prinsrachid

Volgens mij gaat het helemaal goed. Je betaalt namelijk belasting over je winst en niet over wat je hebt 'ontvangen'. Althans, als je volgens het factuurstelsel werkt en niet via het kasstelsel. Stel dat je in december zou beginnen met ondernemen én factureren. En stel dat je een betaaltermijn van 45 dagen zou hanteren. Dan zou het dus kunnen dat je belasting moet betalen over al die facturen, terwijl de betaaltermijn pas in januari of februari verloopt. Bij het factuurstelsel betaal je immers belasting over de periode waaraan de omzet wordt toegerekend en niet aan de periode waarin de omzet daadwerkelijk wordt betaald.

Ja en nee. Het ligt eraan wat je met 'belast' bedoelt. :) In principe ben je gewoon Nederlands inwoner (ook fiscaal) en dan betaal je gewoon Nederlandse inkomstenbelasting over je voordelen uit aanmerkelijk belang. Voordelen uit aanmerkelijk belang is dus bijvoorbeeld uitgekeerd dividend uit vennootschappen waarin je meer dan 5% van de aandelen in bezit hebt. Wat wel zo kan zijn, is dat deze voordelen bij uitkering worden belast met dividendbelasting in het land van de vennootschap. Het kan dus in beginsel belast zijn in de VS, maar dat is voor zover ik weet slechts een zogenaamde voorheffing of bronbelasting. Als je vervolgens je aangifte inkomstenbelasting in Nederland doet, betaal je echter gewoon het Nederlandse tarief en mag je die voorheffing/bronbelasting verrekenen, zodat je niet dubbel betaalt. Let wel even op hoe hoog die voorheffing is. In de meeste belastingverdragen staat dat je een lagere tarief mag toepassen. Nu zou je denken dat dat misschien niet belangrijk is, omdat je het immers toch mag verrekenen. Maar het standaard voorheffingstarief zou bijvoorbeeld 30% kunnen zijn. Als je dan in Nederland maar 25% hoeft te betalen, kun je het meerdere niet verrekenen. Het is daarom soms handiger om het lagere verdragspercentage toe te laten passen, zodat je de volle voorheffing kan verrekenen met het Nederlandse tarief.

Ik vind het heel slim opgemerkt, want je hebt op zich gelijk. :) Maar ik neem aan dat je boekhouder hiervoor corrigeert (dat hoop ik, anders is het inderdaad dubbelop). Eigenlijk moet je kiezen voor één van de twee. Óf je telt de bijtelling al als omzet (of eerder negatieve kosten) in je boekhouding, maar dan zonder verdere fiscale bijtelling, óf je boekt geen bijtelling in je boekhouding, maar je houdt wel rekening met de bijtelling in de bepaling van de te betalen belasting. Maar fiscaal moet je altijd even de bijtelling berekenen en moet je voor je ingeboekte bijtelling wel weer corrigeren bij de berekening van de bijtelling (makkelijker kunnen ze het niet maken...). Ik heb het altijd ook zo dubbelop gedaan. Het is wellicht wat omslachtig, maar het kan gewoon. Dus samenvattend: (a) Je boekt de bijtelling al in je boekhouding (dat drukt je lasten en verhoogt dus je winst) (b) Bij de aangifte bereken je de bijtelling voor de auto (dit verhoogt eveneens je belastbare winst, dus inderdaad dubbelop) © Maar vervolgens is er een invulveld waar je de reeds zelf toegevoegde bijtelling van (a) kunt verrekenen met je fiscale bijtelling (b). Je betaalt dan effectief maar belasting over slechts één keer bijtelling.

Persoonlijk denk ik dat het in box 3 thuis hoort. En ik denk ook dat de Belastingdienst het vaak heel graag in box 3 aangegeven ziet worden, althans bij koopwoningen. Bij huurwoningen ligt het nóg een tikkeltje ingewikkelder. Als je de aangifte inkomstenbelasting bekijkt, zul je merken dat ze je wel héél snel de kant van box 3 opnudgen. Sterker nog, bij de aangifte kun je meestal niet eens aangeven of je verhuurde woning in box 1 of box 3 zit, maar wordt dat automatisch zo verwerkt! En dat laatste is ook niet zo vreemd. Ik zal dat uitleggen. Allereerst is er een puur theoretische kant. Theoretisch gezien is het niveau van vermogensbeheer bepaldend voor de box waarin het moet worden aangegeven. Is er sprake van normaal vermogensbeheer? Dan box 3. Of toch meer dan normaal vermogensbeheer? Dan wellicht box 1. Maar als er sprake is van méér dan normaal vermogensbeheer, is het niet automatisch box 1. Het ligt namelijk vervolgens ook nog aan het type winstoogmerk. Is er sprake van meer dan normaal vermogensbeheer én een objectief winstoogmerk? Dan box 1. Maar is er sprake van meer dan normaal vermogensbeheer en een subjectief winstoogmerk? Dan is het toch gewoon box 3! (ondanks dat er meer dan normaal vermogensbeheer plaats vindt). Er is sprake van een objectief winstoogmerk als je er een dusdanige handelswijze op na houdt dat je (daardoor) beter presteert dan de markt. Oftewel, jij hebt zo'n proces bedacht, dat er voor zorgt dat je winstmarges veel beter is dan vergelijkbare concurrenten. Dat is vrij lastig in deze verhuurbusiness. De marges zullen niet veel verschillen, althans niet in positieve zin. Jurisprudentie laat zien dat iets pas in box 1 hoort als je extra werkzaamheden onmiskenbaar ten doel hebben om een hoger rendement te behalen. Er zit dus ook een moeilijkheid voor de fiscus in de bewijslast. Om het in box 1 te laten vallen, is het eigenlijk aan de Belastingdienst om aan te tonen dat je beter presteert dan de markt (de bewijslast ligt immers bij hen). Hiervoor moeten ze kunnen aantonen dat je beter presteert dan je concurrentie. Maar hiervoor is het weer nodig dat ze weten wie er wel en niet gebruik maakt van een dergelijk fantastisch meer-dan-normaal-winstgevend werkproces. Of dat je dusdanige koppelverkopen kunt realiseren dat je daardóór een hogere huur kunt vragen. Mijn inschatting is dat ze bij mensen met een koopwoning allang blij zijn als je het in box 3 aangeven. Het scheelt iedereen een hoop tijd. Maar in jouw geval - een huurwoning - zou dat betekenen dat je niets hoeft op te geven, vanwege de nihilwaardering. Dat is ook meteen je achilleshiel. Je moet eigenlijk continu in de gaten houden in hoeverre je activiteiten een objectief of subjectief winstoogmerk hebben én of dat misschien verandert in de loop van de tijd. Dan is er ook nog het vervelende punt dat er bijna geen lijn is de ontdekken in uitspraken door rechters als het gaat om "box 1 of 3". Wat ik sowieso zou adviseren is om ten minste een soort 'box 1 schaduwboekhouding' bij te houden, als je kiest voor aangeven in box 3 (tegen 0 euro). Oftewel, je houdt de cijfers (= kosten / baten) bij alsóf het in box 1 had moeten worden opgegeven. Op die manier heb je meteen objectieve cijfers in handen om te zien hoe winstgevend (of verlieslatend) je handel écht is. De winstgevendheid valt de meeste mensen best wel tegen, omdat je bij het bepalen van je winstgevendheid natuurlijk ook rekening moet houden met allerlei kosten als gas, licht, water, tv, verzekering, etc. En als de winstgevendheid redelijk beroerd is na aftrek van allerlei kosten (naar rato) en je arbeidsactiviteiten stellen niet zoveel voor, dan heb je meteen een onderbouwing voor je boxkeuze bij een eventuele controle. Dan is er eventueel nog het punt van de omzetbelasting. Ook hier zal je effectief geen belastingdienst hoeven af te dragen. Je moet je eigenlijk aanmelden als ondernemer voor de omzetbelasting (6%), maar in de praktijk zou je onder de kleineondernemersregeling vallen en dus geen omzetbelasting hoeven af te dragen. Je zou dan eigenlijk onmiddellijk ontheffing moeten aanvragen voor administratieve verplichtingen, zodat je ook geen aangifte hoeft te doen. Tot slot heb je nog toeristenbelasting. Het kan zijn dat je daar niet onderuit komt. Controleer dit bij je gemeente. Let ook even op je (inboedel)verzekering. Het kan zijn dat (tijdelijke) verhuur expliciet is uitgesloten van dekking!

Helaas is er niet heel veel dat je hier mee kunt spelen, maar je bent niet helemaal zonder opties. Allereerst is het zo dat je fiscaal de verrichte diensten moet opnemen voor de waarde in het economisch verkeer. Je omzet is dus simpelweg de verstuurde factuur in euro. Vervolgens heb je de betaling ontvangen in cryptomunten. De betaling moet je echter niet zien als een betaling in een vreemde valuta. Je behandelt het dus niet alsof je in dollars, ponden of kronen hebt betaalt gekregen. Je moet het behandelen alsof je in natura bent betaald. En de waarde van die betaling moet je ook naar beste vermogen bepalen op basis van waarde in het economisch verkeer - wederom in euro. Gebruik hiervoor een betrouwbare website (coinbase of iets dergelijks). Mochten de waardes niet in euro worden gepubliceerd, mag je de waarde ook vaststellen in bijvoorbeeld dollar en omrekenen volgens de koerslijst van de Europese Centrale Bank of die van de Belastingdienst (die elke 1e werkdag van de maand wordt vastgesteld). Die waarde moet je vervolgens op de balans zetten als bezit. Er kan op dit punt dus al meteen een verschil zitten tussen de waarde van de factuur in euro en de waarde van de betaling in euro. Eventuele kleine verschillen hiertussen zou je kunnen wegboeken onder 'betalingsverschillen'. Nu is het vervelende dat je hebt afgesproken dat je de munten pas in januari 2019 mag verkopen (als je dat zou willen). Mijns inziens betekent dit ook dat je de waarde (nog) niet mag herwaarderen. Het is met cryptomunten natuurlijk nog even aftasten, maar persoonlijk denk ik dat hier de afwaarderingsbeperking van 5% per 'vastgezet' jaar van toepassing is (op basis van deze jurisprudentie uit 2013). Aangezien je de cryptomunten 1 jaar lang niet mocht verkopen, mag je dus in mijn optiek maar maximaal 1 x 5% afwaarderen op de op de balans opgenomen waarde per 31 december 2018. Maar je mag ook kiezen om te waarderen op basis van zogenaamde historische kostprijs (gewoon de waarde op moment van verkrijging). Je schrijft dan dus niets af. Op het moment dat de cryptomunten voor je weer vrij te verkopen zijn, geldt dat je een bestendige gedragslijn moet vertonen. Als je dus gekozen hebt om af te waarderen, moet je vervolgens in alle volgende jaren ook blijven herwaarderen. Dat betekent dus dat je de waarde van de cryptomunten steeds moet aanpassen aan de daadwerkelijke waarde in het economisch verkeer. Dit kun je doen op 31 december van elk jaar, maar je kan ook kiezen om dat op de laatste dag van elke maand te doen (als dat handiger uitkomt). In jouw geval zou dat kunnen betekenen dat je eind 2019 alsnog een groot gedeelte kunt afwaarderen (mits de waarde dan nog steeds 80% lager staat). Echter, als je ervoor hebt gekozen om de waarde op te nemen tegen de historische kostprijs, dan kun je ook in 2019, 2020 en verder de waarde van de cryptomunten niet afwaarderen. Echter, op het moment dat je de cryptomunten daadwerkelijk verkoopt, mag je op dát moment uiteraard wel een verlies op die transactie. Die kosten mag je dan uiteraard wel als kosten aanmerken (maar alleen op het waardeverlies op de daadwerkelijk verkochte cryptomunten).

Je hebt die handlichting ook helemaal niet nodig. De handlichting heb je alleen nodig als je wilt ondernemen zonder dat je ouders dat goed vinden. Als je ouders het echter goed vinden en je neemt één van je ouders mee naar de Kamer van Koophandel, dan is er dus geen enkel probleem. Houdt er alleen wel rekening mee dat tot je 18e je ouders dan die ene maand volledig verantwoordelijk zijn. Op het moment dat je 18 wordt kun je de zaak op je eigen naam zetten en kun je volledig zelfstandig aan de slag. Fiscaal maakt het allemaal niet uit. Je geeft de winst (omzet min kosten) gewoon op in je aangifte van 2018. Die zul je in maart of april 2019 moeten doen.

Ik herinnerde me opeens dat ik 3 jaar geleden dezelfde vraag heb gesteld op dit forum, als één van m'n eerste vragen toen Telfort (eigendom van KPN) geen internet meer over ISDN wilde aanbieden. Hierdoor waren we toen al gedwongen om ISDN de deur uit te doen. Ik was eerlijk gezegd heel sceptisch over VoIP, na veel slechte ervaringen in de begin jaren (begin 2000). Maar na uiteindelijk heel wat bruikbare tips van dit forum toch de stoute schoenen aangetrokken en alles de deur uitgegooid. In ons geval ging het om een thuiskantoor met 8 ISDN-nummers, dus moesten we op zoek naar een VoIP-aanbieder die ook alle 8 de telefoonnummers wilde overnemen. Uiteindelijk zijn we bij XS4All uitgekomen (nota bene óók van KPN). Tot nu toe geen enkel probleem gehad. De geluidskwaliteit is naar mijn mening zeker niet slechter, maar zelfs een klein tikkeltje beter. Tot m'n verbazing werkt zelf een oude (analoge!) fax nog op deze lijnen.

In feite verstrek je dat familielid dan een lening, waarbij jij alle risico's vooraf én achteraf voor je kiezen neemt. Als je namelijk de verbouwing op je neemt, ben jij dus verantwoordelijk voor het eindresultaat en de kosten daarvan (wat doe je als de kosten tegenvallen). Vervolgens hoef je bijvoorbeeld 5 jaar geen huur te betalen, maar dat is in feite een terugbetaling van de geïnvesteerde verbouwingskosten. Wat gebeurt er als je zelf binnen die 5 jaar daar niet meer wil zitten? Wat gebeurt er als je binnen 5 jaar wilt stoppen of failliet gaat? Dan ben je wel de verbouwingskosten kwijt, maar kun je die huurkorting niet meer verzilveren. Wat dacht je ervan dat je gewoon huur betaalt voor wat je afneemt (en dat houdt ook een risico in, want je moet dan waarschijnlijk een contract voor 5 jaar tekenen), en dat het familielid gewoon zorgt voor een pand dat klaar is. Heeft hij het geld daarvoor niet, dan zou je dat natuurlijk nog kunnen lenen - tegen zakelijke voorwaarden (rente/aflossing/etc). Het lijkt misschien wat omslachtig, maar op die manier blijven de respectievelijke verantwoordelijk daar waar ze horen.

Theoretisch zou dat kunnen, maar dan zul je ook beiden aan álle voorwaarden moeten voldoen. Je moet in je eigen onderneming minimaal 1.225 uur besteden (en daar tellen de uren in elkaars onderneming dus niet bij mee!). En vervolgens moet je ook nog aannemelijk maken dat je minimaal 525 in ándermans eenmanszaak besteedt. En je moet die uren aannemelijk kunnen maken. Verheug je in ieder geval alvast op geinteresseerde ogen van de fiscus! Ik denk dat je twee zaken door elkaar haalt. Enerzijds de vergoeding zelf, anderzijds de meewerkaftrek. Er zijn drie scenario's: [*]1. Als je minder dan 5.000 euro vergoeding betaalt én er wordt minder dan 525 uur meegewerkt, dan heb je géén meewerkaftrek, en de vergoeding is niet aftrekbaar (maar ook niet belast bij de ander). [*]2. Als je minder dan 5.000 euro vergoeding betaalt én er wordt 525 uur of meer meegewerkt, dan heb je wél meewerkaftrek, maar de vergoeding zelf is nog steeds niet aftrekbaar (en niet belast bij de ander). [*]3. Als je 5.000 euro of meer vergoed, dan heb je eveneens geen meewerkaftrek, maar is de vergoeding wel aftrekbaar van je winst (maar tegelijkertijd ook belast bij de ander). Als het arbeidscontract met het payrollbedrijf wordt opgezegd, dan zul je mogelijk automatisch de meewerkaftrek kunnen gebruiken (als je aan de voorwaarden voldoet). De keerzijde is uiteraard wel dat de meewerkend partner een ander belastingvoordeel meteen verliest. Je hebt dan namelijk geen recht meer op arbeidskorting over het ontvangen loon, omdat je immers niet meer in dienst bent. Verder stopt uiteraard de opbouw van eventuele sociale rechten (WW, WIA, ZW, pensioen, e.d.). Als je meewerkt en een reële vergoeding ontvangt (meer dan 5.000 euro en in verhouding tot de uren), dan moet je die dus wel weer opgeven als inkomen en heb je wel recht op de arbeidskorting (maar de ondernemer weer geen recht op meewerkaftrek). In het geval van meewerken kan het aan te raden zijn om een meewerkovereenkomst (in plaats van een arbeidsovereenkomst) af te sloten, zodat er geen onduidelijkheid is over de hoeveelheid werk die wordt verricht en over de beloning daarvan.

Ik denk dat hij zo probeert gebruik te maken van de overgangsregeling.

Mag Ondernemersplein liegen en moeten die leugens dan hier klakkeloos worden verspreid? Hier klinkt wat frustratie uit. ;) Maar op zich staan er geen leugens. Het geeft alleen maar aan wat het kabinet er mee beoogt te bereiken, zelfs al is de onderbouwing daarvan flinterdun. Wat ik persoonlijk storend vind aan de discussie over de dividendbelasting, is dat er totaal niet gekeken wordt naar alternatieven die ook recht doen aan de aangedragen (drog)redenen, maar ook de terechte kritiek in ogenschouw nemen. Het grootste argument is het behouden van werkgelegenheid. Voor het behouden daarvan moeten we blijkbaar 1.900.000.000 euro over hebben. Maar hoeveel werkgelegenheid denken ze dan eigenlijk te verliezen als we gewoon de dividendbelasting houden, zoals de afgelopen 75 jaar het geval was? Van die 1.9 mrd euro kun je namelijk bijna 150.000 extra bijstandsuitkeringen verstrekken - elk jaar! De vraag is dan: lopen we echt de kans dat we er vanaf volgend jaar structureel 150.000 euro bijstandsuitkeringen bijkrijgen? En gaat het afschaffen van de dividendbelasting dat voorkomen? Maar zelfs al wil je de dividendbelasting afschaffen om de werkgelegenheid te behouden, waarom is die werkgelegenheid dan geen aspect in de belastingheffing? Zorg bijvoorbeeld voor het behoud van dividendbelasting voor bedrijven voor zover die daar géén loonbelasting tegenover hebben staan. Op die manier ontzie je dus bedrijven die daadwerkelijk werkgelegenheid bieden en worden lege bv's zonder personeel wel gewoon belast met deze voorheffing.

Is er sprake van gemeenschap van goederen? En is deze lening afgesloten op zakelijke gronden? Wordt er een zakelijke rente berekend over de openstaande schuld? Is er een aflossingsschema? En wordt die rente ook daadwerkelijk aan de BV betaald? En betaalt de BV vennootschapsbelasting over de ontvangen rente over de openstaande schuld? Zou je dat kunnen uitleggen? Wat heeft het betalen van inkomstenbelasting te maken met het reduceren van de rekening-courant? De rekening-courant kan alleen afnemen door daadwerkelijk af te lossen op die schuld. Zo'n aflossing heeft geen enkel effect op de te betalen belasting. Of bedoel je dat er opgepotte winsten in de BV zitten en dat de schuld eventueel (na betaling van dividendbelasting en inkomstenbelasting) kan worden gesaldeerd met de rekening-courantschuld? Het gaat niet om het kopen van een speedboot. Het gaat voornamelijk om de zakelijkheid waarmee de lening aanvankelijk is aangegaan (zakelijke rente/aflosschema/onderpand/risicoinventarisering?). Als de schuld niet op zakelijke gronden is afgesloten, is het te verwachten dat de lening wordt gezien als eentje die is aangegaan op overwegend persoonlijke gronden. Het afwaarderen van de lening voor de vennootschapsbelasting lijkt me in zo'n geval niet redelijk. In geval van gemeenschap van goederen lijkt het me op zich niet ongewoon dat de schuld is omgezet in een rekening-courantverhouding, al had de lening natuurlijk gewoon op naam van de eigenaar van de eenmanszaak kunnen worden gezet. Mogelijk waren beiden feitelijk zelfs altijd al een rekening-courantverhouding voordat de eenmanszaak werd opgeheven. De schulden en bezittingen van jou en je partner zijn beide van jullie samen. Maar ook hier ligt het er weer aan hoe het allemaal is vastgelegd. Heeft je BV destijds een daadwerkelijke lening gesloten en verstrekt? En wat zegt je boekhouder van zijn beweegredenen om het op deze manier te verwerken? Bedenk overigens ook dat het afwaarderen van de schuld in de BV mogelijk wel was toegestaan, maar dat de keerzijde daarvan is dat de eenmanszaak bij opheffing een even hoge kwijtscheldingswinst voor de kiezen krijgt. Kwijtscheldingswinst is vervolgens in eenmanszaak alleen belastingvrij in zeer uitzonderlijke gevallen (bijvoorbeeld schuldsanering). Het is de vraag of aan die voorwaarden zou zijn voldaan.

De kosten van de laadpaal (en eventueel het plaatsen ervan) zijn gewoon af te trekken als bedrijfskosten (en de btw is terug te vragen), maar alleen als de auto ook zakelijk op de balans staat. De kosten van het opladen zelf mag je ook aftrekken (en de btw terugvragen). Dat laatste gaat misschien wat onhandig, maar dit kun je gewoon doen door je electriciteitsnota op te nemen in je administratie en alleen het zakelijke deel in te boeken. Je weet immers hoeveel kWh de laadpaal verbruikt en kunt dus die kWh-kosten naar verhouding opnemen. Let op dat je dit alléén doet voor de kWh's en niet voor verbruiksongerelateerde kosten of baten (vastrecht/teruggave/etc). De kosten van de laadpaal hoef je niet mee te nemen in het bedrag waarop de eventuele bijtelling wordt gebaseerd.

Op zich zou je nog gewoon moeten kunnen corrigeren. Je kunt voor de BTW een suppletieaangifte invullen (die staat in je beveiligde omgeving). In zo'n aangifte vul je dan de goeie cijfers voor het hele jaar in (je hoeft dus niet het specifieke kwartaal te corrigeren). Als blijkt dat je minder dan 1000 euro moet terugbetalen, mag je de correctie ook gewoon meenemen in de eerstvolgende btw-aangifte (en hoef je dus geen suppletieaangifte te doen). Het kan inderdaad zijn dat je een beetje belastingrente moet betalen. Van een vergrijpboete zal geen sprake zijn (opzettelijk verkeerd of grove schuld). Een verzuimboete alleen als je te laat bent (na een kwartaal na afloop van het belastingjaar). Maar aangezien het langer dan een jaar is, krijg je waarschijnlijk wel een verzuimboete. Bij een correctie te goeder trouw zullen ze nog wel kunnen navragen waar er precies mis was gegaan. Voor de inkomstenbelasting kun je in feite nog terugkomen op je keuze tot het moment van opleggen van een definitie aanslag. In heel uitzonderlijke gevallen nog zelfs daarna, binnen de grenzen van de redelijkheid. Maar aangezien je nog helemaal geen aangifte hebt gedaan, lijkt dat allemaal niet te spelen.

Ik denk dat veel mensen steeds blijven hangen bij het feit dat ze denken dat ze DGA is (wat ze ook is van haar eigen bv). Maar verschillende wetten kijken er verschillend naar. Door de gekozen constructie is ze voor de sociale verzekeringswet geen DGA, maar moet ze op dit punt worden behandeld alsof ze werknemer is, terwijl ze dat privaatrechtelijk niet is. Kudos voor Norbert voor de duidelijke antwoorden. Maar ook de 'theoretiserende' vragen vind ik verhelderend, omdat het precies aangeeft waar de complexiteit en het onintuïtieve aspect van dit alles zit.

De vraag was of je die bedragen mee mág nemen in de afschrijving. Het antwoord is mijns inziens ja, maar kan ook nee zijn...afhankelijk van hoe je de opgesplitste kosten kwalificeert. En dat is een deels een judgement call. De belastingdienst zal het hoogst waarschijnlijk een biet zijn. :) In principe mag je gerelateerde kosten meenemen in de totale aanschafwaarde om er vervolgens op af te schrijven. Stel dat je zakelijk zonnepanelen aanschaft, dan heb je een losse omvormer nodig en moeten die panelen ook geinstalleerd worden (een soort "Kosten zonklaar maken"). In de praktijk worden al die kosten bij elkaar genomen en wordt er over het hele bedrag vervolgens afgeschreven. Hetzelfde geldt als je bijvoorbeeld zakelijk een computer maakt die uit allerlei losse onderdelen bestaat. Hoewel het om allemaal kleine, goedkopere onderdelen gaat, kun je al die onderdelen niet los van elkaar zien, en zul je dus het geheel moeten activeren en over het geheel moeten afschrijven. Maar nu de praktijk in jouw voorbeeld. Kun je de recycling fee los zien van de aanschaf van de auto? Jazeker. Die kosten hebben eigenlijk niets te maken met de auto die je koopt. De auto zal nog steeds net zo goed rijden, met of zonder die fee. Die kosten moet je gewoon splitsen en meteen als kosten boeken en er niet op afschrijven. Maar de kosten rijklaar maken is mogelijk een grensgevalletje en zal liggen aan het feit of die kosten onlosmakelijk met de auto samenhangen. Je zou kunnen stellen dat de kosten rijklaar maken overwegend uit eenmalige kosten bestaat, zoals een volle tank, verse olie, en dergelijke. Het zogenaamde overeenstemmingsprincipe ("matching principle") zegt dat je die kosten dan toerekent aan de periode waarop het betrekking heeft. En dat is eigenlijk meteen dat zelfde jaar. Net zoals je die kosten ook direct in de kosten zou laten vallen, als je zelf de olie zou vervangen of de tank vol zou gooien. Maar aan de andere kant is er nog een redelijkheidsbeginsel. Is het redelijk dat de ene ondernemer een fiscaal (cashflow)voordeel geniet boven een ander, simpelweg vanwege de manier waarop de desbetreffende garage toevallig de factuur opsplitst? Stel dat een garage géén aparte kosten rijklaar maken zou hanteren, dan zou je het hele bedrag zonder nadenken volledig activeren en zou je ook over het hele bedrag gaan afschrijven, terwijl die auto uiteraard gewoon rijklaar is. In feite schrijf je dan af over een klein deel dat is gebruikt om de auto rijklaar te maken. Maar stel nu dat een garage de rekening wél opsplitst (zoals in dit geval), dan zou dat mijns inziens (fiscaal) geen verschil moeten maken. In beide gevallen moet namelijk een auto afgeleverd waarmee je kunt rijden. Maar ik gok dat het niet zo'n vaart zal lopen, zo lang de kosten van het rijklaar maken niet absurd hoog zijn. TL;DR: - Recycling fee: meteen aftrekken van de winst - Auto zelf: afschrijven in minimaal 5 jaar tot aan de restwaarde - Kosten rijklaar maken: gebruik je beste beoordelingsvermogen, maar ik gok dat de fiscus geen probleem zal maken van ieder van de mogelijkheden

Ik heb destijds gewoon de onderliggende berekeningen kunnen scannen en mailen (die had ik gelukkig nog bewaard). Vervolgens een nieuwe berekening gemaakt, ingescand en ook doorgemaild. Daarna heb ik een mail gestuurd waarin ik haar bedankte dat ze mijn aangifte had gecontroleerd. ;) Ik hoefde geen nieuwe aangifte in te sturen, maar het werd gewoon in de achtergrond aangepast, waarna ik de definitieve aanslag met de juiste bedragen en de verrekening met de voorlopige aanslag ontving. Het geld was zelfs binnen voordat de aanslag binnen was. Al met al keurig opgelost!

Volgens mij klopt je verhaal aardig, met de aantekening van Norbert. De 52% die wordt ingehouden is overigens slechts een voorheffing en zul je bij een laag inkomen dus grotendeels weer terugkrijgen bij het doen van je aangifte in het begin van het jaar erop. De revisierente houdt de verzekeraar niet in, maar zul je zelf moeten aangeven op je aangifte inkomstenbelasting. Het is trouwens soms wachten op de belastingdienst zelf om de juiste rekentool met de tegenbewijsregeling te kunnen gebruiken. En je moet erop bedacht zijn dat ze het controleren als je géén 20% revisierente invult (ook als dat juist is). Een aantal jaren terug had ik exact jouw voorgestelde situatie aan de hand. De rekentool van het aangiftejaar was niet op tijd bijgewerkt, maar ik moest wel aangifte doen. De belastingdienst stelde toen voor om de oude rekentool van het jaar ervoor te gebruiken, maar alles één jaar op te schuiven (zoals Norbert ook voorstelde). Vervolgens kreeg ik twee jaar lang geen definitieve aanslag, omdat de aangifte moest worden gecontroleerd (mede omdat ik geen maximale revisierente had ingevuld). De belastinginspecteur belde daarover. Toen ik vertelde dat ik de tegenbewijsregeling had gebruikt, zei ze "daar heb ik nog nooit van gehoord". En toen ik vervolgens de rekentool erbij pakte (die inmiddels wel was bijgewerkt), bleek dat ik volgens de nieuwe tool 100 euro minder revisierente had mogen rekenen. Die heb ik uiteindelijk ook teruggekregen toen de definitieve aanslag werd opgelegd. Het blijft dus opletten!

Bonaire is dan wel een land binnen het koninkrijk, maar het is geen onderdeel van de Europese Unie voor de omzetbelasting. Je stuurt dus gewoon een factuur met BTW erop alsof je naar buiten de EU exporteert.

Ja, maar die hebben niets te maken met het percentage waar de omzet wordt gehaald. Verder ligt het aan de soort belasting waar je het over hebt. Voor de inkomstenbelasting (of vennootschapsbelasting) ligt het er aan waar je je vaste verblijf hebt of waar het bedrijf zijn vaste inrichting heeft. Voor de omzetbelasting ligt het aan de absolute hoeveelheid omzet aan met name particulieren die je in een bepaald land maakt of je daar aangifte moet doen of niet. Blijf je onder de drempelbedragen, draag je gewoon Nederlandse btw af. Maar je mag ook vrijwillig kiezen om altijd de btw van het desbetreffende land toe te passen.

Tja, hier kan natuurlijk niemand wat mee. Je wilt in een glazen bol kijken. Dat kan niemand. En daar kan ook niemand je mee helpen. Ik probeer statistieken en feiten aan te dragen door te refereren aan het meest recente jaarverslag (die overigens in lijn was met het jaarverslag van een jaar ervoor). Ik zie geen aanleiding om aan te nemen dat de feiten voor 2017 en 2018 hier dramatisch van afwijken. Vervolgens kom je aanzetten met een ongefundeerd geloof. En dat je 'zoekt' naar feiten of statistieken. Aan je bijdrages lijk je te bedoelen dat de rest van dit forum je daar aan moet helpen, terwijl ik dat nota bene zojuist hebt gedaan. Het spijt me zeer, maar wat dacht je ervan om je eigen ongefundeerde denkbeelden eens te ondersteunen met wat eigen onderzoek? Ik zie de uitkomsten met interesse tegemoet.

Tja, dat zal toch echt Bol.com zelf zijn. Ze berekenen het weliswaar (meestal) niet door, maar de kosten worden wel gemaakt. Het drukt dus de winstgevendheid. Als ik het jaarverslag van 2016 van Ahold-Delhaize lees, trekt Bol.com de winstgevendheid van het concern dan ook omlaag. Zonder Bol.com was de marge 5,4%. Met Bol.com was de marge 4,8%.

Zou het 'brievenbuspakje' onder pakketten of onder gewone post vallen? Deze worden bezorgd voor 3,80 euro met track&trace.

Die opzegtermijn heeft ze gewoon. Als ik me niet vergis mag je die (niet in acht genomen) opzegtermijn daarom verrekenen met nog eventueel aanwezige vakantieuren. Sterker nog, als er niet voldoende vakantieuren zijn, moet de werknemer *eigenlijk* bijbetalen. Degene die de opzegtermijn niet respecteert is namelijk schadeplichtig, omdat er sprake is van een zogenaamd 'onregelmatig ontslag'.

Ik denk dat het bijna onmogelijk is om een goed antwoord op je vraag te geven, omdat het van zoveel factoren afhankelijk is. Wat houdt in dat deze werknemer 'op papier' in dienst was. Was ze daadwerkelijk in dienst of niet? En wat voor salarisafspraken waren er gemaakt? Was er een contract met een minimum aantal uren? Was het uitbetaalde loon minimaal het minimumloon? Waar heb je aangifte van gedaan? Van blijvende betalingsonmacht? Van surseance? Van faillissement? Is er een bewindvoerder aangesteld? Of een curator? En het is leuk dat een opdrachtgever meedeelt dat zij niet meer kunnen betalen, maar wat heb je met die informatie gedaan? Heb je vervolgens de vordering alsnog proberen te innen? Is die opdrachtgever misschien in surseance of faillissement? Hebben zij een bewindvoerder of een curator? Als het namelijk zo is dat je nog een vordering hebt op die opdrachtgever, is het volgens mij niet mogelijk op je werkmaatschappij op te heffen. Er zijn dan immers nog activa in de werkmaatschappij. Ja, maar heb je je gerealiseerd dat het UWV hier slechts fungeert als doorgeefluik en voorschieter van geld? Ze nemen dan wel de betalingen over, maar ze sturen hier vervolgens net zo hard weer een rekening door naar je (failliete) BV. Het gaat niet om gratis taart! Het enige voordeel van de UWV-regeling is dat je medewerker het loon in ieder geval op tijd uitbetaald krijgt. De regeling is er niet om de schuld van de BV over te nemen en kwijt te schelden. Dat laatste zou overigens als een opbrengst in je BV gelden! Maar ook hier geldt weer dat het allemaal afhangt van de manier waarop de BV is ontbonden. Ik vraag me eigenlijk of het misschien niet zo is dat het UWV de loondoorbetaling heeft afgewezen op grond van het feit dat je hebt afgesproken om iemand in dienst te houden zonder dat er werkzaamheden tegenover stonden. Het is mogelijk dat het UWV vervolgens geen zin heeft om op te draaien voor die kosten. Je maakt immers een afspraak om twee maanden lang 'gratis geld' uit te delen en vervolgens schuif je de rekening door naar het UWV. Wat ook nog kan is dat je geen ontslagvergunning hebt aangevraagd. Als je je eigen failliessement hebt aangevraagd, dan is zo'n ontslagvergunning niet meer nodig. Maar als je niet failliet bent of in surceance verkeert, heb je wel een ontslagvergunning nodig. Heb je die niet, dan kan het zijn dat het UWV alsnog niet overgaat tot betalen. En in dat geval kan de werknemer gewoon eigenstandig het verschuldigde bedrag opeisen. En dat is dan gewoon het bedrag wat je toch al had afgesproken te betalen (inclusief transitievergoeding?). En wat staat er precies in de claim? Waar bestaat de wettelijke verhoging uit? Is er duidelijk gespecificeerd waar het over gaat? Welke achterstallige betaling worden geclaimd? Nu is het natuurlijk zo dat je bij een ontslag met wederzijds goedvinden geen ontslagvergunning nodig hebt, maar dat die wel nodig is voor het UWV om de betaling van de failliessementsuitkering over te nemen. Vraag blijft dus wat de feitelijke status van de BV is, wat de status van je relatie met die opdrachtgever is, wat de status is van de uitkering van het UWV aan de werknemer, of alle benodigde stappen en vergunningen aanwezig waren.