Geen concurrentie- en relatiebeding bij verkoop bedrijf, wat mag ik nu doen?

[Jbaker]

Hallo allemaal, ik heb een vraag. Ik heb mijn bedrijf verkocht, maar daarin is geen concurrentie- of relatiebeding in opgenomen.

 

Geen idee waarom de kopende partij hier niet om gevraagd heeft, en ik vind het prima, want ik ben van mening dat ik dan dus geen beperkingen heb omtrent mijn werkzaamheden. (schoonheidsbranche)

 

helemaal stoppen wil ik dus ook niet, wil alleen geen bedrijf/pand met personeel. In hoeverre mag ik werkzaamheden blijven doen, kan iemand mij dat vertellen. Zonder dat ik juridisch gedoe krijg.

 

Alvast bedankt. ( ik heb ook aangegeven dat ik familie, vrienden en kennissen zal blijven behandelen, dat was geen probleem)

 

 

 

[Mod edit: typfouten hersteld, titel verduidelijkt]

 

[Norbert Bakker]

Beste JBaker, allereerst welkom op Higherlevel!

 

want ik ben van mening dat ik dan dus geen beperkingen heb omtrent mijn werkzaamheden.

Dat klopt. Het enige dat je nog steeds niet mag of moet doen is actief oud-klanten benaderen (rechtstreeks of indirect).

 

k heb ook aangegeven dat ik familie, vrienden en kennissen zal blijven behandelen, dat was geen probleem

Heb je daarbij ook vastgelegd (op een lijstje) wie die vrienden en kennissen zijn? Familie is redelijk duidelijk namelijk, maar "vrienden en kennissen" zijn een rekbaar begrip ;)

 

[Jbaker]

Dankjewel men Bakker voor je reactie,

 

Ik snap dat ik geen oud klanten mag benaderen, maar sommige weten mij wel te vinden, en als ik die een briefje laat tekenen dat zij naar mij zijn gekomen, is het probleem toch opgelost?

 

En nee, vrienden en kennissen staan niet beschreven, is mondeling gezegd... een paar x, ook met de “makelaar” erbij.

 

Alvast bedankt

[Norbert Bakker]

Ik snap dat ik geen oud klanten mag benaderen, maar sommige weten mij wel te vinden, en als ik die een briefje laat tekenen dat zij naar mij zijn gekomen, is het probleem toch opgelost?

Als die klanten zelf het initiatief nemen en dat ook dat willen verklaren is er inderdaad niets aan de hand.

 

En nee, vrienden en kennissen staan niet beschreven, is mondeling gezegd... een paar x, ook met de “makelaar” erbij.

Over hoeveel klanten praten we hier? Hoe minder het er zijn, hoe minder discussie. Maar als achteraf blijkt dat jouw halve klantenkring uit famiie, vrienden en kennissen bestond en de kopende partij dat niet wist, dan heb je wel een probleem: hoewel de koper het had moeten vragen, had jij het hem of haar ook kunnen vertellen namelijk ;)

[Jbaker]

Fijn om van het eerste gedeelte bevestigd te hebben, dat door een briefje te laten tekenen, dat dan het goed is.

 

Ik denk dat we het over 10 a 15 klanten gaat max..... die onder categorie familie, vrienden en kennissen vallen

[Hans v N]

Heb het draadje even gelezen en ik zet toch wel wat vraagtekens bij een en ander. Als werknemer kan je ook zonder bedingen onrechtmatig handelen als je de ex werkgever oneerlijke concurrentie aandoet. Maar hier gaat het om een overeenkomst tussen 2 bedrijven die in principe af mogen spreken wat ze willen.

 

Daarbij vraag ik me sterk af of het nodig is of zou moeten zijn om een relatiebeding op te nemen. Als iemand zijn bedrijf inclusief de klanten overneemt en daar voor betaalt is het volkomen redelijk te verwachten dat de verkopende partij afziet van de behandeling van enige klant die tot de praktijk hoorde, familie of niet. Weet niet hoe het juridisch precies in elkaar zit maar om gedonder te voorkomen zou ik me gewoon afzijdig houden en de bestaande klanten (ook familie) die TS benaderen doorverwijzen naar de praktijk, zeker voor een bepaalde tijd.

 

[Highio]

Mondeling aangeven of zeggen is wat anders als schriftelijk overeenkomen. De makelaar lijkt me geen partij in deze.

 

Groet,

 

Highio

[Norbert Bakker]

Daarbij vraag ik me sterk af of het nodig is of zou moeten zijn om een relatiebeding op te nemen.Als iemand zijn bedrijf inclusief de klanten overneemt en daar voor betaalt is het volkomen redelijk te verwachten dat de verkopende partij afziet van de behandeling van enige klant die tot de praktijk hoorde, familie of niet.

Wat de ene persoon "volkomen redelijk" vindt, wordt door een ander anders ervaren. Juist daarom is het van belang voor met name de kopende partij om deze afspraken duidelijk vast te leggen in een relatiebeding. Bovendien kun je dan ook de gevolgen van zo'n inbreuk (bijvoorbeeld een direct opeisbare boete) vastleggen, dat voorkomt een hoop discussie over wat de werkelijke schade is.

 

 

[Hans v N]

Eens dat het beter was geweest om daar afspraken over te maken en die vast te leggen. Wellicht is een en ander wel in de gesprekken aan de orde geweest. Ook dan zijn toezeggingen onderdeel van de overeenkomst, alleen is de bewijslast ingewikkelder.

 

Vind het nogal wat om hier op HL iemand op basis van een korte omschrijving (er is geen schriftelijk beding) "toe te staan" om gewoon zelf familie en vrienden die zelf komen weer te gaan behandelen en de verkochte praktijk te beconcurreren. Ben benieuwd hoe onze huisjuristen hier naar kijken.

 

[Norbert Bakker]

Ben benieuwd hoe onze huisjuristen hier naar kijken.

Mijn reactie is mede gebaseerd op mijn eigen case (benaderd worden door oud-klanten na einde/verkoop bedrijf), en daarin is mij door 2 juristen, waaronder één HL huisjurist, bevestigd dat er - voor mij althans - niets aan de hand was zolang het initiatief maar duidelijk bij de klant zelf lag.

 

Met betrekking tot familie, vrienden en kennissen: bij een een relatie- en concurrentiebeding tussen 2 bedrijven geldt er geen schriftelijkheidheidsvereiste, dus ook niet op overeengekomen afwijkingen daarop. Het is alleen een kwestie van aannemelijk kunnen maken dat het besproken is.

 

Verder staat of valt alles met de mate waarin en de daarmee gemoeide omzet. Jbaker geeft aan dat het om 10-15 klanten gaat. Dat valt mee (bij mij waren het er in ieder geval aanzienlijk meer, en toch geen probleem)

[Jaap van Lynden]

Als er niks is afgesproken, dan moet je kijken wat koper mocht verwachten. Die kan stellen dat hij verwachtte dat bijv. bij volledig betalen van goodwill, hij mocht verwachten dat verkoper niet direct na verkoop stelselmatig de verkochte onderneming zou gaan beconcurreren, bijv. door het oude klantenbestand een mailing te sturen of stelselmatig te bellen. De bewijslast van die stelselmatige benadering rust op koper.

 

Als je zelf wordt benaderd, dan staat dat in principe vrij. Daar zal waarschijnlijk wel een omslagpunt in zitten als bijv. alle voormalige klanten zich weer bij de verkoper melden, maar dat is zeldzaam.

 

Er is blijkbaar afgesproken dat verkoper vrienden en kennissen mag blijven bedienen. Aandachtspunt: de bewijslast van die afspraak rust op verkoper. Wellicht dat de makelaar die afspraak kan bevestigen. Dat is een vrij vage afspraak, waarbij verkoper ruimte heeft. De genoemde 10 a 15 klanten lijkt niet onredelijk. Dat zou misschien kunnen veranderen als het een groot deel van de omzet vertegenwoordigd. Dat lijkt in dit geval onaannemelijk. En dan nog zal de koper - bij gebrek aan een duidelijke afspraak hierover - moeten aantonen dat het (apert) onredelijk is. In een afspraak tussen twee ondernemers/bedrijven stelt de rechter hier vrij hoge eisen aan.

 

Bij de uitleg speelt dan nog de ervaring van partijen een rol en of zij door adviseurs zijn bijgestaan.

 

Aandachtspunten: kijk of je van de makelaar een bevestiging van de afspraak kan krijgen. Kijk of je het initiatief tot benadering bij de familie/kennissen kan laten.

 

[Norbert Bakker]

Als je zelf wordt benaderd, dan staat dat in principe vrij.

Dank voor de bevestiging!

 

Daar zal waarschijnlijk wel een omslagpunt in zitten

idem ;)

[Jbaker]

Bedankt voor de reactie. Het blijft toch een lastig iets blijkbaar.

 

Ikzelf benader “oude” cliënten niet en ik verwijs ook mensen terug naar de zaak, ik wil ze zeker een kans geven om het vertrouwen te winnen bij de cliënten, maar met sommige heb ik toch wel een persoonlijke band opgebouwd.

 

Ikzelf heb me bij laten staan door een adviseur/makelaar, kopers hebben alles zelf geregeld.

 

Ik heb idd een mail van mijn adviseur waarin hij aangeeft dat ik het benoemd heb dat ik niet volledig wil stoppen, en dat ze hiermee akkoord zijn gegaan.

 

Ik ben toch ook van mening dat kopers ook een verantwoording in deze hebben, en dat ze zich goed hadden moeten laten voorlichten.

[Jaap van Lynden]

Het lastige is dat er weinig contractuele regels staan die absoluut zijn. Er is altijd wel een uitzondering te verzinnen. Dat laat onverlet dat dit uitzonderingen zijn, die meestal niet opgaan. Het is niet zo dat de algemene regel vs uitzonderingen 50% - 50% is. A.d.h.v. de feiten bepalen juristen of de algemene regel geldt, of er sprake is van een uitzondering. Daarbij komt dat juristen nogal risico mijdend en taalpuristen zijn. Zij maken dus voorbehouden, waardoor de situatie voor de klant onzekerder kan lijken dan die is.

 

Het is zeker zo dat kopers zelf een verantwoordelijkheid hebben. Om zich goed te informeren, om zich goed te laten bijstaan als ze iets doen waar ze zelf geen ervaring in hebben of bij iets wat belangrijk is.

 

De - voor koper en verkoper vaak verschillende - redelijkheid en billijkheid blijft echter aanwezig. Het risico zit er in dat iedereen naar jou toeloopt, jij al die oude klanten gaat bedienen en koper dan zegt dat ze de hoofdprijs heeft betaald voor een lege tent. De rechter zou zich dan kunnen gaan afvragen waar de koopprijs precies voor betaald is. Dat zijn echter nogal wat "als 'en" en dat risico lijkt me voor jou onder de genoemde omstandigheden dus klein.

 

Je had zelf al de door mij genoemde aandachtspunten "gecovered". Als je je er toch ongemakkelijk over voelt, is het misschien verstandig dit verder met een adviseur te bekijken.

[Simon Zuurbier]

Als de koper akkoord is gegaan met het feit dat je "niet wilt stoppen" is dat nog geen vrijbrief om hen te gaan beconcurreren.

Voor de vrienden en familie heb je toestemming dus dat is geen enkel probleem.

 

Locatie speelt hier ook een grote rol.

De Hoge Raad heeft in 1997 de rechtsregel neergelegd dat een overeenkomst, waarbij iemand een handelsonderneming aan een ander overdraagt, zich in beginsel verzet tegen een handelwijze die er op neerkomt dat de overdrager zijn rechtsopvolger concurrentie aandoet door in de directe omgeving van de overgedragen onderneming dezelfde werkzaamheden te blijven verrichten die hij voor de overdracht van de onderneming ook reeds verrichte.

 

Zie bijvoorbeeld ook deze uitspraak waarbij een makelaar de koper van zijn onderneming beconcurreerde.

 

Het cruciale punt is dus of je jouw werkzaamheden voortzet in de directe omgeving of niet. Als je in een andere gemeente een salon opent dan zou dat geen probleem moeten zijn.

 

 

 

[TwaBla]

 

De makelaar was adviseur van de verkoper. Als die zegt dat het wel okay is om door te gaan met familie en kennissen heeft dat geringe waarde, lijkt me. De makelaar was immers niet onafhankelijk en trad ook niet op namens de koper. De verkoper zegt nu bovendien dat met een sommige oude klanten een persoonlijke band is opgebouwd. Zo wordt het begrip 'kennissen' wel opgerekt.

 

Wat is er verkocht? Een salon. Een salon met naam? Een salon met naam en klantenkring (goodwill)? En wist de koper dat de verkoper haar onderneming wilde voortzetten van huis uit?

 

En wie heeft dat contract opgesteld? Die makelaar in dienst van de verkoper?

 

Er zit veel grijs tussen zwart en wit hier. ;)

[StefanO]

Het is nogal een open deur, maar voor iedereen die koopt of verkoopt is het van belang om dergelijke afspraken expliciet in de koopovereenkomst te hebben staan. Ik begrijp dat je als verkoper geen slapende hond wilt wekken, maar nu weet je niet waar je aan toe bent en ben je aangewezen op algemene rechtsbeginselen. Dat vind ik toch wel jammer.

 

Wanneer de koper goodwill heeft betaald en tevens materiële activa heeft overgenomen, dan is het aannemelijk dat de transactie als oogmerk heeft dat de koper de onderneming van verkoper wil voortzetten. De verkoper heeft de onderneming verkocht en daarmee ook de vaste klantenkring. Nu kan je klanten niet verkopen, maar wel afstand van de commerciële relatie doen. Enfin, hier is al e.e.a. over geschreven.

 

Naar mijn mening geldt er wel enige beperking aan de kant van verkoper en is er sprake van een relatiebeding en/of een non-concurrentiebeding. Omdat deze niet expliciet overeengekomen is, weet je niet wat de reikwijdte is (geografisch, welke klanten wel/niet, werkzaamheden, etc.) en ook niet voor hoe lang je hieraan gehouden bent. Deze bedingen hebben een eindigheid, maar aangezien hierover niets concreet is overeengekomen moet je ook weer aansluiting zoeken bij het algemene recht.

 

Bij verkoop van een onderneming zijn de bedingen zwaarder dan bij bijv. een werknemersrelatie. Daar gelden dwingendrechtelijke voorschriften zodat relatiebedingen en met name non-concurrentiebedingen niet onredelijk bezwarend zijn. Een werknemer moet immers nog wel zijn vak kunnen uitoefenen. Een koopovereenkomst is vormvrij waardoor dit niet automatisch voor een verkopende ondernemer geldt.

 

Als TS echt voornemens is om serieus en als ondernemer het vak te blijven uitoefenen dan raad ik aan om goed uit te zoeken welke beperkingen gelden. Laat je adviseur dat maar doen, die heeft nog wat goed te maken ;D. En als het nog enigszins mogelijk is, dan graag met de expliciete toestemming van de koper. Als is dat na afronding van de transactie waarschijnlijk lastig te regelen.

[Hans v N]

De stelling dat alles mag zolang TS zelf maar niet actief zelf ex-klanten benadert houdt dus geen stand, ook niet als het om een geringe hoeveelheid klanten en dus omzet gaat.

 

Waar Jaap de risico's als klein inschat bewijst de jurisprudentie van Simon, waarin verboden wordt om in de directe omgeving de verkochte zaak opnieuw te beginnen met hetzelfde dat er meer handvatten zijn voor de koper.

Deze jurisprudentie dateert uit 1997. Met internet en de verhoogde mobiliteit zou je het begrip "directe omgeving" tegenwoordig wellicht breder kunnen trekken.

 

De post van Stefan is voor mij extra interessant omdat die argumenteert dat door het ontbreken van een beding ook de rechtspositie van de verkoper min of meer wordt aangetast. Het is dus minder eenvoudig dan het eerst leek. Dat was te verwachten omdat hier vooral de redelijkheid en billijkheid in het geding kunnen zijn.

 

[Branko Collin]

Waar Jaap de risico's als klein inschat bewijst de jurisprudentie van Simon, waarin verboden wordt om in de directe omgeving de verkochte zaak opnieuw te beginnen met hetzelfde dat er meer handvatten zijn voor de koper. Deze jurisprudentie dateert uit 1997. Met internet en de verhoogde mobiliteit zou je het begrip "directe omgeving" tegenwoordig wellicht breder kunnen trekken.

 

Omgekeerd zou het begrip "directe omgeving" dan ook minder zwaar moeten tellen. Met een wereldwijde afzetmarkt binnen het handbereik van iedereen met een internetverbinding zou een concurrentiebeding neerkomen op een beroepsverbod.

 

Ik wil de schoenlepel wel eens zien waarmee je dergelijk verbod de redelijkheid en billijkheid inwringt. :)

[Hans v N]

Met "breder" bedoel ik natuurlijk niet Zuid Frankrijk voor een nagelsalon in Breda Noord.

 

Het gaat natuurlijk om het wat ik maar even het "natuurlijke bedieningsgebied" noem. Vroeger was er een kapper, een groenteboer, een slager en een kruidenier in elke straat. Daar maakte men ook gebruik van want er was ook sprake van zogenaamde reciprociteit en sociale binding. Dat is nu anders en dat veranderd nog steeds. Bovendien is het met internet en sociale media vrij eenvoudig om passief contact te leggen met de oude klantenkring.

 

En daar gaat het natuurlijk om. Je hebt een zaak verkocht en dan is het niet redelijk om vervolgens de klanten weer af te snoepen. Het is hier nog niet gezegd maar ik ga het toch maar doen. Het is ook gewoon een kwestie van fatsoen. De opstelling: "ze zijn vergeten afspraken te maken dus mag ik daar gebruik (misbruik) van maken is m.i. niet er sympathiek.

 

[Norbert Bakker]

Je hebt een zaak verkocht en dan is het niet redelijk om vervolgens de klanten weer af te snoepen.

Het gaat hier om 10-15 klanten uit de eigen familie-, vrienden- en kennissenkring en daarmee thuis voort te zetten werkzaamheden die vooraf besproken en door koper akkoord bevonden zijn (de manier waarop dat is gedaan en vastgelegd daargelaten), en een - aanname - incidentele klant die zich uit eigen beweging meldt. Dat is geen klanten afsnoepen, en ook niet onredelijk.

 

Alles draait om de intentie en de mate waarin. Als de intentie niet is om passief of actief oud-klanten weer te gaan bedienen en deze thuisactiviteiten sowieso beperkt blijven tot deze omvang is er niets aan de hand.

 

[StefanO]

Je hebt een zaak verkocht en dan is het niet redelijk om vervolgens de klanten weer af te snoepen.

Het gaat hier om 10-15 klanten uit de eigen familie-, vrienden- en kennissenkring en daarmee thuis voort te zetten werkzaamheden die vooraf besproken en door koper akkoord bevonden zijn (de manier waarop dat is gedaan en vastgelegd daargelaten), en een - aanname - incidentele klant die zich uit eigen beweging meldt. Dat is geen klanten afsnoepen, en ook niet onredelijk.

 

Alles draait om de intentie en de mate waarin. Als de intentie niet is om passief of actief oud-klanten weer te gaan bedienen en deze thuisactiviteiten sowieso beperkt blijven tot deze omvang is er niets aan de hand.

 

 

Misschien ligt de scheidslijn wel bij of je je als ondernemer kwalificeert of niet. Als je geen onderneming drijft kan je ook niet concurreren en wordt het non-concurrentiebeding niet geschonden. En de relaties zijn niet zuiver commercieel. Deze vrienden- en familierelaties bestonden ook al voordat verkoper met de onderneming begon en blijven tevens na bedrijfsoverdracht voortbestaan. In dat opzicht zal ook het relatiebeding niet worden geschonden. Althans, zo zou je het kunnen uitleggen. Ben wel benieuwd eigenlijk of dit juridisch bezien ook hout snijdt, want het is wel een beetje gefriemel met definities van de begrippen concurrentie en relatie.

[Jbaker]

Als eerste iedereen bedankt voor het reageren. Of ik een duidelijk antwoord heb gekregen? Niet echt, iedereen heeft zijn eigen interpretaties, ook leest niet iedereen alles goed. Zo gaf ik aan dat mijn adviseur getuige was dat ik gezegd had dat ik niet volledig zou stoppen, en dat dat geen probleem was voor de kopers. Mijn adviseur heeft dus nooit gezegd dat het geen probleem was.

 

Ook is de overnamesom niet van omvang dat ik niet meer hoef te werken , maar na 35 jr een bedrijf te hebben gehad, is je cv niet zo interessant voor bedrijven buiten je eigen werkkring. Dus om mezelf in levensonderhoud te voorzien moet ik toch wat doen.

 

 

Ik heb ondertussen een advocaat om advies gevraagd en ook de uitspraak laten lezen van de rechtzaak tussen 2 assurantiekantoren. Het is mij nu duidelijk hoe ik er inzit en ga op zijn advies verder.

 

Nogmaals bedankt allemaal.

 

[TwaBla]

Alles draait om de intentie en de mate waarin. Als de intentie niet is om passief of actief oud-klanten weer te gaan bedienen en deze thuisactiviteiten sowieso beperkt blijven tot deze omvang is er niets aan de hand.

Alles draait om intentie?

 

Ik neem aan dat je geen enkele aansprakelijkheid accepteert voor zulke beweringen. ;)

 

Iemand verkoopt een zaak, roept op een forum dat de koper vergeten is een concurrentiebeding aan de overeenkomst toe te voegen en begint (met een beetje pech een paar deuren verder) weer een vergelijkbare zaak van huis uit.

 

Wat is dan de intentie? En hoe meet je de mate waarin?

 

De beweringen van de vraagsteller zijn niet bepaald geruststellend. Nou komt die weer met het argument dat ze toch ook ergens van moet leven. Dat zal vast, maar het hoeft niet met eenzelfde onderneming te zijn.

 

Het zal wellicht van de omstandigheden afhangen. Is het een grote stad of een kleine gemeenschap? Zijn die kennissen niet toevallig ook oud-klanten? Als de markt een grote vijver is met voldoende vis, is het waarschijnlijk helemaal geen probleem. Maar in een kleinere vijver loop je risico op gespetter.

 

^{Sorry edelachtbare, het was niet mijn intentie....} :P

 

[Hans v N]

Heb nog even naar de jurisprudentie gezocht van Simon. Die is o.a. genoemd in een rechtszaak waaruit de volgende quote:

 

4.5. In het arrest van 1 juli 1997 (NJ 1997, 685) heeft de Hoge Raad overwogen dat een overeenkomst waarbij iemand een handelsonderneming aan een ander overdraagt zich in de regel verzet tegen een handelwijze die erop neerkomt dat de overdrager zijn rechtsopvolger concurrentie aandoet door in de directe omgeving van de overgedragen onderneming dezelfde werkzaamheden te blijven verrichten, die hij voor de overdracht in de onderneming ook reeds verrichtte. Daarbij zal, aldus de Hoge Raad, de plaatselijke bekendheid van de overdrager mede beslissend zijn voor de vraag of een gedraging binnen de hiervoor bedoelde grenzen valt. Het niet aangaan van een concurrentiebeding betekent geen vrijbrief om in strijd met een overeenkomst of de in artikel 6:248 BW lid 1 bedoelde eisen van redelijkheid en billijkheid zijn wederpartij concurrentie aan te doen.

bron

 

Naast het feit dat al aan de orde is geweest dat het werken in de directe omgeving niet altijd wordt toegestaan is het volgens bovenstaande ook van belang hoe het staat met de plaatselijke bekendheid. Als je namelijk bekend bent en bijvoorbeeld al lang in het vak zit, heb je vanzelf al een aanzuigende werking bij je ex klanten. (Zeker als je kan behandelen tegen een beter tarief omdat je vanuit huis doet en zonder personeel werkt. Dat gaat in een kleine gemeenschap als een lopend vuurtje.)

 

Wel eens dat het uiteraard allemaal gaat of staat met de ontwikkelingen en de mate waarin de overnemende partij last heeft of krijgt van weglopende klanten. Als daar geen sprake van is, waar Norbert stellig aan vasthoudt (^{en overgaat tot reus/kneus moderatie}), is er inderdaad niets aan de hand. Maar waarom zou TS zich dan zorgen maken en de zaak überhaupt hier besproken willen zien. Kennelijk wringt er iets. Ook in haar belang is het goed om te weten wat wel en niet zonder risico kan worden ondernomen.

 

[Norbert Bakker]

Iemand verkoopt een zaak, roept op een forum dat de koper vergeten is een concurrentiebeding aan de overeenkomst toe te voegen en begint (met een beetje pech een paar deuren verder) weer een vergelijkbare zaak van huis uit. Wat is dan de intentie?

De intentie is wat met de koper besproken is en wat - naar mijn bescheiden mening - de koper daar redelijkerwijs van mocht verwachten. Vervolgens is de vraag of verkoper daar ook naar handelt.

 

en hoe meet je de mate waarin?

Blijft het beperkt tot de besproken en door koper akkoord bevonden 10-15 familieleden en bevriende relaties en een incidentele (1-2) oud-klant die op eigen initiatief aanklopt of niet? De startpost wekt die suggestie, de latere aanvulling van vraagsteller werpt een ander licht op de zaak

 

Naast het feit dat al aan de orde is geweest dat het werken in de directe omgeving niet altijd wordt toegestaan

tenzij dat vooraf besproken is met en akkoord bevonden door koper

 

Kennelijk wringt er iets. Ook in haar belang is het goed om te weten wat wel en niet zonder risico kan worden ondernomen.

Gelet op de laatste reactie van vraagsteller een terechte opmerking. In dat geval is mijn advies aan de vraagsteller "doe het niet, vermijdt de schijn" of "benader een ter zake kundige jurist of advocaat".

 

Net als ik destijds gedaan heb (waarbij het ook 2 assurantiekantoren betrof) heeft vraagsteller nu ook een advocaat ingeschakeld: dat lijkt me heel verstandig.