Intern factureren tegen 0 marge?

[Wouter Hol]

Ons bedrijf bestaat plat gezegd uit meerdere bv's onder een holding, elke bv beheert een webshop.

Nu willen we op shop A ook producten uit shop B aanbieden. Als A een product van B verkoopt, dan zou er van B een factuur naar A moeten om de boel kloppend te maken.

 

Nu komen we er zo snel niet uit of dat product tegen inkoopprijs gefactureerd mag worden. Als het product inkoop 10 euro is, mag hij dan ook voor 10 euro gefactureerd worden aan B of moet daar een marge op gezet worden?

[Romano Sandee]

Ik ben misschien geen expert... Maar ik zou denken: waarom niet? Er is toch geen sprake van wettelijk verplichte marges?

[Wouter Hol]

Lijkt mij ook niet, maar ik word tegengesproken hier op kantoor dus ik dacht, ik vraag het eens op HL.

[Frans Sijtsma]

Meen me te herinneren dat er zoiets als een zakelijke prijsstelling geldt.

 

Enige dat ik er over terug kan vinden (in afwachting van Joost cs.) is deze pdf

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ik zou me eerder zorgen maken om de BTW die je dan op die factuur moet zetten, lijkt me...

[ronaldinho]

Transfer pricing of in het Nederlands verrekenprijzen. Dat houdt in het vaststellen van prijzen voor transacties tussen verbonden personen. Daar zijn hele boeken over volgeschreven. Kort gezegd houdt het in dat je intern dezelfde prijs moet rekenen als je aan derden in dezelfde situatie zou berekenen. Dat zouden in dit geval andere (web)winkels zijn.

 

Het ziet puur op winstverdeling tussen de verschillende vennootschappen. Als deze allemaal in Nederland zijn gevestigd en allemaal winst draaien, dan maakt het in zijn totaliteit niet uit welke prijs je rekent en zou ik niet te moeilijk doen. Zolang de prijs ligt tussen de kostprijs van de inkopende vennootschap en de uiteindelijke verkoopprijs, valt het met de mogelijke discussie wel mee. Idealiter zit er een marge op, maar dat is niet altijd noodzakelijk. Als sprake is van een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting, dan maakt het fiscaal niet uit. Hooguit krijg je discussie met de curator als een van de vennootschappen failliet zou gaan.

 

Formeel ben je overigens verplicht om in je administratie vast te leggen hoe de verrekenprijzen tot stand zijn gekomen en of de voorwaarden zakelijk zijn. Maar ook daarvoor geldt dat discussie doorgaans alleen komt als er een fiscaal voordeel wordt behaald door met winsten te schuiven.

 

Voor de btw is het gewoon een normale transactie, maar als sprake is van een fiscale eenheid voor de btw, zie je die niet.

[4711]

En om deze (uiteraard!) zeer vakkundige uitzetting op een bescheiden schaal aan te vullen:

Meestal gebruik je hier twee verschillende uitgaanspunten:

 

A) Cost+

B) Resale-

 

Met andere woorden:

 

A) De koper/dochter moet de kostprijs (van de verkoper/moeder) plus een bepaalde (winst)opslag betalen, of,

B) De koper/dochter moet zijn (standaard/catalogus-)verkoopprijs minus een bepaalde kortingspercentage - winst voor de verkoper/moeder dus - betalen.

 

Ik was ooit (lang geleden) betrokken bij een project om dit in een bepaald (Europees) concern “acceptabel” te krijgen voor alle partijen – en zoals Ronaldinho zei kan je daar wel boeken over vol schrijven…

 

Overigens zijn er een heleboel (tussen)vormen mogelijk natuurlijk. Transferpricing blijft een apart onderwerp.

 

[Ward van der Put]

Ik heb fijn Shift+Delete gedaan met mijn eerste reactie omdat de fiscalisten en fiscaal juristen dat veel beter kunnen uitleggen.

 

Wel wil ik er een bescheiden punt aan toevoegen. Je mag/moet als internetondernemer best mee laten wegen wat je uiteindelijk met die shops en hun BV's wilt bereiken. Voorzover je daarvoor speelruimte hebt uiteraard. Als Shop A BV bijvoorbeeld in schoenen doet en Shop B BV in sokken, dan kun je namelijk met een koppelverkoop van schoenen + sokken minstens twee kanten op...

[Ido van der Gragt]

Hoi Wouter,

 

Het is allemaal waar wat er wordt gezegd en komt voort uit artikel 8b van de Wet vpb 1969.

 

Echter loopt het zo'n vaart niet in binnenlandse verhoudingen. Het belang voor de belastingdienst kan alleen ontstaan bij niet verrekenbare verliezen of verschuiving van winst om onder de 200.000 grens te komen.

 

Wat niet moet worden vergeten is dat er zakelijke redenen zijn om geen opslag te hanteren. De Wet zegt namelijk dat "sprake is van voorwaarden die in het economische verkeer door onafhankelijke partijen zouden zijn overeengekomen".

 

Onafhanklijke partijen kunnen een gezamenlijke inkoop opzetten om schaalvoordelen te behouden met doorbelasting van de werkelijke kosten. je moet ook rekening houden met het feit dat de onderlinge BV's ook zelf bij de inkoper terecht kunnen en dus zeker niet meer hoeven te betalen. Daarnaast is er nog goed koopmansgebruik (art 3.25 Wet IB 2001). Het extra administratieve werk weegt wellicht niet op tegen het materiele belang.

 

 

Wel is het noodzakelijk dat je de overweging vast legt en dit dan op bestendige wijze uitvoert.

 

Succes, Ido van der Gragt

[Wouter Hol]

Bedankt voor jullie reacties! Het is dus helaas niet zo makkelijk als ik dacht. We gaan er mee aan de slag.