prinsrachid

Ik denk dat je deze publicatie maar eens goed moet doorlezen: Ernst & Young - Huur, huurkoop en lease vanuit een juridische, fiscale en financieel-economische invalshoek

Daar moest ik ook al een beetje aan te denken. Het is niet nodig om mensen in dienst te nemen, maar je zou ook kunnen werken met zogenaamde 'overeenkomst van opdracht' (OvO). Een beetje zoals bij krantenbezorgers. Dan is er dus geen sprake van loondienst en betaal je gewoon de bedragen bruto uit per opdracht (of tijdvak). Zelf hoef je dan misschien alleen maar één keer per jaar aan de fiscus door te geven hoeveel je hebt betaald. Allemaal niet zo spannend. Let daarbij wel goed op de tekst van je overeenkomst. Zorg ervoor dat je gewoon een bedrag per opdracht afspreekt en dat er géén persoonlijke arbeid wordt afgesproken (oftewel dat mensen zich mogen laten vervangen). Wat betreft de leeftijd ligt de grens niet zo streng op 15 jaar voor zaken als honden uitlaten. Dit mag je namelijk al doen als je 13 of 14 bent. Zo mag je op die leeftijd ook al (bepaalde) kranten bezorgen of andere lichte klusjes doen. Vergeet verder niet dat de uitbetaling gedeeld door de benodigde tijd nooit onder het minimumloon uitkomt. Verder moet je 13-, 14- en 15-jarigen nooit minder betalen dan het minimumloon van een 15-jarige. Verder zou ik kwa ondernemingsvorm in jouw geval voor de makkelijkste optie kiezen, namelijk een eenmanszaak. Als eigenaar van de eenmanszaak kun je dan namelijk zelf de honden uitlaten. De omzet komt dan geheel ten goede aan je onderneming. Als je dan een keer het uitlaten door een ander laat doen, dan betaal je die persoon gewoon daarvoor per opdracht bijvoorbeeld (wel goed bijhouden). Als je vriendin dus een keer de hond van de buren uit gaat laten, dan betaal je haar gewoon het toepasselijke tarief. Het is dan wel zo dat die inkomsten voor jouw vriendin belaste inkomsten zijn, maar tegelijkertijd voor jou weer aftrekbare kosten. Als je vriendin minder dan (grofweg) 6.000 euro per jaar verdient, hoeft ze overigens per saldo alsnog geen belasting te betalen, maar blijven de kosten voor jou wel gewoon aftrekbaar van de winst. Voor de rest zou ik gewoon even rond blijven Google'n, het Handboek Ondernemen doorlezen, naar de KvK. Verwacht niet dat wij hier alle ins en outs voor je gaan uitpluizen. Dat is echt werk voor de beginnend ondernemer zelf. Je wilt immers ondernemen, dan moet je ook ondernemen! Succes! :)

Ah! Ik had die recente algemene verlaging naar 5% gemist, waardoor ik er vanuit was gegaan dat de vragensteller een uitkering had gehad onder inhouding van het maximumtarief voor een "company" en dat vragensteller zijn vraag dus stelde als vertegenwoordiger van een Nederlandse holding-BV bijvoorbeeld. Maar goed, als dat niet zo is, dan lijkt het antwoord op de vragen van TS in grote lijnen te moeten zijn: ja, ja en ja (en is het dan eigenlijk een ondernemers- of beleggersvraag?).

Weet je zeker dat die 5% wel goed is? Als ik het belastingverdrag goed lees (Artikel 10, paragraaf 2a), zou er géén dividendbelasting moeten zijn ingehouden. Je bent namelijk voor meer dan 25% aandeelhouder. Ook zonder die vrijstelling is het waarschijnlijk mogelijk om die 5% Roemeense dividendbelasting in je Nederlandse aangifte vennootschapsbelasting als een soort voorheffing te verrekenen met de te betalen vennootschapsbelasting.

En daarmee heeft je nieuwsbrief dus een commerciële insteek in tegenstelling wat je lijkt te willen suggereren met de titel in je onderwerp. Op zich maakt het commerciële aspect ook niet uit, want dezelfde regels gelden ook voor e-mails met een charitatieve (goede doelen) en ideële insteek. De ACM heeft vrij heldere richtlijnen voor het versturen van berichten. Je kunt natuurlijk naar aanleiding van die (niet geplaatste) order wel een keertje navragen waarom de klant uiteindelijk niet heeft besteld, maar dat is uiteraard iets anders dan iemand in het vervolg elke twee weken ongevraagd lastig vallen gaan vallen.

Ben je hier nou serieus? Of lees ik nu compleet over je sarcasme heen?

Ik denk dat de fiscus daar mogelijk iets anders van vindt. Dus er is geen geld om te beginnen. Je gaat wel een 'benefiet' houden, waarbij je al exact gaat doen waarmee je wilt beginnen (patat verkopen). En het geld dat je daarmee binnenharkt, ga je gebruiken om te beginnen. Het zal wel aan mij liggen, maar volgens mij klopt er iets niet in deze cirkelredenering - althans niet zonder een grootvaderparadox. En vervolgens geef je aan dat je ook zónder geld gaat beginnen. Wat is het nou? Ik zou je sowieso willen adviseren om nog eens kritisch naar de tekst van je stukje te kijken. Het wekt - in ieder geval bij mij - mateloze antipathie op door zinsnedes als "Na alles wat Rait voor anderen gedaan heeft" en "Hij zette zich jaren lang op een ludieke manier in voor anderen". Het is ook wel handig om ten minste de hoofdpagina van de website af te hebben voordat je met een persbericht begint. Het lijkt wel of je vooral hebt gericht op de ostentatieve kant van het ondernemen en mijns inziens eigenlijk aan de verkeerde kant van het proces bent begonnen. Heb je bijvoorbeeld alle tips van de KvK opgevolgd? Zo ja, hoe ziet dat er praktisch uit?

Voordat we het gaan hebben over kinderen in loondienst, moeten we het eerst hebben over dat andere kind: je vriendin. Zij is (ook) minderjarig en dus per definitie handelingsonbekwaam. Ze kan dus niet zo maar een bedrijf starten of rechtshandelingen verrichten zonder toestemming. Het ziet er niet naar uit dat je mensen in dienst wil nemen. Je hebt dus sowieso op geen enkele manier met (loon)belasting te maken hebt. De enige klanten die je hebt zijn namelijk de mensen die hun hond uitgelaten willen hebben. Het is dus niet zo dat je je (al te veel) kunt bemoeien met het uitbetalen van salaris, als je ten minste niet verantwoordelijk gehouden wil worden voor doorbetaling bij ziekte, uitbetaling van vakantiegeld, 20 vakantiedagen, etc. En je kunt dus al helemaal niet beginnen met het inhouden van geld bij de uitlater, als dat zou betekenen dat ze daarmee de facto minder dan het minimumloon verdienen. Verder kun je als tussenpersoon alleen maar het dienstverband tussen hondenbezitter en hondenuitlater faciliteren. Die twee partijen zullen namelijk het daadwerkelijke 'contract' sluiten. Ik schrijf dit tussen aanhalingstekens, omdat dit naar alle waarschijnlijkheid een contract volgens de regeling Dienstverlening Aan Huis zal zijn, waarbij nagenoeg alle gebruikelijke arbeidszekerheden tot een minimum zijn beperkt. Je zegt ook dat je 1 uitlaatuur aan kosten rekent. Dit zal de hondenbezitter dus moeten betalen voor jouw dienst van het aanbrengen van een uitlater. De hondenbezitter is je klant. Hoeveel kost een uitlaatuur van 14/15-jarige? En is dat dan 1 uitlaatuur per keer dat er wordt uitgelaten? Of per keer dat er een contract wordt gefaciliteerd? Aan wat voor aantallen uitlaters/contracten zat je te denken tegen welke tarieven?

Er staat mij bij dat je op zich dan nog steeds een afwijkend bedrag zou moeten kunnen invullen. Ik denk dat je gewoon domweg even de standaardbijtelling-riedel moet doorlopen. Als er dan wordt gevraagd of de daadwerkelijke kosten lager waren dan de standaardbijtelling, zou je dáár het juiste bijtellingsbedrag in kunnen vullen. Als het goed is, zou het programma dan dat laagste bedrag van die twee moeten hanteren (tenzij 25% x cataloguswaarde nóg lager zou zijn).

Volgens mij wel. Je hebt in dat geval wel bijtelling, maar een iets andere bijtelling. In plaats van een bijtelling op basis van een percentage maal de cataloguswaarde heb je dan een bijtelling van je privépercentage maal de daadwerkelijke autokosten. Dus stel dat je 10.000 km hebt gereden (waarvan 2.000 km privé) en de autokosten waren 3.000 euro, dan heb je een bijtelling van 20% maal 3.000 euro = 600 euro. Het is dus wel noodzakelijk dat je een rittenadministratie hebt, anders kun je niet aantonen hoeveel verkeer privé was. Als het goed is, zou je in het aangifteprogramma automatisch dat lagere bijtellingsbedrag moeten kunnen invullen. Bij Privéonttrekkingen en -stortingen vul je het aantal auto's en bijbehorende kenteken(s) in. Vervolgens beantwoord je de vraag "Ging het om een bestelauto die (bijna) uitsluitend geschikt is voor het vervoer van goederen?" met Ja. Dan krijg je meteen de mogelijkheid om het bedrag van de bijtelling zelf in te vullen (en dat is je privéaandeel maal de werkelijke autokosten excl. btw).

Laten we deze vraag nou eens serieus beantwoorden. Op basis van wat je tot nu toe hebt verteld, denk ik dat crowdfunding eigenlijk de enig zinnige financieringsoptie is. Het voordeel hiervan is namelijk dat je enerzijds niet met banken, aflossingsschema's, rente, etc te maken hebt (en dus minder kans op afwijzing) en anderzijds al direct met potente potentiële klanten. Die kunnen dan ieder een bedrag inleggen voor het product, en dat geleverd krijgen zodra het af is. Zo kun je ook al vooraf testen of er echt vraag is naar het product, voordat je daadwerkelijk aan de slag gaat. Mocht er niet voldoende vraag zijn, dan kun je natuurlijk ook besluiten om af te zien van verdere ontwikkeling en het geld weer terugstorten. Maar ook op het punt van de (erotische) crowdfunding lijkt de werkelijkheid erg weerbarstig. Nu kun je wel verongelijkt zijn over het feit dat er in deze draad zo laatdunkend wordt gedaan over de sector, maar als je kijkt naar de ontwikkeling van (erotische) crowdfunding platforms alleen al, dan geeft dat toch wel te denken. Zo had je nog niet zo heel lang geleden Offbeatr (niet meer actief), CumFundMe (DNS werkt niet meer), GoGoFantasy (domein staat te koop). Kickstarter staat erotische campaign sowieso niet toe. Wat blijft er dan nog over? Nou, je zou nog kunnen kijken naar het 'mainstream' IndieGoGo. Er schijnen geen expliciete (no pun intended) regels tegen erotische producties te zijn. Het wordt echter ook niet actief gepromoot (dat moet je dus echt zelf doen), maar ze laten de meeste campagnes wel gewoon lopen.

Ja. ;) Dit is simpelweg een (overwegend) Nederlands forum en ik ben bang dat je hier dus niet terecht kan voor een al te diepgravende kennis over Belgisch vennootschappenrecht. Ja, dat mag. De wet is op dat punt in 2002 aangepast. Voor die tijd mochten alleen mensen ("natuurlijke personen") zaakvoerder zijn, maar na die wijziging mogen ook rechtspersonen zaakvoerder zijn. En hoewel je dus zelf wel natuurlijk persoon bent, handel je in dit geval eigenlijk alleen als 'vertegenwoordiger' van de rechtspersoon. Bovendien is het zo dat België geen 'gebruikelijk loon' kent, zoals in Nederland. Je mag dus ook zonder loon ("onbezoldigd") aan de slag. Dus daarom noemde ik eerder de Nederlandse kant als bepalend voor de hoogte van de management fee. Lees sowieso de volgende boeken eens door: Gids voor de zaakvoerder van een BVBA De gids voor vennootschappen 2015

OK. Ik houd een slag om de arm, maar in dat geval heb je met management fee te maken. Er is immers geen natuurlijk bestuurder, maar een rechtspersoon. Aangezien het de Nederlandse (holding) BV is die de rekening stuurt aan de Belgische BVBA lijken me voor de hoogte van de management fee de Nederlandse regels te gelden. De hoogte van die fee zal dus zakelijk moeten zijn. Je Nederlandse holding zal echter wel weer (gebruikelijk) loon aan jou moeten betalen. Verder heb je dan denk ik wel met het verhoogde vennootschapsbelastingtarief van zo'n 34% over de winst in België te maken, omdat je door deze constructie niet aan de voorwaarden voor het verlaagde tarief voldoet. Maar om eerlijk te zijn denk ik dat je onderwerp sowieso specialistisch advies vereist. Zeker door de internationale component van je verhaal, waar je te maken krijgt met Belgische notarissen en de Belgische variant van de Kamer van Koophandel. De instantie die jou begeleidt in de aanloop naar het oprichten van deze BVBA, wat had die te melden op al je specifieke vragen?

Heb je je al eens verdiept in het oprichten van een BVBA? Dan kom je volgens mij vanzelf te weten wat er allemaal voor nodig is en wat daar bij komt kijken. Zo is in jouw geval waarschijnlijk de fiscale woonplaats een probleem. Zonder fiscale woonplaats in België kun je volgens mij geen BVBA oprichten en stopt het hele verhaal al.

Voor de bijtelling is dat niet (per se) relevant. Je moet naar beste weten de waarde in het economisch verkeer hanteren en niet de prijs die je er voor betaald hebt (dat kan te veel of te weinig zijn). Maar meestal zal het uiteraard wel in de buurt komen. Verder is het natuurlijk ook nog de vraag welke peildatum je moet hanteren voor de fiscale IB-bijtelling. Hoewel het nergens expliciet wordt vermeld, zou ik persoonlijk de waarde in het economisch verkeer aanhouden per 1 januari van het belastingjaar. Dat zou dus kunnen betekenen dat je in het eerste jaar een bijtelling hebt op basis van 1.000 euro, maar dat die bijtelling in het jaar erop op basis van 2.500 à 3.000 euro is (omdat je de auto dan inmiddels is opgeknapt en een hogere waarde heeft).

Het nadeel is alleen dat jij toch de enige bent die de beoordeling moet maken. Houdt er overigens rekening mee dat je - voor de inkomstenbelasting - bij onvoldoende zakelijk gebruik de auto niet op de zakelijke balans mag zetten. Overigens geldt het omgekeerde ook. Als je de auto bijna uitsluitend zakelijk gebruikt dan moet hij op de zakelijke balans. Voor de omzetbelasting mag je overigens een andere keus maken (en ook daar kun je met btw-bijtelling te maken krijgen)! Mocht je een keus hebben tussen zakelijk of privé voor wat betreft de inkomstenbelasting, dan zou je voor het fiscale verhaal eens op BerekenHet kunnen kunnen kijken. Kort gezegd moet je 35% van de waarde in het economisch verkeer bij je inkomen optellen. Op basis van je fictieve getallen zou ik zeggen dat je dan een bijtelling hebt van (35% x ten minste 3.750 euro =) 1.312 euro*. Over dat bedrag betaal je dan inkomstenbelasting. Wat je daar netto aan overhoudt, ligt uiteraard aan de rest van je inkomen en aftrekposten. Ga veiligheidshalve maar uit van zo'n 650 euro netto. *) Ik ga er dan even vanuit dat je reparatiekosten in verhouding zijn tot de verbetering van de waarde van de auto

Je verkoopt het voor de prijs die de gek er voor geeft. Dat kan dus tegen kostprijs zijn, of met een kleine marge. Maar het kan ook met verlies zijn uitgaande van historische kostprijs. Het ligt er maar aan wat de hoogste bieder het allemaal waard vind. Het bepalen van de waarde vooraf is dus erg lastig. Je zou eens kunnen kijken bij bedrijven die daar in gespecialiseerd zijn. Ik kwam onlangs Equidam tegen (heb geen belangen in dit bedrijf). Ze hebben een gratis optie voor bedrijfswaarderingen.

Mijn ervaring is dat de zoekresultaten in Facebook hoogst variabel zijn. Zij veranderen elke keer dat je ergens op zoek, op basis van je zoekgedrag in het verleden. Als je vaker op hetzelfde probeert te zoeken, kun je steeds iets anders zien. Op die manier zou je ook na verloop van tijd steeds vaker het 'juistere' zoekresultaat meer boven aan moeten zien staan. Wat betreft die automatische pagina moet het volgens mij mogelijk zijn om die te claimen, hoewel dat blijkbaar nog niet in alle landen mogelijk blijkt te zijn. Zodra dat is bevestigd zou je die pagina moeten kunnen samenvoegen ("Merge duplicate pages") met je eigen pagina, zodat er nog maar één pagina over is.

Die (startende) eenmanszaken doen toch gewoon aangifte omzet- en inkomstenbelasting? Voor zover ik weet geeft de Belastingdienst die gegevens inmiddels geanonimiseerd door aan het CBS. Daarnaast zijn er nog de separate, al Ward aangehaalde, CBS-onderzoeken. Al moet ik zeggen dat ik sinds de 'informatiekoppeling' tussen Belastingdienst, KvK en CBS verrassend weinig onderzoeken meer heb hoeven invullen.

Inderdaad. Daar kwam ik overigens ook pas achter, nadat iemand mij er op dit forum op wees. Normaal zijn die verslagen overigens openbaar, maar weer niet als het om een eenmanszaak of vof gaat. Een rekening sturen voor die werkzaamheden? Dat zal dan een boedelvordering worden. Maar ik begrijp je vraag niet helemaal in dit verband.

Mag ik hier weer even tussen springen voordat iedereen elkaar weer op de muil slaat op deze mooie zonnige Giro-dag? 8) Op basis van recente ervaring met een faillissement heb ik namelijk het idee dat iedereen het wel bij het rechte eind heeft, alleen dat men langs elkaar heen praat, omdat ze het over nét iets anders hebben dan de ander. Aan de ene kant hebben we het namelijk over de (daadwerkelijke) controle en aan de andere kant over de controleerbaarheid van de werkzaamheden van de curator. De informatievoorziening op basis waarvan beide kunnen geschieden gaat alleen niet vanzelf - en gebeurt misschien ook niet door degene waarvan je het in eerste instantie zou verwachten (namelijk jezelf). Allereerst was mijn indruk dat de R-C inderdaad maar weinig in beeld is. Hieruit zou je kunnen concluderen dat hij dus eigenlijk niets zit te doen óf dat hij klakkeloos met de specificatie van de curator akkoord gaat óf dat er niets mis is met de uren van de curator en dat hij er daarom (uiteraard) mee akkoord gaat. In any case, we kúnnen dat ook eigenlijk niet goed weten. Voor de buitenwereld is dit een beetje een black box. Tot zover de daadwerkelijk controle door de R-C, maar er is natuurlijk ook nog zoiets als controleerbaarheid. En daar hoef je niet per se R-C voor te zijn om die uit te oefenen. In mijn geval was ik (concurrente) crediteur en had ik er dus alle belang bij dat ik de boel zo goed mogelijk in de gaten hield. De curator zelf was overigens niet genegen om ook maar enige informatie te verschaffen en daardoor heb ik simpelweg elke 3 maanden naar de Rechtbank moeten stappen. En die gaven mij elke keer keurig een verslag, inclusief de urenspecificatie van de curator tot op de 5 minuten nauwkeurig met exacte omschrijving van al zijn werkzaamheden. De werkzaamheden van de curator zijn dus wel degelijk controleerbaar, maar verwacht alleen niet dat die zich vrijwillig láát controleren. Je moet er dus wel moeite voor doen. Het viel me overigens ook op dat de gefailleerden zelf in mijn geval op geen enkele manier actief op de hoogte waren gehouden van het faillissement en dus geen faillissementsverslagen hadden gehad. Tot ik eens op de koffie kwam, waren ze verbaasd dat ik bepaalde besluiten van de curator kon vertellen, terwijl de curator ogenschijnlijk (verbaal) een andere indruk had gewekt over bepaalde zaken - maar vervolgens hen niet had ingelicht over uiteindelijke afwijkende besluiten. Anyway, de curator is dus wel degelijk controleerbaar, maar verwacht niet dat de controle automatisch door de R-C plaats heeft (of dat je dat überhaupt kunt weten). Maar het staat iedereen vrij om die controle (ook) zelf te doen! (Ter info: Omdat de administratie op orde was bij dit faillissement, duurde de afwikkeling maar 6 maanden. De curator stuurde een rekening van ongeveer 15K voor zo'n 65 uur werk met uiteindelijk 13k op de boedelrekening)

Is het niet juist andersom? Dat die regeling juist niet geldt voor een curator uit het personen- en familierecht? Of bedoel je met 'dit' iets anders dan de regeling? Oh, ik moet er trouwens misschien bij vermelden dat ik de zinsnede "wij zijn failliet gegaan" heb geïnterpreteerd als "wij zijn - met onze eenmanszaak of vof - als ondernemers failliet gegaan" en dus in beginsel met een faillissementscurator te maken habben. Ik ging er eigenlijk vanuit dat de curator sowieso recht heeft op bovengenoemde vergoeding volgens deze regeling (of een soortgelijke regeling voor werkzaamheden van vóór 1 januari 2015). Aan de bedragen te oordelen leek TS me te doelen op de bedragen uit deze regelingen, daarmee implicerend dat de curator alleen díe bedragen als salaris zou hebben mogen indienen als boedelvordering. Maar dat lijkt me niet. De grote bedragen die werden genoemd komen me voor als de vordering die de curator indient voor zijn salaris (als boedelcrediteur) en staan - zo lijkt me - los van de vergoeding volgens de regeling. Of zie ik dat verkeerd?

Ja, dit kun je aan de verlieszijde invullen onder verkoop- of coulancekorting ofzo. Je kunt het overigens ook meteen in je omzet verwerken. Beide zijn goed. Stel dat je dagtarief 100 euro en je weekendtarief 150 euro is - en rekent in een weekend toch het dagtarief. Dan kun je dus twee dingen doen: 1. Je boekt gewoon 100 euro omzet - en verder niets óf 2. Je boekt 150 euro omzet en 50 euro 'korting' In beide gevallen is je winst dan toegenomen met het dagtarief. De tweede optie is in ieder geval vollediger, omdat je dan later nog uit je boekhouding kunt halen hoeveel korting je hebt gegeven en hoeveel je eigenlijke omzet was.

Komt al dicht in de buurt van 6 weken! (41.677,84 / 200 = 5 weken en 8 uur) :) Die 67.000,00 euro interpreteerde ik bij nader inzien ook als het bedrag dat momenteel op de boedelrekening zou staan.

Ik denk dat je mogelijk twee dingen door elkaar haalt. Jij hebt het over de Regeling beloning curatoren, bewindvoerders en mentoren. Deze regeling is overigens waarschijnlijk maar deels van toepassing, omdat die pas op 1 januari 2015 in ging. Voor zover ik weet wordt deze 'jaarbeloning' betaald door de overheid. Daar kan de curator dus sowieso op rekenen. Echter, voor de daadwerkelijk gemaakte uren zal de curator ook een vordering indienen van zo'n 200 euro per uur bij de gefailleerden/sanieten. De kans dat een curator hier ooit nog wat van ziet is in veel gevallen dus nog maar de vraag. Van een kale kip kun je immers niet plukken. Zoals gezegd, vraag de failissementsverslagen van je eigen faillissement op bij de rechtbank! Daar zou een urenverantwoording in terug te vinden moeten zijn.