TwaBla

De juridische grondslag is niet het probleem in deze zaak, maar achterhalen wie zich verrijkt op deze manier is lastiger. Wie ga je dagvaarden? De curieuze keuze voor bekende Nederlanders en andere celebs suggereert dat het geen mensen zijn met wortels in de vaderlandse cultuur. Hoewel er ook ironie in zit. Leuke bijkomstigheid: John de Mol heeft een tijdje geleden het ANP gekocht (dat blijkbaar eigendom was van de Vereniging Veronica), dus deze kennismaking met nepnieuws en de rare kronkels in dat wereldje leidt wellicht tot goede keuzes voor het ANP en daarvan afgeleide initiatieven.

Vraag maar eens aan je zus waarom ze een dagje uit gaat naar Batavia Stad, Benm. Misschien dat mannen wat minder belevingsgevoelig zijn. Als die jeans passen, doe me maar drie stuks. En die verrekte blogs, vlogs, quasi-grappige newsletters en curatie-begeleiding van webshops mogen ook meteen afgeschaft worden. 👹

Mijn punt was dat ze ook op gevestigde nieuwssites meeliften met bestaande netwerken zoals dat van Reuters en de Volkskrant, die blijkbaar Adwords van Google een prominente plek geven. Klik je op het AdChoices-pijltje dan geeft Google informatie over de adverteerder. Het is dus niet alleen Facebook maar ook Google die daar geen controle over heeft. Bijgaand een banner en de website News Now For You....

AdChoices is een manier om advertenties af te stemmen op interessen en gedrag van internetgebruikers, behavioral targeting op basis van zelfregulering die gedragen wordt door partijen als Google, Facebook, Microsoft en anderen, verenigd in de Digital Advertising Alliance. De Europese afdeling is actief onder de naam Your Online Choices. Hoe het cloacken van advertenties werkt (en of AdChoices daar een rol bij speelt) weet ik niet, maar als Google en Facebook (en Reuters en de Volkskrant) zelf al niet kunnen zien welke advertenties via hun netwerken worden voorgeschoteld aan gebruikers, hoe weet de doorsnee adverteerder (en dus ook ondernemers op Higherlevel) dan of de advertentie die hij plaatst via een tussenpartij ook getoond wordt in de vorm die aangeboden is? Het zelfreguleringsmechanisme van AdChoices dient om gebruikers een keuze te geven, maar wat nu gebeurt lijkt het omgekeerde te zijn. Zo ontstaat de indruk dat de advertentie-infrastructuur gekaapt kan worden door oplichters. Dat is voor alle ondernemers relevant, ook die op HL.

Er zijn vast wel ergens cijfers van de sanering in de jaren zestig tot-en-met tachtig van de middenstand. Dat betekent ook dat de overblijvende zelfstandigen hun zaak beter in orde hebben. Zou weleens willen weten of er de laatste twintig jaar weer groei zit onder kleine zelfstandige winkels, en wat dan een verklaring kan zijn van deze toename. Ik zie wel een model waarin de nieuwe generatie middenstanders betere tools heeft om in te kopen, te beheren en te verkopen. Opa middenstander had geen IT. Vader middenstander had geen web. Zoon en dochter middenstanders hebben totaal nieuwe middelen. De middenstand wordt middelstand!

Je kan ook aan een reversed verkoop doen door zelf met een overname te beginnen. Dus andersom beginnen. Je zoekt een concullega die qua expertise of marktbereik aanvullend is en polst daar eens naar hun toekomstplannen. Misschien wel eentje in Denemarken, Duitsland of Engeland. Daarna kijk je of er venture capital te vinden is, of er investeerders zijn die de optelsom zien zitten. Gaandeweg komt er ook een waardering voor je huidige onderneming op tafel. En dan ineens doet zich de kans voor om het geheel of jouw bedrijf van de hand te doen, of nog even te leiden onder een nieuwe eigenaar.

Of als helden, dat is ook zo'n uitdrukking die niets meer betekent. Het lijkt de bloody padvinderij wel. Waarom moeten we mensen al bij voorbaat gunstig stemmen door ze te voorzien van schouderklopjes die ze helemaal nog niet verdiend hebben. Waart er een polarisatievirus rond, dat we onverdiende negatieve kwalificaties als toonbankleuner moeten compenseren met onverdiende positieve kwalificaties? Kaatsebal! Terug naar merites please... Hebben kleine winkeliers last van dezelfde problemen als grote winkelketens?

Matt Cutts beschrijft hoe cloakers andere content tonen aan Googlebot dan aan bezoekers van webpagina's. Dat zijn de good old days. Ik verwijs naar advertenties die via Google Adchoice worden toegevoegd als banners boven nieuwspagina's van Reuters en de Volkskrant, waarbij Google blijkbaar niet kan zien wat de adverteerder voorschotelt aan verschillende lezers. Het belangrijke verschil is dat Reuters en de Volkskrant er op vertrouwen dat Google greep heeft op die content. Niet dus. De hele advertentie-stroom van Google&Facebook is gemachineerd en nou blijkt die commercial intelligence zo simpel te hacken cloacken dat Google& Facebook machteloos vanaf de zijlijn moeten toekijken. Google doesn't now what Google does... Ironie is dat de hackers mensen als John de Mol inzetten als onderwerp van nepnieuws. In de VS is dat Elon Musk. Celebrities die miljardair zijn geworden, die gecashed hebben. Hoewel hier ook bekende nieuwskoppen als Jeroen Pauw, Humberto Tan en Matthijs van Nieuwkerk misbruikt worden. Sergey Brin, Larry Page en Mark Zuckerberg zijn onvermijdelijk de next targets. En tot dusver lijken noch Google&Facebook in staat iets te doen tegen deze parasitaire stroom nepnieuws en nepreclame. Ze kunnen zelfs niet zien waar het vandaan komt, evenmin als onderzoekers kunnen vaststellen waar de inmiddels afgetroggelde 1,7 miljoen euro naartoe gaat. Echt niet?

Met interesse volg ik het verzet tegen zogenaamde BNer Fraude. De kwestie: namen van bekende Nederlanders zoals John de Mol, Humberto Tan en Jeroen Pauw worden gebruikt in banners die op nieuwsberichten lijken, die doorklikkers via een omweg doorleiden naar dubieuze bitcoin-beleggingsdiensten. De schade van deze scam loopt al in de miljoenen volgens de Fraudehelpdesk, omdat er blijkbaar sufkoppen zijn die inderdaad geld overmaken. > berichtgeving Nu.nl en Volkskrant. Daar heb ik niet zo veel medelijden mee. Volgens de verslaggeving staan zulke Bnepper-advertenties in social media zoals Facebook. Ik denk dat het al veel erger is, want ik zie ze via AdChoices van Google ook als banner boven pagina's van de Volkskrant en Reuters belanden. Hier is een link naar een uitlegpagina van Google met een verklaring over een banner van Babies Club die naar een nieuwsbericht zou leiden waarin Elon Musk uitlegt waarom hij niet langer betrokken is bij Tesla. Een bitcoin-belegging vast en zeker... Nou zijn er een heleboel mensen die Facebook en Google vast ook melden dat hun advertentiesysteem misbruikt wordt, maar de lokale helpdesks halen hun schouders op en zeggen dat de advertenties 'niet tegen de regels zijn'. Dat is improvisatie-prietpraat van helpdesks. Facebook en Google lijken niet in staat om iets tegen deze advertenties te doen, omdat ze gecloakt zijn. Hoe dat precies werkt, heb ik nog niet kunnen vinden. Maar het betekent dat Google meent dat er bv een meubeladvertentie geplaatst wordt, terwijl de online bezoeker van die pagina de Bnepper te zien krijgt. Komt erop neer dat 's werelds grootste online ontwikkelaars de greep op hun content kwijt zijn, als je het mij vraagt. Wie kan uitleggen wat cloaking is en waar de juridische verantwoordelijkheid ligt?

Het woord socials is me onbekend. Ik weet niet of je op Nu.nl doelt of dit forum. Het is sowieso niet duidelijk waar je je over opwindt. Er zit meteen een kwalificatie in toonbankleuners, een woord dat aan Cor Molenaar toegeschreven wordt. Dat is dus een negatief oordeel in het verhaal zelf, niet in de reacties. In de reacties geven mensen hun visie op winkels, online en offline. Dan zie je al snel dat je grote winkelketens en kleine zelfstandigen niet over één kam kan scheren, en dat de uitval bij webwinkels vele malen groter is dan bij echte winkels. Het is dus een-en-al spraakverwarring. 🗣️ Vandaar dat er amper een serieuze reactie te geven is.

Heeft het enig gevolg als je haar gewoon gelijk geeft en het verder negeert? Kan er iets aangewezen worden dat als gevolg van haar uitvinding tot stand is gekomen? En als dat mogelijk is, hoe wordt een eventueel recht dan afgedwongen?

Stampvoeten helpt ook niet. Retailers zijn mensen met een functie binnen een grote organisatie, winkeliers zijn ondernemers of middenstanders. De middenstander is iemand die gewoon in plaats A doet wat iemand anders in plaats B doet. Wel voor eigen rekening en risico, maar zonder al te veel verbeeldingskracht. Dat toonbankleunen zit een beetje ingebakken in het vak dus, hoewel er altijd wel wat te stoffen valt.

Wat bedoel je daar nou mee? Wat zijn socials? Waar reageert een beperkte doorsnee van het winkelend publiek?

Vroeger liep ik weleens bij Galeria Inno in Antwerpen binnen. Dat was net z'n trieste seniorenwinkel als V&D in Nederland. Blijkbaar zijn de Canadezen en de Duitsers Oostenrijkers blijven doorfuseren en acquireren, met als gevolg meer-en-meer van hetzelfde wanhopige middenmoot warenhuizen. Zie de recent geopende Hudson Bay in de oude V&D in Hoog Catharijne. De Bijenkorf is tenminste slim gaan krimpen. Er zijn ook tien quasi outlet-stores van Saks Off 5th, waarvan twee in Nederland. De eigenaar van de Europese warenhuizen Signa (dus niet Sigma) is ook eigenaar van KaDeWe, de Bijenkorf van Duitsland. Signa Sports United is bovendien een onderneming die tachtig webwinkels in 17 landen beheert, allemaal in sport- en outdoor-activiteiten. Europees marktleider in de verkoop van fietsen online. Een ander opvallend zusje is Eataly. Kijk ook eens naar de marktplaats Hood.de, een soort Wehkamp. Niet bepaald toonbankleuners. Maar zijn het nou winkeliers of onroerend goed-handelaars?

Dan wordt Amazon op zijn kernmarkten wel concurrerend. Bestel je er 100 tegelijk, dan betaal je bij Amazon.co.uk 18 penny per stuk en bij IKEA 25 penny. Maar bij kleinere hoeveelheden wordt Amazon daar snel veel duurder. Dat is dus een kwestie van de klant stimuleren om voorraad aan te leggen. Doelmatig gedrag (vanuit bezorgingsoptiek) bevorderen. Dan heeft Amazon waarschijnlijk Prime-klanten in gedachten, die bezorging via een abonneeprijs verrekenen. Wil je toch perse een eight-pack bestellen, dan vind je prijs blijkbaar geen punt. In Nederland hebben IKEA en Lidl de goedkoopste opties. Nederlandse klanten die batterijen bij Amazon.de willen kopen, betalen 23 euro voor 16 AA-batterijen. Verpakkingen van 100 stuks worden hier niet aangeboden. Dan zie je meteen hoe ver gevorderd Amazon al is. Toch boeiend. Ook van belang, want vanuit micro-optiek is de discussie over bezorgkosten lastig, maar als je de macro-effecten meeneemt wordt het veel logischer om de kosten bij de vervuiler te leggen. Je ziet dat pickers vanuit de Oekraïne ingevlogen worden (die rijden zich dood op weg naar hun bungalowpark in België) en dat de bezorgers in gedwongen zelfstandigheid van een hongerbeloning moeten rondkomen, dus de kosten van de factor arbeid mogen naar een reëel niveau geduwd worden. En dan gaan de brandstofkosten de komende jaren ook nog eens flink omhoog. Elektrische bakfietsen!

Viel mij ook op, maar er is geen reden om aan te nemen dat cadeaukaarten meer gebruikt worden in cadeaumaanden. Tenzij er massaal cadeaukaarten worden uitgereikt door Sinterklaas die dan binnen drie weken worden verzilverd. Even bij Blackhawk spieken. Oeps: 42% van alle ontvangers (in een Amerikaans panel) gebruikt de kaarten meteen.

Dat is jouw keuze. Jij betaalt 2,99 bezorgkosten voor een product dat in de winkel 1,89 kost. Ik snap wel dat je liever bezorgkosten betaalt dan in de auto (of op de fiets) te moeten stappen voor een pakje batterijen, maar je ziet al aan de verhouding van die bedragen dat daar iets scheef loopt. Dat gaan we op den duur wel corrigeren, want dan maken we als samenleving bezorgen gewoon enorm veel duurder. Nu worden webshops min-of-meer gesubsidieerd, maar we mogen daar een maatschappelijk prijskaartje aan hangen. Dat het weer een luxe wordt. Niet zozeer die batterijen. Maar die koerier. Een echt privilege voor de elite. ... en nu afwachten tot iemand drones op zonne-energie als goedkoop alternatief noemt. Kijk eens naar Shipment Zero!

Klopt het dat de instellingen zo veranderd zijn dat elke reactie in een topic automatisch tot volgen leidt? Ik word ineens achtervolgd door mailtjes van HL dat er iemand gereageerd heeft, hoewel ik die nou steeds weer af zet.

Dat is juist de grap. IKEA heeft een lean value chain waarin de klant het laatste werk doet: flatpack mee naar huis nemen en kast zelf in mekaar schroeven. Dan pak je die goedkope batterijen meteen mee. Amazon heeft een lazy fat value chain waarbij ze exact dezelfde batterijen voor het vijfvoudige verkopen. Nou zijn er grappenmakers die IKEA batterijen aanbieden bij Amazon, maar die moeten de prijs ook drastisch verhogen om iets van hun toegevoegde kosten goed te maken. Dubbelgek dus. Je kan goedkope batterijen ook bij Lidl, HEMA en AH vinden. Maar dan weer niet bij Kruidvat, Jumbo en Blokker. Nou snap je ook waarom IKEA een beperkte webwinkel heeft. Ze zijn niet gek bij IKEA.

Dat kan prima. Neem enkele vakantiebestemmingen en een aantal vervoersvarianten. Zoek de uitbijters. Vierhouten: een kwart van 200 bezoekers gaat met de fiets, de helft met de auto, twintig procent met het OV en vijf procent anders. Niemand vliegt. Cote d'Azur: twee procent van 50 bezoekers gaat met de fiets, een kwart met de auto, de helft vliegt en de rest pakt het OV. Azoren: tachtig procent van 5 bezoekers vliegt en een-vijfde neemt de boot.

Het afgelopen jaar heb ik wat rechtszaken gevolgd van ondernemers die zich verzetten tegen vorderingen van dubieuze dienstverleners. Die ondernemers verliezen vaak, want ze weten niet precies waar de rechter op let bij de beoordeling. Ze verdedigen zichzelf zoals een middelbare scholier bij het hoofd van de school. Ik was die dag niet lekker. Zo had ik het niet bedoeld. Dat heb ik nooit gezegd. Ja maar hij deed dat eerst. En dan komt de tegenpartij met bewijsmateriaal dat precies de essentiële zaken bevat, en mag de ondernemer alsnog betalen. Soms vraagt een rechter wel door, maar meestal hebben die ook geen tijd. U reageerde positief op het aanbod, dan moet u dus ook betalen. Wat kun je doen als ondernemer wanneer je de volgende dag denkt: dat had ik niet moeten zeggen. Hoe kun je een overeenkomst betwisten of ontbinden? Ik kwam een mooi overzicht tegen bij Sprout. Je kan ontkennen ooit ingestemd te hebben, maar dan loop je het risico dat de tegenpartij bewijs heeft. Je kan ontbinden, bijvoorbeeld op grond van wanprestatie. Je kan vernietigen op grond van wilsgebrek. En je kan opnieuw onderhandelen. Dat laatste lukt alleen met een redelijke tegenpartij. Bij dubieuze dienstverleners zijn vooral ontbinden en vernietigen serieuze opties. Ontbinden is bewerkelijk, want je moet de tegenpartij eerst in gebreke stellen. Wijzen op de wanprestatie en in gelegenheid stellen die te herstellen binnen een redelijke termijn. Pas als ze dan hun beloften alsnog niet nakomen, kan je ontbinden. Vernietigen lijkt in dit soort gevallen de aangewezen weg, want er is sprake van een wilsgebrek. Annelieke Fenstra van LegalMatters noemt in Sprout vier vormen van wilsgebrek. De tegenpartij heeft (met opzet of niet) verkeerde informatie verstrekt. De overeenkomst kwam tot stand als gevolg van: Bedreiging; Bedrog; Dwaling; Misbruik van omstandigheden. Daar kun je dus een beroep op doen. Er is onware informatie verspreid of er is juist belangrijke informatie niet medegedeeld. Misschien kan iemand anders aangeven wanneer het dan tot dwaling leidt en wanneer er sprake is van bedrog. Dwaling heeft toch een geurtje van: je hebt zitten suffen aan de telefoon. Had maar beter opgelet. Waarom is dwaling die veroorzaakt wordt door de verkoper geen bedrog? En waar past misleiding in dit verhaal? Zoek je op betwisten overeenkomst, dan vind je een pagina van DAS die voorbeeldbrieven aanbiedt. Dat is volgens mij een eigenaardig verhaal, want DAS leidt het betwisten in met: ontkennen totstandkoming overeenkomst. Terwijl we net hadden gezien dat ontkennen slechts één alternatief is, met het risico dat de verkoper alsnog kan bewijzen dat je wel hebt ingestemd met een aanbod. Bij de voorbeeldbrieven komt ontbinding wel aan bod, maar vernietiging wordt niet behandeld. Het is letterneukerij, maar als ik het goed begrijp wordt niet de overeenkomst betwist, maar de vordering of de nota die gebaseerd is op zo'n overeenkomst. Ik hoop dat dit topic tot een goede voorbeeldbrief leidt, waarmee ondernemers kunnen zeggen: ik betwist die factuur, omdat de onderliggende overeenkomst tot stand is gekomen door > dwaling > misleiding > bedrog. Ik vernietig die overeenkomst. Het zou mooi zijn als juristen bovendien kunnen helpen met een formulering die de verkooppraktijk van het gescheiden aanbod- en acceptatiegesprek in telemarketing kan aanwijzen als onvoldoende bewijs van wilsovereenstemming. Als gedupeerde ondernemers meteen correct weerstand bieden tegen dubieuze dienstverleners, is het hele incasso- en dagvaardingstraject ook beter te bewandelen.

Dat zijn geen marktaandelen trouwens. Het is niet zo dat 9% van alle betalingen overboekingen zijn; het is 9% van alle deelnemers aan het panelonderzoek dat de afgelopen drie maanden weleens met een overboeking betaalt heeft. Wel eens...

Het is inderdaad een uitbijter (of twee) die opvalt omdat het aantal mensen dat 6 km moet afleggen ontzettend veel lager is dan het aantal mensen dat kleinere afstanden aflegt. Het betreft 8 supermarkten in (de omgeving van) Almelo. Die 8 zijn verticale lijnen in de grafiek (afstanden) waar punten op zijn afgetekend die later met een curve zijn verbonden. Maar nou gaan mensen weer zeggen dat het aan Almelo ligt. 👫

Je kan naar de bron gaan en kijken of de data betrouwbaar zijn. Ik kan de details niet nader onderzoeken (misschien dat er mensen zijn die met de bus naar het werk gaan en dan lopend boodschappen doen, of betreft het een te verwaarlozen kleine groep op die afstand) maar ik vertrouw zulk onderzoek meer dan de gut-feeling van wishful-thinkers die een webwinkel in de lucht houden. En je kan gewoon op je nuchtere Nederlandse vingers narekenen dat we hier een enorm goeie infrastructuur hebben voor de verspreiding van dagelijkse boodschappen en andere alledaagse behoeften, waardoor we vrijwel allemaal op de fiets of te voet kunnen winkelen - met uitzondering van incidentele benodigdheden en grotere zaken. Ik heb het eens uitgezocht voor AA-batterijen. Op de fiets koop je die voor 18/20 cent per stuk bij AH, Lidl of IKEA. Thuisbezorgd betaal je bij Amazon al snel twee kwartjes per stuk - en dan zijn de bezorgkosten niet eens meegerekend. Dat is dus de gemakspremie die je betaalt.

Wow, 18% giftcard (gebruikt de afgelopen drie maanden)....