Sesamstraat 42: ondernemen met Tommie en Ieniemienie

[Ron van der Kolk]

"Ik ga met een vriend een handeltje beginnen in machineonderdelen. Maar hoe werkt dat eigenlijk?"

 

Het antwoord op de ultieme vraag over het Leven, het Universum, en Alles is 42. Althans, volgens de supercomputer Deep Thought in het boek The Hitchhiker's Guide to the Galaxy van Douglas Adams. Geen gemakkelijke opgave, want de computer had 7,5 miljoen jaar nodig om tot dit antwoord te komen. Wat de ultieme vraag was, liet de schrijver echter onbeantwoord. Gelukkig geeft

daarvoor een aanwijzing:

 

Der, die, das, wer, wie, was,

wieso, weshalb, warum, wer nicht fragt, bleibt dumm!

Tausend tolle Sachen, die gibt es überall zu seh'n,

manchmal muss man fragen, um sie zu versteh'n!

 

Je kunt leren door anderen vragen te stellen, maar ook leren door jezelf vragen te stellen. De Sesamstraat methode is een prima manier om een probleemstelling beter te formuleren. Dat is leerzaam voor jezelf en maakt het anderen makkelijker om je te helpen. Door eerst jezelf vanuit verschillende invalshoeken vragen te stellen kun je het probleem beter in kaart krijgen. Deze invalshoeken zijn: wie, wat, waar, wanneer, hoe en waarom. Tussendoor in je handen klappen hoeft niet, maar mag wel.

 

Deze zes vragen kun je voor allerlei situaties gebruiken en op allerlei onderwerpen toepassen. Het is geen creatieve of probleemoplossende denktechniek maar gaat daar aan vooraf. Als je jezelf deze vragen stelt kom je soms al vanzelf op een antwoord of een denkfout in je redenatie. Ze maken een plaatje compleet en daarom gebruiken sommige journalisten de vragen om te zien of hun verhaal compleet is. Dat zou ook een idee kunnen zijn voor de ondernemers op dit forum, met name starters met een nieuw idee.

 

Uitgewerkt voor een startende ondernemer zou deze zich bijvoorbeeld af kunnen vragen:

[*]Wie ben jij als persoon, wat zijn je sterke en zwakke punten als ondernemer?

[*]Wat ga jij de markt precies te bieden, wat is de meerwaarde ten opzichte van wat er al is?

[*]Waar bevind jij je, waar bevinden je leveranciers zich en waar ga jij je product/dienst aanbieden?

[*]Wanneer ga jij je product/dienst aanbieden, verkopen en afleveren?

[*]Hoe ga je je product/dienst aanbieden, van reclame tot logistieke aflevering?

[*]Waarom ga je dit doen en waarom denk je dat dit een zinvolle onderneming is?

 

Dezelfde oefening voor een startende onderneming zou dan bijvoorbeeld kunnen zijn:

[*]Wie is je potentiële klant, welke kenmerken heeft hij/zij?

[*]Wat is de (potentiële) behoefte van je potentiële klant? Wat is daar al voor?

[*]Waar bevindt je potentiële klant zich fysiek of online en waar zoekt hij?

[*]Wanneer heeft je potentiële klant behoefte en/of wanneer zoekt hij?

[*]Hoe wil je je potentiële klant je product/dienst ontdekken, kopen, geleverd hebben?

[*]Waarom zou de potentiële klant jouw product/dienst kopen en waarom bij jou?

 

De Sesamstraat methode klinkt misschien niet zo stoer, maar het kan nog kinderachtiger. Bij elk antwoord dat je geeft op bovenstaande vragen kan ik minstens vijf keer doorvragen: Waarom? Waarom? Waarom? Waarom? Waarom? Wellicht vervelend, maar zo kom je steeds dieper tot de kern van het werkelijke probleem – en daardoor dichterbij de oplossing daarvan. Aan een oppervlakkig antwoord, om er maar van af te zijn, heb je zelf immers het minst. Als je jouw echte kracht met een echte kans in de markt weet te verbinden is je kans op succes en plezier een stuk groter. Dat leer je niet van Harry Mens in Business Class op RTL4.

 

Natuurlijk, er zijn mensen die zonder enige kennis of vragen een onderneming starten, gewoon omdat het kan. Sommigen daarvan worden per ongeluk nog succesvol ook, zonder ooit maar een plan te schrijven of een cent te lenen. Het is verleidelijk om juist die bijzondere treffers te gebruiken om het nut van zorgvuldige voorbereiding terzijde te schuiven. De realiteit is echter dat zulk succes een uitzondering is. In de professionele wereld kun je niet zonder Sesamstraat en de wijze lessen van Tommie en Ieniemienie.

[Norbert Bakker]

Duidelijke, leerzame en bovendien leuke column Ron!

 

Op Higherlevel kennen we de wie, wat hoe etc vragen al als de "5 A4-tjes van Hans" (5A4H) , maar dat blijkt dus gewoon plagiaat te zijn van Sesamstraße ;)

 

Maar ik heb ook nog een serieuze reactie/vraag hoor:

 

Wie ben jij als persoon, wat zijn je sterke en zwakke punten als ondernemer?

Wat denk jij: moet je dit als ondernemer helemaal zelf opstellen of is feedback van anderen hierin echt onmisbaar?

 

 

[Ward van der Put]

5W1H

 

(Dan is de methodiek makkelijker te onthouden.)

[Hans van den Bergh]

Op Higherlevel kennen we de wie, wat hoe etc vragen al als de "5 A4-tjes van Hans" (5A4H) , maar dat blijkt dus gewoon plagiaat te zijn van Sesamstraße ;)

Oké, betrapt! :)

[Ron van der Kolk]

Bedankt! Dit artikel is inderdaad gebaseerd op de bij LEAN veelgebruikte tools 5WHY en 5W1H. Uiteraard wil ik niets afdoen aan de op dit forum inmiddels legendarische tool 5A4. In de column zitten ook twee hyperlinks, dat zijn de bijbehorende filmpjes. :)

 

Wat denk jij: moet je dit als ondernemer helemaal zelf opstellen of is feedback van anderen hierin echt onmisbaar?

Goede vraag, Norbert. In eerste instantie gaat het voorbeeld uit van zelfreflectie; het begint met een plan. Maar daarna is het op al die punten nodig om ze te toetsen, denk ik. Niet alleen over de kwaliteiten van de ondernemer, maar ook of klanten hier wel echt op zitten te wachten, enzovoorts. Als ondernemer kun je zelf heel enthousiast zijn en een luchtkasteel bouwen, dus toetsen is altijd goed.

 

Zoals in een ander draadje aan de orde kwam: als het product zich er voor leent is het geen gek idee om letterlijk op de markt te gaan staan om directe feedback te krijgen op alles wat je verzonnen hebt. Dat werkt soms beter dan jarenlang vanaf een zolderkamertje proberen aan tafel te komen met grote winkelketens en je maar steeds afvragen waarom dat niet lukt. Feedback van anderen lijkt me onmisbaar.

 

Ik denk dat velen de bekende Deming-cirkel wel kennen: plan, do, check, act en dan weer opnieuw. Het idee is dat je dingen bedenkt, uitvoert, controleert en bijstelt. Heel goed te gebruiken voor kwaliteitsverbetering in lopende organisaties. Voor geheel nieuwe ondernemingen, of ondernemingen waar wijzigingen tot grote risico's kunnen leiden, is een andere volgorde naar mijn mening beter: plan, check, do, act. Bezint en toetscht eer ge begint, dus.

 

[TwaBla]

Zoals in een ander draadje aan de orde kwam: als het product zich er voor leent is het geen gek idee om letterlijk op de markt te gaan staan om directe feedback te krijgen op alles wat je verzonnen hebt.

Kan ook een vakbeurs zijn of een lokale ondernemersmarkt. En dan niet achter de kraam staan, maar ervoor. Zoals standwerkers dat doen. Actief verkopen! Als je geen ervaring hebt, ga dan eens met iemand mee om te oefenen. Of gebruik Koninginnesdag om stukken vlaai te verkopen: Stunten met Punten!

 

[Ward van der Put]

Ik denk dat velen de bekende Deming-cirkel wel kennen: plan, do, check, act en dan weer opnieuw. Het idee is dat je dingen bedenkt, uitvoert, controleert en bijstelt. Heel goed te gebruiken voor kwaliteitsverbetering in lopende organisaties.

Voor de kwaliteitsbewaking en kwaliteitsverbetering van software werkt het ook heel goed.

 

In test-driven development (TDD) kennen we het vergelijkbare mantra: red, green, refactor. Je legt de requirements van software eerst vast in unittests die aanvankelijk allemaal een rode fail hebben (red). Daarna ga je ontwerpen en programmeren totdat alle fouten verdwenen zijn (green). Voor nieuwe features en requirements refactor je de bestaande code voor een update door nieuwe unittests tot te voegen aan de tests die je al had. En dan ben je weer aan het begin van de cyclus bij red.

 

In stappen:

 

1. Add a test.

2. Run all tests and see if the new test fails.

3. Write the code.

4. Run tests.

5. Refactor code.

 

Vooral in de open-source beweging wordt daarover stevig gedebatteerd. Volgens het ene kamp zijn tests de heilige graal, volgens het andere kamp zitten ze enorm in de weg en beide kampen hebben op hun manier natuurlijk helemaal gelijk.

 

Als ik aan het einde van de dag nog een rode F in PHPUnit heb, dan slaap ik slecht. ;D