prinsrachid

Als tussenoplossing zou je nog van je klant een zogenaamde Verklaring omtrent betalingsgedrag nakoming fiscale verplichtingen kunnen verlangen. Ik moest een dergelijk formulier ooit eens overleggen om een opdracht van een Belgische overheidsdienst gegund te krijgen, maar opgekeerd kan natuurlijk ook (dus dat je het vraagt aan iemand voordat je die persoon als klant accepteert).

Ik heb geen glazen bol, dus ik weet niet wat hij bij passiva (schulden) moet invullen. Dat zou moeten blijken uit zijn administratie/boekhouding (maar ik neem zo aan dat de Oudedagsreserve daar niet tussen zit. Die 'toegelaten reserve' zal waarschijnlijk bij staking ergens aan het eind van de aangifte naar nul worden teruggebracht, maar dat loopt dus niet via de V&W). Als je niet helemaal weet waar je mee bezig bent, zou ik er persoonlijk even een professioneel iemand naar laten kijken i.p.v. een stakingsaangifte proberen te doe-het-zelven. Maar ehm, even tussendoor: waarom stelt je kennis deze vragen hier niet zelf?

Ja, fiscaal klopt het op zich wel. Er was hier al eens eerder een vraag over. De FOR is namelijk een 'reserve' en is dus een onderdeel van het eigen vermogen. Het vervelende is alleen dat het FOR-gedeelte van het eigen vermogen onbelast blijft! Ik heb een aantal ondernemers - zonder fiscale kennis - meegemaakt die hierdoor lelijk zaten te kijken toen deze reserve bij onvrijwillige vrijval alsnog belast werd, terwijl ze al wel het volledige eigen vermogen uit de zaak hadden onttrekken (en opgemaakt). Daarom wordt de FOR soms ook wel (achteraf, na de aangifte van het jaar, alsnog) als een 'voorziening' op de balans gezet. Fiscaal klopt het eigenlijk niet om dat een 'schuld' te noemen, hoewel er uiteraard wel een latente belastingschuld rust op die reserve. In de V&W kan die FOR dan als 'kost' worden opgenomen. Ook dat klopt eigenlijk niet, maar de winst komt dan wel weer overeen met de winst uit onderneming waarover daadwerkelijk belasting wordt geheven. Persoonlijk heb ik ervaren dat externe financiers (bijvoorbeeld voor hypotheken) het prettig vonden als je hen jaarstukken gaf waarin de FOR expliciet vermeld stond en waarbij de winst uit de stukken overeenkwam met de fiscaal aangegeven winst. Je kunt dit overigens ook voor je eigen inzicht doen, als je dan maar niet vergeet je de FOR in je belastingaangifte niet via de V&W laat lopen.

Ik moet er eerlijkheidshalve bij zeggen dat dit niet helemaal mijn expertise is, maar gevoelsmatig gaat het zo volgens mij niet helemaal fiscaal optimaal. Wat je hier beschrijft, is namelijk een simpele korting. Hiermee 'bespaar' je mogelijk wel btw, maar voor de ANBI valt de gegeven korting voor jou zakelijk meteen in de kosten, maar voor de ANBI in de winst (wat bij een gift volgens mij niet het geval is). Als het echt een gift is, moet je het volgens mij dus niet als korting boeken. Dat is namelijk fiscaal nadeliger voor de ANBI, hoewel jij privé die gift dan privé moet aftrekken als gift (en niet zakelijkk als korting). Het ligt er ook nog aan of je als vragensteller btw over z'n diensten moet rekenen of niet. Is dat zo?Verder ligt het er nog maar aan wat voor rechtsvorm de vragensteller heeft. Is het een BV? Of is het een eenmanszaak? Ik ga even uit van het laatste. Dan is de gift namelijk niet als zakelijke kost af te trekken, maar wel op te voeren als privé-aftrekpost. In mijn optiek zul je in geval van een eenmanszaak het volgende moeten doen. Allereerst zul je als dienstverlener een volledige factuur voor alle werkzaamheden moeten sturen met btw (en die afdragen - de ANBI kan die misschien terugvragen), dus: 50 uur Werkzaamheden X à xx euro/uur = YY euro + evt. btw Als privépersoon kun je dan besluiten om bijvoorbeeld alvast 20% van die factuur met btw te voldoen voor die ANBI als gift (= onrechtstreekse schenking) door het geld daadwerkelijk over te maken van privé naar je zaak. Je zou dit al op de factuur kunnen vermelden, met vervolgens het nog te betalen bedragen voor de ANBI. Je moet je giften namelijk schriftelijk kunnen verantwoorden. Deze gift kun je dan zelf wel weer privé aftrekken, als je boven de giftdrempel uitkomt. En voor de ANBI is deze gift belastingvrij, terwijl ze toch een kostenpost voor het volledige factuurbedrag hebben. Deze 20% kun je dan zakelijk afboeken op het openstaande bedrag. De ANBI moet de resterende 80% dan alleen nog betalen. Jouw zaak heeft dan per saldo dus een volledige omzet gefactureerd (50 uur), maar ook 100% daarvan ontvangen (20% van jou privé en 80% van de ANBI) - terwijl je privé toch nog een aftrekpost(je) hebt en de ANBI een belastingvoordeel. Maar goed, misschien zijn er nog echte fiscalisten hier die er het fijne van weten. :)

Als de oude BV niet bestaat moet 'ie bij de KvK uitgeschreven zijn, lijkt me. Die oude eigenaar is op z'n minst nog een jaar of 7 bewaarder van de boeken en alle stukken. En is het niet zo dat die oude eigenaar sowieso nog vereffenaar was (of is) van zijn oude bv? De stukken van de verdeling zouden volgens mij ook op te vragen moeten zijn bij de Kamer van Koophandel. Je kunt dan ook nog vragen om heropening van de vereffening (via de rechtbank geloof ik). Je kunt eventueel ook nog het faillissement aanvragen. Het is mogelijk om dat te doen, zelfs als de bv al ontbonden is. In dat geval komt er een curator en dien je je vordering bij hem of haar in. Maar goed, een vordering op een ontbonden vennootschap kan een kwestie van een lange adem worden. Het kan zijn dat die gast z'n toko gewoon heeft uitgeschreven zonder te vereffenen (turboliquidatie). Maar volgens mij kan dat alleen als er alleen maar schulden in de bv zaten. Je kunt hem dan misschien nog aansprakelijk stellen - in zijn functie als bestuurder - voor de schade wegens een onrechtmatige daad. Maar dat moet je dan wel hard kunnen maken. Heb je een rechtsbijstandsverzekering misschien?

Je spreekt over géén inkomsten en géén loon. Betekent dit dat je én geen winst én geen privé-onttrekkingen hebt gedaan? Of draai je wel gewoon winst? Ten eerste: uit een eenmanszaak of VoF haal je nooit loon. Ten tweede: de winst uit je onderneming is je inkomen. Ten derde: je betaalt over jouw winst(deel)/inkomen gewoon inkomstenbelasting, ongeacht of je het uit de zaak hebt gehaald of niet. Als je het geld dus in de zaak laat zitten, moet je de winst nog steeds gewoon opgeven als belastbaar inkomen. Als je wél geld uit de zaak haalt, moet je nog steeds over exact dezelfde winst belasting betalen.

Zoals je al zei, werkt ING met TAN-codes. Hetzij via een papier, hetzij via een mobiele bevestigingscode. Als de boekhouder die codes niet heeft (en ook niet krijgt), dan kan deze geen enkele betaling autoriseren. In dat opzicht zou er niet zo veel aan de hand hoeven zijn. Ik denk dat de eerste vraag zou moeten zijn of het wel nodig is. De meeste (goede!) boekhoudpakketten kunnen overweg met digitaal importeren van afschriften. Daarmee worden dus ING-afschriften automatisch in het boekhoudpakket geladen, zonder dat die boekhouder verder in de rest van je ING-account hoeft te snuffelen.

Volgens mij ook. Dat kwam in een ander verband ook recentelijk ter sprake. Volgens mij geldt in dit geval dan ook gewoon het onderlinge belastingverdrag (met name Artikel 4, 5 en 7).

Volgens mij is dat niet rechtsgeldig. De ontvanger moet binnen "een redelijke termijn" klagen als er iets niet klopt aan de factuur, maar die termijn zou dus van geval tot geval anders kunnen zijn en hoeft zelfs niet gelijk aan de betaaltermijn zelf te zijn. Misschien is dit interessante lectuur: - Klaag op tijd én op de juiste wijze - De klachtplicht en de juistheid van een factuur

Misschien is er een aspect waar je nog niet aan gedacht had, namelijk de bewijslast. Degene die iets stelt is degene die moet bewijzen. Bij belastingzaken geldt volgens mij dat als jij aangeeft dat je ondernemer bent en daardoor gebruik wil maken van (en dit is belangrijk!) faciliteiten die jouw belasting verlagen, dan ben jij degene die iets stelt (bijvoorbeeld: "ik ben zelfstandig, geef mij zelfstandigenaftrek") en dan zul je dus moeten bewijzen dat dat zo is. Als je dus aangeeft dat er sprake is van zelfstandigheid (en dus loonbelasting en sociale premies wil voorkomen), dan ligt de bal voornamelijk op jouw helft. Er hoeft dan dus in principe niet eens zo zeer onenigheid te zijn over de hoogte van de inkomsten (uit onderneming respectievelijk loon). Want als de belastingdienst namelijk vindt dat je te weinig inkomsten hebt opgegeven, dan is dat iets dat zij stellen en moeten bewijzen. Ik kan me dus zo voorstellen dat ze er vanuit mogen gaan dat er sprake is van loondienst, als jij niet kunt aangeven dat er géén sprake is van loondienst. Maar misschien hebben (fiscaal) juristen op dit forum nog wat zinnigers op dit punt te melden.

Nou, dat is heel mooi. En het klopt ook helemaal. Het is alleen een wat ongebruikelijke manier van presenteren. Zeker als het om B2B gaat. In je boekhouding (en voor de inkomstenbelasting) heb je dan de volgende kosten: 4XXX inkoopkosten 32,23 4XXX verzendkosten 4,09 En die 7,63 euro btw vraag je terug als voorbelasting bij je eerstvolgende aangifte omzetbelasting.

Zie hiervoor: Kosten aftrekken met of zonder btw?

Ik zeg ook niet dat jij dat zei. ;) Maar ik had inderdaad hetzelfde vermoeden dat hij dat zo (ongeveer) ingevuld moet hebben. Het resultaat dat uit de rekenhulp komt, valt of staat uiteraard wel met de manier waarop die wordt ingevuld. Vandaar mijn aanvullende vraag aan TS over dat 100% huurderschap. Heb namelijk het gevoel dat er daar iets mis gaat.

En wat staat er nu eigenlijk exact op de factuur? Hoeveel kostten de goederen exclusief btw? Hoeveel was de btw in totaal op de factuur? En wat was het totale factuurbedrag dat je moest betalen?

Ik vulde in: huurwoning, ja, nee, nee. Maar in beide gevallen blijft mijn vraag dan: waarom denkt vragensteller dat ze niet zelf voor 100% huurder zijn? Of moet de vraag worden bezien vanuit iedere vennoot separaat? (dus 50% ieder) Maar bij gemeenschap van goederen zou ik verwachten dat je gewoon gezamelijk 100% huurder bent en de boel vervolgens op ieders eigen aangifte weer splitst (en dus voor het gemak in deze rekenhulp wel 'ja' antwoordt op deze vraag).

Die uitkomst krijg je volgens mij alleen bij een heel specifieke manier van vragen beantwoorden (met name: als je invult dat je niet de volledige huurder bent en als je niet in gemeenschap van goederen bent getrouwd). Kan het kloppen dat je het op die manier had ingevuld?

Ehm...deze verhalen?

Hmm...maar dat prettige gevoel maakt je nog geen dokter. En volgens mij is het inzetten van bedrijfsarts voor een werkgever inmiddels al zo'n 15 jaar verplicht (zie ook: Wet Verbetering Poortwachter).

Ik denk dat het de bedrijven zelf niet zo veel uitmaakt, omdat ze het vuile werk laten opknappen door no-cure-no-pay-colporteurs. De bedrijven maken gewoon een uitdraai van ondernemers die in het handelsregister van de Kamer van Koophandel staan ingeschreven, terwijl de colporteurs daar dan de hort mee op gaan om vervolgens op commissiebasis betaald te krijgen. Volgens mij krijgen ze daar iets van 30 tot 50 euro per geworven klant voor. Een soort offline affiliate marketing.

OK, dit is geen huiswerkforum, maar ik was toch eigenlijk wel nieuwsgierig waar het mis gaat. Bovendien gaf je meer informatie dan sommige vragenstellers die échte informatie zoeken. ;) Kan het misschien zijn dat je het lopende resultaat nog niet moet verwerken als winstreserve in het lopende jaar (+31429,79 euro), en tegelijkertijd de vennootschapsbelastingaanslag nog niet als schuld hebt opgenomen (-6285,96 euro)? Volgens mij zit je dan al aardig in de richting (als het een bv is).

Haha, ja. Het is wel één van de overwegingen geweest waarom ik destijds de eenmanszaak heb omgezet in een BV. Fiscaal is dat wel iets ongunstiger (gebruikelijk loon, geen ondernemersaftrek, etc), maar in geval van faillissement wordt je in ieder geval privé niet helemaal meegetrokken. Dat kwam overigens vooral na een ervaring met een grote zoekmachine* die klant wilde worden. In plaats van netjes in overleg te treden, ontvingen we als eerste correspondentie van hun legal department letterlijk 10 A4'tjes van aanpassingen die ze wilden zien op de algemene voorwaarden. In plaats van daar akkoord mee te gaan, hebben we de voorwaarden door een juridisch bureau laten aanpassen voor alle klanten. Er zaten ook (een paar) redelijke verzoeken bij namelijk. ;) Uiteindelijk hebben we ze toch afgewezen (omdat ze daarna nog meer aanpassingen wilden) en doorverwezen naar een Amerikaanse concurrent. Daarna kwamen er nog meer van dergelijke Amerikaanse klanten. Maar het begon gewoon een beetje ondoenlijk - en vervelend - te worden om telkens een jurist te moeten inhuren om de impact van voorwaarden naar buitenlands recht te moeten laten doornamen. Die kosten waren soms hoger dan de waarde van het contract. En dat ook nog omdat nota bene de klant wil bepalen onder welke voorwaarden jij je zooi zou moeten verkopen. Nee. Ik vind persoonlijk namelijk dat die nieuwe klant best zelf de tijd kan nemen om jouw voorwaarden door te lezen voordat ze de order plaatsen. En je hoeft die voorwaarden ook helemaal niet al te moeilijk te maken. Ik heb ze juist heel bewust in 'menselijke' taal én het Engels op laten stellen, zodat er ook niet het verwijt kan komen dat het allemaal zo moeilijk te begrijpen is (wat bij klantvoorwaarden juist wél vaak het geval is). Vanaf dat moment worden die klanten gewoon afgewezen. Sommigen gaan dan overigens alsnog akkoord, sommigen niet. You win some, you lose some. En soms valt of staat het met maar op één voorwaarde. Dan kun je alsnog afspreken om bijvoorbeeld die ene voorwaarde uit je eigen algemene voorwaarden niet van toepassing te verklaren om dat ene contract. Je bent daar immers vrij in. Het ligt er ook een beetje aan hoeveel klanten je hebt of gaat krijgen natuurlijk. In het begin heb ik namelijk ook nog wel eens buitenlandse PO's getekend, maar na het zoveelste geval kwam ik erachter dat er soms best wel tricky voorwaarden in staan, waarbij je je ongemerkt aan de heidenen overlevert. Aan de andere kant, het is misschien ook mogelijk om het risico in jouw geval gewoon af te dekken met een verzekering. Persoonlijk had ik destijds altijd vrij veel moeite om überhaupt - of in ieder geval betaalbare - buitenlanddekking te vinden (bijvoorbeeld rechtsbijstand buiten Benelux, aansprakelijkheid buiten EU, etc), maar op dit forum zitten een aantal mensen (m.n. Norbert) voor wie dat gesneden koek is. Misschien kan hij nog wat zinnigs melden over het accepteren van buitenlandse klantvoorwaarden. (Edit: wat hij al gedaan had tijdens het typen van mijn bericht. :)) *) Google 't maar

Als het huur is, moet je de auto aan het einde van het contract teruggeven. Mag je de auto houden, dan is het geen huur, maar huurkoop of een financial lease en behoort de auto tot het vermogen van de BV. In dat geval kun je de auto vanuit de BV verkopen naar privé (wel btw afdragen). Uit de reactie van vragensteller maak ik alleen wel op dat de auto nooit is geactiveerd. Hij lijkt dus niet op de balans van de onderneming te staan, maar ook de kosten (huur, benzine, onderhoud, etc) zijn nooit als kosten opgevoerd. Ik vraag me ook af of de auto in de bijtelling heeft gezeten, als ik de reacties zo lees. Zou de btw überhaupt wel zijn teruggevraagd? Het wordt me niet helemaal duidelijk.

Ja, uiteraard. Maar je mag eigenlijk sowieso alleen de energiekosten aftrekken voor zover die stroom/gas daadwerkelijk gebruikt wordt door bedrijfsactiva. En als je bedrijfsruimte geen ondernemingsvermogen of niet administratief gesplitst is, dan móet je de zakelijke factuur feitelijk privé betalen. Voor de btw gelden mogelijk iets afwijkende criteria (oppervlaktemethode). Overigens zou ik niet beginnen aan zakelijke energiecontracten als het niet hoeft: - Zakelijk energiecontract: gunstig of niet? - Bedrijf aan huis: zakelijk of particulier energiecontract? - Zakelijke energie: goedkoop blijkt duurkoop

Hebben we het hier misschien over een BV? En bedoelt hij misschien ook niet dat detacheren een activiteit is die niet in de statuten van de BV staat? (In dat geval moet je langs een notaris om die aan te passen)

Allereerst: dat is gewoon geldig. Iedereen mag afspreken wat hij of zij wil. Als jij hun voorwaarden accepteert, dan is dat jouw eigen keuze. Je kunt er ook voor kiezen om niet te tekenen. Het ligt er ook een beetje aan in hoeverre je op je strepen kunt gaan staan. Ik probeer zelf niet al te afhankelijk te zijn van Amerikaanse klanten en heb daarom geleerd om simpelweg heel streng te zijn (dat vinden ze soms vreemd, so be it) door te zeggen dat ik die voorwaarden niet kan accepteren. Ik leg dan ook uit dat het hun keuze is om mijn product of dienst af te nemen inclusief de bijbehorende voorwaarden. Take it or leave it. In mijn eigen voorwaarden staat zelfs uitdrukkelijk dat dergelijke voorwaarden worden afgewezen. Soms is het zo dat klanten eerst een getekende opdracht terugsturen (waarmee ze dus akkoord gaat met mijn voorwaarden waarin die afwijzing staat), maar vervolgens alsnóg met hun voorwaarden aan komen zetten, waarin dan meestal staat dat die voorwaarden boven alle andere afspraken gaat. ;) Persoonlijk teken ik daarom tegenwoordig nooit meer voorwaarden van een klant. Heel af en toe sta ik wel een wijziging toe op mijn eigen voorwaarden. Heel soms gaat dat mis. Zo werd een lopend contract met een Amerikaanse overheidsorganisatie niet meer verlengd. Maar meestal gaat het gewoon goed. Gewoon vriendelijk blijven en kijken waar bij hun het pijnpunt zit. En dan is het dus aan die 'grote' klant om te bepalen of ze je product of dienst echt willen hebben. Je kunt wel zeggen dat het moeilijk is om daar iemand te pakken te krijgen, maar dat is dan hún probleem. Maar goed, als je (financieel) afhankelijk bent van zo'n opdracht, dan kan ik me voorstellen dat je er iets anders naar zult kijken. Maar zelf probeer ik altijd ervoor te zorgen dat er alleen contracten worden gesloten waarbij beide kanten (jij en je klant dus) akkoord gaan om je te onderwerpen aan Nederlands recht en je eigen leveringsvoorwaarden.