TwaBla

Als er nou eens iets leuks op de preekstoel van het forum geplaatst werd, maar het is al zo lang een terugkerende oorpijn. Van de laatste tien columns had de helft een commercieel (zelfpromotioneel) karakter en een tamelijk lage toegevoegde waarde. Als al die columnisten een nieuw topic in het forum geopend hadden, waren ze direct op de vingers getikt. Maar die column is een soort prestige-project geworden dat boven discussie staat. Wie kritiek heeft wordt geridiculiseerd, uitgedaagd zelf iets te schrijven of op de vingers getikt met andere dooddoeners. Luister nou eens...

Binnenkort komen de Britten terug naar de onderhandelingstafel. Als 51% voor uittreding gestemd heeft, hebben ze een niet zo'n beste onderhandelingspositie. Als 51% tegen gestemd heeft, hebben ze ook maar één been om op te staan. Wat ga je doen als je je zin niet krijgt? Alsnog boos weglopen?

Zoals gezegd: je kan ook met een hogere winstmarge op een lagere winst uitkomen. Dus als je een duur product door een goedkoop vervangt en als gevolg daarvan daalt je afzet, leidt een kostenbesparing tot een winstverlaging.

Je richt je helemaal op kostprijs en processen, maar je vergeet dat de winst ook kan dalen als je op een lagere kostprijs mikt. Waarom zou je meer betalen voor een ter plekke bereidde maaltijd met verse ingredienten als je diepvriesmaaltijd uit de magnetron voor de helft ingekocht kan worden? Je vergeet (met andere woorden) de omzet-drivers. Penny-wise, pound-foolish. ;)

De keuze is doorgaans groter dan die in Nederland, maar ze gebruiken een andere druk (of minder koolzuur) wat wij ervaren als dood bier.

Soms is name dropping verpakt in een bijdrage die iets interessants te melden heeft, aanknopingspunten geeft tot een inhoudelijk debat, en op een toegankelijke manier geschreven is. Ondernemers herkennen commerciële drijfveren vast wel, maar als het een prikkelende dialoog oplevert dan worden die twee lean backlinks (is dat de nieuwe norm?) gewoon gegund.

Wat ernstiger is, is dat zulk gefröbel niet eens herkend wordt als marketing met een hoog gehalte aan nikserigheid. Keer op keer op keer. Even het gebruikelijke commentaar voor zijn. Nee, dit soort discussies bewijzen niet dat de column prikkelt tot reacties. En nee, je kan van critici niet vragen of ze het probleem van die columns oplossen door zelf betere te schrijven.

Krijg je dat paternalistisch gedoe weer. Jessica mag niet eens zelf antwoord geven op vragen over haar column. ::) Okay, vragen zijn weer teruggezet bij de column. Wel een arbeidsintensieve rubriek, die preekstoel.

Daar hebben we op dit forum inderdaad een andere plek voor. Misschien kun je als ouwe rot in dat vak jouw visie geven op the changing world of recruitment. Dan wordt het wellicht een echt inhoudelijk topic. Ook relevant voor ondernemers die geen wervers inschakelen, als je het perspectief van de werkgever of opdrachtgever erbij betrekt.

Mischien kan iemand eens een leuke column schrijven over content marketing, het embedden van content in not-owned media, de inzet van stageaires en de manieren om een ROI vast te stellen.

Misschien is de rente wat minder belangrijk dan de incasso. Om hoeveel facturen gaat het? Hoe lang staan die al open? Enig idee waarom er niet betaald wordt? Heb je al gebeld? Ben je al langs geweest? Lever je nog steeds aan dezelfde afnemert?

Volgens mij kan Jessica prima zelf antwoord geven op vragen.

Waarom is de veranderende wereld van sales recruiters van belang voor een ondernemersforum? En hoezo is een kopregel in het Engels vanuit content management-optiek beter dan een Nederlandse headline? Kan het zijn dat het werk van recruiters raakvlakken heeft met ondernemers die sollicitanten moeten selecteren? En helemaal spannend: wat zijn blacklist IT recruiters?

Logistiek gezien behoren flesjes bier alleen maar duurder te zijn. In mijn opinie is de markt opgedeeld door brouwers om ja.. meer te kunnen verdienen Klopt helemaal, maar dat is een dossier dat al twee generaties loopt. Als ondernemer kan je een inschatting maken hoe zich dat de komende jaren gaat ontwikkelen, maar verders zijn het omstandigheden waar je mee moet dealen. Tegenover het kostenvoordeel van flesjes staat het omzetnadeel van klanten die elders een vers tappilsje gaat halen. Tel uit je winst! ;)

Wat is goedkoper? Wat neemt meer ruimte in beslag? Wat geeft meer vrijheid? De telegramstijl is zodanig dat ik de toelichting niet kan volgen. Persoonlijke opvatting: tap wint altijd op smaak, mits alles technisch okay is (druk, temperatuur, glazen, etc).

Zoals Blaricum doet met een aparte beleidsnotitie waarin bepaalde vormen wel en andere vormen niet in woningen worden toegestaan.

Vroeger woonden middenstanders gewoon boven de zaak. Dat is de laatste decennia in onbruik geraakt, maar je ziet nu een nieuwe middenstand opkomen die webwinkels begint in de garage. Daar ontstaat dan weer bestemmingsgedoe over. Gemeenten kunnen echter ook positief naar dit vraagstuk kijken. Actief bestemmen voor nieuwe ondernemers! Dat maakt benieuwd naar de behoefte aan woningen met een webwinkelfunctie. Is er behoefte aan woningen met goed toegankelijke opslagruimte? Met een etalage eventueel? Kunnen dat voormalige woonwinkelpanden in aanlopstraten zijn, of zouden juist clusters nieuwbouw interessant zijn? Huur of koop? En is er behoefte aan logistieke steun, bijvoorbeeld stadsdistributie die aansluit bij same- of next-day delivery en retouren verwerkt? Er zijn ook andere woon/werk-combinaties denkbaar. Bijvoorbeeld atelierwoningen en verwant daaraan artisanwoningen. Huizen voor mensen die dingen maken en verkopen, al dan niet online. Hoe zien die eruit? Is een artisan-winkelcentrum denkbaar? Een broeiplek met nestjes erbij? Of een beauty-bazar met verschillende knip-, plak- en smeer-professionals onder één dak, net zoals er gezondheidscentra zijn? Bij deze optie heeft de woonfunctie een beperkte toegevoegde waarde, maar is de clustering wel positief.

Tot je als consument doorkrijgt dat dat doorgaans affiliatelinks zijn waar de beste deals ontbreken. Het is verrekte lastig om een goeie vergelijker te vinden, laat staan om er eentje te bouwen. In mijn beleving is Voordeelmuis de beste.

In Vlaanderen wordt vaak nog de Franse schrijfwijze gehanteerd, dus met een spatie voor leestekens. Zeker door wat oudere generaties. ;) Misschien eens een helderziende inschakelen? ;D

Er zitten Vlaamse aspecten aan. Het gebruik van 'besten' als aanhef. Het gebruik van verkleinwoorden als 'ideetjes'. De spatie voor het vraagteken is ook typisch, maar niet specifiek voor Vlamingen.

Geef het fenomeen een naam in de geest van Vandersteen: De Gnuivende Gnast. De Ongnode Gmail. Meld dat aan bij KHN en zet een centraal meldpunt op, dat hoeft niet meer dan een topic te zijn op een KHN-forum. Als dan straks plotseling tien verblijfaccomodaties, pensions, b&bs met grafity besmeurd zijn (om maar een minder extreem scenario te noemen) zijn de digitale sporen al verzameld en de boosdoeners geframed.

Voor adverteerders is niet de gedrukte oplage van belang, maar het aantal mensen dat daadwerkelijk kennis neemt van de inhoud. Dat kan niemand garanderen, dus wordt een inschatting gemaakt op basis van de inhoud, presentatie en distributie. Worden er 50.000 boekjes op naam verzonden of liggen die straks op stapels bij bibliotheken?

Hebben we het nou over een Nederlands boekje of een Belgische boekje (tijdschrift)?

En wat hebben die ondernemers verder gemeen?

Aantal transacties in miljoenen per productgroep. Ter nuancering van die indeling gaf ik al aan dat posters en kussens bij huishoudelijk wordt ingedeeld, terwijl mousemats bij computers te vinden is. Heel veel prullaria dus. ;)