Branko Collin

Pardon, wanneer was die toezegging gedaan? Ik haal dat niet uit het voorgaande. Je schrijft eerder dat je "het vertrouwen [hebt] dat we het uiteindelijk wel in orde zouden maken, en dat het vastleggen van de aandelen geen problemen zou gaan opleveren, aangezien hij het schriftelijk toegezegd". Wat is 'het'? Jullie hadden in elk geval geen overeenkomst over de hoogte van het aandelenpakket, dat zou zelfs 0,1% kunnen zijn. Het risico wat je met een VOF hebt, is dat je 100% verantwoordelijk bent voor elkaars schulden. Belangrijker lijkt me dat jij hem als partner ziet en hij jou als leverancier. Ik zou ook geen VOF beginnen met mijn leveranciers. Ook ik denk dat ik mijn leveranciers op elk gewenst moment opzij kan schuiven. Mij lijken 0% en een schop onder je hol redelijk, maar ja, dat ben ik. Je bent een overeenkomst aangegaan met je klant en je bent daarbij met een superlaag tarief akkoord gegaan, omdat je nog pas aan het begin van je bedrijf staat en het als een investering in je toekomst ziet. Dat je na een jaar een marktconform tarief voorstelt, is niet onredelijk. Net zomin zou het onredelijk zijn geweest als je klant op dat moment had gezegd: bedankt voor de samenwerking, maar dan scheiden hier onze wegen. En natuurlijk mag je elk tegenvoorstel doen wat je wil. Zit de wrijving echt in die 9 procentpunt? Het lijkt me dat als jij niet 9 procentpunten van je eis wil afhalen en hij ze niet wil toevoegen, dat er misschien wat anders aan de hand is. Uit je relaas proef ik een beetje dat jij jezelf al als partner in het bedrijf ziet, en hij jou nog steeds als slechts een leverancier. Ik weet niet of daar makkelijk verandering in kan komen, maar misschien is dat het niveau waarop jullie eerst eens met elkaar moeten gaan praten. Niet de centen, maar hoe je de toekomst ziet. Ik weet niet wat je verwacht, maar advocatentarieven beginnen zo ongeveer bij 200 euro per uur. Wel zijn intakegespreken van een half uur vaak gratis, al moet je dat van tevoren even dubbelchecken. Het kan zijn dat je bij zo'n gesprek erachter komt dat je nu nog geen advocaat nodig hebt of juist dat het uurtarief sterk meevalt als je ziet wat je ervoor terug krijgt. Advocaat StevenK suggereert dat je jouw auteursrechten als breekijzer in de onderhandelingen kunt inzetten. Ik vraag me af hoe effectief dat is. Als het jouw klant was geweest die hier had gepost, en hij had vermeld dat jij gedreigd had je software mee te nemen, vraag ik me af hoe Steven dan gereageerd had. Ik vermoed dat dan de begrippen 'schade', 'onrechtmatige handeling' en misschien '1.000.000 euro' voorbij waren gekomen. Ten slotte nog een vraag: jij zegt dat je met een investering van 800 uur iets hebt gemaakt waarmee een ander 1.000.000 euro per jaar kan omzetten. Als je dat kan, waarom begin je zelf dan niet iets soortgelijks? Bij dat soort bedragen zou je zelfs iemand moeten kunnen inhuren die goed is in de dingen die je opdrachtgever nu doet.

Het woord 'zaak' heeft in het recht een heel specifieke betekenis, het zou me niet verbazen als intellectueel eigendom, broncode e.d. daar niet onder valt. Maar vraag dat aan een advocaat, want dat soort definities zijn nog wel eens aan verandering onderhevig. Waar het wel eens op neer zou kunnen komen, is dat dit artikel beschrijft dat tastbare, fysieke spullen die jij gezegd hebt te zullen leveren, pas geleverd hoeven te worden na betaling. Als softwareontwikkelaar heb je daar nauwelijks mee te maken.

Nee, deze voorwaarden kunnen vernietigd worden. Je moet de algemene voorwaarden voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst ter hand stellen, anders zijn ze niet geldig. Het vermelden van een link waar de voorwaarden kunnen worden gedownload, is daarbij niet voldoende. (Nu hangt dit er ook een beetje vanaf hoe de overeenkomst is gesloten, maar als dit mondeling, per brief of per e-mail is gebeurd, geldt het bovenstaande.) (Volgens mij is het wel zo dat áls je de algemene voorwaarden eenmaal ter hand hebt gesteld, je dat niet hoeft blijven te doen, behalve bij gewijzigde algemene voorwaarden.)

Vraagje aan anderen dan de TS: is dat een normaal bereik voor offertes voor 'complexe' producten? Ik geef zelf wel eens een urenschatting op voor een project en het gebeurt wel eens dat ik er een beetje naast zit en heel soms dat ik er gruwelijk naast zit, maar een factor 20 heb ik nog nooit gehaald. Op zijn ergst schat ik iets twee keer te licht of te zwaar in. (Ja, ik weet dat er meer in een offerte gaat dan uren. Ook tarief en leveromvang en gunfactor spelen een rol.)

Er zijn genoeg mensen die het al jaren zonder enige problemen met een priverekening doen. Maar zijn dat ook allemaal retailers? Ik kan me voorstellen dat als je twaalf factuurtjes per jaar stuurt, dat een bank niet gaat mekkeren. Als er elke dag of week* betalingen van PSP's binnenkomen, wat gebeurt er dan? *) Ik heb geen flauw idee hoe vaak dat is.

Je geeft aan dat de distributeur het beslag had moeten betalen en dat dat niet is gebeurd. Dat betekent dat het zou gaan om een executoriaal beslag en niet om een conservatoir beslag. En dan doet het verrassende feit zich voor dat de schuldeiser geen gebruik heeft gemaakt van het beslag. Ik snap niet goed hoe dat het probleem zou zijn van de distributeur? Je schade is veroorzaakt door degene die het beslag heeft laten leggen. Of bedoel je toch een conservatoir beslag? In dat geval had een procedure moeten volgen. Ook daar is de schuldeiser in eerste instantie de verantwoordelijke, niet de distributeur. Omdat in beide gevallen op het beslag een handeling had moeten volgen (beslag leggen is juist zo makkelijk, omdat de schuldenaar vervolgens de kans krijgt iets te doen), kun je wel stellen dat je schade hebt geleden doordat die vervolghandeling is uitgebleven. Hoe je die schade verhaalt, zul je met je advocaat moeten bespreken.

Bij vastgoed kun je weinig aan de aangeboden dienst of product veranderen, dat maakt een verschil uit. Als jij een tekstschrijver inhuurt voor 1000 woorden per maand, kun je ook geld uitsparen door 800 woorden af te nemen en deze met meer witruimte of met meer illustraties af te drukken. Als jij meubels koopt, kun je ook naar een goedkopere of efficiëntere afwerking overstappen. Dat maakt het onderhandelen over de prijs een stuk flexibeler.

Het is al enige tijd niet meer zo dat een bank geen bedrijf is. (Zie ook de voortdurende crisis die door de banken veroorzaakt is, doordat ze hun klanten als bedrijfsmiddelen gingen gebruiken.)

Ik vind de kop van deze draad curieus. Alles was rozengeur en manenschijn? Vervolgens betaalt één leverancier niet en, hoppa!, failliet? En de aanvrager van dat faillissement is dan ook nog eens die leverancier? Ik heb het gevoel dat hier een boel informatie is weggelaten. Is de failliet een rechtspersoon, VOF of een natuurlijke persoon?

Het lijkt me niet zo ingewikkeld. Je raakt je voorraad aan de straatstenen niet kwijt, maar iemand is bereid hem voor 5000 euro over te nemen. Je voorraad is dus gewaardeerd op 5000 euro. Het enige struikelblok wat ik zie is als die spullen in het echt veel meer waard zijn. Dat zal wel niet, want anders zou je die voorraad niet als afbetaling gebruiken. Of je zomaar 5000 euro kunt terugstorten, hangt ook af van wat jullie onderling over afbetaling hebben afgesproken, maar dat zal zelden een probleem zijn.

Dit is toch gewoon factoring? Ik zie niet in waarom dit problemen zou opleveren.

Als het om één mailtje was gegaan, dan had ik vermoed dat het om een concurrent ging die naar prijzen en voorwaarden vist. Bij meerdere mailtjes zie ik het nut er niet van in. Je bezig houden? Die terugkerende spatie voor het leesteken intrigeert. Fransen spellen zo, maar in NL zie je dat vrijwel nooit gebeuren. De kans dat meerdere mensen op exact dezelfde manier verkeerd spellen, lijkt me bijzonder klein.

Artiesten vaak, maar daar is een aparte regeling voor: het fictieve dienstverband. Al kun je daar ook weer uit opt-outen.

Die zijn dan vervangbaar door mensen met een compatibel uiterlijk. En als jij een fetish hebt voor roodharige loodgieters, dan zal zelfs je loodgieter erachter komen dat hij niet vervangbaar is. Waar vervangbaarheid lastiger is, is sprekers of artiesten. En ik vermoed dat in de persoonlijke definitie 'ondernemer' van Peter je dat al snel ondernemer-af maakt.

Mijn eerste kneus, na anderhalf jaar. Snif! Ik ben zo trots. Ik heb geen probleem* met het gebruik van WDBA als naam voor de implementatie, maar mijn reactie was op iemand die de naam van de wet in een contract gebruikt. In contracten loont het om nauwkeurig te zijn (anders kun je het net zo goed bij mondelinge afspraken houden), maar wat betekent "in het kader van de Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties" in dit geval? *) Behalve dan dat het blijkbaar verwarrend werkt en mensen de wet en de implementatie door elkaar gaan halen.

Je mag voor iedereen werken als ZZP, maar bij een activiteit waar je enkel voor één opdrachtgever werkt, persoonlijke arbeid moet verrichten en waarbij het niet je doel is meer opdrachten uit die sector binnen te halen, heb je kans dat de belastingdienst dit als een verkapt dienstverband ziet en naheffingen aanslaat. Om wat voor activiteiten gaat het (zowel die van je huidige zaak als die je voor de nieuwe klant gaat verrichten)?

Het is misschien overbodig dit nog eens te benadrukken, maar de Wet DBA zegt niets over (model)overeenkomsten, loonheffingen, ondernemerschap of wat dan ook.

Ik heb eens naar het e-mailadres uit de WHOIS gemaild, zonder overigens antwoord te verwachten, maar ik kreeg zojuist antwoord van reclamebureau Osage uit Utrecht. Al zeiden ze het niet,* ik vermoed dat zij de makers van de site zijn, want zij hebben ook die andere site gemaakt. *) Ik vroeg er niet naar.

Let er bij je arbeidscontract op dat je die webshop ernaast mag blijven runnen, want als je de ene op de andere dag de stekker eruit moet trekken, zal dat de waarde niet ten goede komen. (Daarnaast kan het zijn dat je verplichtingen tegenover bestaande klanten behoudt en dat wordt ook lastig als je die contractueel niet meer mag nakomen.) Je zou concurrenten kunnen polsen of zij willen overnemen, al laat je je dan vroeg ik de kaarten kijken, of bij bedrijven waarvan de activiteit grenst aan die van jou.

Nu is het doel van de klant om zijn spullen door de opslag te laten bewaren, dus als die opslag zegt: "als je niet betaalt, bewaar ik je spullen zelfs nog langer". De wanbetaler wacht dan tot hij het geld heeft en de eigenaar van de ruimte verwordt zo tot een financierder. Alleen de spullen onder je houden, lijkt me daarom niet voldoende.

Is dit dat opslagruimtebedrijf van je? Ik moet iets bekennen, een slechte eigenschap van me: ik ben nogal verslaafd aan van die TV-programma's waar vier of zes opkopers tegen elkaar opbieden voor de inhoud van boxen waarvan de eigenaar niet is komen opdagen. De veilingmeester kijkt daar altijd heel tevreden bij, want die krijgt 10%. Je zou denken dat je daarmee een prima dwangmiddel hebt. Je hebt immers hun spullen. Hoe zien jouw algemene voorwaarden eruit?

Niet alleen lijkt me dat de meest voor de hand liggende uitleg, ik zie zelfs niet in hoe jouw eerdere uitleg werkt. De overeenkomst heeft het expliciet over nog te verrichten betalingen.

De site wordt gehost door Trans IP. Op dezelfde omgeving lijkt belastingdienst-aangiftehulp.nl te worden gehost.

Neuh. Zoiets noemen ze een campagnesite of een actiesite of een microsite. Daar heb je er zoveel van. Dat de site is geregistreerd bij Godaddy.com is ook niet superongebruikelijk, aangenomen dat de belastingdienst zelf geen registrar is (= bedrijf dat domeinnamen voor klanten registreert). Vreemder (en dommer?) is dat de belastingdienst zelf niet de houder is. Als de factuur voor de verlenging over enkele maanden bij de belastingdienst het systeem wordt ingeschoten en per ongeluk niet wordt betaald (zal het Domain by Proxy een enig sikkepitje interesseren wat de inkoopvoorwaarden van de fiscus zijn?), dan is dat wanprestatie = domein afsluiten = later doorverkopen, want hoge Google-waarde? Dat Domain by Proxy, dat bestaat, omdat sommige organisaties niet met naam en toenaam in de WHOIS-database van SIDN vermeld willen staan. Wat de reden van de belastingdienst daarvoor is, zou ik niet durven raden.

Als je al btw had aangegeven of afgedragen, kun je deze via de suppletie of in de aangifte volgende op de foute aangifte corrigeren/terugvragen. Ook onterecht betaalde inkomstenbelasting kun je in een toekomstige aangifte verrekenen, al weet ik even niet uit mijn hoofd hoe dat werkt.