prinsrachid

Omdat het volgt uit de wet misschien? Dus waarom is de wet dan aangepast? Misschien om de Nederlandse btw meer in lijn te brengen met het standaard systeem uit de Europese btw-Richtlijn. Misschien om te zorgen dat ondernemers niet meer van twee walletjes kunnen eten (btw terugvragen én de geïnde btw in eigen zak steken). Het is nu simpelweg kiezen of delen: óf btw terugvragen, maar dan ook btw afdragen; óf géén btw afdragen, maar dan ook geen btw terugvragen. Simpel en wel zo eerlijk. En laten we wel wezen, het oude systeem had gewoon rare perverse eigenschappen. Het subsidieerde lage-btw-tarief-ondernemers met behoorlijke omzetten zonder substantiële kosten. En het subsidieerde ook ondernemers met hoge omzetten en navenant hoge kosten. Dus eigenlijk zat die schilder (lage-btw-tarief-ondernemer zonder veel kosten) in hetzelfde schuitje als jij (hoge-omzet-ondernemer met hoge kosten). De nieuwe KOR zorgt er alleen voor dat je geen aanspraak meer kunt maken op die arbitraire subsidie. Maar als jij weinig omzet maakt en lekker btw wil terugvragen op je investeringen, dan is er niets dat je in de weg staat. Dat is zelfs standaard. De Belastingdienst doet zelf niets met de KOR, tenzij de ondernemer zelf er vrijwillig om verzoekt. A Verder is de nieuwe KOR niets anders dan het standaardsysteem van administratieve verlichting zoals die al zo'n 40 jaar vastligt in de Europese btw-richtlijn. Nederland was tot 2020 het enige land dat dit systeem nog had. De rest van Europa had al een systeem van omzetgrenzen waarbeneden je btw-vrijstelling kon aanvragen (de omzetgrenzen verschillen alleen per land). Zelfs de Nederlandse overheid had dus niet al te veel te maken met de invulling van de regeling, behalve dan met de timing misschien. Tot slot nog een opmerking over het zwart werken. Je opmerking was misschien wat cynisch, maar ik ben het er wel mee eens. Ik denk dat de hele regeling er voor zorgt dat het bij lage omzetten zelfs minder uitmaakt of je nog btw-aangifte doet, omdat je tegelijkertijd toch geen btw kunt terugvragen. Dus per saldo komt er dan toch extra omzetbelasting binnen. Het scheelt de fiscus dus een hoop een aangiftes en een hoop controlewerk, terwijl het geld toch binnenkomt. En dat is dan ook misschien een antwoord op je vraag waarom de Belastingdienst het doet. :)

Voor de omzetbelasting maakt het volgens mij niet uit of je optie A of optie B hebt. In beide gevallen moet er btw worden berekend. In optie A draag je btw af over de waarde van de commissie. In optie B draag je btw af over de waarde van de verkopen, maar vraag je de btw terug over de waarde van de inkopen.

Misschien moeten we gewoon de vragen beantwoorden zoals ze gesteld werden en er verder vanuit gaan dat we met volwassen personen te maken hebben, zonder meteen in onnodig paternalisme te vervallen. De vragen waren: "Mag de bv de premie betalen?" en "Waarom zie ik dat niet op m'n loonstrook?". En het antwoord daarop is: "Ja, dat mag" en "Omdat het via de WKR loopt waarschijnlijk". Ik vind het een beetje vreemd om te adviseren om de WKR links te laten liggen, omdat je daar als 'ondernemer' te min voor zou zijn; of omdat je er weinig voordeel uit zou halen; of omdat het een 'vage' regeling is; of dat hij zich op iets anders moet richten? De WKR is niet vaag, maar vrij simpel. Een simpele fiscale regeling die beschikbaar is voor werkgevers. En waarom zou een ondernemer zich niet ten minste mogen oriënteren op dit fiscale punt? Net of je niet kunt informeren naar de WKR én een onderneming kunt opzetten. Verder ga ik ga er vanuit dat een ondernemer zelf wel kan uitrekenen hoeveel 1,7% (3%) van de loonsom is en hoeveel die 80% eindheffing is. En of het vervolgens zinnig is óf en, zo ja, hoe die toe te passen. Daar heeft Freek ons opgeheven vingertje echt niet voor nodig, gok ik zo.

Oh, ik zie dat het de nominale premie betreft in plaats van de inkomensafhankelijke premie. Dat was me in eerste instantie niet duidelijk, omdat de werkgever normaal gesproken nooit iets met de nominale premie te maken heeft. Overigens kun je ook als BV de nominale premie voor de DGA blijven betalen en deze buiten de loonheffing houden. Je moet die premie dan wel toewijzen aan de vrije ruimte van de werkkostenregeling. De vrij ruimte is normaal gesproken 1,7% van de loonsom (per 2020), maar dat is dit jaar (éénmalig?) verhoogd naar 3% in verband met Covid-19. Als je dus een DGA-salaris ontvangt, heb je dit jaar een vrije ruimte van maar liefst 1.380 euro. Daar kun je aardig wat nominale premie in kwijt. Mocht de nominale premie hoger zijn dan de vrije ruimte, dan moet de werkgever daarover (over het meerdere) een eindheffing van 80% betalen. Dat lijkt veel, maar kan goedkoper zijn dan het verhogen van het bruto loon. Normaal gesproken is er nog wel zoiets als een gebruikelijkheidscriterium bij het toewijzen van zaken aan de vrije ruimte, maar de fiscus gaat er klakkeloos van uit dat alles tot 2.400 euro per persoon 'gebruikelijk' is. Je hoeft dat dus niet verder te onderbouwen.

Dat komt omdat gewone werknemers en DGA's ieder verschillend worden behandeld. Als je in dienst bent betaalt de werkgever inderdaad jouw (hoge) inkomensafhankelijke deel van de zorgpremie, maar dat komt letterlijk nergens op de loonstrook terug. Het is alleen de werkgever die met die kosten wordt opgezadeld. Die premie telt voor de werknemer nergens voor mee. Het verlaagt het fiscale loon ook niet. Je zou denken dat hetzelfde gebeurt bij een DGA (BV betaalt de hoge inkomensafhankelijke zorgpremie via de loonaangifte), zonder dat het op de loonstrook te zien is. Maar dat is niet zo. Van een DGA wordt echter verwacht dat hij de inkomensafhankelijk premie zélf betaalt. En die premie gaat dan ook direct van het netto loon af, want de premie is fiscaal niet aftrekbaar. En het verschijnt nu wél op je loonstrook. De DGA betaalt overigens wel het lage tarief, daar waar de werkgever het hoge tarief voor de werknemers moet afdragen. De BV mag overigens ook een vergoeding aan de DGA geven ter hoogte van de zorgpremie, maar die bijdrage is dan wel gewoon (belast) loon.

Volgens mij is dat wat anders. 68.000 euro is immers geen kost of baat. Dat is gewoon vreemd vermogen voor de onderneming, die nog moet worden afgelost door die zelfde onderneming. Let er overigens ook op dat een bedrag van 68.000 euro, dat bovendien niet binnen afzienbare tijd wordt rechtgetrokken, geen renteloze R/C is maar gewoon een lening. Daar hoort dus een (zakelijke) rente bij die de onderneming moet betalen. Maar ook liefst een overeenkomst, onderpand, aflossingschema, etc. De rentelasten tellen wel mee voor de bepaling van de winst.

Volgens mij kan dat sowieso in Exact (Online).

Ik ben het eens met Norbert dat de verzekeringsmaatschappij (of wie dan ook eigenlijk) je niet kan dwingen om het daadwerkelijk uit te betalen. Maar het is op zich wel redelijk dat ze er vanuit gaan dat de BV die kosten maakt of dat jij als privépersoon dat (lagere) loon ontvangt. Als je namelijk niets ontvangt en je ziet daar vrijwillig van af, dan kun je moeilijk 'schade' claimen. Dat is volgens mij ook een beetje het vervelende van de situatie. Je hebt namelijk te maken met allerlei verschillende juridische entiteiten die allemaal een andere verantwoordelijkheid tegenover elkaar hebben. En een besluit bij of door de één heeft vervolgens gevolgen voor hoe de ander daar mee omgaat. Je moet trouwens ook nog even goed kijken hoe die 50% werken wordt ingevuld. Het is namelijk zo dat je volgens mij wettelijk óf gewoon werkt tegen het vooraf gesproken loon óf ziek bent tegen minimaal 70% van het maximumdagloon (er zijn wettelijk geen grijstinten). Dus ook als je een beetje werkt om erin te blijven, ben je nog steeds ziek en krijgt je nog steeds maar 70%. Maar, het ligt er een beetje aan op welke basis je werkt. Als je namelijk op therapeutische basis werkt, is het vaak zo dat je maar 70% uitbetaald hoeft te krijgen (zelfs als je bijvoorbeeld 85% van je uren zou werken). Maar als je op gedeeltelijke basis werkt (dus wel je normale werkzaamheden, maar niet de normale hoeveelheid), dan wordt het vaak billijk geacht dat je voor je daadwerkelijk gewerkte uren normaal loon ontvangt en voor het andere deel 70%. Overigens hoeft ook die 70% in de praktijk geen 70% te zijn, juist vanwege het maximumdagloon. Omdat je enerzijds gehouden bent aan het minimum DGA-salaris van 12a LB (momenteel 46.000 euro) en tegelijkertijd te maken hebt met een maximum SV-jaarloon van ruim 58.000 euro, zal de doorbetaling bij (volledige) ziekte binnen de vrij beperkte bandbreedte van zo'n 32.000 en 41.000 euro liggen. Stel dat je normale salaris 80.000 euro per jaar is, dan is de doorbetaling bij ziekte feitelijk maar (ongeveer) 50% van dat salaris.

Wat zegt het Handboek Loonheffingen?

Ik denk dat je als ondernemers even moet gaan brainstormen.

Er zit een verschil tussen 0% BTW en geen BTW. Als het een vrijgestelde dienst is (een volgens mij is dat Europees geharmoniseerd) dan is er sprake van geen BTW. Je mag dan de BTW op gerelateerde kosten ook niet terugvragen. Als het een belaste dienst is en de BTW wordt verlegd naar het buitenland, dan is er sprake van 0% BTW. Je mag de BTW op gerelateerde kosten dan wél terugvragen.

Nee, de kleine-ondernemersregeling is per 1 januari 2020 gewijzigd. Wat is precies je vraag?

Ik denk dat de frustratie van mensen vooral komt omdat ze wel de lusten, maar niet de lasten van ondernemerschap willen. Wel de BTW teruggave over de kosten, maar niet de BTW afdracht over de opbrengst. Tja, dat wil iedereen wel. En op zich kan dat ook - in heel beperkte mate - omdat het iedere btw-ondernemer vrij staat om gebruik te maken van de KOR, als die aan de voorwaarden voldoet. Toegegeven, het is makkelijker voor iemand met alleen zonnepanelen om aan die voorwaarden te voldoen dan iemand die een wat substantiëlere onderneming heeft. Daar komt bij dat omzetbelasting geen Nederlandse aangelegenheid is, maar een Europese. En de omzetbelasting en inkomstenbelasting zijn twee verschillende werelden die langs elkaar heen lopen en elkaar niet raken. De voorwaarden voor zakelijkheid zijn dan ook een beetje anders. Overigens staat er inmiddels een duidelijke uitleg op de website van de Belastingdienst over hoe je je btw-aangifte moet invullen als ondernemer.

Even de omzet- en inkomstenbelasting goed uit elkaar houden. Voor de omzetbelasting is het sowieso zakelijk. Je draagt btw over de opwekking af. Het gebruik van het forfait is eigenlijk alleen bedoeld voor mensen die vervolgens meteen de KOR aanvragen en ontheffing administratieve verplichtingen. Voor de inkomstenbelasting wordt het wat lastiger. Die meer dan 10% zakelijk gebruik is moeilijker te bereiken dan het lijkt. Je moet de stroom aantoonbaar zakelijk gebruiken en liefst met een tussenmeter. En dat verbruik moet dan aantoonbaar gebruikt worden door zakelijke activa (bijvoorbeeld het opladen van een electrische auto van de zaak of voor een werkruimte die voldoet aan de fiscale eisen). Anders is het alsnog verplicht privévermogen. Als je het toch zakelijk mag opvoeren, dan is 20 jaar afschrijven inderdaad vrij gangbaar, maar dat hoeft overigens niet lineair. Je mag bijvoorbeeld 5% van de aanschafwaarde per jaar afschrijven, zodat de boekwaarde nihil is na 20 jaar. Maar je zou ook kunnen kiezen voor degressieve afschrijving van maximaal 20% van de boekwaarde per jaar. Dit moet je dan overigens doen zolang je de panelen hebt. Beide methodes hebben zo hun voor- en nadelen.

In aanvulling op je vraag en Riks antwoord, kan het inderdaad zijn dat je in jullie geval nog steeds aangiftes moet doen in de specifieke kwartalen dat je wel buitenlandse omzet hebt. Je zou eventueel ook nog kunnen verzoeken om een jaaraangifte te mogen doen in plaats van een kwartaalaangifte. Dan moet je die alleen niet vergeten aan te vragen, maar ook niet vergeten om die aangifte te doen. Kijk anders ook even naar het hulpmiddel op de website van de Belastingdienst. Overigens denk ik niet dat het een electronische of digitale dienst is, maar een gewone dienst.

Ik denk dat je het allemaal goed ziet. Het is een dienst binnen de EU, waarbij je de BTW verlegd naar een andere lidstaat. En daar waar het leveren van goederen wél meetelt voor de KOR-omzet, telt de verlegde omzet voor het leveren van diensten binnen de EU inderdaad niet mee. Als je verder geen grote investeringen of kosten hebt, dan zou de KOR inderdaad een interessante optie kunnen zijn om de omzetbelastingaangiftes te voorkomen. Je kunt dan alleen geen BTW op inkopen meer terugvragen. Je mag deze BTW dan vervolgens wél als kosten van je winst aftrekken voor de inkomstenbelasting.

Tja, ik denk dat het een beetje ligt aan wat je precies een 'ondernemer' noemt. Waarschijnlijk is je klant wel een ondernemer in de ogen van het handelsregister, maar misschien niet in de ogen van de Franse fiscus voor wat betreft de omzetbelasting. Het feit dat je klant geen BTW afdraagt over de omzet, betekent niet dat er dan dus ook geen btw op de inkoop zit. Zonder btw-nummer geen verlegging. Net zoals in Nederland is er in Frankrijk en kleine-ondernemersregeling, maar dan wel eentje met veel hogere drempels (33k of zelfs hoger). Dat zou kunnen betekenen dat de klant dan gekozen heeft of verplicht is om zich niet voor de omzetbelasting te registreren. Gevolg is dat je dus hoogst waarschijnlijk gewoon een factuur moet sturen alsof het een particulier betreft. Dat betekent dan gewoon Nederlandse BTW op de factuur. Kijk anders ook even bij het hulpmiddel op de website van de fiscus.

De hypotheekrente is overigens wel beperkt 'aftrekbaar', ook in box 3, maar het principe werkt alleen een beetje anders. Daar waar je in box 1 belasting betaalt over het saldo eigenwoningforfait en hypotheekrenteaftrek (en dat saldo negatief kan zijn), betaal je in box 3 belasting over een percentage van het saldo van de waarde van het huis en de hoogte van de schuld. Als je overigens je huis tijdelijk en winstgevend gaat verhuren (bijvoorbeeld via een platform of als toeristisch object), dan kan het zijn dat je woning wél in box 1 blijft. Het kan dan resultaat overige werkzaamheden worden of winst uit onderneming. Of als je 'm tijdelijk verhuurt, terwijl hij in de verkoop staat, dan kan het huis ook tijdelijk in box 1 blijven.

Wat is de context van je vraag? Gaat dit over een bestaande situatie?

Voor Google Analytics heeft de Autoriteit Persoonsgegevens een handleiding gemaakt om ervoor te zorgen dat je voldoet aan de AVG. Aan de andere kant lijkt het er ook op dat de Autoriteit Persoonsgegevens niet altijd reden ziet om te handhaven bij het gebruik van Google clouddiensten, als je je kennelijk 'zorgvuldig genoeg' opstelt.

Ja, het kan inderdaad wat verwarrend overkomen. Maar je moet het eigenlijk zo zien: in je Nederlandse btw-aangifte (en dus ook 3c) geef je alleen aan waar de Nederlandse Belastingdienst heffingsrecht over heeft. Als je echter omzet hebt die je in het buitenland aangeeft (via MOSS), is dat dus omzet waar de Nederlandse fiscus niets meer mee te maken heeft. Die omzet is dan dus geen omzet voor de binnenlandse omzetbelasting meer.

Je opbouw bestaat uit zogenaamde sociale-verzekeringsdagen (SV-dagen). Dat zijn je gewerkte dagen waarover je WW-premie hebt betaald. Je moet hier trouwens wel meer dan 52 van hebben per jaar, anders heb je in dat jaar alsnog 'geen' arbeidsverleden in dat jaar. En dat gaat niet naar rato van het jaar, maar is gewoon een absoluut minimum over het kalenderjaar.

Je heeft de btw onder 3c aan als gebruik maakt van de regeling afstandsverkopen. Daarbij mag je dan je eigen (Nederlandse) btw-tarief toepassen, zelfs als je EU-klanten buiten Nederland zitten. Het gaat dan om verkopen aan klanten die geen btw-nummer hebben (dus particulieren of kleine ondernemers, ligt een beetje aan de drempel voor de omzetbelasting in het desbetreffende land). Je moet de goederen (laten) vervoeren naar je klanten. En je moet rekening houden met het drempelbedrag van het desbetreffende land, want ook die bedragen kunnen verschillen (zo'n 35.000 tot 100.000 euro). Als je al aangeeft via MOSS (waarbij je dus feitelijk het tarief van het land van de klant toepast en afdraagt aan de buitenlandse belastingdiensten), lijkt het me dat 3c niet van toepassing is. Lees anders ook hier op de website van de Belastingdienst.

Als er (juridisch) een wettelijke doorbetalingsplicht is, onafhankelijk van het (fiscaal) vastgestelde gebruikelijk loon, zou het een geval van én-én kunnen zijn, niet van óf-óf. Er zijn dan mogelijk twee partijen die schade lijden. Die zouden dan ook beiden een claim hebben, lijkt me. Degenen die schade hebben zijn namelijk zowel de BV (zakelijk) als de DGA (privé). De BV moet immers doorbetalen bij ziekte (ga ik vooralsnog even vanuit) en zou dus schade hebben in de vorm van loonkosten waar geen arbeid tegenover staat. Maar de DGA heeft ook schade, omdat die er zelfs met de doorbetalingsverplichting netto op achteruit gaat in verband met het verlaagde salaris vanwege de gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid. Hierbij is het volgens mij ook nog zo dat je 'arbeidsongeschikt' bent als je simpelweg de bedongen arbeid (stel dat dat 40 uur per week is) niet kunt doen. Als de werknemer 20 uur in de week kan en mag werken, is er dus nog steeds sprake van arbeidsongeschiktheid en dus doorbetaling van 70%. De schade zou dan dus het nettobedrag zijn van het verschil tussen 100% en 70% zijn. Verder is het volgens mij zo dat er een maximum zit aan wat je als werkgever kunt claimen, namelijk nooit meer dan de totale schade minus de schade die door de werknemer geclaimd kan worden. Maar dan zit je als privépersoon nog met (het nettobedrag van die overige) 30%. Die zul je dus volgens mij dan ook als privépersoon moeten claimen. Maar stel dat je besluit om het arbeidsongeschikte deel van het loon niet uit te betalen (oftewel: de werkgever voldoet niet aan z'n doorbetalingsplicht en de werknemer doet daar feitelijk vrijwillig afstand van), dan zou de werknemer slechts 50% van zijn brutoloon ontvangen en dus een lager netto loon dan het geval zou zijn wanneer de DGA als werknemer wél een beroep op de doorbetalingsplicht zou doen. Je hebt als privépersoon echter een schadebeperkingsplicht. Als je als werknemer afstand zou doen van het bedrag waar je gewoon recht op hebt, is het dan nog wel zo dat de tegenpartij dat onnodige éxtra verlies aan de werknemer als privépersoon moet vergoeden? Als werknemer leidt je in privé dan namelijk een grotere schade dan strict noodzakelijk. De werknemer heeft namelijk gewoon recht op doorbetaling bij ziekte, maar als de werknemer vervolgens akkoord met een lager salaris, lijkt het me vreemd om die vrijwillige afgestane doorbetaling wel te claimen bij de tegenpartij. Ik weet dat dit nu als juridische muggenzifterij klinkt, maar ik kan me zo voorstellen dat de tegenpartij zal aangeven dat ze je privé geen 50% gaan vergoeden, als dat maar 30% hoeft te zijn met als argument dat je de rest maar van je "werkgever" moet claimen (waar je wettelijk gewoon recht op hebt). Die werkgever zal dan vervolgens die extra kosten separaat moet verhalen, lijkt me zo. Uiteindelijk zou je zeggen dat het niet zou uitmaken (ze betalen in beide gevallen 50% van het netto loon als vergoeding), maar ze hoeven het je niet makkelijk te maken. Wat betreft de rechtbijstandsverzekering is het misschien zo dat de rechtsbijstand voor internationale zaken niet gedekt is, maar ik neem niet aan dat dat betekent dat je geen claim kunt indienen. Dat kan nog steeds gewoon. Je zult daar dan alleen zelf voor moeten betalen (en die kosten wellicht weer verhalen op de tegenpartij).

Ok, dan lijkt me inmiddels wel sprake van een verworven recht. Dan moet je nu alleen vaststellen onder welke omstandigheden deze vergoeding altijd werd gegeven. Werd die onvoorwaardelijk gegeven? Of werd die vergoeding alleen betaald bij daadwerkelijke reisbewegingen van de werknemer? En wil je de vergoeding stopzetten voor werknemers die daadwerkelijk niet meer naar het werk reizen? Of wil je gewoon stoppen met betalen van de vergoeding, ongeacht of ze naar het werk komen?