prinsrachid

Dat is precies wat ik schreef. Eerst failliet gaan als ondernemer. Daarna zal de curator (na volledige liquidatie) het faillissement kunnen opheffen en - met een verklaring - de boel kunnen laten omzetten in een WSNP.

Tjongejonge (zeg ik tegen mezelf, maar ook over de onlogica van de manier waarop die vraag in de aangifte is verwerkt)..... Ik had het inderdaad anders geïnterpreteerd! ::) Ik had het zo geïnterpreteerd: je kunt dan wel "Nee" aanvinken bij die vraag, maar de fiscus gaat sowieso "aanvullende vragen" stellen over de aangifte na het versturen ervan. Maar blijkbaar moet je het dus zo interpreteren: de Belastingdienst gaat je "aanvullende vragen" stellen, en die bestaan dus enkel uit de vraag of je een expliciete uitspraak wilt! (Meestal Nee dus) Als de fiscus die vraag wil stellen, kunnen ze 'm toch gewoon stéllen? Dan hoeven ze toch niet die vraag eerst aan te kondigen met een vinkje dat je nota bene niet kunt deselecteren? In de ondernemersaangifte worden maar liefst tientallen andere Ja/Nee vragen gesteld, dus deze vraag over de wens tot een expliciete uitspraak had daar dan toch wel bij gekunt, zou je denken? Vandaar tjongejonge... Het zal wel aan mij liggen. Er zal wel een redenering achter zitten bij de fiscus om deze specifieke vraag zo apart aan te kondigen, maar dit heeft me in dit geval - samen met de vragensteller blijkbaar - toch behoorlijk op het verkeerde been gezet. Bedankt in ieder geval voor de opheldering! :)

Dit is volgens mij een onjuiste voorstelling van zaken. Als je als persoon een zaak hebt (eenmanszaak of VOF), dan zul je volgens mij juist eerst door het faillissement heen moeten voordat je in de WSPN terecht kunt komen. Het enige dat niet zonder meer mogelijk is, is het faillissement van de zaak - en dus de persoon - aanvragen met als doel om 'misbruik' van de WSNP te maken. Als ondernemer wordt er namelijk van je verwacht dat je (als ondernemer) toch echt in eerste instantie failliet gaat. Vervolgens komt er een curator om de boel te liquideren. De nadruk ligt dan op halen wat er te halen valt voor de boedelrekening. Met een verklaring van die zelfde curator dat er echt niets meer te halen is (en dat er dus geen sprake van misbruik van recht is), dan kun je (als persoon en niet meer als ondernemer) alsnog bij de rechtbank verzoeken om omzetting in schuldsanering. Alle reeds goedgekeurde boedel-, preferente - en concurrente vorderingen gaan dan over in de WSNP. Als je de zaken een beetje fatsoenlijk voor elkaar hebt, dan zal die curator dat faillissement wegens gebrek aan baten weer opheffen. Hoe lang er tussen faillissement en opheffing van faillissement zit, dat ligt eraan hoeveel er nog te halen valt, hoeveel zin de curator heeft, hoe goed je de zaken voor elkaar hebt en hoe vervelend de schuldeisers zijn. Ik heb bij sommige mensen gezien dat hun faillissement (van een eenmanszaak) binnen ongeveer 6 maanden was omgezet in een schuldsanering. Het nadeel in dit geval is wellicht dat er sprake is van een VoF, waarbij één van de vennoten niet erg meewerkt. Moeilijke situatie, hoor. :(

Nee, dat kan niet in het geval van TS en dat is nu juist waarom hij deze vraag stelt. Waarom leest iedereen daar nou zou hardnekkig overheen? In sommige gevallen kun je dus - net als altijd - een nee invullen, maar dan krijg je helemaal aan het eind toch een aangevinkt vakje te zien, dat niet is uit te zetten. Mijn vermoeden (puur speculatie) is dat dit gebeurt in gevallen waarbij er aanwijzingen zijn dat er op basis van een ruwe evaluatie van de ingevulde cijfers mogelijk geen sprake (meer) is van ondernemerschap. Bijvoorbeeld bij erg lage of negatieve winst, te lage omzet (< €5000), veel winstvrijstelling, etc. De ondernemersaangifte kun je nu immers helemaal op eigen houtje doen in de normale online omgeving, dus zal de fiscus hier nu waarschijnlijk extra op letten. En de aangever weet zo ook dat er expliciet op gelet wordt, zodat je wel 2 keer nadenkt voordat je een onterechte ondernemersaangifte instuurt. Zeker nu er de OndernemersCheck is.

Ik kwam dit zelfde tegen bij een collega-ondernemer die een vrij ingewikkelde stakingsbalans met vrijgestelde winstonderdelen moest invullen. Dat zijn blijkbaar situaties waarin de fiscus sowieso een expliciete uitspraak gaat geven, ongeacht of je die ook daadwerkelijk wil hebben. ;) Ik heb de indruk dat dit automatisch gebeurt, als je iets in je aangifte iets 'speciaals' hebt ingevuld. Heb je misschien iets bijzonders aan te geven over 2015?

Misschien is dit nog een interessant artikel voor je.

Voordat je iets met die 110 euro kunt doen, zul je toch écht een bon moeten hebben. Voor de omzetbelasting (btw) zou je die aankoop dan eventueel nog kunnen meenemen in je eerste aangifte, als er btw op zat. Als er geen btw op zat, dan kun je voor de inkomstenbelasting die 110 euro gewoon van de winst aftrekken als zakelijke (inkoop)kosten. Overigens vind ik de aankoop ook iets te laag van waarde om echt als 'voorraad' op de balans op te nemen. Persoonlijk zou ik het gewoon meteen in de kosten laten vallen (dus eenmalig 110 euro in het verlies en weg ermee). Het maakt trouwens ook niet uit wat jij vindt dat die voorraad echt waard is, en bovendien is het zelfs niet handig om de voorraad meteen op te waarderen. De waarde van die voorraad komt vanzelf naar voren zodra je het gaat gebruiken. Dan reken je namelijk een prijs voor de behandeling aan de klanten (= winst voor de inkomstenbelasting) en draag je daar btw over af (=omzetbelasting over de omzet). Tot slot nog het feit dat je het privé hebt betaald. In feite heb je daarmee een zakelijke kost 'voorgeschoten', oftewel een privéstorting. Omslachtig geredeneerd: jij stort privé geld in de zaak en daarmee wordt het product betaald.

Deze wet loopt sowieso al op z'n laatste benen. Een paar jaar terug heeft de Raad voor Cultuur geadviseerd om de vaste boekenprijs nog eenmalig te verlengen met 4 jaar en de minister van OCW heeft dat advies opgevolgd. De ACM heeft overigens ook al gepleit voor afschaffing. Ik gok dat de vaste boekprijs dus ergens in 2018 definitief zal sneuvelen.

Het ligt er aan of je die wel op moet geven. De BBZ wordt namelijk in eerste instantie als lening gegeven. En een lening is geen inkomen, maar moet je (eigenlijk) gewoon terugbetalen. Je geeft de BBZ dan dus niet op als inkomen in je privé-aangifte. De lening moet je overigens ook niet als schuld in je eenmanszaak opnemen, als het om een BBZ voor levensonderhoud gaat. Dat is het namelijk een privé-lening, ook al moet je er wel ondernemer voor zijn om het te kunnen ontvangen. Meestal wordt er na een tijdje gekeken of je die BBZ wel terug kúnt betalen. Blijkt dat niet zo te zijn, dan wordt de BBZ vaak (deels) kwijtgescholden. Dat noemen ze ook wel "bijstand om niet". Die kwijtschelding wordt echter op dat moment wél als inkomen gezien. Ik denk trouwens dat je er op dat moment ook gewoon een overzicht van zou moeten krijgen van je gemeente - en grote kans dat het zelfs al vooraf ingevuld staat in je aangifte van het jaar waarin de boel is kwijtgescholden geworden.

Het is allemaal niet zo moeilijk als je geld net zo instrumenteel beschouwt als andere vaste (of vlottende) activa. Alle zaken die "nagenoeg geheel" privé (minder dan 10% zakelijk) worden gebruikt, verhuizen simpelweg van de balans van de eenmanszaak naar privé. En dan maakt het dus niet uit of het gaat om een auto, een computer, een machine...of een zak met geld. En daarmee wordt je vrijheid tot het aanhouden van de waarde (in geld) van de Oudedagsreserve in eigen beheer niet beknot, want de fiscus legt je geen strobreed in de weg om dat bedrag apart te zetten. Het enige dat verandert is de manier waarop er belasting over wordt geheven. In veel gevallen zal dat overigens geen fluit uitmaken, maar het zal aan je specifieke omstandigheden liggen of het je veel belastingcenten scheelt. In box 3 betaal je weliswaar (momenteel) een hogere heffing, maar heb je ook weer een (hoge) vrijstelling. In box 1 betaal je alleen over het daadwerkelijke rendement, maar heb je weer geen vrijstelling - waarbij de rente zelf ook nog bedroevend is.

Voordat iedereen elkaar de hersens inslaat, wil ik opmerken dat eigenlijk iedereen wel gelijk heeft. Er wordt alleen langs elkaar heen gepraat, omdat er over verschillende specifieke situaties wordt gesproken. Het is allemaal niet zo zwart-wit. En het antwoord op de vraag van TS dat de liquide middelen in box 3 horen, is ook niet gezegd. De crux van het verhaal zit 'm namelijk uitsluitend in de langdurigheid waarmee hij die liquide middelen laat 'nixen' in de zaak. Allereerst moet je vaststellen of je wel aan de Oudedagsreserve mag toevoegen. Dat is op zich een simpele rekensom. Een percentage van 9,8% maal de winst met een maximum van 8.774 euro, maar tevens met een maximum van de Oudedagsreserve (OR) aan het begin van jaar minus het Ondernemingsvermogen (OV) aan het eind van het jaar. Stel dat je net begint met ondernemen (dus OV = nihil, OR = nihil). Vervolgens maak je 30.000 euro omzet en heb je 10.000 euro kosten, dan heb je dus een winst van 20.000 euro. Hierdoor zou je dus 1.960 euro aan de Oudedagsreserve mogen toevoegen. Stel dat je tevens 18.500 euro aan privéonttrekkingen hebt gedaan, waardoor je OV aan het einde van het jaar 1.500 euro is. Dan mag je dus maximaal 1.500 euro toevoegen aan je Oudedagsreserve. In dit geval is het ook niet ondenkbeeldig dat die 1.500 euro daadwerkelijk in de zaak zit en zelfs als (uitsluitend) liquide middelen. Op basis van de gegeven antwoorden zou je kunnen denken dat je óf geen OR zou moeten toevoegen wegens geen OV óf geen OR zou mogen toevoegen wegens het feit dat er alleen liquide middelen tegenover zouden staan. Beide zijn echter onjuist, want op zich mag je in dit geval gewoon doteren aan de OR. Het punt zit 'm alleen in hoe lang je dat blijft doen. Als je jaar na jaar liquide middelen in de zaak aanhoudt enkel en alleen ter dekking van de FOR, dan is het inderdaad zo dat die liquide middelen fiscaal verhuizen naar box 3 - maar alleen op het moment dat het langdurig gaat worden (en dus niet onmiddellijk). Zolang je liquide middelen aanhoudt ter dekking van de Ondernemingsreserve met als doel dit geld nog voor de zaak te laten werken, dan is en blijven die liquide middelen gewoon in box 1. Ik moet er overigens bij zeggen dat ik in mijn geval de Oudedagsreserve volledig - en blijvend - kon dekken met liquide middelen, omdat die liquide middelen tegelijkertijd dienden als dekking voor overlopende passiva. Klanten betaalden namelijk contracten veelal vooruit, waardoor er behoorlijke bedragen liquide waren voor nog te leveren diensten. Dus om even on topic te blijven: de vragensteller moet zich afvragen of zijn zakelijke liquide middelen 'eventjes' in de zaak blijven zitten (ter dekking van de OR met zicht op investeringen bijvoorbeeld) of dat hij het geld blijvend op de plank laat liggen (met de dekking van de OR als doel op zichzelf). In het eerste geval is er niets aan de hand en blijven de liquide middelen dus gewoon in box 1. In het tweede geval gaat het geld echter wél naar box 3 en krijg je dus eigenlijk te maken met een verplichte privéopname. Het OV gaat dan omlaag, wat de kans op een toekomstige dotatie ook weer kleiner maakt.

Persoonlijk heb ik de FOR na dotatie altijd op een zakelijke bankrekening laten staat. Daarmee bleef het dus ook buiten box 3. Ik zie het zakelijk aanhouden van het FOR-bedrag ook totaal niet als 'overtollige' liquide middelen, maar de enig juiste manier om op een prudente manier die voorziening veilig te stellen. Daarmee zit het spaarbedrag dus in de onderneming in box 1. Ik heb overigens die bedragen altijd wel op spaarrekeningen aangehouden die duidelijk een zakelijke tenaamstelling hadden (om verwarring te voorkomen). Het is dan uiteraard wel zo dat de rente over die bedragen bij je winst moeten worden opgeteld. Je betaalt dan geen 30% over een fictieve 4%, maar maximaal 52% over de daadwerkelijke rente. Ik blijf de Oudedagsreserve een vreemde eend in de bijt vinden. Ze noemen het dan wel een reserve, maar ik heb het altijd meer gezien als een voorziening. Je mag de dotatie immers van de winst aftrekken en je kunt er ook niet op interen bij verlies, zoals bij een reguliere (winst)reserve.

Wat je vooral uit elkaar moet houden is enerzijds kosten en opbrengsten en anderzijds (privé)stortingen en -onttrekkingen. Die twee zaken lopen langs elkaar. Als je bijvoorbeeld 100.000 euro omzet hebt gemaakt en 70.000 euro kosten en tegelijkertijd die winst van 30.000 euro in de zaak laat zitten, dan zul je voor de inkomstenbelasting dus nog steeds gewoon belasting moeten betalen over die 30.000 euro. En je hebt wel degelijk inkomsten uit de zaak (namelijk 30.000 euro), maar je hebt alleen 'vergeten' om ze daadwerkelijk uit de zaak te halen (als privéonttrekking). En als je geld stort op de (zakelijke) VOF-rekening of als je rekening voor de zaak voorschiet, dan is dat uiteraard een privéstorting. Ik lees ook dat je werkt met (kleine) voorraden. Ook deze zullen op je balans terug moeten komen. Maar aangezien je vraag een wel erg basale vraag betreft, weet ik niet of we je wel in voldoende mate kunnen helpen. Een cursus boekhouden, een boekhouder of bevriende ondernemer is misschien handiger en sneller.

Dat vind ik een vreemde verwachting. Als je namelijk leest in Artikel 7.4 dat je binnen 7 dagen mag annuleren, dan neem ik aan dat je ook Artikel 7.5 gelezen hebt. Die staat er namelijk onder. ::) Gewoon zakelijk inboeken als kantoorkosten ofzo en in je hoofd als leergeld.

In dat geval zal de overeenkomst hooguit blijken uit je daadwerkelijke handelen (door bijvoorbeeld geld over te maken met een duidelijke omschrijving). Eigenlijk is er dus sprake van een soort grensoverschreidende personenvennootschap (VOF). Maar als alles op jouw naam staat, dan kan het juridisch lastig af te dwingen te zijn (Want wat zou de basis van een claim zijn zonder duidelijke overeenkomst of eigendomsverdeling?). Ook kan het lastig worden met betrekking tot het toepasselijk recht (Want welke rechtbank moet je dan hebben? Eentje in Nederland? Of eentje in een Amerikaanse staat?) Hierbij moet je je goed realiseren wie de aanbieder van de dienst is. Ook die partner van je. Veel mensen zien affiliate marketing een beetje als een loondienstbetrekking. Ze doen iets (werken/adverteren) en krijgen daar automatisch geld voor (loon/commissie). Als 'resultaatgenieter' betekent dit éigenlijk dat jij een dienst levert, daar vervolgens een factuur voor verstuurt - al dan niet met btw - en dat je vervolgens die factuur betaald krijgt. Datzelfde geldt voor je partner. In feite biedt hij (blijkbaar) zijn diensten aan jou aan. Daarvoor zou hij eigenlijk een factuur naar jou moeten sturen ter hoogte van de helft van de factuur die jij naar de adverteerder hebt gestuurd. En jij betaalt vervolgens weer zijn factuur. Dan is het in ieder geval helder wie wat voor welk bedrag doet. En het staat op papier. Het probleem is momenteel dat jullie waarschijnlijk geen enkele factuur maken, laat staan er eentje sturen. Terwijl er tegelijkertijd alleen een beetje met geld wordt geschoven. En dat was dan waarschijnlijk weer omdat het tot op heden in de hobbyfase verkeerde. Het handigste is gewoon iets zwart op wit zetten, als je nu al weet dat het serieuzere vormen aan begint te nemen. Als je er inmiddels fulltime mee bezig bent, dan kan ik me bijna niet meer voorstellen dat je géén ondernemer voor de omzetbelasting bent. Of je ondernemer voor de inkomstenbelasting bent, is een ander verhaal. Het kan dus best zijn dat je omzet dus wel belast moet zijn met btw, maar dat je je winst gewoon moet blijven opgeven als resultaat overige werkzaamheden. Voor de arbeidskorting hoef je helemaal nergens voor geregistreerd te staan. Die kan iedereen krijgen met inkomen uit arbeid. Als je geregistreerd staat als ondernemer voor de omzetbelasting, heb je daar bovenop recht op de kleineondernemersregeling. Als je geregistreerd staat als ondernemer voor de inkomstenbelasting, maar niet 1.225 uur per kalenderjaar onderneemt, dan heb je daar bovenop recht op de Mkb-winstvrijstelling. Pas als je meer dan 1.225 uur per kalenderjaar onderneemt, kom je in aanmerking voor de ondernemersaftrek (en andere speeltjes) Je moet het zo zien: die commissie is eigenlijk omzet die jij in rekening brengt. En bij leveringen buiten de EU, geldt in beginsel de btw van dat land waar je aan levert. Er zit sowieso geen Nederlandse btw op en je hoeft die omzet ook niet te vermelden in je btw-aangifte. Meestal is overigens die buitenlandse btw momenteel ook nihil, al gok ik dat er de komende jaren nog wel verandering in gaat komen. Eigenlijk moet die partner een factuur sturen aan jou. Hij levert namelijk diensten aan jou. Dat betekent dus waarschijnlijk ook zonder btw/omzetbelasting/sales tax, omdat voor hem ongeveer hetzelfde geldt als voor jou. Maar vervolgens zijn die kosten dan inderdaad kosten - en drukken die jouw winst (resultaat). Voor hem is dat dan opbrengst, die hij zelf moet zien te verwerken in z'n eigen aangifte Income Tax. Ook hier zou ik enigszins voorzichtig mee zijn. De website staat namelijk op jouw naam. In theorie zou de hele verkoopwaarde dan winst zijn voor jou - en dus niet alleen dat deel dat jij toevallig op je rekening krijgt gestort. Als je dus een deel naar je partner wilt sluizen, zou ik hem hiervoor ook een factuur laten sturen. Door domweg geld over te boeken is niet duidelijk wat de grondslag van die overboeking is. Is het betaling van een dienst, een levering van een goed, een gift? Ook hier geldt dan hetzelfde voor de btw. De dienst is belast in Nederland, waarbij je partner de btw naar jou verlegt. Dat betekent feitelijk dat er geen btw op de factuur van hem staat, maar dat je het wel moet aangeven. In je btw-aangifte wordt automatisch 21% btw berekend, maar die mag je tegelijkertijd ook weer als voorheffing aftrekken. En dat laatste is dus nog maar even de vraag.

Oh, en misschien is dit een leuke rekentool om mee te spelen, als het zo is dat je een keus mag maken.

Op basis van deze summiere informatie zou het nog wel een zo kunnen zijn dat je niet erg veel keuze hebt om te 'spelen'. Als je eigenlijk alleen maar woon-werkverkeer hebt, dan betekent dat voor de omzetbelasting dus nagenoeg geheel privé verkeer (woon-werk is privé voor de btw, maar zakelijk voor de IB). Dat zou betekenen dat je (bijna) geen btw zou kunnen aftrekken voor wat voor autokosten dan ook. Tegelijkertijd is het zo dat woon-werkverkeer voor de inkomstenbelasting betekent dat je nagenoeg geheel zakelijk verkeer hebt. Dat zou kunnen betekenen dat de fiscus de auto voor de IB als verplicht ondernemingsvermogen ziet bij minder dan 500 km per jaar privékilometers. Als je echter méér dan 500 km per jaar privékilometers maakt, mag je kiezen of je de auto op de balans van de zaak zet of niet. Kies je er voor om de auto niet op de balans te zetten, kun je echter wel weer 19 cent per kilometer van je winst aftrekken, maar dan uiteraard verder geen enkele andere autokosten.

Het is toch wel erg triest dat je tegenwoordig nog anonieme kneuzen krijgt voor het wijzen op incorrecte suggesties van een accountant. >:( Ik was in de veronderstelling dat alle verschafte informatie in het licht van de oorspronkelijk gestelde vraag mocht worden gezien. En Teunis haalt daarbij een quote van zijn accountant aan, waarin die suggereert dat het alternatief op de hoofdregel een forfait is van 'inmiddels' 2,7%. Dat is niet zo, en al helemaal niet voor TS - daar geldt namelijk 1,5% voor. En ik vind het verschil tussen 2,7% en 1,5% nogal significant. Dat kan net genoeg zijn om te besluiten om geen (sluitende) kilometeradministratie bij te houden. Dus leek me dit wel relevant om te melden voor TS, zodat die een (juiste) afweging kan maken om al dan niet voor het (lagere) forfait te kiezen. De website van de fiscus suggereert ook dat dat het standaardforfait is, maar als je de informatie goed leest, dan is dat alleen van toepassing op nieuwe auto's waarvoor de btw is teruggevraagd.

Heel algemeen gesproken en op basis van je summiere informatie zou ik zeggen 49% inkomstenbelasting en 5,5% Zorgverzekeringspremie (worst case). Dan houden we dus geen rekening met andere zaken, zoals aftrekposten, investeringen, spaargeld, etc. Het percentage zou eventueel 42% (+5,5%) kunnen zijn, als je ondernemer voor de inkomstenbelasting bent. Hetgeen natuurlijk niet gezegd is. Als je op termijn meer dan 1225 uur per jaar zou gaan ondernemer én meer uren zou ondernemen dan in loondienst zou werken, dan zou het percentage zelfs 0% kunnen zijn voor de eerste (grofweg) 7.000 tot 10.000 euro winst uit onderneming. De eerste en derde vraag is niet te beantwoorden zonder informatie over de specifieke dingen die je wil gaan doen. Belastingdienst betalen moet je toch over je winst, of je nou een eenmanszaak hebt of niet. En er zijn inderdaad heus wel meer mensen die ondernemen naast hun dienstverband. Niets mis mee. En die geven hun inkomsten/winst gewoon aan als resultaat of winst. Ook niets mis mee.

Sorry, maar dit verhaal van de accountant slaat volgens mij nergens op. Er wordt niet 'inmiddels' een forfait van 2,7% gehanteerd. Dat forfait is alleen in specifieke situaties van toepassing, namelijk als het gaat over een nieuwe auto van de zaak waarvoor de btw is afgetrokken - en dan ook nog alleen in de eerste 4 of 5 jaar. In alle andere gevallen is het gewoon 1,5%. Aangezien we het hier over een privé-auto hadden (de btw is dus per definitie niet teruggevraagd), is dus gewoon het forfait van 1,5% van toepassing.

OK, dat klinkt op zich goed. Ik was een beetje bang dat het gebrek aan huur voor de huidige zaak (broekzak-vestzak) de boel enigszins te rooskleurig zou lijken, omdat jij dat 'voordeeltje' van gratis huur uiteraard niet hebt. Keep us posted!

Mijn gevoel: totaal niet. Door je weinig empathische houding zul je in toenemende mate weinig gedaan krijgen, zeker als je het - in mijn ogen - simpelweg bij het verkeerde eind hebt. En vergeet niet: Men vangt meer vliegen met honing dan met azijn. Verder is er sprake van een communicatie- en verwachtingenprobleem. Jij snapt niet helemaal wat je kunt verwachten en de andere kant snapt waarschijnlijk niet goed hoe ze dat effectief aan je duidelijk kunnen maken. En de belastinginspecteur heeft naar het aanziet inderdaad een zeer kleine - maar wel erg ongelukkige - schrijffout gemaakt. Hij heeft een 6 geschreven waar hij een 5 bedoelde. Ik denk dat je een behoorlijk straffe strijd aangaat voor iets waarvan nu wel duidelijk is wat hij bedoelde. Je verwachting dat alles 100% goed gaat bij de Belastingdienst is bovendien nogal naief. Ik kan je nu al vertellen dat je gewoon elke brief goed moet controleren. Er werken ook maar mensen. En mensen maken fouten. En die ga jij ook maken. Of eigenlijk: die maak je nu al. Dus een iets minder grote broek (en mond) tegenover mensen waar je feitelijk toch een beetje van afhankelijk bent is sowieso wel handig. In het algemeen is dat natuurlijk ook zo. Wat ik uit je relaas opmaak, is dat jij begin 2016 alvast een voorlopige aangifte voor 2015 hebt ingevuld, waarbij je hebt ingevuld dat je recht hebt op ondernemersaftrek en/of startersaftrek. Voordat je hier recht op hebt, zul je toch echt eerst aan de criteria van het ondernemersschap voor de inkomstenbelasting moeten voldoen. Je moet je goed realiseren dat je misschien wel ondernemer bent, maar niet per se voor de inkomstenbelasting. Zo ben je ondernemer voor het Handelsregister (want je hebt een KvK-nummer). Zo ben je ondernemer voor de omzetbelasting (want je hebt een btw-nummer). Maar dan ben je niet automatisch ondernemer voor de inkomstenbelasting. Sterker nog: uit de communicatie van de belastinginspecteur blijkt duidelijk dat ze vinden dat je dat niet bent. En ik geef ze geen ongelijk. Zo voldoe je bijvoorbeeld niet aan het winstcriterium. Je hebt alleen nog maar verlies gedraaid. Zo lijk je ook niet te voldoen aan het kapitaalscriterium. Je geeft immers aan dat je bijna al omvalt doordat de fiscus niet snel genoeg met een (onterechte) belastingteruggave over de brug komt. De Belastingdienst is er niet om jouw aanloopverliezen te financieren! Dat moet je echt zelf voor elkaar zien te krijgen vóórdat je begint. Dan heb je nog het (her)kenbaarheidscriterium. Breng je jezelf aan de man? En ook het klantencriterium lijkt me nog erg dun. Je hebt nog geen enkele klant. En hoe zit het met het urencriterium? Je bent pas in april begonnen, dus misschien vindt de fiscus het onaannemelijk dat je in 2015 de benodigde uren hebt gehaald. Al met al zou ik persoonlijk ook iemand met zo'n track record (nog) geen status als IB-ondernemer toekennen. Maar bedenk ook wat het niet-IB-ondernemerschap feitelijk betekent. Stort nou echt de wereld in als je niet als ondernemer voor de inkomstenbelasting wordt gezien? Nee, natuurlijk niet. Want als je geen ondernemer bent voor de inkomstenbelasting, ben je natuurlijk nog steeds wel iets. En dat is in dit geval: resultaatgenieter. Je geeft je opbrengst en kosten gewoon op onder Resultaat overige werkzaamheden (RoW) in plaats van Winst uit Onderneming (WuO). Persoonlijk heb ik dat ook de eerste 3 jaar van mijn ondernemerschap gedaan. En in de eerste 2 jaar heb ik daar zelfs een (bescheiden) verlies mogen invullen. Sterker nog: vraag jezelf af wat je überhaupt hebt aan een status als IB-ondernemer bij een verlieslatende situatie. Een ondernemer heeft weliswaar recht op een Mkb-winstkorting van 14%, maar bij een verlies heb je dan een bijtelling van 14%! Als resultaatgenieter heb je dat niet. En als IB-ondernemer zou je weliswaar ondernemersaftrek genieten, maar wat is die op dit moment waard? Met of zonder die aftrek betaal je in beide gevallen namelijk 0 euro belasting. Same difference dus. Het is alleen wel zaak dat je je gaat inspannen om op redelijke termijn klanten te gaan verwerven. Of in ieder geval aannemelijk te maken dat je op de middellange termijn omzet kunt gaan verwachten, anders kan de fiscus ook het opvoeren van een negatief resultaat resoluut afwijzen en/of later terugdraaien. Mocht dát overigens gebeuren, is nog steeds niet alles verloren. Want als je later dan alsnog omzet gaat maken, mag je die aanloopverliezen nog steeds vijf jaar lang met terugwerkende kracht daarmee verrekenen. Dus bij de aangifte voor 2015 moet je antwoorden dat ze je géén brief hebben gestuurd om als ondernemer aangifte te doen (de inspecteur heeft het immers expliciet zo beschikt). Vervolgens geef je in een gewone aangifte je (negatieve) resultaat in onder RoW. Hopelijk - voor jou - gaan ze daar dan in mee bij het opleggen van de aanslag voor 2015. Maar houd er ook rekening mee dat ze ook dáár een stokje voor kunnen steken. In dat geval moet je die kosten nog steeds in je achterhoofd houden om ze later alsnog te kunnen aftrekken op het moment dat je wel omzet draait en wel als IB-ondernemer wordt beschouwd.

Ja. Voorwaarde is dus wel dat je als ondernemer voor de inkomstenbelasting wordt gezien én het urencriterium haalt én starter bent. Anders gaat het hele feest simpelweg niet door.

Om heel eerlijk te zijn, denk ik dat de belastingtelefoon het verkeerd heeft en dat die net als jij een beetje aan het klungelen zijn of dat er langs elkaar heen is gecommuniceerd. Maar als dit je eerste ervaring is met het doen van de (ondernemers)aangiftes inkomstenbelasting, is dat uiteraard nog enigszins begrijpelijk. De belastingdienst kan namelijk niet ruiken wat er allemaal wel of niet van toepassing is. Je moet het dus echt allemaal zelf op tijd en goed doorgeven - én vooral: de juiste aangiftes doen! Een voorlopige aangifte doe je voorafgaand of tijdens het belastingjaar. Een (gewone) aangifte doe je na afloop van het jaar. Uit je verhaal maak ik echter op dat je een voorlopige aangifte voor 2015 ná afloop van het jaar hebt ingediend. Dat lijkt me niet echt zinnig. Het advies van die inspecteur lijkt me dan ook het enig juiste, namelijk "2016 [..] cancelen en een definitieve voor 2015 inleveren". Dat betekent dat je 2 dingen moet doen: 1. Je moet gewoon de échte aangifte voor 2015 doen en dus met je vingers van de voorlopige aangifte 2015 afblijven. Hierin kun je dan gewoon je definitieve cijfers invullen voor 2015. En hier krijg je dan ook gewoon weer een voorlopige of definitieve aanslag voor waarin de startersaftrek is verwerkt (als je dat zo aangeeft) en waarbij die aanslag (die je voor 1 juli 2016 ontvangt) wordt verrekend met eventuele reeds ontvangen voorlopige teruggave over dat jaar. 2. Tegelijkertijd doe je wel een voorlopige aangifte voor het huidige jaar 2016, waarin je zélf aangeeft wat je denkt dat van toepassing zal zijn. Als je dus niet zelf aangeeft dat de startersaftrek wel of niet moet worden toegepast, dan kan de fiscus hooguit wat gokken. En als die eventuele gok van de Belastingdienst verkeerd is, dan zul je dat echt zelf via een voorlopige aangifte (of "verzoek of wijziging voorlopige aanslag") zélf moeten aanpassen.

De vraag is niet altijd geheel eenduidig te beantwoorden, maar je moet je altijd afvragen of er sprake is van een zogenaamd zelfstandig bedrijfsmiddel, dat al dan niet uit meerdere onderdelen bestaat. Vooral als je computeronderdelen tegelijkertijd koopt en in concert gebruikt, dan zullen deze gezamelijk als zelfstandig bedrijfmiddel kunnen worden gezien. Zo heb je bijvoorbeeld aan een losse videokaart eigenlijk niets. Zonder werkend moederbord zal het ook allemaal lastig gaan werken. De monitor is in mijn ogen een grijs gevalletje en zou je dus zowel als 'los' onderdeel kunnen beschouwen als als onderdeel van het pakket met moederbord en videokaart. Als je namelijk geen monitor hebt, dan heb je ook aan die videokaart (en moederbord) niets. Als je al wél een monitor hebt, zou je de nieuwe monitor echter ook als separate aanschaf kunnen kwalificeren, tenzij die oude monitor eigenlijk volstrekt in geen (kwaliteits)verhouding meer staat tot de overige nieuwe hardware - en de gelijktijdige aanschaf hierdoor feitelijk is ingegeven. Persoonlijk zou ik deze aanschaf (videokaart + moederbord + monitor) daarom waarschijnlijk simpelweg als één investering beschouwen. Nee. Maar ik begrijp je verwarring. De website van de Belastingdienst legt het - hoewel technisch correct - enigszins verwarrend uit. Allereerst moet je vaststellen of je recht hebt op startersaftrek. Als je géén recht hebt op startersaftrek, dan heb je sowieso geen recht op willekeurig afschrijven. Als je wel recht op startersaftrek hebt, moet je vervolgens bepalen of er sprake is van een 'gewone' investering (aankoop van boven de 450 euro excl. btw). Is dat het geval? Dan mag je willekeurig afschrijven. Hierop is echter een uitzondering voor investeringen waarvoor je zelfs in theorie geen kleinschaligheidsinversteringsaftrek zou kunnen ontvangen. Stel je voor dat je een starter bent en je wilt een auto van de zaak kopen voor 1.750 euro. Aangezien het gaat om een aankoop van meer dan 450 euro is er dus sprake van een investering en zou je hier in beginsel dus willekeurig op mogen afschrijven. Echter, voor een personenauto mag je überhaupt geen KIA toepassen (die is uitgesloten namelijk), dus mag je er ook niet willekeurig afschrijven. Dus zelfs de theoretische uitsluiting voor de KIA van dit bedrijfsmiddel is dus al reden om er niet willekeurig over te mogen afschrijven, ook al had je sowieso al geen KIA kunnen toepassen vanwege het te lage investeringsbedrag. Het omgekeerde geldt echter ook. Als je als starter een investering doet waarvoor je in theorie wél recht zou hebben op KIA als het investeringsbedrag boven de 2.300 euro zou zijn, dan mag je er gewoon willekeurig op afschrijven, ook als het aankoopbedrag beneden de 2.300 euro is (maar wel boven de 450 euro)! Fiscaal is dit een kwestie van jammer-dan. Je schrijft gewoon maximaal 1,666% per maand af op de gehele investering. Als die echter over 3 jaar kaduuk gaat, dan moet je op dát moment de boekwaarde van de PC afwaarderen tot nihil (dit doe je dan overigens bij 'waardeveranderingen materiële activa' en niet bij 'afschrijvingen'). Dat is op zich mogelijk, maar dan zal er bij elke upgrade echt sprake moeten zijn van een separate aanschaf. Je zit dan overigens in een nog grijzer gebied, want wat is nog een separate aanschaf? Als je de onderdelen een week of zelfs een maand van elkaar aanschaft, dan zal het mogelijk nog steeds als één geheel worden gezien, als al die aankopen (min of meer) onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Mijn advies zou zijn om niet voor een paar losse belastingcenten al te slim proberen te doen.