Ab Bauer

Ward legt de vinger op de zere plek. Je uitgangspositie is helaas niet sterk. Je hebt geen spullen, geen klanten, geen geld. Wat wel sterk is dat is je kennis en ervaring, je CV (als je daar tenminste eerlijk over bent, naar ons maar vooral naar jezelf). Je bent helemaal vrij om te doen wat je zelf het beste lijkt maar waarom ga je niet een jaartje in loondienst om wat reserves op te bouwen en misschien vanuit de avonduren je eigen bedrijfje 'in de grondverf zetten' door je eigen site te maken, je vakkennis bij te spijkeren, goede spullen te kopen, te netwerken. Dan ben je over een jaar helemaal klaar om een perfecte start te maken van je eigen bedrijf. Dan kan je meteen knallen! Zonder die vervelende lening *. *) Dat flapte er uit omdat ik zelf uitslag krijg van bankmannetjes maar daar word ik voor behandeld

We worden nu wel heel technisch maar het was inderdaad een paar jaar geleden zo dat Google de bots van Adsense en Analytics ook gebruikte om je site te 'spideren'. Dat kan je geholpen hebben in je rankings. Dat was nog in de tijd dat de Google spider maar eens in de zoveel dagen bij je site langs kwam. Tegenwoordig zijn de crawlers van Google zo supersnel en krachtig dat ze dat niet meer hoeven te doen. Dus je had half gelijk. :) Mathias hoeft zich hier verder helemaal niet druk om te maken overigens.

Dat kan, maar realiseer je wel dat Google eigenlijk je 'tegenstander' is. Je wilt immers zo min mogelijk per klik betalen. Als je controle wilt houden zul je dus iemand in moeten huren die aan jouw kant staat of zelf je er in verdiepen. Ik weet dat je niet zit te wachten op nog een onderwerp waar je in moet duiken. Je hebt het al druk genoeg met je werk zelf. Zie het maar als een horde waar je overheen moet springen als je eigen baas wilt zijn. Als je echt geen zin in zelfstudie hebt kun inderdaad alles door Google laten regelen. Dat is niet de goedkoopste oplossing maar als het minder kost dan dat het je oplevert is het nog steeds de moeite waard.

Hallo Kevin, welkom op HL. Ik ben bang dat het niet zo werkt. Als je de logo's van een organisatie gaat gebruiken zul je dat toch echt vooraf moeten regelen met die organisaties. Ik weet vanuit mijn ervaring als iOS app bouwer dat je bij het indienen van de app voor de Appstore heel duidelijk moet aangeven aan Apple dat je ALLE rechten op AL het beeldmateriaal hebt geregeld. Je kunt de keuze dus niet bij je users leggen, je mag simpelweg geen beeldmateriaal in een app hebben waar je de rechten niet goed van hebt afgedekt. Misschien dat het bij Android anders werkt maar ik denk het niet.

Er gaan nu veel verschillende kanten van het 'voor jezelf beginnen' door elkaar lopen. Misschien moet je eerst een kleine studie maken naar de markt waar je in gaat werken. Dus sluiten jouw vaardigheden en ervaring aan op de projecten waar opdrachtgevers zelfstandige programmeurs voor nodig hebben. Dan moet je denk ik beslissen of je vooral eigen opdrachten wil doen (dus rechtstreeks voor klanten werken) of dat je kiest voor werk via bemiddelingsbureaus. Bij eigen projecten kun je vanuit je eigen kantoor werken, op de manier die jij zelf het beste vindt. Maar dan moet je wel actief op zoek naar klanten. Je bent (zeker in het begin) dan minstens de helft van je tijd kwijt aan marketing, netwerken, bloggen, SEO, promotie, gratis demo's noem maar op. Ga je echt als freelancer aan de slag dan schrijf je je in bij de tientallen bemiddelingsbureau's die er zijn. Zorg dat je CV goed op orde is en lees hier op HL alles over de VAR en schijnzelfstandigheid. Als je een goed CV hebt zul je zien dat je telefoon dagelijks gaat. Nadeel is dat je bijna altijd op locatie bij de klant moet werken en dat freelancers zich moeten aanpassen aan het bestaande team en de software die er al is. De uurprijzen zijn hoog, maar de stress is ook vaak enorm. Heel vaak wordt er 'een freelancer' bij getrokken op het moment dat er al deadlines in beeld zijn. Een deel van de vergoeding gaat nog naar het bureau. Vaak moet je ook een concurrentiebeding tekenen, ook even over lezen hier op HL. De uurprijs van €85 die Ward noemde zal denk ik af hangen van hoe goed je bent en welke talen je allemaal beheerst. Ik werk meestal voor een fixed price maar als het uurprijs is dan ben ik zelf al blij met alles boven de €50. Zo zie je dat het niet puur om een lening gaat maar dat je een duidelijk plan hebt wat je met je bedrijf wil gaan doen. Die lening is niet het doel op zich maar meer een middel om ergens te komen.

Jolan, het is prima dat je uitgaat van een conservatieve benadering. De bedragen zijn alleen een enorme mismatch met jouw ervaring. Een programmeur met 10 jaar ervaring is zou ik bijna zeggen 'goud waard'. Je kan dan bij wijze van spreken morgen al bij tientallen bemiddelingsbureaus aan de slag voor langlopende opdrachten. Daarmee vraag ik me af waarom je überhaupt een lening zou gaan afsluiten waar je zes(!) jaar voor gaat afbetalen. Je kunt dan toch veel beter een paar maanden à €85 per uur via een bemiddelingsbureau gaan werken? Dan heb je in 8 weken al meer dan 25.000 euro omzet. Heb je die hele lening niet meer nodig.

Nou, graag gedaan Hans. Wel verwarrend by the way dat er nu 3 Hans-en aan het reageren zijn in één topic. ;D

Bedoel je dat 'wijnproefavondje' zakelijk? Voor mij zit er namelijk een groot verschil tussen zakelijke telemarketing en privé gebeld worden. Privé vind ik het echt een behoorlijke inbreuk op mijn privacy. Ik word niet zo vaak meer gebeld (doe het meeste met WhatsApp), dus áls ik dan gebeld word denk ik dat het iets belangrijks is. Bijvoorbeeld dat iemand in mijn familie iets is overkomen. Dan ben ik behoorlijk pissed als ik daarvoor naar de telefoon kom rennen en het blijkt een duf ongevraagd telemarketing verhaal te zijn. Zakelijk vind ik het ook niet leuk om uit mijn concentratie gehaald te worden maar hoort het er min of meer bij. Het vervelende van telefoon is wel dat het altijd voor gaat op waar je mee bezig bent. Als programmeur moet ik minstens een half uur bezig zijn om in de 'flow' te geraken om moeilijke problemen te kraken. Als ik dan na tien minuten zo'n telefiguur aan de lijn krijg kan ik weer helemaal opnieuw beginnen. Maar dat zal bij andere beroepen misschien anders zijn.

Serieus? Ok dan: Ik plaagde je even omdat je aangeeft dat iemand zelf promotie maakt, maar in je antwoord tussen neus en lippen door even laat vallen dat jij er 'ook een beetje kijk op' hebt. Tenminste, zo lees ik het.

Tja, is dat is ook niet een beetje zelfpromotie? ;)

Norbert, Marcel, het punt wat ik eigenlijk wilde maken is dat je aan de ene kant moet oppassen voor irritaties over en weer (en daarom altijd goed moet blijven praten). Maar aan de andere kant zijn zaken ook zaken. Je hoeft geen vrienden te zijn. Al erger je je kapot aan je compagnon, dan kun je er nog voor kiezen om met het bedrijf door te gaan omdat je er zakelijk gezien heel veel uit haalt. Ik heb ook wel eens samengewerkt met iemand die onuitstaanbaar was, maar wel briljant. Daardoor steeg ook mijn inkomen. Principes zijn belangrijk, maar geld natuurlijk ook. Het is tenslotte een bedrijf.

Goed dat je hier als TS een update geeft, want jij bent de enige die weet hoe de situatie echt is. Wij staan maar aan de zijlijn en geven op basis van beperkte informatie onze adviezen. Wat ik nog wilde toevoegen is dat je de samenwerking als een totaalpakket moet beschouwen waarin je met je compagnon moet geven en nemen om prettig samen te werken. Zo was er het punt van de werktijden. Daar geef je geen antwoord op maar ik weet uit ervaring dat dat soort dingen enorm kunnen irriteren. Als ik zelf om 8:00 begin erger ik me behoorlijk aan mensen die pas 9:30 binnenkomen. En dan is er altijd wel wat (file, brug stond open, de kinderen naar school enz..) Bedenk wat je hebt en wat het je waard is om mee door te gaan. Als je nu samen een mooi bedrijf hebt dat bijvoorbeeld tienduizenden euro's winst maakt per jaar, dan ga je dat toch niet op het spel zetten door die paar duizend euro reiskosten? Dan gooi je het kind (het mooie bedrijf) weg met het badwater (ik wil mijn reiskosten vergoed).

Mmm.. dit klinkt erg vreemd allemaal, ik kan er eigenlijk geen chocola van maken. Jij zegt dus dat er een onderneming bestaat waar de eigenaar (de ex vrouw) niet eens weet dat ze (nog steeds) een bedrijf heeft? En dat er dan een ander persoon is die op papier helemaal geen eigenaar is die het bedrijf runt en de vergunning heeft aangevraagd bij de gemeente? Dit lijkt me echt zeer sterk. Nogmaals, als het waar is dat hij handelt uit naam van een bedrijf waar hij helemaal niet handelingsbevoegd voor is lijkt mij dat frauduleus (maar dat kan je zelf ook wel bedenken). Als je verhaal klopt dan zou ik dit aangeven bij de Gemeente en die lossen het dan op. Verder zou ik de kwestie voorleggen aan een advocaat, je komt met een behoorlijke beschuldiging en stel je voor dat je verhaal niet klopt. Ben het eens met Norbert dat de vork waarschijnlijk anders in de steel zit dan jij denkt (/hoopt).

Hallo, welkom op dit forum. Het is jammer dat je het 'Ingewikkeld verhaal' maar in twee regels uiteenzet. Als ik het goed begrijp heeft iemand (of het nu een concurrent is of niet doet er niet zoveel toe) volgens jou een vergunning bij de gemeente aangevraagd en gekregen. Dit heeft hij/zij gedaan uit naam van een bedrijf waar hij geen eigenaar van is (als ik je verhaal goed begrijp). Dat hij de ex partner is van de eigenaar is ook niet relevant. Het antwoord is denk ik vrij eenvoudig. Als hij de eigenaar is van het bedrijf dan is er niks aan de hand. Als hij zich voordoet als eigenaar van een bedrijf waar hij helemaal geen eigenaar van is dan is dit natuurlijk fraude. Geef het dan beleefd door aan de gemeente en die lossen het op.

Zo stellig als jij het schrijft ( ;)) zou ik het niet durven zeggen, maar een persoonlijke benadering kan goed werken. Of je nu meteen van deur tot deur moet gaan weet ik niet. Ik denk dat veel ouderen bang zijn voor vreemden die aan de deur komen met een verkooppraatje. Wat dan misschien een idee is om een standje te huren en die op straat of in de hal van een verzorgingstehuis te zetten waar je een praatje met de mensen kunt maken. Ben het wel eens dat een persoonlijke benadering goed kan werken. Zo las ik over een startende dienstverlener die in een maand tijd bij 2500 deuren langs was gegaan om zich voor te stellen. 10 per uur, 10 uur per dag, 6 dagen in de week. Na die ene maand had ie meteen een goed gevuld klantenbestand.

Dit vind ik wel een mooie manier om er naar te kijken. Alleen als één van de twee partners te pas en te onpas zijn vetorecht gebruikt om nieuwe plannen af te schieten kom je ook niet heel ver denk ik.

Heel herkenbaar, het heeft inderdaad heel veel weg van een huwelijk. Ook daar begin je met goede moed aan terwijl je weet dat de kans heel groot is dat je ooit uit elkaar gaat. Daarom moet je ook afspraken op papier zetten als de relatie nog goed is. Het probleem is dat zulke afspraken dan weer als een teken van wantrouwen over komen. En als het over is, dan is het ook écht over... de koek van vertrouwen is in een keer op. Kortom, net een huwelijk. :)

Dat kan, maar stel dat die ook 50/50 is? Dat is toch de meest voorkomende situatie bij een bedrijf (VOF of BV of wat anders) dat je met z'n tweeën runt? Dat je beide 50/50 van de aandelen hebt en ook 50% van de zeggenschap? Misschien moet ik de titel van mijn vraag dan aanpassen naar "Hoe neem je beslissingen in een 50/50 zeggenschap verhouding?"

Naar aanleiding van een vraag over reiskostenvergoeding ben ik gaan nadenken over een 50/50 aandeelhouders verhouding. Hoewel er veel over te lezen valt hier op HL heb ik dé oplossing nog niet gezien. Ik heb zelf ook een BV met 50/50 aandeelhouders verhouding gehad en heb daar een beetje onbevredigd gevoel aan overgehouden. Laat ik voorop stellen dat er veel voordelen zitten aan een 50/50 partnerschap. De open deur is dat je er niet alleen voor staat. Je deelt de successen en mislukkingen met iemand anders. Je kan elkaar behoorlijk achter de broek zitten, motiveren en stimuleren. Zo was er in mijn BV duidelijk iemand die van risico's nemen hield. De typische 'ondernemer' die overal kansen ziet. De ander was juist zeer terughoudend, conservatief en risicomijdend. Zo kwamen we op de perfecte mix uit van ondernemen en tegelijk geen 'domme dingen doen'. 50/50 lijkt dus een prima idee. Maar nu komt de ellende. Wat is 50/50 nu eigenlijk? Mijn conclusie is dat het eigenlijk niks is. Je hebt een bedrijf, bent ondernemer maar tegelijk kun je de onderneming helemaal niet besturen zoals je zelfstandig zou doen. Je hebt namelijk nog een compagnon waar je het mee eens moet worden. En dat is in principe over alles. Je hebt dus helemaal geen 'eigen bedrijf', je hebt slechts de helft. Wat doe je als je er niet uitkomt. De een wil linksaf en de ander rechtsaf? Proberen elkaar te overtuigen, maar wat als dat niet lukt? Wij hadden een soort vage schriftelijke afspraak dat dan een derde persoon (de boekhouder) zou beslissen wat er moest gebeuren. Gelukkig hebben we hier nooit gebruik van gemaakt want het lijkt mij echt een gruwel als mijn boekhouder de doorslaggevende stem heeft in een zakelijk meningsverschil. In feite zou mijn boekhouder dan mogen beslissen over mijn eigen bedrijf. Natuurlijk zijn er wel semi-oplossingen voor deze situatie. De ene keer doen we het volgens partnerEen en de andere keer volgens partnerTwee. Wij hadden een andere oplossing en dat is het bedrijf in taken splitsen waar ieder dan 'eigen baas' in is. Bijvoorbeeld: De een krijgt marketing/sales en conceptontwikkeling en de ander uitvoering/techniek, logistiek en het personeel aansturen. Heeft iemand een goede of creatieve oplossing gevonden om een keuze te maken als twee compagnons in een 50/50 verhouding het niet met elkaar eens zijn? Ik kom tot: - Een 'derde persoon mag beslissen' als de stemmen staken? - Net zo lang praten totdat de een de ander heeft mee gekregen? - De ene keer jouw plan / de volgende keer mijn plan (uitruilen)? - Het splitsen van het bedrijf in twee 'takken', waarbij ieder de baas is over zijn eigen 'tak'? - Een dobbelsteen? Wie heeft een goede oplossing?

Hoe je dit administratief/fiscaal het handigst insteekt is helaas niet mijn sterkste kant. Maar ik wil me graag aansluiten bij Prins dat dit om meer dan een reiskostenvergoeding gaat. Ik zie nergens de eigendomsverhouding staan dus ik neem aan dat die 50/50 is. Ik vind het wonderbaarlijk dat je de hele verhuizing en reiskostenvergoeding niet vooraf duidelijk hebt doorgesproken met je compagnon. Óf je moet in de samenwerking blind kunnen vertrouwen op elkaar, en dan mag dit soort meningsverschillen eigenlijk niet voorkomen. Óf je moet waterdichte afspraken hebben en dat hebben jullie ook niet. Dit soort kleine zaken als een km vergoeding kunnen eindeloos blijven doorzeuren en uitgroeien tot een enorme irritatie. Het gaat er bij een 50/50 samenwerking namelijk om dat je als deelnemer in een VOF er op kunt vertrouwen dat je compagnon even hard voor de zaak werkt als jijzelf. Jullie krijgen immers even veel beloning ervoor. Zodra je compagnon het idee heeft dat hij harder voor de zaak moet werken en er minder voor terug krijgt alleen omdat jij 'zo nodig moest verhuizen' is dat in de kern een begin van een verwijdering. Als je niet heel snel je houding aanpast en je goede wil laat zien naar je compagnon toe vrees is dat dit niet het laatste onderwerp is waar jullie 'gedoe' over gaan krijgen. Misschien een kinderachtige tip van mij maar ik geef hem toch: Pak pen en papier en schrijf de situatie eens op vanuit het standpunt van de ander. Ga in zijn schoenen staan. Het zal je soms verbazen wat voor inzichten dat geeft. Zo is de reiskosten misschien alleen maar een symptoom van een onderliggend probleem. Ik noem maar wat; Je compagnon zit keurig om 8:30 op kantoor en jij komt, omdat je ze ver weg woont, pas om 9:30 binnenwaaien. Dát is zijn frustratie, niet die reiskosten. Als je een positieve relatie met je compagnon hebt waardoor hij enthousiast blijft over de samenwerking gaat dat je veel meer opleveren in geld dan die paar tientjes reiskostenvergoeding.

Ik vind het altijd een beetje sneu om iemand te kijk te zetten als 'wandelende ramp'. Maar ik kan er niet veel meer van maken. Ik hoop dat het allemaal misverstanden zijn, gebaseerd op puur enthousiasme en ondernemersgeest van TS. Zo niet, dan lijkt me dit een aardig voorbeeld van het 'dunning-krugereffect' wat ik van Prins Rachid geleerd heb.

Het verhaal wordt steeds vreemder... oktober vorig jaar zocht je ook met spoed 45k. Toen was de inventaris 120k en nu opeens 700k? Je kunt veel afgeven op banken maar dat ze hier met een grote boog omheen lopen begrijp ik wel.

Dit vroeg ik mij ook af, en is het wel zo dat je die inventaris als onderpand kunt aanbieden? Ik neem aan dat die inventaris ook met een lening is gekocht? Dan kun je dat toch niet zomaar opnieuw als onderpand (dit keer voor een rekening courant) aanbieden? Iets klopt er niet in het verhaal ben ik bang.

Ten eerste wil ik je feliciteren met die mooie omzet. Om je goed advies te kunnen geven heb ik even de vrijheid genomen om te neuzen in de berichten van je hier op HL. Het valt mij op dat je vrij snel van de hak op de tak springt. Ik zie erg uiteenlopende projecten, de ene keer is het een kinderspeelplaats, restaurant, dan weer een discotheek of bedrijfsruimte die je wil gaan verhuren. Ik zag zelfs een idee waar je octrooi op wilt aanvragen? Hartstikke leuk, zo'n stroom aan projecten maar ik zie ook veel berichten dat het dan weer niet doorgaat en je daardoor met bedrijfsruimte in je maag zit waar je weer een oplossingen voor moet vinden. Mijn algemene beeld is dat je misschien een beetje te weinig doorzetter bent, niet echt dingen afmaakt en steeds weer op een nieuwe trein springt. Dat beeld zou een bank ook van je kunnen hebben en daardoor niet met je in zee willen. Jammer dat het nu niet lukt maar misschien is het een teken om iets rustiger en doordachter te ondernemen. Probeer een beetje vastigheid in het geheel te brengen zou ik zeggen. Het is overigens wel leuk dat je overal kansen in ziet. Alleen zul je dit dan met je eigen geld moeten doen en niet met geleend geld. Ik hoop dat je dit ondanks de kleine verwijten toch een 'goede tip' vindt.

Misschien een brutale vraag maar heb je al wat opdrachten klaar staan als je gaat beginnen? Ik zie een keurig oplopend trappetje van €900 in maand nul naar €4170 in maand twaalf maar in de praktijk zul je waarschijnlijk niet zo mooi groeien. Het is niet erg om schulden te maken als je gaat beginnen, als je ze maar kan aflossen. Daarvoor heb je een constante stroom van opdrachten nodig waar je een mooie marge op maakt. (Die marge zal het probleem niet zijn met de door Ward genoemde uurprijs van €85). Dus zorg dat je een begin aan opdrachten hebt voordat je er in stapt. En lever puik werk af, meer, beter, sneller dan afgesproken. Daar houden klanten van. Als je de eerste opdracht goed doet bellen ze geheid voor meer werk. Als je nog helemaal geen opdrachten hebt staan is dat trappetje van 9 naar 42 honderd euro per maand gewoon uit je duim gezogen. Leuk om de bank mee voor de gek te houden maar uiteindelijk hou je ook jezelf ermee voor de gek. En dat zou zonde zijn. Uiteindelijk gaat het maar om één ding: Het vinden van de goede opdrachten. De rest komt later.