TwaBla

Close contact zou ik zoveel mogelijk vermijden... 8)

Goeie oefening in zelfbeheersing, dit. ;D R AOUL, hartelijk bedankt voor je medeleven. Je opinie is interessant, en als er een saneerder opduikt die het managementteam aan de kant zet zal ik je met terugwerkende kracht gelijk geven. Accoord?

Misschien dat er een grafisch ontwerper is die in deze fase nog verbeteringen wil suggereren, maar me dunkt dat dit aspect evenals usability toch veel eerder aandacht verdient bij de herinrichting van websites. Is het al te driest om deze versie te beschouwen als een staalkaart van beschikbare functionaliteit en echte vormgever te vragen het geheel goed in te delen en aantrekkelijk te maken? Niet voor de vaste bezoeker die inmiddels weet dat de 'website' button naar de homepage leidt, maar voor de technostarter die hier fris binnenwandelt en wellicht meteen de weg kwijt raakt. Daar draait het toch om?

Aha, ik zit in de verkeerde draad te mopperen ::) Nou eerst maar eens een complimentje voor de uitgebreide functionaliteit en alle (denk)werk. Maar dan toch... * misschien heeft een van de grafisch ontwerp-geschoolde bezoekers hier wat suggesties om deze kermistent vol stockfotootjes en labeltjes een beetje aantrekkelijk te maken. ik kan me niet voorstellen de enige te zijn die dit lelijk vind. wel? dan leg ik mij neer bij de smaak van de meerderheid - het gaat uiteindelijk om de content nietwaar? * content dus. in deze indeling gebruik je op je voorpagina slechts een fractie van de ruimte voor content die dynamisch is. jullie hebben alles op de voorpagina geplaatst, zonder aan te geven wat belangrijk is en wat secundair. zo laat je die keuze aan je lezers over, en dat werkt doorgaans niet. vaste bezoekers weten de weg wel te vinden, maar een nieuwkomer? is dat al eens uitgetest? Nielsen adviseert 1 tot 4 main tasks op je homepage. okay, de rest laat ik over aan andere zeurpieten 8)

Volgens mij staat er toch klip en klaar dat de oprichters wilden cashen. Er staat bovendien dat allerlei varianten zijn onderzocht. Theoretische overname-experts zijn bij de hele afwikkeling niet betrokken. Wel experts met allemaal een eigen bril op, en een paar dealmakers met een bijzonder hoog prijskaartje. Met number crunchers doelde ik dan ook op investment bankers. Alle expertise ten spijt kwamen vraag- en biedprijs niet bij mekaar in de buurt. Nu de economie een tandje lager draait, daalt die vraagprijs echter snel. Daar was mijn vraag op gericht, en inderdaad: vanuit het MBO-perspectief. Wat kan de aanstaande koper doen om de beste prijs te realiseren? De verkoper heeft uiteraard een ander belang.

Dat is overigens inderdaad de huidige situatie. Vraagprijs is nog te hoog. Tussen de warme en koude buyout zit dan ook lauw scenario, zoals je schetst. De verstandige middenweg.

Even met mijn melkboerenverstand: als ik een winkel koop die hoognodig verbouwd moet worden, ga ik daar zeker geen hoge prijs voor betalen. Met andere woorden: de noodzaak tot sanering dient zich te vertalen in een lagere overnameprijs. In ruil daarvoor neem ik de risico's over. Probleem zou kunnen zijn dat de verkoper nog teveel kijkt naar zijn succes in het verleden en niet naar een reële prijs wil zakken. Ik vertaal het maar even, zoals ik je reactie begrijp... ;D Toch zie ik dit vaak gebeuren. Een restaurant met een uitstekende kok. Een reclamebureau met een sterk creatief team. Een technisch bedrijf met goeie ontwikkelaars. In theorie worden die werknemers gewoon prima beloond voor hun inspanningen, maar in praktijk investeren zij op hun manier vaak mee in de groei van de onderneming. Als zo'n zaak verkocht wordt, dan trekken deze stakeholders aan het korte end. Toch is dat inherent aan de rol van de ondernemer. Die creëert waarde door een goed team op te zetten en zichzelf uiteindelijk overbodig te maken. Hem kun je niet kwalijk nemen dat hij dit spel speelt. Wanneer je je als werknemer benadeeld voelt door de verkoop van het bedrijf, dan heb je blijkbaar niet goed onderhandeld in je salarisbesprekingen. Bij een (management) buyout word je echter partij. Mag je dan jouw waarde als onderhandelingsruimte inzetten? Ultieme consequentie is dan dat je opstapt. Mmm, toch ingewikkeld.

Laat me de vergelijking eens verschuiven. Stel jij bent als ontwikkelaar in dienst bij een softwarebedrijf. Je hebt jaren meegewerkt aan de groei van de onderneming, en je bent niet zo makkelijk vervangbaar. Daar word je voor betaald, maar je salaris stond nooit voorop. Nu wil de oprichter cashen. In de markt kan hij een bepaalde prijs krijgen, die voor een flink deel gebaseerd is op jouw inzet als ontwikkelaar. Vervolgens biedt hij jou aan het bedrijf over te nemen. Ga jij die oprichter nou betalen voor de waarde die je zelf geacht wordt te creëren?

Yep Olaf, je snapt 'm. Die taxaties zijn reeds beproefd, maar de taxateurs voor de verkoper komen op heel andere bedragen uit dan de taxateurs van de inkoper. Zit je uiteindelijk toch weer te handjeklappen. De vraag is bovendien wat de waarde van zo'n onderneming is. De marktprijs? Of mag je bij een management buyout de volgende som maken: marktprijs minus de waarde van het management? Als je (zoals Maris klaarblijkelijk zou doen) het managementteam de wacht aanzegt, ben je een groot deel van je kennis en marktcontacten kwijt. Hang daar maar eens een prijskaartje aan. Bij de aankoop van een huis als huurder, betaal je ook slechts circa 60% van de marktprijs... Het is eigenlijk een loyaliteitsvraagstuk. Ben je trouw aan de onderneming of aan de ondernemer? Die twee kunnen op den duur uit mekaar groeien. En dan loop je het risico dat de verschillen ten koste van het bedrijf uitgevochten moeten worden.

Jouw case lijkt me een droom voor een goede VC. Dat wil echter nog niet zeggen dat ze ook werkelijk zullen toehappen. Maar het is ook weer niet uitgesloten dat er toch één instapt. Een zeer onzeker perspectief. Ze hebben de afgelopen jaren menig gesprek gevoerd, maar dat was vooral met number crunchers. Advocaten en overname-experts. Volgens mij zouden de eens aan tafel moeten met een investeerder die zelf als ondernemer zijn sporen verdiend heeft.

Aha, een boedelruimer. Misschien dat je eens tegen een leesbril aanloopt. Ik schreef dat het managementteam al drie jaar lang bezig is een oplossing te vinden om de oprichters uit te kopen. Dan kun je volgens mij wel zo'n beetje nagaan wat het probleem is. De buyout zou om een paar miljoen gaan. De sanering kan met hulp van de bank gedaan worden. Zowel de bank als het managementteam worden echter geremd door de oprichters die de realiteit een beetje uit het oog verloren lijken te zijn. Dat is dus ook het managementdilemma. Hoe minder ze doen, hoe makkelijker een management buyout wordt. Niks doen zit echter niet in hun natuur.

Aha, ik was al bang dat de communistenvrees niet meer aan de orde gesteld zou worden. Maar voordat ik hier een links (libertair zeg ik liever) standpunt tegenover zet, eerst een puntje van overeenkomst. Ik vind namelijk ook dat het ondernemerschap op school ondergewaardeerd wordt, en dat er behoefte is aan een mentaliteit waarin die vaste baan met een zeker pensioen niet meer als ultiem ideaal geldt. Verschil is dat die mentaliteit niet perse links of rechts hoeft te zijn. Dat is gewoon de ingesleten gemakzucht van een samenleving die denkt dat het geld vanzelf binnenstroomt. Alvorens je dus pleit tegen een linkse of rechtse politiek, moet je eerst eens kijken naar de landen waar die politiek rigide is doorgevoerd. Dan zie je extreem linkse landen waar een kleine elite zich verrijkt terwijl het land verarmt, maar even zo goed extreem liberale landen waar hetzelfde gebeurt. Met andere woorden: laat je het initiatief tot inrichting van de samenleving over aan de markt, dan krijg je net zo'n stinkende puinhoop als in landen met een planeconomie. Voorbeeld? De overheid moet mededinging opleggen. In landen waar de markt zelf zijn regels bepaalt, gaan grote concurrenten vroeger of later aan tafel zitten om de buit te verdelen. Nederland was niet voor niks kartelland bij uitstek voordat hier de Europese en lokale regulering ingevoerd werd. Oh en professor Pim, die heeft bijvoorbeeld met de OV Jaarkaart heel mooi aangetoond dat een actieve overheid een goeie bijdrage kan leveren aan een betere samenleving.

Dat reusje was voor Menno uiteraard, heb ik even veranderd...

De economie heeft een paar mindere jaren achter de rug. Vier jaar geleden was het een venture sellers market. Ondernemers konden relatief makkelijk geld vinden. Nu is dat omgekeerd. Dat moet spannend zijn voor investeerders. Er zijn ondernemingen met een goeie kern die nu minder mooie resultaten hebben. De economie houdt uitverkoop; het is een venture buyers market. Een concreet voorbeeld, geanonimiseerd uiteraard. Ik ken een onderneming die in de loop van de jaren negentig is uitgegroeid tot een kleine multinational in een kennisintensieve sector. In het kielzog van grote opdrachtgevers zijn vestigingen in Azië, Latijns-Amerika, Verenigde Staten en Europa opgezet. Rond de eeuwwisseling hadden ze prachtige cijfers. Een indrukwekkende groei, een mooi rendement en prachtige vooruitzichten. Omdat in deze onderneming het ondernemersaspect echter geleidelijk plaats had gemaakt voor managementvraagstukken (van enkele naar meer dan honderd werknemers in vijf jaar) wilden de oprichters cashen. Gevolg: het managementteam heeft de laatste jaren een groot van zijn tijd besteed aan verschillende varianten: verkoop, management buyout en andere alternativen. Dat kostte kapitalen aan advocaten en adviseurs, en veel managementenergie. In dezelfde periode is de economie een paar tandjes lager gaan draaien. Hun opdrachtgevers zijn aan het bezuinigen, en dat doet zeer. Ze hebben gelukkig op tijd hun basis verbreed, dus de perspectieven zijn op middellange termijn nog steeds goed, maar op korte termijn moet er nu dus serieus gesaneerd worden. Mij lijkt dat nu meer dan ooit het moment gekomen is voor echt venture capital. In de hoogtijdagen was de vraagprijs van de oprichters zeer hoog; nu moeten ze voorzieningen treffen voor de sanering. De originele ondernemers hadden al moeite met het managen van de groei; sanering ligt hen helemaal niet. Er zit echter een prima managementteam dat al jaren wacht op zijn kans. Dat team heeft volgens mij een keuze: warme of koude sanering. Warm is in combinatie met investeerders een management buyout doen, gevolgd door de noodzakelijke sanering. Koud is niks doen, de onderneming laten vastlopen en dan de juweeltjes uit de boedel opkopen. Dat laatste is ijskoud, en ik merk als ik met hen praat dat zo'n scenario nauwelijks bespreekbaar is. Dit zijn mensen die keihard werken om hun bedrijf overeind te houden, dus achterover leunen ligt niet in hun natuur. Toch lijkt mij dat ze die alternatieven eens tegen elkaar moeten afwegen. Wat vinden de overname-experts en investeerders op dit forum? (het voorbeeld is herschreven in meer algemene termen, want anders is de case te specifiek)

Aha, dat is de truc. Er is een voorpagina. Goed idee. Uitvoering? Bovenste kwart is ingeruimd voor navigatie. Dan in de linkerkolom weer een kwart voor het welkomstwoord. Dat is al bijna een halve pagina tamelijk statische content. Verder in de linkerkolom Nu in het Forum de actuele discussie. Dat geeft een beetje dynamiek. Daaronder de columns, waar tot dusverre amper beweging in zat. In de rechterkolom een oneliner, naar voorbeeld van de populaire (hum) succesagenda, links, parters (ja hoor, de gebruikelijke handdruk!), nog wat content en helemaal buiten beeld de nieuwe rubriek Vraag & Aanbod. Afhankelijk van de schermgrootte is circa 20% van de beschikbare ruimte werkelijk dynamisch. Daar ziet de bezoeker de vijf meest recent bezochte onderwerpen in het forum. Als ik 's avonds even in mijn eentje vijf onderwerpen doorklik, bepaal ik wat de volgende bezoeker te zien krijgt. De columns krijgen evenveel ruimte. Ik veronderstel dat er nu wekelijks nieuwe komen, met prikkelende opinies. Het hele publishingmodel van HL is daardoor ineens veranderd. Columns krijgen als aandachttrekker hetzelfde gewicht als de fora. Dat suggereert veel meer redactionele inzet. Lijkt me geen doordachte keuze. Zoals het ook niet erg doordacht overkomt om zo'n voorpagina te maken die helemaal dichtgemetseld is met statische of secundaire content. Indruk: de voorpagina is afgeleid van de flowchart (indeling site) en niet op basis van waarschijnlijke bezoekersinteresse... Eerste suggestie: reduceer navigatiebalk tot één rij en kijk nog eens goed naar omschrijvingen: 'website' = 'voorpagina' of 'home' 'forum' 'vraag en aanbod' 'columns' = 'opinies' 'over dit forum' = welkomstwoord etc 'zoek' 'help' 'log in / log out' De rest wijst zichzelf.

Even mopperen (dat hoort bij een nieuw design)... Al die knopjes: zit er nu ineens meer functionaliteit in het forum? Wat is het idee, dat bezoekers nu gaan kijken wat er onder die knopjes zit... Mij maakt het eigenlijk niks uit. Ik vraag me verder af of hier een ontwerper bij betrokken is. Lijkt me meer een technisch gedreven design. Ik zie plots ook een plaatje van twee mannen die elkaar een hand geven, onder het motto Vernieuwend Ondernemen. Tsjonge-jonge, zo wordt de technostarter wel heel snel ingeruild van de oubollige middenstander. Daar hebben ze in de drukwereld een uitdrukking voor. Cliché! Lijkt me trouwens wel een lastige klus, een verbetering aanbrengen in een forum van betweters. Mijn advies is dan ook: negeer alle advies! ;D

Hi Menno - ik heb je een reusje gegeven, want ik vond die -1 niet terecht. Je reageert heel open op suggesties, niet defensief. Mij valt op dat veel adviezen een beetje naar binnen gericht zijn. Investeringen binnen drie jaar terugverdienen, je website verbeteren, nieuwe namen of bestaand: dat zal allemaal wel kloppen, maar je onderneminkje staat of valt met een goeie afstemming op de markt. Je zal dus wat jij kunt in lijn moeten brengen met een (koopkrachtige) behoefte in de markt. Dat is een naar buiten gerichte focus. Wat is daar buiten aan de hand? Het segment waarin jij actief bent (computers installeren in het kleinbedrijf en bij particulieren) wemelt van de techneutjes. Je kunt je daarin onderscheiden door nog goedkoper te worden dan de rest, maar dan beland je in een neerwaartse spiraal. Je kunt beter/leuker reclame maken, maar dat blijft ook een gok. De uitweg in zo'n situatie is meestal specialisatie. Gewoon heel goeie diensten leveren aan een kleine groep klanten met bijzondere eisen. Niche-marketing. Als voorbeeld van zo'n niche heb ik eerder domotica genoemd. Chriet Titulaer voorspelde het twintig jaar geleden al, maar ik zie dat nu voorzichtig doorbreken, dat we op den duur allemaal een draadloos netwerk in huis hebben waar verschillende voorzieningen op aangesloten zijn. Niet alleen televisie, audio en internet, maar ook security, klimaatbeheersing en zelfs gezondheid. Security is de grootste driver in deze markt! Kijk bijvoorbeeld eens op de website van Smart Homes. De grote telecommaatschappijen komen nu allemaal met producten voor wireless broadband en als je bijvoorbeeld bij BT kijkt, zie je dat de voorraad regelmatig uitgeput is. Dat zijn vaak dhz-systemen, dus de eerste klanten zijn overwegend zelf redelijk handig. Er komt echter een golf aan van klanten die moeite hebben met techniek. Daar ligt dus een kans. Mensen met genoeg geld voor een wireless installateur, maar onvoldoende expertise en tijd om zelf aan de slag te gaan. Het is slechts een voorbeeld, maar hoe vind je een plekje op die markt? Denk bijvoorbeeld aan een appartementencomplex of een iets duurdere nieuwbouwwijk. Misschien is daar wel een projectontwikkelaar te vinden, een aannemer of een makelaar die samen met jou een demowoning wil maken. Een demo-domo! Om daar een voet tussen de deur te krijgen, zul je dus eerst het aanbod moeten verkennen en vervolgens aan de vraagkant contacten leggen. Het zou me trouwens niet verbazen wanneer je aan de aanbodkant al mensen tegen het lijf loopt die behoefte hebben aan een goeie installatieservice. Leverancier van goeie domotica zijn wellicht op zoek naar gespecialiseerde installateurs. Daar komen jouw MennoMen in beeld! Tis maar een suggestie. Maar ga op zoek naar het gat in je markt en blijf niet binnen hangen. ::)

Beetje slap verhaal Evert. ::) Meestal zijn het studenten die een vraag droppen en dan nooit meer reageren, maar van een moderator die een vraag stelt verwacht ik tenminste een teken van leven. Ik heb je binnen een dag verschillende alternatieven aangereikt.

Excuus is niet nodig hoor. Ik wist alleen maar dat er in Duitsland zoiets bestond als een Ich-AG en vond direct tientallen links met Google, vandaar dat ik het uitdiepen liever overlaat aan mensen met een gerichte belangstelling voor dit onderwerp. Toch nog een toevoeging: qua regulering en belasting zijn België en Duitsland lang zo ondernemersvriendelijk niet als Nederland.

De vraag die vooraf ging aan het antwoord onsite service is jouw survival als bedrijfje. Je gaat nu uitbreiden in een markt die reeds door anderen beproefd is en waar de marges flinterdun zijn. Je denkt je concurrenten te kunnen undercutten door studenten in te zetten. Zo beland je helemaal onderin de voedselketen, tussen de beunhazen. dit is heus goed bedoeld Denk nou eens vooruit. De komende jaren gaan we een flinke evolutie meemaken in het draadloze huishouden. Nu is dat nog voor welgestelde gezinnen en freaks, maar home theaters, draadloze netwerken en andere wireless services (security) worden geleidelijk gemeengoed. De technologie is al beschikbaar, maar het ontbreekt aan goeie installateurs. [bedrijfsnaam verwijderd] is als naam zo slecht nog niet!

Gevonden! Book One: Hoe Samuel Meyering, na een roldoos, de wereld een achteruitwerkend computerprogramma wilde schenken en leerde dat er voor succes betaald moet worden. Auteur: Rogier Proper ISBN 90 6789 081 2

Is een keuze. Hypen is bigwave surfing. Wanneer je een goed product hebt maar financiering zoekt voor het uitrollen, kan het wel slim zijn om zo'n bigwave op te zoeken. Als je maar weer weg bent tegen de tijd dat al dat water naar beneden komt. Is overigens ook een marketingtactiek. Wil je free publicity dan helpt het als je de actuele dimensie goed kan overbrengen.

De definitie van markt is koopkrachtige behoefte. Een behoefte is dus niet meteen een markt. Waarschijnlijk kan Annedien wel honderd gaten in de markt bedenken, maar is ze in dit geval misschien wat minder gericht op koopkracht.

Opinie is begrijpelijk in de geografisch beperkte Nederlandse markt, maar daarbuiten niet meer. Ik vroeg me dus af wat je tegen een Amerikaan zou zeggen. Poll, survey, feedback? Het mobiele aspect maakt jullie technologie interessant voor hype-gevoelige financiers, wat uiteraard niet hetzelfde is als je markt. Inspelend op de Mob-hype (van mobile, zoals cell gerelateerd is aan cellphones) kom je op MobPoll uit. In Engeland wordt mob daarentegen weer geassocieerd met relletjes. Tja. Mob is hoekig, maar de assocatie met schoonmaken zit eerder in mop dan in mob. Een mopje is daarentegen wel weer vrouwelijk. Financiers zijn meestal hoekige mannen. Hoe dan ook, je vroeg niet naar een naam. 8)

Dus jullie blijven het met z'n tweeën doen. En het blijft beperkt tot 2 culturen, geen multiculti. Welke twee culturen zijn dat? Zelf al iets bedacht waar je nog geen 100% achter staat?