Ron van der Kolk

Dag Marco, Het lastige van franchise is dat het model natuurlijk zo werkt dat de franchisegever er ook zoveel mogelijk aan wil verdienen. Verplicht zo laag mogelijke verkoopprijzen, verplicht zo hoog mogelijke franchise fee, verplicht gedwongen winkelnering voor de inkoop. Je kunt niet zomaar even instappen, gewoon je dagelijkse dingetje doen en dan een fors salaris opstrijken. Dan had de franchisegever er wel een goedkoop mannetje in loondienst neergezet. Je vraag "of een dergelijke winkel enigszins rendabel is", is voor bijna elke franchise constructie, zeker in combinatie met een overname: nee, het is niet rendabel, je moet het rendabel zien te maken. Je moet dus flink ondernemen om er een succes van te maken. Maar kun je dat, heb je dat in je? Twee loondienstbetrekkingen opgeven is nogal wat. Het is wel echt wat anders. Ben je bereid 80 uur per week te werken als dat nodig is? Een van de dingen die je wilt weten is de omzet. Die hangt inderdaad sterk af van de locatie. De verkoopprijzen zul je wel niet kunnen beïnvloeden in de formule, dus je moet meer bezoekers binnenhalen en een hogere bezoeker/klant conversie realiseren. Hoe ga je dat doen? En hoe zit het met de kosten? Daar staat niets over bij het linkje van Eigenwijs, behalve de 5,5% fee. Fee van de omzet, niet van de winst welteverstaan! Maar verder: verplichte winkelnering bij de franchisegever en rekent die redelijke inkoopprijzen? Doet de franchisegever genoeg aan marketing en advertenties of moet je dat zelf betalen? Krijg je er dienstverlening bij zoals administratie of moet je zelf een boekhouder betalen? Wie is verhuurder en welke lange termijn afspraken zijn er over de huurprijs? Enzovoort, want je moet weten hoeveel winst je nu eigenlijk maakt, niet alleen de omzet. Bij een overname is ook de overnameprijs natuurlijk aangepast op de huidige situatie, want de verkopende partij is ook niet gek. Stel even dat de overnameprijs tien keer de jaarwinst is, dan ben je dus nog tien jaar aan het afbetalen zonder er wat aan te hebben. Tenminste, als je doorkachelt zoals de winkel nu draait. Maar wat kun je doen om de omzet te verhogen, de kosten te verlagen, de winst te laten stijgen? De hoe doe je de financiering van de overname? Dan de toekomst. Blijft het bestemmingsplan zoals het is? Welke plannen heeft de gemeente met die buurt? Mogen concurrenten zich er vestigen? Komen parkeerplaatsen bij of gaan die er af? Demografische ontwikkeling in de buurt? Wat is je plan als het mislukt? (Ondernemen bevalt niet, de franchisegever komt negatief in de krant, er opent een concurrent tegenover je, de overheid begint een ontmoedigingsbeleid tegen alcohol, whatever) Ben je dan je investering kwijt? Je huis? Je relatie? En hoe snel kun je in jullie sector weer een nieuwe loondienstbetrekking vinden? Een ondernemingsplan dus. En ga naar het ondernemersloket van de gemeente; zij kunnen meer vertellen over bestemmingsplannen, vergunningen, mogelijk andere zaken die te koop staan in de stad, enzovoorts. En naar de KvK om te kijken wat zij voor winkeliers kunnen betekenen. En natuurlijk naar de bank om te kijken wat je met dat stukje EV en overwaarde kunt doen. En naar een fiscaal juridisch adviseur natuurlijk. Succes met ondernemen!

Dag Dirk, De conversieratio is maar een deel van het spel. Het ligt er ook aan hoeveel die bezoekers je kosten. Is dat niet zoveel is, is je conversieratio minder belangrijk. Dan kun je dezelfde omzetstijging ook realiseren door de bezoekersaantallen te verdubbelen. Als je echter alleen bezoekers binnenhaalt via Adwords voor een euro per klik, dan lopen de kosten sterk op. Dan betaal je nu 100 euro voor 2 klanten. Afhankelijk van de marge per klant kan dat uit of niet. Wat een goede conversie is, is niet te zeggen. Voor elke branche en elk product is dat anders. Een algemene richtlijn van 2% zegt niet zoveel. Het gaat om jouw business model met kosten en opbrengsten. Wat realistisch is, is in het algemeen dus niet te zeggen. De conversie verdubbelen zoals je voorstelt, tja, dat wil iedereen wel als het vanzelf gaat en niks kost. Maar wat moet je daarin investeren en hoeveel gaat je dat naar schatting opleveren? Daar moet je een plan van maken. Natuurlijk kun je ondertussen van die standaard dingetjes doen: - bestelproces nog simpeler maken, bestellen in maar 1 klik - gebruikersbeoordlingen bij producten zetten om vertrouwen te wekken - expliciet geld terug garantie geven - site simpeler maken met minder knoppen en toeters en bellen, alles gericht op de bestelknop - keurmerken benoemen van producten en jouw webshop om vertrouwen te wekken - anticiperen op vragen of onzekerheden over het product door goede info, gebruiksvoorbeelden, plaatjes, filmpjes - enzovoorts, enzovoorts. En dan natuurlijk meten of het geholpen heeft. Maak regelmatig een grafiekje van bezoekers en orderaantallen om de trends te zien.

Dat ligt er aan welke discipline je zoekt in de fotografie. Bruidsreportages, portretten, evenementen zou ik niet meer aan beginnen, want er zijn tientallen mensen die hetzelfde werk ook gratis willen doen. Of voor een Nuts en een boekenbon. Niet alleen consumenten hebben er weinig meer voor over, ook bedrijven vragen schaamteloos om vrijwillige fotografen via websites en twitter. "We hebben geen budget, maar ons bedrijf is een prachtige referentie voor je." of "Kom je ook op ons feest? En zou je dan een paar plaatjes willen schieten?". Ik zeg nee, maar er zijn genoeg hobbyfotografen die zich vereerd voelen. En het erge is: de klant ziet het verschil vaak niet eens. Dus ook niet als het met een budget camera gemaakt is. Bij reportages van feesten, partijen en evenementen is de kwaliteit ook niet zo belangrijk, als er maar veel foto's zijn en iedereen erop staat. Duizend in een dozijn snapshots. Dus wat ga je doen om op te vallen? En dat opvallen moet je eigenlijk maar voor 20% zoeken in de foto, en voor 80% in het zakelijke. Waarom zouden ze je ervoor betalen? Een "betere" foto zegt niet zoveel. Ben je sneller, regel je meer, zorg je ook voor de lijst eromheen, of lever je iets unieks? Je moet niet teveel denken als fotograaf, maar vooral als ondernemer. In de praktijk ben je meer met klanten aan het praten dan dat je aan het fotograferen bent. En dat moet je wel liggen natuurlijk. Als iedereen altijd tegen je zegt: "je maakt altijd van die mooie foto's, je moet fotograaf worden" is dat een leuk begin, maar niet genoeg. Mooie foto's maken is nog wel te doen, maar het ten gelde maken ervan is andere koek. Voor bedrijven lever ik (als nevenactiviteit) bijvoorbeeld hoge kwaliteit 360 graden productfoto's en dat kan geen enkele fotograaf hier in de regio, maar vooral ontzorg ik de klant door goede productsamples uit te kiezen, producten waar nodig bij te werken, de logistiek te regelen, alles administratief keurig op orde te hebben en razendsnel beelden van een paar jaar terug kan terugleveren uit het archief. Daarnaast denk ik actief mee over hun marketing. Hun succes is ook mijn succes. En zo heb ik toch toegevoegde waarde gecreëerd. Dat de foto's ook nog scherp zijn is in de ogen van de klant niet onderscheidend maar een basiseis. Een goede fotograaf zijn is dus niet genoeg, een dure camera is niet perse nodig, maar een slim plan is vereist. Waar zie jij een gat in de markt en hoe ga je daar gebruik van maken?

Ik heb het oorspronkelijke idee dus niet gezien, maar lees uit de reacties dat het blijkbaar gaat om een betaalde afsprakensite voor het vinden van een sportmaatje. Correct me if I'm wrong. Consumenten laten betalen voor online diensten is erg lastig in deze wereld. Maar er zijn bedrijven die er economisch belang bij hebben. Je kunt overwegen de site gratis en openbaar te maken maar sponsordeals te sluiten met AA Drink, Dextro Energy, Isostar etc. Verbaast me dat die merken dit niet al gedaan hebben. Hoe meer gesport wordt, hoe meer spul zij verkopen. En ze hebben marketing budget, want ik zie altijd veel promotie voor dat soort merken. Sportscholen/fitnesscentra hebben ook een belang. Die met abonnementen willen dat je niet te vaak komt, maar net genoeg om je abonnement te houden. Die waar je per keer betaald hebben liever dat je zo vaak mogelijk komt en mensen meeneemt. En sporters met een maatje hebben een sociale druk om geregeld te komen, ook als ze een keer geen zin hebben. Kassa dus. Je kunt je site dan besloten maken voor leden van die centra en in hun huisstijl aanbieden. Bedrijven die hun medewerkers aan de bedrijfsfitness willen krijgen hebben ook een belang. Die kun je hetzelfde bieden als de sportclubs: een besloten site in hun huisstijl. Alle drie de varianten kun je ook gelijktijdig aanbieden. Maar ik zou mijn pijlen richten op de zakelijke opdrachtgevers, daar valt het meeste te halen denk ik. Succes!

Beste Serdiz, Mooi dat je een idee heb en wilt ondernemen! Toch wat kritische puntjes. Ik zie ook problemen in het financieren van de programmeur. Als je zelf kon programmeren kon je het als hobby-zonder-kosten maken en dan maar zien waar het schip strand. Er zijn eenmans-appjonairs die dat gelukt is. Denk aan de Duitse knaap Thomas Illiger die een lief spelletje met een vogeltje maakte voor zijn vriendinnetje. Maar het is wel een uitzondering. De inkomstenkant is een groot vraagteken. Een aanzienlijk deel van de app aankopen en in-app aankopen vloeit naar Apple. Maar hoeveel mensen zullen de app kopen? Als je in de appstore kijkt, lijkt het of er maar 100 apps zijn en je daar wel tussen kunt. Maar er waren er vorige maand al meer dan 700.000 en er komen elke maand duizenden bij. Hoe ga jij daartussen opvallen? Het uitbetalingsmodel zal ook problemen opleveren, omdat je zit met internationale regelgeving. Alleen al daarom zal Apple het waarschijnlijk niet eens toestaan. Wat je wel kunt doen is dat mensen items voor in het spel verdienen. Daar zijn mensen in spelletjes ook gek op. Door dezelfde items ook als inapp aankoop aan te bieden krijgen ze het idee dat ze dan toch iets hebben gewonnen dat geld vertegenwoordigt. Waar ga je trouwens de internationale lancering van betalen? Om vandaag de dag indruk te maken op wereldwijde technojournalisten moet je van goede huize komen. Allemaal invliegen en overgieten met Dom Perignon in het Okura? Een leuke app maken en wachten tot het spontaan wordt ontdekt is wel een hele grote gok, zeker gezien de investeringen die je moet doen in het ontwikkelen. Je moet een plan hebben, en geld. Je wilt een wereldwijde app en je zoekt sponsors in de vorm van winkelketens. Hoe ga je aan tafel komen bij die wereldwijze spelers? Even de CEO van Amazon opbellen en dan in je privejet bij hem op de koffie? If you succeed in doing this, tell me how. Je kunt ook kleinere winkelketens zoeken per land en via de app de juiste laten zien. Maar dan moet je dus nog veel meer landen bezoeken en die winkelketens daar allemaal gaan overtuigen. Kun je dat? Je enthousiasme is goed, maar het lijkt me totaal onrealistisch helaas.

Juridisch kun je dat misschien wel zo regelen, maar in de ogen van de klant heb jij schuld als je ze koppelt aan een leverancier die in hun ogen geen goed werkt levert. En voorwaarden lezen die kopers toch niet. Die begrijpen de meeste klanten ook helemaal niet voor een complexe dienst/product als drukwerk. Een krultang met korting op iBood is nog wel te bevatten voor de meeste mensen, maar bij drukwerk komt meer kijken: ontwerp, papier, profielen, maatvoering, bestandsformaat enzovoorts. En die kun je allemaal gaan specificeren in de aanbieding, maar in de praktijk wil de klant het dan toch net even anders als de deal gesloten is. Een krultang kun je bij ontevredenheid terugnemen en herverkopen, drukwerk is op slag heel duur oud papier. Heb je überhaupt al drukkers die mee willen doen? Het gaat zo slecht in de branche dat ze van nog meer korting geven niet heel erg warm zullen worden. En nieuwe klanten winnen ze er niet mee, want kortingszoekers zijn geen trouwe klanten. Zowel aan de inkoopkant als aan de verkoopkant denk ik persoonlijk dat er geen belangstelling zal zijn. En eigenlijk hoop ik dat ook; niet om jou dwars te liggen, maar ik hoop dat bedrijven en drukkers dit zichzelf niet aan doen. En dat zeg ik uit liefde voor de grafische branche. Maar tot zover mijn mening, benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.

Ik bedoel, als ik standaard voorwaarden heb gevonden die me voor 98% bevallen durf ik daar best wat kleine aanpassingen in te maken. Mijn offertes moet ik immers ook zelf verzinnen, die gaan ook niet elke keer langs een advocaat. De perfecte voorwaarden bestaan immers niet. Elke opdracht is weer een risico of ik slaag de klant tevreden te stellen (cq. aan de afgesproken opdracht te voldoen) en de risico's zijn afgedekt, want anders loop ik financieel risico. Ik durf altijd nog te zeggen: niet tevreden, geen factuur. Nog nooit gebeurd trouwens. :) Een verantwoord risico, want ik doe natuurlijk niet zomaar wat (niet qua inhoud, maar ook niet qua ondernemen). Er is nog veel dat ik niet weet, dus ik pluis dit forum uit en laat me bij het ondernemen de laatste tijd uitgebreid informeren en adviseren (kvk, belastindienst, roz, gemeente, advocaat etc). Helaas zeggen die specialisten niet allemaal hetzelfde en weten ze ook niet alles, dus ik moet ik alsnog van alles zelf beslissen. En ik kan ook niet voor alles een specialist inhuren. Het blijft dus steeds een (zo verantwoord mogelijke) keuze wat ik zelf doe en wat niet. In elk geval ben ik me redelijk bewust van de risico's en zoek ik hulp waar nodig. En dat is waar dit topic mee begon. :)

Precies Alexander, dat wilde ik ook zeggen: gewoon online bestellen. In de Office Center zit hier ook een postbalie, die zullen er ook wel minder moeite mee hebben. Online bestellen heeft ook een nadeel. Van de zegelvelletjes die ik twee weken geleden kreeg was er eentje nogal vies. Teruggestuurd in de meegeleverde antwoordenvelop. Niks meer van gehoord. Zal maandag maar eens gaan bellen...

Ja, natuurlijk! Het is geen op rails rijdende trein die je overneemt. Het is alsof je op de snelweg opeens het stuur van een touringcar in je handen krijgt. En dan moet je jezelf even afvragen: heb ik wel een groot rijbewijs, pas ik wel onder dat viaduct door, waar ga ik eigenlijk heen en zit er nog wel brandstof in de tank? Zolang je rechtuit gaat valt het wel mee, maar er zijn ook anderen op de weg en er komen kruisingen aan. Je krijgt misschien de vlaggetjes het logo van de franchiseorganisatie, maar jij bent verder de ondernemer en jij wordt verantwoordelijk. Wat bijvoorbeeld als er volgende maand een concurrent tegenover je opent? Of de economie slechter word? Of er iemand in de stad gaat rondbazuinen dat ze ziek is geworden van een van jouw broodjes? Daar moet je echt niet te licht over denken, zeker niet als je gaat ondernemen (dus deels gokken) met je overwaarde, geld van familie en geld van de bank. Als je nu al zo moet schrapen, hoe ga je dan de klappen opvangen? En als je al je eigen spaargeld erin steekt, waar ga je dan van eten als de netto inkomsten in een dalletje zitten? Denk er nog eens goed over na of je zoiets überhaupt echt wilt. Een mooie zaak op een mooie locatie is prachtig, maar lekker slapen ook.

Daar heb ik aan gedacht, maar ik vroeg me af of het kenniswerk op urenbasis (als adviseur, projectmanager, interimmanager, enz) niet zodanig algemeen is dat ik met niet-branchespecifieke voorwaarden toe zou moeten kunnen. Dat houdt mijn mogelijkheden ook wat breder. Ik moet mezelf even herformuleren, want ik vroeg het dan onjuist. Nieuwe poging: En als er al een complete, gecheckte, algemeen geaccepteerde, fijngeslepen maar toch enigszins generieke set voorwaarden is voor een zelfstandig adviseur/projectmanager/interimmanager, die ik ook als organisatieadviseur en interim manager zou kunnen toepassen, dan zou ik erg geholpen zijn. (Overigens durf een een beetje knutselen nog wel aan, da's ook gewoon de spanning van het ondernemersrisico. Als je een compleet startpakket bij de Albert Heijn kon kopen was er ook geen lol meer aan dat hele ondernemen natuurlijk 8) )

Fijn, dat scheelt toch weer. Als resultaat uit overige werkzaamheden. Het was ook nooit de bedoeling voor die activiteit gezien te worden als ondernemer voor de inkomstenbelasting. Het urencriterium kon ik toch bij lange na niet halen naast een fulltime baan.

Dank je Norbert. Maar ik wil nu juist niet blanco beginnen met doehetzelven. Voor mijn andere activiteiten maak ik gebruik van de algemene voorwaarden van de fotografenfederatie, die bevallen me prima. Ik zoek iets gelijksoortigs als organisatieadviseur. En als er al een complete, gecheckte, algemeen geaccepteerde, fijngeslepen set voorwaarden is voor een organisatieadviseur ben ik snel klaar. Dat voorkomt hopelijk vergeten clausules en drama's zoals jij bedoeld ;) En fiscaal moet het ook netjes geregeld, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde met Excel tools dan ook geen administratie maar tools om indicatieve rekensommetjes mee te maken op alle voorkomende vlakken als ondernemer.

CMYK, wie is je doelgroep? ZZP'ers die ultragoedkope flyers en visitekaartjes zoeken en niet geinteresseerd zijn in kwaliteit? Ik waardeer je ondernemerszin, maar denk niet dat het een goed plan is. Volgens mij er geen markt voor. Ik zou er niet kopen, maar ik ben dan ook erg nitpicky over drukwerk. Dat krijg je na vijf jaar in de grafische branche. Gelukkig konden we meestal digitale bestanden terugleveren, want als we het zelf moesten laten drukken leverde dat vaak problemen op met drukkers en binders. Breek me de bek niet open. Als het niet goed is moet het overnieuw, maar dat kostte de drukker en binder tijd, en dan haalden wij onder deadline niet. Hiep, hiep.... Ben een keer een week lang elke dag bij een binder langs geweest om te controleren of hij nog wel met onze opdracht bezig was en niet stiekem een winstgevender klus voorrang gaf. En of hij de kateren dit keer wel in de goede volgorde had staan. Dat soort dingen... Voor je je hier aan waagt, Google eens op de ervaringen met prijsstunters als vistaprint en drukwerkdeals. Grote bedrijven met directe internetverkoop, maar je zult schrikken van de ervaringen. Moet je je even voorstellen dat jij daar dan tussen gaat zitten. Ik ben bang dat je telefoon roodgloeiend gaat staan van de klachten. Die kun je niet allemaal afschepen naar de drukker/dtp'er die het werk geleverd heeft. Ik dacht dat mijn Engels goed was, maar ik dacht precies hetzelfde toen ik het vijf keer had gelezen. Fijn dat ik niet de enige ben ;D

Niet aan gedacht, da's ook een goed idee!

"De zelfstandigenaftrek wordt verhoogd met een startersaftrek van € 2.123 in de volgende situatie: U was in 1 of meer van de 5 voorafgaande kalenderjaren geen ondernemer." (Bron) Mag ik aannemen dat hier wordt bedoeld "U was in 1 of meer van de 5 voorafgaande kalenderjaren geen ondernemer voor de inkomstenbelasting"? Want ik was al wel (kleine) ondernemer voor de KvK en Omzetbelasting naast mijn loondienstbetrekking. Afgelopen juni precies vijf jaar... Maar nu wil ik met een andere activiteit fulltime als ondernemer aan de slag, en die startersaftrek zou mooi meegenomen zijn natuurlijk. [mod edit: link naar bron "verborgen" achter tekst "bron"; lengte frustreerde de forum-layout, en webadressen in topics staan niet netjes]

Wie kan mij aanbevelen welke organisatie het meeste oplevert voor mij als ZZP adviseur. Gaat om modelcontracten, modelvoorwaarden, excel tools enzovoorts. PZO (125 euro per jaar) en ZZP Nederland (20 euro per jaar) gevonden. Wie heeft er ervaring mee? Uiteraard is Higherlevel super voor advies. Maar ik heb hier nog geen documenten en tools gevonden, of kijk ik er overheen? Af en toe post iemand een bijlage in een bericht, maar dan zijn er al snel weer meerdere versies en zo. Of is er een plek op deze site waar het onderhouden wordt? Hier nog meer sites: http://www.antwoordvoorbedrijven.nl/zzp/belangenbehartiging maar ja, ik zoek dus ervaringen.

Kijk, zo wordt er langzaamaan meer duidelijk. Je hebt dus een deadline, stapsgewijs kan dan te lang duren. Je zult natuurlijk aannemelijk moeten maken dat je met een pand meer geld gaat genereren, zodat je (uiteindelijk) zelf je huur kunt betalen. Een positieve business case dus. Om de eerste tijd rond te komen heb je dus geld nodig. Ga eens praten met een onafhankelijk adviseur, of met de bank, of zoek ondernemersbegeleiding via KvK of een ander instituut in de regio. Die begeleiding is in sommige gevallen zelfs kostenloos. Als je de business case voor zo'n stap niet rond krijgt, moet je hopen op een ander gratis pand of zelfs stoppen.

Met je toelichting (winkelpand, ruimere openingstijden) maak je gelukkig al wat meer duidelijk. Hiermee zou je in theorie een omzetstijging moeten kunnen realiseren. Maar... hoe snel en hoeveel moet je wel realistisch begroten. De stijging realiseer je niet in een dag, als je die al realiseert. Is er wel meer behoefte in de markt? Ik weet niet of het verstandig is om al je ideeen (eigendom, samenwerking, winkelpand, investering in collectie, etc.) tegelijk uit te voeren. Zo krijg je een stapelrisico. Kun je die persoon niet gewoon een tijdje inhuren vanuit je huidige situatie? Je merkt dan of het klikt, of er meer omzet komt, etcetera. Ter stimulans kun je dat (deels) op commissiebasis doen. Als je dan in de luxe situatie komt dat het goed gaat lopen kun je een winkelpand gaan huren, want daar heb je dan geld voor. Begin klein, verbouw het niet direct tot je droomwinkel. Mocht het dan nog steeds goed lopen, en je wilt graag investeren in nieuwe collecties en dergelijke, dan kun je kijken naar de opties om investeringsruimte te creeren. De bank, een partner die zich inkoopt, je eigen spaargeld, enzovoorts. Voor partnerschap moet je echt veel meer redenen hebben dan gezelligheid en geldgebrek, want je lost dan een korte termijnprobleem op met een lange termijn probleem. Als het namelijk ooit niet meer botert tussen jullie twee dan is dat waarschijnlijk ook het einde van je winkel.

Hee, een verandermanagementvraag! In het kort: 1. Het werkt in het hoofd niet voor alle accountmanagers hetzelfde! Je kunt dus niet alle accountmanagers over een kam scheren. In de praktijk zullen ze mogelijk wel dezelfde houding ten opzichte van de verandering innemen. Probeer mensen als individuen te behandelen en probeer erachter te komen wat er voor hun zelf speelt. Want: 2. Weerstand gaat vaak helemaal niet over de verandering zelf! In de praktijk kan met alle betrokkenen ellenlang worden gepraat over en weer over de voor- en nadelen van de verandering. Niet doen. Niet proberen mensen te overtuigen, en zeker niet met allemaal argumenten proberen aan te tonen dat het echter beter is zo. Geen zogenaamd “draagvlak creëren”. Dat werkt allemaal averechts. Want: 3. Als er weerstand is, komt dat meestal door het proces: het is een slecht moment, mensen zijn niet betrokken geweest, er is onduidelijkheid over de toekomst van hun functie, de vorige verandering is ook mislukt, enzovoorts. Die frustratie wordt vaak niet uitgesproken maar geprojecteerd op de voorgestelde oplossing. Maak het proces bespreekbaar en probeer zoveel mogelijk duidelijkheid te geven over hun toekomst, ook als dat slecht nieuws is. Wees eerlijk. Hiervoor heb je het management nodig. Als het MT zegt: “we gaan het eerst even proberen, dan zien we wel verder” weet je zeker dat mensen de boel gaan saboteren. En gelijk hebben ze, zou ik bijna zeggen. Ik zie zelf vaak dat het bij het management misgaat. Er komt geen helderheid, er worden te voorzichtige stappen gedaan en er blijven teveel open eindjes. Dat is makkelijk voor het management, want bij gebrek aan harde uitspraken kunnen ze ook nergens voor verantwoordelijk worden gehouden. Voor de medewerkers is dat funest, want er is geen duidelijkheid. Als je moet starten als pilot, dan is er blijkbaar de optie dat het ook weer kan ophouden, en daar zullen veel mensen dan op afkoersen. Vaak niet uit kwade wil of angst, maar uit een natuurlijke hang om terug te gaan naar een eerdere bekende stabiliteit. Als die webshop er moet komen, moet die er gewoon komen. Geen discussie daarover met de account-managers en geen pogingen ze te overtuigen van het nut. Geef wel duidelijk aan waar ze nog wel invloed op hebben, bijvoorbeeld de inrichting en commissieverdeling in de webshop. Je noemt angsten als “wat als de klant dan een prijs ziet, die gelijk beoordeeld en mij niet belt?” maar die kun je gewoon bespreken. Geen webshop is geen optie, dus hoe willen de accountmanagers dat graag binnen de context van een webshop oplossen? Schot voor de boeg: webshop alleen voor herhalingsproducten. Ik lees dat ze gerustgesteld worden over hun functie. Je zegt dat men streeft naar efficiëntie zodat het team meer dingen kan doen. Dat klinkt mooi, maar als de financiën er over een jaar anders voor staan kan het bedrijf toch opeens besluiten het met wat minder accountmanagers te doen omdat er ondertussen toch al een webshop is… Die angst begrijp ik ook wel. Maar misschien kun je dat ook gewoon eerlijk bespreken en niet ontkennen. Als er ooit banen geschrapt worden gebeurd dat door het management, niet door de webshop, en zou dat ook gebeuren als er geen webshop was. Het management moet wel het vertrouwen hebben in het algemeen de juiste beslissingen te nemen, ook als dat vervelende zijn. En als het management dat vertrouwen niet heeft, tja… Ik ben benieuwd wat je ondertussen hebt gedaan in de organisatie. Als afsluiter hier even een ruwe samenvatting van een scriptie die ik over verandermanagement schreef. Ik heb de dingetjes eruit gevist die hierover gaan: Organisaties, zowel profit als non-profit, moeten steeds vaker en sneller bijsturen op veranderingen in markt of maatschappij (Bennis, Gibson & Veldkamp, 1997). Veranderingen in organisaties zijn daarmee de orde van de dag geworden (Cozijnsen, 2001). Het succes van de meeste verandertrajecten is echter gering (Kotter, 1997; Boonstra, 2000; Cozijnsen, 2000). Sterker nog, volgens Boonstra (2004) loopt ruim zeventig procent van de veranderingsprocessen in Nederlandse organisaties vroegtijdig vast of realiseert men niet het beoogde resultaat. Deze negatieve neveneffecten zorgen ervoor dat medewerkers sceptisch worden over veranderen en zelfs verandermoe kunnen worden (Cozijnsen, 2004). Faalfactoren van verandertrajecten kunnen in veel verschillende kenmerken van de organisatie en het veranderproces gezocht worden (Werkman, Boonstra en Bennebroek Gravenhorst, 2001). In diverse onderzoeken is aangetoond dat weerstand cq. veranderbereidheid sterker afhangen van de kenmerken van de persoon dan van de kenmerken van de verandering (Metselaar en Cozijnsen, 2005). Volgens Schein (1987) is het falen of slagen van organisatieverandering dan ook voornamelijk bepaald door de houding van de medewerkers ten opzichte van de verandering. Pugh (1993) en ook Caruth, Middlebrook en Rachel (1985) toonden in onderzoek aan dat de houding tegenover veranderingen voor een groot deel wordt bepaald door de factor onzekerheid die deze veranderingen in veel gevallen met zich meebrengen. De aanwezigheid van onzekerheid en angst voor het onbekende kan bij veranderingen een tegenreactie bij medewerkers veroorzaken die ook wel weerstand wordt genoemd (Brenters, 1999). Als eerste is deze weerstand beschreven door Lewin (1958) die het bestempelde als ‘de ontwikkeling van tegenkrachten bij werknemers om veranderingen tegen te gaan’. Steeds wanneer er in een organisatie een verandering wordt geïntroduceerd ontstaat er ook weerstand tegen deze verandering (Goldstein, 1988). Weerstand kan gezien worden als een natuurlijke tendens om steeds weer terug te (willen) keren naar een bepaald evenwicht (Cozijnsen & Vrakking, 2003). Weerstand kent volgens Metselaar (1997) zowel primaire als secundaire oorzaken. Primaire oorzaken zijn het gevolg van de organisatieverandering zelf, de inhoud van de verandering. De secundaire oorzaken bevatten psychologische, sociale, culturele en organisationele barrières. • Psychologische barrières: Individuen verschillen van elkaar voor wat betreft hun reactie op de verandering. Dit heeft te maken met het feit dat iedereen een andere cognitieve structuur bezit. • Sociale barrières: Hoe een organisatielid omgaat met de verandering is mede afhankelijk van de cultuur of subcultuur van de afdeling of groep waarbinnen het lid werkzaam is. Ook de sociale kring heeft invloed op de reactie van de medewerker. • Culturele barrières: Als gevolg van ongelijkheid tussen normen en waarden van de huidige situatie en de gewenste situatie kunnen zich culturele barrières vormen. • Organisationele barrières: Dit zijn tekortkomingen veroorzaakt door de organisatie zelf. Het gaat hierbij om het verstrekken van onvoldoende informatie en te weinig inspraakmogelijkheden. Weerstand heeft met het bedoelde eindresultaat te maken, maar zeker ook met (behoud van) de huidige situatie, het veranderingsproces en de medewerker zelf. Denk bij dat laatste aan angst voor het onbekende, het vooropstellen van eigenbelang, of (faal)angst om niet over de juiste kennis en vaardigheden te beschikken die in de nieuwe situatie nodig zijn (Brenters, 1999; Boonstra, 2000; Boonstra & van der Vlist, 1996). Dent en Galloway Goldberg (1999) hebben daarnaast aangetoond dat mensen weerstand kunnen vertonen als zij verlies van status of comfort verwachten. De term ‘weerstand’ heeft volgens Metselaar & Cozijnsen (2005) een negatieve klank en suggereert dat een verandering van bovenaf wordt doorgedrukt op onwillige medewerkers. Volgens Metselaar en Cozijnsen is organisatieverandering veelal beschreven vanuit het perspectief van de irrationeel handelende mens die uit onzekerheid over de nieuwe ontwikkelingen angstvallig vasthoudt aan het oude, waardoor bij verandermanagement vaak de nadruk wordt gelegd op het reduceren van weerstand. Ook Piderit (2000) vindt dat de term “weerstand tegen veranderingen” meestal verkeerd wordt gebruikt; er wordt volgens Piderit teveel nadruk gelegd op het negatieve weerstand en niet gekeken naar goede intenties. Het hanteren van het begrip weerstand kan volgens Merron (1993) zelfs bijdragen aan het ontstaan en versterken ervan, iets dat volgens Metselaar en Cozijnsen (2005) ook terugkeert in het werk van Goldstein (1988). Het negatieve model van weerstand leidt er volgens Goldstein toe dat de druk om weerstand te verminderen voornamelijk tot gevolg heeft dat de weerstand groeit, zodat er nog weer meer druk wordt uitgeoefend om weerstand te verminderen et cetera et cetera. Fiorelli & Margolis (1993) stellen dat veranderingen vooral een reactie oproepen omdat ze medewerkers storen in hun dagelijkse doen en laten. Als deze reactie zou uitblijven, kan dit juist duiden op het overheersen van blind conformisme en desinteresse in de organisatieverandering. Tegenkrachten en conflicten zijn daarbij juist een uiting van betrokkenheid en kunnen een belangrijke bijdrage leveren in de vorm van een kritische evaluatie van de veranderplannen. Kortom, je kunt weerstand van twee kanten bekijken: met een negatieve of met een positieve blik. Wat weerstand lijkt, hoeft niet altijd een tegengestelde kracht te zijn om iets niet te willen, maar kan ook een haakse kracht zijn om iets anders te willen, voortkomend uit andere ideeën over hoe de nieuwe organisatie eruit moet gaan zien. Dit kun je veranderenergie of veranderbereidheid noemen. Keuning & Eppink (2004) maken, net als Cozijnsen & Vrakking, daarbij een onderscheid tussen veranderingsvermogen en veranderbereidheid: ‘Veranderingsvermogen hangt samen met de kwalitatieve capaciteiten van medewerkers, terwijl veranderbereidheid veel meer afhankelijk is van de mentaliteit die er op het moment van de verandering aanwezig is’ (Keuning & Eppink, 2004). Metselaar en Cozijnsen (2005) hebben op basis van hun definitie een model ontwikkeld voor verander-bereidheid. In hun model wordt veranderingsbereidheid beïnvloed door het beeld van iemand over de gevolgen voor het werk, emoties, meerwaarde, betrokkenheid, noodzaak, houding van collega’s, kennis en ervaring, informatie en onzekerheid, complexiteit en timing van de verandering. Uit het model blijkt ook dat er een duidelijk verschil kan zijn in de echte houding ten opzichte van de verandering en het gedrag ten opzichte van de verandering. Lees verder in de PDF op http://www.leiderschapbijverandering.nl/

Een uitermate vervelende situatie Lamp. Ik kan me voorstellen dat je er van in de put zit. Maar zonder nadere informatie is de vraag die je stelt nogal retorisch. Onbeantwoordbaar, zonder verdere informatie. Als je niet je hele situatie op het forum wilt gooien, maak dan inderdaad gebruik van een externe adviseur die helpt zoeken naar waarde in en inkomsten voor je bedrijf. Natuurlijk lijkt het alsof je geen geld hebt voor advies, maar zo doormodderen kan ook niet. Bel een aantal adviseurs en zeg direct dat er de kans is dat je ze uiteindelijk niet kunt betalen. Ik weet zeker dat een aantal zijn die het risico willen nemen en in elk geval bij je langs willen komen voor een eerste gesprek. Doe dat wel snel, want zoals je zegt: het loopt razendsnel op. Succes en sterkte!

De belastingdienst was bij mij trouwens verbazend snel. Ik vroeg aan op een vrijdag en de dinsdag daarop lag hij in de bus. Beter dan de 4 of 6 weken die werden aangekondigd bij de aanvraag. Mag ook wel eens gezegd worden. Dat het proces grotendeels geautomatiseerd is doet daar niets aan af. Dan hebben ze dan knap geautomatiseerd.

Laat ik zelf ook even off topic gaan. De prijzen voor hetzelfde product op de NS site verschillen nogal. Een OV jaarkaart 2e klas kost particulier 4190, zakelijk uitwisselbaar 4791, zakelijk persoonsgebonden 4190 en als bedrijfskaart 4055. Een OV jaarkaart 1e klas kost particulier 6697, zakelijk uitwisselbaar 7631, zakelijk persoonsgebonden 6697en als bedrijfskaart 6895. Een NS jaarkaart 2e klas kost particulier 3540, zakelijk uitwisselbaar 4055, zakelijk persoonsgebonden 3581en als bedrijfskaart 4791. Een NS jaarkaart 1e klas kost particulier 5940, zakelijk uitwisselbaar 6895, zakelijk persoonsgebonden 6088 en als bedrijfskaart 7631. Wat er inclusief of exclusief BTW is, staat er niet bij. Wat de verschillen zijn is me ook een raadsel. Maar dat terzijde, het gaat me om de fiscale vraag. Met de zoekfunctie of de NS site kom ik daar niet uit. Er staat hier wel wat, maar niet met de antwoorden die ik zoek: http://www.ns.nl/zakelijk/producten/extras-voor-bedrijven/fiscale-aspecten Het gaat daar om werkgever-werknemer, niet over ZZP'ers.

Klopt. Dank voor de info. De NS heeft meerdere constructies met verschillende prijzen. Zie ook mijn prijsvergelijk hieronder. Maar dat is weer een dalurenkaart, en daar heb ik niks aan. Om hele dagen bij opdrachtgevers te zitten kom ik dan te laat :)

Daar staan alleen vier buttons die me alle vier een daluren kaart willen aansmeren voor na 09:00. Er staat daar helaas geen antwoord op mijn vragen.

Hallo allen, Ik heb mogelijk veel zakelijk gereis naar klanten in 2013. Ik overweeg een NS Jaarkaart. Ik ben ZZP'er. Gebruik zal 90% zakelijk zijn. - zijn de kosten van de kaart aftrekbaar (90% of 100%) of mag het alleen obv werkelijke kosten en moet ik dan losse treinkaartjes kopen? - voor de btw (6%) op de kaart idem - maakt het voor de aftrek uit of het een OV of NS kaart is? Gelden dezelfde regels? Kan ik gewoon de "normale" cq. "particuliere" kaart kopen of moet het perse de zakelijke zijn voor deze afrek? Oftewel, kan de NS bij een normale ook een bon met btw op bedrijfsnaam leveren? De zakelijke kaarten zijn vanaf 10 stuks en ook duurder (de persoonsgebonden OV kaarten niet, de persoonsgebonden NS kaarten wel). Vast dank.