StevenK

Kwam hier laatst ook al niet een topic met een uitgebreide uitleg van @Joost Rietveld voorbij?

En toch heeft hij een punt: over het deel van de winst dat je gebruikt om je onderneming te financieren betaal je alleen vennootschapsbelasting.

handboek ondernemen. https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaoverstijgend/brochures_en_publicaties/handboek-ondernemen-2024

Je hebt een overeenkomst waarvan je afgesproken hebt dat die met een opzegtermijn tussentijds opgezegd kan worden. Als je wil argumenteren dat die opzegging onredelijk is, zul je aan moeten voeren waarom in dit specifieke geval een beroep op dat beding onredelijk is. Want bij de verlenging heb je niet een langere opzegtermijn bedongen en, zo begrijp ik, je hebt deze opzegtermijn de afgelopen 14 jaar wel geaccepteerd, maar nu er een beroep op wordt gedaan, ben je het er niet mee eens. Hoe zou je het zien als het andersom was, als jij opgezegd had? Zou je dan ook, ondanks deze bepaling, bereid zijn geweest een vergoeding te betalen? Het gaat niet om de vraag of ze er iets voor doen, maar hoe de contractuele relatie ligt. En ook daarvoor geldt dat de beoordeling daarvan casuïstisch is, maar de basis is wel dat jij een overeenkomst met het bureau hebt, niet met de eindklant. Dus stel een duidelijk dossier samen (bijvoorbeeld alle correspondentie chronologisch) en leg dat voor aan een specialist.

In die beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid zie ik dit geval niet zoveel muziek, vooral omdat de partij tegen wie TS die vordering instelt, het tussenbureau, zit met de situatie dat de overeenkomst met de eindklant eindigt. Als geoordeeld wordt dat er sprake is van een overeenkomst tussen twee ondernemers dan mag je bij zo'n duidelijke bepaling toch echt wel uitgaan van de letterlijke uitleg van die bepaling.

Het contract laat dus ruimte om op te zeggen. De vraag is of je je nu nog steeds genoeg ondernemer voelt om te zeggen: 'ik heb het risico geaccepteerd, dus hier houdt het voor me op' of dat er je ervoor kiest te zeggen: 'ik wel gezegd dat ik ondernemer ben, maar ik ga nu toch kijken wat ik ervan kan maken door de stelling te betrekken dat ik feitelijk werknemer ben'. Of je juridisch werknemer bent, is afhankelijk van heel omstandigheden. Dat je dit al 14 jaar doet, via een tussenpersoon, dat de overeenkomst voor 40 uur per week is en dat je een lijnmanager hebt die jou aanstuurt zijn in ieder geval handvatten doen vermoeden dat de relatie als arbeidsrelatie kwalificeert. Juist omdat het zo casuïstisch is, doe je, als die 'ik ben eigenlijk werknemer' route wil onderzoeken, er goed aan advies te zoeken bij een specialist, waarbij mijn advies is te kijken naar een advocaat die aangesloten is bij de VAAN.

Klopt, de wet heeft het over het geheel staken van één of meer gehele ondernemingen en niet over het beëindigen van het (IB) ondernemerschap (artikel 3.79 Wet IB)

De boekwaarde was 20.260 - 10.449 = 9.811 Je hebt dus een verkoopverlies van 9.811 - 7.851,24 = 1.959,76. Dus bij de verwerking van deze boeking moet Die 9.811 credit boeken op de balans bij waarde voertuigen En ergens in je V&W boek je die 1.959,76 als boekverlies, dus heb je een boeking: Rekening Debet Credit Verkoopopbrengst 7.851,24 Boekverlies 1.956,76 waarde voertuigen 9.811,--

Geen BTW op de factuur, dan gewoon de factuur verwerken alsof er geen BTW op staat.

Die post van Roel, kunnen we daar niet meteen een artikel ofzo van maken? Super!

Nee, dat hoeft niet. Je kunt toch meer dan één bankrekening hebben in je administratie. Uiteraard doe je er wel verstandig aan ook de rest goed te verwerken, zodat ook duidelijk is welke kosten bij welke onderneming horen maar eigenlijk is dit niet anders dan wat ik in mijn advocatenpraktijk had, waar elke advocaat binnen de maatschap zijn eigen broek op mocht houden en dus dus zowel omzet als kosten toegerekend werden aan de juiste advocaat. Ik kan me wel voorstellen dat in veel situaties het voeren van twee administraties makkelijker is dan in de administratie die scheiding bijhouden.

Dit gaat alleen op in de situatie dat er geen afwijkende afspraak is gemaakt over winstverdeling. Het is zeker niet ongebruikelijk om bijvoorbeeld eerst een bedrag per persoon op basis van een parameter (bijvoorbeeld gewerkte of gefactureerde uren) toe te rekenen en pas daarna het restant te verdelen,

Eerlijk gezegd zou ik het ten aanzien van de winstverdeling niet onredelijk vinden om naar rato van inzet te verdelen, maar om de eigendom / het aandeel in de opbrengst van de verkoop ook zo te verdelen vind ik niet logisch. Je hebt er toch met drieën voor gekozen eigenaar te zijn.

KIA is ook weer in de IB sfeer: het verlaagt je belasting, maar het heeft geen invloed op de balanswaarde van je investering.

Waar de verwarring zit is dat je fiscale winst op ondernemingsniveau moet bekijken en niet op IB niveau. Eigenlijk moet je het bekijken alsof de onderneming zelfstandig belastingplichtig is. En dat betekent dat de fiscale ondernemersfaciliteiten, die op IB niveau spelen, niet van invloed zijn op die fiscale winst. Dat je als ondernemer bij hetzelfde inkomen minder belasting betaalt dan een werknemer is juist al verrekend in die 17%.

Het moment dat je voor de incasso overstapt van zelf doen naar laten doen is onderdeel van hoe dit hebt ingericht. Gewoon bij een incassobureau of deurwaarder of advocaat over de schutting gooien loopt vaak op een duur en onbevredigend traject uit, omdat je in het voortraject de boel niet daarop ingericht hebt. Dat gezegd hebbende: als jouw klant niet *kan* betalen, dan is het meestal jammer van het geld incassokosten te maken en kun je beter zelf de verjaring blijven stuiten ipv kosten maken. Als jouw klant wel kan, maar niet *wil* betalen, doe je er verstandig aan een goede procespartij in te schakelen, in de vorm van een gespecialiseerde incassoadvocaat of als de discussie inhoudelijk is, een advocaat die verstand heeft van jouw werk Als de klant niet betaalt en denkt dat met een beetje druk die betaling wel komt, dan is een incassobureau wellicht een optie, maar lees dan eerst de diverse topics waarin mensen zich beklagen over de kosten van, vooral, no cure, no pay, bureaus. Wat dat laatste betreft: het no cure, no pay gedeelte ziet meestal alleen op het buitengerechtelijke traject, op het moment dat er geprocedeerd moet worden, moet in de regel de knip getrokken worden.

Lijkt mij een idee met potentie. Daarbij wellicht wel goed om het zo te maken dat wanneer iemand de zoekbalk aanklikt, ook daar dit quickmenu naar voren te brengen? Want veel bezoeken zien de homepage nooit, omdat ze via google direct op een topic uit zijn gekomen.

Als ik je goed begrijp wil je uitrekenen of er teveel of te weinig gewerkt is. Daarvoor bepaal je eerst hoeveel werkdagen er na aftrek van de vrije feestdagen zijn, dat aantal dagen doe je x 7,2. Dan heb je het totaal aantal werkuren op basis van 36 uur. Daar trek je het aantal verlofuren (168) van af. Dan heb je het totaal aantal uren dat de werknemer zou moeten werken in deze afspraak. Maar ook nu heb je het over " vast salaris per maand inclusief vakantiegeld toeslag per maand uitbetaald". Betaal je de verlofuren nu wel of niet uit? En wat staat er op de loonstrook? Staan daar de componenten wel op? Anders kun je beter gaan sparen voor de navordering. En overigens de belangrijkste vraag: waarom? Wat denk je op te lossen met een all-in salaris?

Nee, want je moet ook alle feestdagen er nog afhalen. Voor de rest: uitbetalen van de wettelijke vakantiedagen mag maar in sommige situaties (oproepkracht, specifieke CAO bepaling, einde dienstverband).

De grap van 'dubbelboekhouden' is dat je elke journaalpost in evenwicht houdt. Daarmee voorkom je op journaalpostniveau al dit soort escapades. Wat jij nu aan het doet bent is allemaal lijstjes maken die je met elkaar vergelijkt. Dat is een heel grote omweg om te zien dat het niet echt werkt dat je niet de boekhouding vanaf de basis lijkt te doen.

Hoe je betaalt zou de boeking niet moeten veranderen. In beide gevallen boek je hem dus tegen crediteuren. De betaling boek je tegen de balansrekening waarop je de verhouding privé <-> onderneming bijhoudt. Meestal iets van 'eigen vermogen', 'algemene reserve' of bij een VOF 'kapitaal vennoot A'. Gebruik één van de vele oplossingen waarin de boekhouding voor jou geregeld wordt *of* bouw een boekhouding die klopt. Ik heb dat laatste gedaan op basis van het boek 'debet en credit' wat ik in mijn eerste jaar op de uni kreeg.

Mits natuurlijk de facturen wel voldoen aan de vereisten om de BTW af te mogen trekken. Precies. Daarom is het eigenlijk altijd zaak om iets van een administratie te voeren waarin je zonder BTW rekent. Alleen bij de in- en verkoop komt er dan BTW bij kijken en daarbij is het ook zaak voor ogen te houden dat de vraag of je BTW terug hebt gekregen niet bepalend is voor de vraag of je BTW moet rekenen bij factureren.

Wat bedoel je met 'netto' ?

Met het vooruitzicht dat je over twintig jaar het pand toch weer naar privé haalt en met de ruime financieringsmogelijkheid op de bestaande woning zou ik eerst eens kijken voor aanpassing van de huidige lening of het sluiten van een tweede lening met de woning als onderpand. Dat zijn immers de leningen met de laagste rente.

Helenaal mee eens,. Ondernemen is niet alleen 'iets doen' maar ook een plan van a tot z uitwerken en financiering is daar een onderdeel van. Als je de financiering al niet voor elkaar krijgt, dan betekent dat ofwel dat je de waarde van je plan niet over kunt dragen op potentiële financiers of dat je plan minder waarde heeft dan de huidige - lage - marktrente. Vanuit het UWV zijn er regelingen voor juist die mensen die op dit moment aangewezen zijn op een uitkering en vanuit die situatie een (nieuwe) start willen maken. En juist vanwege het vooruitzicht van besparing op die uitkering is het begrijpelijk en logisch dat het UWV dan wel iets biedt, net zoals er bij een bijstandsuitkering een vergelijkbare oplossing voor handen kan zijn.