Mede door het overlijden van een zeer gewaardeerd collega, kwam ik er achter dat ik soms 2 levens mag genieten. Eén on-line en één off-line. En dat dit soms totaal niet begrepen wordt.
De dag van de uitvaart van genoemde collega, was ook mijn vader jarig. Dus ’s avonds ga ik er een goede borrel pakken.
Waar het hart van vol is, loopt het hoofd van over. Ik vertelde wat er gebeurd was. Eerste reactie van familie is natuurlijk: “Goh, ja, dat is erg”. Maar wanneer doordringt bij die lieve mensen dat je zo’n persoon eigenlijk nog nooit ontmoet hebt, slaat het onbegrip toe.
Hoe kan het toch, dat je verdrietig bent, om iemand die je nooit ontmoet hebt, en dus helemaal niet kent ?
Ik probeerde uit te leggen wat Higherlevel eigenlijk precies is en wat dit kan betekenen voor iemand. Mijn ouders wisten dat ik tijdens het stoppen met mijn vorige bedrijf regelmatig contact had met diverse mensen, waaronder Ruben, en die hebben ze ook ontmoet. Maar na beëindiging van het traject had men het idee dat zo’n Higherlevel dan ook ophield. Zoals mijn vrouw toentertijd vroeg: “Wanneer alles achter de rug is, is dan HL ook voorbij?“ Ik was destijds ook wel erg veel on-line, en het beheerste bijna mijn leven. Ik had eindelijk mensen gevonden die mij begrepen, die ook ondernemer waren, die dezelfde liefde en leedjes deelden. Maar voor mijn omgeving onbegrijpelijk.
“Zie Higherlevel als een dorp”, begon ik. “Hier heb je een gemeenschap, een burgemeester met wethouders, en je buren, vrienden, boeren en buitenlui. Er zijn zeikers en mauwers, brallers en idioten. Niets meer en minder dan op een zaterdagavond in de kroeg. Maar er zijn ook toehoorders. Mensen die aandacht aan je willen geven en interesse in je tonen.”
Nog steeds keken de ooms en tantes mij redelijk onbegrijpelijk aan.
“Kijk, mijn glorie en troubles zien er anders uit dan bij jullie. Jullie hebben allemaal een baan en zijn die allemaal wel eens verloren. Toen hadden jullie steun aan elkaar. Jullie begrepen elkaar. Ik ben mijn zaak kwijtgeraakt, maar zelfs mijn ouders snapten met de beste wil van de wereld niet, waar ik mee bezig was. Dezelfde toehoorders als jullie via telefoon en dagelijks contact hebben, heb ik in mijn eigen dorp!”
“En jullie kennen allemaal de brallerige man, die in de kroeg wel eens zal vertellen hoe de wereld in elkaar steekt. En ook daar zijn er dan mensen die die man op zijn vingers tikken, of misschien zelfs wel de discussie aangaan. Zo is dat in “ons dorp” niet anders. Alleen ontmoeten we elkaar (praktisch) niet, maar er ontstaat wel een band. Want door de opmerkingen, reactie’s, antwoorden en bijvoorbeeld steunbetuigingen leer je iemand erg goed kennen. En doordat wij alleen maar “mail” contact hebben, of elkaar tegen komen in het dorp, hebben we misschien wel een sterkere band dan familieleden onder elkaar die elkaar 2x per jaar op een verjaardag zien! Ik drink bijvoorbeeld virtueel, samen met mijn collega altijd een biertje op vrijdagmiddag en proosten wij via mail! “
Aan de gezichten te zien, had mijn vurig betoog weinig effect gehad.
Ineens besefte ik me, dat dit eigenlijk ook geen zin had, en ik mij de moeite moest besparen.
Deze mensen begrijpen maar de helft van mijn leven. Wanneer ik hen vroeg om te komen tellen voor de balans, kwam men allemaal. Vraag nadien niet waarom ze dit nu eigenlijk gedaan hebben en wat het nut ervan was, want dat weet men niet. Is ook niet belangrijk.
Belangrijkste is dat men er is voor je, in de echte wereld of in de virtuele wereld.
In de echte wereld ga ik een pint pakken in de kroeg op de hoek. In mijn virtuele wereld mail ik een “PROOST” naar mijn dorpsgenoten !
Zie jij kansen voor je onderneming/bedrijf in het buitenland? Met RVO onderneem je verder.
Kijk wat onze kennis, contacten en financiële mogelijkheden voor jou kunnen betekenen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Quibke
Quibke
Mede door het overlijden van een zeer gewaardeerd collega, kwam ik er achter dat ik soms 2 levens mag genieten. Eén on-line en één off-line. En dat dit soms totaal niet begrepen wordt.
De dag van de uitvaart van genoemde collega, was ook mijn vader jarig. Dus ’s avonds ga ik er een goede borrel pakken.
Waar het hart van vol is, loopt het hoofd van over. Ik vertelde wat er gebeurd was. Eerste reactie van familie is natuurlijk: “Goh, ja, dat is erg”. Maar wanneer doordringt bij die lieve mensen dat je zo’n persoon eigenlijk nog nooit ontmoet hebt, slaat het onbegrip toe.
Hoe kan het toch, dat je verdrietig bent, om iemand die je nooit ontmoet hebt, en dus helemaal niet kent ?
Ik probeerde uit te leggen wat Higherlevel eigenlijk precies is en wat dit kan betekenen voor iemand. Mijn ouders wisten dat ik tijdens het stoppen met mijn vorige bedrijf regelmatig contact had met diverse mensen, waaronder Ruben, en die hebben ze ook ontmoet. Maar na beëindiging van het traject had men het idee dat zo’n Higherlevel dan ook ophield. Zoals mijn vrouw toentertijd vroeg: “Wanneer alles achter de rug is, is dan HL ook voorbij?“ Ik was destijds ook wel erg veel on-line, en het beheerste bijna mijn leven. Ik had eindelijk mensen gevonden die mij begrepen, die ook ondernemer waren, die dezelfde liefde en leedjes deelden. Maar voor mijn omgeving onbegrijpelijk.
“Zie Higherlevel als een dorp”, begon ik. “Hier heb je een gemeenschap, een burgemeester met wethouders, en je buren, vrienden, boeren en buitenlui. Er zijn zeikers en mauwers, brallers en idioten. Niets meer en minder dan op een zaterdagavond in de kroeg. Maar er zijn ook toehoorders. Mensen die aandacht aan je willen geven en interesse in je tonen.”
Nog steeds keken de ooms en tantes mij redelijk onbegrijpelijk aan.
“Kijk, mijn glorie en troubles zien er anders uit dan bij jullie. Jullie hebben allemaal een baan en zijn die allemaal wel eens verloren. Toen hadden jullie steun aan elkaar. Jullie begrepen elkaar. Ik ben mijn zaak kwijtgeraakt, maar zelfs mijn ouders snapten met de beste wil van de wereld niet, waar ik mee bezig was. Dezelfde toehoorders als jullie via telefoon en dagelijks contact hebben, heb ik in mijn eigen dorp!”
“En jullie kennen allemaal de brallerige man, die in de kroeg wel eens zal vertellen hoe de wereld in elkaar steekt. En ook daar zijn er dan mensen die die man op zijn vingers tikken, of misschien zelfs wel de discussie aangaan. Zo is dat in “ons dorp” niet anders. Alleen ontmoeten we elkaar (praktisch) niet, maar er ontstaat wel een band. Want door de opmerkingen, reactie’s, antwoorden en bijvoorbeeld steunbetuigingen leer je iemand erg goed kennen. En doordat wij alleen maar “mail” contact hebben, of elkaar tegen komen in het dorp, hebben we misschien wel een sterkere band dan familieleden onder elkaar die elkaar 2x per jaar op een verjaardag zien! Ik drink bijvoorbeeld virtueel, samen met mijn collega altijd een biertje op vrijdagmiddag en proosten wij via mail! “
Aan de gezichten te zien, had mijn vurig betoog weinig effect gehad.
Ineens besefte ik me, dat dit eigenlijk ook geen zin had, en ik mij de moeite moest besparen.
Deze mensen begrijpen maar de helft van mijn leven. Wanneer ik hen vroeg om te komen tellen voor de balans, kwam men allemaal. Vraag nadien niet waarom ze dit nu eigenlijk gedaan hebben en wat het nut ervan was, want dat weet men niet. Is ook niet belangrijk.
Belangrijkste is dat men er is voor je, in de echte wereld of in de virtuele wereld.
In de echte wereld ga ik een pint pakken in de kroeg op de hoek. In mijn virtuele wereld mail ik een “PROOST” naar mijn dorpsgenoten !
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/27125-het-dorp-higherlevel/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
16 antwoorden op deze vraag