Branko Collin

Ik hoor dat wel vaker, maar blijf het maar een rare stelling vinden. Definieer eens 'jong'. Ik ken vooral mensen van 20+ en vaak ook ouder die sporten. Ik zie om me heen dat bij studenten, of mensen van die leeftijd, het geld vaak na bepaalde tijd ophoudt. Die groep heeft wel meer tijd, lijkt het, dan de werkenden, die op hun beurt weer meer te besteden hebben.

Ik ook niet, maar soms vergeet je het blikje, soms heb je zin in een tweede blikje, soms jatten je collega's je blikjes uit de koelkast enzovoort. Ik kan me best voorstellen dat zo'n automaat zelfs in bedrijven waar werknemers hun eigen drank meenemen rendabel is.

Als dit een typische KvK-vraag is, kun je denk ik beter de KvK bellen dan dat je hier op antwoord gaat wachten.

Het is 48 × 234 (= 11.232) euro.

Ik zou dat hele vergoedingenverhaal even loslaten, want het lijkt de discussie enorm te vertroebelen. Als je oprichters deze onderneming instappen met het idee dat ze daar later eventueel rechtstreeks geld uithalen, dan kun je je afvragen of een stichting wel de juiste vorm is. Zoals ik het zie: je richt een onderneming om de bedrijfstak te promoten. De deelnemers investeren in promotie; dat doen ze door de onderneming te betalen in tijd en eventueel geld. Wat zij daarvoor terug is hopelijk dat hun eigen ondernemingen beter gaan lopen door al de promotie die er is gedaan. Die promotieonderneming is dan puur een kostenpost. In dat geval lijkt mij een stichting of vereniging een goed rechtsvorm voor die onderneming. (Je kunt eventueel nu een stichting oprichten en later op een vereniging overstappen als blijkt dat het idee binnen de bedrijfstak leeft.) Mocht je op termijn geld met de promotieonderneming willen verdienen, moet je misschien naar andere rechtspersonen kijken. Misschien is het nuttig dat issue eerst bij de oprichters helder te krijgen.

Ik heb zelf geen ervaring met crowdfunding, maar zie het om me heen wel gebruikt worden. Enkele observaties: - Veel van de gehoste crowdfundacties lijken de minimale inleg (zeg: 25 euro) te gebruiken om fans van het idee aan te spreken. Je krijgt dan bijvoorbeeld een T-shirt met een foto van het horloge in plaats van het horloge, als de actie opgezet is om de ontwikkeling van een horloge te bekostigen. In jouw geval kun je hiermee de mensen die zelf niet in de accommodatie zijn geïnteresseerd, maar haar wel een sympathiek idee vinden, een kans geven toch mee te doen (*kuch*Richard Theuws*kuch*). (Aan de andere kant loop je dan misschien het risico dat potentiële gebruikers denken: ik ga nu wel voor het T-shirt en betaal de gewone entreeprijs tegen de tijd dat de accommodatie er is. Tegoedbonnen daarentegen leveren niet alleen meer op, maar verkoop je ook aan mensen die tegen die tijd helemaal geen beachvolleybal meer spelen en dat ding ongebruikt in een la laten liggen. Al is dat voor accommodaties vermoed ik minder relevant dan voor bijvoorbeeld koelkasten; gelegenheden hebben er voordeel bij als ze ook benut worden.) - Ik zit in (een deel van) de skatescene en zie daar crowdfunding worden gebruikt voor van alles en nog wat; van het vervoersbewijs voor een official tot het bouwen van accommodaties. Ik kan me vergissen, maar het lijkt erop dat er na een bepaalde tijd een soort van verzadiging optreedt. Jouw volleyballers zijn misschien heel enthousiast over je idee, maar als het het vijfde idee van het jaar is waar ze aan moeten bijdragen, gaat je opbrengst misschien lager zijn dan je verwacht. Daarnaast zijn sporters vaak jonge mensen, en jonge mensen hebben minder te besteden, dus die zijn toch al wat voorzichtiger met waar ze hun geld aan uitgeven. Nou ja, je weet het pas als je het probeert.

Ik ga niet de hele serie AV van Facebook doorlezen, maar zie bij een vlugge scan zo gauw niets wat het illegaal maakt om de controle over een Page door te verkopen (YMMV, IANAL). Wel zeggen de AV voor Pages dat "Page names and Facebook Web Addresses must accurately reflect Page content", dus als je koper heel iets anders met die pagina gaat doen, loopt zij/hij de kans de Page kwijt te raken.

Laat ik om te beginnen zeggen dat ik geen enkel verstand heb van het runnen van een (web)winkel en dat ik daarom alleen kwalitatieve uitspraken kan doen. Ik ben zelf zo iemand die bijvoorbeeld schoenen niet over het internet bestelt vanwege de rompslomp. Maar ik ken ook iemand die bijvoorbeeld vijf verschillende maten broeken bestelt en dan terugstuurt wat niet past (zij heeft een wat obscure maat, en urenlang winkels aflopen in de hoop dat er ergens iets in haar maat wordt verkocht is voor haar geen optie). Als jouw publiek voornamelijk in de eerste groep valt, is het dan wellicht een optie om zelf op de markt te gaan staan? Dat heeft meteen het voordeel dat je een hoop mensen die misschien niet meteen geïnteresseerd zijn in een hoofddoek, toch bekend kunt maken met jouw concept.

Komen de verzendkosten voor het terugsturen niet voor rekening van de consument? Ik meen dat alleen als er iets mis is met het product (het is beschadigd of voldoet niet aan wat er beloofd is) de winkelier ook voor de verzendkosten van de consument opdraait. Een andere uitzondering is als je zélf al belooft de terugzendkosten op je te nemen. Als je verwacht dat klanten die coulance gaan misbruiken om thuis pas te kijken of een hoofddoek past, is het misschien onverstandig gratis terugzenden aan te bieden. Bij de bestelling zullen mensen daar toch niet over vallen?

Niet per se, dat hangt af van de installer die je gebruikt. Er is open source-software die zonder gebruiksvoorwaarden wordt geleverd, en hoewel daar software tussenzit die je laat verklaren het eens te zijn met bijvoorbeeld de GPL, maakt het voor de gebruiker niet uit of deze het eens is met die licentie; de licentie geldt ook als je het er niet mee eens bent. Maar van wat ik heb gehoord, zijn er installers die je standaard een EULA laten invullen. In een overeenkomst sluit je de problemen uit waarover je je zorgen maakt. Als je bang bent, dat je e.e.a. niet goed weet te formuleren, dan zijn er juristen die zich daarin specialiseren. Een van die juristen is ICTrecht, die een handige generator hebben voor (naar ik aanneem Nederlandstalige) EULA's: https://ictrecht.nl/diensten/juridische-generatoren/eula-generator/ Nou wil ik niet zeggen dat je daar je licentie moet kopen, maar als je hun vragenlijst doorloopt, krijg je in elk geval een indruk van de zaken waarmee je rekening kunt houden. Een auteursrecht ontstaat automatisch op het moment dat je een werk publiceert, je hoeft daar verder geen bijzondere handelingen voor te verrichten. (Zie ook de auteurswet.) Het gebruik van '© mijn naam' kan geen kwaad, maar doet verder niets voor je. Het is in zoverre nuttig, dat een dergelijke regel een goede plek is jezelf als maker bekend te maken. In de VS kun je hogere boetes afdwingen bij inbreuk als je het werk hebt geregistreerd, en het kan zijn dat er aan die registratie vormvereisten vastzitten zoals een copyrightteken.

Nee, maar wat ik in zo'n geval doe: - Ik kijk wat de populairste zijn. - Ik kijk wat de best gewaardeerde zijn. - Ik bekijk de leveringsomvang: 1) doet het wat ik wil dat het doet, en 2) doet het dingen waar ik zelf nog niet aan had gedacht? - Ik bekijk de issue queues: hoe gaan de makers om met kritiek, met fouten enzovoort, en wordt het product goed onderhouden? - Ik installeer lokaal een WordPress en probeer er een stuk of drie uit. Vaak kom je dan achter beperkingen die op papier niet duidelijk waren. (Verder kijk ik nog naar wat zaken die voor mij als webdeveloper makkelijk te zien zijn, maar voor een leek wellicht niet; is de code netjes, wordt het volledige product door mij gehost of is het alleen een frontend, zit er onwenselijke phone-home-functionaliteit in, worden er cookies geplaatst enzovoort).

Is dit voor een nieuw bedrijf? Dan zou ik me niet al te druk maken over de perfecte bedrijfsnaam, grote kans dat je over vijf jaar totaal andere dingen aan het doen bent en je tegen die tijd met andere handelsnamen aan het spelen bent. (Drie grote klussen voor de verpakkingsindustrie en je heet Uw Verpakking Mijn Ontwerp. ;)) Kijk of de domeinnaam en handelsnaam nog vrij zijn en of jouw naam niet op andere namen 'botst' of maakt dat je lastig bent te vinden. Er zijn bijvoorbeeld Christenen die 'God' niet willen spellen en daar dan G-d of G'd van maken, als jij je naam als Gd Design spelt, stoot dat misschien klanten af. Als het voor een bestaand bedrijf is, kijk dan eens naar wat de meerwaarde van jouw bedrijf is, wellicht zitten daar wat namen in verborgen.

Rare vraag misschien, maar heb je eraan gedacht je prijs te verhogen? Toen ik de reactie van Wouter Hol las, ging er overigens in eerste instantie vanuit dat hij bedoelt: schilderij opgerold versturen, in doelland door een derde partij laten inlijsten, en dán pas laten bezorgen.

Een klant van mij werkt met een partij die Uw Website Kan Mooier heet. Daar belooft de naam dus wat je krijgt in plaats van wat er in wordt gestopt. En een achternaam als Joosten dat begrijpt men internationaal natuurlijk niet, daar zou je iets als Yoast Plus van moeten maken. (Geintje!)

Wat jij wil heet marktsegmentering. Joel Spolsky legt in http://www.joelonsoftware.com/articles/CamelsandRubberDuckies.html uit wat het is, wat de voordelen en wat de nadelen zijn (in het Engels).

Ik heb zelf twee handelsnamen, alhoewel ik maar onder een naam factureer. Ik meld mijn klanten die mij via de andere handelsnaam kennen, waar de factuur vandaan gaat komen. In principe zou ik ook onder twee handelsnamen kunnen factureren; de belastingdienst stelt als eis dat je in dat geval per handelsnaam nummert en dat je beide handelsnamen bij de KvK hebt ingeschreven. http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/zakelijk/btw/administratie_bijhouden/facturen_maken/factuureisen/ Het inschrijven van mijn tweede handelsnaam was gratis, ik weet niet precies hoe dat werkte, maar als je de KvK belt, helpen ze je daar verder.

Bij de meeste overeenkomsten bestaat geen vormverplichting. Je kunt een overeenkomst mondeling aangaan, via SMS, rooksignalen, bovenhandse akte, whatever. Er zijn uitzonderingen. Een huis kopen kun je alleen via de notaris. Gewone zakelijke overeenkomsten kunnen op wat voor manier dan ook worden afgesloten. Voor een overeenkomst is belangrijk dat er een aanvaarding is, dat beide partijen die overeenkomst ook echt wilden aangaan. De problemen treden pas achteraf op als iemand gaat ontkennen de overeenkomst te hebben aanvaard. Je moet dan aannemelijk kunnen maken, dat de overeenkomst toch gesloten is. Dat probleem doet zich net zo zeer voor bij handtekening op een tablet als bij een handtekening op papier. Die laatsten zijn net zo goed te vervalsen. In de tijd van het faxapparaat was het gebruikelijk dat ondertekende contracten terug werden gefaxt, daar heb ik nog nooit iemand moeilijk over horen doen. Ook dat voetballers per SMS worden gekocht en verkocht voor honderden miljoenen euro's is volstrekt normaal. Pas als er iets aan te pas komt als een computer, dan gaan mensen steigeren. Misschien, omdat een computer als iets heel onpersoonlijks aanvoelt? Voor de rechtsgeldigheid maakt dat echter niet uit. Arnoud Engelfriet nuanceert het bovenstaande wat verder op http://blog.iusmentis.com/2013/12/10/wanneer-een-digitale-overeenkomst-rechtsgeldig/. Als ik hem goed begrijp, dan maakt het uit als er een geschil is over de inhoud van de overeenkomst of de overeenkomst op papier is getekend (akte) of digitaal is getekend.

Ik had je willen zeggen om eens te kijken naar bedankjes.nl, want die doen iets soortgelijks, maar dat zijn jullie of zelf, of dat is de buurman. :)

Hij ziet er goed uit. Er moeten nog wat puntjes op de i, maar dat had je zelf al gezien. (Het sub-menu onder ERP-software heeft bij mij kapotte bullets, tekens die in mijn browser, Firefox, niet renderen en daarom maar worden vervangen door iets wat op Chinees lijkt). Als me al iets opvalt, dan is het je vreemde pay-off: "IT in bredere zin". Is dat wat een vorige incarnatie van het bedrijf deed? Ik zou overstappen naar iets wat de bezoeker meteen duidelijk maakt wat ERP in het algemeen en jullie versie in het bijzonder te bieden heeft. Verder vraag ik me iets af wat mogelijk niet relevant is. Ik zie nergens iets over prijzen staan, kan ik hieruit concluderen dat de prijs in de regio ligt van "als je erom moet vragen, kun je het niet betalen"? Of is het een pakket wat veel maatwerk vereist, waardoor je er simpelweg niets over kunt zeggen voor je de behoeften van de klant in kaart hebt gebracht?

Is het geen optie om het product pas hier te bottelen?

Om wat Roel zegt nog korter te zeggen: Je moet in je worst-case-scenario toch je vaste lasten kunnen blijven betalen: hypotheek, alimentatie, enzovoort. Als je een grote reserve hebt, is dat minder belangrijk. Wat reserve betreft, hou er rekening mee dat er tussen de aanvang van je eerste werkzaamheden en de betaling van je eerste factuur gemakkelijk 3 maanden kunnen zitten. Die periode moet je op zijn minst kunnen overbruggen. (Voor detaillisten geldt dat niet, maar die moeten op hun beurt weer veel investeren in voorraden, gebouwen enzovoort, dus die hebben ook vooraf geld nodig, gok ik.)

Meer over reflexwerking bij Arnoud Engelfriet: http://blog.iusmentis.com/2011/03/31/wanneer-kan-een-bedrijf-aanspraak-maken-op-consumentenrecht/ TL/DR: Reflexwerking geldt niet 1) als de ondernemer enig verstand wordt geacht te hebben van hetgeen dat wordt verkocht en nooit 2) bij colportage, omdat in de wetsgeschiedenis al is aangegeven dat colportage is uitgesloten van de reflexwerking. UPDATE: ik zie nu pas dat dit een draad van 26 pagina's is. Mocht iemand bovenstaande al hebben vermeld, verwijder dit comment gerust.

Ik heb zelf een keer gehad dat nadat de rechter bepaald had dat ik toch echt recht had op mijn centen, de eerste reactie van de tegenpartij via een schuldhulpbureau kwam. Wat de tegenpartij daarbij niet echt hielp, was dat ze tijdens de comparitie (zitting) van de rechtszaak lieten zien dat ze zojuist een kwart hadden ontvangen van de ton die een van hun klanten hen schuldig was. Daarbij staakte het schuldhulpbureau al na één poging het overleg met ons. Omdat er al een vonnis in ons voordeel lag, heb ik een deurwaarder ingehuurd die uiteindelijk een betalingsregeling met de tegenpartij overeenkwam (na eerst beslag te hebben gelegd). Het bovenstaande is misschien niet supernuttig voor je, maar het lijkt me dat als een schuldhulpbureau zegt dat er echt geen mogelijkheden tot betaling zijn, je dat niet per se als waar hoeft te beschouwen. Wat misschien wel nuttig is te weten is dat de totale incasso van eerste betalingsherinnering tot laatste betaling me via de rechter ongeveer 3 jaar en 1900 euro heeft gekost. (De totale kosten waren aan mijn kant ongeveer 4000 euro, maar ik kon daar meer dan de helft van door de tegenpartij laten betalen.)

Je bedoelt net zo als vergelijkingssites als Independer het streven hebben om de beste verzekering te bieden, en niet de verzekering waar ze zelf het meeste aan verdienen? Kortom: don't be naive! ;) Niet elke ondernemer werkt op het principe dat hij zijn klanten moet naaien. Sommigen van ons proberen echt iets van waarde te leveren. De vraag is dus: aan welke kant van die lijn staat Startpagina?

Begrijp ik goed dat je moet betalen om een link te kunnen laten opnemen bij een dochter? Gaat dat niet regelrecht in tegen het streven van Startpagina om de beste links te hebben?