Erelijst

Steven bedoelt hier de No-risk polis Indien no risk dan is er in de eerste 5 jaar van het dienstverband geen enkel risico bij ziekte

Ik ken je frustratie. Het is onze branche ook. Ik zie jongens met motortakels in kisten slepen en ver boven hun hoofd opstapelen. In de evenementenbranche is het heel erg, vooral de concerten en festivals. De personeelsbudgetten zijn extreem laag en personeelsleden slijten sneller dan de materialen waar ze mee werken. De meeste "stoere" bouwers stappen voor hun 30ste uit het werk met rugklachten, kapotte knieën of hersenletsel. Waar vaak de dagen van 12 uur standaard zijn voor een loon dat niet meer past in 2025. Wij doen om die reden ook bijna geen concerten of festivals meer. Wij zijn te duur, omdat wij personeel wel een eerlijk loon willen geven. Gelukkig denkt de bedrijfswereld hier heel anders over. Hoewel de salarisvergoedingen nog steeds laag zijn, kunnen wij dit deels compenseren met onze materialen. Dat gezegd hebbende, heb ik jou product wel veel voorgesteld bij deze bedrijven, maar ze vinden het te duur en te langzaam. De rug slopen van een freelancer is goedkoper en sneller. Wij hebben trouwens de grote broer standaard in de de vrachtwagen staan.

Had een bedrijf in verkoop en reparatie van landbouwmachines en tractoren. Omdat ik vaker met rugklachten opgezadeld was heb ik een tilhulpmiddel ontwikkeld voor het tillen van theoretisch met de hand tilbare goederen. Mijn dochter heeft na haar studie productontwikkeling hier een verkoopbaar product van gemaakt. Toen we het eindproduct aan Syntens (toenmalig adviesorgaan van de overheid) hebben laten zien was de opmerking: "dit is een wereldvinding. Ik zou maar zo breed mogelijk patent aanvragen en een goede partner zoeken voor grootschalige productie en verkoop". We hebben patent aangevraagd en verkregen in 20 landen en zijn met partners in zee gegaan om de markt te veroveren. De beloftes en vergezichten van geïnteresseerden op internationale beurzen waren enorm. Handelaren over de hele wereld wilden het wel in hun programma opnemen. Het was eindelijk afgelopen met rugklachten in de sjouw branche. We hebben circa 3 ton gestoken in de patentbescherming, merkregistratie en promotie. Alles leek mooi. Toch liep het niet. Na verloop van tijd kwamen we erachter dat in de transportwereld, de bouw en de sjouwwereld de mensen te stoer zijn om hulpmiddelen te gebruiken en de prijs veel te hoog bevonden werd. Er werden enkele tientallen per jaar verkocht in plaats van de duizenden die ons voorgeschoteld werden. Na drie jaren van frustratie hebben we besloten om het maar kleinschalig zelf te gaan doen met mijn dochter en zoon. We zijn uit de stoere wereld gestapt en zijn ons gaan concentreren op de meer intelligentere gebruiker. zoals installateurs, wasmachine reparateurs en glaszetters en de mensen die hun rug liefhadden. Voornamelijk de ZZP'er en Mkb'er zijn 70% van onze klanten en de rest is werknemer met rugklachten in de grotere bedrijven. Overal is er maar een of enkele exemplaren nodig , dus we blijven acquisitie doen. We hebben nu een stabiele verkoop. De grote cijfers die ons voorgespiegeld zijn, en waar we op advies van adviseurs en verkopers met open ogen ingetrapt zijn beschouwen we nu als een goede les. De mensheid zit blijkbaar gewoon niet te wachten op grootschalige gezondheidsvoordelen. We vragen ons zelfs af of het aanvragen en betalen van al die patentkosten wel nodig is geweest, Een namaker loopt ook tegen hetzelfde probleem aan.