Kennis en ervaring op de balans als eigen vermogen?

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Het begon als een losse opmerking in een andere post, maar ik zit me er toch even op stuk te bijten. Is er een manier om immateriële zaken te kapitaliseren en op de balans in te brengen als eigen vermogen? Ik heb wel eens gehoord dat het wordt gedaan met auteursrechten op popmuziek. De waarde van het bezitten van de rechten van Elvis Presley of Michael Jackson is redelijk in te schatten. Het bezitten van de rechten op de code van een computerprogramma kan ook nog wel gekapitaliseerd worden volgens mij. Maar als het gaat om verworven kennis en ervaring?

[glengarryglenross]

Helemaal mee eens,

Wettelijk mag je dit niet opnemen in de balans, echter de vraag is of je er een waarde aan kan plakken.

Hier is al heel veel onderzoek naar gedaan. Er zijn twee stromingen. De ene meent dat je dit soort dingen absoluut niet kan waarderen en activeren. De andere groep wetenschappers, vind dat je dit wel kan, met de volgende argumenten,

 

Bijvoorbeeld de waarde van personeel:

 

 

Je traint je personeel en door deze training kunnen ze een bepaalde omzet genereren. Dit vertegenwoordigt een waarde. Had je deze mensen niet gehad dan kan je deze omzet ook niet maken. Door ze cursussen en trainingen aan te bieden maak je ze steeds meer waard waardoor je ze voor steeds een hoger bedrag kan verkopen per uur aan de klant. Zijn deze kosten van de opleidingen en cursussen nu te activeren? volgens deze groep wetenschappers zou dat wel moeten kunnen. In principe ben ik het hiermee eens. Dan kan je zeggen maar als deze werknemer nu het bedrijf verlaat dan ben je de hele waarde kwijt. Echter de grote bedrijven, internationale advocaten en/of accountantskantoren hebben zoveel mensen in dienst dat de wet van de grote aantallen geldt. De uitstroom wordt vervangen door de instroom dus blijft de hoeveelheid kennis gelijk.

Bedenk wel dat dit soort kantoren, waarvan er steeds meer komen, (verschuiving van productie naar diensten), bijna niets op de balans hebben staan. De grootste post zijn de personeelskosten en de omzet die hiermee samenhangt. Als je dus enkel naar de balans kijkt kan je voor dit soort ondernemingen echt niets zeggen over de waarde van de onderneming. Voor een reéle waarde wordt er dan gekeken naar het aantal facturabele mensen in dienst en de omzet per werknemer.

Meer mensen in dienst = meer omzet = hogere waarde onderneming.

[glengarryglenross]

sorry voor de vele harde enters op het eind.

[Jeroen Bakker]

Je kunt je bericht eventueel editten glengarryglenross, met het knopje 'verander' rechtsboven je bericht.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Meer mensen in dienst = meer omzet = hogere waarde onderneming.

 

Sorry, maar dat vind ik echt onzin. Dan kun je net zo hard stellen dat meer personeel = meer kosten = minder winst. Aangezien dividend wordt uitgekeerd uit de winst, en niet de omzet, zou dat zelfs een betere vergelijking zijn.

 

Echter, deze vergelijking heeft aleen maar zin als je ook iets kunt zeggen over de productiviteit van dat personeel en hun rendement.

[Joost Rietveld]

 

Meer mensen in dienst = meer omzet = hogere waarde onderneming.

 

 

Dit is geen waarheid als een koe. Dit is juist een veel gemaakte fout: meer personeel binnenhalen dan dat er aan werk is, omdat er tijdelijk een overschot aan werk dreigt of is. Ondernemen op basis van angst, slechte raadgever.

 

Groet

Joost

[P.J.]

Maar de ondernemende werkgever mag toch wel gaan reserveren voor onvermoede personeelsperikelen, nu de overheid meer en meer risico's overhevelt naar particuliere bedrijven?

[Joost Rietveld]

Je kunt geen reserves opbouwen voor onvoorziene gebeurtenissen. Een voorziening leg je aan zodra je in redelijkheid de financiële implicaties kunt bevestigen/verwachten.

[glengarryglenross]

Meer mensen in dienst = meer omzet = hogere waarde onderneming.

 

Sorry, maar dat vind ik echt onzin. Dan kun je net zo hard stellen dat meer personeel = meer kosten = minder winst. Aangezien dividend wordt uitgekeerd uit de winst, en niet de omzet, zou dat zelfs een betere vergelijking zijn.

 

Echter, deze vergelijking heeft aleen maar zin als je ook iets kunt zeggen over de productiviteit van dat personeel en hun rendement.

 

Ik heb het niet over winst gehad, je trekt te snel conclusies,

Deze ondernemingen die onttrekken hun waarde aan de omzet per persoon, meer hebben ze niet om omzet mee te draaien. Natuurlijk is meer personeel is meer kosten, als je marge goed is dan is ook meer personeel meer winst. En natuurlijk is hoe beter de marge hoe hoger de winst, dat is nogal wiedes.

Het punt van het verhaal is dat voor deze urenfabrieken het aantal personen die zij weg kunnen zetten een belangrijk productiemiddel is. Voor zover je bij personen over middelen mag spreken.

Zouden we dit wel doen dan kan je een vergelijking trekken met bijvoorbeeld een machine. Je hebt een machine op je balans omdat deze je voor langere tijd dienstbaar is dus je activeert deze en spreid de kosten over de periode dat je van deze machinen gebruik maakt om omzet te draaien (of productie). Nu ga je je machine upgraden dus ook dat activeer je want het verhoogt je productie (voor de komende jaren).

Op zich weinig verschil met een advocaat die je in dienst hebt en wegzet tegen een uurtarief voor klanten. Ook deze advocaat gaat de komende jaren omzet genereren dus waarom mag je nu niet de kosten die je maakt om deze advocaat up te graden activeren? Bijvoorbeeld cursussen zodat hij van een assistenten level een managerlevel bereikt en dus voor een hoger tarief aan de slag gaat. (ja ik weet het: hoger tarief + hogere productiviteit + andere bijzonderheden daargelaten)

 

Ik geef toe : meer personeel = meer omzet is natuurlijk kort door de bocht, maar daar moet je overheen lezen, het gaat erom dat je kan verdedigen dat je uitgaven in personeel zou kunnen activeren.

 

vriendelijke groeten

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ik geef toe : meer personeel = meer omzet is natuurlijk kort door de bocht, maar daar moet je overheen lezen, het gaat erom dat je kan verdedigen dat je uitgaven in personeel zou kunnen activeren.

 

Ik heb er geen probleem mee personeel als produktiemiddel te zien - dat is het strikt genomen ook. Ik ben het alleen nog steeds niet eens met je conclusie.

 

Personeel an sich is niet de bepalende factor voor de hoeveelheid behaalde winst of omzet - het is de hoeveelheid werk dat dat personeel verzet.

 

Een heel efficient bedrijf dat veel zaken geautomatiseerd heeft kan met veel minder personeel dezelfde omzet halen als een traditioneel en inefficient bedrijf met veel meer personeel. Door de lagere personeelskosten zullen ze meer winst realiseren.

 

Eigenlijk zou je dan, in het licht van deze discussie, je winstmarge moeten kunnen activeren, of dat nu veroorzaakt wordt door personeel, automatisering of andere factoren.

[Christine]

Ik hoorde van de week op BNR een interview hierover, dat men er naar toe wil dat je kennis wel op de balans kunt zetten, maar ik weet niet meer wie dat nou zei.

 

Kema heeft in hun jaarverslag van 1994 hun complete kennis op de balans gezet, dat wil zeggen, een schaduwbalans gemaakt waarin naast alle andere dingen de kennis in de gehele organisatie is gewaardeerd en op de balans gezet. De directie was verrast over wat daar uit kwam. Ik las in een leerboek over kennis management dat de gehanteerde methode "de Kema methode" heet.

 

Wat erg vervelend is is dat niemand weet dat ik die methode indertijd heb uitgedacht en uitgevoerd. Ik beschouw het zelf als een van de pareltjes in mijn carriere.

 

 

[Christine]

Ik heb er geen probleem mee personeel als produktiemiddel te zien

 

Ik wel. Personeel is een productiefactor. De andere is kapitaal. Marx vond dat het personeel het werk doet en dus recht heeft op de winst van de onderneming. Hij maakte daarbij een gedachtenfout. In levensvatbare ondernemingen gaat de winst naar de productiefactor die risico loopt. Deze productiefactor huurt de andere in. In het kaptitalisme loopt het kapitaal het risico (en krijgt de winst) en huurt op uurbasis de arbeid in. In een marxistisch model zou het personeel het risico moeten lopen en de winst krijgen, en het benodigde kapitaal tegen rente bij de bank moeten inhuren. Maar dat gaat niet, want de arbeid moet eten terwijl het kapitaal al eten heeft. Ergo, een marxistische economie kan niet. Vandaar dat Marx wel wilde dat het personeel de winst kreeg maar er niet van uit ging dat het personeel dan ook het risico moet lopen. En daar was de productiefactor kapitaal het terecht niet helemaal mee eens.

 

En ik heb geeneens economie gehad op school.

 

[Hans v N]

Ik hoorde van de week op BNR een interview hierover, dat men er naar toe wil dat je kennis wel op de balans kunt zetten, maar ik weet niet meer wie dat nou zei.

 

Dat was Friso de Jong. Hopelijk gaat hij ons hier zijn visie laten zien.

Ik heb het interview even beluisterd maar vind het erg ingewikkeld. Vooral wat ik er als kleine ondernemer er mee kan ontgaat me want ik begrijp dat mijn accountant het waarschijnlijk ook (nog) niet door heeft.

 

Friso is overigens afgestudeerd op de juridische aspecten van encryptie Christine maar dat had je vast zelf al gehoord.

[P.J.]

Jij vergelijkt nu wel het denkpatroon van Marx met de reguliere gedachtengang in onze consumptiemaatschappij. De basis van Marx lag niet op dat vlak, maar op het "genoeg is genoeg"-vlak. Of dat kan is een tweede, maar er zijn wel appels en peren natuurlijk.

[glengarryglenross]

Hello,

Ik las op het internet een leuk artikel hierover, is wel van het jaar 2001 maar nog wel van toepassing,

www.emerce.nl/artikel.jsp?id=46766&rubriek=104943

groeten

 

[F. de Jong]

Beste allemaal,

 

Hieronder zal ik proberen om jullie bij te praten over het onderwerp waarover ik een tijdje geleden wat op BNR vertelde. Om jullie geduld niet teveel op de proef te stellen, begin ik met het einde van mijn verhaal waarin ik zoveel mogelijk in ga op onderdelen van de vorige posts.

 

De praktijk (plus antwoorden op jullie posts)

 

- De praktijk is dat kenniskapitaal op de balans kan worden geplaatst als immateriële vaste activa.

 

- Wat de inhoud en omvang van dat kenniskapitaal is, is per organisatie afhankelijk.

 

- Het verhogen van de balans kan zorgen voor extra fiscale last in het begin, waarover later kan worden afgeschreven (lees: ‘kan’, het is geen wet van meden en persen)

 

- De auteursrechten (heel belangrijk) van manuscripten of white papers kunnen dus op de balans komen te staan

 

- Het is juist dat kennis extern moet zijn gematerialiseerd (Merkava) om te kunnen worden gewaardeerd. Een idee, dat ik nog niet heb verteld of uitgewerkt, heeft geen enkele waarde.

 

- Overgenomen rechten op manuscripten of white papers kunnen ook als kenniskapitaal worden geactiveerd. Het feit dat een aankoper hiermee anders omgaat, maakt het kenniskapitaal wellicht minder of zelfs meer waard, maar het blijft wel ingekochte kennis, in de vorm van informatie op een bepaalde informatiedrager. Hierover kan dus op worden afgeschreven.

 

overgedragen kennis over een marketingplan €35.000 kan per keer waard zijn. Hoe lang deze waarde in stand blijft, is vervolgens afhankelijk van wat de organisatie met de overgedragen kennis doet.

 

- Goodwill. Een lastig onderwerp. Goodwill is datgene wat een koper extra moet (wil) betalen nadat alle andere items in een organisatie zijn geïdentificeerd, beschreven en gewaardeerd. Wij merken dat het aandeel steeds hoger is geworden, naarmate de Nederlandse (en internationale) economie kennisintensiever is geworden. Onze voorzichtige stelling is dat het begrip goodwill onderhevig is aan inflatie en dat kenniskapitaal zorgt voor een correctie.

 

- Door goodwill te betalen geef je een beetje een waarde aan bijvoorbeeld een merk. Maar ongevraagd krijg je er nog veel meer kennisitems bij. Zonder dat koper en verkoper dat weten.

 

- Het waarderen en activeren van kennisitems is de stap die volgt op kennismanagement. De KEMA methode is bekend. Het is een niet financiële sturingsmethode (een middel) dat stuurt op betere lang termijn financiële groei.

 

- Het onderwerp is niet ingewikkeld. Het is onbekend. Daardoor lijkt het ingewikkeld, maar als we met zijn allen hiermee aan de slag gaan, dan went het wel en wordt het gemakkelijker.

 

- Het waarderen en activeren van kenniskapitaal is mogelijk voor elke ondernemer. Klein en groot. Het is daarmee voor iedereen gelijk en ‘bereikbaar’.

 

- Accountants, banken en fiscus vormen bastions van de oude garde. Accountants kijken achteruit, terwijl je als ondernemer vooruit wil kijken. We merken dat sommige accountants het niet willen snappen, omdat het gevaar oplevert voor hun aansprakelijkheid. Terwijl alles netjes in hun eigen wetten beschreven staat: RJ210, IFRS 2, IFRS 3, IAS 38, Besluit Actuele waarde.

 

- Banken zijn helemaal raar: ze bieden wel innovatiestimuleringsleningen aan, maar accepteren niet dat je het resultaat van deze leningen op je balans activeert. Ik snap het wel: kenniskapitaal laat zich ogenschijnlijk lastig verkopen…Maar ook hier geldt (alweer een voorzichtige stelling) dat onbekend onbemind maakt.

 

- Tot slot de fiscus. Deze is op zich niet lastig. Als je iets hebt mag je het activeren. Het punt is alleen dat als je van iets niets maakt, je over het meerdere moet afrekenen. Maar goed, een beetje fiscalist en accountant kan hierin ondersteunen.

 

- De resultaten van R&D kunnen als immateriële activa worden vastgelegd. Hiervoor is een vragenlijst beschikbaar, gebaseerd op de RJ210. Als de antwoorden op alle vragen positief zijn, dan kunnen de R&D resultaten worden gewaardeerd en geactiveerd. Maar let op!! Heb je eenmaal je investeringen als kosten weggeboekt, dan mag je het niet zomaar als een bezitting weer activeren. Een beetje fiscalist weet daar wel oplossing voor.

 

 

En dan nu een stukje uitleg (ook over een werkwijze). Als dat niet mag, dan hoor ik het ….

 

Achtergrond

Mij houdt dit onderwerp erg veel en lang bezig. Dat komt omdat ik als advocaat moeite had met het krijgen van het antwoord op de vraag waarom een octrooi (patenten is de Engelstalige term) wel op de balans kon staan en domeinnamen niet. Dit heeft geleid tot vele jaren onderzoek naar mogelijkheden, onmogelijkheden, misverstanden, onkunde, et cetera.

 

Inleiding

De essentie voor ons is dat kennis in de Nederlandse economie naast arbeid, kennis en kapitaal een cruciale productiefactor is. Dat is expliciet erkend door het Ministerie van Economische Zaken.

 

Dan rijst de vraag waarom we het resultaat van deze kennis niet op onze balans zouden mogen en kunnen activeren? Dat heeft het CBS ook gesteld in 2005. Al in 1998 is dit onderzocht in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken, maar toen was het advies nog negatief. Ik kan me voorstellen dat dit nu anders is, zeker ook als we zien wat andere landen op dit vlak doen en hoe Nederland achterloopt.

 

Terminologie

Dat blijkt onder meer uit de terminologie die we bij dit onderwerp gebruiken. Iedereen gebruikt zijn woorden vanuit zijn of haar visie van wat men denkt dat ‘goed’ of de ‘waarheid’ is.

 

Wij maken allereerst gebruik van termen als: kennis, intellectual assets (werken van intellectuele aard), kenniskapitaal en immateriële vaste activa. Daarnaast maken we gebruik van de werkwoorden: identificeren, waarderen, exploiteren en activeren.

 

Theorie

De theorie is dat kennis in de hoofden van mensen zit. Mensen, hun hoofden en hun kennis in hun hoofden laat zich lastig (tot en met: niet) waarderen. Datgene wat mensen met de kennis in hun hoofden kunnen realiseren, laat zich wel waarderen. We hebben het dan dus over intellectual assets/kennisitems/werken van intellectuele aard, die gewaardeerd kunnen worden.

De kunst is om deze items te identificeren. En dat is gelukkig niet zo heel moeilijk, omdat er meer dan 300 items kunnen worden geïdentificeerd. Van blauwdrukken, via octrooien, jingles, teksten, balletvoorstellingen, toekenningen, exclusiviteiten, concepten, IP adressen, AS nummers, algoritmen, domeinnamen tot zelfs aan balletvoorstellingen toe.

Maar dit zijn nog alleen maar losse items, los zand. De volgende stap is om deze losse items te bundelen tot een waardeerbaar ‘object’. Dan krijgt het geheel wat meer vaste vorm.

 

Beperkingen

Na dit bundelen, begint een lastig gedeelte. Allereerst moet worden nagegaan waarom er gewaardeerd wordt (considerations), binnen welke context (overname, subsidie, financiering) en welke beperkingen er mogelijk zijn (wettelijke beperkingen, het is nog niet levensvatbaar). Dan moet worden bekeken of het object voldoende identificeerbaar, overdraagbaar en separeerbaar is. De eerste van de drie stappen is al uitgevoerd. Bij de twee andere stappen is het een stuk moeilijker. Het gaat te ver om uit te leggen hoe dat wordt vastgelegd.

 

Waardering

Daarna vindt de waardering plaats. Een waardering kan financieel georiënteerd zijn. Maar het kan ook gericht zijn op bepaalde parameters (Balanced Score Card, et cetera), als het niet mogelijk/wenselijk/opportuun is om een financiële analyse uit te voeren.

 

Verder kan de waardering betrekking hebben op de R&D fase en op de commerciële fase. Voor de R&D fase is een lijstje beschikbaar waarin posten kunnen worden opgeteld. En dat strekt verder dan uren maal intern tarief.

 

Wij maken zelf voor de commerciële fase gebruik van een geavanceerde Discountend Cash Flow methode. We passen juist deze toe omdat daarmee een relatie wordt gelegd met het succes waarmee de kennisitems in het economische verkeer zijn en worden ingezet. Daarbij wordt niet alleen gekeken naar de financiële aspecten, maar ook naar de kwaliteit van de kennisitems aan de hand van diverse gebieden. Omdat de input van de ondernemer/organisatie afkomstig is en wij graag een analyse willen doen die zo veel als mogelijk verschoond is van subjectiviteit, voeren we daarna een waarschijnlijkheidsanalyse uit met meer dan 1.000 scenario’s over circa 60 parameters.

 

Wat we dan krijgen is: geobjectiveerd kenniskapitaal en dat plaatsen we als immateriële vaste activa op de balans.

 

Kort en goed: het kan, het mag. Sterker nog: het is noodzakelijk dat we dit gaan doen. Maar ja, wie zegt dat..

 

 

Met vriendelijke groet,

 

F.W. (Friso) de Jong

 

[Hans v N]

Bedankt Friso maar kan je eens een concreet voorbeeld geven.

 

Stel ik heb o.a. een merk, een website, een aantal formuleringen, een klantenkring en een octrooi. Alles is over te dragen.

 

Stel ik waardeer volgens geldende richtlijnen (die me onbekend zijn) op 30.000 Euro. Ik stop geld in reclame, ontwikkel nieuwe formuleringen, krijg meer klanten en een extra octrooi. Na een jaar is de waarde 50.000.

Heb ik dan 20.000 verdiend en moet ik daarover IB betalen?

Stel dat ik weinig doe en ik verlies klanten en niemand komt meer op mijn verouderde website. Mag ik dan het verlies aftrekken?

 

 

[F. de Jong]

Beste Hans van Nijnatten,

 

We hebben heel veel voorbeelden: het waarderen van software, het waarderen van de kennis inzake windschermen, windmolens, concepten, grafische bestanden, et cetera. (Deze staan ook beschreven in diverse artikelen in toepasselijke literatuur. Ik durf alleen niet goed aan te geven hoe jullie hiervan kennis zouden kunnen nemen...)

 

Dan nu je voorbeeld:

1. De betreffende richtlijn heet RJ210. Opgesteld door en voor accountants.

 

2. Ik ga ervan uit dat het gaat om een concept dat is ontwikkeld en commercieel actief is. Vervolgens ga je tijdens de commerciele periode weer verder ontwikkelen.

 

3. De vraag is hoe je bent omgegaan met je uitgaven. Heb je deze als kosten aangemerkt en vervolgens ten laste van het resultaat laten gaan, dan mag je het actief niet zonder meer laten groeien met de waardetoename.

 

4. Heb je de uitgaven als investering aangemerkt en toegekend aan het al bestaande actief, dan groeit de waarde wel. Maar ook daarvoor geldt dat aan de passiefzijde van de balans een toename in de wettelijke reserve moet worden meegenomen.

 

5. Hoe ziet dat er uit op de balans? Aan de actiefzijde staat dan IVA, met als omschrijving ' kenniskapitaal' en een verwijzing naar de onderbouwing hiervan. Aan de passiefzijde staat onder het het Eigen Vermogen een wettelijke reserve ter grootte van -de toename van- het kenniskapitaal. Hierdoor neemt het bedrijfskapitaal toe, zonder fiscale lasten.

 

6. Een tussentijdse herwaardering mag je niet zomaar uitvoeren. Daarvoor zijn strenge regels in het Besluit Actuele Waarde. Dat voorkomt dat we met zijn allen doorschieten en in plaats van een correctie uitvoeren (waarvan ik denk dat het nodig is) overstappen op luchtkastelen bouwen. Je moet de herwaardering goed timen. Een fiscalist is daarbij een handig instrument.

 

7. Als je kenniskapitaal hebt kunnen en mogen activeren, kun je het ook afschrijven. Bijvoorbeeld vanwege economische slijtage: het kenniskapitaal is verouderd omdat het betrekking heeft op producten en diensten die niet meer van deze tijd zijn (dit is enkel een voorbeeld, gelieve hierover geen hypothetische vragen stellen). Je trekt dan geen verlies af: er vindt een waardervermindering plaats.

 

 

 

 

 

 

[P.J.]

Nederland is een dienstverlenersland, dus dit is goed voor de werkgelegenheid. Waarschijnlijk is dat ook de drijfveer?

[F. de Jong]

Beste P.J. Odems,

 

Er zijn diverse drijfveren voor een onderwerp als dit. Deze kunnen worden onderscheiden in macro, meso en micro drijfveren. In totaal zijn er ongeveer 40 drijfveren aan te wijzen.

 

Nadruk op werkgelegenheid is een van deze drijfveren, maar wordt niet in de top vijf genoemd.

[P.J.]

Waar zijn die drijfveren te lezen? En wie heeft ze opgesteld?

[Hans v N]

Het is me volgens mij wel duidelijk (behalve de drijfveren ??? ). Het gaat dus om het waarderen van niet tastbare zaken. Vooral van belang bij verkoop, fusie of aantrekken van vreemd vermogen. En het staat wel leuk op de golfclub natuurlijk. ;D

 

Bovendien kan je door de R&D kosten niet van de winst af te trekken maar door er op af te schrijven de winst in de toekomst drukken. Praktijk is volgens mij dat veel ondernemers graag zo snel mogelijk afschrijven omdat ze liefst meteen zo weinig mogelijk belasting betalen, soms niet erg slim dus.

 

 

[F. de Jong]

Deze drijfveren zijn geidentificeerd uit ervaringen in diverse landen zoals Ierland, Zweden, Singapore en de VS. Ik heb deze verzameld en vervolgens zelf in een matrix gezet. In deze matrix wordt zichtbaar welke drijfveren door welke actoren (doelgroepen) worden toegepast.

 

Mocht er bij meer personen interesse bestaan om deze te bekijken, dan ben ik vanzelfsprekend bereid het documentje hier te plaatsen. @ P.J. Odems: Stuur me in het andere geval even een emailbericht.

[P.J.]

Sorry, ik heb er persoonlijk helemaal niets mee. Verbazingwekkend wat een mens allemaal wel niet kan bedenken.......

[Christine]

7. Als je kenniskapitaal hebt kunnen en mogen activeren, kun je het ook afschrijven. Bijvoorbeeld vanwege economische slijtage: het kenniskapitaal is verouderd omdat het betrekking heeft op producten en diensten die niet meer van deze tijd zijn (dit is enkel een voorbeeld, gelieve hierover geen hypothetische vragen stellen). Je trekt dan geen verlies af: er vindt een waardervermindering plaats.

 

Kennis veroudert altijd, als je het niet bijhoudt. Dat bijhouden kost geld. De "Kema methode" is gebaseerd op de economische vervangingswaarde van de kennis. Samen met de "kennis halfwaarde tijd" levert dat een vrij goed beeld van de economische waarde van de kennis die je op de balans kunt zetten. De halfwaarde tijd levert je de afschrijvingstermijnen.

 

Zie b.v. http://www.adesinfo.nl/artikel-Kenniskapitaal.htm

 

 

[Marjan]

Mijn kennis wordt in box III gewaardeerd tegen de waarde in het economisch verkeer (ofwel: wat hebben mijn opdrachtgevers over voor mijn kennis). Dit bepaalt jaarlijks de waarde van mijn kennis en dus mijn vermogen in box III. Over vermogen in box III betaal ik slechts 1,2% belasting wat natuurlijk veel voordeliger is dan het progressieve tarief van box I.

Volgens mij is het dus voor IB ondernemers veel voordeliger om kennis in box III te plaatsen dan op de balans ;D