4711

leesvoer

Je kan toch gewoon een airco als bedrijfsmiddel aanschaffen, net als een computer of een bureaustoel etc. Als het nou echt een hele (ingebouwde) installatie in huis wordt, dan ligt het misschien anders.

Volgens mijn informatie mag je zoveel brieven per post sturen als je wil. Alleen per e-mail mag het niet. Het wordt wel een vrij dure grap natuurlijk (postzegels, enveloppen, briefpapier). De vraag is ook: Waarom zou men op je mailing reageren? Heb je zo'n geweldig voorstel? De meeste mailingbrieven gaan rechtstreeks de prullenbak in. Als je 1% respons zou krijgen, dan mag je volgens mij heel tevreden zijn.

Dit is toch niet als vraag bedoeld, hoop ik… Want je bent zelf diegene dit het antwoord moet kennen.

De vraag was (simpel uitgedrukt dan): “Ik heb 4K (begin)voorraad op papier, maar de echte (eind)voorraad is 1K. Wat moet ik boeken?” Het antwoord heeft Roel al gegeven: “Je moet de voorraad crediteren met 3K (en de kostprijzen/inkoopkosten debiteren).” Zo simpel is het (zowel in de praktijk als in theorie overigens).

Absoluut. Helemaal met je eens. Maar dan (bij zulke gespecialiseerde onderwerpen) slaat de genoemde doelgroepcijfer waarschijnlijk nergens op. Maar die was ook fictief. Dus kan je hier niets zinnigs over zeggen (behalve dat het niet veel zal zijn om mee te beginnen, behalve als je “het idee/concept/gat-in-de-markt” hebt gevonden dan…).

Ja natuurlijk. Er zijn honderden webwinkels. Het duurt wel een tijdje voordat een nieuwkomer 2% marktaandeel heeft.

Een klein aanvullinkje op het uitstekende antwoord van Norbert: Vanaf 2013 (tis bijna zo ver!) worden de factuureisen aangescherpt. Dat houdt in dat je op je factuur moet vermelden welke ‘bijzondere regeling’ je voor de BTW gebruik van maakt. Het zou me dus niet verwonderen als je geacht wordt om óók (naast de 0% BTW dus) een soort vermelding te maken van “goederen ter bevoorrading van schepen” of iets dergelijks (het fijne er van weet ik nu niet precies te vertellen – het is nog behoorlijk vers dit allemaal). Misschien wel handig om dat goed na te vragen in deze situatie.

Nou, gelukkig! Voor gewone werknemers (zoals je vader dus) is er wel de wet op het minimumloon. Als hij dus 1 uur per week werkt (en 40 uur in jouw branche standaard voltijd is), dan heeft hij recht op 1/40 van het wettelijke minimumloon. Maar als hij dat niet wil hebben... Dat heb ik al gezegd: Hij kan als vrijwilliger toch bezig zijn? Maar of hij dan ook de (onbelaste) vrijwilligersvergoeding mag ontvangen, dat durf ik niet te zeggen hier.

Het is gewoon loon. En dus moet de BV een loonadministratie hebben en (elektronische) loonaangiften doen. Of de bestuurder moet als vrijwilliger door kunnen gaan... vrijwilligers

Hoi Odeon, Ja, maar dan zou de ondernemer dus doorgaan als “BTW ondernemer” volgens jou en alleen de “IB onderneming” staken. Dat komt in de praktijk toch niet voor? Een ondernemer die ‘staakt’ stopt toch gewoon. Hij/zij gaat toch niet door met de onderneming, maar dan onder een andere noemer (dat heb ik althans nooit meegemaakt – ook zou het in theorie misschien wel kunnen). Als de goederen bestemd zijn voor de verkoop en deze worden later ook daadwerkelijk verkocht, dan is de onderneming pas dan gestaakt mijns inziens (de onderneming wordt pas gestaakt na de laatste stakingshandeling). Dus dan loopt alles formeel gesproken toch gewoon door totdat de voorraad verkocht is (of privé overgenomen! of weggegeven/vernietigd e.d.) naar mijn mening. In 'de Bijbel' (Elsevier BTW Almanak) staat dit als volgt omschreven: "Als een ondernemer zijn bedrijf beëindigt en hij goederen van het bedrijf onder zich houdt vormt dat een met BTW belaste levering." Dat geldt overigens alleen wanneer de BTW bij aanschaf in aftrek is gebracht. Peter

Ik begrijp je redenering eerlijk gezegd niet helemaal. Een concreet voorbeeld: Stel dat je marktkoopman bent en T-shirts verkoopt. Je hebt een voorraad van 2000,- (inkoop excl. BTW) op het moment dat je besluit om te stoppen. Nu kan je drie dingen doen: 1.) De restpartij verkopen aan een opkoper of dergelijke (voor dat je de onderneming staakt). 2.) Je restpartij afwaarderen tot nul (dan heb je dus 2000,- ‘extra’ kosten), de voorraad vernietigen en de onderneming staken. 3.) De onderneming staken met de goederen in voorraad. Als je dat laatste doet, dan worden de goederen voor jou in privé. Je kan daarna ermee doen wat je wil (kerstkado’s, eigen gebruik, marktplaats misschien), maar je bent op het moment van staking wel de BTW die je bij aanschaf terugvroeg weer verschuldigd. Als je 1). kiest, dan wordt de onderneming (fiscaal) pas gestaakt na de verkoop van de restpartij (na de laatste stakingshandeling). Ik zou geen actie kunnen bedenken waarbij de goederen met een (markt) waarde formeel overgaat naar privé en je geen BTW daar over verschuldigd zou zijn. Dan moet je ze weggooien omdat zij dus waardeloos zijn en niet naar privé overhevelen. Als dat wel mogelijk zou zijn, dan zou er massa's eenmanszaken ontstaan die kleding, keukens, TV's etc inkopen en vervolgens de BTW terugvragen en gestaakt worden. Zo makkelijk gaat dat niet (althans heb ik wel meegemaakt dat de BD daar - terecht - kritisch naar gekeken heeft in verschillende gevallen).

Mijns inziens ben je wel BTW hierover verschuldigd. Het is niet de bedoeling dat je op een "goedkope manier" (lees: BTW-vrij) aan goederen via je gestaakte eenmanszaak in privé kan komen. Als de goederen de ondernemerssfeer verlaten (zoals bij staking) – wanner zij het bedrijfsvermogen verlaten dus - en terechtkomen in de privésfeer, dan is daar BTW over verschuldigd (wanneer BTW bij de aanschaf afgetrokken is dan natuurlijk).

Nu is het wel zo (volgens mij) dat wanneer de advocaat naar de zaak gekeken heeft en: - vindt dat jij (TS) een punt hebt, - dus een brief naar je tegenpartij schrijft met je vordering, - vervolgens een antwoord van de advocaat van de tegenpartij krijgt (en die vindt niet dat je een punt hebt!), - het nodige schrijven over en weer plaats gevonden heeft, Je daarna de vraag krijgt of je de zaak wilt doorzetten (naar de rechtbank brengen). Daar komt dan het nodige qua geld bij kijken. Als je dan (zoals toch vaak in dit soort zaken het geval zal zijn) toch eieren voor je geld kiest, m.a.w. je “zet de zaak niet door” omdat je advocaat de kans op succes toch niet heel groot acht, dan ben je wel 2.000,- lichter (advocaatkosten). Of je moet hele goede afspraken hierover maken.

Dat klopt! Voor de ‘extra’ uren waanneer de ZZP’er werkt. Vandaar dat het ook helemaal zinloos is (of lijkt) om daar in te snijden. Maar er zijn ook meer kosten: inkoop (van wat, dat zou ik niet weten trouwens – potjes? doekjes?). En dan moet TS ook geld voor de aflossingen (schuld – uit het verleden?) hebben. Maar zo slecht ziet het er niet uit inderdaad. Behalve dat de klanten het een beetje laten afweten (recessie?) en dat de 20% huur misschien toch aan de hoge kant blijkt te zijn. En dat de 50,- euro misschien iets omhoog moeten (55,-?).

Maar daar (het bedrag) praat je wel over, behalve als je helemaal gelijk zou hebben (en dat denk ik niet, want het is nogal vaag allemaal). Er zijn twee verhalen hier: 1.) "Wij hebben een concept en wij hebben een opdracht gegeven om..." 2.) "Ik heb een naam bedacht en mijn contacten gebruikt om..." Wat is waar? Tja....

Dat had ik gemist. Maar dan alsnog ligt niet het probleem bij hen (maakt het misschien wel iets makkelijker om te onderhandelen over de huur: 10%-15%?).

Een naam is maar een naam… De naam waarover jullie ‘twisten’ is bedacht door “de kennis”. Met goedvinden van (en in opdracht van) “jou” en “de vriend”. Bewijs jezelf een dienst: Bedenk een andere naam! Samen met “de vriend” kan je dan verder, zonder hopeloze juridische perikelen.

Het betrof hier toch een van de grote ketens? Die heeft toch geen probleem. Bij het UMC in Utrecht zit er een kapper, bij de ingang, tussen receptie, restaurant etc. Als zij (de kapster) niet genoeg verdient heeft het UMC toch geen ‘gezamenlijk probleem’ met haar…?

Wanneer je de eenmanszaak staakt gaat de voorraad (tegen marktwaarde = waarde in het economisch verkeer) over naar jou privé. Je bent daar dan ook BTW over verschuldigd. Zoals Ronaldinho al zei kan je niet per definitie zeggen “onverkoopbaar” en “de waarde is nul”. Zo werkt het niet. Je moet toch de waarde (die dan naar jezelf overgaat en waar je ook BTW over verschuldigd bent) een beetje kunnen verdedigen. Vandaar dat het inderdaad (CJN's voorstel) ook handig kan zijn om het gewoon (vóór 'de staking) te ‘dumpen’ als een geheel (bij een opkoper?).

Maar dit heeft helemaal geen zin. Als je holding geld leent (bijvoorbeeld 25.000 tegen 5% rente) en dat weer aan jouw persoon uitleent, dan moet jij ook een zakelijke rente (zo'n 5%) aan je holding betalen. Dus resultaat voor je holding: Nul komma nul. En voor jezelf: Ook nul komma nul, want je lost je lening af (geen rente meer aan de bank), maar wel een (zakelijke) rente aan de holding.

Je vergeet nr. 4) (wordt wel anders met de - verplichte - WKR in 2014)

Natuurlijk werkt het niet zo: binnen EU buiten EU

Ik blijf het apart vinden (ondernemen anno 2012): Als je iets wil weten over incoterms cif 2010, dan Google je toch op "incoterms cif 2010"? Dan kan je daar alles vinden.

En waarom zoek je dan niet in Google op "incoterms cif"... Dan kan je alles zelf lezen.