In memoriam : Ondernemer

[Henk de Greef]

Afgelopen zondag bereikte mij het trieste bericht van het overlijden van een nog veel te jonge ondernemer. Hij heeft de keuze gemaakt om zelf het tijdstip van overlijden te bepalen. Dit was voor mij niet de eerste collega die ik op deze manier uit het leven zie stappen. Het ondernemersleven kent vele ups en downs, waarvan de laatste klaarblijkelijk in voorkomende gevallen zo heftig worden dat de beste keuze definitief afscheid nemen wordt. Afgelopen donderdag heb ik hem mogen uitzwaaien bij zijn laatste reis. Het was een mooie maar treurige dienst, met vele verslagen mensen, die het voornamelijk niet konden begrijpen maar gelukkig wel respecteerden.

 

Al sinds 2004 ben ik actief op Higherlevel.nl. Het forum heeft de insteek om ondernemers te verenigen, zodanig dat kennis wordt uitgewisseld en er onderlinge connecties cq netwerken ontstaan. Higherlevel.nl is erg succesvol en kent nu meer dan 50.000 gebruikers. Er ontstaan netwerken, relaties en zelfs vriendschappen. Sommige ondernemers zijn zo actief, dat ze vele anderen met raad en daad terzijde staan. Allemaal vrijwillig natuurlijk.

 

Deze ondernemer was geruime tijd heel erg actief op het forum en heeft daarmee vele anderen een goede dienst bewezen. Een enkeling heeft hij zelfs helemaal uit de problemen weten te helpen door tomeloze inzet, waarvoor wij enorm veel respect hebben. Het bijzondere in dit verhaal is natuurlijk dat iemand met zo veel kracht, inspiratie en goede ideeën, uiteindelijk voor zichzelf de oplossing niet ziet. Er zijn natuurlijk in zijn omgeving wel mensen geweest die hem hielpen en nu nog steeds voor de nabestaanden opkomen, maar die ook geen weet hadden van zijn laatste besluit.

 

Dat is een zaak die mij enorm bezig heeft gehouden de laatste paar dagen. De vraag hoe het zo kan zijn dat juist de mensen die zo veel voor anderen betekenen niet de keuze maken om zichzelf bloot te geven aan anderen, op het moment dat het er echt toe doet. Er waren zo vreselijk veel mensen bij het afscheid, waarvan mijn inschatting is dat ze allen bereid waren geweest om te steunen, maar slechts een enkeling wist iets meer dan wat er aan de oppervlakte zichtbaar was. Zelfs die kennis was niet of nauwelijks toereikend om de inschatting te kunnen maken dat deze keuze voorlag.

 

We zijn natuurlijk allemaal druk, en soms zelfs zo druk dat je maar nauwelijks de eigen sores kunt bolwerken. Dat is het lot van een ondernemer, je wil wat en daar moet je wat voor doen. Vaak is datgene wat je wilt niet helemaal in overeenstemming met wat de omgeving zou willen, dus ontstaan er op verschillende fronten kleine en grotere conflicten.

 

Soms verlies je de strijd, en moet je het verlies accepteren. Als je echter op meerdere fronten tegelijk verliest, kan het verlies zo groot zijn dat je onderneming failliet gaat. Dat verlies treft jezelf, maar ook je dierbaren, zoals vrouw en kinderen. Onze wet is erop gericht om de ontstane schulden te vereffenen, no matter what, schuld is schuld. We hebben de Wet Schuldsanering, waarvan de betreffende ondernemer niet geheel toevallig zijn ervaringen daarmee op verschillende plaatsen heeft nagelaten. De verhalen zijn pakkend, bijna onmenselijk en soms zelfs ronduit lachwekkend. Hij was geen voorstander van die regeling, maar het is het enige wat nog rest als je niets meer hebt dan schuld.

 

Ik wil in geen geval een verwijt maken met betrekking tot de keuze van deze ondernemer. Dat is gebeurd en onomkeerbaar en verdient enkel rouw en respect. Enkel denk ik dat er voor andere ondernemers die helemaal onderuit gaan nog wel een keuze is om het sociale netwerk dat je hebt, te betrekken bij je keuze. Er zit naar mijn inschatting echt nog wel ergens een reserve voor wat betreft mensen voor je kunnen en willen doen, maar laat ze alstublieft weten wat er echt aan de hand is, want enkel dan kan een ander je helpen.

 

Na afloop van de rouwdienst hebben we met een paar mensen nog even nagepraat. Er ontstonden ideeën om een vangnet te bedenken, waarmee we konden bijspringen als het echt noodzakelijk is. Dat is echter heel lastig, want wanneer is het echt noodzakelijk? is de vraag die opkomt. Juist daarom denk ik dat de oplossing moet voortkomen uit de sociale banden die je al hebt. Voor die mensen bestaat er een relatie, die ergens nog wel een reserve heeft die aangesproken kan worden.

 

Die reserve moet enkel wel echt worden aangesproken door middel van totale openheid.

Laat dit een oproep zijn aan alle ondernemers die het niet meer zien zitten om zo snel mogelijk hun dierbaren, vrienden, kennissen en collega’s erbij te betrekken. De een zal meer bereid zijn dan de ander, enkel als je het niet doorhebt, kan je ook niets doen dan toekijken bij een voldongen feit. Mijn absolute advies daarbij is; vraag niet om geld, maar vraag om echte hulp.

[P.J.]

Misschien is et een goed idee om een vertrouwensman of vertrouwenscommissie op te richten, waarbij de ondernemer-in-nood een luisterend oor en helpende hand kan vinden. Uiteraard met verzekering van absolute discretie. In het uiterste geval stijgt de menselijke factor altijd uit boven de zakelijke en juist daar schiet de omgeving nu te kort. Dat is geen verwijt aan ons of aan mezelf, maar een simpele vaststelling dat we er niks aan kunnen doen als we er zelf ook geen stappen voor ondernemen.

[Henri Kroeze]

Laat het alsjeblieft mensen in nood de durf geven om te praten. Online of offline.

[Edo van Santen]

Henk, wat een rake column. Ook jij heb het hart op de goede plaats.

[geanonimiseerd__]

Het is altijd heel erg als iemand geen andere mogelijkheid meer ziet buiten zelfmoord.

 

Zelfmoord, dat is geen mooi woord, het is hard en heeft een heel definitief gevoel in zich.

"heeft er voor gekozen zelf uit het leven te stappen" is vaak een omschrijving die mensen kiezen omdat dit minder confronterend is, het heeft een zweverig gevoel, je kan er zo bijna begrip voor opbrengen...

 

Maar de realiteit is voor zij die door moeten hard, zo hard als het woord zelfmoord. Is het niet in de eerste periode, dan komt de man met de hamer later wel langs. Vaak is de beschadiging in de ziel permanent, de sporen zijn groeven in de ziel die dagelijks gevoeld worden.

 

Het is niet aan ons een oordeel te geven, het was de keuze van de persoon zelf, en we mogen enkel hopen dat hierbij een rationale overweging is gemaakt.

Zelf de Spiegel voorhouden is een natuurlijke reflex, en dat is goed maar is voornaamlijk gericht op onszelf.

 

Iedereen bewandeld een levensweg waar keuzes gevolgen hebben, een goed uitgangspunt in mijn ogen, zoals ik leef, is om altijd te luisteren naar mensen in nood of vragen om hulp. Daar kan je de ogen niet voor sluiten, ook al kun je niet elke vraag met daad of helpend antwoord beantwoorden.

 

Ik vertrouw erop dat velen zo denken, en dat het daarom verschrikkelijk is dat Ruben niet om hulp gevraagd heeft zodat toch er iemand kon zijn die hem een helpende hand kon toereiken.

 

De wereld is hard, realiteit is hard en we leven in een wereld waar dit zoveel mogelijk vergeten wordt, het zijn situaties als deze dat we keihard wakker schieten en de onmacht voelen wanneer een individuele beslissing zulke grote gevolgen heeft.

 

De verwerking is iets wat heel erg prive is, ik denk zelf dat HL gepaste afstand moet bewaren, maar respecteer als anderen hier anders over denken. Laten we hopen dat het nooit meer zover hoeft te komen en dat een ander in nood de moed heeft te vragen om hulp en wij die kunnen bieden.

[Hans van den Bergh]

Ik vind het een zeer pakkende column vol respect, het doet zeer veel recht aan de nagedachtenis van een kleurrijk HL-lid in het bijzonder, maar zeker ook aan Fred en Kees, die Ruben eerder in deze onomkeerbare beslissing voorgingen.

 

Alle drie gebeurtenissen laten een diepe indruk achter. Het dubbele eraan - en daarom zo lastig te plaatsen - is in mijn ogen dat ze alle drie zeer advies- en hulpvaardig waren wanneer anderen hier aan de bel trokken. Ik kan alleen maar raden naar de beweegreden om voor zichzelf dan toch die andere keus te maken dan de ondersteuning te zoeken op ons forum waar ze toch heel goed de weg wisten.

 

Wederom steken in deze column en in Henri Kroeze's topic de geluiden de kop op om iets te organiseren waarmee we ondernemers met het water aan de lippen zouden kunnen helpen. Bij de geuite hartenkreet 'Laat het niet voor niets zijn geweest' zal de toekomst uitwijzen of de voornemens dit ook gaan verwezenlijken, maar het is een zeer legitieme wens en daarom zou ik de slotzin van deze column ook om willen draaien: "Bied geen geld, maar bied echte hulp." We hebben alle disciplines in huis om zoiets te realiseren en Higherlevel is in mijn ogen inmiddels een community van formaat die misschien het verschil daarin kan maken.

 

Succes en groet,

 

Hans

 

 

[Henk de Greef]

Mooie reacties allemaal,

 

Dat kan ook bijna niet anders met een onderwerp als dit.

 

Als we het over HL hebben, in combinatie met aanwezige disciplines (Hans) en een vertrouwenscommissie (P.J), dan denk ik dat er al heel veel gebeurt, wat op de voorgrond niet eens zichtbaar is. Ook in onderhavig geval waren meerdere mensen reeds behulpzaam, dus daar heeft het niet aan gelegen. We kunnen echter enkel proberen te voorkomen, maar geen garanties bieden. Nu is dat iets wat een ondernemer wel kent, dus dat mag niet een heel groot probleem zijn.

 

De column was echt een mijmering van mij. Even de gedachten ordenen en proberen de zin ervan te begrijpen. Het zegt dan ook meer over mij dan over de personen en of het forum dat erin wordt genoemd. En ja, het is een hartekreet. Ik vind het persoonlijk vreselijk als deze zaken zich voordoen. Vooral als het te maken heeft met ondernemen en ondernemers, die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor anderen. Ik vraag me dan af wat er mis ging. Laat het vooral niet voor niets geweest zijn.

 

Toch onderschrijf ik graag de reactie van Hans : "Bied geen geld maar echte hulp". Het aanbod moet wel op de vraag worden afgestemd om te kunnen passen, dus volledig mee eens. Dit zou enkel kunnen betekenen dat dit aanbod er nog niet is, maar dat onderschrijf ik niet helemaal. Hans zegt dat ook, met de zin "community van formaat, die het verschil kan maken" en dat denk ik ook. Het is enkel niet georganiseerd cq geformaliseerd.

 

Ik weet van een paar mensen op het forum dat ze dat ook zeker doen (en ik weet lang niet alles). Sommigen hebben zelfs extra opleiding gevolgd om succesvol in dergelijke situaties te kunnen handelen. En anderen bieden hun (anders betaalde) diensten om niet aan, bij een collega in nood. Enkel lof voor deze leden. Je moet ze enkel wel weten te vinden, want er wordt niet mee geadverteerd.

 

Alle drie de genoemde personen waren inderdaad goed ingeburgerd op het forum en hadden net zo goed als ik kunnnen weten aan welke bellen te trekken. Ze deden het echter niet, of onvoldoende. Dat intrigeert mij enorm. Wat is er dan zo belangrijk om juist niet bij het belangrijkste en laatste besluit een ander te betrekken?

 

Ik weet ook geen oplossing. Ik constateer enkel dat een paar mensen, van wie ik het niet had verwacht, deze keuze maakten. En ja, dat voelt als onmacht (Paul). Onmacht om te voorkomen dat er dingen gebeuren die ik vooral persoonlijk zeer triest vindt. Ik kan dat ook niet veranderen, want het gebeurt nu eenmaal en zoals gezegd in de column, op het moment dat je er weet van krijgt is het een voldongen feit.. Wat ik wel kan doen, is een gedachte geven, die misschien aan ondernemers die nu of in de toekomst soortgelijke problemen ervaren, het vertrouwen geeft om bij een ander te rade te gaan.

 

Ik geloof namelijk echt nog wel in het goede van de mens, hoewel er voldoende aanleidingen zijn om eraan te twijfelen. Wij zijn geen mierenkolonie, die leden van de club offeren om als kolonie te blijven bestaan. Er is een reserve, die aangesproken kan worden, op het moment dat het er echt toe doet. Je moet alleen wel kunnen inschatten wanneer het moment dat het er echt toe doet, daar is. Vandaar dat ik ook kom met de vraag om volledige openheid van zaken, want enkel dan kan je als collega, vriend of kennis de ernst van de zaak inschatten en bijspringen met de hulp die op dat moment echt noodzakelijk is.

 

Het is wat mij betreft helemaal niet de bedoeling om nu een fonds of een commissie te starten voor ondernemers in nood. Dat zou waanzinnig veel ballotage opleveren over de vraag of iets werkelijk noodzakelijk is. Nee, ik doel enkel op het sociale netwerk, waar vanuit de relatie de bereidheid ontstaat om een stap meer te doen dan gebruikelijk. Het is ook geen oproep aan ondernemers om nu mijn adres te gaan spammen met naderende faillissementsvragen, want dat is het laatste waar ik op zit te wachten. Bovendien ben ik als adviseur een echte "pain in the ass", dus weet waar je aan begint.

 

Vaker hebben we het gehad op het forum over de "Halers" en "Brengers", mensen die hulp vragen en mensen die hulp geven, Misschien heeft de laatste categorie de hulp wel het hardste nodig, maar durft er eenvoudigweg niet om te vragen, omdat ze nu eenmaal een "Brenger" zijn........

[R. v. Zandwijk]

Punt blijft dat je voor hulp geen geld kan vragen omdat dat er domweg niet is en beter besteed kan worden in de onderneming.

 

De ervaring uit het verleden leert ons dat men hier graag hulp wil bieden maar tot op zekere hoogte pro-bono.

[P.J.]

Het is een moeilijke en ongrijpbare materie. De geestelijke nood kan 1001 oorzaken ontstaan. Zakelijke problemen, maar ook persoonlijke problemen en relationele problemen, danwel een combinatie ervan. Iedereen krijgt ermee te maken en 99% wordt op een natuurlijke manier wel opgelost. Open karakter en gesloten karakter speelt voor een deel ook mee en voor iedereen geldt dat er een andere mate is van opkroppen van problemen. Als je erover kunt praten zijn de meesten het alweer snel kwijt en lucht het enorm op. Schaamte kan vaak ook een belangrijke rol spelen en in zichzelf keren veroorzaken, waardoor het praten steeds moeilijker gaat. Ik denk dus dat je de mogelijkheid tot praten zou moeten kunnen geven en dat houdt de meeste mensen wel weg van het totaal in zichzelf gekeerd zijn, waarbij het praten bijna onmogelijk is geworden.

 

HL zou wat mij betreft een pagina met een rode knop moeten bevatten, met de tekst: "Gooi je probleem eruit!". Dan kan hij anoniem zijn telefoonnummer opgeven en door een onbekende worden gebeld. Daar moet een code bij om aan te tonend dat het geen fake is. Namen spelen hier geen rol, maar het luisterend oor des te meer. Indien hij/zij dat wil, omdat dat echt nodig is, kan er later ook inhoudelijke hulp in het ondernemen worden gegeven.

[Henri Kroeze]

Dat laatste zou een mooie 'oplossing' zijn om in ieder geval de drempel zo laag mogelijk te houden. Super idee!

[P.J.]

De beller kan anoniem blijven en de luisteraar blijft discreet en heeft het voordeel dat hij/zij op basis van ondernemerschap zaken kan inschatten en als dat kan/moet, zal hij een lijst met hulpinstanties ter beschikking hebben om verder te helpen. Enerzijds een sociaal vangnet en anderzijds een financieel/operatief vangnet. In het operatieve gedeelte kunnen wij (zie het draadje over Ruben) evt. ook een rol spelen. Het mag geen dagtaak worden. Maximaal 2 uur per dag, anders krijg je teveel over je heen denk ik en er moet ook nog tijd over blijven om zelf te ondernemen. Ik zal best zaken over het hoofd zien en ik weet dat er hier mensen zijn die meer hersens hebben dan k, maar ik denk dat alles wat er op dit vlak zou kunnen komen, beter is dan niets. Het vangnet moet juist voorkomen dat ondernemers denken op hun eindpunt te zijn gekomen. Voor alles is er een oplossing, ook al besef ik maar al te goed dat er ondernemers zijn die zulke zaken bij voorkeur niet met hun naaste geliefden willen delen. Er moet voor gezorgd worden dat er altijd een deur op een kier staat en dat menselijke zaken altijd ver boven zakelijke zaken blijven staan.

 

Er zou ook een soort van saneringsorgaan opgericht kunnen worden, dat de ondernemer tijdelijk ontlast als hij het overzicht heeft verloren of dreigt te verliezen. Dat zou b.v. op kostprijsbasis kunnen, met voor de ondernemer de zekerheid dat er pas wordt afgerekend als het weer kan. Ik weet niet of het wettelijk is toegestaan om b.v. de zakelijke boedel van een ondernemer tijdelijk over te nemen (als een ondernemersvriendelijke curator) om juist vanuit de onderneming naar de oplossing te werken in plaats van dat de onderneming kaalgeplukt wordt en er een berooid gezin achterblijft. Daar zou je dan ook goede regels voor kunnen maken.

[Hans v N]

Erg goede column die heel knap de gevoelens weergeeft die ook ik bij de actualiteit had en heb. Eén is een incident, bij 2 hakt het er al meer in, maar bij een derde ga je vanzelf denken aan een mogelijke vierde. Zeker als nummer 3 het archetype was van een vechter, een model HLer zelfs. En dan ga je vervolgens bedenken hoe je nummer 4 zou kunnen voorkomen. Heel begrijpelijk.

 

Om te bepalen of hier een specifieke taak ligt of zou kunnen liggen voor HL zou je m.i. eerst moeten vast stellen of mensen met een depressie hier met een hulpvraag zouden (willen) komen? Om daarna vast te stellen hoe de HL gemeenschap hulp zouden kunnen of moeten bieden?

 

Persoonlijk denk ik dat ondernemers in de problemen met daaraan een depressie gekoppeld per definitie een (tijdelijk) communicatieprobleem hebben. Van de eerdere gevallen kan ik me geen enkel signaal herinneren anders dan afwezigheid. Ik denk dus niet dat ze hier een oplossing zochten voor de depressie. Daarmee vervalt de noodzaak om een antwoord te geven op de tweede vraag.

 

Uiteraard heeft een ieder het recht om het niet eens te zijn met mij en met voorstellen te komen voor een soort van vangnet. Het kan geen kwaad om er over te denken.

 

Waar we wel een rol in kunnen spelen is het voorkomen van een depressie door oplossingen aan te dragen voor zakelijke problemen die iemand in de put helpen. Maar dat doen we/jullie al.

 

[Christine]

 

Er is meer nodig dan faillissementen en depressies voordat iemand zwarte gedachten krijgt. Maar ik vind het lastig om daar op een openbaar forum meer over te zeggen of te vragen.

 

 

[Hans v N]

Klopt helemaal Christine. Ik wil niet de indruk wekken dat het een eenvoudige zaak is. Het is vrijwel altijd een optelsom van slepende of actuele zaken waar een "depressie" vrijwel altijd deel van uitmaakt. Maar ik ben verre van deskundig anders dan dat ik er de laatste dagen wat meer over gelezen heb.

[Henk de Greef]

Hans slaat de spijker op de kop. Ik heb het forum erop nagezocht en ook de andere sociale media kanalen. Afwezigheid is wel een duidelijk signaal dat er iets grondig mis is.

Moeten we dan bij iedereen die even niets post ons zorgen maken? Nee, enkel als we weten dat de basis niet volledig stabiel of reeds problematisch is. Hoe kan je dat dan inschatten? Vrijwel niet, tenzij je de ondernemer in kwestie beter kent en door de buitenkant heen kan kijken.

 

Het is nooit één probleem, maar altijd een combinatie van. Mijn huisarts wist me te vertellen dat mensen (afhankelijk van de stressgevoeligheid) plusminus 5 problemen tegelijk kunnen handelen (bankrekening leeg, auto stuk, computer overleden, schaamte bij het thuisfront, ziekte van je moeder en faillissement van je laatste stevige klant). Als dan het 6e probleem zich aandient, stort het kaartenhuis in. De andere 5 problemen kunnen dan ook niet meer worden geadresseerd, waardoor totale leegheid ontstaat. Er komt letterlijk niets meer uit je handen. Dat is ook de oorzaak van de afwezigheid. (de voorbeelden zijn fictief en hebben niets te maken met de werkelijkheid)

 

Ik denk enkel dat die afwezigheid niet betekent dat de mensen geen behoefte hebben aan aandacht, hoewel je dat wel gemakkelijk zou kunnen aannemen. Ze kunnen het gewoonweg niet opbrengen om de tijd te investeren om nog aandacht te geven aan het forum of andere mensen cq kanalen, omdat ze verkeren in de hierboven genoemde "leegheid", maar zouden er enorm bij gebaat zijn als de aandacht van de andere kant wel komt. Een telefoontje, mailtje, bezoekje.. noem het maar. Je hoeft daarvoor geen specialist of expert te zijn, enkel een vriend. Op het moment dat specialistische kennis noodzakelijk blijkt, haal je die weer uit je netwerk of uit het netwerk van de ondernemer.

 

Ligt hier dan een specifieke taak voor HL?? Ik denk het niet, want HL is slechts een platform waar mensen samenkomen en ervaringen delen, elkaar helpen, connecties maken en eventueel zaken doen. HL is het clubhuis, maar het zijn de deelnemers, mensen die het doen.

Kan je HL daarvoor gebruiken?? Dat denk ik wel. Zeker als je al wat connecties hebt gelegd en een beetje hebt geïnvesteerd in de andere leden van het clubhuis. Je zal er versteld van staan hoeveel energie er vrijkomt als er echt de nood aan de man/vrouw is.

 

Daar probeer ik dan ook de nadruk op te leggen. De sociale relatie is de bron om uit te putten als alle andere middelen opgedroogd zijn. Het gaat om de mensen die iets voor je over hebben als het er echt toe doet. Ze zijn er ook, zoals in het geval van Ruben is gebleken, maar dat is nog steeds geen garantie op een goede afloop, zoals we nu helaas ook hebben kunnen constateren.

 

Gaat het dan helemaal fout? Welnee, maar het kan helemaal geen kwaad om een doelgroep, die blijkbaar een hoger risicoprofiel draagt bekend te maken met de risico's en de mogelijkheden. Uit onderzoeken is gebleken dat de meeste zelfdoding voorkomt onder mannen tussen de 35 en 45 jaar. Dat sluit aardig aan bij onze statistieken. Tel daarbij op dat een ondernemer nu eenmaal iets meer risico neemt dan de gemiddelde werknemer en de som is compleet.

 

Mijn oproep gaat niet over een geformaliseerd systeem dat deze verschijnselen kan voorkomen, integendeel. Het gaat mij erom om aan alle ondernemers de boodschap te geven dat als de wereld er voor jou echt hopeloos uitziet, er heus nog wel ergens iemand verscholen is die je wil helpen. Het lijkt er misschien niet op, maar hij of zij is er wel. Je zal enkel met de billen bloot moeten en helder maken wat er echt aan de hand is, voordat een ander de zaak op zijn merites kan inschatten en in actie komt.

 

Ik was de eerste om te bedenken dat er mogelijk hier een schone taak voor HL zou liggen. Waarom?? Puur omdat ik het niet kon verkroppen dat een icoon van HL, en niet de eerste, op deze manier afscheid nam. Hoe langer ik erover nadenk, des te meer ik tot de conclusie kom dat we het niet of nauwelijks kunnen voorkomen. Hoe rot ik dat ook vind.

 

Maar ik doe de oproep wel opnieuw; Durf te vragen alstublieft en weet wat je vraagt, omdat de mogelijkheid bestaat dat je het krijgt.

[herman van der helm]

Het is moeilijk om in het algemeen iets te zeggen over iemands 'motivatie' om met het leven te stoppen. Aanleidingen kunnen we genoeg bedenken, maar om die nou direct te koppelen aan de grote stap die een persoon maakt om er mee op te houden is vermoedelijk onze wens tot verklaren.

 

Ik heb mijn broer een hele dag meegemaakt voordat hij voor mijn neus van het balkon sprong. Het ene moment was hij volledig in een irreële wereld, het andere moment lag hij te huilen in mijn armen en was een goed gesprek mogelijk. In een van die irreële momenten is hij mij 'ontglipt'.

 

Ik, die dacht hem wel te kunnen helpen om uit die impasse te komen. Nee, er is in veel gevallen geen sturen mogelijk hoe je het ook probeert. Niet dat we dat dan niet moeten doen, maar de grip erop krijgen doe je als naaste, maar ook als buitenstaander niet of hoogst zelden.

 

Contact met familie en vrienden werd door hem zo veel mogelijk gemeden in zijn laatste maanden, dus moesten we dit contact 'opdringen', door in zijn buurt te zijn vonden we. Dat mijn aanwezigheid op de laatste dag versnellend heeft gewerkt staat voor mij ook vast. Hij zei me namelijk dat ie een grote verrassing had voor op zijn verjaardag. Die dag was enkele dagen later.

 

In de loop der jaren (het is nu 25 jaar geleden) hebben vele mensen hetzelfde gedaan en zijn ook gestopt. Enkele daarvan beschrijf ik onder de column van Phoenix.

https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=25;action=display;threadid=31690;start=msg292943#msg292943

 

Langzaamaan heb ik de onmacht om hier mee om te gaan omgezet in de gedachte, dat dit alles betekenis moest hebben. Betekenis voor mij, omdat ik met deze ervaringen iets moest, en betekenis voor de mensen die die 'keuze' maakten. Voor mezelf is hier het minst interessant, maar voor de "vertrekkers' is het in mijn ogen een stap in hun ontwikkeling die ze nu hebben bereikt, die hen met aardse middelen nooit had gelukt. Het zijn stuk voor stuk zeer intelligente mensen, die hun eigen ontdekkingreis hier hebben omgeruild voor eentje elders. Elders is gewoon ook hier, maar zonder hun lichaam als ballast. Onze heel goed bedoelde hulp zou hen in veel gevallen hier niet verder helpen denk ik. Hoe verdrietig en hopeloos het ook is voor ons als naasten.

 

Ik heb voor de geïnteresseerden een column over dit onderwerp geschreven:

http://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?f=42&t=8732

 

[Edo van Santen]

wow Herman, heavy! Respect.

[Think Twice]

Goed verhaal. Ik twijfel alleen over de haalbaarheid van een luisterend oor. Wat als na meerdere sessies iemand toch besluit om ermee te stoppen en er een einde aan te maken. Wat doet zoiets met een vertrouwensman/ vrouw?

 

Dan moet je aardig sterk in je schoenen staan om dat te accepteren en te verwerken.

[Henk de Greef]

Goed verhaal. Ik twijfel alleen over de haalbaarheid van een luisterend oor. Wat als na meerdere sessies iemand toch besluit om ermee te stoppen en er een einde aan te maken. Wat doet zoiets met een vertrouwensman/ vrouw?

 

Dan moet je aardig sterk in je schoenen staan om dat te accepteren en te verwerken.

 

Je kan dan in ieder geval voor jezelf bedenken dat je je best hebt gedaan om erger te voorkomen. Dat is iets wat ik nu voor mijzelf mis. Als het niet lukt is dat nog heftiger dichtbij dan op afstand, maar in dit specifieke geval heb ik de mogelijkheid om te kiezen niet gehad. En dat vind ik jammer, ook al was de teleurstelling hoogstwaarschijnlijk nog groter geweest bij hetzelfde resultaat. Respect voor de personen die hem in de laatste weken, dagen en uren hebben bijgestaan.

[Christine]

 

 

Ik denk dat er verschillende niveau's van noodkreet en bijbehorende hulp zijn. Eén niveau is het faillissement, of iets anders benoembaars waarbij allerlei praktische en emotionele hulp denkbaar is en in de praktijk ook wordt gegeven, niet in de laatste plaats door leden van HL. Een ander niveau is wat daarna komt, onder de oppervlak. Dat komt niet naar buiten, moet ook niet in de openbaarheid besproken worden, en komt hooguit op de radar van direct betrokkenen. En die is heel lastig.

 

 

[jamesJones]

Heftig verhaal, het wordt nog weleens onderschat hoe zwaar mensen het kunnen hebben

[Veeveevee]

Ben al long niet op dit forum geweest aangezien ik geen specifieke dingen had die ik kon delen of waar ik raad voor nodig had en op de een of andere manier typte ik vandaag de url weer 'ns in de balk....

 

Ik heb zelf op middelmatige afstand meegemaakt hoe iemand tot zelfmoord kwam. 1 ding is mij daarin altijd bijgebleven; dat het vrijwel onmogelijk is voor de meeste mensen om zo iemand om te praten. Heb 't zelf geprobeerd om dit duidelijk te maken, maar hoe rationeel je ook bent, het dringt niet door. Na een bepaald stadium zat hij vast in een soort cirkelredenering die hij alleen snapt. Psychiaters hadden meer effect en ;t ging fout toen ze 't touw weer lieten vieren.

 

Als mensen op dit forum iets willen betekenen en zij zijn geen professionals, dan zou mijn idee zijn om te proberen te helpen voordat ze in die fase komen. Dit roept uiteraard een praktisch probleem op, hoe die te herkennen, want niet iedereen spreekt zich uit voordat ;t te laat is.

 

Uiteraard gebaseerd op 1 persoonlijke ervaring.

[Henk de Greef]

Dank voor je bijdrage Veeveevee,

 

Ik denk ook dat je terecht opmerkt dat wij geen psychiaters of psychologen zijn. Er zal er heus een enkele tussen zitten bij de 50.000 leden, maar in de regel zijn we ondernemers. Daarom moeten we ons ook niet specifiek richten op zelfdoding, maar op "heftige shit", die kan bijdargen aan het probleem. En dat in een eerder stadium inderdaad.

 

In een ander draadje op dit forum Laat het niet voor niets geweeest zijn heb ik een voorstel gedaan om een functie in het forum in te bouwen, die het mogeleijk eerder signaleert, zodat we inderdaad met ondernemersvaardigheden nog iets kunnen doen. Het is zaols ik daar ook al gezegd heb uiteraard geen garantie voor succes, maar wel een poging.

 

Bovendien is het gemakkelijk voor mij om iets dergelijks te roepen, want de admins van het forum krijgen het op hun bordje om er iets mee te doen. Ik ben wat dat aangaat ook al een zeldzame bezoeker op het forum, die vanwege dit voorval zich weer even meldt.....