kuifje

Tenzij er iets persoonlijk speelt is die compagnon onzinnig bezig. Als hij wil stoppen, OK, maar hij kan dan toch beter een laag bedrag van jou accepteren dan helemaal niets. Dat hij bereid is te stoppen en dan niets te vangen geloof ik niet. Zit er soms een ander gemeen plannetje achter? Wat heeft hij eraan om de zaak te sluiten? Waarom wil hij trouwens stoppen (met of zonder vergoeding)? Je kunt pas iets doen als je begrijpt waarom die compagnon zich zo opstelt. Mijn inschatting: hij bluft om meer geld te krijgen, of hij is achter jouw rug iets van plan.

Mijn verontschuldigingen. Ik heb het dan echt verkeerd begrepen.

Hm, 30%? Als het meer dan enkele procenten zijn die beschikbaar zijn als aanbrengpremie, is het twijfelachtig of het wel een 'investeringsproduct' is. Het lijkt dan eerder op een verkoop voor een te hoge prijs van een product waar de koper alleen theoretisch winst uit kan halen. Teakplantage misschien? Of timeshare? Het is dan in ieder geval een bar slecht investeringsproduct, want het belang van de investeerders staat duidelijk heel laag op de prioriteitenlijst dat men zomaar 30% van de inleg kan weggeven. Oftewel is dit een eerlijk product en dan zal 1 of 2 % het maximum zijn (en misschien nog een half procentje jaarlijks), oftewel....

Energie blijkt een belangrijke deel van de kosten uit te maken. Bovenstaand rekent al iemand met circa 23ct/kWh. Zet je rekenkracht in Frankrijk. Ze hebben daar kerncentrales die dag en nacht draaien, waardoor ze de nachtstroom bijna weggeven. Onder de 10ct/kWh. En er zijn vast nog wel, ook in NL of andere landen, andere deals te maken, maar dan moet je als grootverbruiker gaan onderhandelen. Je kunt bijvoorbeeld eens proberen een dealtje te maken dat je alleen geleverd krijgt als de marktprijs op de internationale energiemarkten onder een bepaalde prijs is (en dan zet je die grensprijs door onderhandelen op een niveau dat je 80% van de tijd energie krijgt. Mijn inschatting is dat je dan ook ruim onder 10ct moet kunnen komen. Als je energieintensief wilt gaan produceren, moet je niet denken als consument die altijd energie wil hebben en altijd tegen een vaste prijs. Leveringszekerheid bij stroom is heel duur, en die heb jij niet nodig.

Hoeveel er ook langskomen, vergeet als positief effect niet dat een webshop waarbij ook een fysieke winkel hoort aantrekkelijker is, dus dat een dergelijke winkel ook een omzetboost aan je webwinkel kan geven. Waarom? (webwinkeliers let op, gratis en voor niets de mening van een terughoudende webshopper) 1) Bezorging: mensen willen graag de optie om een product te komen ophalen omdat a) ze niet willen, om welke reden dan ook, dan hun huisgenoten/kantoorgenoten weten dat zij product X bij webwinkelY gekocht hebben b) het vaak lastig is met die $%^#% bezorgdiensten. Je moet maar net thuis kunnen zijn wanneer die bezorgers komen, of anders moet je naar hun depot 30 km verderop rijden om de zending op te halen. Tijd- en gemakvoordeel van webwinkel is dan weg c) Omdat ze om welke reden dan ook het product coute que coute snel willen hebben. 2) Klanten vinden het fijn dat er, in geval van klachten, een fysieke plek is waar je naar toe kunt bellen of gaan om met de baas himself te spreken ipv met een call-centre medewerker in India die geen idee heeft waar het over gaat, en die het voor die 2 euro per uur die hij verdient ook niet veel kan schelen. Het geeft gewoon een betrouwbaardere indruk. 3) Klanten vinden het fijn om, zeker een duurder product, eerst zelf te kunnen bekijken, en om te zien dat daar in die winkel iemand staat met kennis van zaken die ook onderdelen kan naleveren en de juiste gebruiks- en onderhoudstips kan geven.

Iets wat overigens ook geldt voor veel octrooigemachtigden zelf: die vinden dekking voor beroepsaansprakelijkheid ook vaak te duur, of zelfs onnodig . Op 11 november weer een mooi stukje gepubliceerde rechtspraak: een claim van 3 miljoen Ja, dat is inderdaad een heftige. Die zijn echter zeldzaam. Ik kan de merkengemachtigde hier wel goed begrijpen trouwens, en ben het niet helemaal eens met de rechter. Je kunt niet voorzien dat je klanten een enorm belang toekennen (achteraf nog wel) aan een rapportage (die je niet gedaan hebt maar misschien wel had moeten doen) die er zelf nooit aan had toegekend. TASK24 was zelf verkeerd bezig, en een signaal dat dat zo was is nooit gegeven door de merkengemachtigde, maar om nu het gebrek aan een signaal als oorzakelijk aan een verkeerde uitkomst te stellen gaat mij te ver. Als je van Amsterdam op weg bent naar Berlijn en je komt een bordje 'Brussel' tegen, kan dat inderdaad een teken zijn dat je per ongeluk naar Parijs onderweg bent. Maar als dat bordje er niet staat, is degene die dat bordje had moeten plaatsen nog niet verantwoordelijk voor het feit dat je naar Parijs bent gereden.

Een 'challenge to the rights' is een stap die die ander zou kunnen nemen als jij hem van inbreuk beticht, namelijk beweren dat jouw octrooi niet geldig is. Dat zoiets gebeurt is een risico dat je moet meenemen in de beslissing of je een rechtszaak start of niet als de ander inbreuk pleegt, en heb je dus in eigen hand. Maar dan zou alleen dat deel van de juridische bijstand gedekt zijn, niet de basiszaak, nameijk of die ander ja of nee inbreuk pleegt. Ja, dat bedoel ik: wel 1750 euro per jaar, toch aanzienlijk, betalen, maar in gevallen waarin het werkelijk leven of dood is, niet gedekt zijn. Niet ideaal. Ja, dat bedoel ik met wapperen, een blafbrief van de advocaat dat er een octrooi is, en of de inbreukpleger maar snel wil stoppen met het inbreukplegen. En ja, dat kost geld, ongeveer zoveel of minder dan je jaarlijkse premie. En linksom of rechtsom, die dure advocaat moet toch betaald worden, oftewel zelf, met controle of je iemand inschakelt en wie dan, en hoeveel uren/geld dat mag kosten, ofwel door de verzekeraar uit jouw premie. Stap 2, een rechtszaak, is alleen nodig als het wapperen niet werkt, en dan maak je natuurlijk de afweging of je die wel moet aanspannen als het omzetverlies maar beperkt is, op basis van hoe de kansen liggen. Een dergelijke verzekering moet natuurlijk nooit een excuus zijn om een kansloze rechtszaak toch maar op te starten. Ik denk dat het eerder is omdat je als verzekeraar octrooihouders met niet-onderzochte octrooien aantrekt. Die hebben weliswaar een papiertje waar 'octrooi' op staat, maar hun octrooi voldoet vaak niet aan de octrooieerbaarheidsvereisten. Dat soort zaken kun je nooit winnen. Of je moet per verzekering eerst een grondig vooronderzoek van een paar duizend euro doen of je de klant wel wilt, en wie zal dat betalen.

Ik heb eens op de link geklikt, en als het over de Intellectual Property Infringement module gaat, let dan goed op. Deze betreft de kosten als een ander jou beschuldigt van inbreuk, niet andersom, wat Edwin lijkt te willen!! Ik zie het nut van een octrooihoudersverzekering zoals Edwin wil, niet zo in, trouwens. Een octrooi is een sterk recht, daarmee wapperen richting een inbreukpleger is vaak voldoende, daar is het octrooirecht ook voor ontworpen. Ik twijfel of een verzekering dan zoveel meer indruk maakt. Bij een rationele inbreukpleger zou dat niet zo moeten zijn. Bij een standaard inbreuk tegen jouw octrooi ben je met een of twee dreigbrieven wel klaar, zeg maximaal 2 duizend Euro van een jurist. Als de omzet die je dankzij het octrooi haalt dat niet kan dragen, tja, is een octrooi dan wel zinvol als instrument in je business? Als het dan toch een rechtszaak wordt, betaalt de verliezer. Zo'n rechtszaak moet jij als octrooihouder opstarten, dus jij bepaalt of je het risico op een verlies van de zaak kunt en wilt dragen, of de omzet dat waard is. Jij hebt de controle of er een zaak komt of niet. Waarvoor heb je dan een verzekering nodig? Zeker een die 1750 euro kost, de eerste 5000 euro niet dekt, en boven de 50000 euro, dus de zaken waar je werkelijk failliet aan kunt gaan, ook niet dekt. En als je hem dan een keer zou willen gebruiken, wie heeft dan de controle of die rechtszaak er komt, jij of de verzekering? En welke advocaat je krijgt? Wil je dat echt? Treedt op als er inbreuk is, op de op dat moment meest geschikte wijze gezien de schade die de inbreukpleger toebrengt, via een jurist/octrooigemachtigde die je zelf kiest, dat is veel goedkoper en beter. Het risico dat je, zonder dat je dat zelf wilt, in dure procedures betrokken raakt als octrooihouder is vrijwel onbestaande. Als algemene opmerking: Ik heb een natuurlijke aversie tegen verzekeren in het algemeen. De risico's de je zelf kunt dragen moet je zelf dragen, dan spek je de kas van de verzekeringsmij niet en je houdt volledige controle, en let je beter op je spullen. Alleen wat je eigen draagkracht te boven gaat of wettelijk verplicht is, zou je moeten verzekeren. Gezien het feit dat veel Nederlandse octrooien niet onderzocht zijn, en de geldigheid ervan dus niet vaststaat (Je kunt een octrooi voor het uitvinden van het wiel krijgen als je dat wilt) lijkt het me ook sterk dat een verzekeraar zonder vooronderzoek iedere octrooihouder zou verzekeren.

Om het heel zwart wit te zeggen, en Hans hint daar ook al op, maar telkens blijken daar weer misverstanden over te zijn: Een I-depot geeft GEEN bescherming. (herhaal 10 keer!) Het is alleen een bewijs dat je op een bepaald moment een idee had. En dan? Dat betekent NIETS met betrekking tot bescherming. Het als eerste hebben van een idee geeft je GEEN rechten om een ander te weerhouden hetzelfde te doen, ook niet als dat geregistreerd is. Een ander staat volledig in zijn recht om hetzelfde idee uit te voeren. Een I-depot kost ook vrijwel niets, dus daarom niet gelaten, maar denk niet dat je beschermd bent met een I-depot Bescherming krijg je alleen op basis van auteursrecht of een merk of een model of een octrooi. Hans raadt aan om met een jurist te gaan praten. Veel mensen zijn bang voor de daaraan verbonden kosten. Je bent inderdaad niet voor een paar tientjes klaar, maar het is de enige manier om juist advies te krijgen. Voorzie daarvoor geld in je business plan, of accepteer het risico dat een ander je nadoet. Je hoeft trouwens niet overdreven bang te zijn dat bij een kleine verandering je merk meteen nutteloos is. Ten eerste zal de betreffende jurist je helpen je merk te deponeren zodat toevoegingen daaraan en varianten ook inbreuk zijn. Ten tweede moet je voor inbreuk naar de rechter, en die zal afwegen of het merk van de namaker verwarring kan veroorzaken met jouw merk, en dat kan ook best als het niet identiek is. Ook merk ik bijna dagelijks dat mensen met een fantastisch idee doodsbenauwd zijn voor diefstal van hun concept. Hoewel dat niet onmogelijk is, is de praktijk eerder dat 95% van de mensen eerlijk zijn en dat toch al niet zouden doen, en dat 99% van de anderen er niet zo in gelooft als de bedenker zelf, en er op zijn best lauwwarm van wordt. De kans dat iemand met een onbewezen concept aan de haal gaat is zeer zeer klein. En tegen de tijd dat het concept bewezen is, lig je al een straatlengte voor: contacten met klanten en leveranciers, exclusieve contracten met hen, een reputatie, kennis van de markt, kennis van de prijzen, kennis van de regelgeving omtrent het product, domeinnamen, inmiddels genomen merkbescherming omdat er dan een mooie omzet gedraaid wordt etc. Ondernemen is ook risico accepteren. Je kunt niet alle risico's afdekken Neem merkbescherming als je het kunt en wilt betalen of begin anders gewoon en zie hoe het loopt en pas dan je plannen aan, maar steek geen nodeloze energie in dubben over zaken die je toch niet kunt veranderen alvorens je begonnen bent.

Ik ben octrooigemachtigde, en heb de indruk dat het antwoord van herman niet precies een antwoord op de vraag is, waardoor er wat verwarring ontstaat Bij een europese octrooiaanvraag heb je (zoals de wet nu is) automatisch alle landen die meedoen aan het Europees Octrooiverdrag geselecteeerd. Dat is ruwweg de EU + circa 15 andere landen. Na goedkeuring van het octrooi moet je in de diverse landen je octrooi valideren, normaal binnen 3 maanden na goedkeuring. Heb je het dan niet gedaan: helaas, geen octrooi voor dat land. Waarom is dat zo:? Omdat de wet nu eenmaal zo is. Tot een paar jaar geleden was het inderdaad zo dat je relatief vroeg in de procedure de potentiiele landen moest kiezen, en daar ook voor betalen. Het is mogelijk dat je daarop doelt. Nu is dat echter niet meer zo. De priorititeitsdatum is alleen van belang als je een eerste aanvraag, bijvoorbeeld in NL, wilt uitbreiden naar andere landen. Herman heeft daarbij wel gelijk als dit inderdaad de vraag was maar ik denk dat de vraag anders bedoeld is. Hoe dan ook, mijn advies is: raadpleeg een octrooigemachtigde, die kan je alles uitleggen. Maar waarom is de wet zoals hij is...tja. Waarom mag ik geen 150 rijden terwijl ik een hele goede chaffeur ben en een heel veilige auto heb.... Lex dura sed lex!