Andreas | Alskar Design

Het idee om meer goede ideeen beschikbaar te maken voor ondernemers en de markt is natuurlijk altijd goed. Maar ik denk dat het commentaar wat hierboven staat beschreven hout snijdt. Een idee op zich is vaak niet zoveel waard, het gaat om de ontwikkeling van het idee tot een daadwerkelijk goed product, met daarbij een sterk verhaal dat door marketing kan worden gebruikt om het op de markt te zetten. En dat kost moeite, tijd en geld, soms zelfs veel geld. Pas als er een prototype beschikbaar is en een goed businessplan, dan worden ideeen pas echt interessant voor bedrijven.

Zelf heb ik een aantal jaren in St. Peterburg gezeten en een eigen bedrijf gehad. De rechtsvormen zijn wat anders dan bij ons en ook de procedure van oprichting van een rechtspersoon. De meest gangbare vormen zijn een OOO of ZAO. Dit zijn vormen die min of meer lijken op de BV. De oprichting kun je het beste laten doen door een jurist. Er zijn vele bedrijven daar die dit voor je kunnen regelen, zij verzorgen de officiele oprichting, maar ook aanmelding bij alle instanties. Vaak worden vaste prijzen gehanteerd. Maar oprichting is niet het moeilijkste. Vooral het voeren van de boekhouding is erg lastig, iets dat je niet zelf wilt doen. Zorg dat je een goede en vertrouwde boekhouder vind. De regels kunnen per week wijzigen, maar je moet bijvoorbeeld ook vaak aangiftes doen, waarvoor je zelf niet in de rij wilt gaan staan. Veel is op papier, met stempels. Veel in rijen staan, veel bureaucratie. Maar als je een goede vertrouwde boekhouder vind, dan is veel mogelijk. Zorg dat je de taal leert, dat is absoluut crusiaal, anders verdwaal je en wordt het erg moeilijk. En zorg dat altijd vooruit wordt betaald. Als je dingen uitvoert op rekening, dan beschouwen veel mensen dat als een gift en betalen ze niet. Succes!

Ik krijg momenteel de melding: "Fout: Uw heeft geen bevoegdheid om de gewenste module op te vragen." als ik je site probeer te laden. Misschien ligt het aan mijn browser, Safari op de Mac. En ik sluit mij aan bij de bovenstaande personen: het zou leuk zijn als je met het lezen van 1 zin direct weet wat je kunt doen op de site.

Misschien is het een goed idee om 1 dag per week standaard vrij te maken voor je eigen marketing activiteiten en die ook daadwerkelijk daar aan te besteden, ook al heb je het druk straks met opdrachten. Zoals hierboven ook wordt gezegd is een portfolio crusiaal. Maar meld je ook aan op sites voor freelancers, stuur bedrijven per email je portfolio. Maak duidelijk waarom ze jou moeten inhuren voor een grafische klus. Succes! Andreas

Onze ervaring is dat de locale metaalbedrijven hier wel eens moeite mee hebben, die draaien toch het liefste series. Ga liever zoeken op kleine gespecialiseerde bedrijven, gereedschapsmakers, maar ook de meeste modelmakerijen en prototype bouwers kunnen dingen van metaal in zeer kleine series maken.

Als je zelf de verdere ontwikkeling en productie in handen neemt, is het mogelijk om soms schapruimte te krijgen binnen ketens van detailhandels. Op basis van een prototype is dat moeilijker. En daarnaast gaat het inderdaad, zoals hierboven ook werd gezegd, om bekendheid via de media, specialistische blog's, etc.

Hallo Henk, Ik ben het helemaal met je eens dat van te voren moeilijk is te bepalen of het een succes wordt. Het gaat mijns insziens dan om het beoordelen van de plannen, het vertrouwen in de ondernemer en de persoonlijke klik. En ja, dat is een risico. Mijn idee is niet om uren te gaan activeren, dat is inderdaad wat flauw, maar om te gaan voor een participatie of een royalty overeenkomst, waarbij er pas betaald gaat worden op basis van verkochte of geproduceerde producten die uit onze koker komen. Mijn idee is ook om gewoon op jaarbasis een flink aantal uren daarvoor te realiseren en ze direct als 'afgeschreven' te beoordelen of als niet productieve uren. Het is voor ons ook echt een investering in de toekomst, met het idee dat er op lange termijn stabiele inkomsten uit gegenereerd worden. Nogmaals bedankt voor je reactie.

Bij het starten van een nieuwe onderneming rond een bepaald product / productlijn komt heel wat kijken, vooral financieel. Als ontwerpbureau zijn we benieuwd in hoeverre het ontwerp, maken van prototypes en presentatiemateriaal nu echt als een financiele bottle-neck wordt ervaren, of daar financiers voor zijn te vinden. Wij krijgen regelmatig aanvragen van ondernemers in de startfase die een stuk design / engineering / prototyping niet gefinancierd krijgen en het zelf ook niet uit eigen middelen kunnen opbrengen, samen met de kosten voor marketing / distributie. Momenteel willen we bekijken of wij 1 of 2 keer per jaar zo'n startend bedrijf kunnen helpen met bijv. gratis productontwikkeling en prototyping in ruil voor bijv. een royalty overeenkomst of een participatie in de start-up. Mijn vraag is of de productontwikkeling wel degelijk de financiele bottle neck zou mogen zijn. Of kun je redeneren dat als een start-up voor de productonwikkeling geen financiering rond krijgt of niet uit eigen middelen kan opbrengen, dat het dan geen / nauwelijks kans van slagen heeft? Wat zijn jullie meningen en ervaringen? Andreas

Ik las vorige week in een column van ID Magazine (International Design) dat ontwerpers al tientallen jaren roepen dat beter design meer business betekent voor het bedrijf: meer productontwikkeling, mooiere en betere ontwerpen. In de jaren negentig is dit roepen toch uiteindelijk gehoord door mensen met een meer business / management achtergrond. Maar juist omdat design zo belangrijk werd, moest het opgetild worden in de organisatie, kon het niet meer alleen aan de ontwerpers worden overgelaten, maar bemoeiden CEO's zich ermee. En toen kon het ook niet meer gewoon design heten, maar design thinking of innovatie. In die zin dus een toverwoord voor ontwerpen / design. Het artikel pleit voor meer kunst, meer echt revolutionair design door echte designers en minder innovatie dat gebaseerd is op eindeloze onderzoeken, grafieken en statistieken, dat in veel gevallen teveel een compromis oplevert. Lees het hele artikel > http://www.id-mag.com/article/Down-with-Innovation

Hallo Gerard, Maak je om mij geen zorgen, ik ben altijd positief ingesteld, maar tegelijkertijd ook kritisch. Niet om iets af te kraken, maar om de filosofie te toetsen en te kijken wat we er daadwerkelijk in de praktijk van kunnen maken. Ik vind het sterkste van de C2C aanpak, dat het juist ook voor producenten een economisch voordeel oplevert. Want dat groen en milieu geld kost, dan weten we nu wel, het leuke aan de boodschap van C2C was nu juist dat het ook geld kan opleveren. En daar zie ik ook zeker aanknopingspunten: beter design for disassembly betekent ook snellere assemblage (lees minder kosten), hergebruik van grondstoffen is een besparing op steeds duurder wordende grondstoffen. Wat je zegt is waar. Je moet ervoor zorgen dat tijdens de gebruikperiode er geen giftige stoffen uit een product komen. Maar in het boek staat ook te lezen dat juist bijv. hergebruikte kunststoffen (tapijt uit gerecycled kunststof) hogere emissies hebben. Punt blijft hier voor mij dat je nogal wat chemische kennis moet hebben om dat te kunnen bepalen en testen. En voor ons als ontwerpers is het eigenlijk niet bevredigend om te denken dat de rest later wel komt. Ik wil verder dan dat, ik wil praten met producten over inname en hergebruik, want dat kan hen ook geld opleveren. En wij willen producten maken die een emotionele band creeren met de gebruiker, zodat ze niet na 2 maanden worden weggegooid. Maar ik weet dat jij ook voor die uitdagingen staat.

Misschien staan jullie mij toe nog wat met jullie te delen over Cradle to Cradle. De afgelopen tijd heb ik met verschillende partijen gepraat over Cradle to Cradle: met consultants, collega industrieel ontwerpers en een hogeschool. Ik merk dat veel mensen enthousiast zijn, net als hier op het forum. Maar de grote vraag die blijft hangen is: hoe passen we dit toe in onze dagelijkse praktijk, vooral binnen het proces van product ontwerpen / ontwikkelen. Ik merk dat meer bedrijven daar mee worstelen. Zelf werken we met een checklijst met meer dan 50 punten op het gebied van strategie, design, markt, duurzaamheid en technologie. Want wij geloven dat je duurzaam ontwerpen zou moeten inbakken in het ontwerpproces. Uit gesprekken blijkt ook het volgende: als je een product zou kunnen maken uit volledig biologisch afbreekbare materialen, dan ben je binnen en is C2C eenvoudig te realiseren. Er zijn nog niet zoveel materialen, maar er komen steeds meer bij en er zijn best een aantal materiaal databases te vinden op het internet of netwerken zoals het O2 network. Maar, de meeste producten bevatten ook een aantal niet biologisch afbreekbare materialen, of het is onvermijdelijk om die toe te passen. En dan begint het feest, want aan het eind van de cyclus kun je het product niet meer verantwoord weggooien in het bos. Dus begint een normaal complex ontwerpproces, waarbij een product ontstaat, bestaande uit verschillende onderdelen, een display, communicatie, elektronica, metalen en kunststof delen. Vele producten die er zo eenvoudig uitzien, bevatten vele verschillende materialen, denk maar aan een pen, USB stick maar helaas ook verpakkingen. Zodra een kunststof wordt bedrukt of gelakt, is het niet meer direct te recyclen, maar omdat het vervuild is met een bedrukking, krijg je downcycling. En nu wordt het moeilijker om C2C toe te passen voor een ontwerpbureau, maar ook voor productontwikkelaars bij een bedrijf. Want ik geloof niet in een C2C product. Je kunt er een sticker op plakken, maar als het retoursysteem van de producent niet functioneert, dan heb je er niets aan, dan belandt het alsnog op de afvalbult. Hier komt de strategie van de producent kijken: willen ze overgaan op een ander verdien systeem (product verhuren in plaats van verkopen?), willen ze een inname systeem opzetten om de producten terug te nemen, wat zijn de vervuiling en kosten van zo'n retour inname systeem (lege vrachtwagens?), kunnen materialen hergebruikt worden of is de producent na 2 jaar (als het einde van het huidige product in zicht komt en de producten via de retourstroom terugkomen) overgestapt op volledig nieuwe materialen? Allemaal strategische / bedrijfskundige vragen. Maar ook veel chemische vragen. Welke technische materialen kan ik toepassen? Zijn de claims die gemaakt worden van het product ook waar binnen het product dat we ontwerpen? Hoevaak kan ik een kunststof zonder kwaliteitsverlies in een spuitgietproces gebruiken? Welke parameters zijn daarvoor nodig? Wat is de invloed van een bedrukking op de kunststof, is dat acceptabel? Hoe ontmantel ik elektronica (en dan niet handmatig in India)? Wat is de impact van een natuurlijk materiaal zoals hout qua bestrijdingsmiddelen, chemische behandeling, of is een kunststof beter te verantwoorden? Het zoeken naar antwoorden op bovenstaande vragen binnen een normaal ontwerpproces vraagt tijd. Het is dan ook veel eenvoudiger om de gebaande wegen te betreden. Plus de kennis is vaak niet aanwezig, vooral het overzicht op het gebied van chemie. Maar ook producenten zijn vaak nog lang niet klaar om te praten over andere verdien modellen, retourstromen, in-house ontmanteling van producten, etc. Wat volgens mij zou kunnen helpen is het bundelen en uitwisselen van ervaringen, open source. Het gaat hierbij niet alleen over materialen, maar ook over bedrijfskundige aspecten, nieuwe modellen van verdienen en retoursystemen. En vooral ook chemische kennis. Hoe zoiets gestructureerd zou moeten worden heb ik nog niet helder. Persoonlijk zit ik niet te wachten op allerlei structuren die later niet blijken te werken, of clubs waar je lid van moet worden. Dit zou gemeengoed moeten worden. Als ontwerpbureau zijn we begonnen met het uitwisselen van informatie op het gebied van materialen met een ander bureau. Ook zoeken we naar mensen met een diepgaande kennis van chemie, die we op projectbasis zouden kunnen inhuren. En gaan we de diskussie aan met onze klanten over hoe ze hun productie inrichten, over verdienmodellen, over retoursystemen, etc. Misschien kan het nieuwe online C2C platform hierin iets betekenen, of Stichting Onderneem Duurzaam. Om partijen aan elkaar te knopen, zowel overheden als bedrijven. Wij hebben verstand van product ontwerpen en over strategie en branding kunnen we ook een goed woordje meepraten, maar per project zou ik graag andere partijen kunnen inhuren, een overzicht hebben van beschikbare kennis binnen andere ontwerpbureaus, overheden, hogescholen, universiteiten. Om zo samen een project tot een goed einde te brengen. Niet met het ultieme doel om een C2C certificering te halen, maar om een product te ontwerpen en een systeem te ontwerpen dat de producent helpt om het terug te nemen en de consument helpt om het met genoegen te gebruiken en op eigen beweging ook weer in te leveren als deze er genoeg van heeft. Het is een heel verhaal geworden. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Ik heb nog niets over een subsidie regeling gehoord, maar wij zijn bezig met een Millieu en Technologie subsidie aan te vragen en bij SenterNovem zijn ze wel gecharmeerd als je in je plan hier en daar C2C laat vallen.

Helemaal eens met Nils. Tips zijn aardig, maar er zijn zeer goede boeken over het productontwikkelingsproces, over concept ontwikkeling, etc. Innovatie en productontwikkeling is geen optie, het is noodzakelijk. Daarvoor hoef je als MKB ondernemer geen dikke boeken te lezen met tips en trucs. Ook hoef je daar geen groot strategische plan voor te schrijven. Ik denk dat het veel eenvoudiger is. Vele jaren geleden droeg mijn stagebegeleider bij Philips mij op om zo nu en dan 'onder mijn bureau' te gaan zitten en na te denken waar we mee bezig zijn. Minstens 10% van mijn tijd moesten we nadenken over onze eigen processen: hoe we die kunnen verbeteren, simpeler kunnen maken. En ik denk dat dat nog steeds geldt: als je bewust tijd maakt om na te denken, te praten met mensen en budget inruimt voor ontwikkeling, dan is er heel wat mogelijk. Daarom verbaast het mij dat er zoveel gepraat wordt over innovatie, terwijl het eigenlijk dagelijkse praktijk zou moeten zijn, voor elk bedrijf. Dat is toch de reden van bestaan van een bedrijf, lijkt mij. Wij hebben als ontwerpbureau soms ook hele kleine bedrijfjes, eenmanszaken, als klant. Die komen met een idee, uit hun eigen praktijk, ergens waar ze zich over verbaast hebben, iets dat hun irriteert, stoppen er tijd en geld in, huren ons in om dingen uit te werken en komen gewoon als eenmanszaak met een volledig nieuw product op de markt, inclusief patent. Dus het is wel degelijk mogelijk, als je maar niet de wereldproblemen probeert op te lossen, maar gewoon voortbouwt op de producten die bestaan in je markt en daar verbeteringen op toepast. Vaak zijn er helemaal geen vage brainstormsessies nodig, ideeen leven er genoeg, vooral bij de mensen die dagelijks moeten werken met producten en machines. Dus met samenwerken en bewust tijd en geld in projecten stoppen moet het gaan lopen. Maar nogmaals, het verbaast mij dat dit nog geen dagelijkse realiteit is bij ondernemingen, groot en klein.

Wij hebben contact gehad met TNO over een aantal ideeen, en extra informatie opgevraagd onder geheimhouding om te kijken of het interessant is hier wat mee te doen. Eerlijk gezegd waren wij niet echt onder de indruk van de nieuwheid van de ideeen en van de mogelijkheden tot vermarkting. Maar misschien denken anderen daar anders over. Wij gaan er niet mee verder, maar we zijn inderdaad wel benieuwd of er anderen zijn die hier wat mee gaan doen.

Beste George, Ik denk dat je in dit soort situaties positief kritisch moet staan tegenover dit soort initiatieven. Misschien hebben ze inderdaad iets nieuws gevonden, dan juichen we dat alleen maar toe. Maar op de site van hun wordt ik niet echt overtuigd. Natuurlijk willen ze het achterste van hun tong niet laten zien, maar iets over rendementen en verbruik, zoals Merkava terecht opmerkt, zie ik ook niet. En inderdaad, het is iemands levenswerk, en dat kan het juist ook moeilijk maken, om toe te geven dat de techniek niet werkt of op dit moment nog niet werkt. Wij volgen verschillende initiatieven, de luchtauto is daar een van, maar er zijn nationaal en internationaal veel meer initiatieven gaande op het gebied van motoren, verbrandingsmotoren, sommige vindt ik veel sterker onderbouwd dan de luchtauto. Je zegt het eigenlijk zelf al: lucht is een energiedrager, net als waterstof. Het is dus leuk als je een auto kunt maken op lucht of waterstof met een aardig rendement, maar nog leuker wordt het als je de luchtdrager ook daadwerkelijk van energie kunt voorzien, dus met een goed rendement perslucht kunt maken of waterstof. Er zijn vele soorten energie te vinden op aarde. De energiebron die altijd energie geeft is de zon, een onbeperkte hoeveelheid energie. Als je de zon zou kunnen gebruiken om perslucht te kunnen maken, dan opslaan en verbruiken in de auto, dan heb je een mooi systeem. Daarom kijk ik ook vol verwachting uit naar de nieuwe hydrosol energie techniek: Grieken en Duitsers zijn erin geslaagd om direct waterstof te produceren met zonne-energie, met een rendement van 85%. Je verhaal dat de verloren warmte van de compressoren wordt teruggewonnen door heel koude lucht begrijp ik niet. Je kunt beide keren die energie niet nuttig gebruiken. Het is net alsof je de verwarming buiten aan zet en tegelijk de airco, je gebruikt veel energie, maar het netto resultaat is nul. Want warme lucht is energie, maar heel koude lucht is ook energie: in beide gevallen zal de temperatuur teruggaan naar de omgevingstemperatuur (dan is de energiewaarde nul). Om warme lucht te maken kost je energie, om koude lucht te maken ook. Wel zou je wellicht de warmte van de compressoren nuttig kunnen gebruiken. Maar hoe dan ook: of je nauw perslucht maakt met nuttig gebruik van warmte, je moet het wel maken. En of je nu een diesel compressor daarvoor gebruikt, of een electrische compressor met daarvoor een kolencentrale geschakeld, je bent nog steeds niet echt milieubewust bezig in mijn optiek. Maar de discussie is wel leuk en interessant en ik ben heel benieuwd of er wat uit gaat komen dat straks praktisch bruikbaar zal blijken op de markt.

Hallo, Het maken van een prototype hoeft niet moeilijk te zijn, vooral niet voor jou, want je zit in China. Voor kleine kunststof onderdelen kun je voor een paar honderd euro al een matrijsje laten maken, dus voor low budget prototyping zit je goed. Het moeilijkste is om met een productconcept te komen dat aanslaat, dat mensen zullen kopen. Daar heb je wel wat meer voor nodig: design, ergonomie, functionaliteit, de juiste prijsstelling, juiste distributiekanalen, juiste bescherming, juiste uitstraling. Maar eerste moet het werken. Dus begin met een houtje touwtje model te maken om aan te tonen dat het product doet wat het moet doen. Kijk en blijf kijken naar octrooien, want de database is groot, er zullen altijd zeker 20 - 30 octrooien zijn die sterk lijken op wat je wilt maken. Dat geeft niet, daar kun je zelfs van leren. Maar de meeste geoctrooieerde ideeen komen nooit op de markt. En ook als het werkt, blijf dan schetsen maken, denk na over materialen, kleuren en vooral over je markt. Als de locale Chinese markt wilt betreden is het makkelijker, als je in Europa iets wilt doen zul je toch hier ook moeten komen om te onderzoeken of het wel wat zal zijn voor de markt hier. En laat een ontwerpbureau in China kijken naar je ontwerpen zodra je eigen gemaakte model werkt. Zij kunnen je helpen het product verder ontwikkelen en mee te denken. Maar dan heb je ook nog vragen van meer strategische aard: wie gaat het om de markt zetten, waarom zullen ze dat willen doen, wat ga je verkopen: het idee, een concept, een octrooi? Of ga je een nieuwe onderneming opzetten rond het product? Ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes.

Een interessant, maar ook verbazingwekkend verhaal. Het is bekend in de industrie dat perslucht een erg dure vorm van energie is. Iedere fabriek die een batterij compressoren heeft staan weet dat het rendement van die installatie bedroevend laag is: slechts 5 - 14% van de elektrische energie / diesel energie wordt omgezet in perslucht van normaal 8 - 10 bar. En dan heb je nog de vele lekkages die optreden in dat soort systemen. Bij hogere drukken worden de verliezen in warmte en lekkages nog groter. Een auto bouwen die op perslucht rijdt is niet zo moeilijk, er zijn enorm veel actuatoren (motoren) die op perslucht bewegen in de industrie. Ook een zuigermotor maken is niet zo moeilijk, alhoewel ik toch zou gaan voor turbine-achtige motoren, als ik toch perslucht had. Waarom dan kiezen voor een zuigermotor met veel draaiende onderdelen, cilinders die op en neer gaan. Levert veel lawaai op, veel verloren energie. Normale perslucht actuatoren zijn dan ook gebaseerd op turbine achtige principes (omgekeerde turbo charger) Puur uitgaan van het vermogen aan de as is dan ook niet interessant, het gaat erom welke energie je erin steekt. Perslucht pompstations lijkt mij niet erg handig: vooral bij 300 bar heb je drukverliezen, invloed van temperaturen en een bedroevend rendement. De auto zelf kan dan geen uitstoot hebben, maar hoeveel diesel generatoren moeten we laten draaien om die perslucht op te wekken? Hoeveel vervuilende kolencentrales om elektrische compressors aan te drijven? Of ze moeten met een revolutionaire techniek komen, maar zover ik de regels van de thermodynamica begrijp levert iedere omzetting van energie in een andere verliezen in de vorm van warmte op. Dus van kolen naar elektrische energie naar perslucht en dan van perslucht weer naar beweging is altijd slechter dan van kolen naar elektrische energie via accu's naar een elektromotor (rendement 90 - 98%). De normale viertakt motor met een rendement van 35% is dan nog altijd vele malen beter dan de perslucht motor, waar het maken van perslucht slechts een rendement van 5 - 14% oplevert. En het rendement van een zuigermotor op perslucht zal niet hoger zijn dan 40 - 50%. Totaal rendement van het systeem zal tussen de 4 - 5 % liggen. Misschien dat we daarom nog niet zoveel van ze gehoord hebben?

Hallo, Als je zelf precies weet hoe het eruit moet zien, dan kun je het beste even contact opnemen met een modelmakerij, dit zijn bedrijven die gespecialiseerd zijn in het maken van prototypes, vaak tegen heel redelijke prijzen. De meeste bedrijven zullen graag CAD tekeningen willen hebben, maar ik ken ze ook die op basis van een schets aan het werk willen gaan. Als je maar goede afspraken maakt met hen waar de verantwoordelijkheid ligt als het proefmodel niet is geworden wat je ervan verwacht. Dus wel met hen in gesprek gaan en door alle aspecten heen gaan: vorm, afmetingen, toleranties, materialen, kleuren, je verwachtingen. Ze zullen je graag helpen en kunnen je vertellen over verschillende rapid prototyping technieken. Succes!

Ik heb zelf ook ervaring met Oost Europa en het kan best lastig zijn. Ik hoor wisselende ervaringen met bijv. exportreizen naar die landen via de EVD, en gesprekken met ambassades via de KvK heb ik ook wisselende ervaringen mee. Zelf hebben we het geluk dat we ook Russisch beheersen en daarmee iets kunnen opvangen in het Pools en in de Baltische staten ons vrij goed kunnen redden. Het is lang zoeken op internet en dan bij voorkeur proberen lokale zoekmachines te vinden en te gebruiken en het beste je zoektermen proberen te vertalen in het Pools, Lets of Ests. Verder kun je bedrijven zoekmachines zoals www.kompass.com gebruiken, daar werken de consulaten zelf ook mee. En dan is het bellen, emailen, faxen (vaak krijg je geen reacties) en daarna toch echt een rondreis maken en bedrijven bekijken. Gebruik ook niet alleen het engels in je correspondentie, veel Polen en Balten zullen eerder kennis van het Duits hebben dan van Engels. Mijn ervaring is dat sommige bedrijven die zich mooi presenteren op het internet soms vies tegenvallen, maar andersom kan ook.

Hallo productmaken, Ik wilde je even een persoonlijk bericht sturen, maar vond geen email adres, dus dan maar via het forum. Wij hebben ook interesse om op je site www.mijneigenfavorieten.nl/ontwerpen opgenomen te worden, wij zijn ook een full service ontwerpbureau, we ontwerpen voor klanten ook behuizingen, maar ook de elektronica, displays, etc. Bij mij op de laptop krijg ik op je site www.mijneigenfavorieten.nl/ontwerpen een gele achtergrond met witte letters. Dit is bij mij erg moeilijk te lezen. Misschien is het bij anderen beter.

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar de tweede serie van Cradle to Cradle vond ik iets minder sterk dan de eerste. Ze hebben mij zeker aan het denken gezet in de eerste uitzending, en dat is heel goed. Het principe van terugkerende materiaalstromen is interessant, en een onderdeel van sustainable product design. Om er echt praktisch mee aan de slag te gaan vond ik de informatie en het boek wat teveel op de vlakte, en ook de uitzendingen van Tegenlicht. De voorbeelden die ze lieten zien zijn vrij eenvoudig en niet nieuw: een t-shirt van een afbreekbaar materiaal is puur een materiaalkeuze probleem. Het is natuurlijk wel interessant en past binnen de C2C filosofie, maar echt een heel spannend probleem is het niet. Wel is het goed dat er extra druk komt om producten eenvoudig te assembleren en uitelkaar te nemen, maar ook dat is niet nieuw, er wordt al lang gewerkt met design for assembly en design for disassembly. Ook het meubel van de studenten is niet zo moeilijk, het is gemaakt van 1 type kunststof. Ik had graag producten gezien die uit vele onderdelen bestaan, zowel biodegradable als technische materialen. En ook het retoursysteem had ik graag zien werken bij bedrijven in de praktijk. Want voordat er sustainable ontworpen kan worden, moet er een sustainable business systeem zijn. In de eerste serie werd bijvoorbeeld Nike getoond, die ook een retourstroom hadden, maar ik weet niet of dat nu nog zo functioneert. Missschien voor diegenen die zich ook bezig houden met het ontwikkelen van producten is de site ESP Design http://www.espdesign.org/StrategiesMain.htm interessant waar ook praktische ontwerpstrategieen worden gegeven. De informatie op dit site is gebaseerd op meerdere inzichten, waarvan Cradle to Cradle er een is. Ik ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren, ook na het congres en na de tweede uitzending. Ik ben ook benieuwd wat jullie vonden van de tweede uitzending. Wel hoop ik dat het niet bij een hype blijft, maar dat het bedrijven stimuleert om bij de ontwikkeling van hun producten stil te staan bij duurzaam ontwerpen. Ook hoop ik dat het niet bij de ontwikkeling van industrieterreinen blijft en bij gebouwen door gemeenten, ministeries en projectontwikkelaars. Want duurzame bouw, gedecentraliseerde energievoorziening en energieneurtrale gebouwen is de toekomst, maar ook niet echt nieuw. Ik geloof dat er veel gebeurt in de industrie en de bouw, maar als ik denk aan de bergen afval die we produceren dan zijn juist de huidige trends van productie in het verre oosten niet echt cradle to cradle. Ook dat zijn keuzen die van belang zijn: eerst een duurzaam business systeem dus.

Helemaal mee eens. Maar feit blijft dat een groot deel van de afvalstroom als technisch herbruikbaar is te klassificeren. De andere stroom zoals McDonough en Braungart die definieren is de stroom van biodegradable. Die laatste stroom ben ik niet bang voor, hoe meer je die weggooit hoe beter het is. Maar juist die eerste stroom van technisch herbruikbaar materiaal valt of staat met de vraag hoe je die stroom terugleid, wie sorteert en herverwerkt. Want laten we welzijn: nu hebben we ook een bloeiende afvalindustrie die ook bijzonder goed is in het sorteren en hergebruiken van bepaalde typen afval. De kunst is om straks bijvoorbeeld alle ABS kunststofsoorten bijelkaar te krijgen, alle PP, PE, PU, etc. En dan heb je nog gelakte kunststoffen, ongelakte, vervuilde, etc. Je kunt dit allemaal versmelten, granuleren, etc. maar als je dit met vervuiling erin doet, krijg je juist een lagere kwaliteit materiaal. En het hele idee van C2C is nu juist dat het tot in het oneindige door kan gaan: dat je geen downgrade krijgt, maar echte recycling, met dezelfde kwaliteit als het nieuwe basismateriaal. Daarom mijn stelling dat als een C2C certificering puur als commercieel doel wordt gesteld, maar het eindtraject (inname, sortering, herverwerking tot basis grondstof) is niet in orde, dan heeft dat weinig zin, mijns insziens. Daarom de oproep om vooral ook te kijken naar het business model voor een bepaald product. Helemaal mee eens. Ik bedoelde hier ook niet oude producten die nu op de markt zijn, maar C2C ontworpen producten die aan het eind van hun levenscyclus zijn, en dus in die zin oud zijn. Die retourstroom moet georganiseerd worden. Ook helemaal mee eens, we lijken toch wel op 1 lijn te zitten. Wat ik bedoel is dat we in Nederland vaak zien dat de burgers verplicht worden om bijv. binnenkort kunststofverpakkingen te scheiden. Dan denk ik: als consument ben ik bezig om waardevolle grondstoffen voor de fabrikanten te verzamelen, schoon te maken, etc. Dan verwacht ik als naieve burger, dat daardoor de prijs van de verpakkingen, en dus van het product niet zullen stijgen, maar eerder dalen. Toch is dat vaak niet het geval in Nederland, er moet worden ingezameld, en toch stijgen de prijzen. En je ziet dat bijvoorbeeld gemeenten dan geen stap durven te zetten door de gemeentelijke afvalstoffen heffing aan te passen, ze kunnen vaak niet eens beloven dat die niet zullen stijgen, terwijl we als consumenten toch door te scheiden een heel deel van de stroom herbruikbaar en dus waardevol maken. Dat is moeilijk uit te leggen. In Scandinavie zijn ze daar beter in, daar bestaan betere systemen waardoor de consument beloond wordt voor het inzamelen. Er moet aan het scheiden een waarde worden verbonden, juist voor de consument. Binnen industrieel ontwerpen heb je altijd spanningsvelden, juist door de vele factoren die zich voordoen. Ik ben met je eens dat het een leuke uitdaging is. Trouwens McDonough en Braungart zeggen ook zelf dat ze er nog lang niet zijn, maar een voorzet geven opweg naar betere ontwerpen die steeds meer voldoen aan de C2C filosofie. Ook hier kan ik mij in vinden. Er komt heel wat kijken bij C2C, voor ontwerpers, voor chemici, voor consumenten, voor overheden. Maar er zijn absoluut goede stappen te zetten.

Als je een product op de markt wil brengen zijn er wat eenvoudige kritische succesfactoren te bedenken. Voor een dienst moet je dat wat aanpassen: 1. Het product is eenvoudig te distribueren 2. De technologie is eenvoudig en gemakkelijk te begrijpen voor de klant 3. Het product wordt gezien als uniek 4. Het voordeel is duidelijk voor de klant 5. Het product kan voor circa vier keer de kostprijs worden verkocht. Misschien heb je hier nog wat aan.

Hallo, Waar je eigenlijk mee bezig bent is interactie design: wat doet de computer voor de gebruiker dmv je nieuwe software. Begin niet bij de techniek, dat komt later, maar stel je voor wat de gebruiker straks krijgt te zien. Dit is heel goed op papier te doen: maak schetsen van schermen die de gebruiker krijgt te zien. Eventueel kun je met gele post-it's woorden / menu items erbij plakken, ze rangschikken, wijzigen en aanvullen. Maar hou de gebruiker in het oog: wat kan deze met je software tool, hoe zit het logisch in elkaar. Pas later, als je schermpjes op papier staan en uit gekristaliseerd zijn, dan kun je wellicht nog bezig houden met de software techniek, maar meestal is dat niet zo interessant, dat komt wel voorelkaar. Als communicatietools zijn de schetsen van de schermen veel belangrijker. Je kunt ze aan mensen laten zien, en kijken of ze je bedoeling herkennen in de schermen, of ze begrijpen waar de tool voor is, wat ze ermee kunnen, hoe het hun leven aangenamer gaat maken.

Inderdaad erg mooie en inspirerende site. Bedankt.