ronaldinho

Die bepaling is voor mensen die een onderneming hebben en daarnaast nog andere inkomsten, zoals uit loondienst. Als je geen starter meer bent en je bent meer tijd kwijt met je dienstbetrekking dan met je onderneming, dan voldoe je niet aan het urencriterium. Is de onderneming je enige bron van inkomen, dan voldoe je altijd aan het 50% criterium en hoef je alleen maar op de 1225 uur per kalenderjaar te letten. Daarbij mag je de tijd die je met de administratie van de onderneming, etc. kwijt bent ook meerekenen.

Het probleem is dat de holding (de BVio) niet zijn eigen aandelen mag volstorten. Als de holding winsten uitkeert, waarmee de aandelen worden volgestort, zou men (en daar kom je pas bij een faillissement achter) kunnen stellen dat de aandelen niet zijn volgestort, omdat het door de BV behaalde winst is. In de nieuwe, gezamenlijke BV moet uiteraard ook 18k worden gestort, in de verhouding 45%-55%. Wat houdt je tegen om het ontbrekende deel van die 18k die op de aandelen holding moet worden gestort even te lenen van je businesspartner, vervolgens dat bedrag de dag na oprichting te lenen (op zakelijke condities) van de holding en het geld weer terug te betalen aan je businesspartner, zodat die daarna dat geld weer kan gebruiken om zijn deel van de aandelen in de gezamenlijke werkmij te storten. Dan ben je rond en kun je op basis van het aflossingsschema bij de schuld aan de holding de dividenden of het salaris daaruit aanwenden om de schuld af te lossen. Daarmee zou het verhaal voldoende body moeten hebben om een aansprakelijkstelling als aandeelhouder bij faillissement te voorkomen. Hoef je alleen nog maar te zorgen dat je niet als bestuurder onbehoorlijk handelt. Overigens: als de aandelen in de werkmij (deelneming) wel juist en tijdig zijn volgestort, zal de holding/BVio niet als aandeelhouder aansprakelijk kunnen worden gesteld, omdat zij aan haar verplichtingen heeft voldaan. Als de holding niet aansprakelijk is, dan is de hoofdelijk aansprakelijke aandeelhouder van de holding (niet van de werkmij) dat bij mijn weten ook niet. Maar faillissementsrecht is niet helemaal mijn ding, dus ik kan er naast zitten.

Let er wel op dat je aan het urencriterium voldoet (je moet in het kalenderjaar tenminste 1225 uur aan de onderneming besteden en, als je meer dan 4 jaar ondernemer bent, meer dan 50% van je werkzaamheden waaruit je inkomen hebt aan de onderneming besteden). Daar moet je wel een onderbouwing voor hebben (goed je agenda bijhouden en alles noteren wat je doet voor de onderneming, incl. administratie, etc.) Als starter kun je dus de volledige (verhoogde) zelfstandigenaftrek aftrekken, ook als dat tot een verlies leidt. Als niet-starter kan dat niet, maar kun je het niet benutte deel doorschuiven naar de toekomst (max 9 jaar). Als het goed gaat, kun je dus uiteindelijk ook het geheel benutten.

Ik kan me er overigens ook wel iets bij voorstellen. Stel je hebt 100 inclusief 19% btw in rekening gebracht. Dat is 84 excl. btw en 16 btw. Als je nu ipv 19% btw 6% rekent, maar het bedrag inclusief btw verandert niet, dan heb je ineens een bedrag van 94,34 excl. btw in rekening gebracht (en 5,66 btw). 6% over 84 is maar 5,04, dus als je het volledige verschil terug wil, zul je dat door moeten geven aan de consument. Doe je dat niet, dan zul je de omzet excl. btw aan moeten passen. Dat betekent dus ook een complete herrekening van je aangiften inkomstenbelasting c.q. vennootschapsbelasting over een periode van 5 jaar. Niet de makkelijkste aangelegenheid, zeker niet als je rekening houdt met de navorderingstermijnen. Probleem in deze is dat je 1-0 achter staat: je wil 5 jaar terug, maar dat kan alleen via ambtshalve herziening. Je hebt geen mogelijkheid om tegen de uitkomst in beroep te gaan. De belastingdienst heeft aangegeven mee te willen werken, mits dat inhoud dat er uiteindelijk niet te weinig belasting wordt geheven. Dat is zonder nadere regeling lastig (maar wellicht niet onmogelijk) te bewerkstelligen.

De hoofdregel is dat alle km die niet ten behoeve van de terbeschikkingsteller van de auto zijn gereden als privékm worden aangemerkt. Ook als da km zijn ten behoeve van nevenwerkzaamheden. Wanneer je echter vooraf een overeenkomst bent aangegaan tussen de VOF en de BV, waarbij de auto door de BV mede namens de VOF ter beschikking wordt gesteld, waarbij de VOF een zakelijke vergoeding (van ten minste de werkelijke kosten) aan de BV betaalt, dan zijn de km ten behoeve van de VOF ook als zakelijk aan te merken. Als belastingplichtige heb je een zware bewijslast: je moet aantonen dat de auto niet privé gebruikt wordt. Normaal is 'aannemelijk maken' voldoende, maar in dit geval geldt dus een zwaardere bewijslast. Een opgaaf van de km ten behoeve van de BV opgeven zonder daarin de km tbv de VOF op te nemen gaat naar mijn mening dus niet werken. Linksom of rechtsom zal de inspecteur ook de km van de VOF willen weten, nadat je hem hebt overtuigd van de redenering dat de auto mede namens de VOF ter beschikking is gesteld.

Dat is niet helemaal met elkaar in overeenstemming, maar wellicht doel je op de IB-ondernemersfaciliteiten? Misschien heb je je al uitgebreid laten adviseren over alle mogelijkheden, maar beter teveel dan te weinig. Het is namelijk nog al een keuze die je maakt, die kan stevige consequenties hebben. Wil je echt samenwerken met resultaatdeling (en dus ook een deel van je zeggenschap en onderneming weggeven)? Er zijn veel meer opties dan alleen de VOF. Als je hem ondergeschikt wil houden, kun je ook kiezen voor loondienst met bijvoorbeeld een (deels) winstafhankelijke beloning. Wil je geen resultaatdeling, dan kun je ook franchise overwegen: hij betaalt voor het gebruik van jullie naam en ondersteuning, maar moet zijn eigen broek ophouden. Als je met een VOF wilt werken, kun je ook nog overwegen om vanuit een BV in de VOF deel te nemen. De nieuwe vennoot kan dan zelf kiezen of hij ook vanuit een BV deel wil nemen, of vanuit privé. Vandaar is het maar een kleine stap naar een gezamenlijke werk-BV (met ieder een eigen holding en eventueel nog een gezamenlijke tussenholding).

Vergeet niet dat je de winst van de BV er ook nog uit moet halen tegen 25%. Ook lijkt het me wel handig om in de vergelijking de kosten van de BV op te nemen. De jaarlijkse kosten zullen op zich wel meevallen ten opzichte van de VOF-situatie, maar je zit in ieder geval met de oprichtingskosten.

Wat is het probleem? Je hebt 50% van de aandelen in een BV (off-topic: waarom overigens destijds niet gekozen voor ieder een eigen holding?) Je wilt een andere onderneming kopen - een vof, dus ik neem aan dat dat een activa/passiva transactie wordt? Daarbij kun je kiezen of je die onderneming in een eenmanszaak gaat draaien, of onderbrengt in een (nieuwe) BV. Je vraagt hoe je om moet gaan met de aandelen in de huidige holding, omdat de nieuwe onderneming niet zit te wachten op aansprakelijkheden. Jij bent toch de nieuwe onderneming? Welke aansprakelijkheden bedoel je en voor wie? Jij bent niet aansprakelijk voor wat er in de BV gebeurt (behoudens bestuurdersaansprakelijkheid en evt. persoonlijke aansprakelijkheid agv je advisering, die je wellicht weer op de BV kan verhalen) en de BV is niet aansprakelijk voor wat jij in de eenmanszaak of andere BV doet.

De grote hoeveelheid jurisprudentie op dit gebied geeft aan hoe onduidelijk de situatie is met betrekking tot het al dan niet splitsen van panden. Zo verscheen er vorige week nog een arrest over de etikettering van een woon-/winkelpand. Advocaat-Generaal Niessen heeft een uitgebreide conclusie geschreven in die procedure, waarin hij de staatssecretaris gelijk gaf, op basis van ondermeer 5 arresten uit 2007. De Hoge Raad kwam echter tot de slotsom dat niet de staatssecretaris, maar belanghebbende gelijk had. Daar ging het om een splitsbaar, maar juridisch niet in appartementsrechten gesplitst pand. Het woongedeelte was verplicht privévermogen, omdat het zelfstandig moest worden beschouwd en op zichzelf niet dienstbaar was aan de onderneming. Met name dat laatste gaf hier de doorslag. Splitsbaar bestaat volgens A-G Overgaauw uit verschillende gradaties, een daarvan is "zelfstandig rendabel kunnen maken". Keuze speelt alleen bij keuzevermogen. De eerste vraag is of er een of meerdere zaken zijn die moeten worden geëtiketteerd. Dat is op zich geen vrije keuze, maar je zit in een grijs gebied. Pas daarna komt de etikettering zelf aan bod. Of het doorlopen van de nutsvoorzieningen daarbij (nog steeds) doorslaggevend kan zijn, vraag ik me af. Het is slechts een van de factoren die een rol (kunnen) spelen.

Roel, jij weet best hoe het zit ;) Op administratie- en controleniveau zou het een verbetering moeten zijn. Looncontroles leiden nu vaak tot uitgebreide discussies over (vaste) kostenvergoedingen die slecht onderbouwd zijn. Dat zou straks over moeten zijn, ware het niet dat er behoorlijk wat uitzonderingen zijn, die straks feitelijk gewoon volgens de oude manier worden belast. Het is belangrijk om na te gaan wat de beste keuze is, zowel vanuit administratief als vanuit fiscaal oogpunt. Dat kan nu al, op basis van de huidige vergoedingen en salarissen. Daarvoor hoef je echt niet te wachten tot volgend jaar. De overgangsregeling is formeel ingevoerd in verband met de langlopende CAO's, maar oorspronkelijk was er geen overgangsregeling, totdat de markt riep van dat gaan we nooit redden (ondanks dat de wet al eind 2009 is ingevoerd en men dus al een jaar heeft gehad om zich voor te bereiden, zonder rekening houden met het voortraject). Maar zelfs tot voor kort (en misschien nog steeds wel) werden er nieuwe CAO's afgesloten waarin geen rekening is gehouden met de werkkostenregeling. "Het geldt pas vanaf 2011, dus waarom zouden we er nu al naar kijken," is een vaak gehoorde reactie. Ik ben benieuwd hoeveel problemen er in 2014 gaan ontstaan! :( ;) Af en toe kun je beter iemand even wakker schudden. Zeker met dit soort dingen, waarbij de algemene gedachte is dat het ook straks nog wel te regelen is. Op het laatste moment regelen kan echter duur uitvallen, vandaar.

De grens van 450 is niet heilig, maar voornamelijk praktisch: het is de grens voor investeringen die voor de investeringsaftrek in aanmerking kunnen komen. De wet heeft het bij afschrijven op bedrijfsmiddelen over 'voorwerpen van geringe waarde'. Dat is een subjectief begrip en kan ook lager zijn dan 450. Dan het begrip complex van zaken. In de praktijk wordt vaak aangesloten bij de gedachte: "Als ik het apart koop, zijn het afzonderlijke zaken, als ik het samen koop, is het een complex". Dat levert doorgaans weinig discussie met de belastingdienst op, omdat het belang te klein is: het is een tijdelijk voordeel en het gaat om kleine bedragen. Formeel is het echter te kort door de bocht. Als ik een machine bouw met 100 onderdelen die ieder 100 euro kosten, dan moet ik die kosten van 10.000 euro activeren als voortbrengingskosten van de machine. In de fotografie worden lenzen en bodies bij mijn weten separaat gebruikt en vaak ook gekocht. Er valt wat voor te zeggen om ze niet als complex te zien, maar individueel te beschouwen. Maar dan nog blijft de vraag of het daarmee van geringe aard is. Zeker lenzen zou ik daar niet onder scharen. Als je de body na twee jaar verkoopt, maakt het niet zoveel uit of je ineens afschrijft ivm geringe waarde of activeert en geleidelijk afschrijft: dat scheelt 1 jaar in de kosten. Als je de lenzen activeert, zal niemand moeilijk doen over de body van 400 euro.

Daarom wijst Joost er ook op dat het een samenvatting is van de fiscus, en niet een complete vertaling van de wettelijke regeling, die mede door de rechtspraak is ingevuld (je bent namelijk niet de eerste die graag iets wil wat uiteindelijk net wel of net niet blijkt te kunnen). Het grote grijze gebied komt hierin niet aan de orde en daar bevind je je juist in. In eerste instantie moet je gaan kijken waar de feitelijke leiding van de onderneming zich bevindt: waar worden de beslissingen (doorgaans) genomen, etc. Pas daarna ga je kijken of er ook nog iets in een ander land gebeurt. Zo ja, wat gebeurt daar dan en kwalificeert dat als een vaste inrichting? Dan komt de vraag welke kosten en opbrengsten aan die vaste inrichting zijn toe te rekenen. Om alle inkomsten aan Nederland toe te kunnen rekenen, zul je dus ook daadwerkelijk voornamelijk vanuit Nederland moeten werken.

Dat is niet bepaald verstandig. Als je onder het overgangsrecht kiest voor toepassing van de oude regeling, kun je daar nog wel mee weg komen. Als je per 1 januari 2011 gebruik wilt maken van de nieuwe regeling, kun je maar beter zorgen dat je je zaken voor die tijd op orde hebt. Denk dan aan arbeidsovereenkomsten die wellicht moeten worden aangepast en personeelshandboeken/afspraken over vergoedingen die niet meer up to date zijn. De invoering van deze regeling geeft geen wettelijke grondslag om afspraken zomaar eenzijdig aan te passen als de werknemer er door die aanpassing op achteruit gaat en zeker niet met terugwerkende kracht: de fiscale regeling is geen verbod om méér te betalen, maar leidt ertoe dat je eindheffing toe moet passen op eventuele bovenmatige vergoedingen. Dus nu tijd voor actie!

De beperking van de afschrijving op 20% van de aanschaffingskosten per jaar heeft geen invloed op de berekening van de afschrijving zelf. Goedkoopmansgebruik (GKG) is niet veranderd, dus in principe moet je dezelfde wijze van afschrijven blijven hanteren als in het verleden, waarbij je mogelijk tegen een maximum aanloopt. Er zijn diverse afschrijvingsmethoden toegestaan onder GKG, waarbij de hoofdregel is "eens gekozen blijft gekozen": er moet een bestendige gedragslijn worden gevolgd. Stelselwijzigingen zijn toegestaan, mits niet gericht op incidenteel fiscaal voordeel. Een veel voorkomende methode is (kostprijs -/- restwaarde) / economische levensduur, waarbij de afschrijving dan per maand wordt berekend. Dan spreid je dus de restwaarde over de gebruiksperiode. Logisch, want stel je hanteert een levensduur van 5 jaar en een restwaarde van 20% na 5 jaar, maar je schrijft af met 20% per jaar, dan heb je de restwaarde die je na 5 jaar zou hebben al na 4 jaar bereikt. Je hebt dan de kosten ten onrechte niet juist over de gebruiksperiode uitgesmeerd, omdat het bedrijfsmiddel in jaar 5 nog wel nut opbrengt, maar er geen kosten meer aan jaar 5 worden toegerekend. In plaats van 20% dien je dan 16% van de aanschafwaarde per jaar af te schrijven, zodat de kosten juist worden toegerekend aan de periode waarin het bedrijfsmiddel nut heeft. Vanuit bedrijfseconomisch oogpunt worden veel bedrijfsmiddelen in drie jaar afgeschreven en ook dat is niet zonder reden: niet alles gaat langer dan 3 jaar mee. In vorenstaand voorbeeld: als je na 3 jaar een restwaarde zou hebben van 20%, dan zou je bedrijfseconomisch 26,67% per jaar af moeten schrijven. In dat geval gaat de wettelijke inbreuk op GKG werken: fiscaal is dat maximaal 20% en de rest schuif je door. Zoals de Elsevier terecht opmerkt, kan het dus gebeuren dat je in het eerste jaar niet tegen de beperking op loopt en daarna wel. Zomaar op 20% gaan zitten kan je dus, zoals Pleinplus in de link van Roel aangeeft, op een financieel nadeel komen te staan. Maar vergeet niet de restwaarde te berekenen, want ondanks het wettelijke maximum geldt dat onverkort. Ps. mijn voorbeeldje heb ik zelf bedacht. Hierbij geef ik HL toestemming het onverkort naar eigen inzicht te gebruiken. Ik accepteer echter geen enkele aansprakelijkheid voor welke schade dan ook die daaruit voort zou kunnen vloeien. :P

Wat gaat er in de BV gebeuren? Op zich is het geen enkel probleem als de 100-procent aandeelhouder geen bestuurder is, en een derde als bestuurder in loondienst neemt. Maar het kan wel vragen oproepen. Zeker als blijkt dat je er zelf toch mee bezig bent, kun je aardig in de problemen komen.

Daar is niet zo makkelijk antwoord op te geven, omdat het zowel een kwestie van Nederlandse regels als van Belgische regels is. Eerst de vraag welke wetgeving van toepassing is. Waar bevindt zich de feitelijke leiding van de vennootschap(pen)? Waar vinden de werkzaamheden plaats en welke zaken bevinden zich in Nederland (is er een bedrijfsruimte in Nederland)? Pas daarna valt er echt iets over je vragen te zeggen. Nederland kent geen vermogensbelasting. Wel een vermogensrendementsheffing (box 3 in de inkomstenbelasting), maar die is niet van toepassing bij een aanmerkelijk belang (als je 5% of meer van de aandelen bezit). Zolang je zakelijk handelt, kun je door middel van een management fee gelden uit de BV halen. Een andere mogelijkheid is dividend, ook daarmee kun je de winsten veiligstellen (binnen de regels, dat geldt ook voor de managementfee). Je kunt in dienst zijn van de BVBA en vandaar uit 'verhuurd' worden aan de BV - dat zal doorgaans het geval zijn als je een managementfee in rekening wilt brengen, want daar moet je immers wel iets voor doen. Beter direct. Achteraf is altijd ingewikkelder.

Salaris uitkeren? Ga je een BV oprichten dan? Een eenmanszaak werkt volgens het principe "mocht er aan het eind van de rit toevallig wat over blijven, dan is dat voor de ondernemer. Blijft er niets over, dan heb je pech". ;) Is het draaien van de webshop een fulltime bezigheid, of hou je tijd over om daarnaast nog wat te doen? Dan zou ik die tijd aangrijpen voor een baan, zodat je in ieder geval wat vaste inkomsten hebt om de rente en aflossing mee te kunnen voldoen.

Zonder verdere details zul je denk ik niet heel veel verder komen dan bovenstaande antwoord - wat overigens waarschijnlijk wel een van de betere opties is. Wat ga je overnemen - aandelen, activa, schulden? Wat hoort daar allemaal bij? Zijn de meubels inderdaad (allemaal) eigendom van de ondernemer?

Je hebt ergens een keer gepind, neem ik aan? Ook dan verschijnt er een wisselkoers op het rekeningafschrift en kun je die koers aanhouden - dat is immers ook wat het je gekost heeft. Alleen als je nog dollars had liggen, wordt dat wat lastiger, dan kun je het beste even de dagkoers opzoeken.

Ligt eraan wat je hebt afgesproken. Zowel voor wat betreft de waardering als de kosten van de overname. De overnameprijs berekenen per 31/12 gebeurt vaker (van die datum is er immers een balans), maar daarbij kan natuurlijk wel rekening gehouden worden met latere baten en lasten. Doorgaans wordt dat in de koopovereenkomst vastgelegd, evenals de verdeling van de kosten. Als je twijfels hebt, zul je die in eerste instantie moeten bespreken met de kopers. Zij kunnen dan tekst en uitleg geven. Kennelijk is er nog geen sprake van een overeenkomst, want jullie zijn het nog niet eens over de koopprijs. Zorg dus dat alles goed op papier komt en geef duidelijk aan dat er geen transactie tot stand komt als de cijfers niet duidelijk zijn.

Wat is de relatie tussen een domeinnaam die ter belegging wordt gekocht en een onderneming? Of bedoel je dat je de domeinnaam in je onderneming gaat gebruiken? Dan zal het geen belegging zijn, maar investering. Zit nogal een verschil tussen, vanuit fiscaal oogpunt.

Inkomsten uit onroerende zaken zijn doorgaans belast in het land waar de onroerende zaak is gelegen. In Duitsland dus.

Voor je cashflow is dat wel zo handig. Het geld dat in de voorraad zit, moet wel ergens vandaan komen. Ik neem aan dat je later weer nieuwe voorraad wil inkopen?

Sterker nog, het valt er volgens de wet al gewoon onder: "...rechtens dan wel in feite, direct of indirect..." Ook via de bank (stort het geld op een geblokkeerde rekening, de bank leent aan de BV) werkt niet.

Dat is een onderdeel van een specifieke beperking, die ziet op verliesverrekening bij houdster- en financieringsmaatschappijen. In zijn algemeenheid geldt die bepaling niet. Alleen als sprake is van verlies bij een houdster- of financieringsmaatschappij kun je hiermee te maken krijgen. Daarvoor moet het gaan om een vennootschap die het hele jaar voor tenminste 90% deelnemingen of vorderingen op verbonden lichamen houdt. Dat verlies is dan alleen verrekenbaar met winsten uit jaren waarin de werkzaamheden tevens voor tenminste 90% uit het houden van deelnemingen of vorderingen op verbonden lichamen bestaan en waarin de boekwaarde van het saldo van de vorderingen en schulden lager is dan in het verliesjaar. Een wat ingewikkelde bepaling dus, die onderdeel is van een uitgebreidere.