StevenK

Bij een stamrecht uitkering draait het erom dat het geld hoe dan ook *niet* in handen mag komen van de natuurlijke persoon, tenzij in de vorm van een lening nadat de BV is opgericht en het stamrecht is gestort in de BV. Wanneer nu een deel van het stamrecht gebruikt wordt voor het volstorten van de aandelen van de BV, dan betekent dat, dat het geld, nog voor er een stamrecht is, in handen van de natuurlijke persoon is gekomen en dan dient er loonbelasting afgedragen te worden. Om die reden is het juist bij een stamrecht BV van belang voorzichting om te gaan met deze materie.

De aandelen kunnen ook op andere wijze volgestort worden, bijvoorbeeld door inbreng van een bestaande onderneming. Houdt u er wel rekening mee dat in zo'n geval die inbreng gewaardeerd dient te worden en kan mogelijk fiscale consequenties hebben.

U spreekt van onderpand. Dat wil dus zeggen dat u het onroerend goed gebruikt als onderpand voor een lening. Hoe u aan de 18000 euro komt maakt niet uit. Uiteindelijk moet, bij de huidige regels, het minimale kapitaal van 18000 euro volgestort worden. Het gaat hier om een stamrecht BV en ik zie niet echt hoe het inbrengen van bestaande bezittingen daarin een rol zou kunnen spelen. Ik denk dat u wat duidelijker zult moeten zijn.

Een curator is per definitie een advocaat, dus dat maakt in de discussie niets uit. Niet noodzakelijk: de rechtbank heeft de mogelijkheid een niet-advocaat als curator te benoemen en dat gebeurt soms, wanneer er bijzondere deskundigheid vereist is. Denk daarbij aan het benoemen van een notaris wanneer het belangrijkste actief een onverdeelde erfenis is. Wat nu als die niet-nagejaagde vordering de reden is van het faillissement? Dan heeft een procedure wel degelijk zin. Uiteindelijk is het ook de R-C, niet de curator, die beslist of er geprocedeerd mag worden. Het uurtarief wordt regelmatig vastgesteld (zie bijvoorbeeld http://www.advocatenorde.nl/nieuws/default.asp?view=details&artikel=69) en volgt anders bepaalde CAO-ontwikkelingen. Daarnaast wordt dit tarief nog eens gecorrigeerd voor de omvang van de boedel en de ervaring van de curator (zie http://www.rechtspraak.nl/NR/rdonlyres/17A7E56D-3B7A-4CC8-8663-5BBD10AB1675/0/Rrrichtlijnenjuli2004doc.pdf) Helemaal juist en het tarief is er ook op gebaseerd dat in veel faillissementen het gedeclareerde niet betaald zal kunnen worden. Daarnaast is het systeem ook zo dat het administratieve deel van een faillissement door een administratieve kracht uitgevoerd mag worden. Probleem is dat er nu eenmaal curatoren zijn die zelfs letterlijk tegen een failliet zeggen 'Ik behandel dit faillissement tot de boedel leeg en dan hef ik het op' of woorden van die strekking. Het is die enkeling die ervoor zorgt dat mensen een heel negatief beeld hebben van curatoren. Overigens moet ik daarbij wel benadrukken dat de curatoren met wie ik hier in de regio te maken heb zich elk evenveel inzetten voor een lege boedel als voor een volle boedel. Dit gaat zelfs zover dat ik wel eens meemaak dat een curator mij vraagt een failliet bij te staan in een verzet of hoger beroep tegen de faillissementsuitspraak, omdat de curator van mening is dat het faillissement nog teruggedraaid kan worden. Absoluut. De meeste rechtbanken stellen voor benoeming daarom tegenwoordig ook zwaardere eisen (zoals het gevolgd hebben van een zware faillissementsspecialisatieopleiding, het hebben van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering met een dekking die een factor 10 hoger ligt dan voor gewone advocaten en het beschikbaar houden van minimaal 50% van je tijd). 'Veel' is nog een understatement; het is een enkeling die het wel weet ;) Overigens speelt dit net zo goed in WSNP-situaties. Helaas zijn er ook rechtbanken waar de R-C dusdanig veel werk heeft, dat dit vragen van een failliet of van een schuldeiser doorgestuurd worden aan de curator en de R-C er inhoudelijk heel weinig mee doet.

Tenzij er in de procedure bij de kantonrechter duidelijk is geprocedeerd over niet alleen de beëindiging van de arbeidsovereenkomst, maar ook over de achterstallige betalingen (of er specifiek is aangegeven dat er iets betaald wordt 'tegen finale kwijting'), kan de werknemer wel degelijk een separate vordering instellen voor achterstallige betalingen.

Stel dat een BV failliet gaat door een vordering op ene meneer X, en de curator verkoopt de boedel aan diezelfde meneer X voor een fractie van de hoogte van die vordering, dan klopt er toch iets niet lijkt me. De R-C kan dit ongetwijfeld toelichten, omdat deze toestemming zal hebben gegeven. Overigens zijn er - helaas - advocaten die in hun hoedanigheid van curator zich vooral richten op hun eigen salaris.

Een arbeidszaak komt altijd voor de kantonrechter, ook bij een vordering hoger dan 5k. De vraag ik deze kwestie is vooral hoe het nu met die BV zit.

Het maakt niet uit wat je verkoopt, bij b2c ben je altijd aan BW 7:17 (conformiteit) gehouden, omdat dat in b2c transacties dwingend recht is.

Volgens mij heb ik hiervoor al geschreven dat je b2c wel garantie moet geven

Het gaat hier om b2b, dus wat houdt dan beperkte garantie in? Kan ik ook beslissen ,wanneer de koper daar mee instemt, géén garantie te verlenen en dat vast laten leggen op de verkoopfactuur. Zodat er in de toekomst geen misverstand kan ontstaan. Ben benieuwd wie hier nog wat aan toe kan voegen! Ja, dan kun je overeenkomen dat er geen garantie is. Overigens is het wel verstandig dit in een koopovereenkomst op te nemen en separaat een factuur op te maken met verwijzing naar de overeenkomst.

Dat ligt eraan hoe de auto verkocht wordt. Als de verkoper stelt dat de auto 'in perfecte staat verkeert', dan zal de rechter toch heel benieuwd zijn wat er dan wel perfect is aan die auto. Maar in de basis zal iemand die een auto van 1500 euro koopt weinig grond hebben om een aanspraak te maken op garantie. Dit is echter weer anders wanneer bijvoorbeeld kort na aankoop blijkt dat er sprake is van een defect waarvan een deskundige verkoper had moeten weten dat dit defect aanwezig was.

Er is nog zoiets als het Conformiteitsbeginsel (Art. 7:17 BW) Dit conformiteitsbeginsel verplicht de verkoper een zaak te leveren die in feitelijk opzicht aan de overeenkomst beantwoordt. Hierbij dient beoordeeld te worden of de geleverde zaak die eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. Op zich een mooi beginsel, maar ..Wat kan en mag je verwachten van een auto van om en nabij de EUR 1.500,= ? en hoe vertaal je dat naar garantie ? garantie van 1 dag ?, 1 week ?, 1 maand ?, 1 jaar ?, 5 jaar ? Die vertaling doe je aan de hand van alle omstandigheden van het geval. Je kunt dit niet vertalen naar een garantie voor een bepaalde termijn, omdat het voor de termijn waarbinnen een beroep op die garantie redelijk is, afhankelijk is van het soort gebrek.

Belangrijkste is dan dat je duidelijk aangeeft in welke staat zo'n auto verkeert. Als je zegt 'perfecte staat' en na 2000 km liggen de drijfstanglagers aan gort, dan sta je zwak. Als je duidelijk communiceert dat je niet de volledige onderhoudshistorie kent en dat je de koper adviseert een aankoopkeuring te laten doen - voor aankoop - dan sta je veel sterker.

Fabrieksgarantie blijft van toepassing. Maar dat is voor auto's ouder dan 5 jaar beperkt tot carrosserie en specifieke (motor)onderdelen. Alles wat aan (normale) slijtage onderhevig is is na 5 jaar doorgaans volledig van garantie uitgesloten Van de fabrieksgarantie uitgesloten. Dit neemt niet weg dat de verkoper, op grond van de wet, gehouden is het verkochte te garanderen. Dat betekent niet dat op elk defect garantie gegeven hoeft te worden, want normale slijtage is te verwachten, maar een defect dat redelijkerwijs niet te verwachten is, valt onder die wettelijke garantie. Het is voor een verkoper verstandig daar toch enige rekening mee te houden. De verkoper kan ervoor kiezen de garantie bij een verzekeraar onder te brengen, bijvoorbeeld middels een bovag-garantie, of het risico zelf te dragen.

Ik sluit me bij de overigen aan: rente op aandelen is onzin. Op een lening is de vergoeding rente, op aandelenkapitaal is de vergoeding dividend. Nu komt het nog wel eens voor dat bijvoorbeeld met preferente aandelen een soort van rente-constructie wordt gebouwd, door deze met voorrang een percentage toe te kennen, voordat het dividend wordt bepaald, maar dat is dan in de statuten terug te vinden.

Volgens de wet moet bij elke verkoop garantie worden gegeven. Als het gaat om een b2b transactie dan kun je deze garantie inperken, maar gaat het om b2c, dan is het dwingend recht.

Sterker nog: u bent net failliet geweest en daarom zult u mogelijk niet eens tot de WSNP toegelaten worden. U had namelijk direct toen u failliet ging toepassing WSNP aan moeten vragen. Uiteraard, dat is zeker mogelijk Ja, met het reële risico dat er direct weer overal (derden)beslag wordt gelegd.

Wat u netto overhoudt is afhankelijk van de allerlei parameters en weet u pas nadat er een definitieve aanslag ligt. Eén van de zaken waar u als ondernemer nu juist rekening mee zult moet leren houden is dat u niet meer in netto-termen maar in bruto-termen denkt. Overigens is dit voor mij één van de redenen waarom ik zo blij ben dat al mijn werkzaamheden als ondernemer in BV's zitten: privé krijg ik een netto salaris en hoef ik me niet druk te maken om naheffingen of wat dan ook.

Dan zou ik vragen waarom en kom ik erachter dat de aannemer had moeten zeggen 'sorry, ik mag geen offerte uitbrengen, want de vorige keer werd ik door een opdrachtgever ingehuurd die mij verbiedt onder zijn duiven te schieten'. Er is helemaal geen sprake van afspraken tussen concurrenten, enkel tussen een aannemer en zijn onderaannemers. Elke andere aannemer die niet als onderaannemer betrokken was bij deze kwestie kan zonder enige belemmering een offerte maken.

Dat geld is toch niet door de curator gestort, maar door de belastingdienst? Dat is wel wat vreemd. Hoe dan ook betekent het dat u niet meer failliet bent en dat uw schuldeisers u nog steeds uitgebreid lastig kunnen vallen. klopt dat is inderdaad door de belastingdienst gestort, maar al het geld wat bij mij binnenkwam moest op 1 rekening worden gestort, en dat was in dit geval de fortis faillisementsrekening, en omdat ik geen macht over mijn rekeningen had, had de curator dat zelf moeten regelen lijkt me.. en niet alles op mijn oude rabobank rekening die ik gebruikte voor het faillisement. kan ook zijn dat ik het mis heb, maar dat lijkt me wel het meest logische De curator 'regelt' dit ook wel, maar voor dit soort brieven bij de belastingdienst etc verwerkt zijn, zal enige tijd overheen gaan. De curator zal in een geval als dit een briefje aan de Rabobank (moeten) schrijven waarin gevraagd wordt het geld aan de boedel te voldoen. Hoe dan ook, het geld is voor de schuldeisers, niet voor u, dus ik zie niet in wat het voor u verder nog uitmaakt?

Dat geld is toch niet door de curator gestort, maar door de belastingdienst? Dat is wel wat vreemd. Hoe dan ook betekent het dat u niet meer failliet bent en dat uw schuldeisers u nog steeds uitgebreid lastig kunnen vallen.

Door een naam te kiezen die al in gebruik is, weet u reeds vooraf dat er een reële kans is dat u hier problemen mee krijgt. Dat lijkt mij genoeg reden om een andere naam te kiezen.

Hoezo 'tegen mijn curator' ? Wanneer u de curator meldt dat u hebt vernomen dat Rabobank ontvangsten die de boedel toekomen heeft verrekend met een vordering die in het faillissement valt, dan zal de curator de bank wel aanschrijven. Staat er niet al iets hierover in de faillissementsverslagen?

Hoe dan ook: de Rabobank, of welke bank dan ook, mag niet verrekenen tussen schulden van voor de datum faillissement en tegoeden die tijdens het faillissement ontstaan. De curator dient hierop actie te ondernemen. Als het faillissement is geëindigd zonder volledige uitbetaling of schuldeisersakkoord, mogen de schuldeisers echter daarna weer verder gaan met incasseren.

U zegt nu 'schuldsanering'. Betreft het nu een schuldsanering of een faillissement?