Omgaan met jaloezie van anderen

[Annedien Hoen]

Het is misschien een beetje een precair onderwep, maar volgens mij hebben veel ondernemers er mee te maken: jaloezie.

 

Daarmee bedoel ik de jaloezie van mensen in je omgeving die moeite hebben met het succes dat je hebt (in wat voor vorm dan ook). Voor veel mensen is ondernemen hun droom en als dat lukt dan doe je iets wat maar weinig mensen gegeven is; je droom leven én er succes mee boeken. Het schijnt dat dat de nummer één reden is van mensen op jaloers te zijn op iemand. Dat heb ik me althans laten vertellen door een vriendin van me die eens uitlegde hoe het kan komen dat mensen in je omgeving zich soms een beetje 'apart' gedragen, variërend van een neerbuigende rotopmerking tot pogingen tot sabotage tot geveinsde desinteresse, tot je gewoon (en zonder opgaaf van redenen) uit hun leven bannen omdat je dat onaangename gevoel bij ze oproept.

 

Ik zou heel graag de ervaringen van anderen horen, hoe je daar het beste mee omgaat. Wat is het verschil tussen mensen die je het succes (geluk) gunnen en mensen die dat niet doen/kunnen/willen?

 

 

 

[Ilja van Roon]

Leuke vragen Annedien!

 

Ik moest er even over nadenken, maar ik heb zelf - volgens mij - niet echt met jaloezie te maken gehad. Althans niet het venijnige, haatdragende soort. In mijn directe vrienden- en familiekring zitten sowieso relatief veel ondernemers, dus dat helpt.

 

Wel krijg ik in prive kring vaak te horen dat ik een 'mazzelaar' ben. In mijn leven gebeuren dingen meestal vaak op het juiste moment op de juiste plek en daar heb ik een 'trackrecord' van. Goudhaantje.

 

Dit lijkt een onschuldige, zelfs aardige bewering, maar schijn bedreigt. De insinuatie is dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn eigen success, dat 'dingen gebeuren' zonder dat ik er iets voor heb moeten doen. Eigenlijk is het een verwijt.

 

Ik geloof best in kansen, en soms zit het mee en soms niet. Maar iemand die systematisch goede keuzes maakt in zijn leven is geen mazzelaar. Ik houd mijn ogen open voor opportunities, neem risico's en neem besluiten die vaak goed uitpakken.

 

Ik ben gezegend met een scherpe intuitie en een goed brein, en die zet ik met lef en liefde in. Mazzel is een talent.

 

Maar die discussie ga ik niet aan. Ik heb er geen zin in en ik weet beter, dat is genoeg. De mensen die me een 'mazzelaar' noemen hebben op zich het beste met me voor, en dat telt. En wie ben ik om hun wereldbeeld aan te passen! :)

[Sanne Roemen]

Ik sluit me hélemaal bij Ilja aan, maar probeer toch even mijn eigen ding te zeggen....

 

Afgunst en jaloezie kom ik niet zo heel vaak tegen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een paar jaar geleden flink met de bezem door mijn vriendenkring ben gegaan en diegenen over heb gehouden waar ik bewondering voor heb en energie van krijg. (Ongeveer). Dus misschien kom ik het daarom niet zoveel tegen.

 

Wat ik wel heel erg veel hoor is hoe 'dapper' het is dat ik voor mezelf ben begonnen. Dat ik dat zomaar 'durf', de zekerheid van een baan opgeven en dan het risico van zelfstandig ondernemerschap. Net als bij Ilja, de mensen hebben het waarschijnlijk goed met me voor en wensen me het beste toe. De meeste mensen die dat zeggen zijn trouwens geen vrienden maar familie of vage kennissen.

 

Ik wil wel even kwijt waarom ik daar enorm kwaad van kan worden, want dat heb ik zelf pas sinds kort scherp. (Eerst vroeg ik me altijd af waarom me die opmerking zo stoorde!).

 

Het lijkt alsof de werkelijke boodschap is: 'stel nou dat je niet slim, doortastend, creatief, verantwoordelijk, ondernemend, etc... genoeg bent om het te redden?'. Of 'nu is er niemand die voor je zorgt, kán jij dat wel?'. Ik chargeer nogal hier hoor, maar dat is mijn vertaling.

 

Weet je wat ik véél enger vind: een baas die loopt te pronken met mijn resultaten. Ergens werken waar ik keihard werk, terwijl mijn collega de ene 'zakenlunch' na de ander heeft en hetzelfde verdient. Ergens werken waar ik zó op straat kan staan en dan niets meer heb. Voor een werkgever briljante dingen verzinnen waarna die werkgever kan zeggen 'dit hebben WIJ' verzonnen. Mensen moeten aansturen die alleen maar op hun volgende vakantie zitten te wachten en die het geen bal kan schelen of de klant geholpen is met wat wij maken. Opdraaien voor andermans fouten.

 

Oh en ook heel eng: loonstrookjes, pensioengaten, levensloopregelingen. Yugh.

 

Uhmmm maar dit gaat eigenlijk niet meer over afgunst. Of misschien wel. Misschien zijn zij er wel jaloers op dat ik die stap heb 'durven' zetten en er inderdaad een succes van maak. Dat betekent dus eigenlijk dat ze een beetje boos zijn op zichzelf, of vinden van zichzelf dat zij ook op zo'n manier het heft in eigen hand zouden moeten nemen.

 

En als je me dan vraagt hoe ik omga met jaloezie, dan is dat het antwoord: ik geloof dat negatieve gedachten of gevoelens over anderen eígenlijk gaan over de manier waarop je naar jezelf kijkt. Die mensen zijn dus niet blij met zichzelf. En daar hebben ze alleen maar zelf last van.

 

Zo, dat was de vrijdagmiddag 'rants and raves' van oomph.

[MartinDupuis]

Grappig, ik kreeg laatst een welgemeend compliment van een vriend van me dat hij diep respect voor me had dat ik voor mezelf ben begonnen.

 

Het is gewoon niet te vergelijken, iemand in loondienst en ondernemer zijn.

 

Ik ken zeker drie vrienden die ook graag zouden willen ondernemen, maar niet durven. Eigen huis, kinderen....de onzekerheid van het ondernemen is een te grote belasting om hun dagelijkse/wekelijkse/maandelijkse zekerheid voor op te geven.

 

Maar ben nog geen jaloezie tegengekomen, misschien komt dat pas als je echt heel succesvol bent in geld en status? Ik ben succesvol omdat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu! ;D

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ik maak soms hetzelfde mee als Martin - dat mensen er bewondering voor hebben dat ik voor mezelf begonnen ben. Zelf zie ik dat niet zo, maar goed...

 

Ik kom soms wel wat jaloezie tegen als mensen bijvoorbeeld zien dat jij op een extreem warme dag wel in staat bent 's middags lekker op een terrasje te zitten, maar diezelfde mensen realiseren zich over het algemeen niet dat je niet, zoals zij, 2 dagen per week helemaal vrij bent.

 

Los daarvan is mijn reaktie dan meestal "Dan moet je ook lekker voor jezelf beginnen!". Jaloezie is zo'n domme emotie...

[Ilja van Roon]

Maar wat is die 'jaloezie' dan? Anders gezegd, heeft die emotie betrekking op jou, of is het iemands reflectie op zichzelf? Ik zelf denk dat laatste.

 

Jaloezie is de ervaring van een gemis dat zich uit als verwijt.

 

[Annedien Hoen]

Ik denk dat 'jaloezie' ook een parapluwoord is. Voor de een betekent het een gevoel van buitengesloten zijn, voor de ander een gevoel van falen (omdat ze geen blitse bolide heeft, hij geen eigen bedrijf heeft, minder verdient dan [...], geen mooie tanden heeft), en voor weer een ander is het een negatieve houding ten koste van anderen omdat ze maar één ding willen: succes.

Wat mij ook fascineert is dat jaloezie volgens mij grotendeels cultureel bepaald wordt: hier ben je jaloers als je partner met een ander 'omgang heeft', in sommige afrikaanse stammen zet je gewoon je speer bij een leemhut en dan mag je je uitleven, van wie die vrouw ook is. En áls die speer er staat dan mag je dus even niet binnen komen.

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Jaloezie is de ervaring van een gemis dat zich uit als verwijt.

 

Ik had het zelf niet mooier kunnen zeggen! :)

 

*** Gaat direct zijn speer zoeken ***

[Pawelotti]

Hola iedereen,

 

Ik heb wel enigzins met jaloezie te maken gehad.

 

Een aspect van jaloezie is nivellering. Met een behaald succes confronteer je je omgeving met iets wat ze zelf niet durven, en dat kan jaloezie oproepen. De mensen in omgeving willen je als het ware naar beneden trekken, 'terug naar hun niveau', omdat ze het gevoel krijgen dat je ze ontglipt. Het akelige hieraan is dat vrienden die zelfs volgens bekende spreekwoorden tijdens de zwaartse tijden je bijstonden, opeens cynisch kunnen reageren als je volgens elke objectieve maatstaf echt succes heb. Het ''enge'' is dat sommigen hierdoor diep geraakt worden, omdat dit soort reacties dus van je 'beste' vrienden kunnen komen. Nog enger is dat je ze hierdoor serieus neemt. ''Hm, zelfs Jaap heeft z'n bedenkingen, en Jaap stond me altijd bij toen het zwaar was''.

 

Mijn zus had dit op haar locale bank toen ze op een internationale functie reageerde, en die ook kreeg. Er was veel nijd op de locale bank. Allerlei argumenten waarom het een slechte keus was, het niet zou lukken.. etc etc. De bron ervan was simpelweg jaloezie, velen droomden ervan net zoveel lef te hebben om zomaar naar een ander land te vertrekken voor zo een functie.

 

Zelf merk ik hoe mensen niet makkelijk toe geven dat je veel talent hebt, en onder het mom van zgn. realisme ironisch genoeg onrealistisch skeptische kanttekeningen plaatsen bij wat je doet. Maar soms is het dan ook achteraf: Ja, ik wist wel dat ie het zo ver zou schoppen, dat zag je in het begin.

 

Een mooi voorbeeld is trouwens Oprah Winfrey. Toen ze nog voor haar talk show ging zeiden mensen in haar omgeving: wat moet je daar nou? Je bent zwart, je bent lelijk.. laat maar zitten. Oprah zette door. Jaren later verdient ze miljoenen en zeggen dezelfde mensen ''Ja, dat zagen we aankomen, dat was zo een doorzetter!''.

Yeah. right.

 

Ik denk trouwens dat als je er via de behaviouristische kant naar kijkt jaloezie ook veel te maken heeft met de evolutie van paringsgedrag van mensen, hoewel sterke Ik zou niet willen oordelen(op het moment) of monogamie

[sja123]

Jaloezie is concurrentie, een ieder wil dat zijn bedrijf beter gaat,

al gun een ieder ander bedrijf het beste.

Maar dat is valse bescheidenheid, als er geen concurrentie van

hetzelfde soort bedrijf is er geen jaloezie.

vgr.

Sietse

[Christine]

Hola iedereen

 

Hola Pawelotti, welkom in deze groep :-)

 

Een aspect van jaloezie is nivellering.

 

:-)

 

De mensen in omgeving willen je als het ware naar beneden trekken, 'terug naar hun niveau',

 

maar dat, lieve pawelotti, is typisch voor onze poldercultuur. Dat is bij ons veel sterker dan in andere landen. Als een ander iets meer of beter heeft, trek je m dan terug, of probeer je het ook?

 

 

[Christine]

Annedien, je weet de onderwerpen aardig te verzinnen tegenwoordig :-)

 

 

[Smitjr]

Kijk ook uit met te snel oordelen! aub!

 

Mensen die 'vreemd reageren', dat kan ook te maken hebben met het feit dat ze zich afvragen of zij nog wel goed genoeg voor jou zijn...Gezien je status van ondernemer, of 'erger' status van succesvol ondernemer. Er zitten in die groep veel mensen die zich automatisch wat minder dan jij gaan voelen; vrouwen uit onzekerheid en mannen uit 'prestatiedruk'...zij willen op de een of andere manier toch op een vlak beter zijn dan jij.

Veel mensen doen dit onbewust, omdat het een gevoel is dat zij ervaren. Dit gevoel kan versterkt worden door dikke auto's, grote huizen, dure spullen en succesvolle verhalen Let hiermee op, maar probeer ook de reacties van de andere kant te benaderen.

 

Lang niet iedere jaloezie is hetzelfde, of bewust gemeend.

[Christine]

Er zitten in die groep veel mensen die zich automatisch wat minder dan jij gaan voelen; vrouwen uit onzekerheid en mannen uit 'prestatiedruk'

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Ik deel nooit "kneusjes" uit, maar jij hebt de eer, bij deze. Morgen weer een, en overmorgen ook.

 

Van de week op BNR (vanochtend zelfs geloof ik) was iets over vrouwen in topposities, dat er daar te weinig van zijn. Eervorige week sprak ik een amerikaanse collega die opmerkte dat er in de VS te weinig vrouwen in het management en in de board zitten. "Veel te weinig, het zijn er slechts 20 tot 30%, dat moet beter kunnen". Vanochtend op BNR dus iemand van PWC uit een of andere commissie: in ons land 4%. Vrouwelijke hoogleraren? 3%. Minder dan Botswana. Minder dan ieder ander land ook, minder dan moslimlanden.

 

Maar vrouwen zijn in ons land dan ook heel anders. Veel onzekerder en zo, en minder ambitieus, ze hebben geen last van prestatiedruk. Vrouwen in ons land zijn tevreden met een deeltijd baan als secretaresse of marketing-assistente, je moet ook vooral niet meer van ze verwachten. Komt wel goed uit, want vrouwen werken harder en beter, en dat heb je als secretaresse wel nodig als je baas teveel omhooggevallen is (omhooggestuwd door teveel aan prestatiedruk) en niet berekend op zijn taak.

 

Het echte probleem is dat vrouwen teveel zelf zijn gaan geloven dat ze het niet kunnen. Dat ze als ondernemer wel een schoonheidssalon of marketing advies bedrijfje kunnen beginnen, als ze tenminste niets minder dan briljant zijn, maar dat de president directeur van ABN AMRO toch beslist een man moet zijn.

 

 

 

[Pawelotti]

Hey Christine(!),

 

We kennen elkaar.. real life, that is. Heb je het al door? ;)

 

Saluti,

 

Pawelotti

[ExTax!]

Jaloezie kan nmm ook gevoed worden door de enorme focus en gedrevenheid die ondernemers vaak hebben. Koppel daaraan een krachtige/heldere communicator, een scherpe geest en doordringende ogen, dan voelen veel mensen zich bedreigd... Misschien hebben wij ook een verantwoordelijkheid jegens mensen die gewoon 'hun uurtjes draaien' en 'het allemaal wel prima vinden'. Draai je verbale en non-verbale communicatie eens een tandje terug, stel je eens kwetsbaar op, wellicht zie je dan dat andere mensen uit zichzelf openen..

[Smitjr]

Er zitten in die groep veel mensen die zich automatisch wat minder dan jij gaan voelen; vrouwen uit onzekerheid en mannen uit 'prestatiedruk'

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Ik deel nooit "kneusjes" uit, maar jij hebt de eer, bij deze. Morgen weer een, en overmorgen ook.

 

Van de week op BNR (vanochtend zelfs geloof ik) was iets over vrouwen in topposities, dat er daar te weinig van zijn. Eervorige week sprak ik een amerikaanse collega die opmerkte dat er in de VS te weinig vrouwen in het management en in de board zitten. "Veel te weinig, het zijn er slechts 20 tot 30%, dat moet beter kunnen". Vanochtend op BNR dus iemand van PWC uit een of andere commissie: in ons land 4%. Vrouwelijke hoogleraren? 3%. Minder dan Botswana. Minder dan ieder ander land ook, minder dan moslimlanden.

 

Maar vrouwen zijn in ons land dan ook heel anders. Veel onzekerder en zo, en minder ambitieus, ze hebben geen last van prestatiedruk. Vrouwen in ons land zijn tevreden met een deeltijd baan als secretaresse of marketing-assistente, je moet ook vooral niet meer van ze verwachten. Komt wel goed uit, want vrouwen werken harder en beter, en dat heb je als secretaresse wel nodig als je baas teveel omhooggevallen is (omhooggestuwd door teveel aan prestatiedruk) en niet berekend op zijn taak.

 

Het echte probleem is dat vrouwen teveel zelf zijn gaan geloven dat ze het niet kunnen. Dat ze als ondernemer wel een schoonheidssalon of marketing advies bedrijfje kunnen beginnen, als ze tenminste niets minder dan briljant zijn, maar dat de president directeur van ABN AMRO toch beslist een man moet zijn.

 

Dat van die reusjes/kneusjes is best hoor :)

Maar zoek maar eens wat cijfers op mbt onzekerheid bij mannen en vrowen. Ik sprak 'in het algemeen', niet specifiek over jou.

Ik had het puur over jaloezie in de zin van vrienden, en niet op de werkvloer zelf. 'Men' (om maar even niet in termen van mannen of vrouwen te spreken) heeft snel de neiging tegen je op te kijken als succesvol ondernemer...

De reden waarom DIT het geval zou kunnen zijn, is omdat "men" prestatiedruk voelt of onzeker is over hun prestaties/imago etc.

 

Ik hoop dat het nu iets meer spreekt

Er was dan ook niets van mijn vorige reactie, vervelend, rot of vrouwen onvriendelijk bedoelt...

Slechts een verklaring voor de jaloezie die je kunt tegenkomen, en dat je mensen die jaloers zijn, niet meteen uit je vriendenkring hoeft te bannen.

[Annedien Hoen]

Jaloezie kan nmm ook gevoed worden door de enorme focus en gedrevenheid die ondernemers vaak hebben. Koppel daaraan een krachtige/heldere communicator, een scherpe geest en doordringende ogen, dan voelen veel mensen zich bedreigd... Misschien hebben wij ook een verantwoordelijkheid jegens mensen die gewoon 'hun uurtjes draaien' en 'het allemaal wel prima vinden'. Draai je verbale en non-verbale communicatie eens een tandje terug, stel je eens kwetsbaar op, wellicht zie je dan dat andere mensen uit zichzelf openen..

 

Wijs gesproken.

 

Misschien dat sommige mensen trouwens niet eens zozeer jaloers zijn maar gewoon genoeg hebben van de monomanie van de ondernemer ;) Ik merk dat de gespreksonderwerpen van ondernemers onderling niet erg afwisselend zijn: de onderneming of de ondernemer. Ik vind het zelf boeiende materie, dus ik luister er graag naar, maar laatst zei iemand wel tegen me: "Vind je het niet erg dat ik het steeds over mijn bedrijf heb?". Ik merkte het eerlijk gezegd niet eens, dat het daar steeds over ging. Ik snap hoe spannend zoiets is, hoeveel aspecten er aanzitten, hoe neurotisch je alles onder controle wil houden, hoe fijn het voelt als iets lukt, enzovoorts.

 

 

Annedien, je weet de onderwerpen aardig te verzinnen tegenwoordig :-)

;D

[Merkava]

Er zitten in die groep veel mensen die zich automatisch wat minder dan jij gaan voelen; vrouwen uit onzekerheid en mannen uit 'prestatiedruk'

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Ik deel nooit "kneusjes" uit, maar jij hebt de eer, bij deze. Morgen weer een, en overmorgen ook.

 

 

O jeetje, over eigenwaarde gesproken hehe

 

Ik vind het een hele goede opmerking van smitjr.

Wat hij aanroert is wat je in een relatie tussen twee mensen partnerwaarde noemt.

Welnu, een ondernemer heeft ondanks alle negatieviteit die vooral door de media en politiek gevoed wordt een hogere partnerwaarde.

Mensen die zichzelf nog niet gevonden hebben, zichzelf niet respecteren, niet houden van zichzelf hebben niet in de gaten dat een gezonde relatie te maken heeft met het menselijke deel en niet met je maatschappelijke plek op de ladder.

 

Voorbeeldje.

Een lelijke vrouw die een relatie met een spetter van een vent heeft omdat hij haar zo humoristisch vind kan vroeg of laat gaan denken.

Ik ben toch lelijk hij gaat vast een keer weg omdat hij veel mooiere meiden kan krijgen.

Daarmee schaalzij zichzelf lager in als het gaat om partnerwaarde.

Deze vertaalslag kun je natuurlijk één op één omzetten naar een klein bedrijfje dat ineens een grote vis binnenhaalt.

Bij dat kleine bedrijfje gaan ze er iets achter zoeken zodra de eerste euforie voorbij is, bij het grote bedrijf gaan ze zich afvragen of het kleine bedrijfje het wel waar kan maken, en of ze misschien toch niet beter een gelijkwaardige partner kunnen zoeken.

 

In feite snapt Christine helemaal niet waar het over gaat, haar reactie kan ook als een vorm van jaloezie aangemerkt worden.

[Pawelotti]

Ik ben het hier zeker mee eens. Eigenlijk wil ik het volgende in een nieuwe thread schrijven, maar het is hier ook van toepassing: de psychologie achter de ''beoordeling'' van je eigen positie, en alle gevoelens en het gedrag dat er bij komt kijken, is zeer belangrijk. Ik raad ook zeer aan om het boek ''Napeolon Hill - The laws of success'' te lezen.

 

''If you can conceive it, you can achieve it''

 

Om terug te komen op jaloezie heb je ook vaak de non-ondernemer, of sowieso doemspreker die fantasiearm, of fantansieloos is. Deze zal je idee aanvallen op het feit dat het een idee is. Dit lijkt vreemd, als ik het zo zeg. Maar ik denk dat veel ondernemers het meemaken. Er wordt dangesproken over haalbaarheid.. het is toch een gek idee, dat lukt nooit.. het is ''maar'' een idee. Een idee? Je bedoelt datgene wat het zaad is van alles wat we op aarde gecreerd hebben? Die tram waar je dagelijks in rijdt, dat was ook maar een idee. De mensen MOETEN ideeen hebben. Als er geen ideeen meer zijn dan zijn we echt ver van huis... Persoonlijk raad ik iederen aan vooral van types dit met dergelijke aanvallen op ''ideeen'' komen. Dit soort mens ziet rood voor ogen als je met rijke fantasie komt, en het wordt afgedaan als dromerig.. Terwijl dat een van de mooiste dingen is die je kan hebben, en als je die hebt moet koesteren: dromen. Ik zou zou zeggen laat je nooit van je droom af praten door fantasieloze mensen.

Zelfs al ben je iemand die nog moeilijk van start heeft kunnen gaan vanwege de ''onzekerheid van het ondernemen'', en heb je al 'zoveel ideeen gehad'. Dit soort mensen hebben geen idee van ondernemen, weten niet wat het vergt, en zullen je demotiveren. De enige zekerheid die ze hebben is die van hun vaste levenspatronen, in loondienst. Vaak zie ik dat ze zelf (dit klinkt wellicht wat arrogant en betweterig.. maar ach) het levensgeluk niet snappen. Ik zie velen die zich erbij neerleggen dat ze 5 dagen saaie loondienst hebben, hun vaste loon met enige stijging per jaar, vakantie in de zomer, leuke dingen in het weekend. Daar hebben ze geen controle over, en daar hebben ze zich bij neergelegd.

Voor mij persoonlijk is loondienst hel op aarde, hoewel een marketing functie waar veel creativiteit bij komt kijken zeker nog draaglijk is.

 

Ik ben afgedwaald van de beoordeling van je positie - enfin, het gaat erom dat je jezelf envisioneerd op basis van je droom(naar mijn mening). En dan bedoel ik niet dat je je patser voelt als je dat niet bent, maar wel dat als het gevoel hebt wat te kunnen bijdragen aan de wereld van de 'grote spelers'', je ook dit met trots en zekerheid moet doen. Niet met de staart onder de benen een ruimte komen binnendruipen. Grotere spelers kijken vaak naar zekerheid en enthousiasme.. Als je zelf niet in je positie en af te leggen pad gelooft, geloven anderen om je heen het ook niet.

 

Ik snap Christine's reactie trouwens wel, hoewel ik vind dat percentages vrouwen in overheden, bedrijfstoppen etc. een vrij complexe materie is. Het meeste kan je halen uit voortgangscijfers, educatie etc. Ik zal ook zo controversieel zijn om te zeggen dat er toch wel algemene verschillen in psychologie tussen de vrouw en man zitten, dit is gewoon wetenschappelijk bewezen. Een gedeelte wordt soms versterkt en gerekt door de cultuur, de maatschappelijke conditionering,.. maar niet altijd zitten vrouwen op ''lagere'' posities.

 

Mijn zus werkt bij een bank en is toch zeker gefocussed op haar carriere, ze blijft doorgroeien.. zo wordt ze niet meegerekend in de percentages over vrouwen in bedrijfstoppen, maar ik denk toch echt dat ze gerekend mag worden tot mensen met ambitie die denken dat ze het wel kunnen.

 

Tot slot, nogmaals, die cijfers over topposities moetne ook genuanceerd worden - ontwikkelingscijfers zijn belangrijk.. hoe dalen/groeien de percentages? waarom? is het realistisch bepaalde percentages te willen zien? Een voorbeeld is: hoeveel mannen in de top zitten er al 10-20 jaar en kunnen ook niet zomaar door een andere man vervangen worden? Ik zou het marginale(maar relevante) percentage van dit soort posities bijvoorbeeld even buiten kaart houden. etc etc.

 

P.S. Vergeef mij povere grammatica/spelling, ik heb haast.... ;) Ik hoop dat het enigzins leesbaar is :P

[Annedien Hoen]

 

Mensen die zichzelf nog niet gevonden hebben, zichzelf niet respecteren, niet houden van zichzelf hebben niet in de gaten dat een gezonde relatie te maken heeft met het menselijke deel en niet met je maatschappelijke plek op de ladder.

 

Dat is volgens mij niet helemaal waar.

Een 'lelijke' man die hoog op de maatschappelijke ladder staat kan een 'mooie' vrouw aan zich binden omdat hij status heeft. Dat werkt biochemisch gezien ook gewoon aantrekkelijk op vrouwen.

Plant de 'lelijkerd' in een nieuwe cabrio Mercedes en de dames hupsen vrolijk zijn bolide in. Zet hem in een oude Lada en ik wil wedden dat hij heel wat meer moeite heeft iets leuks op te scharrelen.

 

[ExTax!]

 

 

Wijs gesproken.

 

Misschien dat sommige mensen trouwens niet eens zozeer jaloers zijn maar gewoon genoeg hebben van de monomanie van de ondernemer ;) Ik merk dat de gespreksonderwerpen van ondernemers onderling niet erg afwisselend zijn: de onderneming of de ondernemer. Ik vind het zelf boeiende materie, dus ik luister er graag naar, maar laatst zei iemand wel tegen me: "Vind je het niet erg dat ik het steeds over mijn bedrijf heb?". Ik merkte het eerlijk gezegd niet eens, dat het daar steeds over ging. Ik snap hoe spannend zoiets is, hoeveel aspecten er aanzitten, hoe neurotisch je alles onder controle wil houden, hoe fijn het voelt als iets lukt, enzovoorts.

 

Laten we vooral niet vergeten om NU te leven en niet dadelijk als er succes is! Daarin past dus ook soms 'een stapje terug'. Laat de ander eens de lead nemen en wellicht wordt je verrast (dit geldt nmm ook voor ondernemers met werknemers). Een stapje terug betekent dat anderen (werknemers evt) een kans krijgen 'to rise to the occasion'. Op dat moment biedt je een enorme kans tot leren en zelfontplooing aan deze persoon.

 

Even off topic: Misschien is dat hetgeen 'investeerders' zich eens zouden kunnen realiseren dat niet alleen 'gevierde' ondernemers, goede ondernemers (kunnen) zijn. Voor veel starters biedt financiële ruimte nou juist de kans om boven zichzelf uit te stijgen. Dus... eerst een kleine inverstering... en dan zien hoe de ondernemer zich ontplooit.

[Christine]

In feite snapt Christine helemaal niet waar het over gaat, haar reactie kan ook als een vorm van jaloezie aangemerkt worden.

 

Ik denk niet dat jij mijn reactie gelezen had.

 

 

[Christine]

Daarin past dus ook soms 'een stapje terug'. Laat de ander eens de lead nemen en wellicht wordt je verrast (dit geldt nmm ook voor ondernemers met werknemers). Een stapje terug betekent dat anderen (werknemers evt) een kans krijgen 'to rise to the occasion'. Op dat moment biedt je een enorme kans tot leren en zelfontplooing aan deze persoon.

 

Ik ben het daar 100% mee oneens.

 

 

 

[ExTax!]

 

Ik ben het daar 100% mee oneens.

 

 

Daarin ben je uiteraard vrij, maar kan je dat misschien toelichten?

[Christine]

Ik ben het daar 100% mee oneens.

Daarin ben je uiteraard vrij, maar kan je dat misschien toelichten?

 

Ik wil niet werken met mensen die uit de schaduw komen als ik een stapje terug doe. Ik werk met mensen die excelleren als ik zelf excelleer.