Annedien Hoen

Andere optie is de Tuin van Kralingen, aan de Kralingse Plas. Gratis parkeren, maar niet heel dicht bij het CS. Bij HNY kan je prima parkeren. Je kan ook in het centrum afspreken, bijvoorbeeld bij Sorbonne. Dat is te belopen vanaf het CS.

Klinkt alsof je je site hebt laten bouwen bij een garagebedrijf ;) "Nee mevrouwtje, die tik hoort erin, dat is het dichte gaatjesfilter." Een harde achtergrond? Stel, je wil een effen groene achtergrond (ik heb al even gekeken, om de verlooprandjes te laten aansluiten heb je dat dan nodig...) zoek in de code body { background-image: url(templates/lavoirivan/images/page_bckg.jpg); background-repeat: repeat; --vervang dat met body { background-image: url(templates/lavoirivan/images/page_bckg.gif); background-repeat: repeat; --upload bijgevoegd plaatje naar de genoemde directory. En dan heb je ineens een effen groene achtergrond.

Zou het ook zo kunnen zijn dat mensen bang zijn om succesvol te zijn omdat ze dan anderen jaloers maken en dus hun sympathie kunnen verliezen? "Succes" is natuurlijk relatief -- en vooral wat je eigen definitie daarvan is. In het nu leven vind ik wel een goed advies, maar ook het moeilijkste wat je een mens kan adviseren volgens mij. Ik ben al blij met de luttele seconden die me af en toe lukken :) ... écht in het nu, en niet een beetje. Niet in een soort nep-nu waarin je denkt dat je in het heden verkeert, terwijl je eigenlijk weer een ander soort pseudoheden hebt gecreëerd waarin je in de waan verkeert dat je in het 'nu' bent. Maar misschien is die waan wel net zo goed als het absolute nu (voorzover dat bestaat, want daar kan je ook nog weer een filosofische/fysische boom over opzetten vanuit einsteiniaanse aanvliegroute... :-). Er zijn trouwens redelijk wat mensen die vanuit hun positie van succes (in diverse varianten) de keuze maken om anderen daar ook van mee te laten genieten. Die zich realiseren dat ze hun succes vaak te danken hebben aan anderen die hún weer het succes gunden, of het gewoon prettig vinden om anderen mee te laten genieten van hun verworvenheden. Dat zijn mooie dingen.... ;D

En dan gaan we nu weer on topic ... :-) ExTax!, wat drijft je om dingen als te schrijven? Nog los van of het in dit topic past, maar het valt me op. Vertel eens? :)

Even naar je profiel gekeken. "M80 ontwikkelt klappers, sites met een bang." Wat denk je van trekrotjes! Als je een kaartje maakt en daar een trekrotje aan vastknoopt? Volgens mij speel je jezelf dan wel flink in de kijker, waar je ook bent ;)

Afhankelijk van wat voor jou de werkelijke uitdaging is kan je ook overwegen een high end merk te gaan opzetten voor de niche van fanatieke ATB'ers. Die zijn bereid veel uit te geven voor iets goeds, in die scene gaat het volgens mij als een lopend vuurtje, en men is toch op zoek naar iets nieuws, cools, sicks, wreeds, vets om zich mee te profileren. (Toch? ;D) Dan richt je je vooral op het opbouwen van het merk en minder op het technische, dat kan je dan elders inkopen en vanuit hun specialisme aan jouw merk laten leveren. De vraag is ook of je als productontwerper wel zin hebt in de hassle van de verkoop en communicatie met leveranciers en klanten, enz. Welke drijfveer ligt werkelijk ten grondslag aan je idee om zoiets op te starten? Als je dat achterhaalt weet je al meer, volgens mij.

Ik was afgelopen dinsdag aanwezig bij de officiële launch van SheSuit in het gebouw van Insinger de Beaufort aan de Herengracht in Amsterdam. Het was geweldig! Op www.shesuit.nl kan je een filmpje zien dat SheSuit toont ... Mooi is dat hè, van businessplan naar realisatie. Altijd een magisch moment...

Dat is volgens mij niet helemaal waar. Een 'lelijke' man die hoog op de maatschappelijke ladder staat kan een 'mooie' vrouw aan zich binden omdat hij status heeft. Dat werkt biochemisch gezien ook gewoon aantrekkelijk op vrouwen. Plant de 'lelijkerd' in een nieuwe cabrio Mercedes en de dames hupsen vrolijk zijn bolide in. Zet hem in een oude Lada en ik wil wedden dat hij heel wat meer moeite heeft iets leuks op te scharrelen.

Wijs gesproken. Misschien dat sommige mensen trouwens niet eens zozeer jaloers zijn maar gewoon genoeg hebben van de monomanie van de ondernemer ;) Ik merk dat de gespreksonderwerpen van ondernemers onderling niet erg afwisselend zijn: de onderneming of de ondernemer. Ik vind het zelf boeiende materie, dus ik luister er graag naar, maar laatst zei iemand wel tegen me: "Vind je het niet erg dat ik het steeds over mijn bedrijf heb?". Ik merkte het eerlijk gezegd niet eens, dat het daar steeds over ging. Ik snap hoe spannend zoiets is, hoeveel aspecten er aanzitten, hoe neurotisch je alles onder controle wil houden, hoe fijn het voelt als iets lukt, enzovoorts. ;D

Oh ja... het is opmerkelijk wat je zoal verdringt als ex-lerares aan 12-16 jarigen ;D [off topic] Suiker is trouwens bijzonder schadelijk voor de gezondheid van kinderen, verslavend bovendien. Dus zo onschuldig is dat niet. [/off topic]

Het loont misschien ook de moeite om te kijken hoe je jouw moeder in de hoedanigheid van ondernemer 'nieuw leven in kan blazen'. Het kan een combinatie zijn van haar verveling (misschien is ze zo iemand die, als ze merkt dat het truukje werkt, haar motivatie kwijtraakt bijvoorbeeld...) en een dip in omzet/aanloop. Als je moeder dan ook weinig uitstraalt dan merk je dat volgens mij, als je in haar winkel bent. Haar publiek zal voornamelijk bestaan uit dames en die zijn zeer sfeergevoelig. Hoe kan je moeder voor zichzelf een nieuwe uitdaging creëeren? Wat geeft haar weer een kick, iets om naar uit te kijken, naar te streven? Ik zou een combinatie aanraden: Een duidelijke scope in het aanbod, winkelformule en gewenst publiek en een serie van acties verzinnen, zoals op zaterdag een grabbelton neerzetten en voor 1 euro bijoux grabbelen. Ik vermoed dat je daarmee een hoop nieuw publiek in je winkel lokt. En op woensdagmiddag doe je iets speciaal voor meiden tussen de 12 en 16 (hebben dan vrij van school), een weggeef actie voor elke 10e bezoeker van die leeftijd, enz.

Attention Deficit Trait (ADT) wordt volgens mij een grote hoofdbreker voor veel ondernemers en bedrijven. Het is een door omstandigheden veroorzaakte vorm van aandachtsstoornis waar, als ik er naar vraag, al heel veel mensen zich in herkennen: een constant opgejaagd, licht paniekerig gevoel en een schuldgevoel. De huidige werk/lifestyle veroorzaakt afname van efficiëntie, omdat je niet meer kunt concentreren. Het schijnt helemaal niet waar te zijn dat we 'multitasken'; we versplinteren eenvoudigweg onze aandacht in hele kleine stukjes. Herken jij jezelf in de symptomen? (Bron: Why Can't You Pay Attention Anymore?) Ik zie ook steeds meer mensen maatregelen nemen om de 'overload' te beperken. Ze plegen online zelfmoord door zich uit te schrijven bij netwerksites (ik heb onlangs ook een paar accounts opgezegd en de interessantste gehouden, en zo ken ik meer mensen die snoeien), ze gooien die Blackberry de deur uit, ze nemen minder bandbreedte, geen smartphone, zijn wel eens écht niet bereikbaar, enzovoorts. Een goed systeem implementeren is al de helft (ik gebruik Getting Things Done van David Allen, en daar 'val ik wel eens af', hoewel ik de boel wel snel weer op de rit heb omdat ik toch het systeem blijf gebruiken, ook als ik die mailtjes eigenlijk nèt iets te lang in mijn 'beantwoorden' laat staan ;-) Meditatie schijnt ook erg goed te zijn voor de efficiëntie. Het is wel een beetje lastig voor de meeste mensen dat ze zich toch wel vaak overweldigd voelen door alle informatie en To Do's en eigenlijk het gevoel hebben overal achteraan te hobbelen, maar ik merk dat als je het bespreekbaar maakt er veel herkenning is. Wat zijn nog meer oplossingen die je zou kunnen bedenken hiervoor? Het gaat natuurlijk om zelfmanagement, maar ook om verwachtingsmanagement. Zelf vind ik het vervelend als iemand metéén antwoord verwacht op een mail, maar als ik een voicemail bij iemand achterlaat wil ik eigenlijk ook meteen antwoord. Beetje dubbele standaard dus ;-) Een Professioneel Vereenvoudiger inhuren is ook een optie. Wordt "eenvoudig leven" hier net zo'n trend als in Amerika? (Overigens heeft 'simple living' ook als belang dat het minder belastend is voor de ecologie en je portomonnaie) Daarnaast zijn er natuurlijk ook allerlei onderneem-mogelijkheden die je op het fenomeen kunt baseren, maar dat hoort in een ander subforum thuis. Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaring hiermee, of je het herkent en of je er (al) iets aan doet.

De Weetereij Kenniskwekerij Huiswerkbegeblijding ;) Spiek Je Niet Dan Slaag Je Toch ;) Later Kassa Van Je Grijze Massa ;)

Ik vind het interessant dat jij de arbeidsrelatie niet wil verstoren. In mijn optiek zit daar al een deuk in als je werkgever zich zo opstelt. Het klinkt eerder alsof je 'm knijpt en bang bent voor de macht die je superieuren hebben. Probeer deels zakelijk en probleemoplossend te blijven, maar kijk goed naar je eigen houding en motivatie. Mensen met macht weten dat ze dat hebben en dat is een heel comfortabel gevoel. De IT markt is volgens mij op dit moment een hele gunstige, misschien helpt het om eens verder te denken dan "Als ze me maar niet op straat zetten als ik voor mijn belangen opkom."..., wat áls ze je ontslaan, is dat dan het einde van de wereld? Dat wil niet zeggen dat je al half naar iets anders solliciteert maar wel dat je voor jezelf de druk van deze kwestie afhaalt en 'ze' minder in een machtspositie zitten. In zo'n interactie heb je de uitgesproken dingen maar ook de onuitgesproken dynamiek en macht en angst zijn sterke drijfveren, die meestal niet genoemd worden.

Het is een 'met de billen bloot' concept en er zijn heel weinig bedrijven die dat willen. Dat is een beweging die wordt afgedwongen door de opkomst van weblogs en het internet maar bedrijven zijn er niet blij mee. Sommigen durven het al aan en staan open voor input en kritiek maar het blijft voor velen een gevoelsmatig mijnenveld waar ze het liefst uitblijven. Veel business blogalisten krijgen op hun falie als ze iets schrijven over hun werkgever dat net iets te gevoelig is, of als er minpunten benoemd worden, en de meeste mensen zullen niet zo snel de hand die ze voedt bijten. Dan kan je beter www.blogument.nl claimen, "Site voor de bloggende consument" en daar allerlei producten laten uitproberen en beschrijven, maar dan gewoon dingen die mensen toch wel aanschaffen. Andere mogelijkheid is dat je het extremer maakt: je een gutsy podium maakt voor bedrijven die zich wel eens flink willen laten doorzagen -- en ondertussen krijgen ze natuurlijk waardevolle informatie uit de rants en raves van hun consumenten. Ik zie dan een hip concept voor me met kogelgaten en western klapdeurtjes ;) "Schiet maar! - weblog voor dappere producenten en schietgrage consumenten", een web2.0 interface. Kiss or kill. Zoiets. Een 'brave' middenweg lijkt me heel lastig worden.

Cool idee! Als er iemand (een bedrijf) is die een digitale camera ter beschikking wil stellen... is het dan niet cool om 'een week uit het leven van...' te doen en dan die camera door te geven? En dan heb je dus na elke week een update. En aan het eind van het verhaal van [ x ] ondernemers hun 'bestaan', en de leukste mooiste ontroerendste gaafste moeilijkste intenste grappigste momenten daaruit wordt weer een HL feature film die we vertonen, gezeten op de 245 klippans van Nils ;D

Misschien wil wel een liedje komen zingen in de garage... Achtergrondinformatie: Dit ontstond ter plekke tijdens het Natural Networking Festival in de tuin van het huisje dat we huurden, was toevallig vlak nadat Petra Moes en ik Glennary Glen Ross en dus ook een stuk Magic Minds hadden gekeken ;-)) Het filmpje featured ook Herbert van Hoogdalem, welkbekend oudgediende van Sproutstart.nl ;-)

Goed idee, Justus. (=Animo :-)

Het is bekend (onderzocht) dat een goed design meteen vertrouwen wekt. En vertrouwen betekent dat mensen je eerder hun euro's zullen 'toevertrouwen', helemaal in jouw branche lijkt me dat relevant. Dat is dus een commerciële afweging die je kan maken om je website alsnog professioneel op te tuigen. Anderzijds kan dit voor jouw branche genoeg zijn, en verwachten je klanten niet anders. Wat ik me ook afvraag hoe goed die deal is van gratis 2 optische rookmelders bij een 3-jarig contract. Ik weet niet of die rookmelders een duur cadeautje zijn, ik vind 3 jaar een contract aangaan nogal wat namelijk dus ik heb geen idee wat voor incentive je geeft. Ik vind dat product ook niet terug tussen je producten dus ik kan (mocht ik daar al energie in willen steken) ook niet achterhalen wat dat voor incentive is. Als ze 10 euro per stuk kosten en een 3-jarig contract is goed voor 10.000 euro dan ben ik misschien zelfs wel beledigd, als potentiële klant. Zijn die rookmelders 300 euro per stuk en kost een 3-jarig contract 1000 euro dan is het een heel ander verhaal.

http://www.cleanairnederland.nl/uitgaan/rookvrijeadressen.htm Hier vind je een overzicht van rookvrije horecagelegenheden. Handig, als je bijvoorbeeld niet van rook houdt, astma hebt of geen enge ziekte wil.

Die zitten alleen maar in het team om bij de tiende editie van Holland Innovation ten overstaande van de PM te kunnen roepen dat ze in het begin zelf nog met steiger pijpen liepen te slepen. ;D Dat zal ze leuk vinden!

Ja, precies, er is dus een evenwicht tussen wat 'mag' binnen de marges van de wet. Er is dus aan een aantal fenomenen weinig te doen. Overigens moet je denk ik wel onderscheid maken tussen religiositeit en fundamentalisme. En zelf vind ik dat, als je iets wil verbeteren aan intolerantie of ongelijke behandeling, je er helemaal niks mee opschiet hetzelfde terug te doen als wat je de ander verwijt, want dan gaat het maar door in een keten van reacties. Als ik niet reageer als het enge monster dat sommige mensen uit hun geloofsovertuiging van me maken dan is er op z'n minst al meer kans dat er een gesprek ontstaat of begrip. (En ik moet zelf ook wel eens heel hard mijn best doen om niet uit mijn stekker te gaan, uiteraard :-) Ik kenook diep religieuze mensen die juist heel liefdevol en accepterend zijn vanuit hun geloof. Ik snap je verhaal uiteraard, maar vind het erg lijken op 'kwaad met kwaad vergelden'. Discussiëren over hoe het zou moeten en de wantoestanden analyseren en oplossingen aandragen is gemakkelijk, maar je buurman tóch vriendelijk groeten terwijl hij eigenlijk een eikel is zit er niet in? Het is volgens mij nu aan 'de vrouwen' om iets te doen aan de misstanden. Er wordt ons voorgespiegeld dat de emancipatie 'af' is, maar dat is flauwekul. Vrouwen verdienen nog altijd minder voor precies hetzelfde werk als hun mannelijke collega's. Maar misschien is dat gelatene ook wel inherent aan vrouw zijn; minder testosteron dat ze opzweept er iets aan te doen, competetief maakt, strijdbaar. Vrouwen aan de top worden zonder pardon op non-actief gezet en ontslagen als ergens in het old boys network wat rommelt en bromt. Vrouwelijke politici als kleine meisjes 'op hun plaats gezet' en ze accepteren het... want de 'feeks', de dolle mina, dat doen we niet meer, daar zijn we te netjes voor. Maar onze voormoeders deden dat niet voor niks. Er is heel wat voor nodig om het te veranderen. Je hebt natuurlijk gelijk dat het nergens op slaat dat mensen bepaalde dingen weigeren 'omdat ze vrouw zijn', vanuit een geloofsovertuiging die stelt dat man en vrouw niet gelijkwaardig zijn. Eens.

Voor het team dus ook applaus ;D

Klopt, er komen meer InnovationBattles! Mail me maar even als je op de hoogte gehouden wilt worden... ;D

Voor veel mensen is zo'n uitspraak aanstootgevend -- hoewel er vrijheid van meningsuiting is en je dus in je recht staat zo'n opmerking te plaatsen is het wel de vraag of zoiets 'fatsoenlijk' is en 'respectvol' naar mensen voor wie religie een belangrijke vervulling van hun leven betekent, die daar waarde aan hechten en hun keuzes op baseren. Als jij je dus bedient van de vrijheden die de wet je biedt, waarom zouden anderen dat niet ook doen?