Annedien Hoen

hallo Nico, dank voor je reactie. Ik ben niét defensief! Echt niet! :P Binnen de context van een discussie op een forum en de scope van een discussie vind ik het gewenst dat ik uitleg geef over mijn keuzes. Ik vraag om feedback, als ik die dan krijg vind ik dit gewoon aanhoren niet voldoende investering van mijn kant. Door iets uit te leggen (wat anders is dan "defensief") krijg je een hoogwaardiger gesprek dan zonder achtergrondinformatie of inzicht geven in mijn keuzes en motivaties. Ik heb er geen last van hoor als jij mij niet kan rijmen ;-) Het Magische Pad van het Zelf is niet een product waar ik heel erg op loop te drukken om te zorgen dat het een succes wordt; Eerder als iets dat ik in mijn kraampje leg, dat misschien wat curieus is, maar wel mensen doet stilstaan en vragen: "Wat is het?" ... Wat voor beeld had je eerst dan? (Interessant voor m'n personal branding)

P.J. Odems in deze thread op 24 april: Ik neem geen verantwoordelijkheid voor de ontdekkingen die een ander doet; ik ben reisleider en het waarnemen, ontdekken en verwonderd raken is het proces van de ander. Daarnaast is er ook nog iets dat tussen mensen ontstaat en is wat ik de werkelijke magie van zoiets vind: je kan het niet voorspellen, niet afdwingen en het lijkt een nieuw bewustzijn te zijn dat zich vormt in een interactie. Of dat nu twee of meer mensen zijn. Of één mens en z'n innerlijke wereld, of iemand en zijn buitenwereld. Om een voorbeeld te noemen: mensen gaan er altijd van uit dat ze antwoord krijgen van degene aan wie ze een vraag stellen. Ik zelf bijvoorbeeld mee dat ik op straat loop, tegen mijn gezelschap zeg: "Waar zit [winkel x] eigenlijk?" en dat een voorbijganger (die ik niet had opgemerkt) antwoordt. "Tweede straat links aan de rechterkant." Ik zie dat als de werking van een proces. Sjamanisme wordt trouwens vaak "het pad van het hart" genoemd. Dat deze thread, zonder dat iemand daar op aangestuurd heeft, bij liefde uitkomt ... Tsja. I rest my case ;) In hoeverre ondernemen deel uitmaakt van je "pad van het hart" ligt eraan wat je pad is, en met welke intenties je het doet of met welk filter je naar je eigen handelen en dat van anderen kijkt. Je zou iemand die kijkt naar beperkingen binnen een organisatie die de vrije stroom van energie blokkeren en deze oplost (door inzicht te brengen, de energiehuishouding anders te leiden, de blokkade ijskoud te bombarderen) ook als (bedrijfs)healer of sjamaan kunnen zien.

Het gaat om de site www.watistwitter.nl. Dat willen we eventueel naar een ander plan tillen, maar ben eerst even aan het onderzoeken hoe kansrijk het is, wat het interessantst is om ons op te richten. Dus als je zegt: wie is de doelgroep? dan is het antwoord: die het interessantst is ;-) Voor de zakelijke (overheid/non profit?) markt zou er wellicht, hun reactiesnelheid en voorzichtigheid in acht nemend, nog wel een tijdje rek in zitten. We hadden gedacht aan een overzicht van plugins. Van een fasering in beginners en ervaren gebruikers die misschien eens een andere approach willen proberen.

Als jij het zegt zakt de moed me al in de schoenen >;( Grapje. Vandaar ook mijn twijfels of de timing niet net een beetje 'off' is. Als in: een paar maanden te laat. Dat is op een mensenleven niks maar op een concept dat hyped wel.

Je zou het kunnen duiden als onderhandelen (achteraf danwel on the fly onderhandelen) of als een fout van beide partijen die je nu zo elegant mogelijk moet op zien te lossen. Als je het nu namelijk als onderhandelen beschouwt ga je stelling nemen op een punt in het proces waarin dit tot een tegenover elkaar staan leidt waarbij je in feite al naast elkaar aan hetzelfde aan het werken was. Als jullie beiden verantwoording kunnen en willen dragen voor de fout in de totstandkoming van de overeenkomst kom je er denk ik beter uit dan wanneer jullie nu beiden dit euvel zo voordelig (commercieel) mogelijk proberen te fixen. Dat kan altijd nog. Eerst zo'n "laten we er samen eens voor gaan zitten want dat was niet zo handig en slim van ons" fase inbouwen kan het proces alleen maar ten goede komen. Als dan blijkt dat jullie klant hier niet voor openstaat weet je al meer en kan je daar je verdere strategie op baseren.

Dit is één filmpje, wij willen een uitgebreidere site neerzetten (als het dus nog kansrijk is ;-)

Wow. :-) Reus! “Some people went around interviewing dying patients, but not one person said they regretted not making more money or working harder. They all seemed to say their regrets were not spending more time with the people they loved and not traveling more…and relating more to the world and the planet.” (From the album One Giant Leap, "Ta Moko") De thematiek is iets waar de meeste mensen in de waan van de dag inderdaad meestal overheenstappen. Ik merk dat die dingen ineens wel geactiveerd worden als er een levenscrisis is. Er zijn maar weinig mensen die dan niet bij zichzelf, hun "ziel" (wat dat dan ook mag zijn), hun reis door het leven terechtkomen. Andere mensen houden de moeilijke vragen en confrontaties graag op afstand en gaan het, als ze bijvoorbeeld oud en/of ziek worden, dan pas aan. En sommige mensen helemaal nooit. Op reis is wel iets anders dan op vakantie trouwens ;D Toch?

Ik gebruik Twitter nog steeds "h4rdc0re", alleen de web based timeline en dat is het. Zo blijft het het meest op een kroeg lijken waar ik naar binnen wandel als ik wil. Met Tweetdeck en dat soort applicaties krijg je meer een soort inbox, moet je veel meer mee. Net als met bloggen had je de mensen die daar als eerste als de kippen bij waren - een deel daarvan is afgevallen, een deel blogt nog steeds trouw. Vraagje: we zijn bezig met het beginnen aan het uitwerken van een concept dat uitlegt wat Twitter is (soort Twitter voor Dummies, vraagbaak, startpunt) - zou dat eigenlijk al te laat zijn of zou daar de komende 12-24 maanden nog wel animo voor zijn?

Dat gebeurt al lang joh 8)

Nee, het is een jacht op je kracht ;) Ik kan ook moeilijk stellen dat identiteit een construct is en dan op zoek gaan naar je werkelijke identiteit. "Kabouters bestaan niet, laten we op zoek gaan naar kabouters." Hoewel, zou best grappig zijn ... ga je mee? ;-)

Fred, houd je tenen maar vast, want die gaan dadelijk door de grond heen ;D Annedien, Dat is niet zo moeilijk, bakstenen zijn ook maar materie, die we net zo goed bomen hadden kunnen noemen. Maar als een mens gaat geloven dat hij een paard is, gaat hij stro eten en dat is niet zo gezond, denk ik. ;) Het is ook niet zo'n goede metafoor, want een huis bestaat niet enkel uit bakstenen en leeft bovendien niet. Maar stel, dat je alle delen van een koe, los op tafel zou hebben liggen, hoe maak je er dan weer een koe van die leeft? Okee, een stukje filosofie dan... (heeft niet veel meer met ondernemen te maken, maar wel veel met de vraag van Annedien) Het ego, is je diepste wezen, het leven zelf. Het zorgt ervoor dat je blijft leven, want het ego is op zelfbehoud gericht en derhalve erg nuttig. Het zorgt er bovendien voor, dat je primaire processen, zoals celgroei, veroudering, maar ook ademhalen en bloedcirculatie ed. werken. Het kan ook een enorme beperking vormen, omdat er in dat ego iets is vastgelegd, waar je dan heel moeilijk vanaf kunt komen. Vraag me niet waar het zit, want ik heb het ook nog nooit gezien. De lagen eromheen zijn: Overtuigingen, vaardigheden, gedrag en omgeving, maar die laatste ligt dus buiten het organisme. Enkel gedrag en omgeving zijn zichtbaar voor de buitenwereld en met behulp van gedrag communiceer je met die buitenwereld. (Naar Maturana en Varela, autopoiese theorie) Identiteit, wie of wat je bent, is daardoor niet iets wat in je bewustzijn zit of waarover je kan nadenken, het kan daarom geen construct zijn, want dat is in werkelijkheid een resultaat van je denken. Het maakt ook geen deel uit van de werkelijkheid, die een construct is, maar van de realiteit, die slechts als werkelijkheid geïnterpreteerd kan worden en dus voor veel mensen er anders uitziet. Nu kan het wel zo zijn dat je denkt over je identiteit, maar dat is dan de gedachte identiteit op overtuigingsniveau, die wel een construct is. Ik maak dus een onderscheid tussen het wezen zelf, en wat het erover denkt en gelooft. Welnu, de uitspraak dat een identiteit een construct is, om een op zich constructieve, maar kritische vraag met betrekking tot je produkt, terzijde te schuiven, is denk ik niet helemaal de koninginnenroute. Alles is uiteindelijk een aanname, maar sommige daarvan bevinden zich op overtuigingsniveau en gelden daardoor veelal als uitgangspunt. Zo is de gedachte dat ik een mens ben ook een aanname, maargoed, je moet toch ergens beginnen met geloven. Ik zou het daarom op prijs stellen, als je op zijn minst onder woorden kunt brengen aan welke identiteit je wenst te sleutelen. Vandaar mijn vraag waar jouw PB nu over gaat. In hoeverre ben je ervan overtuigd, dat identiteit maakbaar cq veranderbaar is en wil je dan mensen meer bij zichzelf laten komen, of juist zichzelf een andere identiteit laten aanmeten? Henk de Greef Ik was er duidelijk over wat mijn zienswijze is: Identiteit is een construct. Je kunt mij jouw ideeën daarover vertellen en dan stellen dat ik een vraag terzijde schuif en dat dit niet de koninginnenroute zou zijn maar dat is een vorm van moraliseren waar ik me in geen geval door uitgenodigd voel het gesprek voort te zetten. Ik gebruik nergens het woord 'identiteit' trouwens, in mijn aanbod, en dat is niet toevallig zo. Je baksteen/materie/paard argumentatie kan ik niet volgen, zal wel aan mij liggen ;D

In hoeverre kan iets "diep" zitten, waar zit dat dan? In je hoofd? Wat voor lagen zitten daar omheen dan, kan je die benoemen of worden ze pas zichtbaar als iets in de buurt van het ego komt? Leuk dat het filosofisch wordt trouwens! :-)

Dit vind ik toch wel een heel bijzondere uitspraak. Ik ben zeker bekend met het fenomeen, dat de wereld zoals we haar kennen, een construct is. (Wie dit niet begrijpt, verwijs ik graag naar The Matrix, een film waarin de werkelijkheid zoals we haar beleven, eigenlijk een computeranimatie is.). Maar om het om te draaien en te roepen dat je eigen identiteit een construct is, gaat me wel ver. Wat je vindt, denkt en rationaliseert over je eigen identiteit, dat kan je beïnvloeden. Maar het wezen dat erin zit, laat zich enkel beïnvloeden als het zelf beslist, dat het beïnvloed mag worden. Maw dat is erg gesloten. Nu is mijn vraag, of ik met Personal Branding dichterbij of verderaf van dat wezen komt, wat ik ego noem. Ofwel of ik op reis ga om mezelf te zoeken, of om een andere jas aan te trekken. Henk die vooralsnog gelooft dat hij zo heet. ;) Dus je onderschrijft wel dat de werkelijkheid een construct is, maar een identiteit niet? Als een huis wel een illusie is, hoe kunnen de bakstenen waaruit ze is gebouwd dit niet zijn dan?

Point taken @ "Wie durft". Die sneuvelt ;-) Ik leg trouwens wel uit hoe ik van waarde ben met mijn kennis van sjamanisme, namelijk als "reisleider". Ik bied een proces aan en treed op als reisleider. Of ervaar je zoiets niet als toegevoegde waarde? Mensen die processen aanzwengelen en dan niét als reisleider optreden, dat zou ik zelf niet zo zien zitten.

Wat als je van zo'n proces zou leren hoe je beter leert te onderscheiden in wie je tijd en energie moet steken zodat het tot een transactie kan leiden en wie er alleen maar aandacht staat te consumeren en geen echte interesse heeft in je product bijvoorbeeld? (Personal) branding is ook weten waar je je communicatiebudget (dus ook je persoonlijke tijd en energie) aan moet spenderen toch?

Even vooraf: de zin hierboven zou gewoon met een lidwoord moeten beginnen, niet? Op het nieuws hoor ik het ook soms, zinnen die beginnen met een zelfstandig naamwoord.. staat en klinkt toch heel raar naar mijn mening. Gratis cadeau of cadeau, het is allebei wat vaag, definitietechnisch, want de kosten van die Moleskine zitten vast wel in de prijs verwerkt, denk je ook niet? ;-) Ik vind je duiding van wat mijn doelgroep zou zijn wel interessant, maar geen hele scherpe analyse. Doelgroep twijfelaars? Een aanbod heeft toch altijd te maken met iets aanbieden dat mensen elders niet vinden? Dat is toch het hele idee van vraag en aanbod? Met de termen en vragen wil ik prikkelen (hoewel enkele dingen daarvan naar aanleiding van deze thread wel aangepast worden, ik maak morgen even een lijstje) - en pad, proces, reis en jacht horen er wel degelijk allemaal in thuis. Sjamanisme is denk ik het best samen te vatten als "een manier van kijken". Het is de oudst bekende vorm van magie, heling en duiding van 'de werkelijkheid'. Het is de bron van heel veel religies en tradities. Ook dingen die we als regulier beschouwen hebben hun oorsprong in wat je als sjamanistisch zou kunnen beschouwen: psychologie, opstellingenwerk, 'het onderbewustzijn', meditatie, uit je dak gaan op muziek, enzovoorts. Je hebt sjamanisme in allerlei soorten en maten; het kan een manier zijn om zo goed mogelijk met jezelf om te gaan, een manier om blokkades te zien en op te lossen, een manier om inzicht te krijgen - je hebt mensen die allerlei exotische dingen met paddestoelen en planten doen, maar ook mensen voor wie een steen bestuderen een sjamanistische beoefening is. Een sjamaan ziet niet alleen dat de wereld een matrix is maar kan de matrix ook laten verwijnen, zeg maar. Maar dat is echt het advanced klasje ;-) Het ontstaan van dit aanbod is trouwens niet iets wat ik eerst onderzocht heb, het is een ... proces. Ik pas het op mezelf toe. Wat wel zo is, is dat ik dit al aan het doen ben met een aantal mensen en dat daaruit ook het idee ontstond het als aanbod in de wereld te zetten. Dat alleen al is heel leerzaam.

Misschien, maar ik vind niet echt dat je er gaten in schiet, eerder dat jij de ruimte die er is in mijn verhaal opvult met je eigen ideeën en dan veronderstelt dat je weet hoe ik werk en wat er schort aan die benadering. Ik ken coaches die zeer goede resultaten boeken met hun cliënten maar diep van binnen grote onzekerheden hebben. Een therapeut die op zeker moment onzekerheid uitstraalt en hier integer mee omgaat (het niet verstopt, er eerlijk over is) juist een geloofwaardiger mens en daardoor therapeut is dan iemand die altijd onverstoorbaar is. Dat zou ik zelf juist wat verdacht vinden.

Ik lees niet in mijn eigen teksten wat jij erin leest, een wonderlijke constatering :-) Ik denk dat er nogal wat beroepen gebaseerd zijn op "mensen die twijfels hebben over hun menselijk functioneren ofwel hun persoonlijkheid" - Psychologen, coaches, trainers, couselors, leraren, therapeuten, mentoren, loopbaanbegeleiders, ga zo maar door. Niks vaags aan als je het mij vraagt.

Het staat er heel duidelijk; ik help mensen met de jacht op hun kracht. Ik hoef niet per sé "ondernemers" te bereiken. Dat "truukje" ken ik ook ;-), doe ik bijvoorbeeld op www.annedienhoen.nl en www.impulsant.nl - maar dat is niet mijn direkte doelstelling. Ik denk wel dat er onder de groep die als ondernemers gekenschetst kunnen worden mensen zijn die dit een interessant format vinden en erdoor aangesproken worden. In die zin spreekt het ondernemers dus wel aan. Maar niet allemaal.

Dank voor de link naar de heilige clown. Klopt heel aardig dat ik om een probleem beter te kunnen begrijpen heel vaak de reversie methode gebruik. Je zegt weinig met de metaforen niet uit de voeten te kunnen. Dus laat ik me wat duidelijke proberen uit te drukken. Je gaat er vanuit dat PB iets is wat je kan ontwikkelen. Daar gaat bij mij, net als bij StefanO, een alarmbel rinkelen. Een merk kan je ontwikkelen en waarde geven. Daar zijn allerlei marketing tools voor. Maar je bent wie je bent. Daar kan wel een laag make-up op om je van je beste kant te laten zien maar iets te veel make-up zorgt voor verlies aan authenticiteit. Je kan in mijn beleving dus zelf amper je eigen merk beïnvloeden, je bent wie je bent. En dat proberen te veranderen werkt dus per definitie tegen je. Je krijgt niet meer waarde door wat voor jezelf te doen, juist niet. Waarde creëer je door iets voor anderen te doen. Kijk hier op HL. Er zijn mensen die proberen een PB te ontwikkelen maar de sterkste merken zijn een merk van zichzelf. Ik kan hier best de naam van Ruben gebruiken denk ik. Wel geinig dat juist hij een tijd de clown als avatar had. Dat je bent wie je bent is een aanname die ik niet onderschrijf. Identiteit is een construct. Daarnaast denk ik wel dat er grenzen zijn aan wat je met traditionele personal branding kunt bereiken, dat ís ook een truukje. Toch kan je in het soort proces dat ik beoog (en ook al doorlopen heb met een groot aantal mensen) dingen over jezelf ontdekken, veranderingen inzetten, gedrag identificeren en eventueel veranderen, enzovoorts. Ik heb in mijn profilering in de loop der jaren heel bewust een paar switches op 'aan' gezet en anderen op 'uit' zodat ik een bepaald merk zou worden, en "toch" ervaren mensen mij als authentiek.

Klopt. Ik sta als je in het NL op 'personal branding' Googlet wel drie keer in de eerste tien resultaten, maar leidt nog niet naar mijn site- daar wordt nu aan gewerkt in samenwerking met de beste 'designer for online persuasion' in Nederland, Tanja de Bie (www.daags.nl) :-) Gaan we het even een niveautje hoger tillen. Dank voor je suggesties in elk geval!

Klopt. Het is een proces waarvan de uitkomst niet vaststaat. Dat is voor de één een lekker spannend avontuur en voor de ander een onverdraagbare onzekere factor ;)

Het is niet "functioneel vaag", het is heel concreet. Het gaat alleen over een materie waar niet iedereen meteen een beeld bij heeft, danwel vergt enig uitstel van oordelen. Dat wat aan moet spreken is het idee van een avontuurlijke reis maken, waarbij vanuit het proces zelf nieuwe patronen, inzichten en richtingen tevoorschijn komen. Ik benoem eigenlijk alleen maar iets dat we allemaal wel kennen maar nooit echt zo bij stilstaan. Achteraf maken we overal een logisch verhaal van terwijl uit levensprocessen vaak hele onverwachte dingen naar voren komen. Of dat noemen we dan serendipiteit, synchroniciteit, toeval, grappig, betekenisvol en ga zo maar door. Ik weet niet of je op enig vlak scheppend bezig bent, of in een proces zit of zat? Als je daar aan denkt zie je hoe er eigenlijk altijd dingen gebeuren die je niet had voorzien maar die wel van waarde zijn. Toch?

Ik kan het verhelderen met de uitleg dat ik dit meer aanvlieg als een conceptmerk dan als iets dat uitgaat van een doelgroep. Je komkommervoorbeeld klopt dus precies. En is hoe branding nou eenmaal werkt; het sluit uit. Een Seat Ibiza sluit een bepaald soort mensen uit als potentiële koper. Maar treft een ander soort koper juist 'tussen de ogen', die daardoor overgaat tot aanschaf. Zelf kan ik me wel een mening vormen van dingen waarvoor ik zelf niet als doelgroep gedefinieerd ben, maar dat komt misschien ook omdat ik ook als identity strateeg / marketeer / merkontwikkelaar werk. Doelgroep zijn mensen die het reguliere aanbod personal branding trajecten ofwel al doorlopen hebben en verdieping annex een andere aanvliegroute zoeken, of door reguliere personal branding nooit echt getriggerd werden en hierdoor wel.

Misschien moet dat ook wel, een beetje 'donker' zijn - het is in elk geval een gebied dat ik niet schuw. Dat moet natuurlijk ook niet in mijn rol/functie. Jij kunt er zelf in je zwarte catsuit anders ook wat van trouwens ;) Op zich klopt dat van die toegankelijkheid wel trouwens. Ik ben geen allemansvriend, het hoéft ook geen leuk, spontaan, joviaal verhaal te zijn. En mensen vinden het vaak juist wel interessant, de krochten van het bestaan. Alleen komen we daar vaak alleen maar mee in aanraking als we door ziekte, rampen of andere gebeurtenissen naar dat stuk van onszelf gedreven worden.