prinsrachid

Uiteraard. Ik ging er voor het gemak vanuit dat iemand die een compagnon heeft en heel bewust een personenvennootschap naar buitenlands recht opricht voor fiscale doeleinden redelijk in staat is om met vertrouwen een standpunt te kunnen verwoorden en onderbouwen. Maar ik geef toe dat de brieven van de Belastingdienst soms ook op mij overkomen alsof ze bewust zijn bedoeld om het ondernemerskaf van het koren te scheiden, gewoon door ze bestoken met een relatief makkelijke vraag naar iemands mening.

Ik snap niet helemaal waarom dit niet gewoon direct overmaakt kan worden. Het meeste kan zelfs gewoon belastingvrij. De onkostenvergoeding lijkt voornamelijk te bestaan uit reiskosten en Intermediaire kosten. Reiskosten zijn tot 19 cent per kilometer belastingvrij en Intermediaire kosten kunnen ook gewoon 1 op 1 worden vergoed, zonder belasting. Zelfs de stagevergoeding is grotendeels lastenvrij, omdat er voor zover ik weet geen premies werknemersverzekeringen hoeven te worden ingehouden. Hooguit een beetje Zorgverzekeringswetpremie. Ik ben het eens met Norbert. Dit klinkt gewoon aan alle kanten raar.

Ik gok dat dat voornamelijk te maken heeft met de wet van de grote getallen. Als je een groot bedrijf hebt met vele vestigingen, dan is iedere losse vestiging in feite vrij klein ten opzichte van het grote geheel. Als er dus iets mis gaat met één vestiging hoeft dat niet meteen een probleem te zijn voor de gehele groep. Als je echter maar bijvoorbeeld 2 of 3 vestigingen hebt, dan kan een zwaar verliesgevende vestiging in het slechtste geval de andere goeie vestiging met zich meetrekken, als die zich in één bedrijf bevinden. Een andere overweging is uiteraard kapitaalsbescherming. Veel grote ketens zijn in handen van investeerders. Als zo'n keten met nevenvestiging in zwaar weer komt, dan is het voor die investeerders hooguit 'vervelend' dat ze niet zo veel terug zien van hun geinvesteerde geld. Als je echter persoonlijk (financieel) afhankelijk ben van zo'n bedrijf met nevenvestigingen, dan is het natuurlijk meer dan vervelend als één verkeerde keuze voor een bepaalde lokatie de rest van je goeie werk met zich mee trekt. In zo'n geval kan het handig zijn om snel afscheid te nemen van een losse bv zonder besmettingsgevaar voor de rest. Maar zoals ik al helemaal in het begin zei: op zich heb je uiteraard nog steeds de keuze. Zowel jij als je accountant hebben geen ongelijk. Het is waarschijnlijk meer een kwestie van inschatting van de (mogelijke) risico's op termijn. De accountant is daarbij mogelijk wat risico-averser dan jij. Maar je staat nu nog helemaal aan het begin van je keuze. Je kunt natuurlijk ook gewoon nevenvestigingen openen. Mocht er in dat geval onnodig een bv te veel zijn opgericht, is die uiteraard ook weer snel genoeg opgedoekt.

Volgens mij is dat pertinente onzin. Voor de afschrijving mag je kijken naar de economische of technische levensduur. Dat is het aantal jaren dat de auto nut heeft voor de onderneming respectievelijk de auto het doet. Vervolgens moet je ook nog uitgaan van de restwaarde op het einde van de gekozen levensduur. De kans dat je bij een auto dan op 20% per jaar uitkomt is nagenoeg nihil. Stel dat je van plan bent om de auto zo'n 6 jaar binnen je onderneming te gaan gebruiken. En stel dat je auto na 6 jaar nog 25% waard is, dan moet je dus ieder jaar 12,5% afschrijven en geen 20%. De 20% die de boekhouder noemt is een fiscale maximering, geen verplichting. Stel dat je iets koopt dat eigenlijk maar 3 jaar meegaat, dan moet je dus eigenlijk 33,3% per jaar afschrijven. Commercieel kun je dan gewoon 33,3% afschrijven, maar fiscaal mag je dan uitgaan van maximaal 20%. Op zich is dat zonde, omdat je zo fiscaal afschrijving laat liggen. Daarom zullen de meeste mensen in zo'n geval kiezen om de economische / technische levensduur op 5 jaar te stellen, zodat ze 5 jaar lang 20% kunnen afschrijven. Klopt. Theoretisch gesproken is dit ook onzin. Praktisch gezien zit er helaas wel een kern van waarheid in. Mijn ervaring is dat banken graag zien dat de jaarrekeningen die je gebruikt voor je hypotheekaanvraag redelijk overeenkomt met de belastingaangiftes die je hebt gedaan. Het kan ook zijn dat je wel commerciële jaarstukken mag meesturen, maar dat de bank vervolgens toch gewoon van de fiscale jaarstukken uitgaat. Dit doen ze enerzijds uit gemakzucht (fiscale jaarstukken komen overeen met je definitieve aangiftes, dus makkelijker te controleren), maar anderszins uit financiële veiligheid (de fiscale jaarwinst is lager dan de commerciële winst, dus als ze daarvan uitgaan, lopen ze minder risico - immers: lagere hypotheek). Tja, in principe zal het de fiscus een biet wezen als je bepaalde kosten niet opvoert. Je benadeelt de Belastingdienst er op zich niet mee. Aan de andere zit je zo wel je cijfers te flatteren. Het geeft geen getrouwe weergave meer van je onderneming. Persoonlijk zou ik hier niet al te creatief mee wezen. Als een hypotheek op 4000 euro afketst moet je je sowieso afvragen of je niet al te veel op de rand bezig bent. De startersaftrek pas je gewoon toe wanneer je daar recht op hebt. En dat doe je maximaal 3 keer in de eerste 5 jaar van je ondernemerschap. Voor zover ik weet kun je alleen de zelfstandigenaftrek doorschuiven. Als je (een deel van) de startersaftrek niet kunt gebruiken in een jaar, terwijl je daar wel recht op hebt, dan is dat helaas pindakaas. Overigens hebben zowel de zelfstandigen-, startersaftrek, kleinschaligheidsinvesteringsaftrek als mkb-winstkorting géén invloed op je 'commerciële' winst. De bank zal kijken naar de winst vóór toepassing van deze fiscale correcties. Let trouwens op dat banken meestal kijken naar een geschiedenis van 3 jaren. Dus hoewel je misschien hier en daar wat invloed kunt hebben op je winst in 2018, zal dit misschien niet eens effect hebben op je hypotheekaanvraag. Vaak wordt er namelijk gekeken naar de gemiddelde winst van de afgelopen 3 jaar. En als het laatste jaar minder is dan het gemiddelde, wordt alleen naar het laatste jaar gekeken! Persoonlijk had ik te maken met een bank die nog een tikkeltje strenger was. De bank ging weliswaar uit van de laatste 3 jaar, maar alleen van de laatste 3 jaar waarvan ook een definitieve aanslag was opgelegd.

Vaak moet je de brieven van de Belastingdienst niet al bibberend lezen, maar gewoon letterlijk beantwoorden wat ze vragen. Als ze je dus vragen om je standpunt ten opzichte van de vennootschapsbelasting dan is dat ook het enige dat je hoeft te doen: je mening geven over of je vindt dat je Vpb moet betalen. Uit de rest van je antwoord lijkt het erop dat je vindt dat je onder de inkomstenbelasting valt en dat je dus aangifte IB zult doen over jouw aandeel in de LLP. Dat is dan ook wat je kunt melden. De LLP is een beetje een vage bedrijfsvorm die je in Nederland eigenlijk niet hebt. Je kunt het juridisch eigenlijk nog het meeste vergelijken met een soort vennootschap onder firma, maar dan met de beperking van aansprakelijkheid van een CV/BV. Fiscaal gezien wordt de winst, zover ik weet, alleen belast met vennootschapsbelasting als ook één van de aandeelhouders/firmanten een rechtspersoon / (naamloze/besloten) vennootschap is. Als het alleen om natuurlijke personen gaat, val je onder de inkomstenbelasting. Je kan dan ook gebruik maken van de ondernemersfaciliteiten van een eenmanszaak, als je aan de voorwaarden voldoet.

Op zich lijkt het natuurlijk veel, als je spreekt over 2.200 euro per maand. Maar je hebt het dan inmiddels ook over 10 bv's. Je moet die kosten eigenlijk omslaan over je omzet of winst. Je hebt inderdaad geen fulltime administrateur / boekhouder voor 2.200 euro. Een boekhouder verdient gemiddeld (blijkbaar) zo'n 19 euro per uur (kan minder of meer zijn), maar dat is al snel 30 euro per uur aan loonKOSTEN. Nu is het natuurlijk ook weer niet zo dat je per se een fulltime boekhouder moet inhuren. Misschien kan iemand al het werk wel in veel minder uur voor elkaar krijgen. En tot slot hoef je natuurlijk niet meteen iemand zélf in dienst te nemen, maar zou je ook kunnen beginnen om iemand via een uitzendbureau in te kunnen huren om te zien hoe dat werkt. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Succes ermee!

Zelf heb ik daar geen tijd voor. Het kan een aardig tijdrovend werkje zijn om alles goed te inventariseren. Het ligt er ook een beetje aan hoe snel je van plan bent om uit te breiden. En het is natuurlijk ook zo dat mensen snel verwend zijn met een administratiekantoor. Je betaalt dan wel een beetje de hoofdprijs, maar je hoeft je verder nagenoeg nergens druk om te maken. Als je overgaat van uitbesteden naar in-house, zul je dus ook een klein beetje schaduw moeten draaien (een periode waarin nog even alles door het administratiekantoor wordt gedaan, maar waarin jouw eigen mutant/administrateur/boekhouder/accountant de administratie op locatie inricht. Mijn ervaring met het naar 'in-house' halen is dat het voor in het begin wat tijd kost. Je moet namelijk je eigen boekhouding inrichten. Grootboekrekeningen aanmaken die aansluiten bij je bedrijfstak. Verder moet je zorgen dat de beginbalans van je eigen administratie aansluit bij de eindbalans van de externe administratie. En het is ook bijna onvermijdelijk dat er hier en daar wat vervuiling is opgetreden, zodat je daarvoor moet corrigeren. Nu is het wel zo dat je soms wel meer dan een jaar de tijd hebt om dat helemaal goed in te richten voor bepaalde belastingen (met name IB/Vpb). Als je denkt om vanaf 1 januari 2019 de boel zelf te gaan doen, heb je in feite tot 1 mei 2019 (omzetbelasting), 1 mei 2020 (inkomstenbelasting) of 1 juni 2020 (vennootschapsbelasting) om je zaken voor elkaar te hebben. In de tussentijd kun je schaduwdraaien voor zover nodig. Voor de omzetbelasting kun je natuurlijk ook nog een paar kwartalen gebruik blijven maken van het administratiekantoor, mocht dat nodig zijn. Langzaamaan kun je steeds meer zelf gaan doen. Ook voor de loonheffingen kun je de boel zelf gaan doen, als er maar aansluiting blijft tussen de aangiftes. Je kunt ook hier schaduwdraaien. Je vult gewoon zelf alle gegevens in, en op het moment dat je voldoende vertrouwen hebt dat alles goed erin staat, ga je zelf de aangiftes insturen (en geef je opdracht aan het administratiekantoor dat zij dat deel niet meer hoeven doen, voor zover ze dat al deden). Maar wat misschien handiger is om eerst even te onderzoeken: wordt het allemaal wel veel duurder? We discussiëren nu namelijk om het oplossen van een 'gevoel'. Wordt het allemaal veel duurder door één extra bv? En zo ja, hoeveel dan? En als het al duurder wordt, is dat dan duurder dan het zelf doen? En als je het zelf gaat doen, ben je daar voldoende voor uitgerust? Zo niet, welke stappen moet je dan nemen om dat wel te zijn? En hoeveel kost dát? Wil je het zelf gaan doen, wat heb je dan nodig? Wil je mensen aannemen? Hoe ga je die werven? Op welke termijn denk je dat te kunnen realiseren? En hoeveel tijd kost dat om te regelen en wat zijn de (doorlopende) kosten daarvan? Weegt dat op tegen het gewoon laten doen door de huidige groep professionals?

Het probleem is eigenlijk dat je op zich geen ongelijk hebt. Net zo min als je accountant/fiscalist ongelijk heeft. Ik denk dat jouw gevoel vooral is ingegeven door het heden (en mensen extrapoleren de toekomst graag lineair), terwijl de accountant/fiscalist waarschijnlijk (hopelijk) zijn advies heeft gebaseerd op wat er in de toekomst mis kan gaan (het lijkt immers alsof we nu aan de top van de conjunctuur zitten). Jouw optie zal hoogst waarschijnlijk goed werken, maar alleen zolang er geen omstandigheden veranderen. Maar hoe realistisch is dat? Maar je moet uiteraard ook je horizon in de gaten houden. Wat wil je over 5 of 10 jaar? Loopt het dan nog steeds even goed? Dat is ook de moeilijkheid. Je weet niet wat je niet weet of kunt weten. Kwa administratie zou het overigens niet zo heel meer of minder werk moeten zijn (je moet immers in beide opties je facturen érgens administreren - of het nu in een aparte bv is of allemaal in dezelfde bv). In het geval van nevenvestigingen moet je alleen zorgen voor een goede scheiding van alle in- en uitgaande factuur- en betaalstromen BINNEN je ene administratie. In het geval van losse vennootschappen administreer je alles binnen ieders EIGEN administratie. En die administratie kun je ook gewoon zelf doen natuurlijk. Dat hoeft niet per se door een administratiekantoor te gebeuren. Het invoeren van facturen hoeft niet moeilijk te zijn. Persoonlijk gebruik ik bijvoorbeeld Exact (Online) met meerdere bv's, waarbij ik simpelweg via een selectiemenu van de ene naar de andere administratie klik, zonder het scherm te verlaten. Op zich niet heel veel moeilijker dan binnen eenzelfde administratie. Persoonlijk zou ik de boel júist zo veel mogelijk willen scheiden, omdat iedere winkel een eigen character heeft. Er staat een andere leidinggevende, ze hebben een ander winkelend publiek, staan in verschillende wijken met een andere demografische opbouw, afwijkende criminaliteitscijfers of sfeer. Door alles apart te houden, krijg je een veel beter beeld van wat er speelt binnen iedere losse winkel. En kun je ook beter en sneller zien of er moet worden bijgestuurd (en waarom en waarop). Ik denk dat de extra kosten die je noemt vooral zich voordoen als je al je administratieve, juridische en fiscale zaken op dezelfde wijze als nu blijft doen. Externe bedrijven zullen dat namelijk altijd nagenoeg voor dezelfde prijs doorbelasten. Oftewel, als je 11 bv's, ben je ook 11 keer duurder uit. Het administratiekantoor rekent gewoon extra kosten, de accountant rekent ook gewoon extra voor elke verklaring of controle (misschien hoopt-ie daar ook wel op). Dat probleem neemt echter af als je meer in-house gaat doen. Het is alleen lastig om te bepalen waar het omslagpunt ligt. Op welk punt is het handiger om het nog uit te besteden en op welk begint het interessant te worden om het gewoon zelf te gaan doen. En ook hier kun je natuurlijk kiezen om alleen al het NIEUWE op een nieuwe manier te gaan doen, en de rest (voorlopig) op de oude manier. Je kunt het administratiekantoor gewoon door laten gaan met het administreren van de franchisewinkels (zoals nu het geval is), terwijl je je eigen winkels apart gaat doen. Misschien dat je dan alleen je winkel-holding-bv moet overhevelen van het administratiekantoor naar je eigen administratie, maar dat lijkt me niet zo'n issue. Fiscaal is hier ook niets op tegen. Wat betreft het personeel heb je natuurlijk zelf de keuze bij wie je die in dienst neemt, zelfs als je verschillende vennootschappen hebt. Je kunt gewoon iedereen aannemen in de holding, en dan laten werken in de gewenste vennootschappen / filialen. Niet dat ik dit zou aanraden overigens , maar theoretisch kan het. Houdt ook rekening met je reintegratieverplichtingen ten opzichte van je personeel. Je moet ze aan de slag zien te krijgen of te houden. Ook hier is het volgens mij mogelijk om één verzuimverzekering af te sluiten, ook als het meerdere (vergelijkbare) filialen / bv's betreft. Maar daar weet @Norbert Bakkermeer van! Maar probeer hierbij niet telkens in de val te lopen dat je langjarige verplichtingen (risico's dus!) op de verkeerde plaats binnen het concern plaatst, simpelweg omdat je geen zin hebt om een extra factuur te sturen. Dat is typisch een geval van "kort verdiend is lang betaald". Een concern met meerdere filialen is geen eenmanzaak meer. En je moet de (extra) administratieve rompslomp ook niet beoordelen alsof je het allemaal nog zelf zou moeten doen of door dezelfde mensen als nu. Er gaat hoe dan ook iets veranderen, welke optie je ook kiest, gewoonweg vanwege de schaalverandering.

De grens ligt inmiddels op 200.000 euro. En de tarieven zijn 19% / 25% en worden in rap tempo verlaagd naar 15% / 20,5%. Dat heeft overigens niets met 'veiligheid' te maken. Dat is gewoon een financiële overweging. Maar elk voordeel heb ze nadeel. De voordelen van diverse bv's zijn voornamelijk juridisch voor het geval het mis gaat. Het nadeel is dat iemand die gaat ondernemen dat meestal doet met een roze bril. Persoonlijk zie ik het gebruik van verschillende bv's, zeker in jouw bedrijfstak niet als nadeel, maar eerder als voordeel voor de lange termijn. Het is inderdaad zo dat je kunt kiezen voor 1 onderneming met nevenvestigingen. Dat klinkt overzichtelijk en makkelijk. Je heb dan maar één boekhouding, één bankrekeningnummer, één deponering bij de Kamer van Koophandel. Deze voordelen zijn echter alleen administratief van aard, lijkt me. En misschien lijkt het wat goedkoper. Maar als het wat minder gaat met één van de zaken, dan trekt die dus wel meteen alles mee naar beneden. Je kunt ook moeilijker afscheid nemen van een vestiging, als die verlieslatend blijkt te zijn. Het personeel kun je niet zo maar ontslaan, want die zijn in dienst van die ene ondernemen en die zul je dan alsnog bij één van de andere 11 vestigingen moeten plaatsen. Je zit bovendien een ontzettend lastige sector met ontzettend veel concurrentie van webretailers. De kans dat de winstgevendheid hier en daar te wensen overlaat is dus best aanwezig. Een voordeel van losse B.V.'s zou dan kunnen zijn dat je elke winkel makkelijker apart kunt beoordelen. En als alle administratieve zaken al gescheiden zijn, is het wellicht ook makkelijker om zo'n vestiging los door te verkopen. Overigens kun je de boel administratief voor de buitenwereld vergemakkelijkigen, ook met diverse bv's. Als je bijvoorbeeld geen extra bankrekeningen wilt openen, kun je gewoon blijven werken met je bestaande bankrekening en van daaruit al je facturen betalen en facturen laten betalen - ook als dat voor andere bv's is. Je moet dan alleen wel een goed systeem bedenken waarmee je iedere betaling goed kunt herkennen en voor welke bv het is. Je zult al die betalingen namelijk wel via de diverse rekeningen-courant (een soort interne bankrekening) van de relevante bv's moeten administreren. Zorg dan wel voor duidelijke rekening-courant-overeenkomsten tussen de moeder en ieder van de dochters. Vergeet ook niet dat je wel voor ieder van de bv's facturen maakt met de juiste getallen erop (verschillende btw-nummers, verschillende kvk-nummers, maar dan wél hetzelfde IBAN). Als je bijvoorbeeld geen extra btw-aangiftes wilt doen, kun je hiervoor een zogenaamde fiscale eenheid voor de omzetbelasting aanvragen. Op die manier doet alleen de moeder aangifte van omzetbelasting. Intern rollen er waarschijnlijk diverse btw-aangiftes uit je boekhouding, maar naar de Belastingdienst toe mag je die dan elke maand of elk kwartaal salderen, zodat je maar één aangifte en één afdracht hebt. Overigens geldt ook hier: je zult dit goed moeten administreren via de diverse rekeningen-courant, als je geen extra bankrekeningen hebt. Als je ook geen extra aangiftes Vennootschapsbelasting wilt, dan is ook hiervoor de optie van de fiscale eenheid. Deze loopt echter onafhankelijk van de fiscale eenheid voor de omzetbelasting! Je kunt dus kiezen voor een fiscale eenheid voor de Vpb zonder fiscale eenheid voor de btw, of omgekeerd, of beide tegelijkertijd, of geen van beiden. Tot 10 bv's kun je volgens mij gewoon zelf je Vpb aangifte doen. Daarboven kun je de software van de Belastingdienst zelf niet gebruiken. Eén nadeel van de fiscale eenheid is natuurlijk wel dat alle vestigingen als één worden aangeslagen, waardoor de kans bestaat dat je eerder boven de 200.000 euro uitkomt. Persoonlijk vind het ik doen van aangifte voor een fiscale eenheid enorm irritant. Je moet namelijk in je aangifte ook een geconsolideerde aangifte doen, náást alle losse aangiftes. Administratief zou ik liever gewoon een simpele losse aangifte doen van iedere bv apart. Maar ook hier zit eventueel een nadeel aan. Als je aangifte doet als fiscale eenheid kun je eventueel verliezen van de ene bv onmiddellijk verrekenen met de winst van een andere bv. Als je apart aangifte doet via iedere bv, kan een verlieslatende bv dat verlies alleen verrekenen met z'n eigen winsten uit het verleden of toekomst. Ook voor de lonen hoeft het niet al te ingewikkeld te zijn. Je kunt voor 250 euro (per jaar) een pakket aanschaffen (loon.nl - ik heb geen aandelen) waarbij je een onbeperkt aantal werknemers en werkgevers (ieder van de losse BV's) binnen één beroepsgroep mee kunt verwerken. Verder zou ik zeker even acht slaan op de suggestie van MrHTTP op het aantrekken van een eigen boekhouder. Op die manier voorkom je dat je telkens voor uurtje-factuurtje wordt aangeslagen voor een externe accountant. Onder de 50 personeelsleden / 12 miljoen omzet / 6 miljoen activa (per BV!) heb je namelijk helemaal geen accountant nodig. Door het gebruiken van verschillende vennootschappen is de kans kleiner dat je überhaupt een accountant(sverklaring) nodig hebt, omdat je voor ieder van de bv's onder de grenzen blijft. Een goeie (interne) boekhouder kan ook gewoon factuurtjes inboeken, een winst- en verliesrekening en balans opstellen, Vpb, btw, en loonheffingen aangeven en de jaarstukken deponeren.

Het willekeurige gebruik van mintekens is overigens wel erg verwarrend. Waar bestaat die 'belastinglast' uit? Het lijkt erop dat het ondernemersvermogen via de balans 4124 is toegenomen, terwijl dat ook het resultaat is ná aftrek van de belastinglast. Kanhet zijn dat je bijvoorbeeld een voorschot vpb al hebt opgenomen als daadwerkelijke belastinglast? Het kan zijn dat je misschien een bepaalde boeking op een bepaalde manier hebt verwerkt in je (commerciële) balans, terwijl er een kleine aanpassing nodig is voor de fiscale.

Voor zover ik weet is het kopje "Winstuitdelingen" (en niet-aftrekbare giften) bedoeld voor dividendbetalingen DOOR je vennootschap. Het gaat hier om een dividendbetaling AAN je vennootschap door een bedrijf waar deze vennootschap aandelen in heeft, neem ik aan. Het lijkt me dat je deze moet invullen onder "Resultaat uit deelnemingen" onder het kopje "Winst- en verliesrekening". Zou het dan wel kloppen?

Let trouwens op dat je voor deze BTW-berekening alleen de puur zakelijk kilometers neemt en niet de woonwerkkilometers, voor zover van toepassing. Voor je belastingvrije vergoeding van 19 cent per kilometer neem je wél de woonwerkkilometers mee in de berekening.

Nee. Niet NIET. Het is een subtiel verschil. Dat heeft te maken met de bescheidenheid die je aan de dag legt met betrekking tot je taakopvatting. Allereerst is er de moeilijkheid met de keuze zelf. Als iemand een zakelijke auto wil kopen, is dat in de eerste plaats de keus van de ondernemer. Ik ga dus niet zeggen dat ze een Tesla moeten kopen. Maar als ze een Tesla willen kopen, moeten ze dat lekker zelf weten - en vervolgens administreer je die aankoop gewoon. Dat is je werk. Je kunt natuurlijk wel aanraden om verschillende keuzes te overwegen en die keuzes door te rekenen op de netto of lange-termijn consequenties voor je klant. Maar het is niet de taak van een simpele boekhouder om te zeggen dat iemand geen Tesla mag kopen. Want waar leg je de grens? Mogen ze wel een Mercedes kopen? Of een Lada? Of vind je eigenlijk dat jouw klant zijn klanten met de fiets moet bezoeken? Want hij begint eigenlijk toch wel een bierbuikje te krijgen van al dat autorijden en achter de computer zitten. Vervolgens is er nog het feit dat je niet in de hoofden van mensen kunt kijken. Je kunt niet altijd weten waaróm mensen hun keuzes maken. Iemand kan immers een Tesla willen kopen om er heel representatief mee voor de dag te komen. Of heel basaal om status mee uit te stralen. Misschien doen ze het wel omdat ze het gewoon een mooie auto vinden. Of wellicht doen ze het om de investeringsaftrek binnen te harken (slim, ondernemend!). En misschien om hun winst te drukken (foei!). Volgens jouw redenering zouden je klanten jou eerst uit de doeken moeten doen waarom ze die keuze hebben gemaakt, om vervolgens hun administratie uit je handen te laten vallen, als hun beweegredenen je niet aanstaan. Hoe irrelevant jouw mening op dat punt fiscaal, juridisch of adminstratief ook is. Dan lok je mogelijk ook nog oneerlijkheid uit, doordat mensen tegen je gaan liegen, omdat ze je misplaatste morele toorn niet voor hun kiezen willen hebben. Als boekhouder moet je mijns inziens wel een beetje je plaats kennen. Ik vind het wel erg glad ijs worden wanneer je de keuzes van je klanten al te veel moreel gaat beoordelen, als er geen direct benadeelde derde partij is. Je bent niet hun moeder. Hooguit een strenge kennis die over de schouder meekijkt en af en toe nee zegt, als iets fiscaal niet door de beugel kan. Voor het overige is je taak om je klant te doordringen van de gevolgen van hun keuzes die wel fiscaal door de beugel kunnen. Jouw taak is dus simpelweg te informeren en te administreren. Maar het is de klant die uiteindelijk de knoop doorhakt. Jij gaat daar simpelweg niet over. Maar als je de morele overwegingen van je klant op je schouders neemt, dan moet je mijns inziens ook bereid zijn om de verantwoordelijk voor de consequenties daarvan te aanvaarden. Ook als dat financieel negatief uitpakt voor hen. Maar ik gok dat ook jij de negatieve financiële consequenties voor je klant als gevolg van het ontnemen van keuzevrijheid van je klant als gevolg van jouw arbitraire moraliteit op het bordje van je klant laat liggen. Ik geef toe dat dat altijd makkelijk is met andermans geld.

Ik denk niet dat we hier al te verschillend tegen aan kijken. Mijn terloopse opmerking was eigenlijk eerder cynisch bedoeld als kritiek op het wetgevingsproces, waarbij de wetgevers op de één of andere manier nooit de indirecte gevolgen van beleid lijken te willen doorrekenen. Als ik zeg "je *zou* er zelfs impliciet vanuit moeten kunnen gaan dat het verlagen van je inkomen tot onder de subsidiegrens een sociaal wenselijk iets is. ", dan bedoel ik daarmee dat de stimulering die uitgaat van fiscaal beleid de indicator is (of zou moeten zijn) van de mate van sociale wenselijkheid (via politieke consensus). En blijkbaar houdt dat in dat dit mensen uiteindelijk stimuleert om een auto te kopen om de huurtoeslag te behouden. Natuurlijk is dit een idiote uitwerking en samenspel van diverse zaken en belangen. Aan de ene kant willen we (sociaal wenselijk) betaalbare huren voor lagere inkomens. Aan de andere kant willen we (ook sociaal wenselijk) minder auto's op fossiele brandstoffen. Het hele eieren eten in deze draad is echter dat dit een forum is voor ondernemers, die beide zaken tegelijkertijd kunnen bewerkstelligen, terwijl dát weer sociaal onwenselijk kan zijn. Maar ondernemers zijn bij uitstek degenen die via inkomen en kosten de boel naar hun hand kunnen zetten. En dan krijg je zoiets als dit. Hoewel de uitwerking uiteraard pervers is, denk ik dat dit eerder een probleem dat collectief moet worden aangepakt, en niet op individueel forumgebruikerniveau. De regelingen voor de toeslagen moet gewoon iets langzamer uitgefaseerd worden (in plaats van alles of niets). En het willekeurige afschrijven is sowieso ook iets waar ik niet echt voor ben. Maar goed, dit zijn allemaal macro-overwegingen. Op een micro-niveau zijn de regels wat ze zijn. Laat ik het zo zeggen: ik ga iemand niet NIET zeggen dat ze iets moeten laten, als het op dit moment hun goed recht is. Ik realiseer me eigenlijk nu pas dat mijn nonchalante houding hierover aanvankelijk is begonnen uit een soort van ongeloof over hoe achterlijk ongevoelig de Tweede Kamer lijkt over het onderkennen van regelingen die tegen elkaar in werken. Er is namelijk een schier oneindige lijst van dit soort voorbeelden, waarbij de belastingbetaler 'mis/gebruik' kan maken van regelingen met oorspronkelijk ongerelateerde of tegengestelde belangen. Vanwege die ongevoeligheid zal ik niet laten om net te doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Daardoor zullen namelijk steeds meer mensen zo'n loophole gebruiken. Het gat is daardoor des te sneller gedicht, omdat de enige taal die de regering en het parlement spreekt namelijk een gat op de begroting is. We zijn er beide eigenlijk op dezelfde manier tegen, alleen agenderen we het op verschillende manieren. Jij door je op te winden over de onrechtvaardigheid ervan. Ik door iedereen gewoon alle gaten in de wet te laten weten totdat de regering vanzelf doorkrijgt hoe achterlijk het financieel is (in het kader van: wie niet horen wil moet maar voelen). Mijn ervaring is die laatste methode lang duurt, maar desondanks sneller is.

Hmm... Ik vind het nogal ver gaan om mijn woorden te interpreteren als 'fuck het milieu' en 'fuck de moraalridders'. Ik lijk echter wel je eigen vooroordelen te hebben getriggerd. Ik gaf slechts aan dat ik het begrijp dat andere mensen er alles aan doen om bepaalde fiscale voordelen niet te verliezen door binnen de voorwaarden of grenzen te blijven die door de wetgever zijn gesteld. Als je iemand aanraadt dat iemand 1225 uren moet maken voor de zelfstandigenaftrek, dan zegt hier toch ook niemand dat jij zo'n asociaal figuur bent die zegt 'F*CK de kleine ondernemer en de normale werknemer!' Of als je aangeeft dat iemand niet moet vergeten om de startersaftrek toe te passen, ben jij dan ook een aso, want 'F*CK de bestaande ondernemer'? Of als je erop wijst dat een DGA onder of boven en bepaald percentage blijft om te voorkomen dat hij verplicht verzekerd is voor de sociale verzekeringswetten, dan leggen we jou toch ook niet in de mond dat jij zegt 'F*CK de gepensioneerden, arbeidsongeschikten en werklozen!'? Of als je aangeeft dat iemand zijn DGA-salaris kan optimaliseren door onder het toptarief te blijven. Zeggen we dan dat jouw mening 'F*CK de belastingbetaler!' inhoudt? Of als je aangeeft dat iemand de rente wel moet aftrekken als ie een koophuis heeft, is dat een teken van 'F*CK de huurder!'? Of als je adviseert dat iemand met kinderen gebruik maakt van de kinderbijslag, kinderopvangtoeslag en inkomensafhankelijke combinatiekorting. Zeg je daarmee 'F*CK de kinderloze!'? Het antwoord is natuurlijk op al die vragen Nee. Ik sta er redelijk neutraal in. En ik maak ook geen kunstmatig onderscheid tussen toeslagen en (inkomsten)belasting. Als iemand met een ton per jaar gewoon zijn zelfstandigenaftrek claimt waardoor deze 3 tot 4 duizend euro belasting uitspaart, ga ik niet lopen gillen 'waar heeft die minkukel dat geld nog voor nodig?' Daarom ga ik ook niet iemand met een lager inkomen veroordelen voor het feit dat die bijvoorbeeld zijn inkomen anderszins probeert te beïnvloeden (bijvoorbeeld door de FOR toe te passen of anderszins en aftrekpost te benutten) of hun spaargeld tot onder de 30.360 euro te brengen om zo feitelijk dezelfde 3 a 4 duizend euro aan toeslagen te behouden. Ik weet dat het een algemeen verschijnsel is dat fiscale optimalisering door rijken wordt gezien als 'slim' en 'ondernemend' (want die "betalen al zo veel"), terwijl fiscaal optimaliseren door mensen met een lager fiscaal inkomen niet (want "uitvreter"). Maar je selectieve verontwaardiging lijkt me weinig te maken te hebben met mijn relatief neutrale opstelling in deze discussie, maar alles met je eigen vooroordelen ten opzichte van bepaalde lage-inkomensgroepen of je negatieve ervaringen daarmee. Ik denk ik dat vragenstellers het wel fijn vinden als ze het gevoel hebben dat ze hun vragen hier open kunnen stellen en daar dan een redelijk objectief antwoord op kunnen verwachten, zonder dat ze bang hoeven te zijn dat ze met de constante stroom van negatieve en veroordelende vingers te maken krijgen. Zeker niet van mensen waarvan voor nieuwelingen onbekend is dat deze morele reprimandes komen van mensen met een dubbelrol en dus nog niet weten in welke hoedanigheid wordt vermaant.

Als het je gaat om het uitstellen van (inkomsten)belasting dan lijkt het inderdaad misschien niet zo handig. Sterker nog, je zou zelfs op termijn geld éxtra kwijt kunnen zijn. Als je namelijk geen voordeel van aftrek hebt, wil dat nog niet zeggen dat je geen belasting hoeft te betalen op het moment dat het tot uitkering komt. Als je er fiscaal geen voordeel bij hebt, zou je dus kunnen kiezen om het geld gewoon te laten belasten (maar zonder belasting te betalen) en het zelf apart te zetten. Tot 30.000 euro betaal je immers ook geen inkomstenbelasting over dat spaarbedrag.

In dat geval mag nog steeds regulier afschrijven. En je mag daarbij uitgaan van de afschrijving op nieuwwaarde (= lineair) of boekwaarde (= degressief). Theoretisch zou je dus elk jaar ook maximaal 20% van de boekwaarde kunnen afschrijven. Na 5 jaar is de boekwaarde dan nog minimaal zo'n 36%. Je moet dan alleen wel elk jaar hetzelfde (blijven) doen, ook in het 6e, 7e, etc jaar. Maar het voordeel is dat je geen restwaarde hoeft te bedenken.

Het is volgens mij het één of het ander. Je kunt besluiten om géén rente in rekening te brengen bij de bv bij een schuld lager dan 17.500. In dat geval hoef je dat saldo niet op te nemen in box 3 en hoeft de bv ook geen rentelasten af te trekken van de winst. Als je echter wel rente rekent, dan heeft de bv een aftrekpost en moet jij persoonlijk het saldo als bezitting meenemen in box 3.

Hoe zou je aanschaf binnen de vennootschap verantwoorden? Als gewoon investering (voor zakelijke ritten)? Of voorraad? Niet rentende belegging?

Ja, volgens mij mag je dat inderdaad ook doen (naar rato). Het is dan wel van belang dat je een kilometeradministratie bijhoudt. Het forfait geldt namelijk alleen als je niets bijhoudt. Houdt er ook rekening mee dat de zakelijke kilometers voor de inkomstenbelasting anders worden berekend dan voor de omzetbelasting. Voor de 19 cent per kilometer in de inkomstenbelasting mag je uitgaan van zakelijke én woonwerkkilometers. Maar voor de berekening in de omzetbelasting mag je alleen uitgaan van de zakelijke kilometers zónder woonwerkkilometers.

Ik denk dat je even goed moet kijken naar de berekening en aannames. Allereerst is het volgens mij niet zo dat je zakelijk het bedrag inclusief btw als kosten aftrekken voor de inkomstenbelasting. Het lijkt me dat je deze kosten exclusief btw van de winst mag aftrekken, terwijl je tegelijkertijd de btw via de omzetbelasting terugvraagt. Deze btw heeft namelijk betrekking op een btw-belaste prestatie (namelijk het opwekken van stroom). Dit kun je eventueel scheiden door een apart btw-nummer aan te vragen. Dan lopen de btw-belaste en btw-onbelaste zaken niet door elkaar. Ook de KIA is op basis van het bedrag exclusief btw. Als je de energie zakelijk opwekt voor zowel inkomstenbelasting, dan zul je die voor een 'marktconforme' prijs moeten verkopen aan jezelf. Als je uitgaat van 0,23 euro per kWh, dan is dat waarschijnlijk inclusief btw. Je moet dat bedrag even opsplitsen in een bedrag exclusief btw (dat telt mee voor je winst in de inkomstenbelasting), terwijl je het btw-bedrag over die omzet afdraagt via je aangifte omzetbelasting (en verrekent met eventuele teruggave op de aanschaf en installatie van de panelen). Verder is het zo dat je nog te maken hebt met afschrijvingskosten als je de panelen zakelijk activeert voor de inkomstenbelasting. Je zou kunnen kiezen voor een afschrijving van 5 - 7,5% van de aanschafwaarde per jaar of 1,5% - 1,8% van de boekwaarde per maand. Die laatste methode zorgt voor relatief veel afschrijving in het begin, maar minder in het eind. Verder draag je normaal gesproken btw af over de volledige opbrengst van de panelen (dat is dus óngesaldeerd) en op basis van een marktconform tarief. Je kunt hierbij uitgaan van het tarief van je levercier, en dat is het tarief exclusief btw maar inclusief de energiebelasting. Als je zakelijk een deel van die opbrengst gebruikt (bijvoorbeeld voor een electrische auto) hoef je over dát deel geen btw af te dragen, maar dan is het wel zaak dat er een (gecertificeerde) tussenmeter is, die duidelijk aangeeft hoeveel er zakelijk wordt gebruikt. Anders wordt het aangenomen dat het privé is.

Ter aanvulling: Mocht het bedrijfspand in bijvoorbeeld een eenmans-bv zitten (en dus onder de vennootschapsbelasting vallen), dan is de afschrijving volgens mij sinds dit jaar beperkt tot 100% van de WOZ. Daar staat dan op termijn een lager Vpb-tarief tegenover, als doekje voor het bloeden.

Het is eigenlijk een beetje aan jezelf en wat redelijk is. In principe mag je alles wat je aanschaft als investering zien en hierop afschrijven. Het is een belangrijk boekhoudkundig principe dat je de kosten in het jaar laat vallen waar ze thuis horen. Dus als je banden koopt die 6 jaar meegaan, zou je kunnen kiezen om die banden als investering te zien en ieder jaar 1/6e deel af te schrijven. Nu is het wel zo dat de fiscus dit niet verwacht bij aankopen van 'geringe waarde' (alles minder dan 450 euro exclusief btw). Bij dit soort bedragen mag je de aanschaf meteen als kosten boeken, óók als die meerdere jaren meegaat. Nu zit ook hier weer een grens aan. Als je dus zelf een auto zou kopen en theoretish alleen onderdelen onderdelen van minder dan 450 euro zou aanschaffen, is het niet zo dat je elk van die losse onderdelen dan maar zo als kosten kunt boeken. Als onderdelen onmiskenbaar onderdeel uitmaken van een groter geheel en zelfstandig eigenlijk geen functie (kunnen) hebben, dan moet je al die losse onderdelen als één geheel zien. En dat betekent dus bij elkaar tellen en als investering behandelen (met jaarlijkse afschrijving daarop). In jouw geval lijkt het me een persoonlijke keuze. Als je banden koopt als vervanging, zou ik ze waarschijnlijk (ieder) als kosten boeken (onderhoud). Als je banden koopt als extra set, zou ik het wellicht als investering boeken, als het bij elkaar meer is dan 450 euro. Het inbouwen van een alarmsysteem zou ik ook als kosten boeken. Het alarmsysteem zelf moet je waarderen op de waarde in het economisch verkeer (wat de gek er voor geeft). Als het redelijk is dat die waarde minder is dan 450 euro, mag je ook die meteen als kosten boeken - en anders in 5 erop afschrijven.

Ik denk dat het van belang is dat het zakelijk etiketteren voor de omzetbelasting (btw) en voor de inkomstenbelasting separaat en onafhankelijk van elkaar gebeurt en ook nog op basis van verschillende criteria. Als je zegt dat de "huurauto privé" is, dan is de vraag dus eigenlijk: voor welke belasting? Het kan dus zijn dat je de auto voor de inkomstenbelasting privé etiketteert. Dan trek je de kosten niet van de winst af, maar je mag wel 19 cent per kilometer voor zakelijk en woonwerkverkeer vergoeden aan jezelf. Maar tegelijkertijd kun je voor de omzetbelasting de auto wél zakelijk etiketteren. Dan vraag je dus wél de btw terug (terwijl je de kosten niet aftrekt). In dat geval moet je aan het eind van het jaar wel een correctie voor privégebruik aangeven in je laatste btw-aangifte. Dit kan meestal met een forfaitair percentage, als je geen kilometers bijhoudt. De makkelijkste manier om zoiets te boeken is waarschijnlijk om de kosten als privéonttrekking te boeken (en dus niet als kosten, zo komt het dus niet ten laste van de winst), maar de btw wel gewoon zakelijk.

Ik zie hier op zich geen probleem in. Ook moreel niet. Het is immers de wetgever die dit gedrag uitlokt met het alles-of-niets-principe. Sterker nog, je *zou* er zelfs impliciet vanuit moeten kunnen gaan dat het verlagen van je inkomen tot onder de subsidiegrens een sociaal wenselijk iets is. De overheid stimuleert namelijk het verdienen van minder geld met opeens met 3 tot 4 duizend euro meer. Heb je één euro te veel op de bank staan? Dan krijg je lekker niets. Deze flagrante onrechtvaardigheid slaat natuurlijk nergens op. En dat is eigenlijk ook de reden dat ik het voor de volle 100% begrijp dat mensen binnen de grenzen van de toeslagen willen blijven. Dit is overigens wel één van de aspecten van wat met ook wel 'armoedeval' noemen. Hetzelfde zie je bijvoorbeeld bij mensen die van een bijstandsuitkering naar een betaalde baan gaan. Gemeentesubsidies zijn namelijk ook alles-of-niets (is wettelijk zelfs verplicht). Hetzelfde speelt dus met de toeslagen. Persoonlijk heb ik me overigens altijd wel gericht op een zo hoog mogelijke winst met het oog op een koophuis, maar dat was wat minder problematisch toen ik al boven de toeslagengrens uitkwam. Dan hoef je immers nergens meer op te letten. Wat betreft het verlagen van je inkomen door (hoge) kosten te maken.... dat kan inderdaad niet zo goed zijn voor het opbouwen van een 'winsthistorie' als onderpand voor een hypotheek. Maar aan de andere kan is het ook zo dat al die aftrekposten uitsluitend en alleen fiscaal van aard zijn. Dus stel dat je na aftrek van de reguliere autokosten en 4% bijtelling 30.000 euro winst hebt, dan is dát de winst die telt voor de bank. De zelfstandigenaftrek, startersaftrek, FOR, vamil, MIA zijn aftrekposten die slechts de fiscale winst drukken (je betaalt dus belasting ALSOF je inkomen lager is, terwijl je eigenlijke winst gewoon hoger is). Enige punt van aandacht is dan wel dat je in je eigen belang een commerciële balans opstelt, waarin al die fiscale aftrekposten niet voorkomen en waarin je uitgaat van bijvoorbeeld een normale afschrijving (bijvoorbeeld 15% per jaar), terwijl je fiscaal meteen de maximale 75% afschrijft.