4711

Ik geloof dat je heel veel “kan doen” binnen de detailhandel (en ook in andere branches). Dat er dus zat ruimte is voor goede initiatieven en dat NL helemaal niet “vol” is (ook zijn dit lastige tijden, zacht uitgedrukt). Over je oorspronkelijke vraag: Ik denk niet dat er een soort standaard bestaat waar je mee kan rekenen. Dus niet zoiets van: “omzet in het 1e jaar is X%, in het 2e jaar Y%” etc. Waarschijnlijk is dit maatwerk op basis van je promotie uitgaven en acties e.d.

En verwacht je nou echt dit te kunnen toetsen op basis van reacties op een forum? Ik zou denken dat je een soort adviseur nodig hebt.

met een suppletie

Hoi Dennis, Goed gezien, maar volgens mij refereert Marcel naar het feit dat hier dan de regels van de loonheffingen van kracht zijn (volgens mij dan inderdaad geen verschil tussen de DGA en de conciërge). En dan is de regeling (volgens mij dan) over Woning in het handboek (paragraaf 19.56) van toepassing (dus gebaseerd op de economische huurwaarde). Peter

Hier houdt de belastingwetgeving geen rekening mee. De leasemaatschappij moet BTW in rekening brengen (en dat weten ze heus wel hoor) ongeacht of de klant wel/niet BTW plichtig is. Dus je kan er helemaal niets mee. Het werkt gewoon kostenverhogend.

Of je iets verkoopt voor inkoopprijs, 10x de inkoopprijs of iets daar tussenin maakt geen verschil: De ondernemer is BTW verschuldigd over zijn verkopen.

Waarom bewaar je gewoon niet alles 7 jaar lang? Dan hoef je hier helemaal niet over na te denken. Iemand die ik ken (ondernemer) had een paar jaar geleden enorme moeilijkheden om bij een controle uit te leggen waar het geïnvesteerde geld vandaan kwam (“is dat eigenlijk niet zwart verdiend geld…?” enz). Gelukkig voor hem had zijn vrouw een goede baan en op haar bankafschriften bleek dat zij inderdaad dat geld had aangewend voor zijn zaak. Als zij die bankafschriften had weggedaan (‘die hoef je niet meer als particulier te bewaren, weg ermee!’), dan had hij een flinke belastingclaim gekregen en een hoop kosten moeten maken om dit te weerleggen (als dat überhaupt gelukt was).

Zou ik niet doen (google maar op 'hypotheekfraude' of 'valsheid in geschrifte').

Nou dat betekent het helemaal niet. Een VAR-ROW krijg jij als je een formulier (site belastingdienst) invult. Die heeft werkelijk 0,0 waarde voor een ‘baas’, maar daar heeft hij dan kennelijk helemaal geen verstand van (dat was overigens ook wel intussen gebleken!). Dus dan vraag je die toch gewoon aan en dan geef je een kopie aan je ‘baas’ en ga je je gang, als dat is wat je werkelijk wil. Maar ik stel voor dat je ook een beetje leest wat het inhoudt om ondernemer te zijn, want je lijkt niet heel goed voorbereid te zijn.

Waar heb je het nou weer over! Ga je nou wel of niet als ondernemer de cursisten factureren? Wat heeft dit nou met je 'baas' te maken? Hij wilde toch niets met jouw cursussen te maken hebben? Je ging toch alleen maar zijn ruimte als cursusruimte gebruiken? Ik denk dat je beter eerst kan proberen te bepalen wat je nou gaat doen.

Er is op zich niets mis mee om een VAR te vragen, alleen heeft het 0 komma 0 waarde. Want de betaling ontbreekt. Er valt dus niets voor de fiscus om over na te heffen (dat geldt ook in jouw voorbeeld van het schildersbedrijf). Een werkgever kan niet aangeslagen worden voor allerlei transacties waar hij niet zelf in meedoet. Althans niet in het kader van loonheffingen (want daar praten wij hier over). Maar kennelijk is de angst voor allerlei belastingclaims dermate groot (en de VAR regeling dermate ingewikkeld) dat het in de praktijk ‘problemen’ oplevert.

Vast niet, maar je bekijkt het verkeerd: De werkgever betaalt TS helemaal niet voor (het geven van) de cursussen. Want dan zou het verstandig van hem zijn om een VAR te vragen. De cursisten (de opdrachtgevers) betalen TS voor de cursussen. TS hoeft ook geen VAR aan zijn werkgever te geven als hij bij de buurman gaat schilderen als bijverdienste en de verf in de werkplaats van de werkgever gaat mengen en de schoonmaakkosten doorberekend krijgt, bij wijze van spreken..

Het zit helemaal goed volgens mij. En zij (jij) hoeft niet zo wakker te liggen van de ‘strenge’ factuureisen, want die gelden niet echt als je vrijgesteld bent van BTW. Denk aan een huisarts, tandarts, verzekeraar etc.: Die sturen meestal (of tenminste vaak) een “nota” die helemaal niet voldoet aan de factuureisen voor de BTW. Niets aan de hand, want zij zijn vrijgesteld. Een nummer/kenmerk is wel belangrijk (maar die staat er natuurlijk op), want je moet wel de betaling kunnen traceren.

Dat is niet te zeggen zo. Zelf koop ik jaarlijks een aangifteprogramma waarmee de verdeling (van aftrekposten) tussen partners automatisch (als je op de knop drukt dan!) geoptimaliseerd worden. Als jouw boekhouder een soortgelijk programma gebruikt (en hij/zij beschikt ook over de volledige informatie over jullie), dan zal het waarschijnlijk wel goed gegaan zijn. Als je twijfelt moet je toch een 2nd opinion vragen, lijkt mij. Zoek iemand bij je in de buurt zou ik zeggen.

-

Je denkt toch niet dat een ondernemer die een verlies van zeg maar 10.000 gemaakt heeft, zomaar 10.000 terug krijgt van de staat hoop ik? Want zo werkt het niet. Zij mag (dat is al een paar keer gezegd nu) de verliezen verrekenen met toekomstige inkomsten en inkomsten uit het verleden (volgens de geldende regels).

Zo werkt het (formeel) niet. Je “zet niet een zaak op iemands naam”. De ondernemer die de onderneming drijft is diegene die belastingplichtig is voor de onderneming (je vrouw dus). Maar op zich ben je niet te laat voor 2011. Jullie kunnen gewoon nieuwe aangiften insturen. Of dat handig is, dat is een tweede.

Zij kunnen (uiteraard) geen BTW terugvragen.

Vaak wordt de cashflow bepaald/berekend met het resultaat als uitgangspunt. Met diverse correcties op de resultaatrekening dus. Dat is makkelijker dan naar de instroom (ontvangsten) en uitstroom (uitgaven) van geld te kijken. Maar dit is inderdaad wel erg simpel gesteld. Alhoewel als dit de methode is die zij gekozen hebben, dan denk ik dat je daar maar mee moet leven.

Waar gaat je mailing over? Heb je iets interessants aan te bieden (optie A) of iets wat rechtstreeks de prullenmand in verdwijnt omdat je nummer zoveel is die dit aanbiedt (optie B)? Als het A is, dan zou het wel goed kunnen werken. Is het B, dan is het zonde van het geld.

Als er verder geen goodwill is (daar zou je over kunnen discussiëren misschien) dan zal de waarde van de onderneming gelijk zijn aan de intrinsieke waarde (verschil tussen bezittingen en schulden) lijkt mij. M.a.w.: 8400+1125+3320-18357= 5512 negatief. Als jullie dezelfde opnamen/stortingen gedaan hebben in het verleden, dan zou hij dus 10% van 5512,- aan jou eigenlijk moeten betalen. Of misschien 0,- als dat beter voelt.

Dat klopt en dat is ook wat TS van plan was (als ik zijn nogal warrige verhaal, verspreid over 2 verschillende posts goed begrijp). Overigens hebben jullie (TS en zijn werkgever) een ding totaal verkeerd begrepen: Een VAR kan de opdrachtgever eisen van de leverancier/dienstverlener. De opdrachtgever is hier (in de constructie TS voor ogen heeft) een cursist. Die zal niet een VAR verlangen (die heeft geen benul van wat een VAR is waarschijnlijk). De werkgever staat hier buiten. De cursus wordt gegeven door TS aan de cursist en afgerekend tussen hen. Dat is althans de bedoeling (als ik het goed begrijp!). Verder moet TS een fee (of huur of watdanook) betalen omdat hij gebruik maakt van de ruimte van zijn werkgever. De 'baas' stuurt gewoon een factuur aan TS. Allemaal niets met een VAR te maken. Uiteraard moet de werkgever toestaan dat TS gebruik maakt van de ruimte. (Ik begrijp trouwens niet dat je dit aandraagt. Als je de cursussen in een buurtcentrum gaat geven dan vraagt het buurtcentrum toch niet een VAR.)

Eigenlijk is jouw ‘hamvraag’ deze: Is het beter om een winstaandeel te krijgen in plaats van geld voor jullie diensten? Stel dat die nieuwe BV fantastisch zou lopen: Dan zou het misschien wel fijn zijn met een winstaandeel (van 10% bijvoorbeeld). Stel dat het helemaal niet loopt: Wat heb je dan aan een winstaandeel… Probeer hier eerst een indruk van te krijgen, want anders kom je moeilijk verder lijkt mij. (overigens hangen de holdings niet onder jullie werk-BV, maar precies andersom – dit om spraakverwarring te minimaliseren)

Het is dus niet de bedoeling dat je vandaag een factuur maakt en de datum van overmorgen erop zet (want vandaag is de datum: vandaag). Maar als het een doorlopende dient betreft, maakt het op zich niet uit in dit geval. Dus dat het niet zou mogen (vanwege praktische overwegingen) is ook wel een beetje sterk uitgedrukt. Dan gewoon doen, zou ik zeggen.

Als je een factuur stuurt, dan hoort deze (zoals je weet natuurlijk) allerlei gegeven te bevatten. Zo ook een datum (“factuurdatum”). De bedoeling van de wet is dat het de datum is wanneer de factuur ‘opgemaakt’ wordt. Vervolgens moet de factuur aan de afnemer uitgereikt (gestuurd) worden. Dat is het principe dan. Dat je abonnementen/servicecontracten voor kwartaal 3 pas op 1 juli gaat factureren, dat is natuurlijk prima. Dus als je een mogelijkheid hebt om de factuurdatum handmatig te veranderen, dan zou het op zich geen consequenties moeten hebben. En dan kan je de facturen ook wel vast vandaag opsturen. Maar misschien zijn er ook klanten die het “raar” vinden of “verdacht” of zoiets. Ik zou het zelf nooit zo doen zoals jij voorstelt (ik zou het niet eens kunnen, want in een real-time systeem is de datum van vandaag 15 juni en dat is dus de factuurdatum voor mijn systeem).