Onderneem je, of gok je?

Prachtige omschrijving van "blindgangers". Hoeveel % van de ondernemers zou zo'n blindganger zijn?

... Maar meestal hoor ik dan dat de ondernemer daar geen tijd voor heeft ...

Succès en groet,

Hans

Dit is om meerdere redenen mijns inziens een onverstandige keuze.

Ik dacht dat dat wel een beetje een inkoppertje was, maar blijkbaar niet, dus...

Mijn vraag is toch vrij simpel en berust eigenlijk op de vraag of jullie marktonderzoek naar aantallen of percentages hebben gedaan? Ik kan me heel goed voorstellen dat bijna 100% van de ondernemers op een gegeven moment "bedrijfsblind" wordt, maar bovenstaand stuk beschrijft een situatie die veel dieper fout zit.

goed onderbouwd en helaas voor vele ondernemers op waarheid berust verhaal. Eerst denken dan doen...

Dit is om meerdere redenen mijns inziens een onverstandige keuze.

 

Ik dacht dat dat wel een beetje een inkoppertje was, maar blijkbaar niet, dus...

Helaas... Voorbeelden?

Slecht renderend restaurant in mijn woonplaats investeert 75.000 euro in een verbouwing waardoor er meer zitplaatsen beschikbaar komen. Tot op dat moment had het restaurant een gemiddelde bezettingsgraad van 35%. Er was dus plaats genoeg. Maar door te focussen op het probleem (te weinig bezoekers) werd de oplossing gevonden in het probleem zelf (we moeten meer tafels kunnen plaatsen). Terwijl als er gefocused werd op de oorzaak (kwaliteit van het eten) de oplossing veel minder ingrijpend was geweest (nieuwe chef). Een half jaar na de verbouwing was de tent gesloten.

Montagebedrijf in kunststof kozijnen investeert voor 120.000 euro in nieuwe houtbewerkingsmachines om zelf houten kozijnen te kunnen produceren. Het probleem (we verkopen te weinig kozijnen) werd de oplossing (we gaan zelf produceren). Terwijl de oorzaak (slecht verkoopapparaat en onvoldoende focus van de ondernemers) niet werd aangepakt. Een jaar na de aanschaf van de machines is de zaak gesloten.

En zo ken ik er nog wel een paar... Ik zie ze ook hier op het forum regelmatig voorbij komen. Aan de vraagstelling kun je al zien dat het probleem op een heel ander niveau ligt. De fanatieke manier waarop vervolgens hun eigen "oplossing" wordt verdedigd heeft dan veel weg van de reacties die mensen in de verslavingszorg ook veel tegenkomen. "Je snapt er niets van" "Maar in mijn geval is het allemaal anders" "Ik heb geen probleem"....

Pak de posts van de afgelopen 2 maanden er maar eens bij. Je pikt ze er zo uit. Je kunt ze helaas niet via een forum voldoende helpen. Vandaar dat ik er maar eens een column over geschreven heb.

Ik vind het echt een mooi stukje. Kan zo in de MT. Maar we moeten ook niet vergeten dat je als ondernemer altijd je eigen beslissingen neemt. Ook al laat je je adviseren door een dienstverlener en ga je er te-goeder-trouw vanuit dat je daarmee het beste advies hebt ingewonnen om je volgende beslissing te staven, dan ben jij als ondernemer nog steeds diegene die de beslingen neemt en de risico's loopt. Vaak loopt het uit op een vette rekening en een dubbele desillusie.

Inderdaad een mooi stukje. Misschien wel gerelateerd hieraan, maar voor mij in ieder geval veel makkelijker om in te stappen: Veel van je eigen tijd steken in een nieuw idee, in plaats van kijken naar mogelijke verbeteringen in dingen die (niet zo goed) lopen. In dat opzicht is je eigen tijd sowieso iets moeilijks om goed in kaart te brengen, maar het zijn net zo goed kosten natuurlijk.

De fanatieke manier waarop vervolgens hun eigen "oplossing" wordt verdedigd heeft dan veel weg van de reacties die mensen in de verslavingszorg ook veel tegenkomen. "Je snapt er niets van" "Maar in mijn geval is het allemaal anders" "Ik heb geen probleem"....

Ik denk dat de manier waarop ik over het algemeen op dat soort draadjes reageer wel duidelijk maakt dat ik die manier van denken echt helemaal niet begrijp - misschien overschat ik de mensheid... ;D

Ik mis hier inhoudelijke discussie met de ts. Hij poneert een mooi stukje, maar verder is er geen daadwerkelijk gestaafde onderbouwing. Als je als zelfstandig ondernemer op het niveau gekomen bent, zoals hij in zijn suk beschrijft, ben je in mijn optiek geen normaal funktionerend ondernemer meer. Dan kan het best zijn dat daar dienstverlening op losgelaten kan worden, maar wie bepaalt of de desbetreffende dienstverlener zelf wel bekwaam is om die ondernemer weer op het juiste pad te brengen? Daarnaast vind ik het aangevoerde argument over een verbouwing en een aantal zitplaatsen, geen sterk argument. Zoiets kun je pas met zekerheid stellen, als je geheel op de hoogte bent van de onderliggende plannen van die ondernemer. De beste stuurlui staan (over het algemeen) nog steeds aan wal en de vraag komt dan al snel opzetten waarom de betreffende dienstverlener niet zelf een onderneming opzet, waarin hij de perfekte handelwijze hanteert. Zijn zienswijze garandeert hem immer een gouden bedrijf.....

Het is geen wetenschappelijk verantwoord onderzoek, het is mijn mening. En die mening heb ik vervormd door eigen ervaring als ondernemer en als mentor van starters, doorgroeiers en stoppers. Iedere ondernemer maakt goede en minder goede periodes door. Ik net zo goed als ieder ander. Soms kom je er uit en soms niet. In de afgelopen 20 jaar heb ik met totaal acht eigen ondernemingen en een veelvoud aan samenwerkingen en participaties mijn aandeel in de mindere tijden wel gehad ja. Ook in de goede tijden trouwens.

Als mentor van jonge ambitieuze ondernemers beroep ik me niet op een "perfecte bedrijfsvoering". Integendeel zelfs. Mijn propositie is eerder: Ik heb alle fouten gemaakt die je maar kunt bedenken, zodat jij ze niet hoeft te maken. Vanuit deze visie ben ik ook persoonlijk betrokken geweest bij de twee voorbeelden uit de column. Je hebt helemaal gelijk dat de ondernemers in kwestie niet meer normaal functioneerden. Vandaar de analogie met een verslaving. Ook verslaafden hebben last van een hyperfocus waardoor ze de omgeving uit het oog verliezen. Je kunt stellen dat ondernemers zó verslaafd zijn aan hun onderneming dat ze dezelfde reacties geven op het moment dat ze hun "drugs" dreigen te verliezen.

Er is een reden waarom de beste stuurlui soms op de wal staan. Als je op de boeg staat kan die ijsberg zó groot zijn dat je er onmogelijk omheen kunt kijken. En degenen die dan op de wal staan en dus iets meer afstand hebben tot het probleem er dan nét iets beter zicht op hebben of je links om de berg heen moet of toch beter rechts kunt gaan.

[edit: typo]

Hulde voor je gefundeerde uitleg. Helaas drijven er altijd ijsbergen en vaak weet/zie je dus niet wat er zich daarvan onder water bevind en welk gevaar er loert. Als je in staat bent om die ijsbergen te "besturen", wordt ondernemen pas echt leuk. ;)

Hulde voor je gefundeerde uitleg. Helaas drijven er altijd ijsbergen en vaak weet/zie je dus niet wat er zich daarvan onder water bevind en welk gevaar er loert. Als je in staat bent om die ijsbergen te "besturen", wordt ondernemen pas echt leuk. ;)

IJsbergen besturen gaat nog niet, maar gelukkig worden die ijsbergen de laatste tijd wel steeds kleiner...

Hulde voor je gefundeerde uitleg. Helaas drijven er altijd ijsbergen en vaak weet/zie je dus niet wat er zich daarvan onder water bevind en welk gevaar er loert. Als je in staat bent om die ijsbergen te "besturen", wordt ondernemen pas echt leuk. ;)

 

IJsbergen besturen gaat nog niet, maar gelukkig worden die ijsbergen de laatste tijd wel steeds kleiner...

LOL.... in bepaalde branches kunnen ze ook plotseling groeien hoor..... Het is juist de truuk om ze "op hol" te laten slaan en met schijnmaneuvres buiten spel te zetten..... ;)

leuk draadje.

erg boeiend

Iedere ondernemer gokt. Mensen die goed gokken komen in de Quote en die verkeerd gokken in een collum op Higherlevel.

Het lijkt me sterk dat een horecaondernemer met een lage bezetting gaat verbouwen om extra lege tafels te creëren.

Meer voor de hand ligt de redenering dat de zaak ruimtelijker en moderner zou moeten worden opgezet om extra klanten aan te trekken.

Een ondernemer die ziet dat hardhouten kozijnen beter verkopen dan kunststof is natuurlijk helemaal niet verkeerd bezig door het aanbod aan te passen aan de vraag. Lijkt me een prima beslissing.

Dat een zaak op de fles gaat heeft vaak meerdere oorzaken. Een verkeerde zakelijke beslissing is er één van maar meestal is er een opstapeling van problemen.

De moeilijkste beslissingen zijn vaak - goh, dat zien jullie niet aankomen: - veruit het moeilijkst.

Dus dan is het altijd gemakkelijker een uitweg in een andere richting te zoeken. Een minder pijnlijke richting, een minder ingrijpende richting, een minder direct kosten opleverende richting, enz. Vaak is het een schijnoplossing en weet je dat tot op zekere hoogte vaak ook wel, maar hóóp je dat het probleem zich toch oplost. Je "werkt er immers toch aan?"

Ik ken uit 'mijn ondernemersverleden' diverse voorbeelden die hier prima op aansluiten, en die oplossingen hebben die achteraf kijkend natuurlijk logisch zijn maar op dat moment niet (snel genoeg) gedaan zijn:

- Een erg aardige salesmedewerker die simpelweg niets verkocht kreeg (onze oplossing was nóg betere uitleg en voorkauwing, focus op randverschijnselen als betere folders en dat soort voor ons onnodige dingen, tot uiteindelijk maar meegaan met verkoopgesprekken en offetes grotendeels 'gezamelijk' herschrijven... Dé oplossing: hem maar eens op zoek laten gaan naar een ander bedrijf).

- Een joint venture, waarbij wij véél grotere verwachtingen hadden en ons qua investeringen en inzet ook al op dat veel grotere niveau bewogen dan de andere partij (makkelijk: blijven praten, overleggen, beterschap beloven, enthousiasmeren, hopen "dat het na dít gesprek wel beter zal gaan". Moeilijk: met de vuist op tafel, en bij te weinig reactie conclusies trekken en de boel ontbinden.)

- Een samenwerking met een héél groot bedrijf (onze oplossing: aan onze kant nog harder werken, meer op ons nemen, en proberen het grote bedrijf alsnog enthousiast mee te krijgen. De moeilijke: een serieus gesprek starten met alle bezwaren op tafel, en als het niet opgepikt zou worden er direct mee stoppen).

In al dit soort gevallen lijkt het achteraf dom om niet beredenerender, ondernemerder aan de slag te gaan, maar op dat moment is een gokje op een gemakkelijkere oplossing aantrekkelijker...

(In 80% van de gevallen hebben mijn zakenpartner en ik uiteindelijk toch zelf de knoop doorgehakt en ook de moeilijkste oplossing doorgevoerd, in plusminus 20% was wat extra bevestiging/aansporing van externe adviseurs wat wel nodig was om die knoop eens doorgehakt te krijgen.)

Het lijkt me sterk dat een horecaondernemer met een lage bezetting gaat verbouwen om extra lege tafels te creëren.

Het zal niet voor iedereen de meest voor de hand liggende optie zijn, inderdaad, maar je hebt ze wel. Dit soort ondernemers zie je ook met enige regelmaat hier op HL hun problemen voorleggen, om vervolgens alle reakties die niet een oplossing bieden voor het het probleem zoals zij dat ervaren naast zich neer te leggen.

Ze zijn gewoon blind voor het feit dat 'hun probleem' niet het echte probleem is - dat er iets anders verkeerd zit.

De moeilijkste beslissingen zijn vaak - goh, dat zien jullie niet aankomen: - veruit het moeilijkst.

Ha! Mij had je inderdaad te pakken! ;)

Natuurlijk moet je verstandig ondernemen en kijken waar het fout gaat en op tijd maatregelen nemen maar als je iets nieuws wil beginnen of wil groeien of een probleem aan wil pakken moet je aannames doen over de effecten en dat blijft gokken. We kijken bij het gokken heel graag door een roze bril. Bovendien kunnen veranderende omgevingsfactoren roet in het eten gooien.

Om hier maar op het forum te blijven. Een succesvolle internetshop in modelauto's gaat een winkel beginnen. We zien allemaal dat hij er alles aan doet om het een succes te laten worden maar het is gewoon een gok.

De kans dat hij over 5 jaar 30 filialen heeft en zelf in een Ferrari rijdt is jammer genoeg veel kleiner dan de kans dat hij over 2 jaar weer voor een baas werkt.

...moet je aannames doen over de effecten en dat blijft gokken.

Oh, natuurlijk - alleen zorgt een realistische inschatting van het risico ervoor dat je weet of die gok wel of niet verstandig is.

Het voorbeeld dat je noemt lijkt me eentje die goed overwogen is, maar we hebben het hier juist over mensen die ten eerste de verkeerde gok nemen, en door een gebrek aan inschatting van het risico dat ze daarmee lopen ook niet doorhebben dat ze hun eigen graf graven.

De kans dat hij over 5 jaar 30 filialen heeft en zelf in een Ferrari rijdt is jammer genoeg veel kleiner dan de kans dat hij over 2 jaar weer voor een baas werkt.

:)

In het slechtste scenario kan hij in ieder geval over twee jaar zeggen dat 'ie een hele goede poging gedaan heeft! Het heet niet voor niets 'ondernemen' in plaats van 'inkoppen'... ;)

Als een ondernemer overspannen wordt of een burnout heeft, kan hij als een zombie verder werken, omdat hij het zelf niet in de gaten heeft. Dan kan hij ook gemakkelijk beslissingen nemen die zijn bedrijf schade toebrengen. Maar ik ken ook voorbeelden van bedrijven die op een bepaald moment adviseurs in huis haalden die allerlei maatregelen en wijzigingen adviseerden, die ook door de ondernemer gevolgd werden, waardoor zijn onderneming ook schade opliep.

Oh, natuurlijk - alleen zorgt een realistische inschatting van het risico ervoor dat je weet of die gok wel of niet verstandig is.

Terugkijkend weet je pas of iets verstandig was of niet. Als de kozijnenfabriek meteen een opdracht had gehad van een grote aannemer was hij dan nu een goede ondernemer geweest?

Als je gokt win je alleen als je geluk hebt.

Terugkijkend weet je pas of iets verstandig was of niet. Als de kozijnenfabriek meteen een opdracht had gehad van een grote aannemer was hij dan nu een goede ondernemer geweest?

Nee, alleen een succesvolle. Terugkijkend weet je natuurlijk alles. De vraag hier is, of die kozijnenfabriek enige redelijke reden had om aan te nemen dat er een grote opdracht aan zou kunnen komen. Zo niet, dan is het risico dat hij failliet gaat een stuk groter.

Als je gokt win je alleen als je geluk hebt.

Ha, zo ken ik er nog wel een paar! "Geluk maak je zelf" is er geloof ik ook zo een. ;)

Je bepaalt alleen zelf welke gok je wel of niet neemt. Je kunt dus niet zomaar een gok nemen en het dan op pech afschuiven als het niet uitpakt zoals je ghoopt had. Je kunt het succes van je gok voor een deel bepalen door verstandig te kiezen welke gok je wel of niet neemt. Common sense, dus eigenlijk.

Ik ken een voorbeeld van een kleine aannemer die failliet ging omdat hij een te groot karwei aan had genomen. Er zitten soms ratten in de markt, die gedijen door anderen te elimineren......

Marktverbreding is toch een zaak waar alle ondernemers zich mee bezig moeten houden. Het speelgoedautotjesverhaal hier op het forum is daar toch ook een mooi voorbeeld van. Dat hoeft geen expansioneel risico met zich mee te brengen. Maar ik heb ook meegemaakt dat een bekend verpakkingsspecialist uit het zuiden des lands, zich op de markt had verkeken en is doodgegroeid...... Ook daar waren externe "specialisten" aan de slag. Mischien hadden die het wel bedrijfskundig aan het rechte eind, maar konden helemaal niet inschatten hoe de concurenten daarop zouden reageren. Het bedrijf heeft zich (uit nood) moeten laten opgaan in één van die concurenten..... Er zijn veel meer zaken waarmee rekening moet worden gehouden, dan dienstverlenende adviseurs kunnen overzien. Nog gevaarlijker wordt het vaak als een bedrijf noodgedwongen onder leiding van een interim-directeur komt te staan.

Is het niet zoals altijd de contradictie tussen droom en verstand?

Een ondernemer begint met een droom en leeft met een droom terwijl zijn verstand hem in staat moet stellen keuzes te maken die tegen zijn droom ingaan.

Laat je je droom teveel toe dan maak je keuzes op basis van emotie (ontkenning van het probleem, overtuiging dat het allemaal wel goed komt) in plaats van dat je verstand de overhand neemt waardoor je van een afstand je eigen situatie kunt analyseren en grenzen kunt stellen.

Je bepaalt alleen zelf welke gok je wel of niet neemt. Je kunt dus niet zomaar een gok nemen en het dan op pech afschuiven als het niet uitpakt zoals je ghoopt had. Je kunt het succes van je gok voor een deel bepalen door verstandig te kiezen welke gok je wel of niet neemt. Common sense, dus eigenlijk.

Ja, voor die gecalculeerde gok sta ik nu ook. Aanbesteding met een gouden randje voor de klant waar ik al 8 jaar van droom. En ik weet hoe ik hem gegarandeerd kan winnen.....en dan de komende vier jaar de helft van mijn omzet al binnen, maar....

Als ik die op die manier inschrijf is er een risico dat het net anders uitpak dan gepland hetgeen mijn bedrijf op het randje zou brengen...

Laten we zeggen een kans van 10-20%

Mijn droom....of zekerheid.....de keuze laat me voor het eerst slecht slapen moet ik zeggen