Neuromarketing en het koekje bij de thee

[Hans v N]

Heel veel jaren geleden zat mijn echtgenote in een reclame voor een nieuw koekje, merk “Club”. Vreemd genoeg geen spoor meer van te vinden op het Internet. Ik moest er aan denken bij het lezen van een boek over Neuromarketing. Later zal blijken waarom. Deze vrij nieuwe tak van sport probeert (koop) gedrag te voorspellen aan de hand van fysische metingen in de hersenen en de rest van het lichaam. Denk daarbij bijvoorbeeld aan oogbewegingen, spierspanning en hartslag. Eigenlijk is het dus consumentenonderzoek met behulp van vaak onbewuste lichaamstaal. Het betreffende hoofdstuk ging over het gebruik van empathie, invoelingsvermogen dus. Onze hersenen zijn door spiegelneuronen in staat mee te voelen, ruiken en proeven wat anderen ervaren.

 

Conclusie is dat beelden die ons effectief opslurpen in de zin dat we ze als het ware zelf beleven heel effectief zijn. We kennen dat natuurlijk van – zien eten, doet eten - maar het werkt ook op het geheugen. In de serie Overspel zie je een aantal keer het gebruik, dus het openen van de fles, inschenken en drinken, van een Cola. Duidelijk geen Coca Cola, wel met een rode dop. Weet het niet 100% zeker, maar dacht dat het om het voor mij geheel onbekende huismerk van AH ging. Boodschap is dat het wegzetten van een fles weinig of geen effect heeft maar het gebruik des te meer. We drinken als het ware mee en volgende keer als we die specifieke Cola zien krijgen we dorst.

 

Terug naar het koekje in de reclame van mij vrouw. In deze reclame zongen ze in clubverband samen een liedje over het koekje en lieten ze de verpakking zien. Boodschap kwam er op neer dat je door het op zak hebben van de koekjes bij de groep hoorde. Het werd een grote flop. Ze werden niet gekocht.

 

Ze hadden, met de kennis van nu, natuurlijk naar een bakker moeten gaan waar het duidelijk heerlijk ruikt (kijker ruikt mee), de verse koekjes worden in een ambachtelijk zakje gedaan en aangegeven (kijker voelt het zakje) en samen bij een heerlijk kopje koffie gegeten (kijker proeft mee). Hé, – denk je dan - die reclame bestaat.

 

Natuurlijk ziet iedereen dan dat er in statisch adverteren de klad zit en Youtube de toekomst heeft. Hier kan je zelfs meebeleven hoe het is om een nieuw smartfoon uit de verpakking te halen en in gebruik te nemen.

 

[Hans van den Bergh]

Ik lees deze column en moet ineens denken aan een hele, hele oude aflevering van Columbo. Daarin had een filmproducent beeldjes van een glas cola in een film gemonteerd die door de beeldjessnelheid niet bewust werden waargenomen, maar wel ervoor zorgden dat er meer dorst bij het bioscooppubliek ontstond en er in de pauze meer cola werd verkocht.

 

Die wetenschap van beïnvloeding moet je inderdaad niet onderschatten.

 

Succès en groet,

 

Hans

[TwaBla]

 

Dat is een heel oud broodje aap.

[TwaBla]

Tussen statistisch adverteren en Youtube zat nog een andere uitvinding.

 

De televisie.

 

En daarvoor nog eentje.

 

De film.

[Hans v N]

Voor het effect van subliminaal adverteren is geen of flinterdun bewijs. Dat klopt. Maar daar gaat de column ook niet over. Ook niet over het tonen van zaken op TV, youtube of film.

Ergens heb ik de plank blijkbaar geheel mis geslagen. :( Niet een toonbeeld van communiceren voor gevorderden. ;D

 

Kern is mee BELEVEN door feitelijke aankoop en consumptie te laten zien.

 

De reclame over de koekjes die ik beschrijf is deze.

 

Ander mooi voorbeeld is de

.

 

Maar ook door beeldende tekst te gebruiken (webshops) kan je consumptie simuleren, de spielgelneuronen prikkelen en betere resultaten boeken.

 

Denk eens na hoe je die voor je eigen bedrijf kan gebruiken. Dat was de boodschap.

 

 

[TwaBla]

Dat soort commercials mocht ik vroeger uit het Duits vertalen voor Calgon. Moeder met kind demonstreert hoe ze haar kostbare wasmachine beschermt door klein tabletje toe te voegen. Zien wassen doet wassen! Om het effect van dat spotje te versterken, lieten we de Nederlandse stem bewust asynchroon praten. Komt de boodschap nog harder aan in die neuronen.

 

Duitsers zijn heel goed in zulke irritante toneelstokjes. De Amerikanen gebruiken daar happy people voor, al heel lang. De Engelsen hebben er niks van begrepen, want die maken er een grapje van. Of misschien hebben ze het juist heel goed begrepen, omdat de consument inmiddels geleerd heeft dat-ie geconditioneerd wordt, waardoor de combinatie met humor effectiever is.

[WalterBrokx]

Het schijnt ook dat als men in de winkel iets heeft vastgehouden, dat men het eerder koopt. Dat schijnt ook met beleving te maken te hebben: de beleving van bezit. Een paar jaar geleden is er een onderzoeksrapport over gepubliceerd, maar ik kan het zo 1,2,3 niet vinden.

 

Beleving is inderdaad het sleutelwoord in marketing.

Zeker bij voedsel moet je proberen de geur en smaak over te brengen dmv kleur en sfeer. (En bij video kun je ook gebruik maken van geluid, ritme en het samenspel van beeld en geluid.)

[TwaBla]

Als aanvulling een video van de auteur van I'll Have What She's Having, een studie die beargumenteert dat mensen elkaar nadoen. We eten wat andere mensen eten, we kopen wat andere mensen kopen. Crowd behavior = crowd wisdom! Vandaar dat trends worden gezet mbv celebrity seeding. Maar dat fenomeen gaat niet voor alle gedrag op. Soms doen we sociaal, soms reageren we individueel. Het is allemaal afhankelijk van de beschibaarheid van social data. Vraag wordt vervolgens: welk effect hebben internet en social media?

 

 

I'll Have What She's Having: Mapping Social Behavior (Simplicity: Design, Technology, Business, Life)

 

[Wouter Hol]

Tom Coronel van Plasmadiscounter heeft dat mooi gedaan met de TV's, zoek maar eens op youtube :)

[WalterBrokx]

Ik heb het onderzoek over vasthouden gevonden:

The power of touch:

http://journal.sjdm.org/8613/jdm8613.html

 

(Geen licht leesvoer...lol)

[Hans v N]

Bedankt Walter voor je bijdrage. En ook Twabla. Zelf iets vasthouden, iets doen of consumeren heeft natuurlijk alles met beleving te maken. Loop eens een willekeurige Apple store in en je ziet "beleven" in optima forma. Je mag alles aanraken en alles werkt, inclusief het Internet. Dat je dat kan gebruiken in je marketing is al langer bekend.

 

En dat we elkaar nadoen (mensen zijn sociaal) en daarvan als marketeers moeten profiteren is ook bekend. Ik zal zeker de bovenstaande video met belangstelling bekijken. Wellicht is er een overlap met mijn insteek.

Het eerste stel in een restaurant zet je bij het raam. Een ander heel mooi voorbeeld leerde ik bij een klant. Bepaalde goederen, bijvoorbeeld van een huismerk, zet je een paar keer in de winkel (nog heel weinig in praktijk gebracht let er maar eens op!) omdat mensen dingen willen kopen die anderen in de kar hebben en als de kar voller wordt steeds prijsbewuster worden. Natuurlijk zet je ook het A merk in de buurt zodat mensen dat kunnen terug zetten.

 

Het gaat er mij dus dus puur om dat je anderen iets ziet doen en dat als het ware zelf beleefd. Een glas wijn op een plaatje heeft niet veel effect (geen effect in dit verband). Maar een glas in de hand van iemand die er aan ruikt wel. En er is nog meer effect als er 2 mensen zijn die samen in een restaurant zichtbaar genieten, een hand raakt de andere, van een goed glas wijn. Maak er een video van met een muziekje erbij en het effect is nog indringender.

 

Edit:

Bij het kijken naar de video van Twabla "I 'll have what she is having" kwam me de tekst al bekend voor maar ik dacht dat het uit de film "When Harry met Sally" (de bekende orgasme scene) kwam. Het laatste boek wat ik las over Neurmarketing is "the Buying Brain", maar het voorlaatste was "Buyology" (weer een tijde geleden). Ik pakte het boek er zoeven bij en hoofdstuk 3: "I 'll have what she is having" mirror neurons at work. Hier wordt dus de link gemaakt van meebeleven naar (imitatie) koopgedrag.

 

over de achtergrond van spiegelneuronen waar (nog) geen link wordt gemaakt naar marketing. Wel heel interessant!

 

[Zomaar iemand]

Ik ben nieuw met marketing via youtube, maar wat ik me nu afvraag waarom zouden mensen een reclame van koekjes gaan opzoeken via internet, behalve dan voor onderwerpen op een ondernemersforum?

 

Als een reclame nu heel grappig is of heel omstreden dan snap ik het wel, Maar bij dit soort reclames snap ik het niet helemaal En ik kwam er chter dat er heel veel reclames op youtube staan.

 

Ikd acht dta mensen een hekel hadden aan reclames, maar dit zou het tegendeel bewijzen mensen gaan actief opzoek naar reclames.

Of zie ik het verkeerd en is het een soort linkbuilding voor google?

[Ard-Sc]

@Jasper, mensen zoeken niet naar reclame maar wel naar informatie.

 

Als jij bijvoorbeeld op je website een link naar een Youtube-filmpje plaatst waarop iemand het opbouwen van een podium kan bekijken dan krijgt hij zo een betere indruk dan bij een simpel plaatje. Of wat dacht je van een kort "sfeerfilmpje" van een party waar jij licht en geluid hebt geleverd? Wat daarnaast ook meespeeld is dat wanneer je een "strak" filmpje op youtube hebt staan, iemand ook het gevoel krijgt dat jij wel een strak bedrijf bent. (imago opbouwen)

 

Zo'n link naar een filmpje kun je overal plaatsen: onder je e-mail, in tweets, facebook, hl etc etc

[WalterBrokx]

Ik ben nieuw met marketing via youtube, maar wat ik me nu afvraag waarom zouden mensen een reclame van koekjes gaan opzoeken via internet, behalve dan voor onderwerpen op een ondernemersforum?

 

Als een reclame nu heel grappig is of heel omstreden dan snap ik het wel, Maar bij dit soort reclames snap ik het niet helemaal En ik kwam er achter dat er heel veel reclames op youtube staan.

 

Ik dacht dat mensen een hekel hadden aan reclames, maar dit zou het tegendeel bewijzen mensen gaan actief opzoek naar reclames.

Of zie ik het verkeerd en is het een soort linkbuilding voor google?

 

Je hebt het (zeker deels) bij het rechte eind:

op YouTube plaatsen levert een bijdrage aan de vindbaarheid in Google.

Daarnaast kun je vanaf YouTube eenvoudig embedden of doorlinken vanaf social media.

Grappige, groffe, geweldadige en 'geile' (omdat het goed allitereert als het met een 'g' begint) filmpjes (of belabberd slechte filmpjes) worden door 'fans' gedeeld of zelfs online gezet. Net als sommige reclames uit de oude doos.

 

Het is ook voor reclamebureau's een mooi platform voor het portfolio, dus dat speelt soms ook mee.

 

Bij de gemiddelde reclame denkt men niet: "zo als iemand dan zoekt in YouTube naar een koekje, dan duiken we op." Dangaat het echt om het uitzenden op zenders of websites. Voor dat laatste moet het toch online gezet worden, maar ook als het voor TV is: het is al gemaakt, dus uploaden is een kleine stap. Met als groot voordeel dat het gevonden en gedeeld kan worden.

 

Het is dus ook een beetje afhankelijk van de gestelde doelen, wat de insteek achter het uploaden is, maar zolang het niet om een erbarmelijk slecht filmpje gaat, kan het zeker geen kwaad om zelfs een commercial op YouTube te zetten. Of er veel naar gekeken wordt is afhankelijk van de spraakmakendheid en de campagne er achter.

[Zomaar iemand]

OK duidelijk.

 

Van gewone bedrijven die hun product aan de man proberen te krijgen begreep ik het wel. Maar dat heeft een verkade bijvoorbeeld niet echt nodig. Maar inderdaad kun je natuurlijk je filmpje wel makkelijk op je eigen site zetten.

 

In het begin hadden wij an de grotere feesten wel eens filmpjes online staan, maar ik tevaak problemen met mensen die erop stonden of artiesten of locaties die moeilijk gingen doen. Dat het filmen zo moeilijk werd dat je het wel moest gaan uitbesteden. Daarbij kwam dan dat het aantal kijkers zo minimaal was dat we toen hebben besloten om er mee te stoppen.

[Hans v N]

Om het maar concreet te maken Jasper. De reclame waarin de spiegelneuronen volop aan het werk gezet worden is deze.

 

Kijk ernaar en lees dan de column nog eens. Maakt een hoop duidelijk.

 

Of zal ik hem toch maar even bespreken. ;)

 

We zien goudgeel graan in de zon. En dan stappen we een warmebakkerszaak in. Ambachtelijk brood aan de achterkant. De bakker, in vol ornaat, is er zelf. Maar niet alleen. Ons brein is namelijk gek op menselijke interactie. Twee mensen is 10 x interessanter als 1.

Klanten krijgen een koekje en genieten er zichtbaar van. (spiegelneuronen vuren voluit). De tekst onderstreept de ervaring. Vooral de zin: "Precies het juiste mengsel speculaas kruiden".

Dan komt de spanning. De bakker liegt een beetje maar op zo'n manier dat het nog net door de beugel kan. Ook dat vinden mensen spannend en leuk om naar te kijken. "Ik heb je wel door, jongen".

De klanten kopen (samen) een ambachtelijk zakje. En dan blijkt dat iedereen die lekkernij gewoon in de supermarkt kan kopen.

 

Heel anders dan de "Hellema" reclame. Die is super irritant en genomineerd voor de loden leeuw. Zijn die reclamemakers dan dommeriken? Nee. Onderzoek toont namelijk aan dat een irriterende reclame veruit het beste is om naamsbekendheid te creëren. Ze lopen wel een risico in mijn ogen. Namelijk dat mensen het wel kennen maar niet kopen.

 

Dat ik ze hier bespreek laat zien dat het effect heeft. Maar het gaat er dus vooral om de inhoud zo te kiezen dat je marketing doelstelling gehaald wordt. Neuromarketing kan daarbij helpen. Kan van harte aanbevelen om er meer over te zien (youtube) en te lezen. Ga binnenkort naar een lezing over Neuromarketing en zal nieuwe inzichten in dit draadje delen.

 

[Frans Sijtsma]

Leuke column

 

Niet helemaal ontopic maar wel gelieerd aan beinvloeding van je onderbewustzijn is een erg leuke Ted Talk van Dan Ariely

 

Are we in control of our decisions

 

[Zomaar iemand]

Zo had ik die reclame nog niet bekeken. Ik kijk niet veel tv. De helleman reclame kende ik niet.

 

Ik snap wel dat een hoop mensen een positief gevoel overhouden aan de eerste reclame. Ik had deze wel al een keer gezien. Toen ik hem op tv zag had ik de grap nog niet door. (nu wel hoor).

 

Ik heb ooit een training gehad over de presentatie van voedsel producten. Als voorbeeld werd toen een pizza gebruikt. De gesmolten kaas die nog in verbinding is met de gesneden pizza terwijl het pizzastuk werd opgetild werkte als beste.

 

voorbeeld

[Rene van Zandwijk]

In feite is elke vorm van marketing neuromarketing, het opwekken van bepaalde emoties bij een merk.

Deed men het vroeger op gevoel tegenwoordig dmv het meten van de hersenactiviteit.

 

Goed voorbeeld uit de oude doos, toen het begrip neuromarketing nog niet bekend was, is: Vakmanschap is meesterschap van Grolsch waarbij de advertentie bestond uit een zorgvuldig opgemaakte sfeerfoto van het werkgerei van een ambachtsman die de sfeer op moest wekken dat het er in de brouwerij ook nog zo aan toe ging.

 

Het begrip neuromarketing is alweer zo'n 12 jaar oud en om de zoveel tijd komt het begrip weer naar boven, vorig jaar was er een lezing van een retailguru in Amsterdam die het begrip maar weer eens gebruikte en sommige toehoorders waren zo onder de indruk dat zij het als hot nieuws brachten op marketingsites. :)

[Hans v N]

Is natuurlijk helemaal waar René. Vroeger keek je met trial en error (ervaring) wat werkte. Maar tegenwoordig helpt de techniek.

Wat bekend wordt van de grote jongens die letterlijk voor miljoenen aan onderzoek laten doen kan prima als inspiratie gelden voor de kleine ondernemer. Zo ben ik zelf toen ik een logo moest ontwikkelen de supermarkt ingestapt en daar letterlijk uren gekeken wat de grote jongens van de wasmiddelen doen om op te vallen in het schap.

Leg zo'n logo maar eens naast de logo's die uit de ontwerpwedstrijden komen en je ziet dat eenvoud en effectief kleurgebruik sleutelwoorden zijn. De logo's uit ontwerpwedstrijden zijn veel creatiever maar dat is niet wat telt. Een amper waar te nemen verandering die het verschil maakt tussen effectief en nutteloos.

 

Met eye tracking zijn ook spectaculaire resultaten te halen. Zie hoe een advertentie stukken effectiever (het gaat om het merk!) wordt als het model naar het product kijkt ipv naar de lezer.

bron

 

 

[Zomaar iemand]

In eerste instantie zou ik als reclame maker kiezen voor de tweede foto. Maar als mannelijke kijker vind ik de eerste spannender en spreekt het mij meer aan. Het wordt iets ondeugender. Maar ken het product niet, maar zal iets met je haar zijn en uiteraard voor vrouwen..

[Imogene]

Neuromarketing gaat allemaal om het raken van de juiste mentale triggers in het onbewuste gedeelte van het brein van de ontvanger.

Zeer interessant onderwerp :-)

[Hans v N]

Gisterenavond naar een presentatie geweest over Neuromarketing door Martin de Munnik bij het Marketinggenootschap in Breda. Bijna 2 uur de hele zaal op het puntje van de stoel. Voert te ver om alles te bespreken maar de highlights wil ik jullie niet onthouden.

 

Het is duidelijk dat (neuro) wetenschap een zeer belangrijke rol gaat spelen bij het ontwikkelen van producten en het vermarkten ervan.

 

Het begint met de vaststelling dat signalen gemeten in ons brein een veel betere voorspeller zijn van koopgedrag dan traditioneel marktonderzoek met interviews of vragenlijsten. We kregen enkele verbluffende voorbeelden te zien. Bijvoorbeeld een experiment met de cover van een blad met het zelfde model in 3 versies. Door de juiste cover te kiezen (via “brain rating”) is 10% meer verkoop te halen.

 

Er zijn 3 hersengebieden die van extra groot belang zijn voor de marketing. De Ventromediale Prefrontale cortex, die bij mensen zeer ontwikkeld is, evolueert boodschappen waarbij reputatie een zeer belangrijke motivator is om wat wel of juist niet te kopen. Anders dan veel mensen denken kan een goede reputatie (Merk!) trouwens tegen een stootje. Nitriet in Olvarit, glas in Heineken, als ze eerlijk zijn en maatregelen nemen is het hen snel vergeven. Spiegelneuronen heb ik al besproken in de column. Leuk om te weten is dat autisten er een gebrek aan hebben, goede verkopers hebben er veel maar de acteur heeft er het meest. En als derde is er het beloningscentrum de Nucleus Accumbens. Als dit deel goed geraakt wordt willen we iets kopen. Die gaat de strijd aan met de Insula. Een deel dat gevoelig is voor het offer (prijs) dat gebracht moet worden om iets te kopen.

 

Enkele tips die zijn blijven hangen en die ook in kleiner verband toepasbaar zijn: Zet tekst rechts en plaatjes links. De eerste reclame krijgt de schuld van de onderbreking. Reclames die de spiegelneuronen raken, met een bekende acteur (Nespresso) en een geloofwaardig en positief einde hebben (geen walk in fridge of auto in ravijn) zijn het effectiefst. Ronde vormen hebben de voorkeur. Zorg altijd voor een “call to action”.