Lucien Ridderbroek

Ja, dat is wel het meest optimaal. Wat JansenmeteenJ noemt, is ook mogelijk, maar dit is contractueel zelden optimaal. Richting particuliere klanten kan immers maar op beperkte onderdelen worden afgeweken van de wettelijke regelingen (vergelijk de grijze en zwarte lijst). Als je een enkele set algemene voorwaarden zou hanteren, dan zou je richting zakelijke klanten veel contractuele mogelijkheden onbenut laten indien deze algemene voorwaarden primair met het oog op particuliere klanten zouden zijn opgesteld. Wordt dit in fiscaalrechtelijke zin bedoeld? Want civielrechtelijk werkt het zo niet. Indien ik als privé persoon een product zou bestellen bij een webshop of in een winkel (dat maakt niet zo veel uit), en dit vervolgens zou gaan gebruiken op ons advocatenkantoor, dan maakt dit niet dat de webshop ineens zaken zou hebben gedaan met onze maatschap. Dan zou je achteraf namelijk eenzijdig kunnen bepalen wie contractspartij wordt... ??? Heb je misschien een bron voor mij Norbert?

Bij B2B bestaat geen wettelijk recht van retour. Let wel op: het gaat verkeerd indien er op basis van de toepasselijke voorwaarden (zoals vermeld op de site of in de algemene voorwaarden) wel een retourrecht wordt overeengekomen. Dit gaat in de praktijk vooral mis met webshops die zowel particuliere klanten als zakelijke klanten bedienen. Dan wordt vaak onbedoeld ook een contractueel retourrecht verstrekt aan zakelijke klanten.

Een dergelijke tekst heeft geen enkele toegevoegde waarde. Voor wat betreft de eerste alinea geldt nog dat het feitelijk zo kan zijn zoals beschreven en dan zou een dergelijke tekst in een opdrachtovereenkomst (of offerte hiervoor) kunnen worden vermeld. Maar de tweede alinea 'dat een overeenkomst niet kan worden aangemerkt als' dat kun je zelf niet bepalen. Dat oordeel is aan de Belastingdienst of rechtbank ;)

De wettelijke staffel geldt inderdaad alleen voor particulieren, zoals hierboven al is beantwoord. Voor zakelijke debiteuren geldt deze strikt genomen niet indien er een andersluidende afspraak is gemaakt, maar vaak (vaak, maar niet altijd) wordt de hoogte van de incassokosten toch gematigd door rechters tot het tarief dat op grond van de wettelijke staffel voor particulieren zou gelden.

Goed verweer bepaalt de uitkomst in dit soort gevallen inderdaad vaak. Mogelijk dat eerdere zaken ook hadden kunnen worden gewonnen indien bepaalde verweren wel of beter zouden zijn gevoerd. In die zin vormt de recente uitspraak uiteraard een goed precedent.

Hoewel er sprake is van ongelijkheid, ook gezien de eenzijdige contracten met veel negatieve bepalingen, is er juridisch gezien toch sprake van twee zakelijke partijen waarbij contractsvrijheid voorop staat. Reflexwerking van de beschermende bepalingen richting kleine ondernemers wordt mondjesmaat toegepast en valt of staat vaak ook bij het voeren van deugdelijk verweer door de wederpartijen (klanten). Daarbij komt dat rechters hiermee vaak verschillend omgaan, waardoor de uitkomst niet altijd goed is te voorspellen. In soortgelijke zaken worden verschillende uitspraken gedaan door rechtbanken, zelfs door rechters van dezelfde rechtbank. Wat ook niet helpt is dat dit soort bedrijven aanzienlijke (proces)ervaring hebben in dit soort zaken, terwijl de klant die aan de andere kant staat geen repeater player is en er vaak maar het beste van probeert te maken en niet zelden geen goede juridische bijstand heeft om kosten zo veel mogelijk te beperken. Op die wijze verschijnen er vanzelf veel vonnissen waarbij de vordering wordt toegewezen.

Altijd jammer om te zien dat er in dit soort situaties pas achteraf om advies wordt gevraagd in plaats van vooraf. Vooraf is het een kwestie van een goed contract opstellen. Achteraf is het een kwestie van de nodige gerechtelijke procedures doorlopen met alle kosten van dien. Succes in ieder geval met de situatie.

Om welk belang gaat het hier? Bij lagere vorderingen zijn de kosten doorgaans hoger dan de opbrengsten in geval van betwisting. Bij hogere vorderingen laat je mogelijk geld liggen door geen actie te ondernemen.

Een incassobureau kan juridisch gezien niet meer dan dat je zelf kunt. Ter illustratie: je kunt een bordje voor jouw incassobureau aan de muur spijkeren en dan heb je je eigen incassobureau (na inschrijving bij de kvk). Je kunt dus gewoon zelf herinneren en aanmanen en desgewenst rente en kosten berekenen. De rente is afhankelijk van de soort rechtsverhouding. Bij zakelijke overeenkomsten betreft dit wettelijke handelsrente (dit is van toepassing als je het uitzendbureau facturen hebt gezonden als ZZP-er) en bij niet zakelijke (handels)overeenkomsten betreft dit de reguliere wettelijke rente (dit is van toepassing als je op basis van een uitzendovereenkomst werkzaam bent geweest, dus als werknemer/uitzendkracht). Los van het bovenstaande geldt uiteraard dat iedereen zijn eigen vak heeft. Dat je zelf ook aan de slag kunt met jouw eigen incasso's wil niet altijd zeggen dat dit ook praktisch of verstandig is. Succes evenwel.

Het lijken mij duidelijke smoezen om niet te hoeven betalen. Op een gegeven moment heb je ze allemaal voorbij zien komen. Leukste smoes was de eigenaar van de eenmanszaak die zich achter zijn vrouw verschuilde omdat die het niet goed zou hebben gevonden. ;D

Dit ligt genuanceerder. Indien er ontbinding en schadevergoeding wordt gevorderd, spelen dit soort discussies vaak wel. Indien er nakoming (van de afspraak) wordt gevorderd, dan is dit vaak niet goed mogelijk. Het is dus allesbehalve vanzelfsprekend dat er een 'korting' wordt toegepast bij wijze van matiging of anderszins. Het gaat er vooral om hoe een en ander juridisch gezien wordt ingestoken.

Bij gebreke van een afspraak geldt inderdaad de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen. Het is dus zaak desgewenst andersluidende afspraken te maken en erop toe te zien dat die worden nagekomen. Voorschotfacturen sturen (eventueel voor een bepaald %) is een optie, maar dit is niet in iedere branche gebruikelijk. Anders wordt het een kwestie van ofwel afwachten (afhankelijk van het commerciële belang), dan wel overgaan tot incasso. Dit laatste kan in eerste instantie eerst intern, door op korte termijn te herinneren en aan te manen. En als dat niet werkt, dan wordt er doorgaans snel betaald zodra er een sommatiebrief volgt met rente en kosten. ;)

Ik zie dat de uitspraak in dit geval een eenmanszaak betreft. Dat spelen er inderdaad meer privacy gerelateerde beperkingen een rol omdat er dan sprake is van verwerking van persoonsgegevens van natuurlijke personen. Bij rechtspersonen valt de beoordeling wellicht anders uit.

Je kunt niet en bemiddelen en zelfs als contractspartij optreden. Kern van bemiddeling is dat je er zelf contractueel 'tussen uitvalt'. Er zal dus een keuze moeten worden gemaakt. Voor wat betreft de voorwaarden die kunnen gelden: dit is een kwestie van onderhandelen. Richting de uitvoerende partij kunnen inkoopvoorwaarden worden gehanteerd. Richting de opdrachtgever kunnen 'verkoop'voorwaarden worden gehanteerd. Een voorbeeld van deze laatste voorwaarden zijn de ICT Office voorwaarden. Kort en goed: eerst dient te worden bepaald hoe de contractuele relaties worden vormgegegeven (bemiddeling, dan wel inhuur/verhuur middels een opdrachtovereenkomst). Eerst daarna is het zinvol om de algemene voorwaarden op die relatie af te stemmen en vorm te geven.

Mij lijkt het een goed initiatief. De behoefte vanuit de incassopraktijk is evident, zeker bij lagere vorderingen waarbij de steeds maar stijgende kosten van griffierechten niet langer in verhouding staan tot het belang van de zaak en het verhaalsrisico voor de crediteur. Veel terechte vorderingen blijven hierdoor onbetaald waardoor de wanbetaler er in veel gevallen mee wegkomt. Bovendien biedt dit een extra mogelijkheid voor het vinden van een bruikbare steunvordering voor een faillissementsaanvraag.

In algemene voorwaarden wordt vaak een minimumbedrag vermeld voor de incassokosten. Vaak zie je een minimum van EUR 150,00. Dat staat bijvoorbeeld ook in de voorwaarden van ons kantoor. Het wettelijke minimumbedrag van EUR 40,00 vormt in veel gevallen namelijk geen voldoende vergoeding voor de werkzaamheden die daartegenover kunnen staan. Excessieve minimumbedragen zullen niet zo snel worden toegewezen, maar bij zakelijke overeenkomsten staat de contractsvrijheid op dit punt voorop.

Ik heb pas zojuist een eerste melding ontvangen van een partij die gelukkig met ons belde om na te gaan of wij inderdaad werkzaam zijn voor Degemeentegids.nl. Laten we hopen dat het hierbij blijft. Zo niet, dan zullen er inderdaad wel vervolgstappen volgen.

Inmiddels vernam ik helaas dat ons kantoor wordt genoemd in aanmaningen van Degemeentegids.nl. Kennelijk heeft men op onze website onze voorbeeld aanmaning gevonden, waardoor in aanmaningen ten onrecht de indruk wordt gewekt dat ons kantoor incassozaken zou behandelen voor deze club. Ons kantoor is uitdrukkelijk niet werkzaam voor Degemeentegids.nl, aangezien wij bij wijze van vast beleid niet werkzaam wensen te zijn voor acquisitiefraudeurs. Met ons geldt dat gelukkig voor vrijwel alle incassobureaus, deurwaarders en advocatenkantoren. Dus laat u zich vooral niet afschrikken en betaal vooral niet.

Beste Romano, Een ingebrekestelling is sowieso overbodig bij facturen waarvan de betalingstermijn is verstreken. Betalingstermijnen zijn zogenaamde fatale termijnen, waarbij het verzuim juridisch gezien intreedt direct na het verstrijken van de betalingstermijn. Een ingebrekestelling heeft als doel het doen intreden van het verzuim en is dus overbodig. Wel dient bij particuliere debiteuren (niet bij eenmanszaken) een zogenaamde 14 dagen brief te worden gezonden, waarbij een laatste termijn wordt gegund om de vordering alsnog te voldoen onder vermelding van de precieze hoogte van de incassokosten en/of BTW indien betaling uitblijft binnen 14 dagen na dagtekening. Een ingebrekestelling in de zin van de wet is dit echter niet. Het heeft overigens ook niet zo veel nut om zelf 3 betalingsherinneringen of aanmaningen te zenden. Indien er niet wordt betaald, is het doorgaans verstandig de vordering z.s.m. uit handen te geven omdat dat de kans op snelle betaling vergroot.

En terecht!

Er zijn nogal wat kleine bureaus die op enig moment ophouden met bestaan. Je kunt beter kiezen voor een bureau met een wat langere, dan wel een betere, staat van dienst. Zoek bijvoorbeeld ook naar de referenties of ervaringen van andere klanten. Dan krijg je een idee van de kwaliteit van de dienstverlening.

Het is algemeen bekend dat de kans dat de vordering kan worden geïncasseerd afneemt met het verstrijken van de tijd. Afwachten is vrijwel nooit verstandig, zeker niet in een geval zoals dit waarbij de betalingsplicht niet ter discussie staat en er kennelijk meer druk nodig is om de debiteur tot betaling te bewegen.

Als toevoeging op het laatste bericht: vermeld niet te veel bijzonderheden op dit soort openbare fora. Voor algemene vragen is het natuurlijk prima, maar inhoudelijk advies in een concrete zaak wordt om meerdere redenen niet via een forum verstrekt.

Zoek anders even in Google op 'steunvordering zoeken'. Wellicht vind je er een. ;)

Beste Circulatie, Betreft het bovenstaande jouw eigen inschatting? Of heb je een en ander laten nagaan, zodat je ook daadwerkelijk weet of er wel of geen verhaalsmogelijkheden zijn? Het is namelijk niet gezegd dat er geen verhaal is indien de wederpartij in kwestie huurt. Conservatoir beslag leggen is bijvoorbeeld ook mogelijk onder afnemers van de debiteur en dat is vaak effectief. Verder biedt een faillissementsaanvraag als incassomiddel vaak een snelle en relatief voordelige oplossing. Zeker indien de beslagmogelijkheden beperkt zijn, kan dit goed werken, vooral bij niet-betwiste vorderingen.