R.I.P. - Benm

Ik denk niet dat de muis als zodanig heel snel uitgestorven zal zijn. Uiteraard zijn er veel mensen die een laptop hebben en geen desktop, maar dat sluit ze niet uit van muisgebruik. Voor mijn werkzaamheden gebruik ik mijn laptop als computer, dezelfde die ik overal mee neem, maar heb wel een set-up staan met een fatsoenlijk bureau, monitor, full size toetsenbord, en uiteraard ook een muis. En zullen meer mensen op die manier werken - laptop als desktop replacement met een usb en hdmi kabeltje erin en gewoon werken in een normale, meer ergonomische, omgeving. Maar de vraag is denk ik wel hoe groot de markt voor 'bijzondere' muizen nou eigenlijk is. Je hebt uiteraard muizen voor gaming met betere technische specificaties, maar het aandeel waarbij het puur om het uiterlijk gaat is misschien wel heel beperkt. Zelf gebruik ik normaliter gewoon een simpele Logitech bedrade muis - geen geemmer met leeglopende batterijen en die dingen gaan jaren mee voor ca 20 euro per stuk. Daar wordt dus niemand rijk van, en ik vraag me af of ik significant meer zou betalen voor een customized versie. Misschien in bedrijfskleuren met een logo erop, als dat ergens voor publiek zichtbaar gebruikt gaat worden. Ik heb er wel teflon voetjes onder zitten om het nog prettiger te laten werken, maar dat is ook zo'n ding dat eigenlijk niets kost ($5 voor 2 setjes oid) en vooral past op standaard muizen. En dat komt nog omdat ik een tamelijk intensieve gebruiker ben die anders de voetjes van zo'n muis er in een half jaar vanaf slijt en geen zin heb om te klooien met muismatten etc.

Misschien wordt de soep niet zo heet gegeten - een vergissing is menselijk en je hebt het gelijk gecorrigeerd. Gezien het geen aangetekende brief is heb je die dus niet ontvangen (ahum) en zelf je fout hersteld. Wellicht komt er nog een aangetekende brief die je wel gaat ontvangen, wellicht volgt er helemaal niets meer gezien het maar 1 listing was en die inmiddels verwijderd is. 1 week lijkt me een veel te korte tijd om iets in te 'moeten' regelen, afgezien van het zo snel mogelijk offline halen van onbedoelde verkeerde advertentie, hetgeen je zo snel als mogelijk gedaan hebt. Juridisch advies inwinnen lijkt me verstandig, maar ik zie geen reden waarom je binnen 1 week 300 euro zou moeten betalen. De feitelijke fout is hier niet betwist, maar waar het bedrag van 300 euro vandaan komt blijkbaar verder niet gemotiveerd. Dat had ook 3, 30, of 30 miljoen euro kunnen zijn. En voor 300 euro moeten ze dan toch naar de kantonrechter, wat aan griffiekosten etc al meer dan het dubbele daarvan kost, met een redelijke kans dat ze grotendeels in het ongelijk worden gesteld. Een kantonrechter zal tenslotte ook vragen om de motivatie van het bedrag van 300 euro. Mochten ze een aangetekende brief gaan sturen en (dreigen met) dagvaarden dan lijkt me juridisch advies zeker een goed idee. Zelfs als je je fout erkent kun je een tegenbod doen voor de geleden schade, bijvoorbeeld 10 euro. Als die vervolgens in een rechtszaak op nihil wordt geschat, of in ieder geval veel dichter bij 10 dan bij 300 euro, vermoed ik dat zij met de proceskosten blijven zitten.

Inderdaad, de vaste kosten en marginale kosten voor een gegeven prijs of marge zijn best te berekenen, maar de daadwerkelijke omzet inschatten lijkt me voor zoiets dan weer heel lastig. Als ik het verhaal zo lees zit het mogelijk dichter tegen horeca aan dan dat je het met een bakkerij zou kunnen vergelijken. Anderzijds heb je natuurlijk wel mogelijkheden als cateren voor bedrijven in de buurt die wellicht 1 dag per week iets smakelijks bij de koffie willen, dat soort vaste afnemers zijn heel prettig, ook al moet je wat marge inleveren (of bijv kosten maken om het te bezorgen).

In sommige situaties zijn ze wel handig, zeker als je de achterkant onbedrukt laat zodat je ze ook nog kunt gebruiken om iets op te schrijven of iets dergelijks. Ik zou er verder niet idioot veel moeite voor doen, maar gezien de lage kosten zijn het toch wel handige dingetjes die je gemakkelijk uitwisselt, ook bijvoorbeeld in het buitenland als je even geen fatsoenlijk internet hebt om gegevens uit te wisselen. Of je er een QR code naar je website op moet zetten weet ik niet, maar ergens denk ik dat dat ook weinig kwaad kan, zeker gezien die niet meer zo groot hoeft te zijn met de resolutie van de cameras in nieuwere smartphones.

Dat zal wel mee vallen, de meeste mensen zijn geen klootzakken. Maar als ze nog steeds fotos gebruik die jij hebt gemaakt maar waar niet voor betaald is, heb je zeker een rechtsgrond om te eisen dat er alsnog betaald wordt, en zo niet het gebruik van die fotos onmiddelijk gestaakt wordt. En zelfs als ze het gebruik staken vervalt je recht op een vergoeding niet, ze hebben ze enige tijd gebruikt en daar hoort een passende vergoeding bij. Dit staat verder los van de kwaliteit van de foto's: zelfs als ze heel slecht zouden zijn dan heeft de afnemer de keuze om ze niet te gebruiken en niet te betalen (wanprestatie van jouw kan), of wel te gebruiken en er dan ook voor te betalen. Gebruiken wil in die zin zeggen dat men ze -blijkbaar- goed genoeg vind voor gebruik. Of het de moeite is hier juridisch iets aan te doen weet ik niet, maar zoals je het hier voorstelt heb je die mogelijkheid wel. Uiteraard ken ik het verhaal van de tegenpartij niet en zou ik je daarom nooit adviseren zomaar te gaan procederen.

Dat kansspel argument lijkt me niet zo heel sterk. Uiteraard heb je in nederland een vergunning nodig voor het organiseren van iets als een loterij, maar dat zijn zaken waarvoor deelnemers betalen. Bij een win-actie of op basis van likes of shares lijkt me daarvan niet direct sprake. Nadeel is wellicht wat facebook er zelf mee doet: ze schijnen recentelijk alle bedrijfsmatige posts niet te tonen tenzij je betaalt.

Dat inderdaad... stel dat iemand die referentie gaat checken en contact krijgt met de directeur van dat bedrijf: die gaat echt niets positiefs over je zeggen. Als het om een door jou ontworpen logo gaat, en ze er niet voor hebben betaald is het wellicht een ander verhaal, gezien je dan de rechten van dat logo niet hoeft over te dragen wegens wanprestatie (dwz niet-betalen) van de tegenpartij. Of het zin heeft om alsnog betaling te krijgen voor een klein bedrag hangt van veel factoren af. Allereerst moet je bewijzen dat er een overeenkomst was en je de prestatie geleverd hebt. Op zich kan een log van een chat op facebook, whatshapp of iets dergelijks best bewijs van een overeenkomst zijn, zelfs mondelinge overeenkomsten zijn gewoon bindend maar meestal zeer lastig te bewijzen (tenzij je geluidsopnames hebt, of betrouwbare onpartijdige getuigen etc). Een incassobureau kan -niets- meer doen dan je zelf kunt doen. Volharden ze in hun weigering te betalen kun je ermee naar de kantonrechter, maar dan moet je wel verdomd zeker zijn dan je wint gezien de griffiekosten en dergelijke. Bij een vordering van tigduizend euro zijn die wel te dragen, maar je gaat nu wellicht 600 euro riskeren om 100 euro te verkrijgen. Bij een principekwestie kan ik me daar wel wat bij voorstellen, maar praktisch gezien kun je denk ik beter je energie besteden aan iets productievers.

Wat zou je er uberhaupt aan willen doen? Zoals gezegd zijn er geen 'slachtoffers' die geld of goederen zijn verloren door deze praktijken, dus lijkt me niet dat er hier direct sprake is van een strafbare bezigheid, hoogstens een zeer curieus fenomeen.

Ik denk dat het beste een ondernemersding is, ook al zijn het strict gezien verdiensten uit overige werkzaamheden. Je hebt natuurlijk net zo goed gevallen waarbij de bedragen wat hoger zijn en je je onderhand wel bij de kvk moet gaat inschrijven, belasting moet betalen en dergelijke. Of waarbij je na je studie van deze bijverdienste je hoofdinkomsten gaat maken en alsnog 'volledig' ondernemer wordt.

Dat hangt van je exacte situatie af, en je kunt eventueel ook nog aangiftes van vorige jaren corrigeren als je vergeten bent daarin je opbrengsten uit die websites te vermelden. Als je enige inkomsten 5000 euro per jaar zijn uit adwords etc en je voor de rest leeft van stufi dan lijkt het me aannemelijk dat je te betalen inkomstenbelasting op dat moment nihil was, al wil dat niet zeggen dat je het niet had moeten opgeven bij de belastingdienst. Voor zover ik het verhaal volg werk je nu in loondienst en heb je die inkomsten als 'uit overige activiteiten', en moet je ze dus wel opgeven en er helaas ook inkomstenbelasting over betalen. Dat deze inkomsten in het buitenland gerealiseerd worden doet er niet zoveel toe qua inkomstenbelasting - wellicht wel qua hoe je met de BTW daarover (of het ontbreken ervan) moet omgaan.

Inderdaad... 'mogelijk' maar ook vrij gemakkelijk te ontkennen dat er sprake was van een werksituatie. Een simpel verweer zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat hij even een lepel gebruikte om wat te proeven of iets dergelijks. Zoiets is geen werk, en als je niet kunt aantonen dat hij ervoor betaald werd iis het al een lastige zaak. Nu neem ik aan dat de foto een locatie van een professionele keuken toonde en niet dat hij gewoon thuis aan het koken was voor zichzelf of zijn gezin - dat lijkt me geen enkel probleem bij afkeuring.

Inderdaad... stel dat die neprecensent dat gedaan had, dan hadden ze de kosten moeten maken om de IP adressen van google los te krijgen, en vervolgens krijg je een paar TOR exit nodes en kom je niet verder. Bovendien lijkt het erop dat de dader in dit verhaal het na betrapt te zijn ook gewoon allemaal heeft toegegeven. Ook nog een lastig punt: hoe lang duurt het voor je bij google de IP adressen losgeprocedeerd krijgt? Als google de boel had willen vertragen had dat mogelijk zo lang kunnen duren dan de providers inmiddels de koppeling tussen ip adres en gebruiker niet meer hadden hoeven bewaren.

Ik vermoed dat proximedia er belang bij heeft niet aan te tonen wat de daadwerkelijk gemaakgte kosten zijn, cq welke kosten men verder nog daadwerkelijk zou maken als het contract wordt voortgezet. Uiteraard kan ik niet in hun boeken kijken, maar ik vermoed dat de grootste kostenpost voor proximedia acquisitiekosten zijn, gespendeerd aan het binnenhalen van klanten, niet aan het leveren van het daadwerkelijke 'product'. Het vergaren van klanten voor dit soort diensten is niet eenvoudig - je moet iemand hebben die op een zwak moment in het verhaal trapt. Misschien lukt dat slechts 1 op de 100 keer, en dan kom je per geslaagde poging tot een aanzienlijk bedrag. Vervolgens kun je aan een rechter gaan uitleggen dat van bijv een contract ter waarde van 4800 euro (200 per maand, 2 jaar) feitelijk zo'n 2000 is opgegaan aan gemiddelde acquisitie, 300 daadwerkelijke kosten waren om een out-of-the-tin website en telefoonnummer op te zetten, en de andere 2500 winst zouden zijn geweest. Met het betalen van de daadwerkelijke kosten zal geen rechter moeite hebben, maar als dat slechts een minieme fractie is van het totaalbedrag kun je wel twijfels hebben bij de redelijkheid van de claim.

Dat lijkt me ook beter, wellicht zijn er meer partijen die zich valselijk voordoen als 'google' om zo mensen over de streep te trekken. Je zag dit op een gegeven moment ook in telefonische marketing, waarbij callcenters het deden lijken alsof ze voor kpn werkten maar feitelijk juist voor de concurrent om zo vertrouwen te wekken. Het punt waarop dit oneerlijke handelspraktijken worden is soms vaag - je kunt bijvoorbeeld zonder liegen stellen dat je telefonie gaat leveren over het kpn-netwerk, en analoog ook dat je google zal inzetten voor je campagne ook al heb je er geen formele relatie mee.

Iets dergelijks zou inderdaad moeten volstaan, en er hoeft geen verhaal bij over eventuele vervolgstappen als je niet betaalt of iets dergelijks. Die zet ik tenslotte ook niet standaard onder mijn facturen, die kunnen wachten tot een eind in een incassotraject waarbij je daadwerkelijk overweegt te gaan dagvaarden. Wat het misschien in nederland nogal lastig maakt is dat het verschil maakt of je ter goeder trouw handelde of niet. Als iets zich vrij overtuigend presenteert als een gratis photostock site (die bestaan tenslotte) en iemand gebruikt daarvan een foto dan is dat ter goeder trouw. Als later blijkt dat die photostock site helemaal niet legaal was en mogelijk zelfs een 'honeypot' opgezet om later alsnog geld te eisen, plus 'kwader trouw boete', zit een rechter ook met een lastige kwestie. Zeker als de gratis photostock opeens offline verdwenen is wordt het een lastig te bewijzen verhaal voor beide kanten. Ergens kan ik me dan voorstellen dat een rechter wel acht dat het gebruik onrechtmatig was, maar niet bewezen ter kwader trouw, waardoor de vergoeding aanzienlijk lager uitvalt. En dan kom je ook bij de proceskosten uit natuurlijk: Als de eiser 2500 euro wilde, maar de rechter een bedrag van 300 euro billijk acht, wie is dan grotendeels in het ongelijk gesteld en wordt veroordeeld in de proceskosten? De eiser, de gedaagde, of moet ieder haar eigen kosten dragen (lijkt me redelijk). Zeker als de griffiekosten en dergelijke niet verhaald worden op de gedaagde dan maakt zo'n claimpartij al snel verlies.

Getty images is wel actieef in het in binnenhalen van claims, maar voor zover ik weet alleen over afbeeldingen die uit hun eigen archief komen, ik neem aan dat de fotograaf een vergoeding krijgt als zijn werk via Getty wordt verkocht (of een vergoeding van Getty voor zijn werk en daarmee de commerciele rechten verkoopt).

Tja, dat zal van het bedrag afhangen natuurlijk, principes zijn soms prima te koop. Voor een paar duizend euro zou ik het niet doen, maar als het een paar miljoen is ben ik klaar voor de rest van mn leven en daar geef ik wel wat principes voor op ;) Maar ergens denk ik dat dit geen losstaand geval is, en zelfs al kopen ze 1 gedupeerde af, dan zijn er wel andere die er (onder meer door threads als deze) achter komen dat ze worden bedrogen. Overigens is er al tijd nog het risico dat iemand de naam van deze club advocaten in dit topic post, al dan niet tamelijk anoniem. Dus zelfs als er gesettled wordt is het nog prima mogelijk om het beter vindbaar te maken - het is niet zo moeilijk om een HL account aan te maken zodanig dat wij als HL niet eens -kunnen- aantonen dat er een link is met een ander account, voor zover we dat uberhaupt ooit zouden doen zonder dwang van een rechter.

Ik neem aan dat het inderdaad een principekwestie is, en dat deze advocaten zich mogen verantwoorden voor hun handelen. Nu met zekerheid vaststaat dat de fotograaf ze nooit gevraagd heeft om de auteursrechten te verhalen kun je toch wel spreke van een fraudekwestie: Wat als je gewoon betaald had naar aanleiding van de blafbrief: ik vermoed dat niets van dat bedrag dan naar de fotograaf gegaan was, en het gewoon in de zakken van dat advocatenduo was verdwenen onder het mom van 'juridische kosten'. Je valselijk voordoen als advocaat of belangbehartiger lijkt mij gewoon fraude, valsheid in geschrift en dergelijke - geen civiele zaak meer, maar iets dat gewoon onder het strafrecht vervolgd zou moeten worden. Of het OM daar zin aan heeft betwijfel ik, maar je kunt vervolging natuurlijk afdwingen als ze er niets mee doen. Ik heb geen idee wat de strafmaat voor zoiets zou zijn, maar als hun handelswijze structureel was, en ze er flink aan verdiend hebben (genoeg mensen die wel betalen na een dergelijke blafbrief?) dan zouden ze best een flinke tik kunnen krijgen, en mogelijk belangrijker, een beroepsverbod voor een aantal jaar.

Maar TS geeft aan dat issue is dat er geen nieuwe klanten via de site bij komen, niet dat er krimp is door van verlies van bestaande klanten. Overigens is dat natuurlijk wel lastig voor bedrijven die slechts 1 project afnemen, en daarna waarschijnlijk voorlopig niets meer (vaak heb je bijv maar 1 website, of 1 promovideo oid nodig). Tevreden klanten komen dan wel terug, maar er kan veel tijd overheen gaan voor ze weer een opdracht hebben. Dat rode vs groene button verhaal zou ik even laten voor wat het is, maar doorlinken naar een contactformuler ipv een 06 nummer tonen is wel een goeie: iemand die een offerte wil aanvragen zal waarschijnlijk liever zijn gegevens invullen dat het per telefoon uitleggen. Uiteraard wel telefonisch bereikbaar zijn, zet het nummer bij je contactgegevens oid.

Dit hangt nogal van het product af - vaak is wel wel zo dat de prijs ongeveer verdubbeld per stap (40 euro productiekosten, 80 euro groothandelsprijs, 160 euro consumentenprijs), maar dit lijkt me een product waarbij de logistieke kosten aanzienlijk zijn... ik neem aan forse volumes/massas aan hout, geen chinese stukjes electronica de beginnen met $0.5 maar ook slechts 10 gram wegen door een brievenbus passen. Bovendien is het blijkbaar een luxeproduct, en dan kan een hoge cosumentenprijs juist goed zijn voor de verkopen - het 'gray goose' effect waarbij een franse vodkaproducent gewoon de prijs een factor 3 oid omhoog gooide, waardoor het een luxe/stijl item werd en de verkopen omhoog schoten, terwijl er precies hetzelfde product geleverd wordt.

Het is lastig te zeggen zonder de oude site te zien. Wat me wel opvalt is dat als ik een stukje scroll tot ik bij 'kosten' aankom hier een aantal pakketten getoond wordt, maar er vervolgens geen 'call to action' is. Ik zie dat ik bijv op de kop 'basic pakket' kan klikken om naar een offerte aanvraag te gaan, maar het zou wellicht beter werken als er ook nog een knop 'offerte aanvragen' onder stond - nu lijkt de knop vooral een titelplaatje en dat nodigt niet direct uit tot klikken, zeker niet voor een nieuwe bezoeker die niet weet hoe het zit. Afgezien daarvan 'ademt' het ook wel heel erg een vrij standaard wordress design uit (wat het feitelijk ook gewoon is, zelfs al is het grafisch goed gedaan). Mogelijk is dat echter pure beroepsdeformatie en voor je doelgroep helemaal niet relevant.

5% is inderdaad niet uitzonderlijk, zeker niet op producten waar forse marges op zitten. Er zijn digitale diensten waar het percentage nog veel groter is, maar exta verkopen daarvan zijn vrijwel 100% marge dus daar zit ook wel logica in. Of niemand die markt doorbreekt is nog maar de vraag: matrassen worden vaak verkocht als een soort gezondheidsproduct, met het idee dat er bijzondere technieken en/of materialen noodzakelijk zijn om een redelijk matras te fabriceren. In de VS heb je ook Ikea's, en die verkopen daar ongeveer dezelfde producten als hier. Je koopt er een prima matras voor zeg $300, maar blijkbaar hebben amerikanen liever iets duurders met celebrity endorsement.

Een tweede handelsnaam kan wel praktisch zijn als je niet direct een associatie wilt tussen je hoofdwinkel en de restverkoop op marktplaats. Bedenk wel dat die link vrij eenvoudig te vinden is via bijvoorbeeld het handelsregister, maar de gemiddelde consument zal dat mogelijk niet doorhebben. Overigens is wel de vraag of je nog garantie moet leveren op dergelijke producten - de kans daarop lijkt me aanzienlijk gezien de verkoop toch bedrijfsmatig is, al laat je het voorkomen alsof je particulier bezig bent op marktplaats. Of dat een probleem is hangt nogal af van de aard van de producten.

Het hangt wel een beetje van de bedragen af. 25k aan een bank en 35k aan een kennis dat is wellicht nog wel te regelen, maar hoeveel belastingschuld is er? De belastingdienst is een onprettige schuldeiser, die geeft meestal geen zier om hoe het verder met je af loopt, zolang ze hun geld maar krijgen voor zover mogelijk is (en bij faillisement gaan ze voor, dus die hebben daar belang bij). Een bank zal er ook niet blij van worden, maar als aflossing over afzienbare tijd (desnoods tientallen jaren) realistisch is liever aflossing zien dan failissement (gezien de belastingdienst er dan met de poen van door gaat en ze niets vangen). Die kennis ken ik verder ook niet, maar die zit in een nog slechtere situatie als de bank, en heeft er al helemaal geen belang bij. Concreet moet je op een rij zetten wie je MOET betalen op welke termijn en met welke prioriteit. Ik vrees dat de belastingdienst hier op #1 gaat komen, ook al zou je zelf wellicht liever zien dat de kennis en zelfs de bank hun geld terug zouden zien.

Dat is ook wel weer een punt, wellicht heeft de ontvanger ervan eerder de plicht het op te geven als inkomsten uit overige werkzaamheden of iets dergelijks. Voor de verzender is het niet zo'n probleem, in ieder geval niet als het niet dusdanig duur is dat je het over meerdere jaren moet afschrijven of iets dergelijks. Qua btw maakt het niets uit of je goederen weggeeft, bij het vuilnis zet, vernietigd etc, alleen als je ze wederverkoopt moet je daar btw over rekenen die je het kwartaal daarna weer terug krijgt. Bij zo'n sample maakt het niets uit, en ik denk eigenlijk ook niet dat het wat uitmaakt als pakweg een supermarkt een ton voorraad weggeeft aan een voedselbank omdat de houdbaarheidsdatum bijna verlopen is.