kuifje

In principe is een Utility model hetzelfde als een gebrauchsmuster. De wikipedialink klopt niet helemaal, dus vertrouw die niet helemaal (zo heeft belgie bijvoorbeeld geen kort octrooi meer). Enkele belangrijke verschillen: Je kunt een gebrauchsmuster over het algemeen alleen krijgen voor een product, niet voor een werkwijze/proces of een nieuw gebruik van een bestaand product. De beschermingsduur is korter. De bescherming is onzeker. Het gebrauchsmuster is namelijk niet onderzocht op nieuwheid/inventiviteit. Je krijgt dus een mooi papiertje waarop 'gebrauchsmuster' staat, maar de waarde (de bescherming dus) is ongedefinieerd.

Bedankt voor de tips Het zal wel dropbox oid worden. Of een Europees alternatief. Als de klant akkoord gaat. De data is wel vertrouwelijk, maar nou ook weer geen staatsgeheim, maar toch vertrouw ik Google er niet mee Office 365: nee, we werken prima lokaal, en om nou zo'n overkill te hebben is ook niet nodig, alleen om een paar bestanden te delen.

Beste collega ondernemers Ik ben op zoek naar een mogelijkheid om bestanden (word, excel, pdf) met een klant te delen via een cloud-service. De bestanden worden door mij of mijn medewerkers aangemaakt, en een KOPIE wordt aan de klant beschikbaar gesteld. Het gaat er voornamelijk om dat de klant gemakkelijk een compleet overzicht heeft van de bestanden die voor hem relevant zijn. Ik heb al een tijdje gegoogled, en wel een aantal ideeen opgedaan, en het lijkt op het eerste gezicht dat een aantal cloud-storage en/of cloud back-up diensten wel zouden moeten kunnen wat ik wil. Het is natuurlijk een hoop werk om bij een aantal daarvan accounts aan te maken, test-bestanden aan te maken, en te evalueren of ze inderdaad kunnen bieden wat ik nodig heb. Omdat wat ik nodig heb echt niet zo bijzonder is, en omdat anderen wellicht al gelijkaardige zaken hebben gedaan, vraag ik of iemand mij een bepaalde specifieke dienst kan aanraden. Noodzakelijke features: - Een 'management' account dat bij ons ligt met read/write access. - 1-5 klantaccounts met read-only access via het internet - Zeer gemakkelijk te gebruiken (quasi foolproof) aan de management kant, ook door algemeen administratieve medewerkers met weinig IT kennis> Ideaal is een specifieke locale directory voor de te delen bestanden die automatisch van lokaal naar cloud geupdate wordt (niet andersom!!), maar een web-interface is ook OK. - Zeer gemakkelijk om op te zetten (geen programmering of combinatie van afzonderlijke diensten nodig) - Presentatie van de bestanden in een traditionele directory/boomstructuur - geen gebruik van de inhoud van de bestanden door de clouddienst (dus geen google met gerichte advertenties) - Om veiligheidsredenen zeker geen toegang tot (ook maar een deel van) ons interne netwerk door de klant, de toegankelijke bestanden zijn kopien van door ons handmatig geselecteerde bestanden. Zeer wenselijke features: - Mogelijkheid tot interne relatieve hyperlinks (bijv. in een excelbestand) die automatisch juist zijn: als de bronbestanden refereren aan een bestand ergens anders in de boomstructuur, moet dat in de cloudkopie ook nog steeds zo zijn - Toegankelijkheid door de klant: ideaal in een lokale directory die automatisch gesynchroniseerd wordt (maar let op: read-only!!, en hyperlinks zouden ook dan nog moeten werken!) maar ook, voor de flexibiliteit, via een web-interface Leuk maar niet essentieel: Mogelijkheid om noodzakelijke acties door klant in te geven, met deadlines Automatische reminder email naar klant bij naderen/verlopen van deadline (in te stellen vanaf mangementaccount) Automatisch gegenereerde periodieke 'actie' lijst met deadlines (en hyperlinks naar de voor die acties relevante bestanden) + email van die lijst naar klant. Overig: kosten: hoeft niet noodzakelijk gratis of vrijwel gratis, maar ook geen honderden euro's per jaar Opslagruimte nodig: Niet veel, waarschijnlijk 0.1-1Gb, maar zeg, met marge: max 10 Gb Bedankt voor de hulp/het meedenken

Je zegt: dit is een groot bedrijf. Ik weet niet wat jij groot noemt, maar voor mij begint dat bij een paar honderd man. Bij dat soort bedrijven, trouwens ook bij kleinere, kunnen er ook nog andere zaken spelen, namelijk bedrijfspolitieke. Het is namelijk heel goed mogelijk dat 'de baas' niet echt de baas was, en dat hij zijn boekje te buiten is gegaan door jou de opdracht te geven, en dat hij daar geen aandacht op wil vestigen doordat er een faktuur komt. Een groot bedrijf doet normaal gesproken niet moeilijk over zo'n faktuurtje als daar een contract tegenover staat. Het kost ze meer energie om het te betwisten. Ik ben het dus eens met vele anderen: Gewoon faktuur sturen, bij voorkeur aan de 'chef aankoop', kopie contractje erbij, en maar afwachten, en na een paar weken bellen als het niet betaald is. Als ze dan niet betalen, kun je altijd nog beslissen wat je gaat doen. Incasso, rechtszaak, vriendelijk gesprek met ' de baas', etc.

yet2.com kan ook, is denk ik de grootste worldwide

Gemiste verkopen zijn altijd een schadepost.Je moet al donders creatief argumenteren om te stellen dat er bij inbreuk geen schade is. Winstafdracht-Schadevergoeding: Ik maakte een versimpeling. Je mag ervan uitgaan, in een eerste benadering, dat de echte schade door de merkhouder in grootte-orde gelijk ligt aan de winst van de inbreukpleger. Dat hoeft niet altijd zo te zijn, en er kan best een faktor 1,5 of 2 op zitten, en de merkhouder kan nog allerlei andere posten opvoeren, het is uiteindelijk een benadering. Voor een inbreukpleger is het verschil niet erg van belang. Die moet zijn verdiende centen, misschien iets meer, misschien iets minder, afgeven, dus het VOELT als een winstafdracht, terwijl het juridisch een schadevergoeding is.

Hans, te kwader trouw zijn is niet nodig voor een schadevergoeding. Inbreuk = recht op schadevergoeding, zo simpel zit in dit geval de wet in elkaar. Winstafdracht is niet aan de orde, maar dat komt op hetzelfde neer als schadevergoeding. Je suggestie om een schadevergoeding te baseren op een normale licentievergoeding is een goede. Maar een paar honderd euro extra betalen voor 'handhavingskosten' = juridische kosten, daar zal vrees ik moeilijk aan te ontkomen zijn. Ik zou niet beginnen over 'verwarringsgevaar' en twijfel ook over 'puur ter decoratie'. Ik ben bang dat de TS het dan teveel richting het juridische trekt, waarop de tegenpartij dan weer uitgebreid zal betogen, en wat TS toch verliest, en wat ook zijn presentatie als naieve hobbyist verzwakt. Maar dit is een keuwe voor TS. Wat TS en anderen zich ook moeten realiseren is dat hij niet met een anonieme firma te maken heeft, maar met mensen: een advocaat, een brandmanager. Die zijn ook jong en/of arm en/of naief geweest, en voelen zich er waarschijnlijk ook niet goed bij een hobbyist te vermorzelen, maar het is nu eenmaal hun job om op te treden tegen inbreukplegers. Zorg dat zij aan hun opdrachtgever/baas de boodschap kunnen geven: wij zijn overtuigd dat dit een zeer kleine vis is waar niets te halen valt. Ze zullen waarschijnlijk een of twee kleine vissen per jaar hard aanpakken om een voorbeeld te stellen. Als je je moeilijk opstelt loop je het risico dat jij bij die een of twee hoort, als je je meegaand en redelijk opstelt veel minder.

Aydin1 Turks-Griekse koffie: grapje zeker. Gezien de wereldberoemde grote liefde tussen turken en grieken zou ik bij een zaak die turks-griekse dingen verkoopt hard weglopen wegens: kan niet authentiek zijn. Met turkse koffie zou ik naar binnen gaan, met griekse koffie ook, maar met turks-griekse koffie ga ik liever een Belgisch biertje van Heineken drinken.

Arnoud Engelfriet (google maar eens) is waarschijnlijk iemand die je zeer goed kan helpen. Bij mijn weten: ze kunnen alleen schade, echte schade, claimen van jou. Geen boetes oid. Wel advocaatkosten. Zij moeten die schade bewijzen/aannemelijk maken, niet andersom. Dus als jij 100 stuks verkocht hebt en ze verdienen daar normaal gesproken 10 euro per stuk op, dan is hun schade 1000 euro. Of jij er nu 200 of 2000 aan verdiend hebt is niet van belang Advies: Stap 1: Niet meer verkopen en niet meer aanbieden Stap 2: Beleefd melden aan hen dat je dat gedaan hebt, dat je een opgave van aantallen zal geven maar daar nog een paar weken voor nodig hebt, maar dat dat wegens de beperkte aantallen en het hobbykarakter niet door een accountant gecertificeerd zal zijn. Tegelijkertijd vragen hoeveel schadevergoeding ze per stuk verwachten. Stap 3:(bij voorkeur pas als je een bedrag per stuk hebt) melden hoeveel het er zijn, onder voorbehoud van correctie van de aantallen als er geen regeling buiten de rechter om komt, en tegelijkertijd ook nog maar eens over het bedrag per stuk onderhandelen. 50% van de normale groothandelsprijs ex BTW lijkt me, zonder de details te kennen, wel het maximum wat je zou moeten willen betalen. Vergeet niet: als ze je voor de rechter dagen moeten zij het bedrag bewijzen van de winstderving, en de aantallen. Als jij netjes meewerkt en je redelijk opstelt zal de drempel voor hen om naar de rechter te stappen des te groter zijn, want des te kleiner de kans dat zij daar hoge bedragen gaan halen. Schrijf geen ellenlange betogen met verontschuldigen en verhalen hoe zielig je bent, houdt het kort en to the point Ik ben geen jurist, dus dit is slechts een goedbedoeld advies, doe ermee wat je wilt

Ja maar welke IE heb je het dan over? Je kunt wel een aantal dingen als IE beschouwen, maar ze zijn dat niet, in ieder geval niet de E uit IE, ze zijn dus geen eigendom, niet van jouw, niet van de WM, en niet van de andere vennooten. De software zelf is wel een eigendom, maar niet een IE. En de klanten, techniek en het idee zijn niemands eigendom. Natuurlijk kun je afspraken maken voor als het misgaat, en natuurlijk is dat gewoon een contractonderhandeling. Maar als je ervan uitgaat dat een niet-vennoot de software zonder probleem mag namaken, waarom zou een aanstaande vennoot zich dan laten beperken in wat hij in de toekomst mag doen, zodat hij minder mag dan wanneer hij gewoon een buitenstaander was? Is niet logisch.

Ik heb de indruk dat de vraag voortkomt uit een aantal nogal twijfelachtige aannames. Wat is nu eigenlijk de IE die hier speelt? Niet veel, als je het mij vraagt. 1) Het idee voor de software: Een idee is niet te beschermen. Punt, klaar. Iedereen, zakenpartner of niet, mag het idee uitwerken tot werkende software, zonder wettelijke beperkingen. Als het idee al tot in detail is uitgewerkt, zeg een format voor een TVshow, dan zou je je kunnen zeggen dat die uitwerking, maar niet het idee zelf, onder het auteursrecht valt, en dat ligt automatisch bij de maker. Als het gaat om software, en de bedenker heeft bijvoorbeeld een aantal functionaliteiten bedacht die het moet hebben, en een GUI die bepaalde dingen op een bepaalde manier toont, forget it, is niet te beschermen 2) De ontwikkelde (nog te ontwikkelen?) software: Deze valt onder het auteursrecht. Dit ligt volgens de wet bij de maker of bij de firma waarbinnen de software ontwikkeld is, afhankelijk hoe hun onderlinge contractuele verhouding is. Maar hier heb je ook weinig aan: Je hebt alleen bescherming op de precieze onderdelen en het geheel van de software. Als een andere progammeur het opnieuw uitwerkt zal hij dat ongetwijfeld anders doen, dus is hij vrij om dat te doen. 3) Een octrooi op elementen van de ontwikkelde/nog te ontwikkelen software: Dat is mogelijk, maar eerder onwaarschijnlijk met software. Het eigendom ligt dan volgens de wet bij de uitvinder of zijn werkgever. Ik denk dat er weinig IE is/zal zijn om in diverse maatschappijen te stoppen. En die er wel is, heeft normaal gesproken wettelijk alreeds een eigenaar, daar heb je dus niet veel keus. Kortom: volgens mij probeer je een probleem op te lossen dat er niet is.

Zet het lekker op slot met een nieuw ww totdat ze je gezamenlijk laten weten wie er toegang toe moet hebben. Hoe ze dat onderling regelen zoeken ze zelf maar uit.

Als je goed de tekst leest dan staat er dat je niet mag werken voor wie je werkzaamheden hebt verricht bij het einde van de overeenkomst. Je hebt toch echt voor X werkzaamheden bij het eindigen van je huidige overeenkomst, ook al was dat onder een vorig contract. Je zult toch tot juli 2015 moeten wachten vrees ik. In de originele vraag staat dat hij onder het contract van 2014 helemaal niet voor klant x gewerkt, alleen onder het contract van 2013. Dus een jaar nadat het contract van 2013 is afgelopen, 31 dec 2014, is hij vrij

Uit de vraag leidde ik dat wel af, mar inderdaad, zeker is het niet

Tja, dat zie ik dan anders. Er zijn twee opeenvolgende contracten. Die situatie is door beide partijen in goed overleg tot stand gekomen. Je mag er, zonder tegenaanwijzingen, vanuitgaan dat, ook de tweede keer, het contract precies reflecteert wat de partijen overeen wilden komen. Als ze dat relatiebeding hadden willen laten doorlopen, dan hadden ze wel in een aanhangsel de einddatum een jaar verlegd, of dan hadden ze in het nieuwe contract wel gesteld dat tuinkaboutertje ook niet mocht werken voor klanten waar hij onder het vorige contract mee te maken had gehad. Ik herhaal mijn vraag: waar is de bron dat twee op elkaar aansluitende contracten als een doorlopend contract beschouwd moeten worden? Wie eist, bewijst. De werkgever zal maar moeten aantonen dat het bedoeld was, door beide partijen, om het relatiebeding te laten doorlopen, hoewel dat in het contract anders staat. Als hij daar in slaagt, dan staat hij sterk, maar als daar geen aanwijzing voor is, dan kan ik me niet voorstellen dat een rechter keihard het contract terzijde legt.

Leo ik ben octrooigemachtigde, en kan je dus prima van advies voorzien. Het kan best dat veel bedrijven al een dergelijke techniek gebruiken, en dat er iemand octrooi alsnog aanvraagt. DAt is dan meestal op een verbetering: Het werk goed in het algemeen, met de algemeen bekende techniek, maar het werkt nog iets beter met de verbetering. Het kan ook niet op een verbetering zijn, dus op de algemene techniek, maar dan zal de octrooiaanvraag afgewezen worden. Een octrooiaanvraag wordt door de overheid 18 maanden geheim gehouden, en pas daarna gepubliceerd. Het feit dat jij hem dus hebt kunnen vinden doet vermoeden dat hij al ouder is dan sept 2013. Ik vermoed dat je bedoelt dat hij toen gepubliceerd is, dan zal hij 18 maanden eerder zijn aangevraagd. Normaal gesproken kan hij nu geen octrooi meer krijgen voor dezelfde uitvinding in Europa, omdat hij het blijkbaar niet heeft aangevraagd (je hebt het in ieder geval niet gevonden, maar heb je wel goed gezocht?) en de uitvinding al gepubliceerd is. De uitvinding is dus niet meer nieuw, en hij zal hem dus niet krijgen. Jij kunt er ook geen octrooi meer voor krijgen: de uitvinding is niet nieuw, terwijl dat wel nodig is. (hier is een uitzondering op: je kunt in sommige landen, NL, BE, wel een ongetoests octrooi krijgen. Je krijgt dan een briefje waar octrooi op staat, maar behalve het psychologisch aspect heb je er niets aan, je kunt het niet afdwingen. Trouwens, of je nu zelf wel of geen octrooi hebt, dat pleit je niet vrij van een mogelijke inbreuk op een ander zijn octrooi. Een octrooi is geen bescherming, alleen een recht op exclusiviteit. Het duurt typisch 3 tot 6 jaar voordat een octrooi wordt toegekend, zowel in US als in Europa. Het is in ieder geval zo dat die US aanvrager je hier in Europa niets kan maken, zelfs al krijgt hij een US octrooi, zolang je geen commerciele activiteiten in de US doet. Kortom: op het eerste gezicht heb je niets te vrezen, maar als je het zeker wilt weten, als het om een hoop centen gaat: leg je zaak met alle details voor aan een octrooigemachtigde, die is wettelijk verplicht tot geheimhouding. Kuifje

Dit dus. Opeenvolgende arbeidsovereenkomsten waar minder dan 3 maanden zit tussen einddatum oude en startdatum nieuwe worden sowieso gezien als één (keten van opeenvolgende) dienstverband(en) Norbert, Je bent hier wat kort door de bocht. Voor het vaststellen of er een arbeidscontract van onbepaalde duur is, is het inderdaad zo dat drie of vier contracten van bepaalde duur met een tussenperiode van drie maanden of minder een vermoeden geven dat er een arbeidscontract van onbestaande duur is. Dat kan je echter volgens mij niet generaliseren naar de conclusie dat alle contracten waartussen minder dan drie maanden zit als een doorlopend dienstverband worden gezien. Ik zou daar wel graag een bron van zien, want in eerste instantie is de contractvrijheid van contractanten bepalend. Daar zit de bovengenoemde beperking op omdat het er dan wel dik bovenop ligt dat de een misbruik maakt van de zwakke positie van de ander. Ik denk dus, tuinkaboutertje, dat jij wel alreeds met klant X zaken mag doen vanaf 1 januari 2015. Sowieso, de kans dat je ex werkgever er een probleem van maakt is niet overdreven groot, en als dat al het geval is de kans groot dat je er in overleg wel uitkomt, en zo niet zal hij naar de rechter moeten gaan (hoe groot is de kans dat hij dat doet), en dan moet je ook nog eens een keer verliezen bij de rechter, wat ik onwaarschijnlijk acht. In jou situatie zou ik het doen. Nu beginnen met onderhandelen en 1 januari 2015 volle kracht beginnen met werken. Als je het zeker wilt weten: een arbeidsjurist raadplegen. Voor een paar honderd euro heb je dan een goede, op je persoonlijke situatie afgestemde inschatting. Als het een grote opdracht is, dan kan dat er zeker wel af, en als het maar een klein opdrachtje is... dan zal de uiteindelijk te betalen schadevergoeding ook maar klein zijn (als het al misloopt, wat ik betwijfel)

Peter, Dan maar soft. Ondernemerschap is niet een wedstrijd in wie het hardste kan zijn. Wie denk dat per definitie winst voor de ander verlies voor mij is loopt 100 jaar achter. Het heeft niets te doen met sneu. De kleine aandeelhouder, iedere medewerker eigenlijk,heeft een moreel recht op een eerlijke vergoeding voor wat hij bijdraagt. Krijgt hij die niet, dan stopt hij er gewoon mee, en dan krijgen we vragen in het forum 'de andere aandeelhouder werkt niet voldoende mee, wat kan ik doen?' Die vergoeding kan zijn in de vorm van een eerlijk salaris, of aandelen. Het is zwart wit om te zeggen dat een eerste aandelenverdeling eeuwig zo moet blijven. De vraagsteller moet gewoon nagaan wat de medewerking van de ander hem waard is, en op basis daarvan onderhandelen. Heeft niets met sneu of soft te maken, alleen met een rationele afweging

Sommige eerdere reacties hinten er al op, maar laat ik het nog eens expliciet stellen: Het lijkt, zoals je het presentert, niet zo onredelijk van de minderheidsaandeelhouder om meer te vragen. Het feit dat jullie toen het nog een bijbaan was, en het kapitaal relatief veel belangrijker was dan de persoonlijke inzet, 80/20 redelijk vonden wil niet zeggen dat dat nog steeds zo is. Ik krijg de indruk dat jullie er nu allebei volle kracht voor gaan. Oftewel dat zal gecompenseerd moeten worden door een salaris dat in overeenstemming is met de echte prestatie, oftewel door een gelijkwaardiger verdeling van het aandeelhouderschap. Of dat dan 50/50 moet worden is de vraag, maar daar kan over gepraat worden. Zie het eens van de andere kant: als jij de 20% had, wat zou je dan redelijk vinden? En zie het ook eens van de negatieve kant. Als die ander de handdoek in de ring gooit omdat hij vindt dat hij te weinig krijgt, en lekker weer een gewone baan neemt, hoeveel kost je dat dan (en wees aub eerlijk naar jezelf in die afweging)?

Nee, vergelijk het met een koelkast - als 'ie verkocht is met een gebrek, of je dat wist of niet, moet je dat als verkoper repareren. Als de koelkast verouderd is omdat er nieuwe modellen zijn uitgekomen is dat natuurlijk het probleem van de koper. edit: en 1 week of 2 jaar boeit me niet zo - een fout wordt opgelost. Peter, Je bent wel erg kort door de de bocht. Ja, een fout moet opgelost worden, na een week of na twee jaar. Maar aan de andere kant: De vraagsteller moet gaan onderzoeken of het wel zijn fout is of niet, dat kost tijd, veel tijd. Bovendien zit het werk niet meer vooraan in zijn hoofd, dus dat kost nog eens extra veel tijd. Bovendien is er een oplevering geweest en zijn er anderen bij geweest. In principe heb je gelijk dat een fout moet opgelost worden, maar aan de andere kant, gezien wat de klant gedaan heeft, vind ik het normaal dat de vraagsteller wat steigert. Gezien de omstandigheden zou ik alleen wat doen als de klant met bewijs komt dat de fout er vanaf het begin inzat, niet andersom. En dan nog zou ik tot een kostendeling proberen te komen, vanwege de gedeelde verantwoordelijkheid (oplevering, 2 jaar)

Hans, inderdaad, het is een grijs gebied, en inderdaad moet je je afvragen of je wel wilt dat ze in detail maar alles gaan kijken, daar heb je nog meer last mee. Maar aan de andere kant mag er wel wat meer activisme zijn. Is het ook niet des ondernemers om de grenzen op te zoeken? Belangrijk blijft wel in mijn betoog dat een achterafevaluatie 'heeft het business opgeleverd?' zinloos is. Je moet je fictief terugplaatsen op het beslissingmoment en evalueren of het toen objectief een zakelijk zinvolle keuze was.

Disclaimer: Ik ben zelf nog niet zo lang ondernemer dat ik een diepgaande controle aan mijn broek gehad heb, en ik ben ondernemer in Belgie en naar wat ik begrepen heb is het daar wat soepeler, dus ik kan het mishebben. Einde disclaimer. Het is toch zo,of zo zou het toch moeten zijn, dat de toets of een kost zakelijk is of niet, is dat toen je de beslissing nam als ondernemer, de verwachting was dat je met die kost meer business kan genereren. Dat dat achteraf gezien fout bleek te zijn is geen reden om de kost als niet-zakelijk te beschouwen. Dat je toen je als ondernemer die beslissing nam, misschien naief, of fout geinformeerd was, is ook geen reden om de kost als niet-zakelijk te beschouwen. Wat ik maar wil zeggen: de vraag 'mag dit' is verkeerd. Alles mag zolang jij een goed verhaal hebt. Als jij uit een serieus zakenmagazine haalt dat je op de golfbaan goede businesscontacten kunt opdoen, vooral in branche xyz, dan heb je je verantwoording. Op dat moment was dat een te verdedigen zakelijke beslissing. Wat de belastingdienst zegt is in principe niet relevant. Dat is de andere partij, die moet zoveel mogelijk binnenhalen, natuurlijk zegt die gemakkelijk 'NEE' Belastingheffen = eigendom afpakken. Daar moet een wettelijke grond voor bestaan. Het is aan de belastingdienst te bewijzen dat het niet zakelijk is, niet aan jou dat het wel zakelijk is. Maar misschien is dit meer een principieel standpunt dan nuttig advies.

De IP die je nu hebt is het auteursrecht op het spelconcept en de personages (hoe ze eruit zien), wellicht ook op de naam van het spel en een logo of symbool ervan. In theorie zou dat genoeg moeten zijn. Niemand mag jou personages en andere creatieve uitingen namaken. Dus je moet niets, Maar mensen kunnen ook creatief zijn in het om IP rechten heengaan. Ik zou dus toch overwegen de naam van het spel en de hoofdpersonages als merk te deponeren in ieder geval voor de landen en productgroepen waar je de meeste business verwacht. Dan sta je sterker. Dat zal wel in de duizenden euro's gaan kosten, en dan zou ik toch eens met je concrete geval en plannen naar een merkenjurist gaan. Die kan voor een paar honderd euro je wel een gepersonaliseerd advies geven. Alles hangt af van de verwachte omzet, en van hoe sterk je staat met wat je al hebt, en hoe erg je het vindt als er na enige tijd niet-officiele versies komen? kuifje

Tja, old skool, een beetje html en ftp. Ja en nee. Ik ben niet de jongste meer, en ik ben al lang aan het internetten. Ik heb zelfs nog de tijd meegemaakt dat de eerste webbrowsers kwamen, daarvoor kon je alleen met Gopher werken, maar dat werkte ook. Gopher, wie kent dat nog. En de enige plaats ter wereld waar je een gratis anoniem emailadres kon krijgen was freenet bij anon.penet.fi. Zucht. En ja, dan moet je wel ftp-en. En via ge-UUencode en gezipte ascii bestanden plaatjes emailen.... The good old days. Maar ik heb er nooit mijn werk of hobby van gemaakt, en ben ongeveer afgehaakt toen html begon op te komen. Dus ik heb wel de reflex overgehouden dat alles data is, en ik wil zelf weten wat daarmee gebeurt, zelf weten hoe die wordt omgezet, wanneer die ergens wordt neergezet en wordt gebackuped, maar heb helaas niet meer de skillz om dat te kunnen, toch niet soepel. Maar ik vertrouw dat cloudgedoe niet. Cloudserver failliet, data weg. Dus ik zou waarschijnlijk een slimmerik inschakelen en betalen om mij te vertellen hoe ik mijn html code lokaal kan genereren, en in welke directroy by met hoster ik die moet zetten. Maar ik heb de acute nood nog niet, dus don't hold your breath voor een update. Ik vind alleen dat ik het zou moeten kunnen, dus ik zou het ook voor de uitdaging doen Kuifje

Chris, fijn dat je zulke objectieve info geeft. Ook ik heb wel eens met het idee gespeeld om een website-je te maken om mijn offline business te promoten. Het zal er ooit wel eens van komen, maar het is nog niet echt nodig geweest. Nu heb ik begrepen (correct of niet, dat kun je me ongetwijfeld vertellen) dat wordpress etc in principe jouw website op hun systeem/database houden; en dat je er eigenlijk gewoon naar linkt. Dit heeft het risico dat als er daar een veiligheidsgat zit, bij wordpress en consorten, er een heleboel sites ineens gehackt kunnen worden, inclusief de mijne. Daarom lijkt het me een veel veiliger oplossing om off-line via een geschikt programma een website in elkaar te zetten en dan om te zetten naar html en die dan op mijn eigen webhoster te uploaden. En als er dan een wijziging is, dan compileer en upload je gewoon een nieuwe versie, kleine moeite. Dan kun je zelf de veiligheid beter in de gaten houden, en je bent ook nog eens een keer een veel minder aantrekkelijk doelwit. Kan het ook op die manier? En zo ja, met welke offline bouwprogramma's dan? Bedankt Kuifje