renep

Dat ben ik niet altijd met je eens. Een elementaire belastingvraag zoek ik liever en sneller op in een goede belastingalmanak dan in deze vergaarbak van conversationele antwoorden van wisselende kwaliteit. Voor de functionele vraagsteller, ja. Ik herinner me vaag een onderzoek naar de efficiëntie van kennisopbouw door deelname in discussiefora en rondzendlijsten e.d. t.o.v. traditionele vormen (opzoeken, studeren, training). De conclusie was AIHMGH dat heel wat deelnemers online fora als efficiënt ervaarden, maar dat het dat objectief gezien niet was.

Dat heeft te maken met de verkoopbaarheid van de aandelen in de werkmaatschappij en het fiscaalvriendelijk veilig stellen van de overwinst van de werkmaatschappij. Daarnaast kan het handiger zijn om dingen op het grensvlak van zaak en privé (bijvoorbeeld auto van de zaak, pensioenregeling) in een privé-BV te regelen i.p.v. een met anderen gedeelde BV. Het is eigenlijk een standaardconstructie. Hier is al veel over te vinden op dit forum en de accountant zal het je uitleggen.

Een arbeidsovereenkomst aangaan met de BV, al dan niet via een persoonlijke holding. Daarnaast wil je waarschijnlijk ook mede-aandeelhouder zijn, via dezelfde holding. De hoogte van het salaris en de secundaire arbeidsvoorwaarden, de verdeling van de aandelen en de dividenduitkeringen zijn allemaal zaken om fiscaal te optimaliseren en uit te onderhandelen. Ik denk dat je het beste een accountant kunt raadplegen om deze specifieke situatie te regelen.

De staatssecretaris van financiën schreef vorig jaar in antwoord op kamervragen over de juridische status van de suppletieaangifte: "Kernpunt daarbij is dat een suppletieaangifte geen aangifte is in juridische zin, maar dat – zonder dat daarbij strijd ontstaat met het door de wetgever in de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (AWR) gekozen stelsel – sprake is van hetzij een verzoek om een naheffingsaanslag (bij te weinig betaalde belasting), hetzij een bezwaar tegen de eigen aangifte (bij te veel betaalde belasting). Ingeval een belastingplichtige te weinig belasting heeft betaald, is hij in verzuim en kan hij op grond van de AWR niet opnieuw een gewone aangifte doen. Alleen een naheffingsaanslag biedt dan de mogelijkheid om de juiste belasting te betalen, waarbij deze aanslag alleen wordt opgelegd zonder verzuimboete indien aan bepaalde voorwaarden is voldaan."

Mooi is dat. Schrijf je zo'n enorm verhaal, royaal buiten de openingstijden van de gemiddelde onderneming, reageert er niet eens iemand :-\ Dankjewel Joost! (op deze eveneens ongebruikelijke openingstijd) :) En om er dan ook iets inhoudelijks over te zeggen... met mijn bedrijf (werk-bv + holding-bv) zit ik royaal onder de grenzen van de kleine rechtspersoon, en toch maak ik gebruik van de diensten van een AA-accountantskantoor. Waarom? Nou, om te beginnen vind ik de eigenlijke administratie zo triviaal, dat ik die net zo lief zelf doe. Als ik later groot ben neem ik wel eens een administrateur in dienst of besteed ik de administratie uit. Maar ondertussen heb ik wel behoefte aan allerlei formele/fiscale adviezen en ondersteuning (waaronder een aantal zaken die je noemt). De fiscaal-administratieve ondersteuningsmarkt lijkt in tweeën verdeeld. Aan de ene kant heb je de administratiekantoren, waaronder reuzen en kneuzen, aan de andere kant de (AA-)accountants, die aan steeds zwaardere eisen moeten voldoen. Een eenpitter-accountant in mijn vriendenkring (niet de accountant van mijn bedrijf) klaagt steen en been over de steeds onmogelijkere eisen waaraan hij moet voldoen. Een kernprobleem is volgens mij dat ondernemers behoefte hebben aan meer dan administratie, terwijl accountants door de overheid en de eigen accountancybranche steeds overgekwalificeerder worden voor 'kleine' ondernemingen. Wordt het niet tijd die fiscaal-administratieve ondersteuningsmarkt duidelijker in drieën te verdelen? 1. Administratie 2. Fiscaal-administratieve advisering 3. Accountancy Waarbij de vraag is hoe je 2 van 1 kunt onderscheiden, zonder dat de ondernemer met behoefte aan 2 een kneus-1/wannabe-2 treft en zonder dat de 2's een brancheorganisatie oprichten met overijverige beleidsmedewerkers die er 3 van maken. Ik heb de indruk dat sommige 3's best 2 zouden willen worden, en nogal wat klanten van 1 en 3 best klant van 2 zouden willen worden.

Hoi Maikel, Als je met het zoekvakje rechts bovenaan even zoekt op termen als: boekhoudpakket, boekhoudsoftware e.d. dan zul je zien dat hierover veel is te vinden op dit forum.

Wel degelijk. De praktische betekenis is dat de opdrachtgevers weten (mits aan de randvoorwaarden is voldaan) dat ze geen loonheffingen en premies hoeven in te houden. Dat is ook het geval als je voor meerdere opdrachtgevers werkt en je niet sociaal verzekerd bent.

De VAR-DGA geldt voor het werk dat jij doet voor opdrachtgevers, vanuit de werkmaatschappij. Hij heeft geen betekenis voor jouw (arbeids)relatie met je bv's. Uitgebreide uitleg hierover vind je in de "Beleidsregels beoordeling dienstbetrekking" en de bijlagen daarbij.

De gemeente ziet elk ingeschreven bedrijf kennelijk als een potentieel probleem en eist een ontheffingsaanvraag als de burger in kwestie zelf vindt dat er geen probleem is. Dat is de wereld op zijn kop zetten. Stel je voor dat de gemeente bij elke nieuwgeboren burger ervan uitgaat dat hij problemen veroorzaakt en dat de ouders ontheffing van het bestemmingsplan moeten aanvragen om de baby mee naar huis te mogen nemen. Pas als er een probleem is, iets of iemand constateert iets illegaals, hinder, overlast, geluid, gevaar etc. hoeft de gemeente op te treden. En mijn wedervraag: wat lost de ontheffingsaanvraag op? Als je zo'n aanvraag indient dan weet de gemeente al dit soort dingen ook niet. Toezicht houden kun je alleen doen door toezicht te houden, niet door ontheffingsprocedures verplicht te stellen. En als het echt niet anders kan dan met een verzoek van de betreffende ondernemer, dan zou dat een simpel vinkje bij het inschrijven van het bedrijf in het handelsregister kunnen zijn, in plaats van een pak papier voor een ontheffingsaanvraag. Ik bepleit: bij niet te onderscheiden van normale bewoning. Een normale bewoner heeft wel drie ordners en een bureau, maar slaat geen chemicalieën op, heeft geen personeel, ontvangt geen klanten en leveranciers etc. Als niemand er iets van merkt (en er is geen verborgen gevaar) dan is er wat mij betreft ook geen probleem waarvoor een ontheffing nodig zou zijn. Om een postzegelverzameling aan te leggen of een sinaasappel te schillen hoef ik toch ook geen ontheffing van het bestemmingsplan aan te vragen? Waarom niet? Omdat het normale activiteiten zijn voor de bewoner van een woning. Het valt dus onder de bestemming "bewonen" die in het bestemmingsplan is voorzien. Een kenniswerker die zijn eenmanszaak op het woonadres vestigt doet wat mij betreft hetzelfde. Ik zou het omdraaien. Als iemand klaagt over dingen die hem niet dwarszitten, dan moet hij psychiatrische hulp zoeken :)

Inderdaad, maar laten we hem dan een beetje slim trekken. Je hebt bedrijven in formele/juridische/fiscale zin, die slechts administratief op een woonadres gevestigd zijn. Het bedrijf bestaat uit een bewoner, die een paar extra ordners in zijn werkkamer zet. Niemand ziet of merkt er iets van en er wordt geen woonruimte aan de voorraad onttrokken. En je hebt bedrijven waar iets gebeurt: er komen klanten en/of leveranciers, er is personeel, er wordt geluid of stank geproduceerd, spullen opgeslagen, gevaarlijke dingen gedaan, de horizon wordt vervuild , er wordt niet gewoond etc. Voor die laatste groep lijkt het bestemmingsplangebeuren me zinnig, voor die eerste niet. We hebben het over honderdduizenden zelfstandigen die individueel een ontheffing van het bestemmingsplan zouden moeten aanvragen om hun kvk-inschrijving op het woonadres te mogen zetten. En wat gebeurt er nou echt met die aanvragen? Wordt er inhoudelijk iets getoetst, gecontroleerd? Nee toch. En wat als de buren voor de lol bezwaar maken? Dan krijgen we zeker beroepsprocedures over drie ordners in de keukenkast. Dit vind ik een voorbeeld van doorgeslagen regels waar ondernemers onnodig mee geconfronteerd worden.

Mijn suggestie is n.a.v. het bericht dat een Middelburgse freelancer ontheffing van het bestemmingsplan moest aanvragen om een paar extra ordners en een bureau in haar werkkamer te mogen plaatsen >:( (nou ja, daar komt het op neer). Suggestie: regel wettelijk dat thuiswerkende zelfstandig ondernemers - wiens activiteiten niet van normale bewoning zijn te onderscheiden (denk aan kenniswerkers) - hun bedrijf op het huisadres mogen vestigen, ook als het bestemmingsplan slechts in bewoning voorziet (en dat daarvoor dus niet per geval ontheffing hoeft te worden aangevraagd).

Aha, je wilt een vmware-appliance installeren, dat moet je er natuurlijk wel even bij zeggen. Hoe dat moet staat in deze installatiehandleiding.

Het magische woord is 'Wiki' in het menu. Dat is als een boek dat "Pile of paper" heet in plaats van "Openbravo Documentation". Maar ook op de downloadpagina staat een uitleg met link naar de installatiehandleiding. Eerlijkgezegd, dit was niet zo heel moeilijk te vinden. 20 seconden, bij mijn eerste bezoek aan de Openbravo-site ooit.

Het probleem is niet zozeer de belastingdienst. Als de intermediair zich gedraagt als bemiddelaar i.p.v. detacheerder dan is er qua VAR niks aan de hand. Maar de detacheringsbureaus hebben zoals ExTax ook zegt zo hun eigen belangen, waaronder klantenbinding, freelancerbinding en de vette marge op het uurtarief.

Je bedoelt neem ik aan dat iedereen zich tot ondernemer mag verklaren en dat daarvoor geen voorwaarden gelden m.b.t. aantal opdrachtgevers etc. Dan krijg je waarschijnlijk een heleboel gezonde jonge hoogopgeleide werknemers die als ondernemer voor hun baas gaan werken. Dan houden ze netto meer over door de ondernemersaftrek en het vervallen van de premies werknemersverzekeringen. Met als neveneffecten de maatschappelijke problematiek van meer onverzekerde arbeidsongeschikte jongeren die terugvallen op de bijstand en het stijgen van de premies werknemersverzekering voor de oudere, minder gezonde en laagopgeleide werknemers.

Op het Nederlandse VAR-systeem is allerlei kritiek (zie verderop in de draad "Nieuwe wet VAR werkt goed?"). Hoe werkt dit eigenlijk in andere landen? Wat moet je bijvoorbeeld in Amerika doen om als zelfstandige te mogen factureren (zonder dat de opdrachtgever loonheffingen e.d. moet inhouden) en om in aanmerking te komen voor de fiscale faciliteiten voor ondernemers? Of is het trekken van de scheidslijn tussen zelfstandige en werknemer vooral een Nederlands probleem vanwege de heersende politieke lijn dat de werknemersverzekeringen collectief moeten worden geregeld en er geen vrijwillige opt-out mag zijn? (d.w.z. werknemers die zich onttrekken aan de werknemersverzekeringen door als zelfstandige hetzelfde werk te gaan doen) Hoe werkt het dan in andere Europese landen met een vergelijkbaar collectief stelsel van werknemersverzekeringen? Maar los van de collectieve werknemersverzekeringen zullen er ook in andere landen fiscale voordeeltjes voor ondernemers zijn. Je zou dus zeggen dat het probleem in veel meer landen speelt.

KvK, belastingdienst en dat soort dingen gelden niet alleen voor winkels hoor, maar voor alle ondernemingen. Wat is "Land van Altena" en wie of wat gebruikt die naam waarvoor?

Ik heb geen commerciële praktijkervaring voor je, maar mijn eigen mening is dat informatie opvragen een concept van de vorige eeuw is. Informatie hier en nu, gewoon in de browser, dat verwachten mensen tegenwoordig. Ik haak zelf al af als ik voor gratis informatie eerst moet registreren, e-mail of andere contactgegevens geven e.d. Je weet dat het nergens voor nodig is en dat het alleen de belangen van de aanbieder dient, die de contactgegevens voor direct marketing wil gebruiken. ExTax zegt het al: "wat je wilt". Maar wat wil de bezoeker? Daar ging het toch om!? De concurrentie is een muisklik verder. Als jij een drempel inbouwt en de concurrentie zet gewoon het hele verhaal op het web, dan denk ik dat die concurrentie misschien het meeste contact met zijn doelgroep krijgt. Dat anderen je teksten jatten is irritant, maar daar kun je juridisch tegen optreden.

Nee hoor, want aangezien Hilde niet btw-plichtig is voegt zij ook geen 19% btw op de factuur toe. Er is gewoon geen sprake van btw. Overigens Hilde, moet je wel opletten dat je gaandeweg niet toch gaat voldoen aan de voorwaarden voor btw-plicht. Want "enkele keren per jaar" is toch al meer dan "eenmalig", en dat is slechts de groei in de loop van één alinea ;) Bij enkele keren per jaar kun je wel degelijk btw-plichtig zijn, ook al gaat het om een laag bedrag.

Het is inderdaad niet netjes, maar helaas schering en inslag in de ict-sector. Ik zou me niet te veel voorstellen van de juridische mogelijkheden die je hebt hiertegen op te treden.

Hopeloos, hoezo? Het makkelijkst is de organisatie een factuur te laten sturen voor de verkochte kaartjes. Tenslotte willen ze geld ontvangen. Je kunt ook een creditfactuur sturen, maar dan moet je wel voldoen aan de fiscale voorwaarden voor facturering door de afnemer i.p.v. de verkoper. In beide gevallen moet je even opletten dat het met de BTW goed gaat en dat je e.e.a. goed in je boekhouding verwerkt.

Dat is misschien niet wat je wilt, maar wat je beschrijft komt daar fiscaal en juridisch wel op neer. Als je iets te koop aanbiedt op je website, daarvoor geld ontvangt en een factuur uitschrijft, dan heb je het feitelijk verkocht, of je dat nou leuk vindt of niet.

Dat is inderdaad bijna zo breed als "dingen doen" :) De OP moet er wel rekening mee houden dat opdrachtgevers kritisch kunnen kijken naar de omschrijving en de VAR misschien alleen accepteren als de betreffende klus er duidelijk onder valt. Dat is immers een van de voorwaarden voor de werkingskracht van de VAR-winst ("de werkzaamheden moeten overeenkomen met de omschrijving van de werkzaamheden op de VAR"). Nu kun je wel denken "hoe breder, hoe beter", maar dan kun je aanlopen tegen opdrachtgevers die het risico van een te brede/vage omschrijving niet willen nemen.

Dat is normaal. De verantwoordelijkheid ligt bij de ondernemer zelf, niet bij degene die de boekhouding voert en niet bij degene die op basis van de boekhouding de jaarrekening en aangiftes opstelt. Dat kun je hier niet uit concluderen. Een dienstverlener is verantwoordelijk voor de kwaliteit van zijn diensten. Als de boekhouder een beroepsfout maakt dan is hij daar wel degelijk op aan te spreken. Als ondernemer hoor je dit soort dingen wel te snappen. Je moet kunnen instaan voor je eigen boekhouding, de jaarrekening kunnen lezen etc. En hoe je het ook wendt of keert, de overheid houdt jou verantwoordelijk voor de inhoud van je belastingaangifte.

PDF wordt vaak gecreëerd via een pseudoprinterdriver, wat betekent dat je van vrijwel elke applicatie die kan printen een PDFje kan maken. Zoek je zo'n PDF-converter, of een applicatie om een catalogus mee te maken?