Persbericht uitsturen? Daar horen fotolicenties bij!

[Snappy]

Afgelopen week werd ik gebeld door een conculega in nood. Met een niet te verhullen paniek in haar stem vertelde ze hoe ze door een advocate was benaderd met een forse schadeclaim. Ze had voor een klant een persbericht uitgestuurd met daarin een foto. Helaas had ze verzaakt om de fotolicentie goed te regelen. Of ik raad weet.

 

Welnu, gelukkig kon ik haar geruststellen. De claim tegen haar (klant) zal naar alle waarschijnlijkheid makkelijk te pareren zijn. De afzender van het persbericht heeft immers de foto niet (openbaar) gepubliceerd. Er is, strikt genomen, dus geen sprake van inbreuk op het auteursrecht.

 

Te goeder trouw bestaat niet

 

De persrelaties die de foto te goeder trouw hebben overgenomen daarentegen moeten betalen. Schadeclaims van wel duizenden euro's per gebruik van een foto zijn niet ongebruikelijk en worden door de rechter ook wel toegewezen. Ten strijde trekken tegen de claim is dus riskant. Schikken ligt meer voor de hand.

 

We hebben te maken met 'pixeljagers', ook wel 'pixelpiraten' genoemd. Dat zijn gespecialiseerde advocatenkantoortjes die voor klanten het web afspeuren naar plaatjes waarvan de licentie niet goed geregeld is. Het heeft veel van struikroverij, ware het niet dat deze lieden de wet aan hun kant hebben.

 

Standaardlicenties downloaden

 

Zo'n incident als hierboven beschreven, is zuur en slecht voor je zorgvuldig opgebouwde persrelaties natuurlijk. Hoe voorkom je dat je perscontacten door jouw schuld met forse auteursrechtenclaims te maken krijgen? Ik heb er vorig jaar een whitepaper over geschreven. Naar aanleiding van dit incident, waarbij onder meer RTL Nieuws en de Telegraaf betrokken zijn geraakt, heb ik nog eens mijn licht opgestoken bij een ICT-jurist. Dat heeft mij ertoe aangezet om bezoekers van mijn site ook te voorzien van een aantal standaard fotolicenties.

 

Belangrijk is het natuurlijk om eerst met de fotograaf (ja, ook amateurfotografen!) een licentie te regelen. Wie mijn whitepaper leest, weet waarom ik daarvoor eigenlijk maar één licentie geschikt vind. Als je foto's meestuurt in een persbericht, zorg dan dat je van de maker(s) een zogenaamde CC0-licentie hebt gekregen. Dat is een licentie die jou helemaal vrijwaart van auteursrechtenclaims, nu en in de toekomst.

 

Alleen schriftelijke afspraken maken

 

Geef de ontvangers van jouw persbericht vervolgens zo'n zelfde licentie mee. Dat is belangrijk want in het auteursrecht is een mondelinge afspraak niet bindend. Dat is misschien wel de grootste valkuil van het auteursrecht. Onder vrijwel alle andere omstandigheden geldt een mondelinge afspraak als rechtsgeldig, maar niet als het om auteursrechten gaat. Regel het dus op schrift want anders kunnen de makers van foto's tot in lengte van jaren jouw persrelaties belagen met auteursrechtenclaims.

 

Lukt het niet om met een fotograaf een CC0-licentie te regelen, lees dan in eerdergenoemde whitepaper welke andere licenties er zijn en waar je op moet letten bij het aangaan van zo'n overeenkomst.

 

Check ook je website

 

Tenslotte. Foto's worden niet alleen in persberichten gebruikt. Ga ook eens met een stofkam door de website van je organisatie. Zijn van alle illustraties die daar te vinden zijn, de auteursrechten goed geregeld? Zo niet, dan is de kans groot dat je eerdaags met een 'pixeljager' te maken krijgt die je snel een paar duizend euro lichter maakt.

 

 

 

[Mod edit: links naar eigen site verwijderd uit de tekst. Verwijzen naar je site en/of documenten daarop kan in je handtekening en in je profielinformatie ]

[TwaBla]

 

Hoe staat dat in verhouding tot Artikel 8 van de Auteurswet, waarin het fictief makerschap geregeld is?

 

Wanneer u een derde inhuurt om een auteursrechtelijke beschermd werk voor u te maken (bijvoorbeeld een website, foto’s, teksten, een huisstijl of reclamebrochures), dan geldt als hoofdregel – indien u contractueel niets anders regelt – dat de maker van het werk auteursrechthebbende is.

 

Op deze hoofdregel bestaan wettelijke uitzonderingen, waaronder de uitzondering genoemd in art. 8 van de Auteurswet. Zoals volgt uit art. 8 Aw, wordt een openbare instelling, vereniging, stichting of vennootschap als maker van een auteursrechtelijk beschermd werk beschouwd, wanneer dit werk als van haar afkomstig openbaar wordt gemaakt, zonder dat daarbij een natuurlijk persoon als maker wordt vermeld. Deze uitzondering ‘ontneemt’ de feitelijk maker het auteursrecht en legt het bij de rechtspersoon, tenzij dit onrechtmatig is jegens de feitelijk maker.

[Snappy]

Precies zoals het in uw quote staat. Ik parafraseer: "de maker is rechthebbende, tenzij anders geregeld". Dat laatste maakt het dus zo belangrijk om iets te regelen (met de fotograaf in dit geval).

[TwaBla]

Als de foto in opdracht van de nieuwsleverancier of het bureau dat bij de publiciteit is betrokken is gemaakt, kan het fictief makerschap en dus het auteursrecht bij de opdrachtgever liggen. Dat staat in paragraaf twee. Ik ben gewoon benieuwd hoe dat in praktijk toegepast wordt.

 

De persrelaties die de foto te goeder trouw hebben overgenomen daarentegen moeten betalen.

Echt gebeurd of een bedacht voorbeeld?

 

^{Zeg maar je....} ;)

 

[Branko Collin]

Afgelopen week werd ik gebeld door een conculega in nood. Met een niet te verhullen paniek in haar stem vertelde ze hoe ze door een advocate was benaderd met een forse schadeclaim. Ze had voor een klant een persbericht uitgestuurd met daarin een foto. Helaas had ze verzaakt om de fotolicentie goed te regelen. Of ik raad weet.

 

Welnu, gelukkig kon ik haar geruststellen. De claim tegen haar (klant) zal naar alle waarschijnlijkheid makkelijk te pareren zijn. De afzender van het persbericht heeft immers de foto niet (openbaar) gepubliceerd. Er is, strikt genomen, dus geen sprake van inbreuk op het auteursrecht.

 

Dit is echt volslagen onzin. Je kunt een werk in kleine kring, bijvoorbeeld de huiselijke, vertonen of uitdelen zonder dat het als openbaarmaking geldt, maar het versturen van een persbericht aan de pers is praktisch de definitie van openbaarmaking.

 

Maar zelfs als je gelijk had, wat je niet hebt, dan kan jouw concullega nog niet opgelucht ademhalen, want al die kranten en tijdschriften die de foto hebben gepubliceerd, kunnen nu een dot van een schadeclaim bij haar neerleggen. Ook het veroorzaken van schade bij anderen is een schoolvoorbeeld, in dit geval van een onrechtmatige handeling, en die schade is ook nog eens uitstekend kwantificeerbaar.

 

Onder vrijwel alle andere omstandigheden geldt een mondelinge afspraak als rechtsgeldig, maar niet als het om auteursrechten gaat.

 

Hoe kom je op dit soort onzin? Een auteursrechtenoverdracht moet minimaal via een onderhandse akte, maar een licentie is niet in het recht geregeld en kan volgens mij dus prima mondeling gaan. Hooguit dat het artikel over overdracht doorwerkt in het gebruik van licenties, omdat sommige licenties zo ver gaan dat ze de facto een overdracht zijn, maar dat zal bij persberichten bijna nooit het geval zijn. Op een foto die je overal gepubliceerd wil hebben, wil je bijvoorbeeld juist niet exclusieve rechten hebben.

 

Overigens zou ik een licentie altijd schriftelijk willen hebben, maar dat is een ander verhaal. Dat iets altijd de betere keuze is, wil in dit geval niet zeggen dat het de enige keuze is.

[TwaBla]

 

Nog gekker: in de rechtspraak zie je dat Art 8 zo uitgelegd wordt dat fictief makerschap bij opdrachtfoto's voorkomen kan worden door het vastleggen van auteursrechtelijke afspraken. Dat is dus de omgekeerde wereld: als de fotograaf niet (schriftelijk) vastlegt dat hij het auteursrecht wil behouden, verliest hij dat aan de opdrachtgever.

[Branko Collin]

Heb je hier voorbeelden van? Hier heb ik namelijk nog nooit van gehoord. De jurisprudentie die ik heb zien voorbijkomen gaat voornamelijk over impliciete licenties en dergelijke: als jij bijvoorbeeld een logo hebt laten ontwerpen, mag je ervan uitgaan dat je dat logo ook mag gebruik en dat je niet voor elke hernieuwde openbaarmaking opnieuw langs de kassa moet.

[Ab Bauer]

Hoe kom je op dit soort onzin?

 

Dupho: overdracht-van-auteursrecht

 

"Anders dan een licentie kan een overdracht van auteursrecht alleen schriftelijk tot stand komen."

 

[Norbert Bakker]

Hoe kom je op dit soort onzin?

Dupho: overdracht-van-auteursrecht

 

Sterker nog: dat staat gewoon in Artikel 2, lid 3 van de Auteurswet

 

"Anders dan een licentie kan een overdracht van auteursrecht alleen schriftelijk tot stand komen."

Sterker nog: sinds de laatste wijziging van de Auteurswet op 1 juli 2015, moet ook een exclusieve licentie altijd schriftelijk worden overgedragen /overeengekomen

 

[Ward van der Put]

Sterker nog[/b]: sinds de laatste wijziging van de auteurswet op 1 juli 2015, moet ook een licentie altijd schriftelijk worden overgedragen /overeengekomen.

En dat kan dan in een "Voor de redactie" onder het persbericht. Dat omschrijft het gebruiksrecht namelijk, inclusief een embargo bijvoorbeeld.

 

Als je een beetje handig bent met persberichten, maak je publicatie zo laagdrempelig mogelijk, liefst op kant-en-klaar copy/paste-niveau. En beeld is daarop geen uitzondering — niet in de laatste plaats omdat je een praatje veel sneller gepubliceerd krijg met leuk plaatje.

 

De openingspost gaat uit van de tegenovergestelde, haast ondenkbare uitzondering: dat je niet wilt dat een deel van je persbericht wordt gepubliceerd.

[TwaBla]

Goed lezen. Een exclusieve licentie is wezenlijk anders dan een niet-exclusieve licentie.

 

Sterker nog: sinds de laatste wijziging van de auteurswet op 1 juli 2015, moet ook een licentie altijd schriftelijk worden overgedragen / overeengekomen.

 

Wie een persbericht de wereld in stuurt, is niet bezig met het overdragen van auteursrechten of exclusieve licenties. Branko heeft dus gelijk: er wordt weer vanalles bijgesleept wat niet zoveel met de zaak te maken heeft.

 

Persberichten worden verzonden met de bedoeling aandacht te krijgen van/in de media, dus daar zit de licentie ahw ingebakken. Een verzender van een persbericht die foto's toevoegt waar geen toestemming voor gegeven is, doet iets heel doms. De zwarte piet komt dan bij de verzender terecht, niet bij het medium dat in goed vertrouwen de foto gebruikt.

 

Als het gaat om een persbericht, dus een door een organisatie uitgestuurde aankondiging die duidelijk bedoeld is om overal gepubliceerd te worden, dan mag je er vanuit gaan dat je toestemming hebt die integraal te publiceren. Wel moet je dat dan doen in een "nieuws"-sectie en verwijzen naar de bron. (Ius Mentis - gekwalificeerde meningen)

 

Het fictief makerschap is volgens mij een pleister op de wonde van opdrachtwerk. Jij laat een logo, foto of woord (naam) maken en later komt de maker steeds weer opnieuw incasseren. Als de eerste openbaring niet op naam van de maker maar op die van de opdrachtgever is gedaan, dan kan die zich beroepen op fictief makerschap - als uitzondering op de regel dat het auteursrecht bij de maker ligt.

 

Deze uitzondering wordt oa toegepast in deze zaak tussen een freelance fotograaf en haar opdrachtgever, een firma die steigerbouwmaterialen aanbiedt. Deze rechtsgang kostte de fotograaf vele duizenden euro's, niet de opdrachtgever.

 

[Norbert Bakker]

Goed lezen. Een exclusieve licentie is wezenlijk anders dan een niet-exclusieve licentie.

Yep, vandaar dat ik dit ook binnen 5 minuten na het plaatsen van mijn post had aangepast/verduidelijkt. Alleen citeren zowel Ward als jij het oorspronkelijke citaat. Mijn reactie is bedoeld op die van Ab, niet op Branco

 

[Highio]

Als je een persbericht voor iemand opstelt en de wereld instuurt, dan krijg je dat beeldmateriaal toch ook doorgaans van die opdrachtgever?

 

Groet,

 

Highio

[TwaBla]

Als je een persbericht voor iemand opstelt en de wereld instuurt, dan krijg je dat beeldmateriaal toch ook doorgaans van die opdrachtgever?

De concrete case wordt hier beschreven. Het betreft een amateurfotograaf die ineens geld rook toen haar foto in de Telegraaf en bij RTL Nieuws verscheen. De foto was schijnbaar gebruikt bij een persbericht voor een nieuw boek. Volgens de uitgever met toestemming. Volgens de fotograaf en haar advocaat niet.

 

Eigenaardig verhaal. ::)

 

^{Ironie is: meestal krijgen kleine bloggers grote media in hun nek, maar nu is het andersom.}

[Branko Collin]

Ik kan me de situatie voorstellen waarin de naïeve samensteller van persberichten ten onrechte meent dat de foto's die hij of zij eens voor een bepaald, vastomschreven doel heeft laten maken, nu ook bij het persbericht kan inzetten.

 

Of dit vaak voorkomt, weet ik niet. In de praktijk zullen foto's die men al heeft liggen, ongeschikt zijn voor het persbericht. Foto's worden vaak voor een bepaalde campagne geschoten, waar het persbericht onderdeel van uitmaakt. Of het zijn oudere, algemenere foto's die voor het gebruik door media zijn gemaakt. Voorbeeld van de laatste: onder een persbericht van bedrijf X staan niet alleen foto's van het product dat wordt voorgesteld, maar ook van de CEO van X en van het hoofdgebouw.

[Snappy]

Afgelopen week werd ik gebeld door een conculega in nood. Met een niet te verhullen paniek in haar stem vertelde ze hoe ze door een advocate was benaderd met een forse schadeclaim. Ze had voor een klant een persbericht uitgestuurd met daarin een foto. Helaas had ze verzaakt om de fotolicentie goed te regelen. Of ik raad weet.

 

Welnu, gelukkig kon ik haar geruststellen. De claim tegen haar (klant) zal naar alle waarschijnlijkheid makkelijk te pareren zijn. De afzender van het persbericht heeft immers de foto niet (openbaar) gepubliceerd. Er is, strikt genomen, dus geen sprake van inbreuk op het auteursrecht.

 

Dit is echt volslagen onzin. Je kunt een werk in kleine kring, bijvoorbeeld de huiselijke, vertonen of uitdelen zonder dat het als openbaarmaking geldt, maar het versturen van een persbericht aan de pers is praktisch de definitie van openbaarmaking.

 

Maar zelfs als je gelijk had, wat je niet hebt, dan kan jouw concullega nog niet opgelucht ademhalen, want al die kranten en tijdschriften die de foto hebben gepubliceerd, kunnen nu een dot van een schadeclaim bij haar neerleggen. Ook het veroorzaken van schade bij anderen is een schoolvoorbeeld, in dit geval van een onrechtmatige handeling, en die schade is ook nog eens uitstekend kwantificeerbaar.

 

Onder vrijwel alle andere omstandigheden geldt een mondelinge afspraak als rechtsgeldig, maar niet als het om auteursrechten gaat.

 

Hoe kom je op dit soort onzin? Een auteursrechtenoverdracht moet minimaal via een onderhandse akte, maar een licentie is niet in het recht geregeld en kan volgens mij dus prima mondeling gaan. Hooguit dat het artikel over overdracht doorwerkt in het gebruik van licenties, omdat sommige licenties zo ver gaan dat ze de facto een overdracht zijn, maar dat zal bij persberichten bijna nooit het geval zijn. Op een foto die je overal gepubliceerd wil hebben, wil je bijvoorbeeld juist niet exclusieve rechten hebben.

 

Overigens zou ik een licentie altijd schriftelijk willen hebben, maar dat is een ander verhaal. Dat iets altijd de betere keuze is, wil in dit geval niet zeggen dat het de enige keuze is.

 

Beste Branko, Dank voor je reactie. Ik hoor aan de opgewonden toon van je reactie dat auteursrecht emoties losmaakt. Dat is je vergeven want niet ongebruikelijk, maar draagt niet altijd bij aan een zinvolle intervisie. :) Twee korte reacties mijnerzijds: 1. don't shoot the messenger 2. lees goed wat er staat en probeer de context te begrijpen.

 

Ik zal dat uiteraard wel toelichten:

Allereerst; ik begrijp je reactie wel een beetje. Wat ik hierboven schrijf, is een korte samenvatting van informatie uit een whitepaper. Die informatie is veel uitgebreider en maakt het makkelijker om het een en ander goed in de context te plaatsen.

Over die context: Het is natuurlijk NOOIT mijn rol of mijn bedoeling om klanten bij te staan in juridische twisten. Ik heb eerdergenoemde klant daarom uiteraard doorverwezen naar het gespecialiseerde advocatenkantoor dat heeft meegewerkt aan de totstandkoming van mijn whitepaper.

Je hebt ongetwijfeld gelijk dat er iets in te brengen is tegen mijn 'stelling' dat de afzender van een persbericht juridisch waarschijnlijk weinig aan te rekenen valt. Lees daarom goed en merk het voorbehoud op in mijn tekst. Hoe een rechter hier uiteindelijk over beslist, staat in de sterren. Daar kunnen we lang over discussiëren, maar uiteindelijk moeten we de uitspraak van de rechter afwachten (als deze zaak voorkomt).

Het stukje hierboven en de whitepaper zijn vooral bedoeld om klanten handelingsperspectief te geven. Mijn doel is om te voorkomen dat afzenders van persberichten zichzelf in de nesten werken. Zo moet je mijn verhaal dus ook lezen. Vandaar dat ik, na ruggespraak met de experts, adviseer om ALLE afspraken op papier te regelen. Ik geef daarbij aan dat dit in het auteursrecht van extra belang is omdat daarin de mondelinge afspraak een wat aparte, ondergeschikte, status heeft gekregen.

Ik kan (of wil) natuurlijk nooit voorspellen hoe rechters in de toekomst de wet toepassen. Dat kan niemand, zelfs de experts niet. Dus adviseer ik iedereen om op veilig te spelen: regel alle licenties schriftelijk. Daar zijn we het dus wél over eens, zie ik (ik snap jouw opgewonden toon dus niet).

Ik kan natuurlijk nog dieper ingaan op hoe sterk jij 'denkt' (jawel, ik merk jouw voorbehoud wél op) dat afzenders van persberichten in een juridisch geschil staan met een mondelinge afspraak over fotolicenties. Maar wie helpen we daarmee? Ik wil proberen mensen te behoeden voor dat soort twisten. Daarvoor heb ik de hulp ingeroepen van één van de meest geciteerde specialisten op dat vlak en zo kom ik tot mijn raadgevingen. Dat jij 'denkt' dat af te kunnen doen als 'onzin', leg ik even naast mij neer, als je het niet erg vindt. ;)

Tenslotte. Je hebt gelijk als je zegt dat uitgevers die (zonder licentie) foto's uit persberichten overnemen, moeten dokken. Dat wordt door mij nergens betwist. Sterker, dat was de aanleiding voor het schrijven van de whitepaper. Ik heb bovendien verwezen naar een concrete casus (link is verwijderd). Dat heb je dus goed opgemerkt.

Ik had een tweetal verhelderende links in mijn tekst geplaatst, maar die zijn helaas verwijderd. Het was zeker makkelijker geweest om mijn verhaal in de juiste context te zien, als je die links tot je beschikking had gehad. Dat had (misschien) ook de scherpe randjes van je reactie gehaald :) Ik hoop dat ik met deze reactie alsnog wat meer inzicht heb kunnen verschaffen in de achtergronden van deze topic.

Whitepaper-auteursrecht-persberichten-fotos.pdf

[Snappy]

Als de foto in opdracht van de nieuwsleverancier of het bureau dat bij de publiciteit is betrokken is gemaakt, kan het fictief makerschap en dus het auteursrecht bij de opdrachtgever liggen. Dat staat in paragraaf twee. Ik ben gewoon benieuwd hoe dat in praktijk toegepast wordt.

 

De persrelaties die de foto te goeder trouw hebben overgenomen daarentegen moeten betalen.

Echt gebeurd of een bedacht voorbeeld?

 

^{Zeg maar je....} ;)

 

 

Een concreet voorbeeld inderdaad. Ik had een link bijgevoegd, maar die is helaas verwijderd. Maar ik zie hieronder dat je 'm zelf al hebt gevonden (dank voor het verwijzen trouwens) Daarmee is je vraag beantwoord, neem ik aan? ...

[Snappy]

Sterker nog[/b]: sinds de laatste wijziging van de auteurswet op 1 juli 2015, moet ook een licentie altijd schriftelijk worden overgedragen /overeengekomen.

En dat kan dan in een "Voor de redactie" onder het persbericht. Dat omschrijft het gebruiksrecht namelijk, inclusief een embargo bijvoorbeeld.

 

Als je een beetje handig bent met persberichten, maak je publicatie zo laagdrempelig mogelijk, liefst op kant-en-klaar copy/paste-niveau. En beeld is daarop geen uitzondering — niet in de laatste plaats omdat je een praatje veel sneller gepubliceerd krijg met leuk plaatje.

 

De openingspost gaat uit van de tegenovergestelde, haast ondenkbare uitzondering: dat je niet wilt dat een deel van je persbericht wordt gepubliceerd.

 

Dank Ward, dat is een goede suggestie, zo'n artikelverwijzing in 'de noot'.

Ik onderschrijf ook wat je zegt over het opstellen van persberichten; maak er een kant-en-klaar, journalistieke tekst van.

Over beeld toevoegen: ja, mits... (licenties enz...)

Wat je zegt over de openingspost en de suggestie dat je niet zou willen dat een deel van je persbericht wordt gepubliceerd, begrijp ik misschien niet helemaal goed. Wat ik probeer te zeggen, is dat wanneer je een foto meestuurt, je ook de licentie goed geregeld moet hebben. hebben we het over hetzelfde?...

[Snappy]

Als je een persbericht voor iemand opstelt en de wereld instuurt, dan krijg je dat beeldmateriaal toch ook doorgaans van die opdrachtgever?

 

Groet,

 

Highio

 

Ja Highio, die is dan ook verantwoordelijk voor de licenties. Die moeten wel geregeld zijn dus (met de makers van de foto's). beantwoordt dat jouw vraag? ....

Ikzelf heb -als opsteller en distributeur van persberichten- in de algemene voorwaarden geregeld dat ik niet aansprakelijk gehouden kan worden voor schendingen van auteursrechten door mijn klanten. Maar ik hou niet op te waarschuwen dat ze licenties goed moeten regelen, natuurlijk.

[Snappy]

Ik kan me de situatie voorstellen waarin de naïeve samensteller van persberichten ten onrechte meent dat de foto's die hij of zij eens voor een bepaald, vastomschreven doel heeft laten maken, nu ook bij het persbericht kan inzetten.

 

Of dit vaak voorkomt, weet ik niet. In de praktijk zullen foto's die men al heeft liggen, ongeschikt zijn voor het persbericht. Foto's worden vaak voor een bepaalde campagne geschoten, waar het persbericht onderdeel van uitmaakt. Of het zijn oudere, algemenere foto's die voor het gebruik door media zijn gemaakt. Voorbeeld van de laatste: onder een persbericht van bedrijf X staan niet alleen foto's van het product dat wordt voorgesteld, maar ook van de CEO van X en van het hoofdgebouw.

 

Komt heel veel voor Branko! Héél veel persberichten gaan vergezeld met foto's uit het beeldarchief van de afzender. Ik waarschuw altijd dat ze de licenties goed geregeld moeten hebben.

[TwaBla]

Echt gebeurd of een bedacht voorbeeld?

Een concreet voorbeeld inderdaad.

Een tamelijk uitzonderlijk voorbeeld.

 

Uitgever geeft persbericht uit over nieuw boek en voegt foto's toe die blijkbaar beschikbaar zijn gesteld door één van de mensen die genoemd worden in het boek. Een foto wordt gebruikt door RTL en de Telegraaf, waarop de beschikbaarsteller ineens geld ruikt en een claim indient.

 

Het zijn incidenten, doorgaans bij ondernemingen die weinig aan publiciteit doen. Ik vond ook een case van een bedrijf dat in een beursfolder foto's had opgenomen die gemaakt waren door een administratief medewerker van dat bedrijf.

 

De details zijn best interessant. Maar het blijven ongewone kwesties, omdat de meeste persberichten vergezeld gaan van opdrachtfoto's waarvoor het fictief makerschap geldt.

 

[Snappy]

Echt gebeurd of een bedacht voorbeeld?

Een concreet voorbeeld inderdaad.

Een tamelijk uitzonderlijk voorbeeld.

 

Uitgever geeft persbericht uit over nieuw boek en voegt foto's toe die blijkbaar beschikbaar zijn gesteld door één van de mensen die genoemd worden in het boek. Een foto wordt gebruikt door RTL en de Telegraaf, waarop de beschikbaarsteller ineens geld ruikt en een claim indient.

 

Het zijn incidenten, doorgaans bij ondernemingen die weinig aan publiciteit doen. Ik vond ook een case van een bedrijf dat in een beursfolder foto's had opgenomen die gemaakt waren door een administratief medewerker van dat bedrijf.

 

De details zijn best interessant. Maar het blijven ongewone kwesties, omdat de meeste persberichten vergezeld gaan van opdrachtfoto's waarvoor het fictief makerschap geldt.

 

 

Tja TwaBla, dat een amateurfotograaf op deze manier haar recht haalt, is vrij zeldzaam, vermoed ik ja.

 

Ikzelf heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Maar dat komt vooral, denk ik, omdat ik mijn klanten tijdig attendeer op het risico.

 

Ik verzorg véél persberichten voor klanten en ik weet derhalve, uit de praktijk, dat voor fotomateriaal meestal wordt geput uit eigen foto-archief. Ik waarschuw altijd dat de licenties geregeld moeten zijn. Vaak is dat (nog) niet het geval.

 

Het voorbeeld dat ik gaf (RTL en Telegraaf), is daarom waarschijnlijk het topje van de ijsberg. Immers, in vrijwel alle geschillen over fotolicenties wordt geschikt. Er is dus maar weinig jurisprudentie over te vinden. Het voorval dat ik aanhaal komt uit eigen nieuwsgaring. Als ik het nieuwsbericht niet had gepubliceerd, had je er dus nooit van gehoord.

 

Maar incidenteel is het niet, vrees ik. Voor mijn whitepaper over persberichten en auteursrechten heb ik een onderzoekje gedaan naar ervaringen met dit soort situaties. Het leverde vrijwel meteen resultaten op. Aan de ene kant een pr-manager die vertelt dat kranten hun (opdracht)foto's steevast in de prullenbak werpen omdat zij zich er niet aan willen branden. Ook sprak ik een nieuwsuitgever die al een paar keer schadeclaims aan zijn broek heeft gehad.

 

Eerlijk is eerlijk. Ik zou als nieuwsuitgever ook voorzichtig zijn met het aannemen van foto's uit persberichten (als daar niet een licentie bij zit).