ronaldinho

Heb je ook hoofdstuk 6 van dat boek gelezen?

Ja, zie het antwoord van Roel. Vanuit fiscaal oogpunt kan het voordelig zijn om naast de BV een eenmanszaak te hebben, maar er zijn uiteraard ook andere criteria. Of een holdingstructuur nodig/handig is, hangt af van de risico's en de toekomstplannen (zoals verkoop van de onderneming, etc).

Met betrekking tot de 'werkruimte eigen woning' bestaan hele specifieke regels. Of je die nu terecht vindt of niet, je zult er wel rekening mee moeten houden. Vóór 2005 was het de vraag hoe ruim de aftrekbeperking moet worden gezien. Met de wetswijziging van 2005 is die onduidelijkheid voor het grootste deel deel weggenomen. Als de betreffende werkruimte onder de aftrekbeperking valt, geldt dat naar de invulling door de wetgever ook voor energiekosten.

Zoals Joost aangeeft is de hoofdregel dat verhuur van onroerende zaken is vrijgesteld van btw. Wanneer de huurder het pand echter voor tenminste 90% zakelijk gebruikt, kan worden gekozen voor belaste verhuur - het voordeel is dat de btw die ziet op de bouwkosten van het pand (of eventueel bij aanschaf van het pand, en de btw op de overige aan het pand gerelateerde kosten) dan in aftrek kan worden gebracht. Voor wat betreft de servicekosten zal van geval tot geval moeten worden beoordeeld welk deel daarvan mogelijk opgaat in de verhuur (dus geen zelfstandige prestatie, maar echt onderdeel van de huur) en welk deel een aparte prestatie vormt. Daarbij kun je denken aan verschillen als wel of niet rechtstreeks in het huurbedrag opgenomen, de mogelijkheid voor de huurde om een derde voor die prestatie in te schakelen en die prestatie dus niet bij de verhuurder af te nemen, dat soort zaken. Doorgaans vallen onder de huur de servicekosten die verband houden met onderhoud ter instandhouding van het pand, voor gebruik van gemeenschappelijke ruimtes, etc. Afzonderlijke prestaties zijn bijvoorbeeld servicekosten terzake van klein huurdersonderhoud, en doorgaans schoonmaakkosten. Maar onder omstandigheden kan een andere kwalificatie mogelijk zijn.

De redenering die wordt vermeld is grote onzin, maar dat neemt niet weg dat de betaalverplichting wel blijft. Wel zul je moeten zorgen dat je aan de juiste persoon betaalt. Ik neem aan dat de bankrekening van de ltd nog gewoon bestaat? Dat is een mooi eerste aanknopingspunt.

Reclamebelasting kan worden geheven ter zake van openbare aankondigingen die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg (artikel 227 Gemeentewet). je zult dus per gemeente moeten nagaan wat de regels zijn.

Je moet twee dingen uit elkaar houden: de inkomstenbelasting en de omzetbelasting. Beide vereisen een eigen kwalificatie. Voor de inkomstenbelasting klinkt het in eerste instantie niet zo ingewikkeld: je partner is kunstenaar van beroep en het maken (en ter beschikking stellen en/of verkopen) van kunst is dan ook de kern van zijn (naar ik aanneem) onderneming. Dus belast als WUO. Echter, je zal wel moeten beoordelen of de belastingheffing over deze inkomsten aan Nederland of aan Frankrijk wordt toegewezen en dat kan wat lastiger zijn. Daarvoor is de kwalificatie van de werkzaamheden van belang. Kunstenaar is een vrij beroep, wat inhoudt dat de werkzaamheden aan de woonstaat (Nederland) worden toegewezen, tenzij sprake is van een vast middelpunt in Frankrijk. Er is ook nog een bepaling die gaat over vergoeding voor het gebruik van oa kunst, maar dat is niet van toepassing, omdat de kunst tot de onderneming van je partner behoort. Of er sprake is van een vast middelpunt is moeilijk te zeggen, nu hij op locatie de opdracht gaat uitvoeren (een hotelkamer kan bijvoorbeeld ook een vast middelpunt zijn). Dat is afhankelijk van de exacte omstandigheden. Ik ben geen expert op btw-gebied, maar mijn inschatting is als volgt. Voor de omzetbelasting zul je eerst moeten beoordelen van wat voor soort prestatie er sprake is: levering of dienst. Nu de eigendom niet overgedragen zal worden, zal sprake zijn van een dienst. Dan is de vraag van wat voor dienst er sprake is. Als de het hulpmiddel van de belastingdienst gebruikt, komt daar vermoedelijk uit dat de Franse btw van toepassing is. Afhankelijk van de vraag of de opdrachtgever een btw-nummer heeft of niet (dat kan ook zo zijn als de odrachtgever geen btw-ondernemer is), kun je de btw verleggen of moet je in Frankrijk registreren. In beide gevallen is van belang hoe Frankrijk tegen de dienst aan kijkt.

Er zijn diverse mogelijkheden, maar je moet je niet te blind staren op de juridische kwalificatie. Of je nu direct in loondienst bent, of vanuit je holding werkzaamheden verricht voor een BV waar je 5% van de aandelen in hebt (waarbij je voor de werknemersverzekeringen wel als werknemer wordt aangemerkt), of via een samenwerkingsverband (VOF) onderneemt, in alle gevallen zul je moeten samenwerken en dus een deel van het 'eigen baas zijn' kwijt bent. Hoeveel, dat is afhankelijk van de afspraken die jullie maken. Ik zou de overname in ieder geval via de holding vormgeven. Die heb je immers niet voor niets en daar zit nu ook je onderneming in. Die onderneming ga je overdragen en daar zitten fiscale gevolgen aan. Afhankelijk van de stille reserves/goodwill kun je die gevolgen voor lief nemen, of de samenwerking zodanig vorm geven dat er geen sprake is van een afrekeningsmoment - je zou dan kunnen denken aan samenwerking via een VOF, of het totstand laten komen van de beoogde structuur via bijvoorbeeld een juridische afsplitsing. Maar iedere oplossing heeft dus eigen voor- en nadelen.

Welke nadelige gevolgen wil je ondervangen? Wanneer is het pand verkregen? Het was destijds nieuwbouw? Het pand wordt niet met btw verhuurd? Aan wie wordt het pand verhuurd (een derde of een verbonden persoon)? Wordt het pand voor met btw belaste prestaties gebruikt door de huurder?

Ik denk niet dat Dennis bedoelt dat je informatie achter moet houden voor het UWV, maar dat je duidelijk onderscheid moet maken tussen feiten en toekomstverwachtingen. Over feiten bestaat geen twijfel: gewoon melden. Toekomstverwachtingen zou ik voorzichtig mee zijn, omdat die in veel gevallen niet uitkomen. Het is toch vervelend als je er dan wel op wordt afgerekend. In dit geval vraag ik me overigens af of het goed gaat met de beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt. Als ik het goed begrijp, heeft Elisa al enige tijd niet meer feitelijk voor haar werkgever gewerkt. Dan bestaat de kans dat het UWV stelt dat de werkzaamheden niet naast elkaar hebben plaatsgevonden en de activiteiten voor de onderneming dus in de plaats komen van de dienstbetrekking. Ik weet niet of er in deze situatie mogelijkheden zijn om met behoud van uitkering te starten? Immers, je kunt je afvragen in hoeverre er sprake is van starten.

Wat doe je nu eigenlijk precies? 75% van de autokosten als kosten opvoeren voor de IB, 75% van de btw op de autokosten terugvragen, of beide? je hebt het in de laatste alinea immers alleen over btw? Het eerste (en daarmee ook het derde) kan niet, het tweede kon tot half oktober 2011 wel.

Ook voor de tijdelijke willekeurige afschrijving geldt dat de datum waarop de investeringsverplichting wordt aangegaan doorslaggevend is (naast de uiterlijke ingebruiknamedatum): teken je het contract in 2011, dan mag je dus versneld afschrijven. Echter, maximaal het daadwerkelijk betaalde bedrag. Betaal je niets, dan mag je in 2011 dus niet afschrijven. Maar daarmee ben je niet je toegang tot de regeling kwijt: betaal je in 2012 wel (een deel), dan mag je in 2012 wél versneld afschrijven. De link van Joost bevestigt het standpunt dat het aangaan van de verplichting voor de KIA doorslaggevend is voor de berekening van de aftrek (je moet het niet vergeten in de aangifte over 2011 te claimen), en dat het aldus berekende bedrag aan aftrek in aanmerking kan worden genomen zodra (en voor zover) er is betaald.

Met betrekking tot het gebruikelijk loon? Als (en zolang) de BV niet actief is en je als dga dus ook geen werkzaamheden voor de BV verricht, heb je geen gebruikelijk loon. Dat begint pas als je wel wat gaat doen en op dat moment kun je soms ook nog volstaan met een lager gebruikelijk loon. Verder fiscaal: zolang er geen activiteiten zijn (of alleen vrijgestelde activiteiten) is de BV geen ondernemer voor de omzetbelasting, voor de vennootschapsbelasting wel, maar zonder winst is er ook geen heffing. Als je verlies maakt, moet je wel even opletten wat de activiteiten zijn gedurende het jaar: als dat voor het grootste deel houdster- of financieringsactiviteiten zijn, dan kun je te maken krijgen met een beperking van de verliesverrekening.

Ik mis nog de multiplier voor giften aan culturele instellingen: mits de Europese Commissie met de regeling akkoord gaat, mag tot 5000 euro de gift voor de aftrek worden vermenigvuldigd met 1,5 (vennootschapsbelasting) of 1,25 (inkomstenbelasting). Edit: vanaf 2012, uiteraard. Voor veel DGA's zal het voordeliger kunnen zijn om vanuit de BV aan goede doelen te schenken dan vanuit prive.

Het is goed om een aantal zaken uit elkaar te houden: Allereerst heb je te maken met het onderscheid zakelijk / privé. Dat de privéwoning als onderpand richting bank dient, maakt nog niet dat de schuld ook privé is. Daarvoor is namelijk de bestemming van het geld relevant: je hebt het gebruikt voor de onderneming, dus moet je het ook als zakelijk aanmerken. Het blijft tenslotte vreemd vermogen dat je hebt verkregen van de bank, dat daar te dekking ook eigen vermogen in de vorm van stenen tegenover staat, doet niet terzake. Daarmee valt de schuld in box 1 en is de rente aftrekbaar. Daarnaast heb je dan de vraag of de schuld op de balans van de VOF moet komen, of dat de schuld tot het buitenvennootschappelijk vermogen behoort. Dat heeft fiscaal weinig relevantie, maar ziet met name op wie de rente moet betalen/hoe de rente onderling moet worden verdeeld en of de schuld op de balans van de VOF komt als schuld, of als inbreng van de vennoot. Aflossing van de hoofdsom is niet aftrekbaar - het verkrijgen van de lening is immers ook niet belast.

Ik ben geen expert op het gebied van kleinschaligheidsinvesteringsaftrek, maar als ik de wettekst zo bekijk, wordt de investeringsaftrek bepaald in het jaar van het aangaan van de investeringsverplichting. Als een bedrijfsmiddel nog niet in gebruik is genomen, dan geldt echter een betalingscriterium, waarmee het bedrag van de aftrek wordt gespreid. Die spreiding heeft dan geen effect op de uiteindelijke hoogte van de aftrek. Mijn conclusie zou dan zijn dat het voldoende is om een ondertekende overeenkomst te hebben om de hoogte van de aftrek te bepalen, en alleen het moment van de aftrek is dan afhankelijk van de betaling. Een factuur in 2011 is dan dus niet nodig.

De vraag is wat er nu feitelijk zal gaan gebeuren in Nederland. Als wordt voldaan aan de fiscale definitie van vaste inrichting, dan zullen de resultaten van die vaste inrichting in de Nederlandse belastingheffing worden betrokken (gaat het om een ondernemer/natuurlijk persoon, dan inkomstenbelasting, gaat het om een rechtspersoon, dan vennootschapsbelasting). Het al dan niet aanwezig zijn van een vaste inrichting kan overigens ook gevolgen hebben op de toewijzing van het heffingsrecht over het loon van de werknemers aan Nederland danwel België. Definitie van vaste inrichting volgens het verdrag ter voorkoming van dubbele belasting tussen Nederland en België:

De nieuwe renteregeling wordt ingevoerd per 2013 en geldt alleen voor aanslagen over 2012 en later (en voor de vennootschapsbelasting: voor boekjaren die aanvangen op of na 1 januari 2012). Voor aanslagen over 2011 blijft dus de huidige heffingsrenteregeling gelden, ongeacht wanneer die aanslagen worden opgelegd. Streeftermijn voor het opleggen van (voorlopige) aanslagen is binnen 8 weken na het verzoek om een voorlopige aanslag danwel binnen 13 weken na het doen van aangifte. Die termijnen komen overigens ook naar voren in de nieuwe belastingrenteregeling, maar het is niet meer dan dat er staat: een streeftermijn. De deadline voor het opleggen van een primitieve aanslag is 3 jaar na afloop van het betreffende jaar + kenbaar verleend uitstel voor het doen van aangifte. Voor een navorderingsaanslag bedraagt de termijn 5 jaar + kenbaar uitstel (en soms 12 jaar). Dat was ook 3 jaar geleden al zo.

Persoonlijk vind ik die tekst wel erg slordig geformuleerd, dat kan tot verwarring leiden. Vergelijk bijvoorbeeld de tekst van Ernst & young daarover: "De ondernemer [...] moet wel btw afdragen over de normale waarde (en niet over de lagere vergoeding die de werknemer daadwerkelijk betaalt)". Dus niet én btw over de eigen bijdrage én over de normale waarde, maar alleen over de normale waarde. Ik volgde in mijn definiëring de lijn van de parlementaire toelichting: "In die situatie wordt de grondslag voor de btw-heffing gecorrigeerd door deze ter verhogen naar de normale waarde."

Wat denk je daarmee te bereiken?

@Leek: voor welke situatie probeer je te achterhalen wat de correctie privegebruik moet worden? Ondernemer die een voor de btw als zakelijk geëtiketteerde auto, waarvan hij de btw bij aanschaf heeft teruggevraagd, ook privé rijdt? Dan heb je voor de eerste helft van 2011 een correctie van 12% van de IB-bijtelling, op basis van de uitspraak van rechtbank Haarlem mogelijk (er loopt hoger beroep, er zal ook nog wel in cassatie worden gegaan en wellicht wordt het zelfs aan het Europese Hof voorgelegd) te stellen op 0%. Voor de tweede helft van het jaar heb je een correctie op basis van de werkelijke verhouding zakelijk/privé, gemakshalve te stellen op een correctie van 2,7% van de catalogusprijs (incl. bpm en btw). De tweede regeling is een vervanging van de eerste en ziet dus feitelijk op hetzelfde. Het is alleen een andere manier van berekenen, omdat de eerste manier volgens de rechtbank niet door de beugel kon. @Astrid: Ter beschikking stellen van de auto is een (al dan niet fictieve) dienst. Als er een bijdrage wordt betaald, is er geen sprake meer van een fictieve, maar van een echte dienst. Als die bijdrage geen zakelijke vergoeding is, en de terbeschikkingstelling aan een bepaalde, verbonden persoon (werknemer, dga of zijn echtgenoot, etc) plaatsvindt, dient er voor de btw een correctie naar de zakelijke prijs plaats te vinden. Gemakshalve te stellen op 2,7% van de catalogusprijs (incl. bpm en btw). De correctie is dan dus minder dan die 2,7%, het is alleen het verschil (maar per saldo dus steeds 2,7%).

Dit is waar bij mij direct de alarmbellen afgaan. 5 jaar in loondienst betekent een vast dienstverband. Is zijn salaris al in de huidige winstberekeningen meegenomen, of heb je daar de eerste, forse kostenpost al te pakken? En wat als hij na 5 jaar ineens bedenkt dat hij nog wel een poosje wil blijven? Daarnaast zijn er diverse redenen om een bedrijf niet aan je eigen zoon over te willen dragen. Bijvoorbeeld omdat die het gewoon niet wil. Maar ook omdat de toekomst van het bedrijf lang niet zo rooskleurig is als wordt voorgespiegeld. Heeft die zoon inderdaad zo weinig ondernemerstalent dat er onder de deskundige begeleiding van vader in de komende 5 jaar geen goede ondernemer van te maken is? Uiteraard is aan de hand van een paar regels niet in te schatten wat de werkelijke situatie is, maar het is wel goed om bij dit soort zaken even stil te staan.

Hoe kun je nu wel een resultatenrekening opstellen, maar geen balans? Een balans is niets meer dan een opsomming van alles wat er aan het eind van het jaar is: bezittingen, schulden, en een restbedrag dat eigen vermogen heet. Je zult gewoon heel goed moeten kijken wat er allemaal is. Een omzetbelastingvordering én een omzetbelastingschuld, over voorgaande jaren? Is daar het afgelopen jaar iets mee gebeurd? Anders zou ik even teruggaan naar degene die die balans heeft opgesteld en vragen wat daar het verhaal achter is. Bij een omzet van 1000 euro zal de te betalen omzetbelasting over afgelopen jaar in ieder geval niet zo hoog zijn - zoek even op KOR. Crediteuren zijn mensen die nog geld van je krijgen - als die er niet waren, maar wel op de balans staan, dan klopt de balans dus niet. Maar als je er zelf niet uitkomt, dan is een boekhouder toch echt wel nuttig.

Als die ontslagvergoeding in 2012 komt en je hebt wat aanloopverliezen in de eenmanszaak/vof, dan lijkt mij gewoon belast ontvangen geen hele dure optie. Dan mag die adviseur nog eens even narekenen wat nu de meest gunstige oplossing is, inclusief de administratieve lasten.

Uiteraard gaat het alleen om het woonwerkverkeer dat is gerelateerd aan de onderneming: je moet wel vanuit het juiste perspectief kijken. Vanuit de onderneming bezien is de rit naar een werkgever geen woonwerkverkeer, je gaat immers niet naar de werkplek van de onderneming. Wel mag de werkgever voor die ritten een onbelaste vergoeding van 19ct/km uitbetalen ivm woonwerkverkeer - maar die mag dat weer niet over de ritten naar je eigen onderneming. Immers, vanuit de werkgever bezien is vestigingslocatie van de onderneming van de werknemer geen werkplek. Maar dat staat nog altijd los van de vraag welke van deze ritten in relatie tot de verzekeraar nu als zakelijk danwel privé moeten worden aangemerkt. En dat is waar Norbert het over heeft.