Branko Collin

Dank voor de aanvullingen. Mijn reden om naar je status (ondernemer of werknemer) en naar de betekenis van 'franchisehulp' te vragen was onder andere, omdat er bij recente discussie over concurrentiebedingen zowel hier als elders op het web regelmatig naar boek 7, titel 10 van het Burgerlijk Wetboek wordt verwezen; dat betreft echter het arbeidsrecht, wat de relatie tussen werkgevers en werknemers beschrijft. Het artikel wat je linkt, zegt: "Concurrentiebedingen kunnen in strijd komen met het mededingsrecht en nietig zijn. Concurrentiebedingen die onbeperkt zijn in tijd en geografie zijn meestal nietig. Bedingen die langer duren dan één jaar meestal ook." Ik heb op rechtspraak.nl gezocht naar 'concurrentie franchise' en de eerste drie uitspraken die ik heb bekeken, lieten het concurrentiebeding overeind: de franchisenemer verloor. Over het mededingingsrecht werd daarbij expliciet opgemerkt dat er behoorlijk wat bewijslast lag bij de franchisenemer. Jij moet kunnen aantonen dat de Nederlanders er merkbaar nadeel van ondervinden als jij geen parfum meer kunt verkopen. Ik wil niet zeggen dat Franchisehulp.nl ongelijk heeft; sterker nog, zij hebben er ongetwijfeld meer verstand van dan ik. Wel denk ik dat als ik franchisegever was en een van mijn franchisenemers ging ondanks onze afspraken voor zichzelf werken, ik er werk van zou maken. Laat je in dergelijk geval adviseren door een goede advocaat.

Ik had hem zelf ook al gevonden, maar wacht voor de zekerheid ook het antwoord van de TS af. Misschien dat hij/zij dan zelfs direct kan linken naar het gegeven advies en kan uitleggen waarom die situatie precies overeenkomt met de zijne/hare.

Ik weet niet wat hier staat. [*]Wat is een franchisehulp? [*]Wiens eisen? [*]Ben jij een ondernemer of een werknemer?

Wat zijn solosessies? Ik heb naar dat woord gegoogeld en krijg dan het artikel van Annedien en drie artikelen die het beste door de heer Ian Dury werden samengevat in het onsterfelijke nummer Sex & Drugs & Rock 'n' roll. ("Genant momentje: gast betrapt door moeder tijdens solosessie", "Voorbij Alcohol" en "Vlaamse rapper Bird dropt Solosessie", zelfs in die volgorde - ik zie de link met ondernemen nog niet.) :)

Ben je met één bank gaan praten of met meerdere? Verschillende banken kijken verschillend tegen je financieringsbehoefte aan.

Als ik het goed begrijp snappen winkeliers het concept heel snel, maar verkopers niet? Misschien moet je dan oud-winkeliers als verkopers inhuren. Uit het feit dat je je product in een pilot al 120 keer hebt verkocht, blijkt ook wel dat het goed is uit te leggen. Waren er nog bijzonderheden in de pilot die maakten dat winkeliers misschien eerder geneigd waren je product af te nemen, een of ander voordeel dat maakt dat de verkopers het nu lastiger hebben? Hoe belangrijk is het dat je snel volledig landelijk uitrolt? Als een langzame groei beter is dan geen groei, zou je eventueel zelf de verkoop kunnen doen.

Ik weet niet wat het nut of doel is van reeds betaalde facturen te betwisten,maar ja, ik ben geen advocaat. Ik gok echter dat ze daar niets meer mee kunnen. Misschien is het als extra dreigement bedoeld? Als in: "als jij je incasso doorzet, dan gaan wij op onze beurt deze bedragen terugeisen". Om wat voor bedragen spreken we in totaal? Meer of minder dan 500 euro? Meer of minder dan 5000 euro? Wat wordt er aan de facturen betwist? De vorm? Of wordt betwist dat je je prestatie correct hebt uitgevoerd? In dat laatste geval zou je kunnen aanbieden je levering alsnog te completeren. Algemene Voorwaarden hoef je overigens niet ondertekend retour te krijgen, ze gelden altijd. Het voordeel van ondertekend retour ontvangen is dat je een bewijs hebt dat ze aan de andere partij ter hand zijn gesteld.

Ik heb er eens een mailtje naar de politie aan gewaagd: Ik kreeg enkele uren later een antwoord van de Politie | Amsterdam | Regionaal Service Centrum:

Aangifte vervult een belangrijke functie, namelijk dat de omvang van het probleem bekend wordt. Misschien zou er een manier moeten zijn waar je bij zaken die bij de politie toch al geen hoge prioriteit hebben, een verkorte aangifte kunt doen. De politie kan dan op basis van het volume besluiten alsnog onderzoek in te stellen en in dat geval om een complete aangifte vragen. Partijen van wie ik verwacht dat ze hier ook geïnteresseerd in kunnen zijn (en die al op een stapel bruikbare data moeten zitten) zijn verzekeringsmaatschappijen.

Ik zie dat je heel zwart-wit stelt dat je investeringen voor niets zouden zijn zodra de grote jongens lucht krijgen van je product. Ik weet niet of je het zo pessimistisch moet zien. Ooit werkte ik voor een bedrijf dat ook een tamelijk uniek product in de markt zette. Er zaten in die tijd twee grote spelers in de markt die simpelweg alle nieuwe ideeën van kleine spelers namaakten (wel op een manier dat ze niet over de grens gingen) en puur op gewicht probeerden de kleine spelers weg te drukken. Leverden wij voor een tientje per eenheid, rekenden zij 7,50, dat idee. Het baat-het-niet-schaadt-het-niet principe ook: zou het ze niet lukken de kleine speler van de markt te drukken, waren ze zelf nog steeds een grote speler. Die aanpak heeft twee bezwaren, namelijk soms baat het inderdaad niet en blijft de kleine jongen een speler en soms heeft de kleine speler gewoon een betere toepassing en blijven de kopers toch naar hem toekomen. Bij ons was beide het geval. (Het hielp in ons geval dat het product niet nieuw was, maar in licentie van een buitenlandse producent - het was al redelijk uitontwikkeld.) Kleine spelers worden soms ook opgekocht door grotere bedrijven als het product eenmaal zijn levensvatbaarheid heeft aangetoond. Voor veel investeerders is dat zelfs de gewenste exit. De startup werkt als broedmachine voor het idee en als er eenmaal een levensvatbaar product is, wordt het product of het bedrijf te koop gezet. Erg prettig voor de grote club, want het idee heeft zich bewezen en daarnaast kaap je een volledig uitontwikkeld voor de neus van je concurrenten weg. Zelfs als anderen er met je idee vandoor gaan, kan het best zijn dat je als kleine speler op die markt overeind blijft. Hetzij als de derde of vierde aanbieder van een concurrerend product, hetzij als toeleverancier van aanvullende producten. Dat hoeft niet erg te zijn, je verdient meer als kleine speler dan als niet-speler die ervan droomt grote speler te zijn. Het gaat er niet alleen om hoe goed je idee is, maar ook hoeveel moeite het kost er een goed product van te maken. Als jouw concurrenten een half jaar nodig hebben om jou na te apen, ben jij inmiddels een half jaar verder. Die app van Johan Vlemmix is een aardig voorbeeld. In de basis was het een goed idee (soortgelijke apps bestonden zelfs al, zo goed was het idee), maar het koste ASR slechts een week om met iets soortgelijks op de markt te komen. Dat betekent óf dat het zo'n voor de hand liggend idee was, dat ASR al lang zelf hun app in ontwikkeling had, óf dat het helemaal niet een idee was waarmee je je kon onderscheiden, want het was in een week na te maken. Hoe vergelijkt jullie idee hiermee? Als 'de grote jongens' in korte tijd kunnen namaken, is het waarschijnlijk ook helemaal niet zo'n sterk concept. De kracht van een product zit vaak niet in het idee zelf, maar in de kwaliteit van de uitvoering. Je hebt het over een online dienst in de automotive industrie, maar ik weet niets van die bedrijfstak af. Hoe sterk is de automotive industrie in online diensten?

Is aangifte doen zo'n slecht idee? Het wordt nu alleen gepresenteerd als middel om de bezorgdienst onder druk te zetten. Het pakketje is óf verloren óf gestolen, veel meer smaken lijken me er niet te zijn. Als je aangifte doet (en de bezorgdienst doet dat ook), dan heeft de politie aanknooppunten op basis waarvan een onderzoek kan worden gestart. Een enkel verdwenen pakketje zal niet tot actie leiden, tientallen pakketjes op hetzelfde adres, bij dezelfde bezorgdienst of bij dezelfde webshop wel. Een bemoeilijkende factor lijkt me eventueel dat aangifte doen een bewerkelijk proces kan zijn?

Enkele zaken die me opvallen: 1) "Factuur is verzonden ... eerste herinnering verstuurd ... Aanmaning verstuurd." Hieruit proef ik nergens dat je ook daadwerkelijk contact hebt gehad met je klant. Het klinkt meer als broadcast dan communicatie. Klopt dat? Zo nee, wat zeiden ze toen je ze belde of toen je langsging? 2) @Antwoord voor bedrijven - "Dat hoeft dus niet via een incassobureau." Is er uberhaupt iets wat wel via een incassobureau moet? Volgens mij mag een incassobureau precies hetzelfde als jij/Sinterklaas/de bakker/enzovoort. Heb ik dat verkeerd begrepen? Een goed incassobureau kan wat toevoegen, omdat ze veel ervaring hebben met incasso, dat is volgens mij het enige wat je aan een incassobureau hebt. 3) "Welke termijn moet ik in acht nemen bij het versturen van de vordering incassokosten en het inschakelen van een deurwaarder? Zijn hier vastgestelde termijnen voor?" Consumenten moet je minstens een betalingsherinnering sturen als je incassokosten in rekening wil brengen; bij bedrijven mag je volgens mij per direct op voldoening van de wederprestatie staan (een advocaat kan hier vast iets zinnigers over zeggen). Ik vermoed wel dat het hele traject van betalingsherinnering en aanmaning inmiddels zo sterk is ingeburgerd dat bij eventuele escalatie (lees: rechtsgang) een rechter raar zal staan kijken als jij de dag na het verlopen van de betalingstermijn de dagvaarding de deur uit doet. Je loopt op zijn minst het risico dat je klant doodleuk zegt je factuur niet te hebben ontvangen of kwijt te zijn geraakt. 4) "Kunt u mij vertellen onder welke relatie een overeenkomst met een uitzendbureau en zzp'er valt: handelstransacties of niet-handelstransacties?" Het verbaast me dat er een relatie tussen een uitzendbureau en een ZZP bestaat. Bij uitzendbureaus heb je, tenzij het uitzendbureau diensten of producten voor zichzelf koopt bij de ZZP, meestal te maken met een werkgever-werknemer-relatie. Je ontvangt een salaris en verstuurt daarvoor geen factuur. Nu heb ik er net even op gegoogeld, en zie dat er heel wat organisaties zijn die zich 'uitzendbureau voor ZZP's' noemen, maar ik heb geen flauw idee wat dat betekent. Over het algemeen noemen dat soort bedrijven zich recruiters -- voor de bouwbranche e.d. zal dat misschien wat te chic zijn. Als jullie feitelijke relatie die van opdrachtgever en zelfstandige leverancier is, dan heb je voor de wettelijke rente te maken met een handelstransactie.

Meneer Google zegt dat in Waalwijk het Nederlands Leder en Schoenen Museum zit. Op die site vind ik zo gauw niet iets over een kenniscentrum. Zij organiseren wel regelmatig evenementen voor scholen, en een van die scholen is de Dutch Shoe Academy, die zichzelf "het expertisecentrum voor schoenen en leer" noemen, alhoewel het meer school dan een kenniscentrum lijkt te zijn.

For later reference (let op de datum), dat laatste staat hier: (Ik kan uit ervaring vertellen dat dit klopt. Lang verhaal kort: de bd stuurde mijn aangifteformulieren naar een vorig adres, waarvan de nieuwe bewoner de post niet doorstuurde. Toen ik na vijf maanden of zo zelf maar eens checkte, had ik al een fikse boete aan mijn zitvlak en de plicht om maandelijks aangifte te doen.)

Ik heb hier zelf geen verstand van, maar een mens leest wel eens iets op het internet, misschien kan ik wat aanknopingspunten voor verdere studie leveren. Investeringsmaatschappijen willen zoveel mogelijk invloed hebben (ik ken verhalen waarin kort nadat de eerste investeringsronde was gedaan, alle directeur-oprichters werden ontslagen en vervangen door mensen van de investeringsmaatschappij). Je zou er eens een paar moeten opbellen en vragen welk percentage zij normaal gesproken willen hebben. Of Google er eens naar. Als je verwacht dat de investeringsmaatschappij een groot aandeel wil hebben, moet je zelf misschien laag inzetten. Of je biedt aan wat je zelf bereid bent te missen. Uiteindelijk kom je bij succesvolle onderhandelingen toch uit bij wat beide gekken er voor overhebben. De exitstrategie van veel investeringsmaatschappijen is het bedrijf na verloop van tijd voor een zo hoog mogelijk bedrag door te verkopen. Voor een investeringsmaatschappij is het ideaal als een goed lopend bedrijf eerst zo veel mogelijk schulden aangaat (en de opbrengsten richting de investeringsmaatschappij verdwijnen) om het bedrijf daarna te verkopen. Zie Hema, PCM. Een durfkapitalist gaat ervan uit dat er wel eens iets misgaat. Daarom wil hij met zo weinig mogelijk verlies uit kunnen stappen bij bedrijven waar het misgaat en met zoveel mogelijk geld bij bedrijven waar het goed gaat. Dat doet me denken aan het bedrijfsmodel van veel uitgeverijen: de paar romanschrijvers die het goed doen financieren de gok die een uitgeverij neemt op de tientallen schrijvers die het matig of slecht doen. Wat leningen betreft, die worden ook door investeringsmaatschappijen verstrekt, dus dat zou je daar eens kunnen vragen. Hier durf ik niets over te zeggen. Zoals gezegd kan het voor een investeringsmaatschappij gunstig zijn om bij bedrijven die zich al bewezen hebben, zelf leningen te verstrekken. Dat is bij jullie natuurlijk niet het geval. Je zou misschien eens moeten gaan praten met bedrijven die in hetzelfde schuitje hebben gezeten, of met mensen die voor investeerders hebben gewerkt. Al heb je kans dat je alle goede adviezen als het erop aankomt in de wind slaat, omdat de investeerder de bovenhand heeft: hij (zij) heeft het geld. Die machtspositie zie je ook in hun houding t.a.v. NDA's: die tekenen ze niet. Ik zou bijna zeggen, maak de keuzes waar jullie je prettig bij voelen, in de onderhandeling gaat immers toch alles nog veranderen.

Als het een eenmanszaak is, is er dan verschil tussen een lening privé en een lening zakelijk? Hoe werkt dat?

Als het 14 dan wel 18 euro kost om een bord terug te sturen en je hebt zelf een auto, dan is het wellicht een idee om sommige retouren zelf op te halen. Een cameraverhuurbedrijf dat ik ken (puur via Google), gebruikt dropboxen in verschillende steden. Dat noemen ze de Rentomat. Je haalt daar je apparatuur op en na gebruik lever je de apparatuur er weer in. Ik zie nu dat ze ook een bezorg- en ophaalservice hebben à 10 euro. Misschien zijn er wel bedrijven die aan jouw vaarwater grenzen waar je een afspraak mee kunt maken dat zij de afgifte en inname regelen. Wat retourlabels betreft; de fabrikant van mijn printer heeft een website waar je de retourlabels van kunt downloaden. Degene die een lege tonercartridge wil terugsturen, downloadt het label, print het uit (waarmee dan?! :)) en plakt het op de verpakking. Ik gok dat voor hen het voordeel is dat ze niet jarenlang aan contracten vastzitten met postbedrijven? Speelt voor jou gok ik minder.

In mijn reactie was ik ervan uitgegaan dat de afnemer zelf ook ondernemer is; waar Rive terecht op wijst is, dat als de afnemer een particulier is, er voorwaarden zijn die vernietigd kunnen worden als ze onredelijk zijn. De wetgever heeft deze voorwaarden opgesomd in een zwarte lijst (altijd vernietigbaar) en een grijze lijst (de leverancier moet aantonen dat een voorwaarde in een concreet geval niet onredelijk bezwarend is). Overigens is het niet mogelijk, als ik het goed begrijp, om de volledige AV ongeldig te laten verklaren; alleen die voorwaarden die op een van de lijsten voorkomen, kunnen nietig worden verklaard, de rest blijft dan volgens mij gewoon overeind.

Ook als je niet akkoord gaat met de algemene voorwaarden (AV), gelden ze toch. De enige voorwaarde die de wet stelt aan AV, is dat ze correct ter hand zijn gesteld. Op het moment dat er een overeenkomst is, en de AV zijn correct ter hand gesteld, gelden de AV. In jouw geval lijkt er geen overeenkomst te zijn (want geen tijdige akkoordverklaring), dus dan gelden de AV ook niet. Overigens schrijf je: "de offerte is nooit ondertekend". Wat je bedoelt is gok ik dat jij geen ondertekende offerte hebt ontvangen. Je prospect zou niet de eerste zijn die tegen een rechter liegt dat hij de offerte wel degelijk heeft ondertekend en tijdig heeft teruggestuurd. Niet iets om je superzorgen over te maken, maar hou er rekening mee dat het kan gebeuren. Waarom heb je daar trouwens niet achteraangebeld? Als ik een offerte heb uitstaan en de acceptatiedatum verloopt, dan informeer ik bij de prospect of hij hem wel heeft verstuurd - brieven raken kwijt in de post en ik wil over het algemeen de opdracht hebben.

Ik kan niet zeggen dat het er duidelijker op wordt. Waarom zou ondernemerschap in het voordeel van de TS werken? Ik heb trouwens nog eens naar die twee zaken gekeken, wat nauwkeuriger dit keer, en beide zaken draaien om het arbeidsrecht, te weten boek 7, titel 10 ("Arbeidsovereenkomst"), afdeling 5. Dat recht heeft geen betrekking op afspraken die ondernemers onderling maken. Een opdrachtnemer heeft niets aan die jurisprudentie. (IANAL. TINC.)

Ik kan mij voorstellen dat mensen wat meer bieden op een goededoelenveiling, "want het is voor een goed doel". Extra centen dokken "want het verdwijnt in de zakken van Jeff Bezos" daarentegen...? Daarnaast zou je op een goededoelenveiling veilingen kunnen organiseren rondom bepaalde thema's, in samenwerking met het goede doel. Marktplaats en Ebay kunnen dat vast ook, maar die moeten dat dan eerst inrichten.

In beide uitspraken ging het om een werknemer die werkloos was geraakt en in de WW zat. De TS is ondernemer (en in dienst van zijn eigen bedrijf), die kan dus niet werkloos worden. In beide gevallen ging het ook om een kort geding waarbij de werkloze van tevoren vroeg om matiging, terwijl de TS eerst van zijn opdracht heeft geprofiteerd en pas achteraf daar niet voor wil betalen. Wat ik me afvraag: waar baseer jij je inschatting op dat er een 'redelijke kans' op matiging of vernietiging is?

Bij een klant in Nederland hoef je niet allerlei rare stappen te nemen, je vorderingen zijn direct opeisbaar. (Particulieren genieten nog enige bescherming, in de zin dat je hen niet meteen boetes kunt opleggen.) Hoe dat bij een klant in België zit, weet ik niet, dat moet je op een Belgisch forum vragen. Aangezien het om een grensoverschrijdende vordering lijkt te gaan, heb je het voordeel dat je gebruik kunt maken van een Europees Betalingsbevel.

Hoezo werkt je vriendin niet? Is dat uit keuze of uit noodzaak? Ik kan me voorstellen dat als het uit keuze is, ze later op haar keuze voor een samenlevingscontract gaat terugkomen. Het is me overigens niet meteen duidelijk wat dit met ondernemen te maken heeft.

Ik zie dat ICT Waarborg zichzelf "dé belangenbehartiger voor de ICT-branche" noemt. Als er nu een andere (echte) belangenbehartiger was, zou die werk kunnen maken van een dergelijke uitspraak. (Ter vergelijking, zie het Lekkerste Koekje-arrest.)