Christine

Tot je middel is goed genoeg voor een grote foto hier op HL.

Google maar eens op synthetic tendon of artificial tendon. Het staat nog in de kinderschoenen, maar er wordt wel onderzoek naar gedaan.. Des te meer reden om me er tegenaan te bemoeien.

Volgens mij moet een handig iemand wel iets kunnen met een oude binnenband van een fiets? Zijn we ook meteen aanhet recyclen ;) Ik bedoelde dat eigenlijk wel serieus.... Ik ook.... geen idee wat ze voor maagbanden (bijvoorbeeld) gebruiken maar als ze siliconen in borsten stoppen dan is er waarschijnlijk nog veel meer mogelijk. Siliconen is wat anders dan een oude fietsband, en de ene siliconen is niet hetzelfde als de andere. Een maagband is van metaal, dat is anders. Ik denk dat een band of pees het beste vervangen kan worden door iets kevlar-achtigs. Ik zou er 's met een chirurg over moeten praten.

Volgens mij moet een handig iemand wel iets kunnen met een oude binnenband van een fiets? Zijn we ook meteen aanhet recyclen ;) Ik bedoelde dat eigenlijk wel serieus....

Als je van plan bent ooit je bedrijf voor een mooie prijs te verkopen, dan is het handiger om de aandelen in een holding te hebben en niet prive. Als je de aandelen prive hebt, dan reken je op het moment van verkoop af met de belastingdienst, tegen een hoog tarief. Heb je ze in een holding, dan kun je het geld in de holding laten zitten om te investeren in een nieuw bedrijf, bijvoorbeeld, en reken je alleen af met de belastingdienst als je geld uit je holding haalt. Als je dat laatste gefaseerd doet, is het tarief lager. Maar eigenlijk geldt wat ik nu zeg alleen als je gelijk vanaf het begin een holding hebt. En ik weet zeker dat de deskundigen op dit forum hier allerlei wetenswaardige details aan kunnen toevoegen :-)

Klinkt wel heavy. Ik dacht dat verplegend personeel er was om patienten te helpen, maar blijkbaar is dat niet in ieder ziekenhuis zo. Ik vraag me toch af of er niet iets te verzinnen is om een sleutelbeen goed op z'n plek te houden, anders dan met pinnen en schroeven. Mijn oudste zoon heeft iets dergelijks met z'n kniebanden, en die heeft de optie dat ze nieuwe banden maken van een hamstring, daar heb je er genoeg van. Maar een kunststof band zou voor een sleutelbeen toch ook moeten kunnen? We zijn niet voor niets uitvinder, tenslotte.....

Met PJ in de Maas?

Maar lag je dan in het ziekenhuis, dat je ruzie met de verpleging had, of had je thuiszorg of zo? Ik heb niks van dat alles. Ik kan een van mijn zoons laten komen om dingen te doen, maar ach, twee weekjes kom ik wel door. Vandaag was ik voor controle bij de poli chirurgie. dokter: u kunt nog een week uw arm in de mitella houden. zijn de banden dan weer vastgegroeid? Nee, die groeien niet meer vast, die zijn kapot. Maar kan dat dan geen kwaad? Nee, dat kan helemaal geen kwaad. Waar zijn die banden dan voor? Die houden je sleutelbeen op z'n plek. En het kan geen kwaad dat ze er niet meer zijn? Helemaal niet. Maar er moet toch een reden zijn dat we die banden hebben? Maar dat laatste vatte de dokter niet. Dat als we zulke banden hebben, dat die dan ergens voor zijn, en dat er nadelen moeten zijn aan het niet meer hebben ervan. Maar ja, zo zijn dokters opgeleid. Toen ik vroeg of ik er nu alles mee mag doen: "ja, u kunt niets kapot maken, het is allemaal al kapot". Dat is wel een opsteker. Maar de mitella mag eind van de week af, en ik kan niets kapot maken, dus dan kan ik alles weer doen. Blijkbaar. Gelijk maar nieuwe banden besteld voor op de motor.

Daar hou ik je aan.

Dat klinkt wel naar. Ik ben alleen thuis, en sommige dingen kun je niet uitstellen. Als ik de kattebak niet verschoon plassen ze op de bank, en je bed wil je vroeg of laat toch ook verschonen, en je wil je 's morgens douchen en aankleden. Misschien moet ik thuiszorg gaan inhuren, maar ja, daar hoor je de laatste tijd ook akelige verhalen over.

"Natuurlijke hulpmiddelen"? Voor een gebroken rib? Lijkt me niet.

Conflicten met klanten of leveranciers? Of conflicten met personeel of tussen personeel? Het eerste is een extreme vorm van onderhandelen, daar heb je geen aparte strategie voor nodig. Aan het tweede moet je snel een eind maken, en mijn ervaring is dat je als ondernemer/eigenaar/oprichter van de zaak daar heel effectief en daadkrachtig in kunt zijn. Ik kan me voorstellen dat je er als manager in loondienst meer moeite mee hebt. PS Mediation lijkt me nauwelijks nuttig, als je er zelf als ondernemer niet uit komt dan kan een ander je er ook niet bij helpen.

"rant" stond erboven. Ik zei al, ik had een programmeur in dienst die regelde dat 'ie met een vers gebroken been naar kantoor kon komen. De eerste week heb ik hem gewoon naar huis gestuurd. Wat denkt 'ie wel. Was (en is nog) wel een heel goede programmeur. Ik werk achter een computer, leg m'n hand stil op de polssteun, en kan tienvingerig typen zonder ergens last van te hebben. Ja, het maakt uit wat voor werk je doet. Blijkt trouwens dat ik ook een gebroken rib heb. Dat verklaart waarom het rechts in mijn borst pijn doet bij het hoesten. Dat had het jonge ding op de eerste hulp niet gezien op de foto, maar de arts inmiddels wel. Gelukkig net een weekje prachtig op vakantie geweest met 7 vrienden, dat had ik dus vast al gehad. Het is wel het probleem van jong zijn, dan ga je snowboarden en moet je naar het ziekenhuis na een sprong van een net te hoge schans en dan moet je opnieuw naar het ziekenhuis na motor-capriolen. Nu ja, weekje rust, en dan weer actie.

Ik vind de monarchie wel aardig achterhaald in deze tijd, maar Maxima is wel een aanwinst voor het koningshuis.

Dat is een eigen keuze, PJ. Ehm, bij mij ook dus. Ik zat te denken aan al die werknemers die je in dienst zou kunnen hebben en die dan zielig thuis zitten. Hoewel, ik heb ook 's een jongen in dienst gehad die z'n been brak en toen met een collega die een auto had regelde dat 'ie iedere dag gehaald en gebracht werd. Als alle werknemers nou zo waren...

En daar, Dennis, ligt de kern van het probleem.

Ik denk dat je daar toch wel abuis bent. Misschien. Maar ik zou eerder mijn bedenkingen hebben over mensen die niet voor zichzelf durven opkomen Daar is geen sprake van in dit geval. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om een ontslagbonus te bedingen. Ik zou zorgen dat ik niet ontslagen werd.

Ik droomde dat ik was uitgenodigd voor een borrel bij Maxima thuis, en dat ik wat te vroeg was, en dat ze me toen rondleidde langs de schilderijen in haar woonkamer, en bij allemaal een verhaal vertelde, totdat de andere gasten binnenkwamen. Maar ja, die droom hoef ik niet meer op te sturen, toch?

Als je een ontwricht sleutelbeen hebt, "Tossy type 3", dan kun je twee weken tot drie maanden niet werken, lees ik op een medische site. Ik neem dus aan dat als je in loondienst bent, dat je arts en de instanties dan ook adviseren om twee weken tot drie maanden thuis te blijven met je arm in een mitella. Van een automonteur kan ik me dat voorstellen, die kan niet werken. Maar iemand met een kantoorbaan kan gewoon aan het werk. Ik was ook maandag weer aan het werk. Maar ja, in loondienst, had ik toch gauw drie weken thuis mogen zitten. En afgelopen januari ook, lekker thuis een boek lezen. Zo, nu weer aan het werk.

Ik denk dat je daar toch wel abuis bent.

En verder, als iemand graag ontslagbonussen wil bedingen, dan ga ik me afvragen, heeft zo iemand geen vertrouwen in eigen kunnen? Moet ik die iemand dan nog wel aannemen?

Volgens mij gaat de discussie nu niet meer over transitievergoedingen. Bij een verplichte transitievergoeding wordt je als ondernemer verantwoordelijk gemaakt voor het welzijn van je werknemers, en dat kan niet de bedoeling zijn. Bovendien is het bedilzucht: laat werknemers liever zelf bepalen hoe ze hun financiele leven willen inrichten. Als ze een transitievergoeding willen, dan regelen ze dat in hun arbeidscontract, en dan kan ik als ondernemer dat compenseren met een lager salaris.

Wat denk ik belangrijk is, is niet of je huilt of niet, maar wel dat je uitingen van emoties niet onderdrukt. En bij de een uit zich dat anders dan bij de ander.

Dat is het Aziatische equivalent van σπεῦδε βραδέως, oftewel "festina lente". hmm. In de preview zag het er prima uit.....

Ik laat mijn emoties meestal wel gewoon de vrije loop. Ik weet niet of het helpt, maar op een gegeven moment zijn de tranen op en dan ga je weer positief denken.