Hans v N

Van merkinbreuk kan volgens mij geen sprake zijn en er zit ook geen auteursrecht op een 13 cijferige code. Als je naar de uitspraak kijkt die eerder aan bod kwam dan is er een groot verschil in de zin dat TS kan niet of nauwelijks kan worden verweten dat hij gebruik maakt van de inspanningen van de EAN houder door bewust verwarring te creëren. Sterker, het is vrij eenvoudig te bewijzen dat hij door Bol.com min of meer gedwongen is de EAN code te gebruiken en daarmee ook heeft meegewerkt aan de bekendheid van het (generieke) product met die EAN code en dat door de houder ook is toegestaan in hetzelfde speelveld. Dat de EANcodebezitter er later een merk aan gekoppeld heeft doet hier weinig aan af. Het lijkt er zelfs op dat die actie louter is bedoeld om andere aanbieders uit de markt te drukken of op zijn mist te benadelen. Deze kunnen weliswaar een andere code gebruiken maar profiteren dan niet meer van de, kennelijk goede, reviews. In dit geval zou je eigenlijk moeten voorstellen dat je de code eventueel over wil kopen en dat de merkhouder een nieuwe code gebruikt zoals dat in de handel gebruikelijk is. En als de houder dat niet wil dat zijn probleem is. Als het inderdaad om (veel) meer producten gaat kan het geen kwaad om hierover eens met een advocaat te praten en er eventueel een briefje aan te wagen. In deze draad heb je er 2. :) Je moet je ook afvragen of je deze problemen niet moet voorkomen in de toekomst door van begin af aan met een eigen code / merk / handelsnaam te werken. Dit kan heel voordelig worden geregeld.

In beginsel heeft een EAN code een landdeel (87 voor Nederland) een fabrikantdeel en een productdeel. Maar er zijn ook handelaars die laten we zeggen 1000 codes kopen en die weer, bijvoorbeeld per 10, doorverkopen zodat de code niet aan een land / fabrikant gebonden is maar aan een enkel product. Dus handelaar X koopt een generieke HDMI kabel in, laat daarop een logo of type drukken en doet die in een zakje met daarop een zelfgekochte ean code en een logo. Dat is wat anders dan een generiek product in een doosje van de Chinese fabrikant met een EAN code van deze fabrikant. Het hangt dus heel erg af hoe "generiek" een product echt is.

Nachtfotografie. Wellicht een naam met een nachtdier. Wat dacht je van Oehoe fotografie. Logomogelijkheiden te over, en Oehoe is ook natuurlijk ook ideaal om even aandacht te vragen aan mensen die je op de foto wil zetten. Hoog fun gehalte dus een heel goed te onthouden en te spellen. Wel even kijken of die nog niet bestaat maar ik denk van niet.

Dan heeft TS hier ook meteen een 2e advocaat die zijn deskundigheid meteen prachtig etaleert. Kan nog geen reus geven maar die komt nog. Heb de uitspraak even opgezocht. Toevallig ken ik de partij (stond naast me op een caravanbeurs). Het is inderdaad volgens deze uitspraak (waar ik even bewust niet naar link) onrechtmatig om verwarring te creëren met een EAN code. In dit geval was de EAN code aangekocht door Partij A en door Partij B gebruikt om bewust verwarring te zaaien met een zelfde generieke product waarbij niet alleen de EAN code is gebruikt maar waarbij ook delen van de gebruiksaanwijzing waren gekopieerd en anders de indruk werd gewekt dat het om dezelfde leverancier ging. Het ging dus wel om een vergelijkbaar generiek product waar Partij A behoorlijke bekendheid mee had gekregen (was heel druk op de stand) en waar Partij B een graantje van mee dacht te pikken. Het is duidelijk dat een verkoper van een merkproduct X allemaal dezelfde EAN code mogen of moeten gebruiken op Bol.com, juist om verwarring te voorkomen. Maar als het gaat om een generiek product waar door een bepaalde partij bepaalde kenmerken en codes, zoals product- en EAN zijn toegevoegd, mag je die codes niet zomaar overnemen omdat je dan misbruikt maakt van de inspanningen van een ander en dat is onrechtmatig. TS kan met deze informatie prima inschatten of hij de betreffende EAN wel of niet kan gebruiken lijkt me.

Je verkoopt generieke merkloze producten maar komt in aanvaring met iemand die een merk heeft met dezelfde ean code. Ik begrijp dat de betreffende verkoper hetzelfde product inkoopt en voorziet van zijn eigen merk, bijvoorbeeld door de generieke verpakking te voorzien van een merklogo. Dat is toegestaan. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling de Chinese EAN code op het generieke product te monopoliseren door het aan een Nederlands merk te koppelen. Het is gebruikelijk dat iemand met een merkproduct daar een unieke EAN code voor gebruikt. Inderdaad even checken bij een advocaat maar ik denk dat je weinig risico loopt als dit inderdaad aan de hand is. Als het een Chinees merk betreft wat hier algemeen verkocht wordt zonder inschrijving en waar een slimmerik van denkt, hup ik registreer het Chinese merk en druk de rest uit de markt, dan wordt het anders. Dan is er mogelijk sprake van registratie te kwader trouw. En eens met de andere reageerders dat je altijd het zakelijk belang moet afwegen tegen de mogelijke kosten. Soms is het beter om gewoon eieren voor je geld te kiezen ook al voelt dat een beetje zuur.

Het is ook voor mij niet heel duidelijk wat de machine precies doet maar als ik het goed begrijp en mijn fantasie een beetje laat gaan, gaat het om het snel en nauwkeurig boren/frezen van verbindingsgaten. Wat ik denk te zien maar niet zeker weet is dat er ook een hoek van 2 stukken hout kan worden gefreesd waardoor er een perfecte verstekhoek ontstaat. Inderdaad ideaal voor de lijstenmaker maar ook voor de timmerman/meubelmaker die normaal gesproken zijn verstekbak, zaag en boormachine moet gebruiken. Waar ik geen enkel inzicht in heb is de frequentie waarmee meubelmakers de verstekverbinding gebruiken. Het kan zo zijn dat ze dat niet doen omdat het nu veel gedoe is en dus een andere (bv schroef) verbinding maken. Waar Peter volgens mij op dit moment behoefte aan heeft zijn gebruikers die hem helpen er een (eenvoudig) verkoopbaar en veilig product van te maken. Eens dat de machine prima zal ogen voor Peter zelf maar wat "houtje touwtje" voor de gebruiker van professioneel gereedschap gezien de reacties hier. Wat ook heel goed zou kunnen werken is de samenwerking met een technische school, bijvoorbeeld een HTS, en er een afstudeeropdracht aan koppelen inclusief een marktonderzoek. Al zal dat niet meevallen omdat er volgens mij heel veel bedrijven azen op zo'n samenwerking.

Je kan jezelf met toestemming van je ouders inschrijven. zie hier Een handelsnaam kan je zelf kiezen en kost niets. Je moet wel rekening houden met de rechten van anderen. Dus verzin iets waar anderen geen bezwaar tegen kunnen hebben. Dus geen merk van een ander of een naam die andere mensen kunnen verwarren met een andere aanbieder. De KvK kan je daarbij helpen. Een boekhouder is niet nodig. Een simpele excel sheet met inkoop en kosten lijkt me in jullie geval voldoende. Je kan dan simpel uitrekenen hoeveel je hebt verdiend.

De winkel verkoopt dus jullie spullen en jullie rekenen één keer per maand af en geven de winkelier een commissie over de verkoop. (verkoopwinkel concept). De winkelier geeft jullie kennelijk geen rekening (want "zwart") maar is dat wel verplicht. Hij kan daardoor in de problemen komen. Waarschijnlijk ben je ondernemer voor de BTW. Want dat ben je al snel. Voordeel is dat je waarschijnlijk geen BTW hoeft te betalen omdat je onder de kleine ondernemersregeling valt, en wel BTW die je betaalt kan aftrekken. Je zal zo te zien geen ondernemer zijn voor de inkomstenbelasting. Je moet de winst (wat je overhoudt na aftrek van kosten) dus opgeven als resultaat van overige werkzaamheden bij de aangifte. Ook hier geldt weer dat je weinig of geen belasting hoeft te betalen bij kleine winsten. Mogelijk wel wat premies. Kortom je hoeft niet bang te zijn dat je veel moet betalen maar het is altijd beter om de zaken goed te regelen en zo niet in de problemen te komen en tegen boetes op te lopen. Ik zou even naar de KvK gaan en jezelf inschrijven dan krijg je vanzelf een BTW nummer. En als je uiteindelijk toch wat belasting moet betalen heb je het heel goed gedaan. ;D

Heb inderdaad niet zo goed gelezen. Het woord annuleren koppelde ik aan een nog niet geleverd product. Het staat er ook niet allemaal heel duidelijk. TS bedoelt kennelijk dat de klant de koop alsnog wil ontbinden met de reden dat TS later dan verwacht heeft geleverd en inmiddels een andere Drone had aangeschaft. Als ik het goed begrijp is de klant uitgegaan van een voorraadproduct en heeft TS de klant na enkele dagen aangegeven dat de levertijd 1 maand zou zijn. De reactie van de klant hierop kennen we niet. Uiteindelijk is 1 maand na de oorspronkelijk afgegeven leverdatum geleverd. Tussendoor is geen (schriftelijke) ingebrekestelling ontvangen door TS, tenminste hierover is geen informatie. En dan klopt bovenstaand als een bus.

Als de klant op de hoogte was van een levertijd in de toekomst en hij wenst op een zeker moment de order te annuleren is het gebruikelijk (en als niet jurist dacht ik dat het ook wettelijk verplicht is) dat de klant je een zogenaamde ingebrekestelling stuurt en je nog een redelijke termijn geeft om alsnog te leveren. Redelijkheid heeft dan inderdaad vooral met de omstandigheden te maken. Als de klant gewoon heeft afgewacht en zonder enig overleg een andere Drone heeft gekocht zou ik eerst een goed gesprek hebben en kijken of je er samen niet uit kan komen. Bijvoorbeeld in de vorm van een schadevergoeding door de koper, aannemend dat je de drone nog wel kan verkopen maar dat dit langer duurt en je wellicht de prijs moet laten zakken. En als het om een flink bedrag gaat en je komt er niet uit dan een advocaat in de arm nemen. Het is inderdaad één kant van het verhaal. Veel hangt af van de communicatie en de bewijsbaarheid daarvan. Een mailwisseling is sterker dan een telefoontje zonder getuigen.

Als hij een andermans private label, neem aan dat het dan om een B/C merk gaat en geen huismerk, koopt met diens naam/merk en daar verder niets aan doet is hij net zo aansprakelijk als normaal gesproken een handelaar. De producent (wiens naam/merk op de verpakking staat) is in principe aansprakelijk. Belangrijkste nadelen zijn de lagere marge, of het ontstaan van een te hoge consumentenprijs en vooral het feit dat je investeert in iemand anders zijn merk. Nu verkoopt de merkhouder alleen in Engeland maar wie garandeert jou dat de goederen niet via hem of Engeland ook naar Nederland komen, zeker als de markt al ontwikkeld is. Ook een faillissement van de opdrachtgever/merkhouder is uiteraard een risico. Ook jouw grotere klanten kunnen (zullen) gaan proberen rechtstreeks in te kopen. Er zijn overigens wel degelijk partijen die kleine orders kunnen maken. Als de MOQ van een drukker 15000 stuks is dan zou je 10000 op voorraad kunnen leggen en 5000 stuks laten produceren. Uiteraard zijn kleine orders relatief duur omdat de (vaste) instelkosten verdeeld moeten worden over een kleiner aantal. Het is dus een kwestie van plussen en minnen. Zelf zou ik niet snel investeren in andermans merk.

Diefstal van iets van geringe waarde staat ontslag niet in de weg zo te zien. Er is meestal sprake van een vertrouwensbreuk die niet afhangt van de waarde van de goederen. De vraag is dus of je (TS) moet gaan vechten, bijvoorbeeld als je vindt dat er helemaal geen sprake is van diefstal en je dat ook kan bewijzen, of het beste er van maken. Bijvoorbeeld als je een stom moment hebt gehad. Het beste er van maken zou volgens mij met rechtsbijstand tot een vaststellingsovereenkomst komen, waardoor je wel een uitkering kan krijgen. Wellicht wil de huidige werkgever ook nog iets van een vergoeding geven om er snel van af te zijn, zekerheid te hebben en je toch wat wil gunnen voor je inzet van de afgelopen jaren. Maar inderdaad zsm naar een advocaat of je rechtsbijstandsverzekering.

Ik wil het "probleem" zo liever zo klein mogelijk houden. Iemand veroorzaakt, waarschijnlijk buiten zijn eigen waarneming (geurblind), overlast. Er is al een gesprek geweest maar daar is weinig uit gekomen. Hieruit begrijp ik dat er wel over geur is gesproken maar wellicht niet over mogelijke oplossingen. Een vriendelijk en tactvol, maar wel heel duidelijk, gesprek waarin de oplossingen worden aangedragen is dan toch voor de hand liggend. En als blijkt dat iemand al dagelijks doucht en schone ademende (katoenen) shirts draagt en een deodorant gebruikt, dan zou je hem in zijn eigen belang kunnen doorverwijzen naar de huisarts. Maar, nogmaals, de mensen die om "medische redenen" naar zweet ruiken is verwaarloosbaar. Het is overigens ook in het belang van de medewerker. Deze wordt nu wellicht gemeden (ook privé) en merkt heus wel dat er over hem wordt gepraat. Dat veroorzaakt stress en verergerd het probleem ook nog eens.

1: Ik heb enkele jaren (R&D) ervaring met o.a. okselgeur en de remedie daartegen. Zou hier een heel verhaal kunnen schrijven over hoe zweetgeur ontstaat maar geloof me in 99% van de gevallen is er prima wat tegen te doen. En het is inderdaad zo simpel dat goede hygiene en een deodorant vrijwel altijd prima helpt. In zeer uitzonderlijke gevallen zou er sprake kunnen zijn van een stofwisselingsziekte of een huidziekte of een andere medische oorzaak (zie link Highio) maar dan heb je het meestal niet over een typische zweetgeur. 2: Eens dat het om een (heel) moeilijk gesprek gaat. Dan komt het aan op timing en vooral tact. Als het alternatief ontslag is mag je wat mij betreft best ver gaan in zo'n gesprek. En je hoeft het als leidinggevende niet per se zelf te doen. Je kan ook iemand inschakelen die het vertrouwen heeft van de betreffende medewerker. Bedenk daarbij vooral hoe je zelf benaderd zou willen worden voor een dergelijk probleemp(je).

Probleem is waarschijnlijk dat de medewerker zelf geurblind is voor zijn geur en mogelijk niet begrijpt waarom anderen zo moeilijk doen. Er is eenvoudig wat aan te doen met een goede deodorant of nog beter een goede Anti Transpirant. Die zijn er zelfs zonder parfum en ook langdurig werken bijvoorbeeld "Seven days" of eender elke ander product met Aluminium. Ook kan bij de huisarts een recept gehaald worden voor een dergelijk product. Probleem zal daar vrijwel zeker mee opgelost zijn. Ook zal het natuurlijk helpen als de medewerker dagelijks een schoon (T) shirt draagt. Persoonlijk ben ik erg te spreken over Sanex (van ex werkgever) en dan deze variant. Een goed gesprek zonder dreigementen en wellicht met een eerste flesje "om te proberen" zal toch moeten werken.

Bovenstaand scenario is zeker niet ondenkbeeldig, ook gezien de opbouw van een hoverboard (en de meeste electronica). Om bij de batterij te komen moeten vrijwel altijd elementen worden verwijderd. Het is dan volkomen logisch om die samen met de batterijen uit de behuizing te laten. Mogelijk is het zelfs onmogelijk om de componenten te herplaatsen zonder batterij. Wellicht toch eens goed navraag doen via de lokale vestiging van de transporteur. Zou een leuke aflevering van Columbo kunnen worden.

Ben geen specialist maar het lijkt me dat de Holding BV die de patentaanvraag bezit licenties uitgeeft aan de werk BV. Een nieuwe licentie uitgeven lijkt dan onmogelijk omdat TS zegt nog 51% van de aandelen in bezit te hebben. Tenzij er natuurlijk afspraken zijn waar wij geen weet van hebben. Een andere mogelijkheid is dat de ex compagnon een aangepaste versie van de vinding toepast. In deze tijd is een patentaanvraag vaak behoorlijk specifiek om aan het nieuwheidscriterium te voldoen. Of hij weet dat de aanvraag niet doorgezet wordt (of is) om financiële redenen of omdat het nieuwheidsonderzoek tegenvalt en een toekenning van een EP er niet inzit. Soms wordt de aanvraag dan nog "smaller" gemaakt (geringere beschermingsomvang) om toch een patent te krijgen. Kortom troebel. We zijn nu wel, zoals vaak, een vraag aan het beantwoorden die niet is gesteld.

Er is een patentaanvraag. Uit de vraag (en de aanvraag zelf) maak ik op dat het eigendom van deze aanvraag bij de gezamenlijke (holding) BV ligt. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat beide geïnvesteerd hebben in deze aanvraag. Waar de rechten nu liggen is onduidelijk voor mij maar het zou best kunnen dat deze na de breuk bij de ex compagnon terecht zijn gekomen of nog steeds gezamenlijk eigendom zijn. Of iemand die gedeeltelijk een patentaanvraag (met rechten in het verschiet) in eigendom heeft deze vinding voor eigen rekening mag toepassen lijkt me wel, hij is immer (ook) eigenaar. Wellicht kan Kuifje hier wat over inbrengen.

Zo te zien is het niet eenvoudig om aangifte te doen bij de lokale autoriteiten. Je zou kunnen beginnen met contact op te nemen met de ambassade. Nederlandse Ambassade Peking Economische afdeling Liangmahe South Road 4 Chaoyang District, Peking Telefoon +86 10 8532 0205 E-mail pek-ea@minbuza.nl Die kunnen je adviseren of een advocaat inschakelen nuttig is of niet. Bij een eventuele aangifte zal men (uiteraard) bewijs van oplichting wensen. Ik kan me zo voorstellen dat hier zou een expert vast kunnen stellen dat de geleverde goederen niet overeenkomstig de afspraken zijn geweest. Maar ook daar kunnen ze vast over adviseren. Je zou op zijn minst een Chinese advocaat een zogenaamde blafbrief kunnen laten opstellen. Als het om seriefraude gaat heeft de "fabrikant" / handelaar mogelijk geen zin in gedoe en gaat liever door met andere gevallen. Hij zal dan wellicht een deel willen terug betalen. Heb je overigens het orderbedrag betaald aan een bedrijf of een privé persoon?

Bedoel je dat de gestolen dozen zijn (TS) eigendom niet zijn omdat er sprake is van een verkeerde levering? Neem aan dat hij ze vooraf heeft moeten betalen. Of bedoel je dat als hij goederen heeft gekregen met een andere (geen) waarde geen aanspraak kan doen gelden op de waarde van (anders) juist geleverde zaken? Heb nu diverse keren zaken in China besteld en gekregen en dat is altijd goed gegaan met bovenstaand angstscenario in het achterhoofd. Dat betekent dat ik ook financieel rekening heb gehouden een slechte afloop. Hoop dat jij dat ook hebt gedaan. Bovendien heb ik geprobeerd te achterhalen of de betreffende partijen bonafide waren. Ten eerste door alle informatie te zoeken via Google (namen telefoonnummers email adressen en website) maar ook door via de Chinese vestiging van de expediteur navraag te laten doen. Die wilde uiteraard geen partij worden mocht het fout gaan maar wilde wel even bellen. En uiteraard is het belangrijk dat er regelmatig Email verkeer was. Meestal liet ik er bewust meerdere weken zitten tussen eerste contact en de order. Maar ook ik was altijd weer blij dat de goederen in de verwachte kwaliteit voor de deur gebracht werden. Als het inderdaad een oplichter betreft weet ik niet wat je zou moeten doen. Ben bang dat je weinig kan doen omdat e.e.a. bewijzen al heel moeilijk wordt. Voorkomen is ook hier beter dan genezen. In theorie kan het natuurlijk ook dat de zending is gesaboteerd in de tussenopslag. Dit zou ik dus in de toekomst voorkomen door bijv de batterijen apart in te kopen of te laten verschepen.

Een student van 18 die een huishoudelijk en educatief product heeft bedacht dat inmiddels voorzien is van een wereldwijd patent wil graag tips over het vermarkten ervan. Studievraag was mijn eerste ingeving want waarom geheimzinnig doen als je al een patent hebt en hoe krijgt iemand van 18 dat zelfstandig voor elkaar? Bovendien als je een patent hebt is het zaak om zo snel mogelijk geld te verdienen om dat patent te kunnen onderhouden en eventueel verdedigen. Maar goed laten we gewoon positief zijn en met de vraag aan de slag gaan. Je hebt gesproken met diverse filiaalmanagers zeg je. Nu kan je pech hebben gehad maar veel van de landelijke ketens werken met franchise ondernemers. Als die een leuk product tegenkomen zullen ze het meteen opnemen omdat ze zelf voor hun winst moeten zorgen en een (klein) deel "vreemd" mogen inkopen. Als je dat voor elkaar hebt en je kan de inkoper confronteren met daadwerkelijke omzet en eventueel een klanttevredenheidonderzoek hoef je geen presentatie op te sturen maar wordt je met open armen ontvangen voor het doen van een presentatie "op kantoor". Wat betreft de webshop zijn verzendkosten natuurlijk geen 8 euro voor een huishoudelijk product. Voor rond de €5,- verstuur je vrijwel alles. En ook al kost één product minder dan €10,- dan nog zijn er genoeg mensen die de verzendkosten willen betalen omdat rijden en parkeren even duur of duurder zijn, nog afgezien van het gemak.

Zonder flauw te willen doen Peter is het echt zo'n domme vraag? Dat is altijd moeilijk beoordelen zonder meer informatie. Wat als de vragensteller lid is van een bierbrouwclub en van de winnaar (een particulier) van de jaarlijkse brouwwedstrijd 5 kratjes van het winnende bier bestelt. Of hij gaat naast bier ook de inrichting te koop aanbieden die hij in de vakanties op braderieën ed bij elkaar zoekt. Niet ondenkbeeldig want ik heb het al gezien. Vandaar dat ik graag vraag om meer achtergrondinformatie. En komt die niet dan zakt het topic vaak reuzesnel weg in de krochten van de passantenvragen.

Je bent op zoek naar een leverancier van ongelakt kindermeubilair en als dat lukt ga je die meubeltjes op bestelling beschilderen. In principe vraag je hier in een paar zinnen naar een bedrijfsplan. Een dergelijke vraag is eenvoudig gesteld op een forum maar als je meer input geeft, bijvoorbeeld over je achtergrond en wat je zelf al gedaan hebt, zal je betere antwoorden krijgen. Importeurs en groothandels zullen heel vaak kant en klaar verkoopbaar (door)verkopen. Je moet dus zoeken naar fabrikanten. Er is veel te vinden in China bijvoorbeeld op Alibaba. Je kan contact zoeken met een fabrikant en hem vragen of hij ook ongelakt kan leveren. Of je kan eens wat beurzen bezoeken. Maar dat lijkt me allemaal wat te groot voor je. Of je gaat in je omgeving op zoek naar een meubelmaker. Dan kan je ook eenvoudiger klein beginnen en start je met de opbouw van een netwerk. Bekendheid krijg je inderdaad door te laten zien wat je kan. Dat kan via social media maar ook via bladen, beurzen of braderieën. En uiteraard een goede website. Maar, nogmaals, als je meer details geeft kunnen we je beter helpen.

Je zou naar mijn oordeel, de jurisprudentie lezende, goed in kaart moeten brengen hoe de markt in elkaar zit. Als het niet gaat om parallelimport zijn de horloges met toestemming van de merkhouder op de Europese markt gebracht. Vraag om bewijs daarvan. Vervolgens is het van belang of de aanbieder zelf zijn/haar contract schendt door de horloges door te verkopen? Als dat namelijk niet het geval is wordt het moeilijker voor de merkhouder om jou aan te pakken. Blijkbaar heeft hijzelf zijn zaakjes niet op orde. Vervolgens is het zaak om de eventuele schade die de merkhouder en/of de merkdealers zou kunnen leiden te minimaliseren. Dat zou bijvoorbeeld kunnen door niet voor dumpprijzen te verkopen en het vanuit een verzorgde website te doen zodat er ook weinig of geen imagoschade kan optreden. Maar als je mij vraagt of ik persoonlijk een dergelijk geminimaliseerd risico zou willen aangaan is het antwoord volmondig nee. Wellicht is een gesprek met een gespecialiseerd jurist nog een eyeopener. Al zullen die al snel voor de veilige weg kiezen en niet de risicovolle.

Ook niet als bewezen kan worden dat de derde partij wist of had moeten weten dat hij zijn producten eigenlijk niet van die partij had moeten kunnen kopen? Overeenkomsten zijn privaatrecht, geen strafrecht. Ik doel niet op strafrecht. Heb even gezocht en deze link lijkt me relevant. Ook Steven heeft dit volgens mij al eens in een eerdere discussie ingebracht.