herman van der helm

Nee Christine, het betekent gewoon dat het werk lichter wordt, zodat mensen tot hun 70ste in hun vak kunnen blijven werken zonder gezondheid in te leveren. En Jasper, ik dacht er ook zo over toen ik mijn eigen bedrijf begon in landbouwmechanisatie. Helaas was op mijn veertigste mijn rug naar de knoppen en heb ik via een fysiodeskundige een cursus "goed leren tillen" gevolgd. Daarbij zak je door je knieën en houd je je rug recht. Helaas zijn een dikke tien jaar later daardoor mijn heupen versleten en mijn knieën zijn ook pijnlijk. Daardoor ben ik gedwongen om met hulpmiddelen te werken. Ik had achteraf gezien liever preventief deze hulpmiddelen ingezet. Helaas waren die toen niet beschikbaar en was ik te "stoer" om er zelfs maar over na te denken.

Heb je bij bovenstaande cijfers alleen het ziekteverzuim meegeteld wat veroorzaakt wordt door verkeerd tillen? Ik kan me zo voorstellen dat problemen met het bewegingsstelsel voor een groot deel ook veroorzaakt worden door veel staan, veel lopen, een verkeerde zithouding of RSI. En ik heb eens gelezen dat maandag een populaire verzuimdag is door in het weekend opgelopen sportblessures. Wat is jouw bron voor deze cijfers? John, dit zijn de cijfers uit 2011, de meeste recente die er op internet te vinden zijn. Een uitsplitsing naar specifieke aandoeningen is daaruit niet te destilleren. Dus je hebt gelijk dat al die andere zaken daar ook onder vallen. Zelfs al zou maar een kwart vallen onder de oorzaak zwaar werk (dus niet alleen tillen), is het voor mij nog steeds een duidelijk doel om er wat aan te doen. De maatschappelijke impact voor mensen die met deze problemen zitten opgescheept is enorm. Veel van die hobby's in het weekend vallen uiteraard ook onder zwaar werk. :)

PJ, die kosten die ik noem zijn per jaar. Uiteraard moet voor het bereiken van de besparing geïnvesteerd worden, hier zou gericht subsidiëring kunnen plaatvinden. Wat betreft de vergelijking met kernenergie in Duitsland: Daar hebben ze de moed gehad om te besluiten ermee te stoppen. Daarom is daar een 'wirtschaftwunder" ontstaan.

In Nederland zit de arbeidsmarkt op slot. Veel mensen staan aan de zijlijn en willen graag een baan. Circa 700.000 werklozen. Degene die wel werk en een vast contract hebben blijven angstvallig zitten op hun plek om geen risico te lopen in de problemen te komen. Dit is voor de economische ontwikkeling en flexibel inspelen op veranderende omstandigheden een zeer ongewenste situatie. Diverse deskundigen vinden het daarom noodzakelijk om de beschermende regels voor werknemers te verminderen en de WW-duur te verkorten. Ze verwachten dan dat er veel meer beweging komt in de arbeidsmarkt en het wisselen van werk naar andere werk veel makkelijker plaats vindt. Er is veel werk in bepaalde vakgebieden en veel minder in andere. Je zou verwachten dat dit dus een goed streven is. Als we eens goed naar de arbeidsmarkt kijken valt er iets bijzonders op. Er is een groep die lichamelijke arbeid verricht en een groep die voornamelijk geestelijke arbeid verricht. Het is een utopie te denken dat die groepen van werk zouden kunnen wisselen, hoe sterk die vraag uit de een of de andere groep ook zou zijn. Het begrip passende arbeid is al jaren geleden verlaten om mensen te stimuleren elk soort werk aan te pakken. Dit werkt maar ten dele. Er is wel een andere belangrijke reden waarom deze uitwisseling niet goed werkt. De mensen die lichamelijk werk doen kun je onderverdelen in mensen die zwaar en licht lichamelijk werk doen. Licht lichamelijk werk is werk dat beweging behoeft, zoals het bedienen van machines en bewegen van lichte voorwerpen op een gelijkblijvend niveau. Zwaar lichamelijk werk is werk waar lichaamsarbeid noodzakelijk is om materialen te verplaatsen, zoals sjouwen, van hoogte veranderen zoals tillen en duw- en trekwerk. Bij dit zware werk wordt lichaamsenergie overgebracht naar de te behandelen materialen. De gebruikte lichaamsenergie zorgt voor vermoeiing en slijtage van het lichaam van de persoon die dit werk doet. Feitelijk wordt er bij zwaar werk dus gezondheid ingeleverd en wordt dat omgezet in inkomen voor de werker. Er zijn veel meer mensen beschikbaar in de groep van geestelijk werk en licht lichamelijk werk. Het grootste deel van de mensen die in de WW zitten vallen hieronder. In de andere groep van zwaarder lichamelijk werk is een groot tekort aan werkers die dit zouden willen of kunnen. Dit tekort wordt aangevuld door mensen vanuit lage lonen landen hierheen te laten komen en zo de vraag op te vullen. Zij hebben er, vanwege hun lage levensstandaard, geen problemen mee om hun gezondheid om te zetten in geld. In ons land met een hogere levensstandaard is het dus erg lastig om werkers te vinden die zwaar werk willen doen, terwijl er een overschot is aan mensen die het lichte werk of het geestelijke werk kunnen doen. Om die reden zou dus het zwaardere werk eigenlijk lichter gemaakt moeten worden. Dit zou realiseerbaar zijn als we zouden zorgen dat alles waar getild, gesjouwd, geduwd of getrokken moet worden met het lichaam, hulpmiddelen ingezet zouden worden. Voor heel veel productieprocessen is dit nu al een normale zaak zoals robots aan de lopende band, stapelaars en heftrucks in magazijnen, hydraulische kraantjes bij grondwerk, enzovoort. Toch is een heel groot gedeelte van het werk dat met de hand KAN worden gedaan nog steeds niet geautomatiseerd of gemechaniseerd. Vaak vanwege vermeende hogere kosten wordt de mens met zijn lichaamskracht ingezet. Dit leidt tot hoge uitvalpercentages en de daaraan gekoppelde kosten voor werkgever en maatschappij en niet in de laatste plaats tot een onprettige gezondheidstoestand van de werker die vaak zijn pensioen niet werkend haalt. Ziekteverzuim kost werkgevers 11 miljard euro per jaar. 2.5 miljard daarvan, dus een kwart, is toe te schrijven aan defecten aan het bewegingsstelsel. Daarbovenop komen de kosten voor de gezondheidszorg ten behoeve van ziekten aan het bewegingsstelsel: circa 1miljard per jaar. Nemen we daarbij de kosten die we nu uitgeven aan uitkeringen van mensen die geen zwaar beroep wensen of kunnen uitvoeren en de extra uitgaven die we doen aan mensen die we uit lage lonen landen inhuren, valt wel in te schatten hoeveel miljarden het zou opbrengen als we het zware werk zouden verbannen uit onze maatschappij. Voor veel specifieke beroepen is nog geen mechanisatie beschikbaar. Echter, met alle knowhow van de vele technici, arbo- en veiligheidsdeskundigen, high tech bedrijven, ontwikkelaars en uitvinders is dit op kortere termijn op te lossen. Als we dit zouden willen, ontstaat een veelheid aan werk. Een beperkte financiele stimulatie van deze ontwikkelingen zou vanuit de overheid kunnen komen door gerichte subsidie. Een groot bijkomend effect zou zijn dat onze economie een enorme boost zou krijgen als we de moed hadden te besluiten dat we geen zware beroepen meer willen. Zo'n rigoureuze insteek zou je kunnen vergelijken met Duitsland, waar men heeft besloten kernenergie in de nabije toekomst volledig uit de samenleving te bannen. Stoppen met zwaar werk zou het Nederlandse 'wirtschaftwunder' kunnen veroorzaken. En dat slechts door het hervormen van de arbeidsmarkt.

beste Henk, heeft de auto airco? Een zwarte is namelijk tien graden heter in de zomer dan een witte. In de winter kan hij wel iets warmer zijn, dat is dan weer lekker.. Maar het lijkt me dat je met schoonmaken altijd lekker lichamelijk bezig bent en dan wil je niet in zo'n zwart hittemonster kruipen.

Vorige week op de beurs "veilig werkt beter" in Den Bosch hebben we de tweede prijs gewonnen in de wedstrijd voor innovaties om het werk veilig te maken.

mooi event, en via de pont lekker geslapen vannacht. We kunnen er weer een hoop over nadenken wat er allemaal verteld is. Wat ik zo leuk vind is, dat alle ondernemers in het echt ook zulke gewone mensen zijn. Op een forum is dit niet altijd zo zichtbaar. bedankt allen van het organiserende comité en ook bedankt alle sprekers. Tot de volgende keer.

Niet alle ondernemers gebruiken internet als informatiebron. Uit ervaring weet ik dat veel mensen die praktische werkzaamheden uitoefenen, bijvoorbeeld grondwerkers, lasbedrijven, kraanverhuur bedrijven, loonbedrijven, schoonmaakbedrijven etc. veelal geen internet gebruiken. De informatie die ze nodig hebben halen ze bij hun boekhouder vandaan. Ze zien vaak administratie als een noodzakelijk kwaad en willen er liefst zo min mogelijk mee te maken hebben. Ik denk dat minimaal de helft van de ZZPers een verschrikkelijke hekel hebben aan dingen die ze moeten lezen of op moeten schrijven, maar gewoon doeners zijn. Met een beetje mazzel is hun vriendin of vrouw wel een beetje geïnteresseerd en doet vaak de boekhouding. Van deze groep kun je niet veel bezoek op HL verwachten. Ik merk dat aan veel klanten van me, die steeds staan te klapperen met hun oren wat ik ze allemaal voor advies kan geven als ze bij mij in het bedrijf zijn. Heel veel pluk ik van dit forum, zeker het actuele. Voor de standaard informatie ben ik geabonneerd op de tweewekelijkse uitgave van Tips en Advies, Vastgoed Bedrijf en Fiscalert. Misschien dat boekhoudkantoren als service bedrijven of hun administratrices op HL kunnen wijzen.

Wij hebben nogal eens te maken met verbeteringen die door anderen op ons product met octrooi gemaakt worden. Diverse mensen vragen daar dan octrooi op aan en benaderen ons om het te kopen. Soms zijn die aanvullende ideeën wel praktisch, maar maken ze ons apparaat een stuk gevaarlijker. Soms ook laten ze iets weg, en dan ontstaat een ander apparaat dat al gewoon in de handel te koop is. Kijk dus bij verbeteringen ook naar de verbetering of verslechtering van de veiligheid. Je wordt daar namelijk wel aansprakelijk voor gesteld als je het op de markt brengt en er iets mis gaat. Je kunt niet meer leunen op het veiligheidsonderzoek dat de oorspronkelijke leverancier op het product heeft gedaan. Je zult het GEHEEL zelf opnieuw moeten (laten) uitvoeren.

Ik kampeer op de naturistencamping in Rosmalen en slaap daar de rest van de week ook als ik op de beurs "veilig werkt beter" in Den Bosch sta. Zijn er andere mensen die daar ook willen kamperen, dan kunnen ze met mij meerijden s'avonds.

Het loopt storm met aanmeldingen van belangstellenden voor deze beurs en voor mijn voordracht: veilig tillen = is niet meer tillen. Wie zie ik daar ook?

Het beste geheugensteuntje is mijn routine. Vergelijkbaar voorbeeld is als iemand dagelijks in de trein zit te slapen als ie naar zijn werk gaat. Het zal zelden voorkomen dat ie zijn eindstation voorbijrijdt. Een onzichtbare wekker herinnert hem eraan en hij begint wakker te worden vlak voor het station. Ik heb dat ook met de BTW aangifte. Ieder kwartaal begint het unheimlich te voelen als de 3e 6e 9e en 12e maand voorbij zijn. Om van dat ongrijpbare gevoel verlost te zijn doe ik al na een kleine week alle gegevens invoeren en opsturen. Kan ik weer lekker door "slapen"

Ik vind het moeilijk om een zinnige bijdrage aan deze discussie te leveren. Als een newbie met een vraag komt waar ik al eerder een antwoord op heb gegeven heb ik niet zo'n behoefte meer om het nog weer een keer te doen. Meestal doet iemand anders dat dan wel, of de newbie heeft via de zoekfunctie toch een van mijn of andersmans antwoorden gevonden. Als ik wil weten of ik in de HL gemeenschap op een gereserveerde en nette manier, maar met een rechte rug antwoorden plaats kijk ik af en toe naar mijn eigen lijst met rode en groene blokjes. Waarbij niet de optelsom belangrijk is, maar wel de lijst met de afzonderlijke kleuren en hun inhoud. Dit is een goede leidraad voor mij (alhoewel behoorlijk subjectief) hoe een newbie met mijn manier van antwoorden om zou kunnen gaan. Ik weet, door schade en schande wijs geworden, dat een woord op papier of scherm tien keer zo doordringt bij de ontvanger dan een gesproken woord met alle lichaamstaal en omstandigheden er om heen. Dus mijn formulering is tien keer doorgekeken, tien keer gecorrigeerd en tien keer doorgedacht voor ik hem verstuur. Zodat een newbie of een ervaren lezer op HL wel mijn boodschap begrijpt, maar niet weggejaagd wordt door mijn rechte rug. Ik weet ook dat ik een vraag of reactie van iemand eigenlijk nooit impulsief van een antwoord moet voorzien. Een tweede keer lezen verhoogt de kwaliteit van mijn antwoord denk ik altijd maar. Maar of die geitenboer nu meer melk gaat krijgen door mijn antwoorden?

Het waarom ga ik uitleggen als ervaringsdeskundige. Mijn eigen versleten rug en gewrichten zijn het antwoord op de waarom vraag. Alle andere werknemers en werkgevers worstelen nu en in de toekomst ook met ditzelfde aspect. Tillen, duwen, sjouwen en trekken is met de huidige stand der techniek niet meer nodig. Je hoeft als werkgever en werknemer geen roofbouw meer te plegen op de lichamelijke gezondheid om een goede productie te realiseren. Het levert zelfs veel geld op als je geen lichamelijke belastingen meer uitvoert.

Waarom dromen over de potentieel grote markt. De drijfveer moet m.i. zijn om gewoon een goed werkende motor te hebben. Niets meer dan dat. Als het goed werkend is zijn er wegen genoeg om op de markt te komen. De markt komt dan vanzelf naar jou. Ze gaan koeien met gouden horens beloven (als ie inderdaad goed werkt) en neem dan maar contact met mij op. Ik heb dit proces meerdere keren doorlopen dus daar kan ik je wel bij helpen. Maar allereerst: maak het ding, bewijs aan jezelf en je zoon dat het goed werkt en ga dan pas met de illusies of dromen aan de gang. Die helpen je nu slechts angst te ontwikkelen. Angst voor kapers, grote maatschappijen , ontbreken van geld enz. Die angst dient nu nog nergens toe. Oh ja, vermogen meten, als alles goed voorbereid is, kost circa 100 euro bij een landbouwmechanisatiebedrijf succes ermee

Succes gehad met de petitie!!! http://www.telegraaf.nl/mijnbedrijf/21861321/___Maatregelen_zzp_ers_van_tafel___.html

Klopt Annedien. Kijk maar hiernaar: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/6178/Thomas-von-der-Dunk/article/detail/3501957/2013/09/01/Laat-de-zzp-er-juist-nu-met-rust-en-drijf-hem-niet-de-bijstand-in.dhtml

Geld als water. Mooie demonstratie: http://www.rijnmond.nl/nieuws/06-02-2013/bukken-voor-40000-eurocenten-op-rijnhavenbrug

We hebben in de loop der jaren ontdekt dat ons product goed verkoopt aan mensen die fysieke problemen zoals rugklachten hebben en willen blijven werken. Hier vallen veel eenmansbedrijven onder en enkele grootbedrijven die mensen willen re-integreren. In de preventieve hoek valt het niet mee om mensen ervan te overtuigen om ons product als preventief middel in te zetten om voorzienbare grote kosten te voorkomen. Het lijkt wel of niemand beseft wat voor gevolgen arbeidsuitval voor werknemers EN werkgevers betekent voor henzelf EN de maatschappij. Dit ontdekkend hebben we geconstateerd dat wij een oplossing voor een probleem hebben, maar de goegemeente nog niet eens beseft dat ze een probleem hebben. Om deze reden zijn we met een bewustwordingsstrategie bezig in samenwerking met grotere organisaties om dit besef door te laten klinken. De marketing slogan waar we nu mee naar buiten gaan is: Veilig tillen is niet meer tillen. We starten met deze campagne op de vakbeurs Veilig werkt Beter in den Bosch. (zie agenda) Hier geef ik als ervaringsdeskundige drie maal een presentatie waarom je niet meer zou moeten willen tillen.

Dit topic is bedoeld voor discussie over bovenstaand(e) evenement(en).

Ik heb nooit hoge verwachtingen als ik naar zo'n meeting toe ga. Er moet altijd wel een reden zijn waarom ik me er toe aangetrokken voel. Een spreker, een onderwerp, een demonstratie. Als ik dan toevallig in gesprek kom en ik merk dat er een klik is ga ik verdiepen. Zo niet schuifel ik verder door de massa. Systematisch proberen te scoren heeft voor mij nooit gewerkt.

Je mag de unieke claims uit hun patenten niet gebruiken. Wel het reeds gangbare dat niet (meer) gepatenteerd is.

Meer twijfel over noodzaak van verkoop: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3499367/2013/08/28/Met-een-publieke-bank-is-iedereen-veel-beter-af.dhtml

Waarom verkoop je de kavel niet?

De markt lost het wel op. Misschien hadden we wel mini helicoptertjes voor vervoer, of kleine teleportatie apperaatjes, je weet het niet met die opgedrongen staats-wegen, en net zo is het met banken! Wat een vertrouwen. Mijn complimenten.