Branko Collin

Stel dat jullie 1000 euro inclusief betalen en dat jullie hebben afgesproken ieder de helft te betalen. De exclusiefprijs is 826,44 euro en de helft daarvan is 413,22 euro. Logisch zou zijn dat jij van de hoofdhuurder dan een factuur van 500 euro zou krijgen: 413,22 + 86,78 btw. De volgende partijen betalen en ontvangen het volgende: - Verhuurder: Ontvangt 1000,00 euro van hoofdhuurder, draagt 173,56 btw af aan belastingdienst. - Hoofdhuurder: Betaalt 1000,00 euro aan verhuurder, ontvangt 500,00 euro van onderhuurder, draagt 86,78 btw af aan de belastingdienst, maar verrekent dit met de 173,56 euro voorbelasting (btw) die hij heeft betaald aan de verhuurder. - Onderhuurder: Betaalt 500,00 euro aan hoofdhuurder, ontvangt 86,78 euro voorbelasting (btw) die hij heeft betaald aan de hoofdhuurder. Al kan het natuurlijk zijn dat de hoofdhuurder jou een exclusiefprijs rekent van 500 euro, in dat geval betaal je btw op btw. Dat hangt ervan af wat jullie precies hebben afgesproken.

Als ik even Google dan kom ik allerlei namen tegen: krimpfoliemachine, sealmachine, krimpsealer, krimptunnel en meer. Misschien handig om te weten voor de volgende die dit topic nodig heeft.

Je zou het (automatisch) formulier voor de voorlopige aanslag inkomstenbelasting 2015 kunnen invullen, daar rolt aan het einde een bedrag uit. Als je uitrekent welk percentage je belastingen van je omzet uitmaken, dan weet je wat je per factuur op een spaarrekening moet zetten. Het formulier voor de voorlopige aanslag is natuurlijk in de eerste instantie om een voorlopige aanslag te doen, en dat kan ook, maar dat hoeft niet. Het meest recente formulier wat ik zie is dat van 2015; belastingwetten veranderen echter niet zo snel dat 2016 veel zal verschillen. Je komt in eerste instantie ver door 2015 uit te rekenen en eventueel rekening te houden met al aangekondigde veranderingen voor 2016. Als je slechts één opdrachthebber hebt, kan het zijn dat de belastingdienst bij een controle jullie relatie als een verkapt dienstverband beschouwt. Mij is niet duidelijk of dat ook gevolgen heeft nu je opdrachtgever in het buitenland zit.

Ah, dat wist ik niet. Ik had het opgezocht, maar de rijksoverheidspagina zei: "Uw bijstand kunt u aanvragen bij uw gemeente." Voor zover ik weet valt UWV niet onder de gemeente, vandaar mijn verwarring.

Een werkloze heeft het recht en zelfs de plicht om werk te zoeken. Het lijkt me sterk dat jij gestraft kunt worden voor het verstrekken van dat werk. Als jouw medewerker tegen jou zou liegen, had je geen probleem. Je zou je medewerker voor een ultimatum kunnen stellen: "of jij licht het UWV in, of ik doe dat voor je". Dat je medewerker tegen UWV-medewerkers zegt dat je zaken slecht gaan, lijkt ook marketingtechnisch niet prettig. Zeker in kleine plaatsen kan een dergelijk gerucht snel een groot effect hebben. Een ding snap ik niet. Je hebt het erover dat je werknemer een bijstandsuitkering heeft. Wat heeft ze in dat geval met het UWV te maken?

Heb je de zoekfunctie van deze site al gebruikt? Deze vraag of soortgelijk komt ongeveer eens per week voorbij, voor mijn gevoel.

Volgens mij is het zo dat het andere bedrijf sowieso de rechten op de oorspronkelijke software behoudt en dat jullie samen de rechten op de nieuwe software hebben. Om de nieuwe software te exploiteren (die gebaseerd is op de oorspronkelijke software), is van beide partijen toestemming vereist. Ik vermoed dat dit overeenkomt met wat jullie willen, dus dat krijgen jullie zo gratis, uit de doos, van de auteurswet. (Wel elkaar nog even toestemming geven.) Het kan zijn dat je de onderlinge afspraak maakt dat jij de software in je eigen richting mag doorontwikkelen en dat de andere partij (of jullie allebei) het resultaat mogen exploiteren. Je zou die wederzijdse toestemming kunnen laten verlopen als jullie samenwerking beëindigt. Op die manier voorkom je het risico dat jij de software zonder toestemming doorontwikkelt of dat zij jouw uitbreidingen zonder toestemming blijven gebruiken. Van tevoren afspreken onder welke omstandigheden en voorwaarden de samenwerking beëindigt is altijd verstandig. Hou rekening met je klanten/gebruikers. Niets is zo vervelend dat een dienst of support op een pakket ophoudt, omdat de rechtensituatie bij een exit verdere exploitatie onmogelijk maakt. Wat je kunt doen is de software in een escrowdepot stoppen waar deze uit wordt vrijgegeven onder bepaalde voorwaarden. Er zijn in Nederland verscheidene escrowagents die je daarbij kunnen helpen. Er zijn in de auteurswet wat uitzonderingen waar je rekening mee moet houden: - Als het werk in een relatie werkgever/werknemer is ontwikkeld, heeft de werkgever het auteursrecht. - Als het werk in op zichzelf staande delen valt op te splitsen, hebben zowel de afzonderlijke delen als het geheel een auteursrecht. Het auteursrecht van het geheel ligt bij de samensteller. Het bekende voorbeeld hiervan is een tijdschrift. Ik kan me deze constructie eerlijk gezegd bij software niet zo snel voorstellen. - Als het werk onder regie van een partij is ontwikkeld (deze partij vertelt je precies wat je moet doen, je bent alleen maar een uitvoerder), komt het auteursrecht toe aan de regisseur. Ik vermoed dat geen van deze dingen van toepassing is, maar ken je exacte situatie niet.

Een vaste prijs is voor mij (bijvoorbeeld): ik doe het totaal van de werkzaamheden voor 20.000 euro. Dat zou je ook kunnen omschrijven als: ik doe het totaal van de werkzaamheden in 200 uur en reken daarvoor een tarief van 100 euro per uur. Ik heb de indruk dat dit niet is wat jij hebt afgesproken. Dat klinkt meer als: ik werk totdat de opdracht af is voor 100 euro per uur en met een maximum van 32 uur per week. Vergis ik me? Voor mij is dat geen vasteprijsafspraak. Behalve als dat onderdeel is van de overeenkomst die je met de opdrachtgever hebt.

Nee, ik ga niet uit van een fictieve dienstbetrekking. Toevallig weet ik wat dat is, omdat ik laatste in verband met de VAR-vervanger iets heb uitgezocht over de artiestenregeling. Waar het mij om gaat is de vraag: als de belastingdienst jouw relatie met de opdrachtgever als een verkapt dienstverband ziet, is er vanaf dat moment een impliciete arbeidsovereenkomst? Zonder boek 7 helemaal door te spitten durf ik wel te stellen dat de fiscus niet zomaar arbeidscontracten bij derden kan uitdelen alsof het M&M's zijn. Wikipedia lijkt me daar gelijk in te geven en noemt 4 factoren die een rechter meeneemt bij het bepalen of iets nu wel of niet een arbeidsovereenkomst is: Dit komt uit het arrest Groen/Schroevers (HR 14 november 1997, NJ 1998/149). In een lezing aan de UvA (zo te zien) zegt de hoogleraar arbeidsrecht Ronald Beltzer (PDF): "Voorgaande overweging [of er al dan niet een arbeidsovereenkomst was beoogd] sloot aan bij de opkomst van aanbieders van arbeid op de arbeidsmarkt met een goede economische en maatschappelijke positie en die dermate bewust, en met begrijpelijke reden, afzien van de bescherming die de arbeidsovereenkomst biedt, dat ze ook aan die keuze kunnen worden gehouden.Meestal zijn dergelijke personen niet “in dienst”, al is de begrenzing met de opdracht lastig, omdat ook daar een instructiebevoegdheid bestaat. Zouden we nu anders moeten oordelen vanwege een snelle toename van de ‘flexibele schil’, in het bijzonder de zzp’ers?" Hij vervolgens een hele rits arresten aan waaruit blijkt dat de HR aan de zogeheten partijbedoeling voorbijgaat en overeenkomsten van opdracht (of soortgelijk) toch als arbeidsovereenkomst. Ik had dit overigens moeten weten. Beltzer noemt de Gouden Kooi-uitspraak waar ik in 2011 zelf nog over had geblogd. :/ In dat geval was de vraag of een realityshowdeelnemer recht had op WW. Het antwoord was ja. Hoe dan ook, het is mij nog steeds niet duidelijk in hoeverre de mening van de belastingdienst hierbij van belang is. Ik vraag me ook af of dat ooit getoetst zal worden; de belastingdienst lijkt me alleen geïnteresseerd in afdrachten, en een opdrachtnemer zal niet zomaar tegen zijn opdrachtgever beweren: vanaf nu ben je mijn baas, waar is mijn salaris?

Dit heb je neem ik aan van deze posting van Lancelots, waar iemand een medewerker van de belastingdienst parafraseert. De belastingdienst lijkt me echter niet over zaken als ontslagbescherming te gaan. En wat als je tijdens je dienstverband ziek was? Of iets al dan niet een verkapt dienstverband is, wordt pas achteraf bepaald. Heb je dan alsnog recht op het loon dat je doorbetaald had moeten krijgen?

Wat dat betreft is deze recente uitspraak wellicht interessant.

Ik las dienstverband = baan. Daar zitten allerlei beschermingen aan vast die je bij een verkapt dienstverband niet hebt.

Echt waar...? Ik denk dat dit wel vies tegen kan vallen eerlijk gezegd. Nogal specialistisch en vooral arbitrair allemaal. Inderdaad, dat stel ik te stellig. Waar het mij om gaat is het volgende. Hoe je overeenkomsten voor onbepaalde tijd opzegt, ligt met name in de jurisprudentie besloten - al gaat die jurisprudentie natuurlijk met name om gevallen waarin de partijen er onderling niet uitkwamen, dus daar zit een zekere scheefheid. Een advocaat lijkt me iemand die jou op basis van de jurisprudentie moet kunnen uitleggen wat sommige van je opties zijn en is ook iemand die zonder emotie zou moeten kunnen onderhandelen. Wellicht is dat een voordeel. Maar misschien ben je zelf als ondernemer een betere onderhandelaar dan een advocaat. Of misschien zou je een niet-jurist namens jou kunnen laten onderhandelen, bijvoorbeeld een oud-ondernemer. Het enige wat we hier kunnen doen is wat balletjes opgooien. Vraag aan de TS: "Zijn er nog ander opties vanwege de handelsnaam die niet geregistreerd is?" Waar zit je aan te denken? "en door het niet nakomen van de rolverdeling zoals afgesproken staat in het samenwerkingscontract." "Na 2 jaar heeft hij er 160 uur in geïnvesteerd en 4000 euro en ik ruim 4000 uur en 6000 euro." "Hij zou in zijn rol als business developer en online consultant en in zijn expertise bijdragen om van het bedrijf een succes te maken." Bij het niet nakomen van een overeenkomst kun je de andere partij in gebreke stellen. Je eist dan alsnog nakoming en biedt daartoe een redelijke termijn. Weigert die partij nakoming, dan kun je je eigen prestatie opschorten (de winstuitkering). Mij is nooit duidelijk of je nu tegelijkertijd kunt opschorten en ingebrekestellen. Dat is ervan uitgaand dat jouw voorstelling van de stand van zaken de enige juiste is. Ik weet niet wat er in de overeenkomst staat, maar uit het feit dat iemand slechts 160 uur heeft gewerkt, volgt niet automatisch dat hij de overeenkomst niet is nagekomen. Misschien waren dat wel 160 uur briljant advies. Misschien stond er in de overeenkomst niets over het aantal te werken uren. Daarnaast zijn 18 maanden wellicht niet genoeg om tot het afgesproken succes te leiden. Hoeveel tijd is dan redelijk om na te komen?

Niet alleen is de oorspronkelijke leverancier niet verplicht wachtwoorden, handleidingen en dergelijke aan jou over te dragen, ze zijn zelfs niet verplicht (tenzij er iets is afgesproken) deze zaken aan de klant over te dragen. En zelfs al zijn ze dat laatste wel verplicht, dan wil dat nog niet zeggen dat de klant deze zaken aan jou mag overdragen. Wat te doen? Er is inderdaad niet zoveel te doen. Zoals Norbert zegt, ga eens met de oude leverancier praten. Het hoeft niet zo te zijn dat als zij een conflict met de klant hebben, dat zij dan automatisch ook ongunstig tegenover jou staan. Zorg ook dat je goede afspraken met de klant hebt. Je wil niet dat de oude leverancier jou aanklaagt wegens auteursrechtinbreuk, dus zorg ervoor dat de klant jou niet in een situatie kan manoeuvreren waarin inbreuk maken de enige uitweg lijkt. Voor je eigen klanten kun je zorgen wegnemen door bij grote projecten een escrowregeling aan te bieden. Je stopt dat source code, handleidingen, wachtwoorden en dergelijke in een escrowdepot dat door een onafhankelijke derde (de escrowagent) wordt beheerd. Als jij failliet gaat of om de een of andere reden nog weigert aan je software te werken, kunnen je klanten die gegevens uit het depot halen. Ik ben geen advocaat: is het onthouden van enige medewerking door de oude leverancier mogelijk een onrechtmatige handeling die de klant de mogelijkheid biedt schade te verhalen op de oude leverancier? Bij wachtwoorden wil ik het volgende nog opmerken. Vaak geven deze toegang tot een dienst of tot een verzameling persoonsgegevens. Door deze door te geven kan de oude leverancier in overtreding raken van respectievelijk de algemene voorwaarden van de dienst of van de privacywetgeving van Nederland. Het is dus niet zo dat de leverancier geen belang heeft bij het achterhouden van wachtwoorden. Bij diensten zit ik dan met name te denken aan diensten die de leverancier onder zijn eigen naam aanvraagt in plaats van die van de klant.

Volgens deze pagina zijn er vier criteria volgens welke je ondernemer voor de btw kunt zijn. Er hoeft maar een criterium van toepassing te zijn: - Zelfstandig werken; óf - Regelmatig inkomsten uit bedrijf of beroep; óf - Inkomsten naast werk uit vaste dienst; óf - Een vermogensbestanddeel of recht exploiteren. Hm, nu ik dat zo lees, is het inderdaad vaag. Iemand in loondienst heeft ook regelmatig inkomsten uit beroep en die hoeft toch echt niet btw af te dragen. Misschien moet je het eens aan de belastingdienst vragen.

Voornamelijk voor één opdrachtgever werken kan er op wijzen dat er sprake is van een verkapt dienstverband. Dit kan gevolgen hebben voor de belastingen; als de fiscus beoordeelt dat er inderdaad sprake is van een verkapt dienstverband, moeten jij en de opdrachtgever alsnog bepaalde belastingen betalen. De opmerking van RT dat er mogelijk zelfs sprake is van een dienstverband, snap ik echter niet. Ik weet dat dat al snel het geval is als je loon betaald krijgt, maar ik neem aan dat jij facturen stuurt? Hoe zit dat?

Even terzijde, een handelsnaam ontstaat in het gebruik en niet door registratie in het handelsregister. "Het bedrijf maakte al snel naamsbekendheid in de branche" - dat is het punt waarop je handelsnaam ontstond. Ik vind de goodwillberekening wat curieus waarbij een bedrijf dat tot nu toe alleen maar verlies heeft gedraaid opeens 32.000 euro waard zou zijn. Wat zijn jouw toekomstverwachtingen? Duurovereenkomsten voor onbepaalde tijd kunnen worden opgezegd als daar een voldoende zwaarwegende reden voor bestaat. Het kan zijn dat daarbij een vergoeding redelijk is. Een advocaat zou je moeten kunnen vertellen wat je opties zijn, d.w.z. of je een zwaarwegende grond hebt, hoe je de vergoeding berekent, hoe je onderhandelt enzovoort.

Behalve als Google volgend jaar besluit Gmail af te stoten. Ook Google is een provider, al is het geen access provider maar een service provider. Beter is wellicht e-mail aan je domein te koppelen.

Je mag alles wat je wil in algemene voorwaarden zetten en dat geldt dan ook. Jouw voorbeeld heeft echter als probleem dat het betekenisloos is en niet correct Nederlands. Ik hoop dat je het herschrijven door een advocaat laat doen. Er zijn, zo uit mijn hoofd, twee uitzonderingen. Ten eerste kunnen kernbedingen botsen met je algemene voorwaarden. Als jij mij een auto verkoopt en je levert een taart, dan heb je niet aan kernbeding voldaan. Als jij in de AV zet dat je alleen maar taarten levert, dan heeft de wet daarvoor een oplossing bedacht: kernbedingen in de AV zijn ongeldig. De andere uitzondering volgt uit het consumentenrecht. Als je met consumenten te maken hebt, heb je te maken met een grijze en zwarte lijst van voorwaarden die niet altijd respectievelijk nooit geldig zijn. Dit is niet helemaal een antwoord op je vraag, maar ik hoop daarmee een beetje de contouren van AV duidelijk te maken en te laten zien dat je vrijwel alles in AV kunt opnemen.

Ik zie zowel Ron van der Kolk als Norbert Bakker zeggen dat de keuze voor een constructie mede afhangt van de persoonlijke omstandigheden van de betrokkenen. Ik vind dat toch raar, zeg. Persoonlijke omstandigheden veranderen om de haverklap. Dat zou betekenen dat geen enkele constructie robuust is en altijd meteen aan de veranderende privé omstandigheden aangepast moet worden. Is dat zo? Zo ja, wie bewaakt een dergelijk proces?

Ik weet niet wat je denkt dat je hebt uitgezocht, maar volgens mij klopt er helemaal niets van. Het artikel 46 uit boek 7 van het BW is al sinds juni 2014 geschrapt. In plaats daarvan is, zoals ik al eerder aangaf in deze draad, artikel 230 van boek 6 gekomen. Dat nieuwe wetsartikel zet met name jouw stukje onder "Als je de klant persoonlijk ontmoet geldt de bedenktijd niet" (en uiteraard het kopje zelf) volledig op losse schroeven. Ik heb het zelf maar even vetgedrukt. Vindt de ontmoeting bij jou op de zaak plaats? Dan heb je gelijk. Vindt deze elders plaats, dan niet. Onder 230g staat wat onder een verkoopruimte wordt verstaan: Dit is om met name consumenten bij colportage te beschermen, maar ik kan me voorstellen dat als je thuis wordt uitgenodigd door een aanstaand bruidspaar, dat er ook onder valt. (Ik behoud me het recht voor van mening te veranderen zodra ik snap wat er wordt bedoeld met "of waarvoor door de consument een aanbod is gedaan onder dezelfde omstandigheden". :)) Dat CLC-VECTA-artikel wat wij niet mogen lezen, heeft dat het over artikel 45, boek 7, of over artikel 230, boek 6? In geval het eerste, dan hebben zij hun werk niet goed gedaan.

Je zou de ontwikkelaar ook geld kunnen bieden, soms verhoogt dat de prioriteit van een feature. (Cru gezegd. De ontwikkelaar bellen, zoals je netjes hebt gedaan, en polsen of jij iets kunt doen om de ontwikkeling van het feature te versnellen. Dat hoeft niet per se geld te zijn.)

Voor zover ik weet, hoeft zelfs dat niet. Openbaarmaking heeft als voordeel dat daarmee (vaak) de auteur bekend is, maar als jij kunt bewijzen dat iemand anders een schets van je heeft gestolen, ben je nog steeds de auteur en ben je dus nog steeds beschermd.

De wet schrijft voor dat de VAR niet meer dan een jaar vanaf de verstrekking geldig is. Dit is de relevante tekst uit de Wet Inkomstenbelasting 2001: In eerste instantie heeft je opdrachtgever dus gelijk. De vorm van de beschikking staat echter niet vast; de brief die je vorig jaar hebt ontvangen waarin de belastingdienst aangeeft dat de VAR 2015 ook dit jaar geldig is, is volgens mij een nieuwe beschikking. Netter was het geweest als ze gewoon iedereen een nieuwe VAR hadden gegeven, maar ja: de brief neemt slechts één pagina in beslag, dus bespaart het ze papier? Mijn advies zou zijn die oude VAR te laten zien in combinatie met die brief. IANAL. TINLA.

Triodos gaat je dat geld niet op je mooie ogen geven. Zij kijken naar je bancaire financieringscapaciteit, wat een muffe term is om aan te geven: als jij ophoudt af te lossen, wat kunnen onze zware jongens van je afpakken? Wat is je onderpand? En als jij blijkbaar over dat onderpand beschikt, vraag ik me af: waarom heb je dat geld dan nog nodig? Heb je bijvoorbeeld een baan naast je onderneming? Ik heb trouwens eens naar de voorwaarden van Triodos (PDF) gekeken en zij zeggen dat je het krediet alleen mag inzetten voor specifieke bedrijfsmiddelen: "Kredieten worden verleend voor een specifiek doel dat door de bank kan worden bewaakt. Er wordt dus een specifiek bedrijfsmiddel gefinancierd." (Wat wel vreemd is; dan zou een lening volstaan.) Dat klinkt alsof jouw doel "vangnet voor bange dagen" daar niet onder valt. (Al kan het natuurlijk zijn dat, zodra je het krediet hebt, de bank niet meer hard checkt of je het wel correct inzet.) De privébetaalrekening van Triodos biedt je de mogelijkheid tot 10.000 euro rood te staan: is dat geen goed vangnet? Als je overigens per se bij Triodos wil bankieren, zou je ze ook eens kunnen opbellen om te vragen wat ze voor je kunnen betekenen. Wat is de rechtsvorm van je bedrijf? Als je een eenmanszaak in Nederland hebt, zal het niet zoveel uitmaken of je nu een persoonlijk of een zakelijk krediet neemt. Ik heb het idee dat je je financieringsbehoefte nu door de gehaktmolen van je principes aan het persen bent. Je hebt daarbij het nadeel dat Triodos en ASN nog geen doorlopende kredieten aan particulieren verstrekken en je dus aan hun zakelijke producten vastzit. Dan wordt, zoals Patrick Keizer al aangeeft, het al snel nuttig ook naar andere oplossingen te kijken.