ronaldinho

Ik vind het ergens wel logisch. 5a, lid 4 Uitv. besch. OB heeft het over "het vierde jaar volgende op dat waarin de ondernemer het goed is gaan gebruiken". Ongeacht of dit goed nieuw is of niet. Dat geldt ook voor de fictieve heffing over privégebruik auto, wanneer deze volgens de wet (dus zonder gebruikmaking van het forfait) wordt toegepast. Dan is het logisch om het forfait daarbij te laten aansluiten. Wat je je wel kunt afvragen, is of het redelijk is om daarbij uit te gaan van de volledige, oorspronkelijke aanschafprijs gedurende die 5 jaar. Bij de wettelijke regeling doe je dat immers ook niet, want dan gebruik je de werkelijke aanschafkosten. Maar dat valt eenvoudigweg niet in een forfait tot uitdrukking te brengen. Het lijkt mij niet mogelijk om voor de heffing op basis van de werkelijke cijfers een ander aantal jaren aan te houden dan bij toepassing van het forfait. Mocht het forfait nadelig uitwerken, dan staat het natuurlijk eenieder vrij om op basis van de werkelijke cijfers en verhoudingen te corrigeren.

Een AB-houder moet bij vervreemding (waaronder ook liquidatie valt) 25% belasting betalen over zijn vervreemdingswinst. Dit is de opbrengst, verminderd met zijn verkrijgingsprijs. Dus stel hij verkoopt de aandelen (of liquideert de vennootschap) en krijgt daarvoor 20.000, terwijl hij ooit de aandelen heeft gekocht voor 5.000. Dan is de vervreemdingswinst 20.000 - 5.000 = 15.000. De box-2-heffing daarover is 3.750, dus netto houdt hij 20.000 - 3.750 = 16.250 over.

Heb je liever iemand die zo weinig werk heeft dat hij in januari (of vooruit, binnen een week nadat je de gegevens hebt aangeleverd, ongeacht wanneer je dat, zonder vooraankondiging, doet)? Daarnaast is er natuurlijk ook nog zoiets als vakantie. Ook dat zou voor wat vertraging kunnen zorgen. Alle gekheid op een stokje, het is altijd een heel gedoe om een (jaar)planning te maken van welke stukken je op welk moment voor welke client gaat opstellen, en dan ben je ook nog eens afhankelijk van wanneer die client zijn informatie aanlevert. Als je er vroeg genoeg bij bent en kunt garanderen wanneer ze uiterlijk over alle (!) benodigde informatie beschikken, kunnen ze wellicht volgend jaar wat eerder de cijfers opleveren. Als voorbeeld: onder belastingadviseurs kom ik nog wel eens de paradoxale situatie tegen dat ze niets te doen hebben, maar toch niet aan de termijnen voor de uitstelregeling kunnen doen - simpelweg omdat niet de juiste informatie op de juiste tijd voorhanden is.

Vergeef mij deze kick, zo af en toe word je eens ergens op gewezen en dan ontstaat toch de neiging om eens verder te kijken. Mededeling betalingsonmacht vindt plaats in het kader van art. 36 Invorderingswet. Dit artikel ziet op lichamen met rechtspersoonlijkheid die aan vennootschapsbelasting zijn onderworpen. De VOF valt hier niet onder, ook niet als de resultaten van de VOF aan vennootschapsbelasting zijn onderworpen (omdat de vennoten dat, zoals hier, zijn). Art. 36 kan dus niet worden toegepast, zodat betalingsonmacht niet kan worden gemeld (maar niet-melden op zich dus ook geen gevolgen kan hebben). Blijft over art. 33 Invorderingswet. Op grond van dat artikel is hoofdelijk aansprakelijk voor de rijksbelastingen de bestuurder van een lichaam zonder rechtspersoonlijkheid. Onder lichaam wordt in dit verband mede verstaan de VOF en onder bestuurder de volledig aansprakelijke vennoot. Nu zou je kunnen denken: dat is dubbelop, want de BV's zijn als vennoot toch al hoofdelijk aansprakelijk voor alle schulden van de VOF en dus ook voor de belastingschulden van de VOF. Maar nu komt het: Als de bestuurder (de BV) van een lichaam (de VOF) zelf een lichaam is (en dat is zo, want een BV is een lichaam), dan wordt onder bestuurder mede verstaan de bestuurder van het laatstbedoelde lichaam. Mijn conclusie (die overigens gedeeld wordt door de Belastingdienst) is dan ook dat de DGA hoofdelijk aansprakelijk is voor de belastingschulden van de VOF, zoals loonbelasting en omzetbelasting. Tenzij hij bewijst (en dat is vrij lastig) dat het niet aan hem te wijten is dat de belasting niet is voldaan.

Ter leering ende vermaeck de recente conclusie van A-G IJzerman over de combinatie belastingheffing en ontnemingsvorderingen. In andere jurisprudentie kwam ook naar voren dat je prima beide naast elkaar kunt hebben (of zelfs vrijspraak en toch een aanslag): voor de ontnemingsvordering moet overtuigend bewezen worden hoe groot het voordeel is geweest, voor de belastingheffing geldt via omkering en verzwaring van de bewijslast dat de belastingplichtige zal moeten aantonen dat de schatting van de inspecteur onredelijk is en de aanslag te hoog is. Voor wat betreft melden heb ik zakelijk uiteraard te maken met de WWFT en mijn zorgplicht richting client: als de situatie aan de vereisten voldoet moet ik verplicht melden (en mag ik de client daarvan niet op de hoogte stellen, of zelfs maar iets in die richting suggereren). Als ik onterecht meld, kan ik mogelijk aansprakelijk worden gesteld door de client. Dus vanuit dat oogpunt kan ik niet strenger zijn dan de WWFT. Privé moet je de meeste verhalen in de kroeg met een korreltje zout nemen. Als ik echt concreet ergens tegenaan zou lopen, zou ik denk ik in eerste instantie aangeven dat dit wellicht toch niet helemaal de bedoeling is. Of ik daadwerkelijk zal melden, weet ik niet. Als het om een habbekrats gaat niet, dan zijn de kosten toch hoger dan de opbrengsten. Bij grotere bedragen: nou ja, als je een link zou leggen tussen de huidige problemen in enkele zuideuropese landen en de gesuggereerde betalingsmoraal aldaar, dan zou je toch in de verleiding moeten komen. Ik denk dat je pas echt antwoord kan geven als je er tegenaan loopt.

Ja, maar daar ging het me niet om. Het ging me om de opmerking van Ronaldinho dat de wettekst altijd boven info op de site van de Belastingdienst gaat. M.i. is dat niet zo. Maar goed, bij de fiscus denken ze wel 5 keer na voor ze iets op de site plaatsen dus echt veel foutieve informatie zul je er niet vinden ;). Altijd is inderdaad te ongenuanceerd. Echter, de voorlichting op de website (en in brochures, toelichtingen bij de aangifte, etc) levert niet per definitie een te honoreren vertrouwen op. Kort door de bocht moet en de informatie geloofwaardig zijn en moet je door die informatie schade hebben geleden. Maar inmiddels is dit off-topic, nu uit nadere lezing blijkt dat de tekst op ed website gewoon in overeenstemming is met de wet. ;)

Ik acht (met Joost) de wettekst leidend boven de website van de belastingdienst. Die wettekst luidt (voorzover relevant): Indien de ondernemer in een of meer van de vijf voorafgaande kalenderjaren geen ondernemer was en bij hem in die periode niet meer dan tweemaal zelfstandigenaftrek is toegepast, wordt de zelfstandigenaftrek verhoogd met € 2123. Je hebt dus geen keuze, de toepassing vloeit rechtstreeks voort uit de wet. Overigens kun je wel ondernemer zijn zonder zelfstandigenaftrek toe te passen: namelijk wanneer je niet aan het urencriterium voldoet (het urencriterium is namelijk niet relevant voor de kwalificatie 'ondernemer'). Let overigens ook op het gebruik van de term 'zelfstandigenaftrek' aan het eind van de derde bullet: schuiven met alléén de startersverhoging kan ook volgens die tekst niet.

Je gedachtengang klopt niet (althans niet geheel). Zoals Belastingdienst aangeeft, geldt de KOR per jaar (waarbij je in de kwartaalaangifte ervoor kunt kiezen alvast voorlopig de KOR toe te passen, met een correctie in de laatste aangifte van het jaar tot gevolg). Als je op jaarbasis btw terugkrijgt (dus meer aan leveranciers betaald dan aan klanten in rekening gebracht), dan pas je de KOR niet toe. Alleen als je over het gehele jaar bezien tussen de 0 en 1883 aan btw zou moeten afdragen, pas je de KOR toe. Je gedachtengang klopt wel als je in enig jaar geen omzet hebt (maar toch een onderneming drijft voor de btw) en in het volgende jaar wel. Ook als je net wel of net niet de KOR zou kunnen toepassen omdat je aan de bovengrens zit, kun je daar enige (zij het beperkt) invloed op uitoefenen door iets eerder of juist iets later iets te kopen (of een afnemer die op 30 december langskomt toch maar te bewegen om op 2 januari terug te komen). Zie ook de vele andere topics over de KOR op HL.

Situatie 2 komt niet overeen met de casus die Bloem schetst. Los daarvan vermeldt de wet (art. 8.9, eerste lid, Wet inkomstenbelasting 2001) de volgende tekst: Indien de gecombineerde heffingskorting door artikel 8.8 wordt beperkt tot een bedrag beneden het niveau van 73 1/3% van de algemene heffingskorting vermeerderd met de voor de belastingplichtige geldende arbeidskorting, inkomensafhankelijke combinatiekorting en ouderschapsverlofkorting (toetsniveau) wordt, indien de belastingplichtige in het kalenderjaar gedurende meer dan zes maanden dezelfde partner heeft, de gecombineerde heffingskorting daarna verhoogd tot het toetsniveau. De verhoging bedraagt echter maximaal het bedrag van de door de partner verschuldigde gecombineerde inkomensheffing verminderd met zijn gecombineerde heffingskorting. Vrij vertaald: - Als de heffingskorting meer zou bedragen dan de zonder heffingskorting te betalen inkomstenbelasting, krijg je niet meer heffingskorting dat dat bedrag aan IB. Je kunt dus alleen op 0 uitkomen, niet negatief. - Is de heffingskorting hierdoor minder dan het toetsniveau, dan krijg je het verschil met het toesniveau toch wel uitbetaald. - Het toetsniveau is in 2012 73,33% (omdat de dochter van Bloem pas in 2012 6 jaar wordt: 86,67%) van de algemene heffingskorting, vermeerderd met de eventuele overige heffingskortingen. Dus als alleen de algemene heffingskorting van 2033 van toepassing is, dan is het toetsniveau 1491 (c.q. in dit geval 1762). - Vervolgens wordt deze verhoging beperkt tot het bedrag dat de partner aan IB is verschuldigd (in dit geval 1717). Uit de wettekst volgt dus naar mijn mening nadrukkelijk dat in dit geval 1717 wordt uitbetaald. Immers, éérst wordt, onafhankelijk van de inkomsten van de partner, het toetsniveau en de uitbetaling bepaald, vervolgens wordt pas de maximering tot de IB van de partner toegepast. Het past niet in dat systeem om de afbouw toe te passen op de door de partner verschuldigde IB.

Het lijkt niet alleen puur theoretisch, door toepassing van de MKB-winstvrijstelling is het ook praktisch onmogelijk. Je moet immers ondernemer zijn om van deze mogelijkheden gebruik te kunnen maken, dus verlies je effectief 12% van het fiscale voordeel. Ik kan uit de cijferbrij (ik zie er geen rekenvoorbeeld in, want een rekenvoorbeeld zou moeten laten zien hoe de berekening wordt gemaakt) overigens maar moeilijk afleiden welke begrippen nu worden gehanteerd en hoe de bedragen zijn berekend. Ik zie bijvoorbeeld geen verschil tussen KIA/MIA (aftrekposten, die beïnvloeden de afschrijving niet) en Willekeurige afschrijving milieubedrijfsmiddelen (hier VAMIL genoemd), wat alleen maar een verschuiving van de afschrijving inhoudt en in latere jaren dus weer wordt ingelopen. Maar goed, het kan nog wel een aardige indicatie zijn van de verschillen die optreden en die dus van belang zijn bij de investeringsbeslissing.

Ik kan weinig chocola maken van dit bericht, dus ik heb even verder gezocht: uit de berichtgeving omtrent dit rapport maak ik juist op dat 60% van de bedrijven met zakelijke afnemers te maken heeft met te laat betalende klanten, en dat 20% van de MKB-bedrijven met zakelijke klanten meldt zelf in de problemen te komen door die openstaande facturen.

Korting bestaat niet, je brengt een andere (lagere) prijs in rekening - over die lagere prijs bereken je de btw. Dus je kunt niet zomaar 19% hanteren als je ook 6%-goederen/diensten factureert. Je zult dus moeten bekijken waarop je korting gegeven hebt. Laat onverlet dat ik wel nieuwsgierig bent waarom niet (gedeeltelijk) kan worden gecrediteerd. Dat lijkt mij de makkelijkste en meest volgbare methode.

Volgens mij bestaat (of bestond, dit is niet bepaald mijn expertise) er een mogelijkheid om de portokosten toch zonder btw bij de afnemer te krijgen. Daarbij moet het gaan om een doorlopende post of een rechtstreekse overeenkomst tussen de postbezorgen en de afnemer. In het geval dat daadwerkelijk losse postzegels worden gebruikt en de pakketten individueel worden aangeboden, zou je dan kunnen stellen dat de postzegels op naam en voor rekening en risico van de afnemer zijn gekocht (de verkoper is alleen maar een doorgeefluik, of vergelijkbaar met ondernemers zoals souvenirwinkels en horeca, die bij wijze van service postzegels verkopen tegen frankeerwaarde en daarover geen BTW hoeven te betalen). Als het de verkoper is die een overeenkomst heeft met het postbedrijf (dus de verkoper krijgt de factuur, de stukken worden gebundeld aangeleverd, wellicht worden wat lagere tarieven (kwamtumkorting) gehanteerd, etc.), dan gaat dit uiteraard niet op en is gewoon btw verschuldigd over de verzendkosten.

Ik ben het in een webwinkel nog niet tegengekomen, maar op een andere site wel: bij binnenkomst - of na een bepaalde tijd - wordt er een chatvenster geopend: "Welkom, kijk gerust even rond. Als u vragen heeft, iets specifieks zoekt of meer informatie wilt, helpen we u via de livechat graag persoonlijk verder". Lijkt mij zeker in specifieke branches best wel handig.

Dat is de reden waarom in een aantal landen diensten aan aftrekgerechtigde ondernemers (al dan niet naar keuze) niet onder de reisbureauregeling vallen. De richtlijn biedt die mogelijkheid niet, dus wat dat betreft is het wachten tot ook die landen worden aangesproken door de Europese Commissie. Ik heb me niet bijzonder in de regeling verdiept, maar het is mij nog wat onduidelijk wat nu precies onder reishandelingen moet worden verstaan. In zijn algemeenheid zal bij het onderscheid ingekocht/eigen prestaties overigens vaak sprake zijn van een combinatie, zodat het met een eventueel concurrentievoordeel nog wel mee zal vallen.

De heffing voor privégebruik ziet op alle (voor de btw) zakelijk geëtiketteerde auto's - dus ook/juist de auto's van de BV. Ook voor werknemers geldt dat de heffing voor privegebruik plaatsvindt op basis van de werkelijke verhouding zakelijk/privé. Daarvoor is uiteraard (althans, aldus de belastingdienst) een kilometeradministratie vereist. Zonder kilometeradministratie kan de forfaitaire heffing van 2,7% (1,5% voor marge-auto's) worden toegepast.

Het Nederlandse beleid met betrekking tot afhaaltransacties is hier te vinden - maar dat volgt dus niet rechtstreeks uit de Europese regels, zodat de Duitse regels anders kunnen zijn (waarbij Duitsland in zijn algemeenheid erg strikt is, getuige de recente Duitse zaken bij het Europese Hof van Justitie inzake de verleggingsregeling).

The appointment and discharge is up to the general assembly of shareholders. With 80% of the voting rights, it is in fact the third employee/shareholder (who, by the way, is the only one not falling under the social security regulations) who decides which director stays and which one goes. 1. Yes. He is registered as authorised to act independently, and he is covered by the shareholders' decree. 2. No, but the 80% shareholder can (and apparently did, or intends to). This also implies you cannot fire the other director. 3. You can work harder, take a pay cut (taking into account the fiscal regulations for >5%-shareholders that carry out activities ('Gebruikelijkloonregeling', or regular/minimum wage rules), refrain from actual payment of the wages to the shareholders, provide for extra capital investments or loans, etc. Please be aware that, even though the others can fire you, this does not mean you cannot claim any damages. It also does not say anything about the shares you hold - there may be a clause in your contract that you would have to sell your shares, though.

De definitie van diefstal bevat het woord 'wegnemen'. Dat blijkt ook uit de diefstal van virtuele goederen: de belminuten waren verdwenen, weggenomen. Bij het gebruik van (kopieën van) digitale fotobestanden is geen sprake van wegnemen, dus ook niet van diefstal. Dat het illegale gebruik van (kopieën van) bestanden in de volksmond vaak wel als diefstal wordt aangeduidt, betekent niet dat je het ook juridisch als zodanig kunt aanpakken. Dan blijft, naast het vangnet van de onrechtmatige daad, schending van auteursrecht over. Maar dan moet wel sprake zijn van auteursrechtelijk beschermd materiaal. En voor onrechtmatige daad heb je soms wel een beetje hulp van de rechter nodig.

Bij aflevering (of afhalen) in Nederland heeft de leverancier geen bewijs dat de goederen Nederland verlaten. Dus zal hij in beginsel Nederlandse btw in rekening moeten brengen, die wellicht weer via de Belgische fiscus (die het dan weer aan de Nederlandse fiscus gaat vragen) is terug te krijgen.

FB staat voor Federatie Belastingadviseur, dus een lid van (tegenwoordig) Register Belastingadviseurs, www.rb.nl. Het RB kent eigen (niet-wettelijk, want belastingadviseur is geen beschermd beroep) tuchtrechtspraak. AA's vallen wel onder de NBA, op www.nba.nl is het klacht- en tuchtrecht te vinden.

A1: nee, je betaalt jaarlijks 1,2% van de waarde aan het begin van dat jaar. Je moet dus elk jaar opnieuw de waarde vaststellen. A2: de startup betaalt 20-25% VPB over de winst (ongeacht wie de aandeelhouder is), jouw BV betaalt 20-25% over de winst (inclusief het van de startup verkregen dividend) en jij betaalt 25% box-2-heffing over dividenden en/of verkoopwinst (of andere opbrengsten die daarmee gelijk te stellen zijn). A3: Door vergroting van het belang ontstaat een aanmerkelijk belang en gaan de aandelen tegen de waarde op dat moment over naar box 2 (25% heffing over de werkelijke opbrengst). A4: Zie A2. Vanaf het moment dat het belang wordt vergroot is de deelnemingsvrijstelling van toepassing, maar (ook) de (ongerealiseerde) resultaten tot dat moment blijven belast op grond van de compartimenteringsleer. B1/2: zie A2 en A4. Door het stapelen van BV's kun je door samen te werken toepassing van de deelnemingsvrijstelling bewerkstelligen, omdat steeds het directe belang moet worden beoordeeld (met uitzondering van de meetrekregeling), niet het uiteindelijke, indirecte belang.

Ik sluit me daar bij aan, met een korte toelichting: uit art. 15 lid 1 volgt dat de belasting wordt geheven bij de moedermaatschappij. Na ontvoeging heeft de dochter dus geen eigen resultaten. Art. 15af regelt vervolgens dat verliezen van de fiscale eenheid die zijn toe te rekenen aan de ontvoegde maatschappij op verzoek worden meegegeven. Voor winsten ontbreekt een dergelijke regeling (en waar bij 'winst' nog gedacht kan worden aan een economische benadering, waarbij negatieve winst ook winst is, gaat dat voor verliezen niet op: je kunt winst niet als een negatief verlies aanmerken). Let wel, de dochter is pas vanaf het ontvoegingstijdstip zelfstandig belastingplichtig. Als dat in de loop van het jaar is, dan komen de resultaten uit het eerste deel van het jaar, tot ontvoeging, voor rekening van de fiscale eenheid - lees: de moedervennootschap.

Nee, de IB is persoonlijk. Slechts enkele onderdelen zijn vrij toerekenbaar, zoals de hypotheekrenteaftrek. Die kun je volledig aan jezelf toerekenen. Mocht je daardoor niet de volledige heffingskortingen kunnen benutten, dan is het wellicht verstandig om toch een deel van de hypotheekrente aan je vrouw toe te rekenen. Zij heeft dan een groter verlies, dat met haar latere (of eerdere inkomen te verrekenen is. Een uitzondering die wel bestaat, is de (beperkte) uitbetaling van de algemene heffingskorting aan de niet-verdienende partner.

Hij blijft net zo lang op de balans staan als je hem hebt. Wel zou je opnieuw de restwaarde kunnen beoordelen, als die lager blijkt, kun je tot de nieuwe restwaarde afschrijven. Is de restwaarde hoger, dan laat je het lekker zo staan totdat je de machine wegdoet.