer zag staan ;) Maar goed, het draait op shopfactory dus je hebt geen onbeperkte vrijheden qua ontwerp en dergelijke. Ik ken de exacte mogelijkheden daar niet, maar als je kunt schakelen naar een template met 3 ipv 4 producten naast elkaar, en/of een iets subtieler/kleiner lettertype zou ik dat wel doen. Je ziet nu dat veel beschrijvingen 2 a 3 woorden per regel hebben, en dat leest gewoon niet zo prettig.

Uiteraard moet je het wel op het juiste moment doen, en dat is niet de rolzitting waarbij de eisende partij niet eens aanwezig is. Daarna krijg je een termijn waarin je je schriftelijk kunt verweren, maar je hebt ook nog steeds comparitie waarbij eiser en gedaagde wel gelijktijdig voor de kantonrechter verschijnen, en elkaar beurtelings (al dan niet via raadsheren) kunnen bevragen. Dit is natuurlijk niet noodzakelijk: de gedaagde kan zich puur schriftelijk verdedigen tegen de dagvaarding, en in een geschil waarin de feiten op zich wel duidelijk zijn maar het meer om te interpretatie daarvan gaat is dat helemaal geen slecht idee. Bij dit soort welles/nietes gevallen kan het best handig zijn om persoonlijk je verhaal te doen voor de kantonrechter. Getuigenissen van eventuele mede-gedupeerden kunnen schriftelijk worden bijgevoegd, maar als ze die mondeling komen toelichten is misschien duidelijker voor een kantonrechter te begrijpen hoe mensen zich misleid voelen: als de gedaagde partij dit stelt is dan 1 ding, maar als er nog 10 lotgenoten hetzelfde verhaal vertellen is het wel geloofwaardiger.

Is het daadwerkelijk zo dat je die voorwaarden alleen kunt bekijken -nadat- je de overeenkomst bent aangegaan? Van een ondernemer mag je meer onderzoek verwachten dan van een consument, maar een extreem cruciaal aspect als 15% van je vordering verbeuren als je later afziet van het gerechtelijke traject is toch wel van extreem belang. Had je dit geweten dan was je er niet aan begonnen. En als je het niet redelijkerwijs kon weten is het ook dwaling, ook als je ondernemer bent. Zeker als er met chocoladeletters "NO CURE NO PAY" bij staat!

Er is geen eis om iets schriftelijk af te handelen voor een kantonrechter. Als je gedaagd wordt mag je je in persoon verdedigen, en als de tegenpartij ervoor kiest dat niet te doen zegt dat mogelijk al iets over de inschatting van de eigen kansen. Verwacht er geen hele show van, maar eerder een gesprekje in een klein zaaltje in een lokaal gerecht.

Het is inderdaad aan de smalle kant, ik zou het zelf ook prettiger leesbaar vinden als je 3 ipv 4 producten naast elkaar zou zetten in deze breedte, en met de levertijd ben ik het ook eens: daar kun je beter '2 werkdagen' oid van maken dan 'in voorraad'. Dat je iets in voorraad hebt zegt verder weinig over hoe lang het gaat duren voordat ik het product als klant zal ontvangen. De 'meer lezen' knop vind ik wel nuttig voor dit soort producten, al zou ik er eerder een tekstlink van maken dan een 'call to action' knop vergelijkbaar met 'koop nu': het is vooral van belang voor mensen die het product nog niet eerder hebben gekocht en achtergrondinformatie willen. Qua lettertype: tja, het is 'open sans' - niet bijster origineel, maar wel een goed leesbaar font. Voor iets dat 'natuurlijk' wil overkomen is het denk ik wel een erg "functioneel" lettertype, maar ergens denk ik niet dat het een enorm verschil zou maken in je verkopen als je dat zou veranderen. Wat de omgang van google met CBD is is me ook niet helemaal duidelijk, van dat doorglippen geloof ik eigenlijk niet zoveel. Dat geldt overigens even goed voor facebook dat wel allerlei posts doorlaat over succesverhalen met CBD, maar blijkbaar geen advertenties duldt. Hypocriet op zijn best.

Niet direct, maar mogelijk wel indirect. Als dat incassobureau achter jou aan komt voor 15% van de vordering en je kunt tegenwerpen dat ze geen enkele moeite hebben gedaan om die vordering op de schuldenaar te verhalen heb je natuurlijk wel een punt. Als ze jou voor de rechter dagen voor die 15% dan zou je de schuldenaar kunnen laten getuigen dat er nooit contact met hem is opgenomen door het incassobureau, en als dat daadwerkelijk het geval is dan is het aan het incassobureau om te bewijzen dat dat wel het geval is - wie eist bewijst. Een brief sturen -nadat- je de opdracht hebt ingetrokken klinkt natuurlijk wel heel erg als een desperate poging van het incassobureau om toch enige "prestatie" te bewijzen. Waarom een schuldenaar je zou 'helpen' in deze kwestie is een lastige. Als het werkelijk gaat om iemand die niet kan maar wel wil betalen dan zie ik de redelijkheid er wel van in: vernietiging van incassokosten is ook in het voordeel van de schuldenaar mocht hij ooit van zin zijn zijn schuld te betalen als de middelen het toelaten. Als je vooraf al aangaf dat de schuldenaar domweg niet -kan- betalen dat is het incassobureau mogelijk ook nalatig: doorzetten bij een oninbare vordering die alleen maar meer kosten voor de opdrachtgever op kan leveren is geen goede handelspraktijk. Ik heb geen glazen bol, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het incassobureau puur bezig is om jou op kosten te jagen: Ze willen juridische kosten gaan maken die de schuldenaar ook niet zal kunnen betalen, en gaan die op het einde van de rit op jou als opdrachtgever verhalen als blijkt dat de schuldenaar niets van waarde heeft.

De vraag is of een ondernemer zich moet verzekeren voor kortdurende arbeidsongeschiktheid als een blessure, en wellicht ook moet nadenken voordat hij dingen doet met een groot risico op blessure (pakweg gaan wintersporten of iets dergelijks). Als je voldoende vermogen hebt om een paar maanden van te kunnen leven heb je geen verzekering nodig voor een ongevalletje waar je 6 weken arbeidsongeschikt voor bent. Bovendien is het natuurlijk ook wel afhankelijk van wat je doet: als je zelfstandig beeldschermwerk doet ben je niet zo snel volledig arbeidsongeschikt. Het grote gevaar is langdurige of blijvende arbeidsongeschiktheid. Dit is natuurlijk een heel duur risico, en daarmee erg prijzig als het verplicht wordt er een particuliere verzekering voor af te sluiten. Dan liever weer iets als de WAZ terug met een wachttijd van een jaar en uitkering van het minimumloon of iets in die buurt. Wil je minder wachttijd of een hoger bedrag kun je er altijd nog voor kiezen dat particulier bij te verzekeren.