Erelijst

Nooit ... ik werk samen met klanten, niet voor klanten. Als iemand dat een arrogante uitspraak vindt ... daarin staat iedereen vrij. ... maar ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik financieel gezien een keuze kan maken. Ik heb al menig klant zien vertrekken ... ... omdat deze de belastingaanslag te hoog vindt en of ik daar - buiten de wettelijke regels - niets iets aan kan doen. Dat kan wel, maar niet bij mij. ... of omdat ik die 'big-sized' HD-TV of idem Amerikaanse koelkast niet als zakelijke kosten in de administratie wil opnemen. Dat kan wel, maar niet bij mij. ... of omdat een andere boekhouder véél goedkoper is. Dat kan, maar doet die ook hetzelfde werk? ... en daarbij geldt ... eenmaal weg is voor altijd weg .... met hangende pootjes terugkomen is dus niet van toepassing. p.s. Volgens mij zijn dergelijke vragen in het verleden wel eens eerder gesteld.

Ja, ook zonder cao zou dat kunnen. Bel bijvoorbeeld de pensioenfederatie of het informatienummer van de rijksoverheid: 1400.

In tegenstelling tot wat verzekeraars en pensioenfondsen soms beweren (of op zijn minst suggereren...) staat er in de Pensioenwet niets vermeld over verplichte deelname: dat is alleen een contractuele verplichting, geen wettelijke.

Meningsverschillen zijn brandstof voor ondernemingen. Maar ze zijn ook een onuitputtelijk bron van problemen en frustraties. Mensen verliezen hun baan, lange relaties gaan kapot, broze bouwwerken storten ineen, goede bedoelingen blijven onbegrepen. Ze staan in ieder geval garant voor dynamiek. Reden te meer om eens te reflecteren op de kracht van meningsverschillen. Of meningsverschillen enige rol van betekenis spelen, hangt om te beginnen af van je eigen positiebepaling. Ben je dienstbaar aan het team, volg je braaf instructies uit, is het niet jouw taak om keuzes te maken: dan zijn verschillende inzichten vooral iets wat je observeert bij anderen. Kan nog steeds een boel ellende veroorzaken. De vraag in de markt verandert, jouw baas of opdrachtgever wedt op het verkeerde paard en jouw bron van inkomsten en werkbevrediging valt weg. Zag je dat niet aankomen? Had je zelf niet beter kunnen anticiperen? Het scheelt ook als je iemand anders de autoriteit gunt. Die weet er meer van af. Heeft ervoor doorgeleerd. Bezit meer ervaring. Kreeg meestal gelijk. Of is gewoon een eindeloze doordrammer. Als ondernemer kan je niet eeuwig ondergeschikt blijven. Moet je soms voorop lopen in de keuzebepaling. Knopen doorhakken. Dat begint al bij de start. Welke naam, welk logo? Durf je te kiezen of blijf je eindeloos op zoek naar bevestiging van anderen? De beschikbare cijfers over je markt geven ook beperkte zekerheid en dan moet je nog budgetten alloceren. Koppijnkeuzes! Als ondernemer moet je ook kunnen loslaten. Je betaalt immers een ander om je logo te maken, om je marketing te doen, om te adviseren, om te helpen. Misschien heb je al personeel ingehuurd en taken overgedragen. Is makkelijker als de samenwerking goed uitpakt, maar wat als de uitkomst onzeker is of zelfs tegenvalt? Veel projectteams bestaan tegenwoordig uit zelfstandigen die tijdelijk ingehuurd worden. Daarin ontstaat meestal vrij snel een natuurlijke hiërarchie die de besluitvorming versoepelt. Zo voetbalt het Nederlandse elftal ook. Scheelt wel als de aanpak succes heeft. Want als de team-effort niet het gewenste resultaat oplevert, wijzen de vingers naar elkaar. Soms moet je samenwerken met een bruut. Een klootzak die toevallig wel erg goed is in zijn vak. Soms moet je zelf een klojo durven zijn. Hoe bevalt dat?